Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Mariola Mastalerz

Protokolant st. sekr. sądowy Ilona Królikiewicz

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku M. B.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział w Ł. Placówka Terenowa w T.

o wypłatę 100% części uzupełniającej świadczenia

na skutek odwołania M. B.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział w Ł. Placówka Terenowa w T. z dnia 3 grudnia 2012r. sygn. (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje M. B. prawo do wypłaty 100% części uzupełniającej emerytury rolniczej od dnia 1 listopada 2012r.

Sygn. akt VU 51/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 3 grudnia 2012 roku Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział w Ł. Placówka Terenowa w T. odmówił M. B. prawa do wypłaty części uzupełniającej emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że zgodnie z art. 28 ust. 10 ustawy z dnia 12 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników, w przypadku zaprzestania prowadzenia działalności rolniczej polegającej na przekazaniu gospodarstwa rolnego w formie aktu notarialnego osobie niepełnoletniej wypłat ulega zawieszeniu w całości do czasu osiągnięcia przez tę osobę 18 lat. Aktem notarialnym z dnia 31 listopada 2012 roku mąż odwołującej darował osobom niepełnoletnim grunty o powierzchni 1,82 ha. Z uwagi na powyższe organ rentowy odmówił prawa do wypłaty części uzupełniającej do 31 sierpnia 2027 roku tj. do ukończenia 18 lat przez P. B..

W odwołaniu od powyższej decyzji skarżąca M. B. wniosła o jej zmianę. Wskazała, iż zarówno ona jak i jej mąż są osobami schorowanymi i stan zdrowia nie pozwala im na prowadzenie gospodarstwa rolnego. Część gospodarstwa już w 2002 roku została przekazana dzieciom tj. synowi W. i córce E.. Pozostała część ziemi znajduje się również w faktycznym posiadaniu dzieci, pomimo, iż aktem notarialnym została formalnie przekazana małoletnim wnukom.

Organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. B. urodzona w dniu (...), złożyła w dniu 23 października 2012 roku wniosek o przyznanie emerytury rolniczej. Powyższy wniosek wypełniał pracownik organu rentowego. We wniosku tym zaznaczono, iż wnioskodawczyni nie zaprzestała prowadzenia działalności rolniczej.

(dowód: wniosek o emeryturę k. 1 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 29 października 2012 roku Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Placówka Terenowa w T. odmówił M. B. prawa do emerytury rolniczej z uwagi na nie osiągnięcie wieku emerytalnego oraz nie zaprzestanie prowadzenia działalności rolniczej.

(dowód: decyzja z dnia 29.102012 r. k. 32 akt emerytalnych)

W dniu 16 listopada 2012 roku M. B. złożyła wniosek o podjęcie wypłaty emerytury w związku z przekazaniem gospodarstwa rolnego. W dołączonym do wniosku oświadczeniu wnioskodawczyni wskazała, iż zaprzestała prowadzenia działalności rolniczej od dnia 13 listopada 2012 roku.

(dowód: wniosek k. 33 akt emerytalnych, oświadczenie k. 35 akt emerytalnych)

Decyzją z dnia 3 grudnia 2012 roku Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Placówka Terenowa w T.przyznał M. B. prawo do emerytury rolniczej od dnia 13 listopada 2012. Jednocześnie decyzją tą zawieszono wnioskodawczyni w 100% część uzupełniającą świadczenia emerytalnego z powodu prowadzenia działalności rolniczej.

(dowód: decyzja Prezesa KRUS k. 49 akt emerytalnych)

Mąż wnioskodawczyni M. B. był właścicielem zabudowanej nieruchomości rolnej położonej we wsi H. w gminie L. o powierzchni 5 ha 54 a, stanowiącej poprzednio własność jego rodziców.

W dniu 19 czerwca 2002 roku Z. B. (1) część ww. nieruchomości rolnej, tj. nieruchomość z zabudowaniami, obejmującą działki nr (...), zawierającą łącznie obszar 3 ha 52 a darował swoim dzieciom, w ten sposób, że:

- W. B. (1) zabudowaną nieruchomość oznaczoną numerami działek (...) o łącznym obszarze 2 ha 14 a,

- E. B. nie zabudowaną nieruchomość oznaczoną numerami (...) (...) i(...)o łącznym obszarze 1 ha 38 a.

Termin wydania przedmiotu darowizny strony ustaliły na dzień podpisania aktu notarialnego. Ponadto w akcie tym strony ustaliły na rzecz Z. i M. małżonków B. dożywotnio i nieodpłatnie służebność osobistą polegającą na prawie korzystania z dwóch izb w budynku mieszkalnym.

(dowód: akt notarialny rep A nr (...)k. 8-10, postanowienie k. 11, akt notarialny z dnia 19.06.2002 r. rep A nr (...)k. 12-15)

W dniu 22 lipca 2011 roku Z. B. (1) sprzedał A. i M. małżonkom K. działkę nr (...) o obszarze 2000 m ² położoną w H. w gminie L.

(dowód: akt notarialny z dnia 22.07.2011 r. rep. A nr (...)k. 16-19)

Z. B. (1) w wyniku zawartych ww. umów nie przekazał dzieciom wszystkich należących do nich gruntów. Pozostawił dla siebie i żony do użytkowania nieruchomość rolną obejmującą obszar 1,82 ha, w skład której wchodziły działki położone w L. (dwie łąki po 24 ary) oraz grunty rolne położone w H. (powierzchnia 1,32ha). Małżonkowie B. użytkowali te grunty rolne dopóki pozwalał im na to stan zdrowia, a dzieci jedynie pomagały im w tym. Na gruntach ornych siali zboże, które wykorzystywali na paszę dla zwierząt oraz sprzedawali. Z łąk zbierali siano: kosili trawę, suszyli i na koniec zwozili do stodoły. Powyższe prace wykonywane były przy pomocy maszyn rolniczych.

W 2004 roku Z. B. (2) przeszedł pierwszy zawał. W roku 2006 kolejne dwa. Zostały mu wszczepione stenty. Z powodu schorzeń kardiologicznych od 2005 roku do 2013 roku uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy przyznanej mu przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Powyższe schorzenia uniemożliwiają mu pracę w gospodarstwie rolnym. Mąż wnioskodawczyni musi o siebie dbać, nie przemęczać się. Nie może wykonywać prac fizycznych a także jeździć ciągnikiem. Często ma bóle w klatce piersiowej, drętwieją mu ręce. Ponadto od 9 lat cztery razy w ciągu dnia przyjmuje insulinę.

M. B. choruje natomiast na zwyrodnienie kręgosłupa. Ponadto przyjmuje leki na nadciśnienie, a ponadto ma cukrzycę.

(dowód: zeznania świadka Z. B. (1) protokół rozprawy z dnia 29 stycznia 2014 roku nagranie od minuty 5.33 do minuty 16.10 koperta k. 64, zeznania świadka W. B. (1) protokół rozprawy z dnia 29 stycznia 2014 roku nagranie od minuty 16.30 do minuty 28.40 koperta k. 64, zeznania świadka E. B. protokół rozprawy z dnia 12 marca 2014 roku nagranie od minuty 1.42 do minuty 9.50 koperta k. 69, zeznania wnioskodawczyni protokół rozprawy z dnia 3 października 2013 roku nagranie od minuty 24.21 do minuty 32.25 koperta k. 44 w zw. z nagraniem od minuty 17.57 do minuty 20.50 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 16 kwietnia 2013 roku od minuty 1.13 do minuty 8.45 koperta k. 27 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 29 stycznia 2014 roku od minuty 30.02 do minuty 35.28 koperta k. 64)

Z uwagi na pogarszający się zły stan zdrowia od 2010 roku te pozostałe 1,82 ha przejęły w faktyczne użytkowanie dzieci wnioskodawczyni. Dwie łąki położone w L. - syn W. B. (1) a grunty orne położone w H. - córka E. B.. To oni decydowali co na tych ziemiach posiać, w jaki sposób, kiedy, a przede wszystkim pracowali na nich fizycznie. Córka E. B. musiała zaorać grunty orne, posiać na nich zboże, a następnie zebrać plony i przewieźć je do swojego gospodarstwa. Syn W. B. (1) natomiast kosił trawę na łąkach, suszył ją i zwoził siano. Ani wnioskodawczyni ani jej mąż, już na nich nie pracowali.

(dowód: zeznania świadka B. Ś. protokół rozprawy z dnia 3 października 2013 roku nagranie od minuty 4.40 do minuty 13.03 koperta k. 44, zeznania świadka S. P. protokół rozprawy z dnia 3 października 2013 roku nagranie od minuty 13.39 do minuty 16.20 koperta k. 44, zeznania świadka Z. B. (1) protokół rozprawy z dnia 29 stycznia 2014 roku nagranie od minuty 5.33 do minuty 16.10 koperta k. 64, zeznania świadka W. B. (1) protokół rozprawy z dnia 29 stycznia 2014 roku nagranie od minuty 16.30 do minuty 28.40 koperta k. 64, zeznania świadka E. B. protokół rozprawy z dnia 12 marca 2014 roku nagranie od minuty 1.42 do minuty 9.50 koperta k. 69, zeznania wnioskodawczyni protokół rozprawy z dnia 3 października 2013 roku nagranie od minuty 24.21 do minuty 32.25 koperta k. 44 w zw. z nagraniem od minuty 17.57 do minuty 20.50 k. 44 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 16 kwietnia 2013 roku od minuty 1.13 do minuty 8.45 koperta k. 27 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 29 stycznia 2014 roku od minuty 30.02 do minuty 35.28 koperta k. 64)

Na podstawie zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 13 listopada 2012 roku umowy darowizny Z. B. (1) przekazał te pozostałe nieruchomości rolne o powierzchni 1,82 ha swoim małoletnim wnukom, w ten sposób, że :

- niezabudowaną nieruchomość oznaczoną numerami działek (...) położoną we wsi L., w gminie L. o łącznym obszarze 0,42 ha - wnukowi P. B., synowi W. B. (1), a

- niezabudowaną nieruchomość rolną oznaczoną numerem działki (...), położoną we wsi H. w gminie L. o powierzchni 1,34 ha – wnukowi W. B. (2) synowi E. B..

Mąż wnioskodawczyni oraz sama wnioskodawczyni uważali, że nie ma znaczenia prawnego czy posiadane przez nich nieruchomości przekażą dzieciom czy wnukom. Nie miało to również znaczenia faktycznego, bowiem ani M. B. ani Z. B. (1) tych gruntów nie uprawiali i nie korzystali z nich. Od 2010 roku robili to ich dzieci, syn W. i córka E., przedstawiciele ustawowi obdarowanych.

(dowód: akt notarialny z dnia 13.11.2012 r. rep A nr (...)k. 36-38 akt emerytalnych)

Z dopłat przyznawanych przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa na działki nr (...) do 2012 roku korzystała wnioskodawczyni wraz z mężem. W 2013 roku z dopłat na działki nr (...) korzystał W. B. (1), natomiast na działkę nr (...) korzystała E. B.. Działki nr (...) nie były wnioskowane o płatności w 2013 roku.

(dowód: informacja z ARMR w Ł. k. 59, zeznania wnioskodawczyni protokół rozprawy z dnia 3 października 2013 roku nagranie od minuty 24.21 do minuty 32.25 koperta k. 44 w zw. z nagraniem od minuty 17.57 do minuty 20.50 k. 44 )

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie i skutkuje koniecznością zmiany zaskarżonej decyzji.

Wydając zaskarżoną decyzję z dnia 12 grudnia 2012 roku organ rentowy powołał się na przepis art. 28 ust. 10 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników (tekst jedn. Dz. U. z 1998r Nr 7, poz. 25 ze zm.)

Przepis art. 28 ust. 10 ustawy stanowi, że w przypadku zaprzestania prowadzenia działalności rolniczej polegającej na przekazaniu gospodarstwa rolnego w formie aktu notarialnego osobie niepełnoletniej wypłata ulega zawieszeniu w całości do czasu osiągnięcia przez tę osobę 18 lat.

Wbrew stanowisku organu rentowego właściwej wykładni przepisu ust. 10 art. 28 ustawy nie można dokonać wyłącznie w oparciu o samą treść tego przepisu abstrahując przy tym od oceny zarówno struktury redakcyjnej samej ustawy jak i celu tego przepisu. W każdym bądź razie przepis ten nie zawiera odrębnej normy od normy zawartej w całym art. 28 ustawy i nie ma podstaw do odczytywania go w taki sposób jak to uczynił organ rentowy, iż w każdym przypadku przekazania gospodarstwa rolnego przez emeryta lub rencistę aktem notarialnym osobie niepełnoletniej wypłata świadczenia ulega zawieszeniu do czasu osiągnięcia przez tę osobę pełnoletniości. Interpretowany przepis został dodany do ustawy w dniu 2 maja 2004 r. (ustawą z 2 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników oraz o zmianie innych ustaw - Dz. U. Nr 91, poz. 873) nie jako odrębny przepis zredagowany w dodanym do ustawy artykule lecz jako ustęp do art. 28 ustawy. Było to uzasadnione treścią tego przepisu, dotyczącego tej samej instytucji zawieszenia świadczenia, którą reguluje wyłącznie art. 28 cyt. ustawy. Tym samym w ocenie Sądu zasadnym jest ocenienie czy w sprawie zaistniały przesłanki do zawieszenia świadczenia zawarte w całym przepisie art. 28 ustawy.

I tak stosownie do treści art. 28 ust. 3 ustawy o u.s.r. wypłata m.in. części uzupełniającej świadczenia emerytalnego ulega zawieszeniu w całości, jeżeli emeryt nie zaprzestał prowadzenia działalności rolniczej, z zastrzeżeniem ust. 5-7 i 9-11.

Zgodnie z art. 28 ust. 4 pkt 1 uznaje się natomiast, iż emeryt lub rencista zaprzestał prowadzenia działalności rolniczej, jeżeli ani on, ani jego małżonek nie jest właścicielem (współwłaścicielem) lub posiadaczem gospodarstwa rolnego w rozumieniu przepisów o podatku rolnym i nie prowadzi działu specjalnego, nie uwzględniając (…)

Ponadto wskazanych przepisów przede wszystkim ustępu 3 art. 28 ustawy nie można, jak to uczynił KRUS, interpretować w oderwaniu od art. 6 pkt 1 i 3 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników. Zgodnie bowiem z art. 6 pkt 1 ww. ustawy rolnikiem nie jest właściciel lub posiadacz gospodarstwa rolnego, ale pełnoletnia osoba fizyczna, zamieszkująca i prowadząca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, osobiście i na własny rachunek, działalność rolniczą w pozostającym w jej posiadaniu gospodarstwie rolnym w tym również w ramach grupy producentów rolnych, a także osobę, która przeznaczyła grunty prowadzonego przez siebie gospodarstwa rolnego do zalesienia. Pod pojęciem działalności rolniczej należy natomiast rozumieć działalność w zakresie produkcji roślinnej lub zwierzęcej, w tym ogrodniczej, sadowniczej, pszczelarskiej i rybnej (art. 6 pkt 3 ustawy).

Mając powyższe na uwadze należy podkreślić, iż w kontekście odmowy prawa do części uzupełniającej świadczenia decydującego znaczenia nabiera fakt prowadzenia działalności rolniczej, a nie tytuł prawny do władania rzeczą.

Należy pamiętać, że tytuł własności (współwłasności), czy też posiadanie gospodarstwa rolnego nie rodzi obowiązku zawieszenia części uzupełniającej świadczenia, jeśli rolnik wykaże, że nie prowadzi działalności rolniczej. Odnośnie zaprezentowanego zagadnienia mamy do czynienia z ugruntowanym orzecznictwem Sądu Najwyższego. Na poparcie tego stanowiska można przytoczyć uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 6 maja 2004r. wydaną w sprawie II UZP 5/04, zgodnie z którą wypłata części uzupełniającej świadczenia rolnika, który będąc właścicielem lub posiadaczem gospodarstwa rolnego faktycznie nie prowadzi w nim działalności rolniczej w rozumieniu art. 6 pkt 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity tekst: Dz. U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25 ze zm.) nie ulega zawieszeniu na podstawie art. 28 ust. 1 i 3 w związku z ust. 4 tej ustawy (OSNP 2004/22/389). Podobne stanowisko zajął Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 8 grudnia 2004 roku w sprawie III AUa 598/04, Apel.-W-wa 2005/4/16, w którym uznał, że zawieszenie wypłaty emerytury rolniczej nie dotyczy osoby jedynie posiadającej gospodarstwo rolne, ale tylko takiej osoby, która gospodarstwo rolne prowadzi i gospodarstwo to przynosi jej dochód. Przy tym wskazać należy, iż za prowadzenie działalności rolniczej w gospodarstwie rolnym należy traktować zespół czynności, bez których dane gospodarstwo nie mogłoby prawidłowo funkcjonować (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 30 maja 1988 roku, III UZP 8/88, OSNC 1988/12/166).

Przepis art. 28 ust. 4 wprowadza zatem jedynie domniemanie o charakterze wzruszalnym i właściciele gruntów mogą dowodzić, iż nie są rolnikami w rozumieniu art. 6 ust. 3 u.s.r.

Także w wyroku z 27 maja 1997 r., II UKN 145/97 (OSNAPiUS 1998 Nr 8, poz. 247) Sąd Najwyższy wypowiedział tezę, że nabycie własności gospodarstwa rolnego w drodze dziedziczenia, bez prowadzenia w nim działalności rolniczej, nie stanowi podstawy do zawieszenia wypłaty świadczeń z ubezpieczenia społecznego, zaznaczając tym samym, że dla potrzeb ustalania uprawnień rentowych czy emerytalnych rolników oraz ich wysokości, nacisk położyć należy na zbadanie faktu rzeczywistego prowadzenia działalności rolniczej.

Wskazać należy, iż w sytuacji gdy emeryt przekazał gospodarstwo rolne w warunkach określonych w ust. 10 art. 28 zachowuje on prawo do pełnego świadczenia o ile wykaże, że po przekazaniu gospodarstwa rolnego faktycznie nie prowadził tego gospodarstwa w rozumieniu art. 6 pkt 3 ustawy, w sposób analogiczny jak w przypadku wykazania faktycznego zaprzestania działalności rolniczej pomimo zachowania prawa własności lub posiadania gospodarstwa rolnego. Taki pogląd wyraził Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 9 lutego 2012 roku w sprawie sygn. akt III AUa 1647/11 (opubl. Lex nr 1135415) i Sąd rozpoznający sprawę w pełni go podziela. Powyższy pogląd jest zgodny bowiem z wykładnią celowościową przepisu zawartego w ust. 10 art. 28 ustawy. Celem tej regulacji jest zapobieżenie sytuacjom, że otrzymujący pełne świadczenie emeryt, przekazując gospodarstwo rolne osobie niepełnoletniej (a więc niemogącej samodzielnie prowadzić gospodarstwa rolnego) faktycznie nadal to gospodarstwo prowadzi. Cel powyższego ograniczenia zostaje jednak osiągnięty również w przypadku opisanym w ust. 10 art. 28, gdy emeryt wykaże, iż nie prowadził faktycznie w przekazanym gospodarstwie produkcji rolnej.

W rozpatrywanej sprawie, w ocenie Sądu, wnioskodawczyni taką okoliczność wykazała. Z przeprowadzonego postępowania dowodowego w postaci podzielonych przez Sąd zeznań wnioskodawczyni, jej męża Z. B. (1) oraz świadków: W. B. (1), E. B., B. Ś. oraz S. P., wynika, że już od 2010 roku małżonkowie B. nie prowadzą działalności rolniczej na będących ich własnością do 13 listopada 2012 roku gruntach. Wynika to stąd, iż nie pozwala im na to ich stan zdrowia. Wnioskodawczyni choruje na zwyrodnienie kręgosłupa, ma cukrzycę oraz wysokie ciśnienie. Jej mąż przeszedł trzy zawały w następstwie czego od 2005 roku uznawany był przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych za osobę częściowo niezdolną do pracy. Małżonkowie B. nie byli w stanie samodzielnie zająć się prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Z tego powodu ziemia orna oraz łąki były użytkowane przez ich dzieci. Dokonały one pomiędzy siebie nieformalnego podziału tych posiadanych dotychczas gruntów rolnych o powierzchni 1,82 ha, w ten sposób, że syn W. objął w posiadanie i użytkowanie dwie łąki o powierzchni 24 ary każda, położone w L. a pozostałą ziemię orną o powierzchni 1,34 ha objęła w posiadanie i użytkowanie córka E.. To oni faktycznie na tych ziemiach orali, siali zboża, zbierali plony, kosili trawę, suszyli i zwozili trawę. Z tych ustaleń wynika, że małżonkowie B. zaprzestali prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu art . 6 pkt 3 ustawy o ubezpieczeniach społecznych rolników. Nie prowadzili bowiem w należącym do nich gospodarstwie rolnym jakiejkolwiek działalności w zakresie produkcji roślinnej lub zwierzęcej, w tym ogrodniczej, sadowniczej, pszczelarskiej i rybnej. Za prowadzenie działalności rolniczej nie można bowiem uznać udzielanie rad przez doświadczanego rodzica czy posiadanie hobbistycznie królików, na co w swoich zeznaniach wskazał świadek E. B..

Przeciwko uznaniu, iż małżonkowie B. zaprzestali prowadzenia działalności gospodarczej nie może przemawiać przyznana przez samą wnioskodawczynię okoliczność, iż w 2012 roku pobierali oni jeszcze dopłaty z Agencji i Restrukturyzacji Rolnictwa, mimo, iż zarówno ona jak i świadkowie przyznali, że od 2010 roku nie użytkowali tych gruntów. Logicznym jest, że skoro Z. B. (1) był prawnym (formalnym) właścicielem nieruchomości rolnej o powierzchni 1,82 ha, przy niskich swoich miesięcznych dochodach pochodzących z renty, skorzystał z możliwości otrzymania dopłat. Przeciwko wspomnianemu uznaniu, nie może również przemawiać okoliczność, iż w pierwszym wniosku o emeryturę zostało wskazane, że wnioskodawczyni nie zaprzestała prowadzenia gospodarstwa rolnego. Jak bowiem wynika z zapisu na tym wniosku, został on sporządzony przez pracownika organu rentowego i wysoce prawdopodobnym jest – na co wskazywała sama wnioskodawczyni - iż doszło po prostu do zwykłej oczywistej omyłki.

Skoro zatem wnioskodawczyni oraz jej mąż już od 2010 roku nie prowadzą działalności rolniczej, to brak było podstaw do odmowy wypłaty części uzupełniającej świadczenia rentowego na podstawie art . 28 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników.

W myśl art . 52 ustęp 1 pkt 2 ustawy o ubezpieczeniach społecznych rolników do przyznawania świadczeń z ubezpieczenia i do ich wypłaty stosuje się odpowiednio przepisy regulujące przyznawanie i wypłatę odpowiednich świadczeń przysługujących pracownikom i członkom ich rodzin, a zatem ustawę o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Z kolei zgodnie z art . 129 ustęp 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art . 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. , orzekł jak sentencji.