Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 listopada 2023r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Renata Lech

Protokolant: sekretarz sądowy Agata Warzyńska

po rozpoznaniu w dniu 18 października 2023r. w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko A. T.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej A. T. na rzecz powoda (...) Bank Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 172.014,92 zł (sto siedemdziesiąt dwa tysiące czternaście złotych 92/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 sierpnia 2022r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanej A. T. na rzecz powoda (...) Bank Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 14.018,00 zł (czternaście tysięcy osiemnaście złotych 00/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

SSO Renata Lech

Sygn. akt I C 189/23

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 19 grudnia 2022 roku powód (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. reprezentowany przez radcę prawnego T. G. wnosił o orzeczenie nakazem zapłaty, że pozwana A. T. ma zapłacić na rzecz powoda (...) Bank Spółki Akcyjnej z siedzibą W. kwotę 172.014,92 złotych (sto siedemdziesiąt dwa tysiące czternaście złotych 92/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 sierpnia 2022 roku do dnia zapłaty i kosztami procesu.

(k.3-5 v., )

W dniu 4 stycznia 2023 roku Sąd Okręgowy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodny z żądaniem pozwu.

( k.35)

W sprzeciwie z dnia 25 stycznia 2023 roku pozwana A. T. reprezentowana przez radcę prawnego R. D. wnosił o:

- oddalenie powództwa w całości;

- zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych;

Pozwana przyznała, iż pomiędzy stronami doszło do zawarcia umowy o której wspomniano w pozwie, niemniej jednak pozwana kwestionuje skuteczność postanowień umowy dotyczących prowizji, która została narzucona pozwanej i nie została indywidulanie z nią uzgodniona, godzi w dobre obyczaje i interes konsumenta. Nadto powód naliczył odsetki od prowizji i innych kosztów kredytu. Odsetki nie należą się w żadnej części, wynikają – w ocenie pozwanej- z postanowień niedozwolonych.

W przypadku gdyby uznać umowę za ważną to nie została ona skutecznie wypowiedziana, wypowiedzenie umowy zostało podpisane przez osobę, która nie miała do tego umocowania. Pozwany nie miał obowiązku płacenia rat w wysokości wynikającej z umowy i nie miał zadłużenia jakie wskazywała powódka w wezwaniu.

Pozwana powołała się także na oświadczenie złożone w trybie przepisów o ustawy o kredycie konsumenckim z dnia 12.05.2011 r. tj. art. 45 ust.5 tejże ustawy, a mianowicie naruszenie przepisów przez kredytodawcę i skorzystanie przez pozwaną z sankcji kredytu darmowego.

(k.41-44)

W piśmie procesowym z dnia 6 czerwca 2023 roku powód odnosząc się do zarzutu nie udowodnienia przez powoda umocowania osób do zawarcia przedmiotowej zauważył, iż pozwana podczas zawierania umowy nie zgłaszała żadnych zarzutów dotyczących braku umocowania osób uczestniczących w procesie udzielania kredytu. Ponadto, pozwana otrzymała kwotę wskazaną w umowie kredytu. Powyższe okoliczności wskazują, że pozwana nie miała podstaw do kwestionowania umocowania osób składających podpis pod przedmiotową umową w imieniu powoda. Jednak powód załączył pełnomocnictwo dla Pana K. W., który podpisał Umowę jako pełnomocnik Banku.

Pozwana nie tylko nie wyznaczyła powodowi terminu do potwierdzenia rzekomo nieważnej umowy, lecz do chwili wystąpienia przez Bank z niniejszym powództwem nie kwestionowała umocowania osoby podpisującej Umowę w imieniu Banku. Co więcej, pozwana przystąpiła do spłaty kredytu, zgodnie z Umową. Nawet gdyby przyjąć, że osoba podpisująca Umowę w imieniu Banku nie posiadała w chwili zawierania umowy właściwego umocowania, to zarówno przelanie przez Bank wskazanych w umowie środków pieniężnych na rzecz pozwanej, jak i doręczenie pozwanej wezwań do zapłaty, wypowiedzenia Umowy, przedsądowego wezwania do zapłaty, a także samo wniesienie powództwa w niniejszej sprawie, potwierdza zawarcie umowy. Potwierdzenie to bowiem nie wymaga żadnej szczególnej formy i może zostać złożone również w sposób dorozumiany (vide: wyrok Sądu Okręgowego w Suwałkach z dnia 6 marca 2018 r., sygn. akt I Ca 35/18). Podobnie Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 14.05.2002 r. sygn.. akt V CKN 1031/00 stwierdził: „Artykuł 97 KC może mieć zastosowanie do osób podpisujących w imieniu banku umowę kredytową"

Nadto, zarzut został przez pozwaną wyartykułowany już po zawarciu umowy, jej wypowiedzeniu przez Bank i po wniesieniu przedmiotowego powództwa. Wcześniej pozwana tych rzekomych wadliwości nie zgłaszała.

Odnosząc się do zarzutu pozwanej zgodnie z którym pełnomocnik powodowego Banku, który podpisał się pod wypowiedzeniem Umowy - D. L., nie był prawidłowo umocowany do dokonania tej czynności, powód wskazuje, iż jest to twierdzenie całkowicie bezzasadne. Pełnomocnik powoda - D. L., która podpisała wypowiedzenie Umowy była upoważniona do dokonania tej czynności na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez R. Z., Dyrektora Zespołu Logistyki, który z kolei mógł udzielić tego upoważnienia, gdyż posiadał pełnomocnictwo o odpowiednim zakresie udzielone przez dwóch członków zarządu Powoda - prezesa W. S. oraz wiceprezes K. S.. W pkt. 1 pełnomocnictwa R. Z. został umocowany do składania w imieniu (...) Bank S.A. oświadczeń woli o wypowiedzeniu umów z zakresu czynności bankowych, w pełnomocnictwie znalazło się również upoważnienia do udzielania pełnomocnictw substytucyjnych w zakresie nim określonym. Podobnie bezzasadne jest twierdzenie strony pozwanej o braku umocowania osoby podpisującej ostateczne wezwanie do zapłaty i przedsądowe wezwanie do zapłaty. Wbrew twierdzeniu pozwanej powód skutecznie wypowiedział umowę kredytu zachowując przy tym procedurę upominawczą.

Materiał dowodowy załączony przez stronę powodową jest spójny, dowodzi zasadności oraz wysokości roszczenia przysługującego powodowi. Bowiem historia spłaty kredytu, stan zadłużenia wynikający z wyciągu ksiąg banku, wezwania do zapłaty, oświadczenie o wypowiedzeniu wraz z dowodem jego doręczenia dowodzą, że wierzytelność z tytułu zawartej umowy jest wymagalna i ma swoje źródło w postawieniu całego kredytu w stan wymagalności.

Powód zwraca uwagę, że w świetle § 7 ust. 1 Umowy Bank mógł pobrać opłaty i prowizje zgodnie z zapisami Umowy oraz Taryfy Opłat i Prowizji, stanowiący integralną część umowy kredytu. Pozwana zawarła umowę kredytu o treści przewidującej pobranie prowizji od udzielonego kredytu. Zatem strona pozwana znała warunki Umowy i musiała liczyć się z obowiązkiem spłaty zaciągniętego kredytu na tych warunkach. Ponadto pozwana do czasu postępowania sądowego nie negowała zawarcia przedmiotowej Umowy ani faktu otrzymania informacji o warunkach udzielonego kredytu. To na pozwanej ciążył obowiązek precyzyjnego zapoznania się z warunkami zawieranej Umowy, gdyż ostateczna decyzji dotycząca zawarcia Umowy na przedstawionych warunkach należy do konsumenta, który decyduje w sposób swobodny i całkowicie dowolny. Pozwana złożyła na Umowie swój podpis, tym samym potwierdziła okoliczność, że zapoznała się z warunkami umowy i znała koszty związane z jej zawarciem. Powód uczynił zadość ciążącemu na nim obowiązku dowiedzenia, że kwota kosztów kredytowych została z pozwaną indywidulanie uzgodniona. Kwestię pobrania prowizji przewidywała Umowa, z którą zapoznała się pozwana i ją podpisała. Dodatkowo pozwana przed zawarciem Umowy kredytu otrzymała formularz informacyjny dotyczący kredytu konsumenckiego, który zawierał wiadomości dotyczące całkowitego kosztu kredytu z wymienieniem kwoty odsetek jak również kwoty pobranej prowizji.

Na uwagę zasługuje fakt, że strona pozwana nigdy nie kwestionowała kwoty kosztów jakie poniosła w związku z udzieleniem przedmiotowego kredytu. Mogła skorzystać z oświadczenia o odstąpieniu od umowy kredytu, czego nie zrobiła. Ponadto zgodnie z art. 3 ust.2 pkt. 2 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim „za umowę o kredyt konsumencki uważa się w szczególności: umowę kredytu w rozumieniu przepisów prawa bankowego", zaś według art. 5 pkt. 6 przywołanej powyżej ustawy „całkowity koszt kredytu to wszelkie koszty, które konsument jest zobowiązany ponieść w związku z umową o kredyt, w szczególności: odsetki, opłaty, prowizje, podatki i marże jeżeli są znane kredytodawcy". Następnie ustawa Prawo bankowe z dnia 29.08.1997 r. (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz.1876 z późniejszymi zmianami) w art. 69 ust. 1 stanowi: „przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu"

Art. 69 ust. 2 pkt. 9 przywołanej ustawy wskazuje, iż „umowa kredytu powinna być zawarta na piśmie i określać w szczególności wysokość prowizji, jeżeli umowa ją przewiduje". Powód zawierając przedmiotową Umowę kredytu spełnił warunki wynikające z ustawy Prawo bankowe, ponieważ określił w Umowie wysokość prowizji, do której zapłaty strona pozwana się zobowiązała składając swój podpis pod Umową, gdyż zaakceptowała wszystkie jej zapisy i postanowienia. Tym samym oświadczyła, że zapoznała się ze wszystkimi warunkami tam zawartymi i zatwierdziła je, a więc również była świadoma, że poniesie koszty prowizji. Wobec powyższego koszty jakie ponosi powód w związku z udzieleniem pozwanej kredytu konsolidacyjnego uzasadniają wysokość pobranej prowizji.

Dalej, w odniesieniu do zarzutu dotyczącego obciążenia pozwanej kosztem prowizji, strona powodowa wskazuje, że zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy Prawo bankowe, przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Kredyt bankowy definiowany jest zatem jako stosunek ekonomiczny pomiędzy bankiem a kredytobiorcą, którego istota polega na dostarczeniu przez bank określonej kwoty środków pieniężnych kredytobiorcy, pod warunkiem późniejszego zwrotu wraz z wynagrodzeniem dla banku (odsetki, prowizja, opłaty manipulacyjne). Umowa kredytu bankowego może przewidywać w swej treści obowiązek zapłaty przez kredytobiorcę odpowiedniej prowizji kredytowej na rzecz banku - kredytodawcy (art. 69 ust. 2 pkt 9 ustawy Prawo bankowe). Prowizję taką określa się jako tzw. prowizję kredytową przygotowawczą i należy ona do podstawowych postaci prowizji kredytowych w praktyce kredytowej banków. Prowizja przygotowawcza stanowi obok odsetek kapitałowych dodatkowe wynagrodzenie banku kredytodawcy w związku z jego faktyczną gotowością do wykonania umowy kredytowej i wydania kredytobiorcy na jego żądanie określonej sumy kredytu. Wykonanie to następuje w wyniku skorzystania przez kredytobiorcę z sumy kredytu w sposób wskazany w umowie kredytowej, tj. transferu tej sumy do majątku kredytobiorcy (vide: wyrok Sadu Najwyższego z dnia 18 maja 2017 r., sygn. akt I CSK 540/16).

W ocenie strony powodowej, wysokość prowizji nie była nadmierna, szczególnie przy uwzględnieniu ryzyka kredytowego Banku, jak również jej wysokość nie odbiegała od innych umów kredytów zawieranych ówcześnie w obrocie gospodarczym. Jednocześnie w łączącej strony Umowie nie przewidziano żadnych dodatkowych zabezpieczeń spłaty kredytu redukujących ryzyko nielojalnego zachowania kredytobiorcy. Udzielenie zatem tego kredytu wiązało się ze strony powoda ze znacznym kredytem zaufania, które pozwana zawiodła nie spłacając zobowiązania.

Nadto, na uwagę zasługuje również fakt, iż pozwana dobrowolnie złożyła wniosek o kredyt, a następnie podpisała umowę akceptując wszystkie jej warunki. Pozwana nigdy nie kwestionowała kwoty kosztów, jakie poniósł w związku z udzieleniem kredytu, zwłaszcza nie podważała ich przed podpisaniem Umowy.

Gdyby pozwana miała wątpliwości, co do treści postanowień zawartych w Umowie, mogła zgłosić do niej zastrzeżenia, renegocjować warunki lub wcale jej nie podpisywać z powodowym Bankiem i skorzystać z oferty innego banku.

Jednocześnie, ustalona między stronami wysokość prowizji od udzielonego kredytu, nie przekraczała maksymalnej wysokości pozaodsetkowych kosztów kredytu, ustalanych według przepisu art. 36a ustawy o kredycie konsumenckim.

Złożone przez stronę pozwaną oświadczenie o sankcji kredytu darmowego, należy uznać za bezwartościowe dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Oświadczenie powyższe - poza oczywistym złożeniem go celem realizacji obranej przez stronę pozwaną strategii obrony - nie może odnieść żadnego skutku.

Oświadczenie - w ocenie powoda - zostało złożone z naruszeniem przepisów o ustawy o kredycie konsumenckim z 12.05.2011 r. tj. art. 45 ust. 5 tejże ustawy, ponieważ prawo do skorzystania z sankcji kredytu darmowego powstaje już w momencie kiedy dochodzi do naruszenia przepisów przez kredytodawcę wygasa zaś po upływie roku od dnia wykonania umowy. Zważywszy na datę przekazania stronie pozwanej środków finansowych i tym samym wykonania warunków umowy w dniu 17.07.2019 r., prawo do złożenia właściwego oświadczenia w tym zakresie wygasło 17.07.2020 r. Gdyby faktycznie doszło do naruszenia przepisów przez kredytodawcę, pozwana nie czekałaby do momentu skutecznego wypowiedzenia umowy i skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego.

W ocenie powoda złożenie takiego rzekomego oświadczenia na obecnym etapie postępowania sądowego stanowi strategię procesową strony pozwanej w celu uchylenia się od obowiązku spłaty zaciągniętego zobowiązania.

(k.77-85 v.,)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana A. T. w dniu 16.07.2019 r. zawarła z powodem Umowę o Kredyt konsolidacyjny nr (...) (dalej (...)). Na podstawie w/w Umowy powód udostępnił pozwanej kwotę kredytu w wysokości 193.011,51 zł. W ramach umowy pozwana zobowiązała się do terminowej spłaty kredytu na rzecz powoda. Złożona przez pozwaną dyspozycja wypłaty środków finansowych z tytułu Umowy została przez powodowy Bank zrealizowana. Pozwana otrzymała również prognozowany harmonogram spłat kredytu, w którym wskazano terminy spłat poszczególnych rat kredytu, wysokość rat, jak również saldo zadłużenia po spłacie raty i numer rachunku do spłaty.

(dowód: umowa o Kredyt konsolidacyjny nr (...) k.14-16 v.,)

W związku z niewłaściwym wykonywaniem Umowy, strona powodowa wystosowała do pozwanej ostateczne wezwanie do zapłaty przed wypowiedzeniem umowy Kredyt konsolidacyjny nr (...), w którym poinformowała, że nieuregulowanie zadłużenia z tytułu Umowy kredytu może skutkować jej wypowiedzeniem, informując jednocześnie o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację.

(dowód: ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 7 maja 2022 roku k.18-19)

Z uwagi na fakt, że żadne z wezwań do zapłaty nie odniosło pozytywnego skutku w postaci spłaty zadłużenia z tytułu Umowy, strona powodowa wystosowała do strony pozwanej wypowiedzenie Umowy Kredyt konsolidacyjny nr (...) w dniu 16 czerwca 2022 roku.

(dowód: wypowiedzenie umowy o kredyt konsolidacyjny ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru k.22, 23, 24)

Powód skierował do pozwanej przedsądowe wezwanie do zapłaty w dniu 26 lipca 2022 roku. Przedsądowe wezwanie do zapłaty zostało przesłane do pozwanej listem poleconym. Przedsądowe wezwanie do zapłaty zostało odebrane przez pozwaną w dniu 01.08.2022 r.

( dowód: przedsądowe wezwanie do zapłaty wraz z wydrukiem ze strony internetowej śledzenia przesyłek Poczty Polskiej /w aktach sprawy/ k.20, 21)

Wobec braku spłaty przez pozwaną wymagalnego zadłużenia, powód wystawił wyciąg z ksiąg banku. W oparciu o powyższy wyciąg z ksiąg banku, powód wykazał wysokość i strukturę przedmiotowego roszczenia ze wskazaniem na kwotę wymagalnego kapitału, odsetek umownych, odsetek umownych za opóźnienie oraz opłat.

Na kwotę objętą pozwem , tj. 172.014,92 złotych składają się:

- niespłacony kapitał: 160.963,15 złotych;

- Odsetki umowne: 8.717,05 złotych;

- Odsetki umowne za opóźnienie: w kwocie 2.334,72 złotych

- Opłaty umowne: 0 złotych

( dowód: wyciąg z ksiąg Banku k.25)

W dniu 11 sierpnia 2022 roku powód skierował przeciwko pozwanej pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym o sygn. akt VI Nc-e 1106072/22, które zostało umorzone z uwagi na sprzeciw pozwanej .

( dowód: akta sprawy Nc-e (...) k.26-33)

Sąd ustalił stan faktyczny w sprawie na podstawie wyżej wskazanych dowodów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Bezspornym w niniejszej sprawie jest okoliczność, iż pozwana A. T. w dniu 16.07.2019 r. zawarła z powodem Umowę o Kredyt konsolidacyjny nr (...) (dalej (...)). Na podstawie Umowy powód udostępnił pozwanej kwotę kredytu w wysokości 193.011,51 zł. W ramach umowy pozwana zobowiązała się do terminowej spłaty kredytu na rzecz powoda. Złożona przez pozwaną dyspozycja wypłaty środków finansowych z tytułu Umowy została przez powodowy Bank zrealizowana. Pozwana otrzymała również prognozowany harmonogram spłat kredytu, w którym wskazano terminy spłat poszczególnych rat kredytu, wysokość rat, jak również saldo zadłużenia po spłacie raty i numer rachunku do spłaty.

Odpowiedzialność pozwanej A. T. wynika więc z zawartej z bankiem umowy kredytowej.

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Prawo bankowe (tekst jednolity Dz. U z 2016r. poz. 1988) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Pozwana nie wywiązała się z powyższego ciążącego na nim zobowiązaniu.

Zgodnie z art. 75 ust. 1 i 2 ustawy Prawo bankowe, w przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu albo w przypadku utraty przez kredytobiorcę zdolności kredytowej bank może obniżyć kwotę przyznanego kredytu albo wypowiedzieć umowę kredytu. Termin wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, o ile strony nie określą w umowie dłuższego terminu, wynosi 30 dni.

Z uwagi na fakt, że żadne z wezwań do zapłaty nie odniosło pozytywnego skutku w postaci spłaty zadłużenia z tytułu Umowy, strona powodowa wystosowała do strony pozwanej wypowiedzenie Umowy Kredyt konsolidacyjny nr (...) w dniu 16 czerwca 2022 roku.

Powód skierował do pozwanej przedsądowe wezwanie do zapłaty w dniu 26 lipca 2022 roku. Przedsądowe wezwanie do zapłaty zostało przesłane do pozwanej listem poleconym. Przedsądowe wezwanie do zapłaty zostało odebrane przez pozwaną w dniu 01.08.2022 r.

Wobec braku spłaty przez pozwaną wymagalnego zadłużenia, powód wystawił wyciąg z ksiąg banku. W oparciu o powyższy wyciąg z ksiąg banku, powód wykazał wysokość i strukturę przedmiotowego roszczenia ze wskazaniem na kwotę wymagalnego kapitału, odsetek umownych, odsetek umownych za opóźnienie oraz opłat.

Na kwotę objętą pozwem , tj. 172.014,92 złotych składają się:

- niespłacony kapitał : 160.963,15 złotych;

- Odsetki umowne : 8.717,05 złotych;

- Odsetki umowne za opóźnienie : w kwocie 2.334,72 złotych

- Opłaty umowne: 0 złotych

W dniu 11 sierpnia 2022 roku powód skierował przeciwko pozwanej pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym o sygn. akt VI Nc-e 1106072/22, które to postępowanie zostało umorzone z uwagi na sprzeciw pozwanej.

Do chwili obecnej pozwana nie zaspokoiła przysługującej Bankowi wierzytelności.

Wbrew twierdzeniu pozwanej, powód skutecznie wypowiedział Umowę kredytu zachowując przy tym procedurę upominawczą.

Materiał dowodowy załączony przez stronę powodową dowodzi zasadności oraz wysokości roszczenia przysługującego powodowi. Bowiem historia spłaty kredytu, stan zadłużenia wynikający z wyciągu ksiąg banku, wezwania do zapłaty, oświadczenie o wypowiedzeniu wraz z dowodem jego doręczenia dowodzą, że wierzytelność z tytułu zawartej umowy jest wymagalna i ma swoje źródło w postawieniu całego kredytu w stan wymagalności.

Wobec powyższego, przedmiotowe powództwo jest uzasadnione i podlega uwzględnieniu w całości.

Art. 69 ust. 2 pkt. 9 ustawy Prawo Bankowe wskazuje, iż „umowa kredytu powinna być zawarta na piśmie i określać w szczególności wysokość prowizji, jeżeli umowa ją przewiduje". Powód zawierając przedmiotową Umowę kredytu spełnił warunki wynikające z ustawy Prawo bankowe, ponieważ określił w Umowie wysokość prowizji, do której zapłaty strona pozwana się zobowiązała składając swój podpis pod Umową, gdyż zaakceptowała wszystkie jej zapisy i postanowienia. Tym samym oświadczyła, że zapoznała się ze wszystkimi warunkami tam zawartymi i zatwierdziła je, a więc również była świadoma, że poniesie koszty prowizji. Wobec powyższego koszty jakie ponosi powód w związku z udzieleniem pozwanej kredytu konsolidacyjnego uzasadniają wysokość pobranej prowizji.

Umowa kredytu bankowego może przewidywać w swej treści obowiązek zapłaty przez kredytobiorcę odpowiedniej prowizji kredytowej na rzecz banku - kredytodawcy (art. 69 ust. 2 pkt 9 ustawy Prawo bankowe). Prowizję taką określa się jako tzw. prowizję kredytową przygotowawczą i należy ona do podstawowych postaci prowizji kredytowych w praktyce kredytowej banków. Prowizja przygotowawcza stanowi obok odsetek kapitałowych dodatkowe wynagrodzenie banku kredytodawcy w związku z jego faktyczną gotowością do wykonania umowy kredytowej i wydania kredytobiorcy na jego żądanie określonej sumy kredytu.

Pozwana dobrowolnie złożyła wniosek o kredyt, a następnie podpisała umowę akceptując wszystkie jej warunki. Pozwana nigdy nie kwestionowała kwoty kosztów, jakie poniosła w związku z udzieleniem kredytu, zwłaszcza nie podważała ich przed podpisaniem Umowy.

Złożone przez pozwaną oświadczenie o sankcji kredytu darmowego, zostało złożone z naruszeniem przepisów o ustawy o kredycie konsumenckim z 12.05.2011 r. tj. art. 45 ust. 5 tejże ustawy, ponieważ prawo do skorzystania z sankcji kredytu darmowego powstaje już w momencie kiedy dochodzi do naruszenia przepisów przez kredytodawcę wygasa zaś po upływie roku od dnia wykonania umowy. Zważywszy na datę przekazania stronie pozwanej środków finansowych i tym samym wykonania warunków umowy w dniu 17.07.2019 r., prawo do złożenia właściwego oświadczenia w tym zakresie wygasło 17.07.2020 r. W ocenie Sądu gdyby pozwana czuła się pokrzywdzona i stwierdziła, że doszło do naruszenia przepisów przez kredytodawcę, nie czekałaby do momentu skutecznego wypowiedzenia umowy i skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego.

Możliwość skorzystania z sankcji kredytu darmowego została ograniczona rocznym terminem prekluzyjnym biegnącym od dnia zawarcia umowy. Po jego upływie kształtujące uprawnienie konsumenta gaśnie.

W konsekwencji art. 45 ust. 5 ustawy o kredycie konsumenckim wprowadza także granicę czasową dla dochodzenia przez konsumenta roszczenia o zwrot spełnionego świadczenia (w zakresie kosztów kredytu), gdy dochodzi on uprawnień wynikających z sankcji kredytu darmowego po wykonaniu umowy. Przy założeniu, że podstawę zwrotu świadczenia stanowiłby w takim wypadku hab. 410 KC, oznacza to, że art. 45 ust. 5 powyższej ustawy wprowadza termin prekluzyjny dla roszczenia kondykcyjnego, w miejsce terminu przedawnienia na zasadach ogólnych (tak również J. Pisuliński, w: System PrPryw, t. 8, 2011, s. 453). KredytKonsU red. O. 2019 wyd. 2 / M. G. Ustawa o kredycie konsumenckim. Komentarz red. Dr hab. K. O.

Jak już wspomniano powyżej sankcja kredytu darmowego ma chronić konsumenta przed potencjalnymi błędami umowy kredytowej. Zastosowanie tejże sankcji ma charakter wyjątkowy i dyscyplinujący wobec wierzyciela. Zastosowanie jej powinno być zgodne z zasadami współżycia społecznego.

Bank mógł pobrać opłaty i prowizje zgodnie z zapisami Umowy. Pozwana zawarła umowę kredytu o treści przewidującej pobranie prowizji od udzielonego kredytu. Zatem strona pozwana znała warunki Umowy i musiała liczyć się z obowiązkiem spłaty zaciągniętego kredytu na tych warunkach. Ponadto pozwana do czasu postępowania sądowego nie negowała zawarcia przedmiotowej Umowy ani faktu otrzymania informacji o warunkach udzielonego kredytu. W świetle art. 385 ¹ § 1 KC postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone klauzule umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny. Powód uczynił zadość ciążącemu na nim obowiązku dowiedzenia, że kwota kosztów kredytowych została z pozwaną indywidulanie uzgodniona. Kwestię pobrania prowizji przewidywała Umowa, z którą zapoznała się pozwana i ją zawarła.

Bez względu na powyższe należy mieć na uwadze, że obowiązek informacyjny sankcjonowany przez art. 45 u.k.k. odnosi się do podstawowych elementów dotyczących umowy kredytu. Nie można pomijać, że krajowy ustawodawca implementując do polskiego porządku prawnego przepisy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylająca dyrektywę Rady 87/102/EWG przewidział bardzo surową sankcję dla kredytodawcy, a w świetle przepisów i celów regulacji unijnych, należy stosować przedmiotową sankcję z zachowaniem zasad proporcjonalności.

Pozwana nie spłaciła zobowiązania przewidzianego umową kredytową i podnosząc zarzuty pod adresem powoda chce się uchylić od obowiązku spłaty zaciągniętego zobowiązania.

Wobec powyższego Sąd uwzględnił powództwo i zasądził od pozwanej A. T. na rzecz powoda (...) Banku Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 172.014,92 zł (sto siedemdziesiąt dwa tysiące czternaście złotych 92/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 sierpnia 2022r. do dnia zapłaty.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c., a mianowicie zasądził je od daty wniesienia pozwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania, zasądzając na rzecz powoda (...) Banku Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. od pozwanej A. T. kwotę 14.018,00 zł (czternaście tysięcy osiemnaście złotych 00/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem kosztów postępowania. (opłata sądowa od pozwu 8.601,00 złotych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego w wysokości 17 zł, koszty zastępstwa procesowego 5.400,00 złotych )

SSO Renata Lech

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować zwrot akt w kontrolce terminowości sporządzania uzasadnień ;

2.  Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron.

Dnia 6 grudnia 2023 roku

SSO Renata Lech