Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 czerwca 2018 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodnicząca	Sędzia SO Dorota Krawczyk
Protokolant	stażysta Anna Frankowska

po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2018 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z powództwa S. K.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej w B. przy ul. (...)

o uchylenie uchwały wspólnoty mieszkaniowej

1.  uchyla uchwałę 03/2018 z dnia 14.01.2018 roku (...) Wspólnoty Mieszkaniowej w B. przy ul. (...);

2.  uchyla uchwałę 02/2018 z dnia 14.01.2018 roku (...) Wspólnoty Mieszkaniowej w B. przy ul. (...);

3.  zasądza od Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w B. na rzecz powoda S. K. kwotę 400,00 (czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sędzia SO Dorota Krawczyk

Sygn. akt I C 262/18

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 21 lutego 2018 roku powód S. K. wniósł o uchylenie uchwały nr 03/2018 z dnia 14.01.2018 roku (...) Wspólnoty Mieszkaniowej w B. przy ul. (...), w przedmiocie niewyrażenia zgody na sprzedaż wina w lokalu (...) przez powoda.

W pozwie z dnia 21 lutego 2018 roku powód S. K. wniósł o uchylenie uchwały nr 02/2018 z dnia 14.01.2018 roku (...) Wspólnoty Mieszkaniowej w B. przy ul. (...), w przedmiocie niewyrażenia zgody na sprzedaż piwa w lokalu (...) przez powoda.

W uzasadnieniach do pozwów powód wskazał, iż zaskarżone uchwały ograniczają możliwość prowadzenia przez niego działalności gospodarczej powodując utratę części zysków lub nawet doprowadzając do jej całkowitego zamknięcia. Podniósł, iż od 1997 roku prowadzi w tym lokalu działalność gospodarczą związaną ze sprzedażą napoi alkoholowych, że do 2016 roku był to bar, a od dwóch lat, wychodząc naprzeciw oczekiwaniom mieszkańców, jest to pizzeria otwarta do godz. 22:00. Podkreślił, iż nie wszystkie podmioty są traktowane jednakowo, bowiem inne w tym samym budynku mają zgodę na sprzedaż alkoholu.

Postanowieniem z dnia 30 marca 2018 roku powyższe sprawy zostały połączone do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

W odpowiedzi na pozew pozwany Wspólnota Mieszkaniowa w B. przy ul. (...) wnosiła o oddalenie powództw i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Powód S. K. wraz z żoną jest właścicielem lokalu użytkowego nr (...) w budynku nr (...) przy ulicy (...) w B.. Obecnie w tym lokalu powoda jest (...).

(dowód: okoliczności niesporne)

Powód S. K. był najemcą lokalu użytkowego nr (...) w budynku nr (...) przy ulicy (...) w B., który to lokal wraz z ułamkową częścią gruntu następnie w dniu 04.11.2010 roku kupił wraz z żoną od Miasta B. za cenę 284.875,00zł.

(dowód: akt notarialny k. 8-12)

Pozwana Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. (...) w B. podjęła w dniu 14.01.2018 roku w drodze indywidualnego zbierania głosów uchwałę nr 03/2018 niewyrażającą zgody na sprzedaż wina w lokalu użytkowym nr (...) będącym własnością powoda oraz uchwałę nr 02/2018 niewyrażającą zgody na sprzedaż piwa w lokalu użytkowym nr (...) będącym własnością powoda.

(dowód: uchwała 03/2018 k. 6, uchwała 02/2018 k.25, uchwały z listami głosujących k. 79-84)

W maju 2005 roku pozwana Wspólnota Mieszkaniowa zwróciła się do Prezydenta Miasta B. z prośbą o usunięcie ogródków piwnych przy barach (...) (bar powoda) i (...), ponieważ są uciążliwe dla mieszkańców. W czerwcu 2005 roku Zarząd pozwanej Wspólnoty skierował pismo do Prezydenta Miasta B. z pretensjami, iż Policja właściwie nie ingeruje w sprawie ogródków piwnych barów (...) i (...).

(dowód: pismo k. 50-51, pismo k. 53, odpowiedź k. 54)

W dniu 15 stycznia 2014 roku Zarząd pozwanej Wspólnoty wyraził zgodę na sprzedaż napojów alkoholowych powodowi w spornym lokalu (...).

(dowód: zgoda k. 52)

Zgodnie z regulaminem porządku domowego Wspólnoty Mieszkaniowej w B. przy ul. (...) cisza nocna obowiązuje w godz. od 22:00 do 6:00.

(dowód: regulamin k. 55, k. 78)

W okresie od 1 stycznia 2017 roku do 4 stycznia 2018 roku odbyły się trzy interwencje Policji w spornym lokalu powoda, podczas których została udzielona informacja.

(dowód: notatka k. 85)

W bloku pozwanej Wspólnoty są trzy lokale użytkowe, w których sprzedawany jest alkohol. Jeden lokal powoda (pizzeria) w jednym końcu bloku, drugi pani Ł. (bar) w drugim końcu bloku. Oprócz tych 2 lokali jest jeszcze sklep spożywczy, w którym też jest sprzedawany alkohol.

Świadek T. G. jest mieszkańcem bloku od 10 lat. Osobiście do powoda nie zgłaszał uwag, zgłaszał Policji kilka razy hałas po godz. 22:00, wyzwiska. Policja przyjechała jeden raz. Zdarzało się, że były rozrzucone butelki, pudełka po pizzy. Klienci lokalu palą papierosy na zewnątrz, są udokumentowane dwa przypadki oddawania moczu przez klientów koło bloku. Obecnie powód wcześniej zamyka lokal, czasem zdarza się, że lokal jest otwarty przed godz. 23:00.

Świadek T. G. nie mieszka koło lokalu użytkowego pani Ł. i nie ma do niego większych zastrzeżeń.

(dowód: zeznania świadka T. G. k. 64 minuty 00;24;04-00;37;00, nagrania k. 57)

Powód S. K. jest właścicielem lokalu użytkowego. Prowadzi tam działalność od lat 90. Był najemcą tego lokalu od Urzędu Miasta. Potem kupił ten lokal. Jest tam obecnie pizzeria (...). Wcześniej powód prowadził lokal całodobowy. To było do czasu kiedy powód prowadził poprzedni bar pod inną nazwą. Potem ograniczył czas otwarcia lokalu. Na drzwiach lokalu jest napisane od poniedziałku do czwartku jest czynne do godz. 22:00, a pt.-nd. jest tylko dwójka i starta druga cyfra. Przez szybę i otwarte drzwi widać, że jest piec do pizzy, są wynoszone kartony z pizzą. Przeszkadza hałas, pijani i wulgarni klienci, brudzenie ścian i tarasów Wspólnoty. Mieszkańcy nie piszą skarg.

Spór z powodem trwa od lat 90. Powód w tym bloku nie mieszka.

Członek zarządu pozwanej Wspólnoty W. H. mieszka nad lokalem, w którym powód prowadzi działalność gospodarczą. Dzieci W. H. mają pokój nad lokalem powoda. Jeśli klienci zachowują się w sposób głośny, to dzieci mają problemy z zaśnięciem.

Członek zarządu pozwanej Wspólnoty K. C. mieszka na 2 piętrze nad lokalem powoda. Rozmawiała z powodem o hałasie. Dał jej swój numer telefonu. Zadzwoniła do niego, że jest hałas, uciszył towarzystwo i zadzwonił do niej za godzinę.

Lokal pani Ł. jest w drugiej części bloku i K. C. hałasu tam nie słyszy. Pani Ł. ma nadal koncesję na alkohol.

Pani Ł. prowadzi bar, który wygląda prawie tak samo jak bar powoda przed zmianą na pizzerię. Bar pani Ł. zdarza się, że jest otwarty całą dobę, jest tam głośno. Klienci z baru pani Ł. wychodzą pod wpływem alkoholu na taras, przed lokalem palą papierosy. Pani Ł. ma zgodę Wspólnoty na sprzedaż alkoholu.

Sklep spożywczy w bloku pozwanej Wspólnoty prowadzi B. O., która wynajmuje lokal od Miasta. Ma zgodę pozwanej Wspólnoty na sprzedaż alkoholu, w sklepie nie jest spożywany alkohol i sklep jest zamykany o godz. 22:00.

(dowód: zeznania strony pozwanej W. H. k. 63 minuty 00;03;40-00;18;00, k. 64 minuty 00:38:42-00;47;00, K. C. k. 64-65 minuty 00;47;50-00;55;00, A. G. k. 65 minuty 00;55;56-01;05;00)

Sąd Okręgowy ocenił i zważył, co następuje:

Powództwo o uchylenie zaskarżonych uchwał okazało się zasadne.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tj. Dz.U. z 2015 r. poz. 1892 ze zm.) właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do sądu z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy. Niezgodność z prawem uchwały wspólnoty, w rozumieniu tego przepisu polegać może zarówno na kolizji treści uchwały z przepisami prawa, jak i na naruszeniu przepisów postępowania określających tryb podejmowania uchwał we wspólnocie mieszkaniowej. W powództwie opartym na omawianym przepisie właściciel lokalu może zgłosić zarzuty merytorycznej lub formalnej sprzeczności zaskarżonej uchwały z przepisami prawa.

Jak stanowi art. 25 ust. 1a w/w ustawy powództwo, o którym mowa w ust. 1, może być wytoczone przeciwko wspólnocie mieszkaniowej w terminie 6 tygodni od dnia podjęcia uchwały na zebraniu ogółu właścicieli lokali albo od dnia powiadomienia wytaczającego powództwo o treści uchwały podjętej w trybie indywidualnego zbierania głosów.

Wprawdzie strona pozwana nie zgłosiła zarzutu, że powód wniósł pozew po upływie powyższego terminu, jednakże niezależnie od tego, Sąd ustalił, że powód zachował wskazany w ustawie termin.

Powołany przepis art. 25 u.w.l. wyróżnia cztery przesłanki zaskarżenia uchwał właścicieli lokali: niezgodność z przepisami prawa, niezgodność z umową właścicieli lokali, naruszenie przez uchwałę zasad prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną, naruszenie przez uchwałę interesów właściciela lokalu w inny sposób. Przy tym, każdą z wymienionych przesłanek można traktować jako samodzielną podstawę zaskarżenia.

O naruszeniu przez uchwałę interesów właściciela lokalu lub naruszenia zasad prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną możemy mówić, jeżeli uchwała jest z osobistego lub gospodarczego punktu widzenia dla skarżącego niekorzystna, ewentualnie ma na celu pokrzywdzenie członka wspólnoty. Uchwała mająca na celu pokrzywdzenie członka wspólnoty oznacza wadliwe działanie zebrania właścicieli lokali prowadzące do uzyskania przez określonych członków korzyści kosztem innego członka lub członków. Zatem najogólniej rzecz ujmując uchwała narusza interesy właściciela lokalu jeżeli jest dla niego niekorzystna, krzywdząca lub narusza jego prawa. Uchwała zebrania właścicieli lokali może być uznana za krzywdzącą wówczas, gdy cel pokrzywdzenia istniał w czasie podejmowania uchwały, jak i wtedy, gdy treść uchwały spowodowała, że jej wykonanie doprowadziło do pokrzywdzenia właściciela lokalu (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 11 października 2012 roku I ACa 507/12, Lex).

W ocenie Sądu powód słusznie zarzucił, że zaskarżone uchwały naruszają jego uzasadniony interes oraz są sprzeczne z prawem.

U podstaw sporu istniejącego pomiędzy stronami legło to, że zaskarżone uchwały nie wyraziły zgody na dalszą sprzedaż wina i piwa w lokalu użytkowym powoda usytuowanym na parterze budynku przy ul. (...) w B.. Powód taką zgodę posiadał od lat 90, od kiedy prowadził bar a następnie pizzerię do końca 2017 roku.

Pozwana Wspólnota wnosząc o oddalenie powództwa wskazywała, że podjęcie zaskarżonej uchwały było umotywowane tym, że przez klientów pizzerii dochodzi do zabrudzeń wokół bloku, hałasu, niszczenia mienia.

Analizując treść przedmiotowych uchwał pod kątem sformułowanych w pozwie zarzutów, za słuszne zdaniem Sądu należy uznać twierdzenia powoda, dotyczące naruszenia jego interesu, jako członka pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej. Zarzut powyższy wydaje się zasadny szczególnie wobec faktu, iż w bloku pozwanej Wspólnoty są trzy lokale użytkowe, w których sprzedawany jest alkohol. Jeden lokal powoda, drugi pani Ł. oraz sklep spożywczy, w którym też jest sprzedawany alkohol. Pani Ł. i właściciel sklepu spożywczego dalej mają zgodę pozwanej Wspólnoty na sprzedaż alkoholu. Członkowie Wspólnoty muszą być traktowani jednakowo, dlaczego powód nie miałby mieć zgody na sprzedaż piwa i wina w pizzerii kiedy pani Ł. ma zgodę na sprzedaż alkoholu w barze, kiedy pizzeria powoda jest czynna do godz.: 22:00 a bar pani Ł. nawet całą dobę.

Z zeznań członków Zarządu pozwanej Wspólnoty wynika, że mieszkańcy bloku nie składają skarg na piśmie, że najbardziej działalność powoda przeszkadza członkom Zarządu pozwanej Wspólnoty, którzy są bezpośrednimi sąsiadami lokalu powoda, bowiem W. H. mieszka nad lokalem powoda, K. C. mieszka na drugim piętrze nad lokalem powoda, ale już nie przeszkadza im hałas ani klienci z lokalu pani Ł., który jest w drugim końcu tego samego bloku.

Zdaniem Sądu podjęta uchwała narusza interes powoda, albowiem prowadzi do zmiany warunków, na jakich powód nabył swój lokal z zamiarem prowadzenia w nim dalej takiej samej działalności jak w trakcie wynajmu lokalu czyli baru, gdzie zawsze był sprzedawany alkohol.

Zdaniem Sądu, nie ulega wątpliwości , że wskutek podjęcia zaskarżonych w pozwie uchwał korzystanie przez powoda ze stanowiącego jego własność lokalu użytkowego zgodnie z ich przeznaczeniem, zostało w istotnym zakresie ograniczone.

Cofnięcie zgody na sprzedaż alkoholu, który był tam sprzedawany od lat 90, znacznie ogranicza, tak jak twierdził powód, uzyskiwanie przez niego dochodów, ogranicza prowadzenie dotychczasowej dalszej działalności i może skutkować nawet koniecznością likwidacji pizzerii, ze względu na brak odpowiednich dochodów.

Zatem nie może być wątpliwości, że uchwały ta naruszają interesy powoda jako właściciela lokalu, nadużywają uprawnienia do ochrony interesu swoich członków nadmiernie ingerując w sposób korzystania z lokalu.

Zdaniem Sądu ograniczenie w prowadzeniu działalności gospodarczej, które nakłada na powoda Wspólnota jest też sprzeczne z przepisami ustawy z dnia 02 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U.2013.672 j.t.). Przepis art. 6 ust. 1 wskazanej ustawy stanowi, że podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej jest wolne dla każdego na równych prawach, z zachowaniem warunków określonych przepisami prawa.

Z całą pewnością lokale, w których sprzedaje się alkohol generują problemy, ale z zebranego w sprawie materiału dowodowego skala problemów wynikająca ze sprzedaży przez powoda wina i piwa w swoim lokalu użytkowym nie jest duża. Zdarzają się drobne sporadyczne incydenty w postaci palenia papierosów przed wejściem do klatki schodowej, dwa udokumentowane przypadki sikania przez klientów pod blokiem, hałas po godz. 22:00, które przeszkadzają głównie sąsiadom nad lokalem (jeden raz przyjechała Policja). Podkreślić należy, iż członkowie pozwanej Wspólnoty nie zgłosili żadnych skarg, pretensji na piśmie, że nie rozmawiają z powodem bezpośrednio, choć jak wynika z zeznań K. C. kiedy osobiście poskarżyła się na głośnych klientów powodowi zareagował i „uciszył towarzystwo”.

Podkreślić należy, iż powód, jak twierdzi wychodząc naprzeciw mieszkańcom bloku, zmienił charakter lokalu z baru otwartego do późniejszych godzin wieczornych na pizzerię otwartą do godz. 22:00. Samo otwarcie lokalu po godzinie 22:00 a przed 23:00, które jak twierdzą członkowie Zarządu się zdarza, jeszcze nie narusza regulaminu porządku domowego, bowiem po 22:00 obowiązuje cisza nocna, a nie zakaz otwarcia pizzerii.

Brak zgody pozwanej Wspólnoty na sprzedaż wina i piwa w lokalu powoda uniemożliwia rozpoczęcie procedury administracyjnej zmierzającej do uzyskania koncesji. Jest to dla powoda krzywdzące, albowiem- co należy jeszcze raz podkreślić- w dacie nabycia przedmiotowego lokalu użytkowego za wysoką cenę powód sprzedawał tam alkohol, dysponował zgodą członków Wspólnoty na prowadzenie w nim określonej działalności gospodarczej, z możliwością sprzedaży alkoholu do końca grudnia 2017 roku i wiązał plany co do dalszego dysponowania tym lokalem w taki sam sposób. Powód kupił ten lokal, żeby prowadzić w nim bar, sprzedawać alkohol i zarabiać pieniądze. Zgoda na sprzedaż napojów alkoholowych to istotny atut takiego lokalu.

Zdaniem Sądu istnieją inne możliwości eliminowania nagannych zachowań klientów, chociażby doprowadzenie do skazania za wykroczenie „sikania pod blokiem”, hałasowania w czasie ciszy nocnej, z czego do tej pory członkowie Wspólnoty nie skorzystali a w każdym wypadku nie udowodnili takiego faktu. Nawet nie złożyli ani jednej pisemnej skargi. Pozostają również negocjacje z powodem. Już powód wyszedł naprzeciw mieszkańcom zmieniając bar na pizzerię, do pizzerii przychodzą też rodziny z dziećmi, ograniczając godziny otwarcia lokalu.

Odnieść należy się również do zarzutu strony pozwanej, która podnosiła, że podjęcie spornych uchwał motywowane było tym, że działalność powoda w postaci pizzerii generuje powstawanie nieczystości w bezpośrednim otoczeniu bloku, (nie udowodniono, że zamek do drzwi został uszkodzony przez klienta, postępowanie umorzono z powodu niewykrycia sprawcy).

W ocenie Sądu pozwana nie wykazała, aby incydenty prowadzące do zanieczyszczania części wspólnych nieruchomości w postaci terenu wokół bloku, ścian budynku były na tyle nasilone by uzasadniały podjęcie takiej treści uchwał.

Wskazane powyżej okoliczności świadczą nie tylko o naruszeniu interesu powoda, ale również, wedle Sądu, treść skarżonych uchwały wkracza w sferę uprawnień właścicielskich powoda zagwarantowanych w art. 140 k.c., i 144 k.c. ograniczając możliwość prowadzenia w spornym lokalu działalności gospodarczej. Tym samym prowadzi to do ograniczeń w korzystaniu ze swojej własności zgodnie z wolą i społeczno – gospodarczym przeznaczeniem lokalu użytkowego. Osoby trzecie, którym nie przysługują żadne prawa do lokalu powoda, w tym także członkowie pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej, nie mogą ograniczać powoda w tym korzystaniu. Zgodnie z ugruntowanym w tym zakresie stanowiskiem Sądu Najwyższego i Sądów Apelacyjnych, które Sąd rozpoznający niniejszą sprawę w pełni podziela, właściciele lokali nie mogą podejmować żadnych uchwał, które ingerowałyby w prawa odrębnej własności lokali. Taki zaś charakter mają bez wątpienia zaskarżone uchwały Wspólnoty dotycząca zakazu sprzedaży jedynie piwa i wina, a nie mocnego alkoholu w jego lokalu kiedy w tym samym budynku pozwanej Wspólnoty dwie inne osoby mają zgodę Wspólnoty na sprzedaż nie tylko wina i piwa, ale mocnych alkoholi.

Ktoś kto kupił mieszkanie nad barem tak jak świadek T. G. miał świadomość w chwili zakupu, czy przeprowadzki (mieszka w bloku od 10 lat), że przychodzą tam klienci, że piją tam alkohol, że stoją czy palą przed lokalem.

W ocenie Sądu wspomniany zakaz pozostaje również w sprzeczności z bezwzględnie obowiązującymi przepisami art. 12 i 13 ust. 1 ustawy z 24.06.1994 r. o własności lokali (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r., numer 80, poz. 903). Wskazać też należy, że zgodnie z art. 27 ustawy o własności lokali każdy z właścicieli lokalu ma ponadto prawo i obowiązek współdziałania w zarządzie tylko i wyłącznie nieruchomością wspólną.

Zaskarżone uchwały naruszają więc zarówno prawo własności powoda oraz prawo do prowadzenia przez niego działalności gospodarczej zgodnej z przeznaczeniem posiadanego lokalu, jak również interes powoda w rozumieniu art. 25 ust. 1 ustawy, który stanowi kategorię obiektywną, ocenianą m.in. w świetle zasad współżycia społecznego. Cofnięcie zgody na sprzedaż piwa i wina w stosunku do powoda należy potraktować też jako sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Zgodnie z art. 18 ust. 10 ustawy z dnia 26.10.1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi zezwolenie, może zostać cofnięte tylko w sytuacji:

1) nieprzestrzegania określonych w ustawie zasad sprzedaży napojów alkoholowych, a w szczególności:

a) sprzedaży i podawania napojów alkoholowych osobom nieletnim, nietrzeźwym, na kredyt lub pod zastaw;

b) sprzedaży i podawania napojów alkoholowych z naruszeniem zakazów określonych w art. 14 ust. 3 i 4;

2) nieprzestrzegania określonych w ustawie warunków sprzedaży napojów alkoholowych;

3) powtarzającego się co najmniej dwukrotnie w okresie 6 miesięcy, w miejscu sprzedaży lub najbliższej okolicy, zakłócania porządku publicznego w związku ze sprzedażą napojów alkoholowych przez dany punkt sprzedaży, gdy prowadzący ten punkt nie powiadamia organów powołanych do ochrony porządku publicznego;

4) wprowadzenia do sprzedaży napojów alkoholowych pochodzących z nielegalnych źródeł;

5) przedstawienia fałszywych danych w oświadczeniu, o którym mowa w art. 11 1 ust. 4;

6) popełnienia przestępstwa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez osobę odpowiedzialną za działalność przedsiębiorcy posiadającego zezwolenie;

7) orzeczenia, wobec przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną albo wobec osoby odpowiedzialnej za działalność przedsiębiorcy posiadającego zezwolenie, zakazu prowadzenia działalności gospodarczej objętej zezwoleniem.

Obowiązujące przepisy eliminują swobodę uznania organu wydającego zezwolenia co do wydania czy cofnięcia takiego zezwolenia. Oznacza to, że w sytuacji gdy przedsiębiorca spełnia warunki określone w ustawie ma prawo oczekiwać otrzymanie zezwolenie na taką działalność.

Ustawodawca jednocześnie przewidział, że wszystkie przypadki niewłaściwego zachowania po stronie podmiotu otrzymującego zezwolenie, muszą zostać potwierdzone dowodami. Takich dowodów jakie wymaga ustawa pozwana w niniejszej sprawie nie przedstawiła.

Z zeznań świadka i strony pozwanej wynika jedynie, że dochodziło do przypadków zaśmiecania terenu wokół pizzerii, sikania pod blokiem, jednak były to raczej pojedyncze, a nie nagminne sytuacje.

Podkreślić też trzeba, że rozwiązywanie problemów zakłóceń porządku publicznego należy do kompetencji właściwych służb powołanych do ochrony tego porządku, a więc Straży Miejskiej i Policji. Organy te dysponują środkami skutecznej interwencji i możliwości ich dokumentacji w sposób służący dalszym krokom prawnym – zarówno w stosunku do podmiotów prowadzących sprzedaż alkoholu jak i osób zakłócających porządek publiczny.

Takich interwencji Policji w okresie całego roku 2017 roku były trzy zakończone jedynie udzieleniem informacji.

Przedstawione przez pozwaną zarzuty dotyczące tego, że działalność pizzerii prowadzi do naruszenia ładu i porządku mieszkańców nieruchomości nie zostały przez pozwaną udowodnione .

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j. DZ.U. z 2007r. Nr 70, poz. 473) sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia w miejscu lub poza miejscem sprzedaży może być prowadzona tylko na podstawie zezwolenia wydanego przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) właściwego ze względu na lokalizację punktu sprzedaży, zaś stosownie do art. 18 ust.6 pkt 3 tej ustawy, do wniosku o wydanie zezwolenia należy dołączyć pisemną zgodę właściciela, użytkownika, zarządcy lub administratora budynku, jeżeli punkt sprzedaży będzie zlokalizowany w budynku mieszkalnym wielorodzinnym.

Zdaniem Sądu Okręgowego pozwana nie przedstawiła żadnego konkretnego i rzeczywistego powodu (wynikającego z „zawinionych” działań powoda czy też jego zaniedbań) uzasadniającego odmowę udzielenia zgody na dalszą sprzedaż alkoholu w postaci jedynie wina i piwa w jego własnym lokalu.

Wbrew twierdzeniom pozwanej uprawnienie wspólnoty do zajęcia stanowiska w sprawie sprzedaży alkoholu nie ma charakteru uprawnienia nieograniczonego. Odmowa wyrażenia zgody winna być racjonalnie uzasadniona chociażby z uwagi na to, że dotyczy członka tej samej wspólnoty mieszkaniowej. Przerzucenie na powoda odpowiedzialności za brak możliwości egzekwowania prawa przez powołane do tego organy nie uzasadnia dostatecznie odmowy wyrażenia zgody na sprzedaż wina i piwa w jego lokalu.

Zaskarżone uchwały, odmawiające zgody na sprzedaż alkoholu naruszają interesy powoda, jako właściciela lokalu użytkowego. Pozwana Wspólnota Mieszkaniowa nadużyła uprawnienia do ochrony interesu swoich członków, nadmiernie ingerując w sposób korzystania z lokalu przez powoda. Jest to tym bardziej nieuzasadnione w sytuacji, gdy w tym samym bloku obok mieści się inny bar i sklep, w których prowadzona jest sprzedaż różnego rodzaju alkoholi.

Mając na uwadze powyższe rozważania, należy stwierdzić, że uchwała 03/2018 z dnia 14.01.2018 roku (...) Wspólnoty Mieszkaniowej w B. przy ul. (...) oraz uchwała 02/2018 z dnia 14.01.2018 roku (...) Wspólnoty Mieszkaniowej w B. przy ul. (...) narusza interes powoda w rozumieniu art. 25 ust. 1 ustawy o własności lokali oraz jest niezgodna z prawem, tj. art. 12 i 13 wskazanej ustawy, art. 140 i 144 k.c., przepisami ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Z tym względów, na podstawie art. 25 ustawy o własności lokali, sporna uchwała podlegała uchyleniu, o czym Sąd orzekł w punkcie pierwszym i drugim wyroku.

Orzeczenie o kosztach procesu Sąd oparł na zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu wyrażonej w art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którą strona przegrywająca sprawę zobowiązana jest zwrócić koszty procesu poniesione przez przeciwnika. Do niezbędnych kosztów procesu, które poniósł powód należą opłaty od pozwów po 200zł od każdego i dlatego zasądził od Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w B. na rzecz powoda S. K. kwotę 400,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu jak w punkcie trzecim wyroku.

Sędzia SO Dorota Krawczyk

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocników