Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 lipca 2013 roku.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Tadeusz Węglarek

Protokolant Karol Depczyński

przy udziale -

po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2013 roku

sprawy A. G.

obwinionej z art.86§1 kw

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Bełchatowie

z dnia 23 listopada 2012 roku sygn. akt II W 531/11

na podstawie art. 437§1 i §2 kpk w związku z art. 109§2 kpsw, art. 5§1 pkt 4 kpsw w związku z art. 45§1 kw w związku z art. 118§2 kpsw:

1.  uchyla zaskarżony wyrok i umarza postępowanie w niniejszej sprawie;

2.  zwalnia obwinioną od kosztów sądowych za obie instancje i przejmuje je na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt IV Ka 377/13

UZASADNIENIE

A. G. została obwiniona o to, że:

w dniu 29 czerwca 2011 roku o godzinie 17:40 na ul. (...) kierowała samochodem marki F. (...) nr rej. (...) i podczas parkowania pojazdu uderzyła w zderzak zaparkowanego samochodu marki B. nr rej. (...), czym spowodowała zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym,

tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 kw

Sąd Rejonowy w Bełchatowie wyrokiem nakazowym z dnia 17 października 2011 roku w sprawie VI W 1080/07 uznał obwiniona za winną popełnienia zarzucanego jej czynu wyczerpującego dyspozycję art. 86 § 1 kw i za to na podstawie art. 86 § 1 kw wymierzył jej karę 200 złotych grzywny, oraz zasądził od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 80 złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych, w tym 30 złotych tytułem opłaty.

Sprzeciw od wyroku nakazowego złożyła obwiniona A. G..

Sąd Rejonowy w Bełchatowie wyrokiem z dnia 23 listopada 2012 roku w sprawie II W 531/11:

1. w miejsce zarzucanego czynu uznał obwinioną A. G. za winna popełnienia tego, że w dniu 29 czerwca 2011 roku około godziny 17:00 w B. na ulicy (...) kierowała samochodem marki F. (...) o nr rej. (...) i podczas parkowania wskazanego pojazdu nie zachowała bezpiecznego odstępu od omijanego samochodu marki B. o nr rej. (...), uderzając w jego tylny zderzak, czym spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, tj. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 86 § 1 kw i za to na podstawie art. 86 § 1 kw wymierzył jej karę grzywny w kwocie 200 złotych;

2. wymierzył obwinionej 30 złotych tytułem opłaty i zasądził od niej na rzecz Skarbu Państwa 1056,93 złote tytułem poniesionych w sprawie wydatków.

Powyższy wyrok zaskarżyła obrońca obwinionej.

Obrońca zaskarżyła wyrok w całości na podstawie art. 103 § 2 kpsw.

wniosła o zmianę orzeczenia Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 23 listopada 2012 roku sygn. akt. II W 531/11, mocą którego za czyn polegający na tym ,że w dniu 29 czerwca 2011 roku około godziny 17:00 kierując samochodem podczas parkowania obwiniona nie zachowała bezpiecznego odstępu od innego omijanego samochodu, uderzając w jego tylny zderzak, czym spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym i zastała uznana winną popełnienia wykroczenia z art.86 § 1 k.w i ukarana grzywną w kwocie 200 złotych z obowiązkiem uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa opłaty w kwocie 30 złotych oraz 1056,93 złotych tytułem poniesionych w sprawie wydatków;

poprzez - uniewinnienie i zwolnienie z obowiązku uiszczenia opłaty oraz poniesionych w sprawie wydatków .

Zaskarżonemu orzeczeniu zarzuciła:

- błąd w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, że podczas parkowania swojego samochodu obwiniona nie zachowała bezpiecznej odległości i doprowadziła do kolizji podczas gdy w okolicznościach niniejszej sprawy nie ma podstaw do przypisania obwinionej popełnienia czynu polegającego na niezachowaniu należytej ostrożności przy omijaniu jak i spowodowanie kolizji;

- obrazę przepisów prawa procesowego, mających wpływ na treść wydanego orzeczenia w szczególności : art. 41 § 1 k.p.k . w związku z art. 16 § 1 k.p.w. oraz w związku z art. 6 ust. 1 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności poprzez rozpoznanie sprawy przez sędziego podlegającego wyłączeniu od jej rozpoznania z uwagi na występowanie okoliczności, które mogłyby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie ;

art. 4 , 5 i 7 k.p.k . w związku z art. 8 k.p.w. polegające na błędnej oraz dowolnej ocenie istotnych okoliczności sprawy , nierozważeniu oraz nieuwzględnieniu okoliczności przemawiających na korzyść obwinionej, w tym stosownych przepisów ruchu drogowego i ich wykładni prowadzących do wniosku, że obwiniona nie jest winna popełnienia zarzuconego jej wykroczenia;

a także pozbawieniu obwinionej prawa do rzetelnego procesu oraz naruszenie zasady domniemania niewinności poprzez interpretowanie niedających się wyjaśnić wątpliwości na niekorzyść obwinionej ;

art. 118 §3 k.p.w. poprzez zasądzenie kwoty 1056,93 złotych tytułem poniesionych wydatków w sposób dowolny, w wysokości nie odpowiadającej kwocie wydatków jakie był obowiązany wydatkować Skarb Państwa bez przedstawienia uzasadnienia rozstrzygnięcia .

W konkluzji wniosła o uniewinnienie obwinionej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy obwinionej powoduje, że na skutek jej wniesienia powstały podstawy do uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania na podstawie art. 5§1 pkt 4 kpw w stosunku do obwinionej A. G..

Abstrahując od zarzutów merytorycznych podniesionych w apelacji obrońcy, zważyć należy, iż Sąd Okręgowy ograniczy się tylko do wskazania okoliczności, które spowodowały uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania karnego w stosunku do obwinionej za przypisany jej czyn.

Przechodząc do rozważań szczegółowych, podnieść należy, iż w toku postępowania odwoławczego stwierdzono, że czyn popełniony w dniu 29 czerwca 2011 roku, wyczerpujący znamiona wykroczenia określonego w art. 86 § 1 kw, uległ przedawnieniu. Bowiem karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok, jeżeli zaś w tym okresie wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od popełnienia czynu (art. 45§1 kw). Przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy zauważyć należy, iż czyn przypisany obwinionej został popełniony w dniu 29 czerwca 2011 roku. Tym samym, na kanwie niniejszej sprawy karalność wykroczenia ustała z dniem 29 czerwca 2013 roku (vide zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Rejonowego w Bełchatowie o wszczęciu postępowania o wykroczenie). W tym stanie rzeczy, oczywistym jest, iż w toku postępowania odwoławczego stwierdzono ujemną przesłankę procesową w postaci przedawnienia karalności wykroczenia, uniemożliwiającą prowadzenie postępowania karnego. Bowiem przedawnienie karalności należy do kategorii bezwzględnych przesłanek procesowych, czyli takich przeszkód prawnych, które nigdy nie mogą być usunięte.

W związku ze stwierdzeniem na etapie postępowania odwoławczego ujemnej przesłanki procesowej określonej w art. 5§1 pkt 4 kpw, Sąd Okręgowy zgodnie z treścią art. 104§1 pkt 7 kpw uchylił zaskarżony wyrok i umorzył postępowanie karne w stosunku do obwinionej K. Z.. Bowiem przy wydaniu orzeczeń następczych w postaci umorzenia postępowania karnego uchylenie wyroku jest niezbędne.

O kosztach postępowania w sprawie, Sąd Okręgowy orzekł na podstawie przepisów wskazanych w części dyspozytywnej wyroku.