Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 września 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący	SSO Grzegorz Ślęzak
Sędziowie	SSO Jarosław Gołębiowski (spr.) SSO Adam Bojko
Protokolant	st. sekr. sąd. Beata Gosławska

po rozpoznaniu w dniu 1 września 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa W. L.

przeciwko B. L.

o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Tomaszowie Maz.

z dnia 30 kwietnia 2014 roku, sygn. akt III RC 555/13

zmienia zaskarżony wyrok w punkcie drugim sentencji w ten sposób, iż ustala że obowiązek alimentacyjny powódki W. L. w stosunku do pozwanego B. L. wynikający z wyroku Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 13 czerwca 2008 r. wydanym w sprawie IIIRC 186/07 wygasł z dniem 1 września 2014 roku a w pozostałej części apelację oddala.

Na oryginale właściwe podpisy

Sygn. akt II Ca 420/14

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 30 kwietnia 2014 Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim po rozpoznaniu sprawy z powództwa: W. L. przeciwko K. L. i B. L. o ustalenie, iż wygasł obowiązek alimentacyjny

1.  ustalił, że obowiązek alimentacyjny W. L. w stosunku do K. L. ustalony wyrokiem Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 13 czerwca 2008 roku w sprawie IIIRC 186/07 w kwocie po 150 złotych wygasł z dniem 04 lutego 2014 roku,

2.  oddalił powództwo w stosunku do B. L. ,

3.  wyrokowi w punkcie 1 nadał rygor natychmiastowej wykonalności.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i zarazem rozważania Sądu Rejonowego:

Powodowie- K. L. i B. L. są dziećmi M. L. i G. L.. Powódka W. L. jest ich babką ojczystą.

Mocą ugody zawartej przed tutejszym sądem w dniu 9 października 2000 r. zasądzone zostały od G. L. na rzecz synów alimenty w kwocie po 250 zł miesięcznie na rzecz B. L. i po 200 zł miesięcznie na rzecz K. L..

Z ustaleń poczynionych przez sąd wynikało, że G. L. przebywał zagranicą - we W. u swojej matki i wykonywał tam pracę zarobkową. Z uwagi na fakt, że miejsca pobytu G. L. nie dało się ustalić, a w związku z czym nie było możliwości przeprowadzenia skutecznej egzekucji, potrzeby wówczas małoletnich powodów zaspokajane były jedynie w części. Pozwany wpłacał niesystematycznie symboliczne kwoty po 100, 150 zł miesięcznie, które nie wystarczały na pokrycie bieżących alimentów. Małoletni B. L. miał 17 lat i był uczniem liceum. K. L. miał lat 15 i uczęszczał do III klasy gimnazjum. M. L. zatrudniona była w C. i otrzymywała wynagrodzenie w wysokości około 1.100 zł miesięcznie. Z uwagi na nieskuteczność egzekucji otrzymywała zaliczkę alimentacyjną z MOPS w wysokości 340 zł miesięcznie na dwóch synów.

Z powyższych względów wyrokiem z dnia 13 czerwca 2008 r. w sprawie IIRC 186/07 Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim zasądził od babki W. L. na rzecz małoletnich B. L. i K. L. alimenty w kwocie po 150 zł miesięcznie na każdego z nich.

W roku 2012 G. L. wystąpił o ustalenie że wygasł jego obowiązek alimentacyjny wobec K. L. i G. L..

W sprawie toczącej się przeciwko K. L. Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim wyrokiem z dnia 6 grudnia 2012 r. w sprawie IlCa 726/12 zmienił zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 23 lipca 2012 r. w sprawie IITRC 161/12 w ten sposób, ze ustalił, iż obowiązek alimentacyjny G. L. wobec jego syna K. L. ustalony po raz pierwszy wyrokiem sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 29 czerwca 1999 r. w sprawie IIIRC 407/99 a następnie zmodyfikowany ugoda zawartą w dniu 9 października 2000 roku przed Sądem Rejonowym w Tomaszowie Mazowieckim w sprawie IIIRC 534/00 oraz wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 1 lutego 2002 r. w sprawie IC 1391/01 wygasł z dniem 6 grudnia 2012 r.

Rozstrzygnięcie powyższe umotywowane było faktem, że K. L. w chwili wyrokowania przez Sąd Okręgowy kontynuował naukę w technikum zaocznym jedynie w sobory i niedziele, a więc w pozostałe dni tygodnia mógł podjąć pracę zarobkową, w związku z czym w ocenie Sądu Okręgowego był w stanie utrzymać się samodzielnie.

Wyrokiem z dnia 23 lipca 2012 r. w sprawie III RC 162/12 Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim oddalił powództwo G. L. przeciwko B. L. o ustalenie, że wygasł ciążący na nim obowiązek alimentacyjny wobec syna. Wyrok ten stał się prawomocny w dniu 17 grudnia 2012 r .

W. L. ma 67 lat. Jest emerytką i utrzymuje się z emerytury w wysokości po 1.470 zł miesięcznie. Mieszka ze swoją córką, zięciem oraz ich dziećmi- trojaczkami w wieku 17 lat. Od 2010 r. zamieszkuje z nimi jej syn G.- ojciec pozwanych. Mieszkają w piętrowym, jednorodzinnym domu, stanowiącym własność jej córki. Powódka darował jej dom w 2001 lub 2002 r. W. L. zajmuje salon na dole, ponieważ swój pokój oddała synowi. Córka zajmuje piętro. Mają wspólną kuchnię. Opłaty za mieszkanie uiszcza córka. Powódka kupuje tonę węgla i metr drzewa raz na rok. Płaci za to około 1.200 zł. Do innych opłat nie dokłada się.

W. L.pozostaje pod stałą opieką lekarza z powodu nadciśnienia, ma chore serce i tarczycę. Leczy się w przychodni państwowej w T.. Bierze leki. Koszt leków to około 200 zł miesięcznie. Otrzymała ostatnio skierowanie do kardiologa. Termin ma wyznaczony na październik. Finansowo pomagają jej brat i córka. Córka nie jest nigdzie zatrudniona. Pracuje zięć. Jest on kierowcą tira.

Powódka spłaca kredyt w wysokości po 490 zł miesięcznie. Spłacać go będzie jeszcze przez 2 lata. Z wnukami od wielu lat kontaktów nie utrzymuje.

W przeszłości a konkretnie w latach 2000- 2007 pracowała we W., na Sycylii. Poznała tam Włocha z którym mieszkała i była na jego utrzymaniu przez około 5 lat. Obecnie nie pomaga on w jej utrzymaniu ale nadal jest z nim w telefonicznym kontakcie.

B. L.ma 22 lata. Jest studentem III roku Studiów (...)na kierunku (...)Uniwersytetu w K.. W roku 2010 skończył liceum. Następnie przez pół roku studiował leśnictwo na (...)Uniwersytetu w T..

Obecnie pozwany mieszka w K.. Wynajmuje pokój za który płaci 450 zł miesięcznie. Mieszka z właścicielką mieszkania. Wcześniej wynajmował akademik, ale kosztowało to około 420 zł miesięcznie a obecnie ma lepsze warunki. Musi sam kupować jedzenie, środki czystości, utrzymywać się. Kupuje bilety miejskie. Ocenia swój koszt utrzymania bez czynszu na kwotę około 150 zł tygodniowo. Do T. przyjeżdża raz na 2, 3 tygodnie. Łączny koszt biletów to 28 zł w jedną stronę.

Zajęcia na uczelni odbywają cię w poniedziałki i wtorki od 8.00 do 17.00, w środy ma zajęcia co 2 tygodnie, w czwartki od 11.00 do 15.00. Piątki ma wolne. Są to studia licencjackie. Nie stać go na kontynuowanie nauki w systemie dziennym. W połowie lipca ma obronę pracy licencjackiej. O tym czy podejmie studia magisterskie zadecyduje fekt, czy uda mu się zarobić trochę pieniędzy w wakacje. W 2013 r. udało mu się zarobić w wakacje około 5.000 zł. Zatrudnił się wówczas w Ceramice P.. Z pieniędzy jakie zarabia w wakacje kupuje głównie ubrania.

B. L. okazjonalnie podejmuje prace dorywcze, czasami jeździ na inwentaryzację. Z jednorazowego zlecenia ma około 70 zł. W styczniu był 4 razy, w lutym tylko raz. Innych dochodów nie posiada. Pozostaje na utrzymaniu matki- M. L.. Zatrudniona jest ona na stanowisku starszego operatora nabijarki i otrzymuje wynagrodzenie w wysokości około 1.500- 1.700 zł miesięcznie

Pozwany nie otrzymuje stypendium, ponieważ mu nie przysługuje. Obecnie, od 30 września 2013 r. nie otrzymuje też środków z funduszu alimentacyjnego ponieważ, jak został poinformowany, ma zbyt wysokie dochody. Od babki alimenty otrzymuje systematycznie. Nie utrzymuje kontaktów ani z babką ani z ojcem. Brat nie pomaga mu finansowo. Nie otrzymuje alimentów zasądzonych od ojca. W ostatnim okresie dostał 40 zł. G. L. nie przyczynia się do utrzymania syna w żadnym stopniu. Pozwany otrzymuje około 50-100 zł miesięcznie od babki macierzystej

K. L. ma 21 lat. Zatrudniony jest na stanowisku magazyniera w hurtowni (...) i otrzymuje wynagrodzenie w wysokości około 1.200 zł miesięcznie. Zatrudniony jest od 15 stycznia 2013 r. jest to jego pierwsza praca. Skończył szkołę zawodową 2 lata temu w zawodzie mechanik samochodowy. Majątku nie posiada. Mieszka z matką w mieszkaniu w starej kamienicy. Mają dwa pokoje z kuchnią. Daje jej na utrzymanie 700 zł miesięcznie. Jest zdrowy.

Sąd zważył, iż zgodnie z przepisem art. 138 krio w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Zgodnie natomiast z 133 § 1 krio rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Art. 133 § 3 stanowi, że rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się . Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 135 krio zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanego. Przez „usprawiedliwione potrzeby" należy rozumieć bieżące potrzeby uprawnionego do alimentów w zakresie jego utrzymania a także w miarę potrzeby jego wychowania. Usprawiedliwione potrzeby nie mogą być rozumiane jako najbardziej elementarne potrzeby, sprowadzające się do zapewnienia uprawnionemu minimum egzystencji. Zgodnie z treścią art. 135 KRiO drugą przesłanką wyznaczającą zakres świadczeń alimentacyjnych są możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. Zgodnie z orzeczeniem SN z dn. 16.12.1987 r. przez „możliwości zarobkowe i majątkowe" należy rozumieć nie tylko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskane z majątku zobowiązanego ale i te zarobki i dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych. Jak wynika natomiast z § 2 cytowanego przepisu poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku.

Jak wynika z cytowanych wyżej przepisów obowiązek alimentacyjny rodziców względem ich dzieci nie jest ograniczony terminem. Samo osiągnięcie przez dziecko określonego wieku nie stanowi przesłanki jego uchylenia. Dotyczy to również stopnia wykształcenia dziecka w tym sensie że nie ustaje z chwilą osiągnięcia przez alimentowanego określonego stopnia podstawowego lub średniego wykształcenia. Zależy on jedynie od tego czy dziecko jest w stanie utrzymać się samodzielnie. Z tego powodu w odniesieniu do dzieci które osiągnęły pełnoletniość brać należy pod uwagę to czy dokładają starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się albo też czy wykazują chęć dalszej nauki oraz czy osobiste zdolności i cechy charakteru pozwalają na rzeczywiste kontynuowanie nauki. Przeciwne stanowisko prowadziłoby do zahamowywania a co najmniej znacznego utrudniania dalszego rozwoju dziecka, a to przez pozbawienie go środków materialnych niezbędnych do kontynuowania nauki po osiągnięciu pełnoletniości (wyrok SN z dnia 14.11.1997 r. IIICKN 217/97)

Opisywane wyżej przepisy dotyczą alimentów należnych dziecku od jego rodziców. Zgodnie z art. 132 krio obowiązek alimentacyjny zobowiązanego w dalszej kolejności powstaje dopiero wtedy, gdy nie ma osoby zobowiązanej w bliższej kolejności albo gdy osoba ta nie jest w stanie uczynić zadość swemu obowiązkowi lub gdy uzyskanie od niej na czas potrzebnych uprawnionemu środków utrzymania jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami. A zatem obowiązek alimentacyjny innych krewnych niż rodzice powstaje z chwilą, gdy wskutek przyczyn wskazanych w art. 132 krio uprawniony nie może w ogóle uzyskać albo nie może uzyskać na czas środków utrzymania od zobowiązanego w bliższej kolejności. Jeżeli w bliższej kolejności jest kilku zobowiązanych, obowiązek zobowiązanego w dalszej kolejności powstaje wtedy, gdy uprawniony nie może uzyskać środków utrzymania od żadnego z zobowiązanych w bliższej kolejności, np. od żadnego z rodziców (por. wyr. SN z 16.3.1967 r., H CR 88/67, OSN 1967, Nr 9, poz. 168). Jeżeli kilku krewnych w tym samym stopniu jest zobowiązanych w dalszej kolejności, obowiązek alimentacyjny obciąża ich w częściach określonych w art. 129 § 2 krio.

Pamiętać też należy, że jeśli jedno z rodziców jest całkowicie niezdolne do wykonywania ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego - obowiązek ponoszenia w całości ciężarów związanych z utrzymaniem i wychowaniem wspólnych dzieci - spoczywa w zasadzie na drugim rodzicu (por. wyr. SN z 24.5.1966 r., III CR 89/66, niepubl.). Dopiero gdyby zostało ustalone, że drugi z rodziców - mimo odpowiedniej staranności i wykorzystania wszystkich możliwości zarobkowych - nie jest w stanie w całości lub części sprostać swoim obowiązkom względem dziecka i z tego powodu dzieci mogłyby znaleźć się w niedostatku - w grę wchodziłby subsydiarny obowiązek dalszych krewnych, a w szczególności dziadków (art. 128 1129 KRO; wyr. SN z 22.4.1974 r., HI CRN 66/74, niepubl.).

Należy również podkreślić, że w odróżnieniu od ogólnej przesłanki obowiązku alimentacyjnego, którą jest niedostatek uprawnionego (art. 133 § 2 krio), przesłanką obowiązku alimentacyjnego rodziców względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, jest w zasadzie sama niezdolność dziecka do samodzielnego utrzymania, a więc także wtedy, gdy nie znajduje się ono w niedostatku (art 133 § 1 krio). W konsekwencji obowiązek rodziców dostarczania dziecku środków utrzymania i wychowania istnieje już od chwili jego urodzenia, podczas gdy obowiązek alimentacyjny innych krewnych konkretyzuje się z chwilą, kiedy uprawniony znajdzie się w niedostatku. A zatem, powstanie obowiązku alimentacyjnego osoby zobowiązanej w dalszej kolejności zależy od rodzaju jego stosunku prawno-rodzinnego z osobą uprawnioną. Przesłanki i zakres tego obowiązku ocenia się według osoby zobowiązanego w dalszej kolejności, a nie według osoby zobowiązanego w bliższej kolejności. Tak więc obowiązek alimentacyjny zobowiązanych w pierwszej kolejności rodziców dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, istnieje pomimo braku po stronie dziecka niedostatku (art. 133 § 1 krio), natomiast powstanie względem tego dziecka obowiązku alimentacyjnego zobowiązanych w dalszej kolejności jego dziadków zależy od wykazania, że dziecko znajduje się w niedostatku (art. 133 § 2 krio).

W przedmiotowej sprawie W. L. wystąpiła z wnioskiem o ustalenie, że wygasł jej obowiązek alimentacyjny względem wnuków B. L. i K. L.. Cytowane wyżej przepisy znajdują zastosowanie do toczącej się sprawy.

Analiza materiału dowodowego zebranego w sprawie prowadzi do przekonania, że sytuacja W. L.i B. L.nie zmieniła się od chwili ostatmego ustalenia alimentów. Pewne różnice są dostrzegalne, niemiej jednak nie wpływają one na zasadność nieutrzymania w mocy dotychczasowego stanu rzeczy oraz wysokości obowiązku alimentacyjnego. Podobnie jak w chwili wyrokowania w sprawie w której Sąd nałożył na W. L.obowiązek alimentacyjny wobec jej wnuka B., pozwany nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie a obowiązek zaspokajania jego usprawiedliwionych potrzeb spoczywa na rodzicach. B. L.jest studentem 3 roku studiów dziennych w K.na kierunku (...). Nie jest w stanie aktualnie podjąć pracy zarobkowej pozwalającej na samodzielne utrzymanie się. Faktem jest, że wykonuje on prace dorywcze i zatrudnia się w okresie wakacyjnym. Okoliczności te przemawiają jedynie za tym iż jest osobą przedsiębiorczą, która podejmuje starania o utrzymanie możliwie najlepszej sytuacji finansowej swojej rodziny. W żadnej mierze nie wpływają one na zakres obowiązku alimentacyjnego rodziców czy zobowiązanych w dalszej kolejności. Mają one charakter dodatkowy. Nie sposób wymagać od studenta, który kształci się w systemie dziennym by zdobyć wykształcenie a w konsekwencji pracę aby podjął pracę zarobkową pozwalają na samodzielne utrzymanie się.

Tymczasem ojciec pozwanego B. L. nadal nie przyczynia się do jego utrzymania w żadnym stopniu. Wysokość ciążącego na nim obowiązku nie jest wysoka i nie była zmieniana pomimo, że od jej ustalenia minęło stosunkowo dużo czasu. Ponieważ B. L. nie jest w stanie otrzymać należnych mu od ojca alimentów w odpowiedniej dla jego potrzeb wysokości zasadne jest utrzymanie obowiązku alimentacyjnego jego babki ojczystej. Od chwili ustalenia alimentów jej sytuacja nie zmieniła się. Przebywa w Polsce, mieszka z synem G. oraz córką, zięciem i jego dziećmi. Utrzymuje się z emerytury w wysokości 1.470 zł miesięcznie. Należy też uznać, że B. L. nadal znajduje się w niedostatku. Aktualnie nie jest w stanie własnymi siłami zaspokoić swych usprawiedliwionych potrzeb, o których mowa w art. 135 § 1 krio, w szczególności nie ma niezbędnych ku temu środków i nie może ich uzyskać przy wykorzystaniu swoich możliwości zarobkowych. Jego matka, na której utrzymaniu pozostaje zatrudniona jest w tej samej firmie- C.. Otrzymuje nieznacznie wyższe wynagrodzenie niż w czasie ustalania alimentów - około 1500- 1700 zł miesięcznie. M. L. przy wykorzystaniu swoich możliwości zarobkowych nie jest w stanie zaspokoić wszystkich usprawiedliwionych potrzeb syna. Podkreślenia jednak wymaga, że pozwany nie otrzymuje już świadczenia alimentacyjnego z MOPSu w wysokości 250 zł miesięcznie w związku z bezskutecznością egzekucji alimentów od G. L..

A zatem jak wynika z powyższego w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek uzasadniających ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego W. L. wobec jej wnuka B. L.. Nie doszło bowiem do istotnej zmiany która uzasadniałaby rozstrzygnięcie przeciwne. Ponadto, zasadzona kwota nie jest wysoka i nie powinna być dla powódki szczególnie obciążająca

Inaczej wygląda sytuacja z drugim wnukiem K. L.. Przede wszystkim pozwany uznał powództwo o ustalenie wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego babki. Poza tym podjął stałe zatrudnienie wobec czego uznać należy, że jest w stanie utrzymać się samodzielnie. Z tych względów niezasadne jest dalsze obciążenie kogokolwiek obowiązkiem zaspokajania jego usprawiedliwionych potrzeb.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wobec K. L. z mocy art. 138 krio w związku z art art. 133 § 1 i § 2 krio, w związku z art. 135 krio, w związku z art. 132 krio.

Wobec pozwanego B. L. orzeczono jak w sentencji z powodu braku zaistnienia przesłanek przewidzianych przepisem art. 138 krio w związku z art. 133 § 1 i § 2 krio, w związku z art. 135 krio, w związku z art. 132 krio. Rygor natychmiastowej wykonalności wyroku w punkcie pierwszym wydano w oparciu o przepis art. 333 § 1 pkt 1 kpc.

Apelację od powyższego wyroku wniosła powódka zaskarżając go w całości, zarzucając mu błąd w ustaleniach faktycznych. Apelująca wnosiła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa, ewentualnie o uchylenie powyższego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powódki jest uzasadniona.

Stanowisko Sądu Rejonowego, który nie znalazł podstaw do wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego powódki wobec pozwanego B. L. jest wadliwe i nie znajduje oparcia w zebranym materiale dowodowym. Pozostaje ono również w sprzeczności z dyspozycją art. 138 krio, który upoważnia do zmiany rozstrzygnięcia alimentacyjnego, w razie zmiany stosunków.

Zmiana ta w zakresie tak możliwości płatniczych powódki, jak też możliwości zarobkowych pozwanego nastąpiła. Powódka obecnie ma 67 lat z emeryturą w wysokości 1.470 złotych. Jej budżet domowy jest obciążony wydatkami na leki i kosztami opału, co powoduje, że pozostaje jej kwota jedynie 1.100 złotych, która musi wystarczyć na skromne bieżące jej wydatki.

Jednocześnie podnieść należy, że w prawidłowym cyklu kształcenia pozwany uzyskać mógł tytuł licencjacki w wybranym przez siebie kierunku studiów w lipcu b.r. To zaś oznacza, iż uzyskał możliwości w podjęciu pracy zarobkowej od 1 września 2014 roku w wybranym przez siebie zawodzie.

Rozważania Sądu zawarte w motywach pisemnych zaskarżonego wyroku, choć jurydycznie poprawne, są oderwane od realiów niniejszej sprawy. Nie mogą zatem, przy tak ustalonym stanie faktycznym prowadzić do kontynuowania obowiązku alimentacyjnego, którego źródłem jest niedostatek (art. 133 § 2 krio).

Z tych więc przyczyn i na podstawie art. 386 § kpc należało orzec jak w sentencji.