Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 724/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 25 lipca 2023 roku w sprawie II K 70/23.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzuty obrazy prawa procesowego tj. art. 4 kpk i art. 7 kpk i powiązany z nimi zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, poprzez błędną ocenę dowodów, w szczególności zeznań B. R. i M. R. i odmowę wiary oskarżonej i w wyniku tego błędne ustalenie, że oskarżona prowadziła pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości, podczas gdy ona będąc w stanie nietrzeźwości przebywała w tym pojeździe w części sypialnej jedynie w celu dokonania tam porządków.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty błędów w ustaleniach faktycznych oraz zarzuty błędnej oceny dowodów, nie zasługują na uwzględnienie. Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny w oparciu o rzetelnie i wszechstronnie oceniony materiał dowodowy. Każdy istotny dowód został poddany analizie i oceniony w kontekście innych, powiązanych z nim dowodów. Ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd Rejonowy jest obiektywna, prawidłowa, zgodna z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, oparta o całokształt ujawnionego na rozprawie materiału dowodowego i jako taka korzysta z ochrony jaką daje art. 7 kpk. Sąd Okręgowy nie będzie w tym miejscu tej oceny i tych ustaleń powielał, albowiem wobec doręczenia stronom odpisu uzasadnienia zaskarżonego wyroku analiza ta jest ( a przynajmniej powinna być ) im znana - dość powiedzieć, że Sąd odwoławczy aprobuje dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę dowodów oraz oparte na niej ustalenia faktyczne.

W szczególności nie ma żadnych istotnych sprzeczności między zeznaniami B. R., a zeznaniami jego córki M. R.. M. R. nie widziała zdarzenia od początku, jednak i ona zaobserwowała jeden z tych kilku momentów, w których oskarżona przemieszczała się samochodem.

Zatem B. R. nie jest jedynym świadkiem tego zdarzenia. Ponadto apelant skrzętnie pomija zeznania świadka D. K. – widział on, jak oskarżona wybija szybę w samochodzie B. R.. Zatem świadek ten potwierdza wiarygodność zeznań B. R. i M. R., a jednocześnie obraża niewiarygodność oskarżonej, która wręcz się zapierała, że szyby tej nawet nie dotknęła. Protokół oględzin samochodu B. R. również potwierdza wybicie szyby, odłamki szkła były również wewnątrz pojazdu ( k. 2-3).

Kwestionowane przez apelanta ustalenie, że oskarżona była pobudzona i agresywna, wynika nie tylko z zeznań B. R., ale również z faktu ( potwierdzonego przez oskarżoną w jej wyjaśnieniach), że musiała zostać obezwładniona i skuta ( notatka służbowa wskazuje, że policjanci musieli wręcz zastosować wobec niej siłę fizyczną - k. 1). Wszystko wskazuje na to, że na skutek silnego działania alkoholu oskarżona zachowywała się irracjonalnie i agresywnie. Nie zachowywała się więc spokojnie i wbrew twierdzeniom apelanta nie oczekiwała spolegliwie na przyjazd policji w swoim samochodzie, tylko cały czas była pobudzona. Nie ma zatem sprzeczności w opisie jej zachowania przedstawionym przez B. R. i M. R. z zeznaniami policjantów.

Nie jest logiczne twierdzenie apelanta, jakoby B. R. pomówił oskarżoną o prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości, aby wyłudzić na niej zapłatę za uszkodzoną szybę ( apelant formułuje to w ten sposób, że B. R. „ miał zniszczoną szybę w samochodzie i miał interes w obciążaniu oskarżonej, by wymusić naprawienie powstałej szkody” – czym pośrednio przyznaje, że szkoda ta powstała). Przecież pomówienie oskarżonej o prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości nie ułatwiłoby B. R. uzyskania naprawienia szkody, bo po pierwsze nie było mu potrzebne, gdyż miał dwóch naocznych świadków na okoliczność wybicia szyby przez oskarżoną w osobach M. R. i przede wszystkim pomijanego przez apelanta D. K., a więc świadka postronnego i obiektywnego. Po drugie, miał na to obiektywne dowody w postaci śladów po świeżo wybitej szycie, które zostały zabezpieczone przez policję ( k. 2-3). Po trzecie, poruszanie się samochodem przez oskarżoną w stanie nietrzeźwości nie miało żadnego związku przedmiotowo - skutkowego z wybiciem szyby, oskarżona po zaprzestaniu jazdy podeszła do samochodu B. R. i pociągnęła za częściowo uchyloną szybę dłońmi – w tych okolicznościach B. R. nic nie zyskiwał na udzieleniu informacji, że wcześniej sprawca wybicia szyby jechał samochodem. Po czwarte, B. R. wręcz pomniejszał swoje możliwości wyegzekwowania od oskarżonej naprawiania szkody zawiadamiając o tym, że prowadziła pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości, bo na skutek skazania ponosi ona ciężary finansowe i traci prawo jazdy, a więc możliwości finansowe będzie miała mniejsze. Po piąte, oskarżona kilka dni po zdarzeniu dobrowolnie naprawiła tę szkodę, B. R. poinformował o tym policję ( k. 42), ale nie wycofał się ze swych zeznań o prowadzeniu przez nią samochodu w stanie nietrzeźwości.

Wniosek

O uniewinnienie, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania w pierwszej instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Co do uniewinnienia było to powyżej omawiane. Nie na żadnych powodów do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania w pierwszej instancji.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Obniżono opłatę za pierwsza instancję.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Będzie to omówione w części uzasadnienia związanej z kosztami procesu.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok i zawarte w nim rozstrzygnięcia ( przy czym doszło do obniżenia opłaty za pierwszą instancję w trybie art. 16 ust. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych a więc bez konieczności zmiany wyroku).

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Było to omawiane ( co do opłaty będzie to omówione w części uzasadnienia związanej z kosztami procesu).

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Sąd Okręgowy obniżył wysokość opłaty za pierwszą instancję orzeczonej w punkcie 6 zaskarżonego wyroku do 120 zł. Wobec oskarżonej orzeczono karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i nie orzekano grzywny. Zatem zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych opłata za pierwszą instancję wynosi w tej sprawie 120 zł.

Mimo braku takiego zarzutu w apelacji zwróconej na korzyść w tym zakresie Sąd odwoławczy może z urzędu korygować błędnie ustaloną w pierwszej instancji opłatę. Zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych jeżeli w orzeczeniu kończącym postępowanie opłaty nie określono albo błędnie ustalono jej wysokość, to orzeczenie w tym przedmiocie wydaje sąd odwoławczy lub sąd pierwszej instancji. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego wydawanym na tle tego przepisu, orzeczenie Sądu odwoławczego nie jest uzależnione w tym przypadku ani od zarzutów ani od kierunku apelacji ( por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 24 września 2015 roku, V KK 49/15, Legalis). Dlatego też nie stanowi ono zmiany wyroku, jest to korekta orzeczenia o opłacie dokonywana w trybie ustawy o opłatach w sprawach karnych.

Na podstawie art. 636 § 1 kpk i art. 8 ustawy o opłatach w sprawach karnych Sąd zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze, na które złożył się ryczałt za doręczenia w kwocie 20 zł, oraz opłatę za drugą instancję. Koszty te nie są wysokie ( są wręcz symboliczne) i oskarżona jest je w stanie ponieść bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania swojej osoby, nikogo innego na utrzymaniu nie ma. Tym bardziej w sytuacji, w której Sąd Okręgowy obniżył opłatę za pierwszą instancję.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana