Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 października 2013 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący	SSO Paweł Hochman (spr.)
Protokolant	st. sekr. sąd. Beata Gosławska

po rozpoznaniu w dniu 28 października 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko J. J.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 12 czerwca 2013 roku, sygn. akt I C 246/13

1. zmienia zaskarżony wyrok i zasądza od pozwanego J. J. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

kwotę 764,30 ( siedemset sześćdziesiąt cztery 30/100) złotych z odsetkami w wysokości określonej w ustawie od dnia 21 listopada 2012 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 182 ( sto osiemdziesiąt dwa) złote tytułem zwrotu kosztów procesu a w pozostałym zakresie powództwo i apelację oddala;

2. zasądza od pozwanego J. J. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. kwotę 96 ( dziewięćdziesiąt sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu za instancję odwoławczą.

Na oryginale właściwy podpis

Sygn. akt: II Ca 564/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 czerwca 2013 Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. po rozpoznaniu sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. przeciwko J. J. o zapłatę oddalił powództwo.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego.

Pozwany J. J. zawarł z Wyższą Szkołą (...) w Ł. w dniu 30 września 2009 r. umowę w zakresie studiowania na Wydziale (...) , (...) i (...). Na mocy umowy student tj., J. J. był zobowiązany do wnoszenia określonych opłat wskazanych w § 2 w/w umowy.

Studia trwały 6 semestrów. Czesne za pierwszy oraz drugi rok studiów wynosiły 540 zł i były płatne w dwóch ratach po 270 zł każda do 10 stycznia i do 10 maja każdego roku studiów. Czesne za III rok studiów wynosiło 720 zł i było płatne jw. W dwóch ratach po 360 zł. Pozwany studiował od połowy 2006 r. do początku 2007 r., gdy zrezygnował ze studiów. Pozwany nie uregulował rat opłaty ze stycznia 2007 r. i z maja 2007 r. Decyzją z dnia 27 listopada 2007 r. pozwany został skreślony z listy studentów.

Egzekucja z tytułu należności powoda nie była prowadzona wobec pozwanego. Szkoła nie wysyłała pozwanemu wezwań do zapłaty. Wezwanie do zapłaty pozwanemu przesłał powód we wrześniu 2012 r.

W dniu 26 kwietnia 2012 r. Akademia (...) w Ł. zawarła umowę sprzedaży wierzytelności z (...) sp. z o.o. z/s w W., którą to umową objęła należności od pozwanego.

Sąd Rejonowy zważył, iż żądanie powoda nie podlega uwzględnieniu.

W ocenie Sądu Rejonowego jest niewątpliwym, iż pozwany jak wynika to z umowy z dnia 30 września 2009 r. studiował w (...) od 2006 r. oraz nie uregulował należności z tytułu opłat za studia z terminem płatności 10 stycznia 2007 r. i 10 maja 2007 r. w kwotach po 280 zł każda. Należało zatem dokonać oceny zasadności zgłoszonego przez pozwanego zarzutu przedawnienia.

Niewątpliwie umowa z pozwanym jak to podnosi powód ma cechy umowy z art. 160 ust. 3 z ustawy o szkolnictwie wyższym jednakże jest to umowa o warunkach odpłatności za studia, która nie może być uznaną za umowę o wykonanie usługi polegającej na zakupie przez studenta wiedzy oferowanej przez uczelnie, /por. Komentarz do art. 160 ust 3 w/w ustawy pod red. Pawła Orzeszka/. Tym niemniej przyjmując różne daty wymagalności świadczenia, jego ratalność jako świadczenie okresowe podlegające 3 letniemu przedawnieniu (art.118 KC), co przy wniesieniu pozwu w dniu 21 listopada 2012 r. skutkuje oddaleniem powództwa.

Ponadto zdaniem Sądu pierwszej instancji przyjmując treść art. 751 k.c. wskazanego w sprzeciwie, przy interpretacji umowy zawartej przez pozwanego jak wyżej można uznać słuszność jego argumentacji i przyjąć 2-letnie przedawnienie roszczenia.

W tym, stanie rzeczy oraz na podstawie w/w okoliczności oraz przepisów prawa Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

Apelację od powyższego wyroku złożył powód zaskarżając go w całości.

Zaskarżonemu wyżej wyrokowi zarzucił:

1. obrazę przepisów prawa materialnego, tj. przepisu art. 750 k.c. poprzez jego błędną wykładnię wyrażającą się w przyjęciu zbyt wąskiej wykładni pojęcia „uregulowane innymi przepisami", ograniczającej się tylko do doktrynalnej dychotomii „umowy nazwane - nienazwane", w wyniku której Sąd uznał, że umowa o świadczenie usług edukacyjnych zawarta pomiędzy uczelnią wyższą, a studentem nie jest na tyle wyodrębniona, by wyłączyć stosowanie przepisów o zleceniu, podczas gdy przepisy ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym pozwalają w całości na rekonstrukcję essentialia negotii tej umowy, a przepis art. 99. ust. 1. ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym definiuje treść usług edukacyjnych, co wyłącza możliwość stosowania przepisów o zleceniu;

2. obrazę przepisów prawa materialnego, tj. przepisu art. 751 pkt 2 k.c. poprzez jego błędną wykładnię wyrażającą się w przyjęciu, iż:

a) niepubliczna uczelnia wyższa, o której mowa w ustawie Prawo o
szkolnictwie wyższym jest osobą trudniącą się zawodowo czynnościami związanymi z nauką i osobą utrzymującą zakład przeznaczony na cel związany z nauką, podczas gdy zakres zastosowania przepisu art. 751 pkt 2 kc przewiduje kryterium podmiotowo - przedmiotowe na zasadzie koniunkcji i o ile uczelnia wyższa prowadzi działalność dydaktyczną, naukową, badawczą itp., o tyle prowadzenie tej działalności nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.) na podstawie art. 106 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym;

b) pojęcie „roszczenia z tytułu nauki" dotyczy również „nauki" w rozumieniu ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym z 27.07.2005r., podczas gdy w/w ustawa definiuje swoiste pojęcie nauki na potrzeby reżimu szkolnictwa wyższego, co wyłącza stosowanie przepisu art. 751 pkt 2 k.c., jako przepisu ogólnego, co w konsekwencji doprowadziło do niewłaściwego zastosowania przepisu art. 751 pkt 2 k.c., zamiast przepisu art. 118 in principio k.c.

W konkluzji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz Powoda kwoty 942,54 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i zasądzenie od pozwanego na rzecz Powoda zwrotu kosztów postępowania przed Sądem pierwszej instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz Powoda zwrotu kosztów postępowania odwoławczego, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie. Trafny jest zarzut apelującego, iż Sąd Rejonowy w niniejszej sprawie oddalając powództwo, niesłusznie zastosował przepisy art. 750 k.c. i art. 751 pkt 2 k.c. Wbrew stanowisku Sądu pierwszej instancji, dwuletni termin przedawnienia wskazany w art.751 k.c. nie znajdował w sprawie zastosowania, ponieważ umowa zawarta przez pozwanego przewidująca odpłatność za studia nie jest umową, do której z mocy art.750 k.c. należy stosować przepisy o zleceniu.

Świadczenie przez uczelnie wyższe usług edukacyjnych uregulowane jest w ustawie z dnia 27 lipca 2005 r. o szkolnictwie wyższym (t.j. Dz.U. z 2012r. Nr 572 ze zm.). Wskazana ustawa określa wymogi, jakie muszą spełniać podmioty świadczące usługi (uczelnie) i pobierające naukę (studenci), ich główne obowiązki i prawa i samą treść świadczeń ( w tym wysokość opłat – art. 23 ust. 2 pkt 2 , art. 141 ust. 6 ustawy z dnia 12 września 1990 r., art.99 ust.1 i art.160 ust. 3 ustawy z 2005r.). Elementem stosunku prawnego łączącego uczelnię i studenta były również postanowienia regulaminu studiów, którego treść podlegała również regulacji w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego (art. 160 – 162 ustawy z 2005r.). Zatem świadczenie usług edukacyjnych przez uczelnię jest i było w dacie zawierania umowy z pozwanym kompleksowo uregulowane w ustawie, a wykluczone jest zastosowanie przepisów o umowie zlecenia na skutek odesłania z art. 750 k.c. do umów o świadczenie usług, gdy są one uregulowane odrębnymi przepisami (por. uchwałę SN z dnia 7.05.2009 r., III CZP 20/09, OSNC 2010/1/12 oraz wyrok SN z dnia 12.01.2007r, IV CSK 267/06).

Nie może być również w niniejszej sprawie mowy o krótszym, trzyletnim okresie przedawnienia, ponieważ zgodnie z art.106 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. o szkolnictwie wyższym, prowadzenie przez uczelnię działalności dydaktycznej, naukowej, badawczej, doświadczalnej, artystycznej, sportowej, rehabilitacyjnej lub diagnostycznej nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.

Przewidziana w umowie z pozwanym możliwość zapłaty czesnego w ratach nie nadaje mu charakteru świadczenia okresowego, ponieważ poszczególne raty składały się na z góry określoną całość obejmującą należność za jeden rok akademicki. Zatem roszczenie powoda o zapłatę czesnego podlega ogólnemu, dziesięcioletniemu terminowi przedawnienia przewidzianemu w art. 118 in principio k.c.

Uznając wszystkie zarzuty apelującego, Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. w związku z art. 505 ¹² k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok zgodnie z żądaniem pozwu oraz obciążył pozwanego kosztami procesu.

O kosztach procesu za instancję odwoławczą Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c., § 6 pkt 3, § 12 ust. 1 pkt 1 i § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r. 490), obciążając nimi stronę przegrywającą.

Na oryginale właściwy podpis