Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 czerwca 2013 roku.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Tadeusz Węglarek

Sędziowie SA Stanisław Tomasik (spr.)

p.o. SO Tomasz Ignaczak

Protokolant Agnieszka Olczyk

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim J. O.

po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2013 roku

sprawy Ł. F. (1)

skazanego prawomocnymi wyrokami: Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Krzyków we Wrocławiu w sprawie VII K 927/09; Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Śródmieścia we Wrocławiu w sprawie II K 1185/09; Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Śródmieścia we Wrocławiu w sprawie II K 135/10; Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Krzyków we Wrocławiu w sprawie VII K 400/10; Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Śródmieścia we Wrocławiu w sprawie II K 584/10; Sądu Rejonowego dla Poznania Nowe Miasto i W. w P. w sprawie III K 391/11; Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Śródmieścia we Wrocławiu w sprawie II K 1001/11; Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Śródmieścia we Wrocławiu w sprawie II K 1096/11; Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze w sprawie II K 1652/11; Sądu Rejonowego w Olsztynie w sprawie II K 1533/11; Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Śródmieścia we Wrocławiu w sprawie II K 1206/11; Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w W. w sprawie III K 1186/11; Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim w sprawie II K 206/12; Sądu Rejonowego w Rybniku w sprawie III K 1229/11;

Sądu Rejonowego dla Gdańska-Północ w G. w sprawie XI K 345/12

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę skazanego

od wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

z dnia 27 lutego 2013 roku sygn. akt II K 653/12

na podstawie art. 437 § 2 kpk i art. 438 pkt 2 kpk uchyla zaskarżony wyrok w stosunku do skazanego Ł. F. (1) i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Piotrkowie Trybunalskim.

Sygn. akt IV Ka 291/13

UZASADNIENIE

Ł. F. (1) został skazany prawomocnymi wyrokami:

I. Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Krzyków we Wrocławiu z dnia 3 sierpnia

2009  roku w sprawie VII K 927/09 za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. popełniony w dniu 31 grudnia 2008 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres próby 3 lat, dozór kuratora w okresie próby, postanowieniem z dnia 16 sierpnia

2010  roku zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

II. Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Śródmieścia we Wrocławiu z dnia 30
listopada 2009 roku w sprawie IIK 1185/09 za czyny wyczerpujące dyspozycję
art. 286 § 1 k.k. popełnione w dniach :

a)  3 sierpnia 2009 r.,

b)  24 czerwca 2009 r.,

za oba wymierzono kary jednostkowe po 6 miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. karę łączną w wymiarze 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres próby 3 lat, dozór kuratora w okresie próby; postanowieniem z dnia 17 stycznia 2011 roku zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

III.  Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Śródmieścia we Wrocławiu z dnia 5 marca 2010 roku w sprawie IIK135/10 za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 286 § 1 k.k. popełniony w dniu 21 listopada 2009 roku na karę grzywny w ilości 20 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 20 złotych;

IV.  Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Krzyków we Wrocławiu z dnia 23 czerwca 2010 roku w sprawie VII K 400/10 za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 286 § 1 k.k. popełniony w dniu 16 kwietnia 2008 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres próby 3 lat, dozór kuratora w okresie próby, postanowieniem z dnia 17 stycznia 2011 roku zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

V.  Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Śródmieścia we Wrocławiu z dnia 16 sierpnia 2010 roku w sprawie IIK 584/10 za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 286 § 1 k.k. popełniony w dniu 17 listopada 2009 roku na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres 5 lat próby, dozór kuratora sądowego, postanowieniem z dnia 17 stycznia 2011 roku zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

VI.  Sądu Rejonowego dla Poznania Nowe Miasto i W. w P. z dnia 8 września 2011 roku w sprawie III K 391/11 za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 286 § 1 k.k. popełniony w dniu 3 września 2010 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

VII. Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Śródmieścia we Wrocławiu z dnia
4 listopada 2011 roku w sprawie II K 1001/11 za czyny wyczerpujące
dyspozycję art. 286 § 1 k.k. popełnione w dniach :

a)  15 kwietnia 2010 roku,

b)  12 sierpnia 2010 roku,

c)  27 sierpnia 2010 roku,

d)  19 września 2010 roku,

e)  od 16 do 18 listopada 2010 roku,

na kary jednostkowe po 6 miesięcy pozbawienia wolności, na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. wymierzono karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

VIII. Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Śródmieścia we Wrocławiu z dnia 5 grudnia 2011 roku, w sprawie II K 1096/11 za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 286 § 1 k.k. popełniony w okresie od 18 listopada 2010 roku do 22 listopada 2010 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 4 lat, dozór kuratora sądowego;

IX. Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 25 stycznia 2012 roku w sprawie II K 1652/11 za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 286 § 1 k.k. popełniony w dniu 23 sierpnia 2010 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności

X. Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 9 lutego 2012 roku w sprawie II K 1533/11 za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 286 § 1 k.k. popełniony w dniu 14 marca 2011 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności

XI. Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Śródmieścia we Wrocławiu z dnia 27 lutego 2012 roku w sprawie II K 1206/11 za czyny wyczerpujące dyspozycję art. 286 § 1 k.k. popełnione w ramach ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k. w dniach:

a)  31 lipca 2010 roku,

b)  od 2 do 4 sierpnia 2010 roku,

c)  od 15 do 17 września 2010 roku,

d)  7 października 2010 roku,

na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres próby 5 lat;

XII. Sądu Rejonowego dla Warszawy - Woli w W. z dnia 2 kwietnia 2012 roku w sprawie III K 1186/11 za czyny wyczerpujące dyspozycję art. 286 § 1 k.k. popełnione w dniach : od 7 do 10 grudnia 2009 roku, 10 listopada 2009 roku na kary jednostkowe po 8 miesięcy pozbawienia wolności, na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k. wymierzono mu karę łączną 1 roku pozbawienia wolności;

XIII. Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 21 maja 2012 roku w sprawie II K 206/12 za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 286 § 1 k.k. popełniony w dniu 13 maja 2010 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

XIV. Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 19 lipca 2012 roku w sprawie III K 1229/11 za czyn wyczerpujący dyspozycję art. 286 § 1 k.k. popełniony w dniu 7 lipca 2010 roku na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

XV. Sądu Rejonowego dla Gdańska - Północ w G. z dnia 23
listopada 2012 roku w sprawie XI K 345/12 za czyn wyczerpujący dyspozycję
art. 286 § 1 k.k. popełniony w dniu 18 maja 2011 roku na karę 8 miesięcy
pozbawienia wolności;

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. wyrokiem łącznym z dnia 27 lutego 2013r. sygn. akt II K 653/12

1.  na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k. w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności, wymierzonych wyrokami opisanymi w punktach I, I., IV, wymierzył skazanemu Ł. F. (2) łączną karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k., art. 91 § 2 k.k., art. 89 § la k.k. w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności wymierzonych wyrokami opisanymi w punktach V, V., V., X., X., XII, XIII i XIV wymierzył skazanemu Ł. F. (2) łączną karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

3. na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § 1 k.k., art. 91 § 2 k.k., art. 89 § la k.k.
w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności wymierzonych wyrokami opisanymi w punktach VI, VIle, V., VIle, VIII, IX, X, XIc, XId, XV wymierzył skazanemu Ł. F. (2) łączną karę 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

4.  na podstawie art. 577 k.p.k. oznaczył początek odbywania kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie 1 niniejszego wyroku na dzień 14 lipca 2011 roku, zaś na poczet orzeczonej łącznej kary pozbawienia wolności zaliczył okresy pozbawienia wolności skazanego Ł. F. (2): w dniu 13 sierpnia 2009 roku, 30 grudnia 2008 roku oraz 31 grudnia 2008 roku;

5.  wyroki wymienione w punktach 1, 2 i 3 uznał, w zakresie wymierzonych w nich łącznych kar pozbawienia wolności, za pochłonięte niniejszym wyrokiem łącznym, a w pozostałym zakresie podlegają one odrębnemu wykonaniu;

6.  na podstawie art. 572 k.p.k. umorzył postępowanie w pozostałej części;

7.  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata Ł. O. kwotę 206,64 zł (dwieście sześć złotych 64/100) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu Ł. F. (2) przez obrońcę ustanowionego z urzędu;

8.  zwolnił skazanego Ł. F. (2) od obowiązku ponoszenia kosztów procesu, które przejmuje na rachunek Skarbu Państwa

Powyższy wyrok zaskarżył w całości na korzyść obrońca oskarżonego.

Apelacja obrońcy oskarżonego wywiedziona z treści art. art. 438 pkt 1, 3 i 4 kpk zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła

1.  Naruszenie przepisów postępowania, a to art. 569 § 1 k.p.k., polegające na wydaniu wyroku przez Sąd niewłaściwy, to jest nie będący sądem, który wydał ostatni wyrok w stosunku do skazanego, a którym jest Sąd Rejonowy dla Gdańska-Północ XI Wydział Karny i który był wyłącznie właściwy do orzekania w przedmiocie wyroku łącznego.

2.  Naruszenie prawa materialnego, a to art. 85 § 1 k.k., 86 § 1 k.k. i 89 § la k.k. poprzez oparcia orzeczenia na tych przepisach i ujawnienie ich w podstawie w sytuacji, kiedy czyny objęte wyrokiem łącznym w pkt 2 i pkt. 3 stanowią ciągi przestępstw, a zatem podstawą wymierzenia kary winien być wyłącznie art. 92 § 2 k.k., z jednoczesnymi konsekwencjami w zakresie oceny zachowania skazanego.

3.  Niezależnie od powyższego zarzutu, orzeczenie wobec skazanego rażąco niewspółmiernych (surowych) kar pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności (pkt. 1), 3 lat pozbawienia wolności (pkt. 2) oraz 3 lat i 6 miesięcy (pkt. 3) wyrażających zastosowanie zasady mieszanej, w sytuacji kiedy analiza okresu popełnienia przez skazanego przestępstw, krótkich odstępów pomiędzy czynami wieku sprawcy, wypełnienie zasadniczo znamion jednego przepisu ustawy karnej, a także orzekanie w poszczególnych sprawach kar pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, jak i kar rodzajowo innych, pozwala na stwierdzenie, że obecnie możliwe jest w stosunku do skazanego zastosowanie zasady absorpcji i orzeczenie kary łagodniejszej, która spełni cele kary, a jednocześnie pozwoli na resocjalizację skazanego i umożliwi mu normalne funkcjonowanie w społeczeństwie.

W konkluzji skarżący wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, a w przypadku nie uwzględnienia zarzutu dotyczącego niewłaściwości sądu,

wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie co do istoty poprzez wymierzenie skazanemu w miejsce kar wymierzonych wyrokami opisanymi:

-

w pkt. 1 - kary 1 roku pozbawienia wolności

-

w pkt. 2 - kary 2 lat pozbawienia wolności

-

w pkt. 3 - kary 1 roku pozbawienia wolności

Na rozprawie apelacyjnej w dniu 4 czerwca 2013r.

Prokurator wnosił o nieuwzględnienie apelacji obrońcy skazanego i utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy jest zasadna w takim stopniu, że w wyniku jej wniesienia powstały podstawy do uchylenia zaskarżonego wyroku łącznego i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Piotrkowie Trybunalskim.

W przedmiotowych rozważaniach Sąd Odwoławczy odniesie się jedynie do tych przyczyn, które wiodą do przekonania, iż zaskarżone orzeczenie nie może się ostać, a sprawę należy przekazać do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Piotrkowie Trybunalskim

Po pierwsze stwierdzić należy, że Sąd meriti dopuścił się obrazy prawa procesowego tj. art. 569 § 1 kpk, zgodnie z którym jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów, właściwy do wydania wyroku łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący w pierwszej instancji. Przedmiotowy przepis statuuje nie tylko właściwość miejscową, ale przede wszystkim właściwość funkcjonalną. Natomiast zgodnie z prezentowanym od lat w doktrynie poglądem naruszenie przepisów o właściwości funkcjonalnej stanowi ważkie naruszenie zasad postępowania karnego. Niewątpliwie w realiach przedmiotowej sprawy Sąd Rejonowy dopuścił się takiego naruszenia. Ostatnim bowiem Sądem, który wydał wyrok skazujący względem Ł. F. (1) w sprawie sygn. akt XI K 345/12 był Sąd Rejonowy dla Gdańska - Północ w G.. Zatem ten Sąd był właściwy do rozpoznania przedmiotowej sprawy o wydanie wyroku łącznego. W tym miejscu podnieść należy, że samo to naruszenie nie przesądziło o uchyleniu zaskarżonego wyroku.

Sąd Rejonowy dopuścił się również istotnego naruszenia przepisów postępowania. Chodzi tu oczywiście o to, że Sąd przyjął inny czasookres czynu niż wynikało to z odpisu prawomocnego wyroku w sprawie sygn. akt II K 1096 Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu. Wynika to jednoznacznie z pisemnego uzasadnienia zaskarżonego wyroku (od drugiego do czwartego akapitu od dołu na k. 231). Sąd bowiem wydając wyrok łączny nie może sam dokonywać odmiennych ustaleń faktycznych, niż wynikają z prawomocnego wyroku. W szczególności gdy dotyczy to czasookresu popełnionego czynu, który to decyduje przecież o możliwości połączenia kar w ramach wyroku łącznego. Takie postępowanie jest niedopuszczalne nawet w sytuacji gdy z akt sprawy jednoznacznie wynika, iż jest to oczywista omyłka pisarska. Zatem dostrzegając taki błąd Sąd nie może dokonywać odmiennych ustaleń faktycznych dotyczących czasookresu popełnionego czynu, a winien rozważyć ewentualną możliwość zwrócenia się do właściwego Sądu o sprostowanie wyroku.

Z uwagi na powyższe uchybienia zaskarżony wyrok łączny należało uchylić, a przedmiotowa sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu w Piotrkowie Trybunalskim do ponownego rozpoznania.

Nie przesądzając natomiast przyszłego rozstrzygnięcia Sąd Rejonowy winien przeanalizować wskazane wyżej argumenty. Przede wszystkim Sąd Rejonowy winien rozważyć konieczność przekazania sprawy do rozpoznania Sądowi właściwemu. Natomiast rozpoznając ponownie sprawę, Sąd Rejonowy winien rozważyć argumenty podniesione w uzasadnieniu skargi apelacyjnej obrońcy oskarżonego Ł. F. (1), których ocena aktualnie jest przedwczesna.

Z tych wszystkich względów, Sąd Okręgowy orzekł jak w części dyspozytywnej wyroku.