Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 104/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 19 grudnia 2023r. sygn. II K 272/23

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

-

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.2.1

;

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

zarzut podniesiony przez prokuratora:

- błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mającego wpływ na jego treść, poprzez niesłuszne uznanie, wbrew wskazaniom wiedzy i doświadczenia życiowego, że zgromadzony materiał dowodowy nie daje podstaw do przyjęcia, iż oskarżonemu można przypisać winę i sprawstwo czynu zabronionego objętego w akcie oskarżenia w punkcie II, podczas gdy zgromadzony materiał dowodowy powinien był prowadzić do odmiennych wniosków i wydania wyroku skazującego w tym zakresie P. N. (1);

zarzut podniesiony przez obrońcę:

- obrazy przepisów postępowania tj. art. 2 § 2 kpk, art. 7 kpk, w zw. z art. 410 kpk i art. 5 § 2 kpk, poprzez dowolną ocenę dowodów i niesłusznym uznaniu, iż P. N. (1) dopuścił się w dniu 17 września 2022r. przestępstwa z art. 178 a § 1 kk, z pominięciem dowodów przeczących takiej tezie, przy uwzględnieniu tylko materiału przemawiającego przeciwko oskarżonemu oraz braku zastosowania art. 5 § 2 kpk, gdy opinia biegłych UM w Ł. nie wykluczała wersji oskarżonego,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie należy wskazać, iż sąd I instancji przeprowadził prawidłowo i dostatecznie wnikliwie postępowanie dowodowe, a na jego podstawie sformułował logiczne i trafne wnioski, co do ostatecznej oceny zgromadzonych w sprawie dowodów – w znaczeniu konieczności wydania wyroku uniewinniającego w zakresie czynu opisanego w punkcie II aktu oskarżenia i skazującego co do czynu z jego punktu I.

Ponieważ oba zarzuty zawarte w akcie oskarżenia dotyczyły takich samych przestępstw, a przy tym argumentacja obu skarżących wielokrotnie odwołuje się do porównywania oceny dowodów i ustaleń, za zasadzie analogi, także uzasadnienie sądu odwoławczego, co do obu w/w czynów, sporządzono łącznie.

Podniesiony przez prokuratora zarzut błędu w ustaleniach faktycznych (w zakresie czynu opisanego w punkcie II aktu oskarżenia) nie przekonuje. Można przy tym jedynie doszukiwać się w uzasadnienia wniesionego tu środka odwoławczego, że - chyba - prokurator inaczej oceniłby wyjaśnienia oskarżonego i jest to w istocie jedyny dowód, z którego oceną, dokonaną przez sąd meriti, ewentualnie nie zgodziłby się skarżący (odrębnego zarzutu związanego z niewłaściwym zastosowaniem art. 7 kpk oskarżyciel nie sformułował).

W ocenie sądu odwoławczego, nie ma tu racji prokurator, albowiem w sprawie nie doszło do obrazy przepisów prawa procesowego, a ponadto sąd I instancji ukształtował swoje przekonanie, co do oceny zdarzenia z dnia 18.09.2022r. w sposób swobodny, a nie dowolny, z poszanowaniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Wydanie także, w konsekwencji takiej właśnie oceny dowodów, orzeczenia uniewinniającego P. N. (1) od popełnienia czynu mającego mieć miejsce w dniu 18 września 2022r., oparte o przepis art. 5 § 2 kpk jest trafione. Analiza pisemnych motywów apelacji oskarżyciela wskazuje, iż zasadność skazania P. N. (1), za czyn mający mieć miejsce w dniu 18 września 2022r., apelant opiera jedynie na podobieństwie modus operandi sprawcy i bliskości czasowej. Bardzo dobitnie świadczy o powyższym sformułowanie zawarte w tej apelacji: „ … doświadczenie życiowe wskazuje na to, iż jeśli P. N. (1) dopuścił się w dniu 17 września 2022r. popełnienia czynu z art. 178 a § 1 kk, a mianowicie kierował pojazdem mechanicznym będąc pod wpływem alkoholu, a nadto spowodował kolizję, to w dniu 18 września 2022r., praktycznie przy takich samych okolicznościach sprawy, powodując kolizję drogową, również musiał być pod wpływem alkoholu” (k. 294v).

Sąd odwoławczy zważył, że nie negując jakiejś logiki w takowym założeniu, z pewnością sam fakt spowodowania kolejnego dnia kolejnej kolizji drogowej – gdy nie ustalono, co robił oskarżony przed jej popełnieniem (w szczególności mającym związek z alkoholem) – to stanowczo za mało, by zasadnie wywodzić o zamkniętym kręgu poszlak uzasadniającym wydanie i tu wyroku skazującego.

Sąd rejonowy wykazał się właściwą inicjatywa dowodową, a załączona do akt uzupełniająca opinia medyczna (...) w Ł. potwierdza, iż wersja oskarżonego, co do tego: gdzie, ile i kiedy spożył alkohol w dniach 17 i 18 września 2022r. z naukowego punktu widzenia, jest możliwa. To natomiast inne dowody dotyczące okoliczności popełnienia przez P. N. (1) kolizji drogowej w dniu 17 września 2022r., oceniane łącznie, pozwoliły na dokonanie ustaleń, zgodnie z którymi tego dnia w/w musiał być nietrzeźwy i w takim też stanie (wynikającym z protokołu badania) spowodował kolizję. Co do tej bowiem daty, mamy licznych naocznych świadków, którzy widzieli sam moment kolizji, czuli wówczas alkohol od osoby oskarżonego oraz widzieli inne wyraźne symptomy jego stanu nietrzeźwości, a przy tym jednoznacznie opisali: gdzie oraz na jak długo oskarżony oddalił się wówczas od pojazdu, a ponadto jak zachowywał się po informacji o zawezwaniu policji (oskarżony prosił, by nie dzwonić po organa ścigania, a widząc takowe, pomimo próśb, oddalił się od auta, w większości chodząc po parkingu, wracając do niego trzykrotnie, a nawet próbując odjechać, co spotkało się z wyrwaniem mu kluczyka do pojazdu, był nerwowy i nieprzyjemny). Doświadczenie życiowe podpowiadało w tym układzie, iż jest niemożliwym, by oskarżony dopiero po dokonanej kolizji, odchodząc na bok i trzykrotnie wracając do pojazdu (gdzie w większości oskarżony przemieszczał się po parkingu sklepu (...)) oraz na ustalony czas, w sytuacji zawezwania policji, spożył tak dużo alkoholu – by doprowadziło to do stężeń uzyskanych w toku jego badania. Rozważania sądu rejonowego w tym względzie przekonują, są logiczne, spójne i zgodnie z życiowym oraz zawodowym doświadczeniem. Ustalenie, iż oskarżony przyjechał na parking m.inn. z kobietą, która pomimo wiedzy o kolizji, miała pretensje do oskarżonego o brak transportu powrotnego i domagała się jego zapewnienia, tylko wzmaga wnioski o stanie nietrzeźwości oskarżonego już w chwili feralnego parkowania.

Co do wydarzeń z dnia następnego tj. 18 września 2022r., materiał dowodowy jest już całkowicie odmienny, a przy tym wybitnie szczątkowy: tutaj także opinia medyczna (tak, jak co do dnia wcześniejszego) nie wyklucza wersji oskarżonego, ale nie ma żadnych innych dowodów świadczących pośrednio o stanie nietrzeźwości w chwili (kolejnej) kolizji w taki sposób, by dowody oceniane łącznie obalały domniemanie niewinności P. N.. Sąd odwoławczy zważył, że alkohol to tylko jedna z wielu możliwych przyczyn kolizji z dnia 18 września 2022r. (być może oskarżony jest, ogólnie rzecz ujmując, kiepskim kierowcą). W ocenie sądu odwoławczego, wniesiona przez oskarżyciela publicznego apelacja nie zdołała przekonać o sprawstwie oskarżonego co do zachowania z tego dnia, albowiem zgromadzone dowody, nie były w stanie skutecznie obalić przysługującego oskarżonemu domniemania niewinności.

Co do czynu opisanego w punkcie I aktu oskarżenia (z daty 17 września 2022r.), wbrew twierdzeniom obrońcy, zgromadzone w sprawie dowody były dostatecznie pełne i wszystkie, w tym przede wszystkim wyjaśnienia oskarżonego i zeznania T. W. oraz D. P., zostały ocenione zgodnie z wymogami wynikającymi z art. 7 k.p.k. Dowody te, w połączeniu z pozostałymi zgromadzonymi w sprawie, w tym głównie opinią medyczną i analizą zachowania się oskarżonego na parkingu sklepowym (próby oddalenia się od pojazdu, kilkakrotne powroty, prośby o niewzywanie policji, widoczne dla otoczenia oznaki nietrzeźwości), dały podstawy do jednoznacznego ustalenia sprawstwa. Sąd odwoławczy zauważa, że z doświadczenia zawodowego płynie wniosek, iż zwykle widoczne dla otoczenia symptomy nietrzeźwości określonej osoby, pojawiają się przy stanie jej nietrzeźwości wynoszącym co najmniej 1 promil alkoholu we krwi, a stan ujawniony w badaniu trzeźwości u P. N. (pierwszy wynik 1,52 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) idealnie wpisuje się w taką wiedzę. Sąd rejonowy przeprowadził tu dostateczne dla ostatecznego rozstrzygnięcia postępowania dowodowe, a następnie wszechstronną analizę zgromadzonych dowodów. Nie przekonują rozważania obrońcy, jakoby przy ocenie zachowania oskarżonego z dnia 17 września 2022r. doszło do obrazy wskazanych przez niego przepisów postępowania, czy błędu w ustaleniach. W ocenie sądu odwoławczego, co do czynu z punktu I aktu oskarżenia, zgromadzone w sprawie dowody pośrednie doprowadziły do niezbędnego zamknięcia kręgu poszlak i uzasadniały ustalenie sprawstwa P. N.. Wymierzone sprawcy kara i środki karne za ten czyn nie noszą cech rażącej ich niewspółmierności, a orzeczenie o częściowym zwolnieniu P. N. od wydatków za postępowanie pierwszoinstancyjne dostatecznie uwzględnia fakt uniewinnienia w/w od jednego z zarzutów.

Z powyższych względów orzeczono jak w części dyspozytywnej wyroku.

Wniosek

- prokuratora: o uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie punktu 6 i przekazanie sprawy w tej części do ponownego jej rozpoznania przez sąd rejonowy;

- obrońcy: o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od czynu przypisanego mu w punkcie 1 wyroku;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- wnioski są niezasadne z przyczyn podanych powyżej w punkcie 3.1.;

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

- wina, sprawstwo, kara, środki karne,

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

- wyrok jest słuszny, zarzuty skarżących są niezasadne;

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2, 3

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze orzeczono w oparciu o przepisy art. 636 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 633 kpk oraz art.3 ust. 1, art. 8 i art. 9 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. (tekst jednolity DZ. U. z 2023r. poz. 123) o opłatach w sprawach karnych.

Oskarżony jest osobą wykształconą i pracującą. Apelacja wniesiona na jego korzyść okazała się niezasadna. Nie ma powodów, by w/w zwalniać od jakiejkolwiek części kosztów procesu za postepowanie odwoławcze.

Nie pobiera się opłaty od prokuratora w wypadku nieuwzględnienie jego apelacji, a koszty procesu związane z takim środkiem odwoławczym należy przejąć na rachunek Skarbu Państwa.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcie uniewinniające z punktu 6 wyroku

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana