Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 stycznia 2024 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący	Sędzia SO Dorota Krawczyk
Protokolant	sekr. sąd. Anna Frankowska

po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2024 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko pozwanemu D. D. (1)

1.  zasądza od pozwanego D. D. (1) na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 121.379,45zł (sto dwadzieścia jeden tysięcy trzysta siedemdziesiąt dziewięć złotych 45/100) z dalszymi odsetkami

a) od kwoty kapitału 108.903,91odsetkami w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 20.02.2023 roku do dnia zapłaty;

b) od kwoty 6.313,23zł (sześć tysięcy trzysta trzynaście złotych 23/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie do dnia 19.10.2022 roku;

c) od kwoty 6.162,31zł (sześć tysięcy sto sześćdziesiąt dwa złote 31/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie do dnia19.10.2022 roku; ;

2. zasądza od pozwanego D. D. (1) na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 10.486,00 zł (dziesięć tysięcy czterysta osiemdziesiąt sześć złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 1149/23

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 20 kwietnia 2023 r. powód (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego D. D. (2) kwoty na rzecz powoda kwoty 121.379,45 zł z dalszymi odsetkami:

a. od kwoty kapitału 108.903,91 zł w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 28-02-2023 do dnia zapłaty do dnia zapłaty,

b. ustawowymi za opóźnienie od kwoty odsetek umownych 6.313,23 zł od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty,

c. ustawowymi za opóźnienie od kwoty odsetek karnych 6.162,31 zł od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty

oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych za postępowanie w elektronicznym postępowaniu upominawczym, a także kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych za postępowanie przed sądem właściwości ogólnej oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego naliczonymi od kwoty zasądzonej tytułem niniejszego zwrotu kosztów procesu stosownie art. 98 § l k.p.c..

W dniu 24 listopada 2022 roku w sprawie sygn. akt VI Nc-e 1433670/22 Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie w VI Wydziale wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, którym nakazał pozwanemu D. D. (1) zapłacić powodowi w ciągu dwóch tygodni od doręczenia nakazu łącznie kwotę 121.379,45zł tym kwotę 108.903,91zł z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 19.10.2022 r. do dnia zapłaty, kwotę 6.313,23 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 19.10.2022 r. do dnia zapłaty, kwotę 6.162,31 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 19.10.2022r. do dnia zapłaty oraz kwotę 5.118,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się nakazu zapłaty do dnia zapłaty (k. 55).

W dniu 20.12.2022 roku strona pozwana skutecznie złożyła sprzeciw co do całości wydanego nakazu zapłaty w całości, zgłaszając zarzut oczywistej bezzasadności roszczenia powoda oraz zarzut, że twierdzenia powoda zawarte w pozwie budzą wątpliwości.

Dodatkowo pozwany domagał się zasądzenia od powoda na jego rzecz kosztów postępowania wg. norm przepisanych (k. 57 verte -58 verte).

Na rozprawie w dniu 16 stycznia 2024 roku pełnomocnik pozwanego uznał powództwo w całości wnosząc o rozłożenie żądanej pozwem kwoty po 600zł miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód (...) S.A. z siedzibą w W. prowadzi działalność gospodarczą. Na mocy decyzji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego z dnia 28 września 2022 r. o sygn. DPR.720.6.2021.256, pozostającej w mocy od dnia jej doręczenia tj. od dnia 30 września 2022 r., rozpoczęto w stosunku do banku (...) S.A. z siedzibą w W. (wierzyciel pierwotny) przymusowe postępowanie restrukturyzacyjne w formie instytucji pomostowej, na podstawie art. 188 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji.

Zgodnie z powyższą decyzją, z dniem 3 października 2022 r. do instytucji pomostowej Bank (...) S.A., utworzonej przez (...) zgodnie z art. 181 ust. 1 oraz art. 185 ust. 1, ust. 3 i ust. 5 ustawy o (...), przeniesiono ze skutkiem określonym w art. 191 ust. 1 ustawy o (...) Bank S.A., obejmujące ogół praw majątkowych wierzyciela pierwotnego według stanu na koniec dnia wszczęcia przymusowej restrukturyzacji, tj. 30 września 2022 r.

W dniu 13 października 2022 r. dokonano wpisu w rejestrze prowadzonym dla banku o zmianie firmy z Bank (...) S.A. na (...) S.A..

/dowód: wydruk informacji odpowiadający odpisowi aktualnemu z KRS powoda k.21verte -25, decyzja (...) k. 713, uchwała nr 4/2022 zarządu Spółki Bank (...) SA z dnia 3.10.2022 rok k. 14 z poświadczeniem notarialnym dokumentu Rep A 345/2023 k. 15-16, uchwala nr (...) Rady nadzorczej banku (...) SA z dnia 29 września 2022 roku k. 17 wraz z poświadczeniem notarialny Rep A 2077/2023 k.18, uchwała nr 6 rady nadzorczej Banku (...) SA z dnia 29.09.2022 r. z notarialnym poświadczeniem dokumentu-k.18 verte - 19, uchwała nr 7 rady nadzorczej Banku (...) SA z dnia 29.09.2022 r. z notarialnym poświadczeniem dokumentu 20-21/

W dniu 22.09.2021 r. pozwany złożył wniosek o udzielenie kredytu konsumenckiego nr (...), na podstawie którego strona powodowa zawarła ze stroną pozwaną Umowę Konsolidacyjnego Kredytu Gotówkowego nr (...), sporządzoną w dniu 30 września 2021 roku, do zawarcia której doszło 4.10.2021r.

Na mocy powyższej umowy Bank udzielił pozwanemu kredytu w kwocie 111.242,29zł na okres 120 miesięcy na sfinansowanie potrzeb konsumpcyjnych i na spłatę innych kredytów.

Umowa została zawarta na okres 120 miesięcy oprocentowanego według zmiennej stopy procentowej, która w dniu podpisania umowy wynosiła 7,20 % w stosunku rocznym. Rzeczywista roczna stopa oprocentowania na dzień zawarcia umowy wynosiła 8,7%. Pozwany zobowiązany był do spłacania raty kredytu w terminach i zasadach określonych w umowie, tj. w okresach miesięcznych do 24 każdego miesiąca, w okresie od dnia - pierwsza rata płatna do dnia 24.10.2021r.,

a ostatnia do 24.09.2031 roku. Wysokość raty wynosiła 1303,11 zł z zastrzeżeniem, że wysokość pierwszej raty, która jest rata wyrównawcza, nie będzie wyższa niż 1770,09.zł

Zgodnie z umową bank jest uprawniony do rozwiązania umowy z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia w razie m.in. opóźnienia kredytobiorcy z zapłatą pełnej raty wynikającej z harmonogramu spłat za co najmniej jeden okres płatności pod warunkiem wezwania kredytobiorcy przez bank do zapłaty zaległości w terminie nie krótszym niż 14 dni roboczych i braku spłaty zaległości w odpowiedzi na to wezwanie we wskazanym przez bank terminie (par. 9 umowy).

Ponadto bank mógł wypowiedzieć umowę w przypadku m.in. w razie niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków umowy kredytu.

Powód w umowie podał adres zamieszkania w G. ul. (...). Umowa została zawarta za pośrednictwem P. Kredytowego - podmiotu (...) Sp. z o.o. w W..

/dowód: kopia wniosku o udzielnie kredytu konsumenckiego nr (...) wraz z załącznikami k.30-32, kopia Umowy Konsolidacyjnego Kredytu Gotówkowego k. 26-29 nr (...) z dnia 02.09.2021 z załącznikami k.33-40, formularz informacyjny dotyczący kredytu konsumenckiego - konsolidacyjny kredyt gotówkowy k.33-35/

(...) Sp. z o.o. w W. posiada wpis do rejestru prowadzonego przez (...) jako pośrednik kredytu konsumenckiego.

/okoliczność niesporna/

Powód wypłacił pozwanemu wskazaną w umowie kwotę kredytu.

/dowód: okoliczności przyznane przez powoda zeznania powoda k. 94-95, zestawienie należności i spłat k.50-51, wyciąg z ksiąg bankowych (...) SA k. 48/

Strona pozwana nie wywiązała się z ciążącego na niej zobowiązania terminowego dokonywania spłat w wysokościach ustalonych w zawartej umowie.

Z wypłaconej pozwanemu kwoty kredytu w wysokości 111.242,29 zł pozwany w czasie obowiązywania umowy dokonał spłaty kredytu łącznie w wysokości 5.159,29 zł, przy czym ostatnia wpłata miała miejsce 27 stycznia 2022 roku.

/dowód: zestawienie należności i spłat k.50-51/

W związku z powstaniem zaległości powód pismem z dnia 13.04.2022 roku wezwaniem z dnia 13 kwietnia 2022 roku wezwał pisemnie stronę pozwaną do dobrowolnej spłaty informując, iż powstały zaległości w kwocie 2.907,49zł i jednocześnie o możliwości restrukturyzacji zadłużenia.

/dowód: wezwanie przed wypowiedzeniem z dnia 13 kwietnia 2022 roku wraz z potwierdzeniem nadania przesyłki k. 36-39/

W związku z brakiem restrukturyzacji oraz zapłaty zaległych rat, pismem z dnia 1 czerwca 2022 roku powód wypowiedział pozwanemu sporną umowę. Pozwany odebrał wypowiedzenie 22.06.2022 roku.

/dowód: wypowiedzenie umowy z dnia 2022-06-01 wraz z dowodem nadania k. 40-41 i 43-44 oraz potwierdzenie odbioru k. 42 /

Z uwagi na bezskuteczny upływ okresu wypowiedzenia w dniu 29.07.2022 roku powód postawił całą należność w stan wymagalności.

/dowód: ostateczne wezwanie do zapłaty k.46 wraz z dowodem nadania

k. 47, zestawienie należności i spłat kredytu k. 50-51/

Wobec braku zapłaty żądanej kwoty, powód wystawił wyciąg z ksiąg banku stwierdzający zadłużenie strony pozwanej.

/dowód: wyciąg z ksiąg bankowych (...) SA z siedzibą w W. k. 48/

Pracownik banku podpisujący się pod wezwaniem do zapłaty oraz pod oświadczeniem o wypowiedzeniu umowy dysponował udzielonym wcześniej pełnomocnictwem do działania w imieniu powodowego banku.

/dowód: kopia pełnomocnictwa pracownika z 23.03.2020 r. k.45 oraz 49/

Na dzień 27 lutego 2023 roku na wymagalne zadłużenie pozwanego składają się:

1. należność główna z tytułu niespłaconego kapitału w kwocie 108.903,91 zł;

2. niespłacone odsetki umowne kapitałowe naliczone według stopy procentowej w wysokości 7.20% za okres korzystania z kapitału od powstania zaległości dnia 2022-01-24 r. do dnia 2022-07-26 r., tj. ostatniego dnia obowiązywania umowy, w kwocie 6.313,23 zł;

3. niespłacone odsetki za opóźnienie naliczone według stopy procentowej w wysokości 24.50% od dnia 2022-01-24 r. do dnia 2022-10--18 r., tj. dnia poprzedzającego wysłanie pozwu w postępowaniu elektronicznym, w kwocie 6.162,31 zł;

/dowód: wyciąg z ksiąg banku nr (...) z dnia 2023-02-27 k. 48, zestawienie należności i spłat k.50-51akta epu k.52-64/

Między stronami w zakresie przedmiotowej umowy toczyło się postępowanie przed Sądem Rejonowym Lublin - Zachód w Lublinie w sprawie Nc-e (...), które postanowieniem referendarza sądowego z dnia 18.01.2023 zostało umorzone w całości.

/dowód: akta sprawy epu Nc-e (...) -k. 52-64/

Pieniądze były potrzebne pozwanemu na potrzeby własne. Spłacał inne kredyty wg swoich możliwości finansowych. Kiedy wystąpiła pandemia, wojna, sytuacja pozwanego się pogorszyła, ponieważ żyje z transportu. Sporny kredyt był na kwotę około 111.000 zł. Pozwany miał też inne zobowiązania w (...) i (...) i te zobowiązania były skonsolidowane i wziął sporny kredyt. Łącznie płacił 3300zł rat kredytów. Jeden ten i jeden w A. Banku. Planował kupić działkę i „pomału coś swojego zrobić”. Nie kupił działki, pieniądze się rozeszły.

Swoje zadłużenia zaczął spłacać kolejnymi kredytami.

Pozwany nie podjął rozmów z pozwanym bankiem. Przestał płacić raty spornego kredytu około półtora roku temu.

Pozwany D. D. (1) ma 34 lata, z zawodu jest mechanikiem, obecnie jest zatrudniony na umowę o pracę jako przedstawiciel handlowy w firmie (...) z siedzibą w N.. Gwarantowane wynagrodzenie to 3200 - 3400 zł netto. Ostatnia pensja wynosiła około 6000 zł. Średnio rocznie około 4500-5500zł pozwany zarabia.

Pozwany nie jest żonaty, ale ma na utrzymaniu 3- letnie dziecko, które nie mieszka z pozwanym, zamieszkuje z byłą partnerką pozwanego. Pozwany płaci alimenty na dziecko w kwotach od 500-1000 zł miesięcznie - tak uzgodnili z matką dziecka.

Pozwany zamieszkuje razem z rodzicami w domu rodziców.

Miesięczne koszty utrzymania mieszkania rodziców w jakich pozwany partycypuje to kwota ok. 500 zł. Miesięczny koszt swojego wyżywienia pozwany szacuje na 300-400 zł, często korzysta z obiadów przygotowanych przez matkę.

Pozwany choruje na epilepsję, chodzi do neurologa, koszt wizyty 400 zł. Leki około 100 zł miesięcznie.

Pozwany deklaruje spłatę kredytu w ratach miesięcznych w kwotach po ok. 600-800 zł miesięcznie. Pozwany przestał spłacać kredyt w okresie pandemii. Teraz nie spłaca żadnych kwot.

/ dowód: zeznania pozwanego k. 94-95/

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. I Wydział Cywilny w sprawie I C 72/23 z dnia 28 lipca 2022 roku zasądził od pozwanego D. D. (1) na rzecz (...) Banku S.A. z siedzibą w W. kwotę 203.183,33zł z odsetkami i kosztami procesu.

/dowód: odpis wyroku z uzasadnieniem k. 90-93/

Sąd ocenił i zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Strona pozwana uznała powództwo w całości, wnosząc o rozłożenie żądanej pozwem kwoty na raty.

Zgodnie z art. 213 § 2 KPC Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (w wersji obowiązującej w chwili zawarcia przedmiotowej umowy tj. z dnia 8 października 2020 r. Dz.U. z 2020 r. poz. 1896 ze zm.) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Zgodnie zaś z art. 78a ustawy Prawo bankowe przepisy ustawy stosuje się do umów kredytu i pożyczki pieniężnej, zawieranych przez bank zgodnie z przepisami ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, w zakresie nieuregulowanym w tej ustawie.

Stosownie do art. 75c ust. 1 i 2 ustawy Prawo bankowe jeżeli kredytobiorca opóźnia się ze spłatą zobowiązania z tytułu udzielonego kredytu, bank wzywa go do dokonania spłaty, wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni roboczych, a w wezwaniu, o którym mowa, informuje kredytobiorcę o możliwości złożenia w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania wniosku o restrukturyzację zadłużenia.

Zgodnie z art. 75 ust. 1 i 2 ustawy Prawo bankowe w przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu albo w przypadku utraty przez kredytobiorcę zdolności kredytowej bank może obniżyć kwotę przyznanego kredytu albo wypowiedzieć umowę kredytu, o ile ustawa z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne nie stanowi inaczej. Termin wypowiedzenia o ile strony nie określą w umowie dłuższego terminu, wynosi 30 dni, a w razie zagrożenia upadłością kredytobiorcy - 7 dni.

Umowa kredytu wskazywała zaś, że w przypadku opóźnienia z zapłatą kredytobiorcy bank może wypowiedzieć umowę z zachowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia, jednak po wcześniejszym wezwaniu do zapłaty. Powyższe wypełnia formułowany w orzecznictwie Sądu Najwyższego (np. wyrok z 8 września 2016 r., II CSK 750/15, L.) postulat dokonania wypowiedzenia umowy kredytu bankowego przez kredytodawcę w sposób, który nie może być nagły i zaskakujący dla kredytobiorcy (nawet przy istnieniu podstaw do wypowiedzenia zgodnie z treścią umowy), a także dokonania tego po wyczerpaniu środków mniej dolegliwych (np. odpowiednich wezwań).

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w postaci: umowy, wezwań do zapłaty, oświadczenia o wypowiedzeniu, zestawienia dokonanych spłat i należności, oraz zestawienia z ksiąg bankowych wynika ponad wszelką wątpliwość, że pozwany nie wywiązał się z zawartej z powodem umowy kredytu konsolidacyjnego gotówkowego nr (...) z dnia 30.09.2021 r.

Z ustalonego stanu faktycznego wynika nie tylko, że będąca przedmiotem sprawy umowa kredytu została zawarta. Powód nie ograniczył się do przedłożenia wyciągu z ksiąg banku, ale przedłożył także umowę kredytową, która jest źródłem zobowiązania pozwanego, a w dalszym toku postępowania także podpisane dokumenty zawierające historię rachunku oraz zestawienia spłat i wysokość odsetek, a także potwierdzenia przelewów potwierdzających uruchomienie kredytu. Pozwany natomiast nie wykazał, że treść tych dokumentów była niezgodna z przedstawionym tam stanem rzeczy, w szczególności nie posłużył się tu żadnymi środami dowodowymi. Zarówno wezwanie do zapłaty oraz oświadczenie banku o wypowiedzeniu umowy skierowane do pozwanego zostały podpisane przez osobę upoważnioną do dokonania takiej czynności, co potwierdziła treść dokumentu pełnomocnictwa przedłożonego przez powodowy bank. Pozwany nie kwestionował okoliczności, w oparciu o którą bank wypowiedział umowę, tj. brak spłaty zobowiązania zgodnie z umową. Wezwanie do zapłaty oraz wypowiedzenie zostało wysłane pozwanemu na wskazany w umowie adres i pozwany w czasie trwania umowy nie zgłaszał powodowi w tym zakresie żadnych zmian. Ponadto jak wynika z zeznań pozwanego pozwany cały czas pod wskazanym w umowie adresem, na który kierowana była cała dokumentacja zamieszkuje.

Pozwany miał więc możliwość zapoznania się z ich treścią. Wypowiedzenie umowy zostało dokonane zgodnie z przepisami ustawy Prawo Bankowe oraz z samą umową. W konsekwencji należało uznać, że w niniejszej sprawie powód skutecznie wypowiedział umowę. Skorzystanie z prawa do wypowiedzenia kredytu przez bank powoduje, że po upływie terminu wypowiedzenia stosunek prawny kredytu ulega rozwiązaniu, a kredytobiorca ma obowiązek spłaty kredytu wraz z odsetkami i innymi kosztami, w dniu rozwiązania umowy (upływu terminu wypowiedzenia), jeśli kredyt został mu wcześniej wypłacony.

Pozwany kwestionując pierwotnie sam fakt istnienia zobowiązania poprzestał na zwykłej negacji nie wskazując na te okoliczność żądnych dowodów.

Nie wskazał także żadnych konkretnych błędów, których miał się dopuścić powód wyliczając wysokość roszczenia dochodzonego w niniejszej sprawie. Samo zaś zaprzeczenie prawdziwości dokumentów sporządzonych przez podmiot profesjonalnie zajmujący się udzielaniem oraz obsługą pożyczek i kredytów (tj. przez bank), nie może polegać jedynie na negacji istnienia lub wysokości długu, jeśli z pozostałych dowodów przedłożonych przez stronę powodową, wynika fakt zawarcia umowy pożyczki, jej wysokość i ustalone przez strony warunki spłaty, a także wykaz i sposób naliczania niespłaconego kapitału i odsetek (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku w 19.11.2020, ACa 332/20, Legalis nr 2538433).

Odpowiedzialność pozwanego wynika więc z zawartej z bankiem umowy kredytowej.

Wobec braku spłaty przez pozwanego wymagalnego zadłużenia, powód wystawił wyciąg z ksiąg banku z dnia 27 lutego 2023 roku oraz złożył powództwo w elektronicznym postępowaniu upominawczym. W oparciu o powyższy wyciąg z ksiąg banku, powód szczegółowo wykazał wysokość i strukturę przedmiotowego roszczenia, ze wskazaniem na kwotę wymagalnego kapitału, odsetek umownych, odsetek umownych za opóźnienie oraz opłat.

1. należność główna z tytułu niespłaconego kapitału w kwocie 108.903,91 zł;

2. niespłacone odsetki umowne kapitałowe naliczone według stopy procentowej w wysokości 7.20% za okres korzystania z kapitału od powstania zaległości dnia 2022-01-24 r. do dnia 2022-07-26 r., tj. ostatniego dnia obowiązywania umowy, w kwocie 6.313,23 zł;

3. niespłacone odsetki za opóźnienie naliczone według stopy procentowej w wysokości 24.50% od dnia 2022-01-24 r. do dnia 2022-10--18 r., tj. dnia poprzedzającego wysłanie pozwu w postępowaniu elektronicznym, w kwocie 6.162,31 zł;

Mimo, że pozwany posiadał już zobowiązania wobec innych instytucji bankowych to zaciągał kolejne, których również nie spłacał. Żadne z podnoszonych przez powoda inwestycji, na które miały zostać przeznaczone z kredytu środki (zakup działki, rozpoczęcie własnej działalności) nie zostały zrealizowane i jak pozwany sam przyznał „ pieniądze rozeszły się.”

Na etapie postepowania sądowego, pozwany ostatecznie uznał powództwo oraz zaoferował gotowość spłaty zadłużenia w ratach po 600zł.

Sąd jest związany uznaniem powództwa, co oznacza, że powinien uwzględnić wyrażoną w ten sposób wolę pozwanego i w zakresie, w jakim powództwo zostało uznane, wydać wyrok zgodny z żądaniem powoda.

W analizowanej sprawie uznanie powództwa jest skuteczne, ponieważ nie jest sprzeczne z prawem, z zasadami współżycia społecznego ani nie zmierza do obejścia prawa.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że pozwany zawarł z pozwanym sporną umowę, że powód wypłacił pozwanemu pieniądze z kredytu, że pozwany zużył pieniądze, że nie spłacał w terminie rat, że Bank zgodnie z umową, że Bank zasadnie wypowiedział pozwanemu sporną umowę i cała żądana pozwem kwota jest należna Bankowi.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. (od daty wniesienia pozwu w elektronicznym postepowaniu upominawczym).

Sąd, mając na uwadze sytuację materialną pozwanego, nie uwzględnił jego żądania rozłożenia zasądzonej należności na raty. Rozstrzygnięcie to znajduje swoje prawne uzasadnienie w normie art. 320 k.p.c.

Brak było podstaw do uwzględnienia wniosku pozwanego o rozłożenie żądanej pozwem kwoty na raty. Sytuacja materialna i osobista pozwanego wobec zgłoszonego przez niego wniosku o rozłożenie należności na raty obligowała Sąd do rozważania, czy zostały spełnione przesłanki z art. 320 k.p.c. Przepis ten pozwala na rozłożenie w wyroku na raty zasądzonego świadczenia, a przesłanką takiej ingerencji Sądu w stosunek obligacyjny jest występowanie w sprawie szczególnych okoliczności, wskazujących na to, że spełnienie przez dłużnika świadczenia jednorazowo nie jest możliwe.

Z treści powyższego uregulowania wynika, że jest ono stosowane przez sąd fakultatywnie („sąd może”), który przez pryzmat okoliczności, na które powołuje się strona chcąca skorzystać z możliwości rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty, dokonuje oceny istnienia bądź nieistnienia przesłanki szczególnie uzasadnionych wypadków. Owe „wypadki”, jak się powszechnie przyjmuje, zachodzą w sytuacjach, w których ze względu na stan majątkowy, rodzinny czy zdrowotny spełnienie zasądzonego świadczenia byłoby dla pozwanego niemożliwe do wykonania lub bardzo utrudnione i narażałoby jego lub jego bliskich na niepowetowane szkody. Trudności w spełnieniu świadczenia mogą być przy tym obiektywne, np. spowodowane nieurodzajem czy klęską żywiołową, mogą być jednak także spowodowane działaniem samego dłużnika. W orzecznictwie panuje ugruntowany pogląd, iż ochrona, jaką zapewnia pozwanemu dłużnikowi art. 320 k.p.c., nie może być stawiana ponad ochronę wierzyciela w procesie cywilnym i wymaga uwzględnienia wszelkich okoliczności sprawy, w tym uzasadnionego interesu podmiotu inicjującego. Rozważając zastosowanie art. 320 k.p.c., Sąd winien mieć zatem na uwadze z jednej strony szczególną sytuację pozwanego, a z drugiej strony – interes powoda, który najczęściej sprowadzać się będzie do jak najszybszego wyegzekwowania świadczenia, w takiej wysokości, która stanowić będzie dla niego z ekonomicznego punktu widzenia realną wartość.

W piśmiennictwie wyrażono pogląd, uznający wymienioną przesłankę za spełnioną wtedy, gdy w chwili wyrokowania są podstawy do przyjęcia, że ze względu na sytuację majątkową dłużnika wyrok zasądzający całe świadczenie stanowiłby tytuł egzekucyjny bez szans na realizację (por. A. Jakubecki (w:) Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Tom I. Artykuły 1 – 366, red. H. Dolecki, T. Wiśniewski, LEX 2013 - oraz powołane tam źródła). Powyższy przepis upoważnia sąd orzekający do wzięcia pod rozwagę przy wydawaniu wyroku, czy jego orzeczenie będzie mogło być wykonane bez potrzeby przeprowadzania egzekucji, zwłaszcza czy pozwany będzie w stanie spełnić zasądzone świadczenie jednorazowo.

Pozwany pracuje na podstawie umowy o pracę jako przedstawiciel handlowy w firmie (...) z siedzibą w N.. Gwarantowane wynagrodzenie to 3200 - 3400 zł netto. Ostatnia pensja wynosiła około 6000 zł. Średnio około 4500-5500zł pozwany zarabia.

Pozwany nie jest żonaty, ale ma na utrzymaniu 3- letnie dziecko, które nie mieszka z pozwanym, zamieszkuje z byłą partnerką pozwanego. Pozwany płaci alimenty na dziecko w kwotach od 500-1000 zł miesięcznie.

Pozwany zamieszkuje razem z rodzicami w domu rodziców.

Miesięczne koszty utrzymania mieszkania rodziców w jakich pozwany partycypuje to kwota ok. 500 zł. Miesięczny koszt swojego wyżywienia pozwany szacuje na 300-400 zł, często korzysta z obiadów przygotowanych przez matkę.

Pozwany choruje na epilepsję, chodzi do neurologa, koszt wizyty 400 zł, leki kosztują około 100 zł miesięcznie.

Pozwany deklaruje spłatę kredytu w ratach miesięcznych w kwotach po ok. 600-800 zł miesięcznie. Pozwany przestał spłacać kredyt w okresie pandemii. Teraz nie spłaca żadnych kwot.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. I Wydział Cywilny w sprawie I C 72/23 z dnia 28 lipca 2022 roku zasądził od pozwanego D. D. (1) na rzecz (...) Banku S.A. z siedzibą w W. kwotę 203.183,33zł z odsetkami i kosztami procesu.

Z powyższego wynika, że pozwany nie jest w stanie płacić rat w rozsądnej wysokości, zgodnych z interesem wierzyciela, bowiem pozwanemu nie starcza pieniędzy na zaspokojenie bieżących potrzeb. Raty po 600zł godzą w interes wierzyciela, a rat w wyższej kwocie pozwany nie jest w stanie płacić, zresztą w chwili obecnej nie płaci żadnych kwot.

Dlatego Sąd nie uwzględnił wniosku pozwanego o rozłożenie żądanej pozwem kwoty na raty.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu tj. na podstawie art. 98 kpc w zw. z art. 505 ³⁷ § 2 kpc na zasądzoną kwotę składają się: opłata od pozwu oraz 5.417,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa.

Sędzia SO Dorota Krawczyk

Z/ odpis doręczyć pełnomocnikowi pozwanego