Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 listopada 2018 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Renata Lech

Protokolant: sekretarz sądowy Daria Mazerant

po rozpoznaniu w dniu 29 października 2018r. w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z powództwa A. S.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zadośćuczynienie, odszkodowanie

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda A. S. kwotę 70.00,00 zł (siedemdziesiąt tysięcy złotych) tytułem zadośćuczynienia z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 23 września 2016r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda A. S. kwotę 1.989,20 zł (jeden tysiąc dziewięćset osiemdziesiąt dziewięć złotych 20/100) tytułem odszkodowania za koszty dojazdów do placówek medycznych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 22 grudnia 2016r. do dnia zapłaty;

3.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda A. S. kwotę 845,73zł (osiemset czterdzieści pięć złotych 73/100) tytułem odszkodowania za koszty leczenia z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 22 grudnia 2016r. do dnia zapłaty;

4.  oddala powództwo w pozostałej części;

5.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda A. S. kwotę 8.954,00 zł (osiem tysięcy dziewięćset pięćdziesiąt cztery złote) zwrotu kosztów procesu;

6.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim kwotę 986,00 zł (dziewięćset osiemdziesiąt sześć złotych) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych od uwzględnionej części powództwa;

7.  nakazuje pobrać od powoda A. S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim kwotę 52,00 zł (pięćdziesiąt dwa złote) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych od oddalonej części powództwa.

SSO Renata Lech

Sygn. akt I C 1574/16

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 28 listopada 2016r. powód A. S. , reprezentowany w toku procesu przez pełnomocnika radcę prawnego J. W., wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.: kwoty 70.000 zł częściowego dalszego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 23 września 2016r. do dni zapłaty, kwoty 4.082,40 zł tytułem częściowego odszkodowania za koszty opieki i pomocy osób trzecich wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie: od kwoty 3.672,00 zł od dnia 23 września 2016r. do dnia zapłaty i od kwoty 410,40 zł od dnia następnego po dniu doręczenia pozwanemu odpisu pozwu do dnia zapłaty, kwoty 1.989,20 zł tytułem odszkodowania za koszty dojazdów do placówek medycznych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia następnego po dniu doręczenia pozwanemu odpisu pozwu do dnia zapłaty, kwoty 845,73 zł tytułem odszkodowania za poniesione koszty leczenia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia następnego po dniu doręczenia pozwanemu odpisu pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych (k. 3-5).

Pozwany (...) Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W., reprezentowany w toku procesu przez pełnomocnika adwokat M. D., nie uznał żądania pozwu i wniósł oddalenie powództwa jako bezzasadnego. Pozwany podniósł, iż w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił na rzecz powoda kwotę 24.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 630,00 zł tytułem odszkodowania za koszty opieki osób trzecich, co w pełni rekompensuję krzywdę jakiej doznał powód w następstwie wypadku komunikacyjnego z dnia 10 lipa 2016r. oraz poniesione koszty opieki.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 lipca 2016r. w T. na skrzyżowaniu ul. (...) doszło do wypadku komunikacyjnego, w następstwie którego powód został poszkodowany. Kierujący pojazdem marki A. nr rej. (...) podczas wykonywania manewru wyprzedzania zjechał na przeciwległy pas doprowadzając do zderzenia z prawidłowo jadącym samochodem marki D. (...) o nr rej. (...). Pasażerem pojazdy D. był powód, który na skutek wypadku doznał znacznych obrażeń ciała.

Sprawca wypadku był ubezpieczony w ramach obowiązkowego ubezpieczenia posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym Towarzystwie.

(dowód: okoliczność bezsporna)

Po wypadku powód został przewieziony karetką na (...) w T., następnie został umieszczony na Oddziale (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w T..

Powód był hospitalizowany w okresie od 10 do 16 lipca 2016r.

(dowód: kopia dokumentacji medycznej, k. 15-27, zeznania powoda, k. 217verte, k. 219 min. 00:06:08-00:35:34, nagranie przebiegu rozprawy, k. 221, w zw. z k. 369verte, min. 00:03:59-00:09:52 nagranie przebiegu rozprawy, k. 371)

W następstwie wypadku komunikacyjnego z dnia 10 lipca 2016r. powód doznał złamania żeber po stronie lewej (VIII-XI) ze stłuczeniem płuca lewego, stłuczenia okolicy łopatki lewej bez zmian pourazowych w obrębie barku lewego, złamania trzonu mostka, urazu jamy brzusznej z uszkodzeniem śledziony.

Cierpienia fizyczne nieznacznego stopnia powoda były spowodowane stłuczeniem okolicy barku lewego i trwały do 3 tygodni. Znaczne cierpienia były spowodowane przede wszystkim wieloodłamowym złamaniem miejscowym powłok klatki piersiowej ze złamaniem żeber i mostka oraz uszkodzeniem śledziony, co spowodowało ciężki charakter tych obrażeń.

Wymiar opieki czasowej po stłuczeniu okolicy łopatki lewej wynosił 1 godzinę przez okres do 3 tygodni (czas opieki w zakresie urazów ortopedycznych).

W następstwie urazu z dnia 10 lipca 2016r. w zakresie ortopedii i traumatologii powód nie doznał trwałego ani długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Rokowania co do powrotu do stanu zdrowia sprzed wypadku są pomyślne. W obrębie narządu ruchu nie ma ubytków ruchowych ani zniekształceń lub naruszenia sprawności narządu ruchu.

Koszt leczenia przeciwbólowego i osłonowego w związku z dolegliwościami barku lewego to kwota ok. 30,00 zł.

(dowód: opinia biegłego z zakresu (...), k. 256-257, pisemna opinia uzupełniająca, k. 268)

Powód w wyniku wypadku z dnia 10 lipca 2016r. doznał następujących obrażeń o charakterze chirurgicznym: tępego urazu brzucha z rozerwaniem śledziony i krwawieniem do jamy otrzewnej, urazu klatki piersiowej ze złamaniem żeber po stronie lewej i pęknięciem trzonu mostka, stłuczenia płata dolnego płuca lewego, stłuczenia okolicy łopatki i barku prawego.

Tępy uraz jamy brzusznej z urazowym rozerwaniem śledziony i krwawieniem do jamy otrzewnej był bezpośrednim zagrożeniem życia powoda – wymagającym pilnej interwencji chirurgicznej (laparotomia z usunięciem śledziony i zatamowaniem krwawienia wewnętrznego). Uraz klatki piersiowej nie wymagał interwencji chirurgicznej, spowodował głównie dolegliwości bólowe związane ze złamaniem żeber i mostka.

Leczenie chirurgiczne nastąpiło bezpośrednio po urazie, trwało około 4-6 tygodni i zostało zakończone. Obecnie powód nie wymaga dalszego leczenia chirurgicznego, stan jego zdrowia jest dobry. Leczenie powoda odbyło się zgodnie z obowiązującymi w takich wypadkach standardami.

Obecnie powód ze strony jamy brzusznej nie zgłasza dolegliwości.

Doznany przez powoda w następstwie wypadku tępy uraz brzucha z urazowym pęknięciem śledziony i krwawieniem do jamy otrzewnej – z tego powodu powód był operowany i usunięto uszkodzoną wątrobę – spowodował 15 % trwały uszczerbek na zdrowiu (poz. 71a zgodnie z załącznikiem do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu).

Doznany przez powoda w następstwie wypadku uraz w postaci złamania 4 żeber po stronie lewej, skutkujący obecnie wyczuwalnym zgrubieniem ścian klatki piersiowej w miejscu przebytego złamania – spowodował 10 % trwały uszczerbek na zdrowiu (poz. 58a zgodnie z załącznikiem do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu).

Złamanie trzonu mostka nie spowodowało trwałego ani długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Nie skutkuje bowiem powstaniem żadnych zgrubień i zniekształceń w obrębie mostka. Dolegliwości bólowe ze strony klatki piersiowej trwały do 4 miesięcy po urazie, brak zatem cech długotrwałości uszczerbku (powyżej 6 miesięcy).

Niewielkie stłuczenie płata dolnego płuca lewego – bez cech trwałych czy też długotrwałych następstw.

Dolegliwości bólowe powoda związane z urazem klatki piersiowej i brzucha o umiarkowanym nasileniu trwały do 2 tygodni po urazie, po tym okresie cierpienia fizyczne o lekkim nasileniu utrzymywały się do 6-8 tygodni.

W trakcie leczenia szpitalnego (10 lipca -16 lipca 2016r.) opiekę nad powodem sprawował personel szpitala. Po wyjściu ze szpitala uzasadniona była opieka osób trzecich z przyczyn chirurgicznych w wymiarze do 1 godziny dziennie przez okres do 1 miesiąca po urazie – konieczność zmiany opatrunków na ranie, zakupy, dowozy do lekarza, pomoc w przygotowywaniu posiłków.

(dowód: opinia biegłego z zakresu chirurgii M. K., k. 276-279)

U powoda w następstwie przebytego zabiegu chirurgicznego pozostała pooperacyjna blizna brzucha, w nadbrzuszu po lewej stronie skośnie przebiegająca, poniżej dolnej krawędzi łuku żebrowego o długości 17 cm. i szerokości 5mm w górnym biegunie, rozszerza się do 15mm w dolnym biegunie. Blizna ma charakter blizny przerostowej w fazie inwolucji. W śródbrzuszu po stronie lewej widoczne są dwie blizny po założonych drenach do jamy otrzewnej o wymiarach 1x1cm i 2x1,5cm. Na lewym łuku żebrowym w linii pachowej przedniej widoczne powierzchowne, niewielkie przebarwienie skóry o wymiarach 4x1cm.

Stały uszczerbek na zdrowiu będący wynikiem istniejących zniekształceń bliznowatych brzucha wynosi 5% (poz. 65 zgodnie z załącznikiem do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu).

Przez okres ok. 2 tygodni od wypadku zakres cierpień fizycznych powoda należy ocenić jako bardzo duży. Dolegliwości związane były głównie z przebytym zabiegiem operacyjnym usunięcia śledziony i urazem klatki piersiowej. Przez kolejny miesiąc dolegliwości były duże, a w kolejnym miesiącu umiarkowane i stopniowo ustępowały.

Powód w celu pielęgnacji blizny pooperacyjnej brzucha stosował No-S. krem z masy perłowej, zużył 1 opakowanie 30 ml (cena 1 op. ok. 30 zł). Obecnie blizna jest dojrzała i nie wymaga ani specjalnego leczenia ani pielęgnacji.

Opisana blizna powoduje trwałe, dość znaczne oszpecenie powoda. Nie jest możliwe całkowite usunięcie blizn ani w drodze operacji plastycznej, ani poprzez leczenie zachowawcze. Ewentualny zabieg korekcyjny może przynieść tylko niewielką poprawę wyglądu blizny, doprowadzając do jej zwężenia. Jednak ze względu na przerostowy charakter blizny nie można zagwarantować, że blizna po operacji nie ulegnie ponownemu przerostowi i jej wygląd będzie ponownie taki ja teraz.

(dowód: opinia biegłego z zakresu chirurgii plastycznej dr T. Z., k. 296-298)

W następstwie wypadku komunikacyjnego wystąpiły u powoda zaburzenia stresowe pourazowe. Wypadek, któremu uległ był dla niego urazem psychicznym, wiązał się z pobytem szpitalnym w oddziale chirurgii i operacją, kontynuacją leczenia w warunkach ambulatoryjnych. Powód zgłosił się do (...) na leczenie, gdzie leczący go psycholog wdrożył intensywne oddziaływania psychoterapeutyczne.

Rozpoznany u powoda zespół stresu pourazowego spełnia kryteria długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, który wynosi 5% (poz. 10a per analogiam zgodnie z załącznikiem do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu).

Rozmiar, intensywność i czas trwania cierpień psychicznych powoda doznanych w związku z przedmiotowym wypadkiem i obrażeniami doznanymi w jego wyniku były umiarkowanie nasilone przez okres kilku miesięcy.

Leczenie przez psychologa zostało już zakończone z dobrym wynikiem. Pomimo utrzymywania się lęków przed jazdą samochodem (obecnie o niewielkim nasileniu) powód prowadzi samochód, pracuje, funkcjonuje adekwatnie do wieku. Zastosowane oddziaływania psychoterapeutyczne przyniosły oczekiwany efekt terapeutyczny.

(dowód: opinia biegłego z zakresu psychiatrii B. J., k. 304-307)

Na skutek wypadku powód doznał urazu zębów 12, 11, 21 i 22. Bezwzględnie konieczne było leczenie endodontyczne i protetyczne zębów 12, 11, 21 i 22. Leczenie protetyczne, czyli wkład i korony, było wykonane we wszystkich zębach, natomiast leczenie kanałowe, czyli endodontyczne zęba 21, które wykonano w 2009r. musiało zostać uzupełnione przed założeniem wkładu koronowo-korzeniowego.

Leczenie protetyczne w taki zakresie możliwe jest tylko poza refundowanymi świadczeniami w ramach NFZ. Doznany uraz i związana z nim konieczność leczenia zęba 21 (lewy górny siekacz) z wykonaniem wkładu koronowo-korzeniowego, a następnie korony porcelanowej, spowodowały trwały uszczerbek na zdrowiu wynoszący 0,5 % (poz.8 pkt 3 część B pkt 21a - zgodnie z załącznikiem do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu). Związane jest to z utratą części koronowej zęba. Zakres cierpień i dolegliwości związany z leczeniem stomatologicznym był średni.

(dowód: opinia biegłego z zakresu stomatologii J. K., k. 315-317, pisemna opinia uzupełniająca, k. 356-357)

Powód poniósł koszty związane z leczeniem, rehabilitacją oraz zakupem leków w łącznej kwocie 899,84 zł.

(dowód: kopie faktur VAT, k. 37-43)

Powód w trakcie leczenia w okresie od 16 lipca 2016r. do 28 września 2016r. był dowożony do placówek medycznych (celem wykonania zastrzyków przeciwbólowych, wizyt lekarskich) przez siostrę K. S. samochodem marki V. (...). Łączna przejechana trasa wyniosła co najmniej 2.380 km.

(dowód: specyfikacja dojazdów do placówek medycznych, k. 30-32, zeznania

powoda, k. 369-verte, min. 00:04:58-00:09:52, nagranie przebiegu rozprawy, k. 371, k. 217-verte-219, min. 00:05:17-00:35:34, nagranie przebiegu rozprawy, k. 221, zeznania świadka W. K., k. 219, min. 00:37:48-00:47:42, nagranie przebiegu rozprawy, k. 221)

Powód do chwili obecnej odczuwa skutki wypadku. Po przebytym zabiegu chirurgicznym usunięcia śledziony pozostała kilkunastocentymetrowa szpecąca blizna, która jest źródłem dużego dyskomfortu psychicznego powoda. Odczuwa dolegliwości bólowe, szczególnie przy zmianach pogody, napadowe bóle głowy, bóle w okolicach blizny pooperacyjnej, bóle w okolicach złamanych żeber, stłuczonego barku, zażywa wtedy doraźnie leki przeciwbólowe. Stał się mniej aktywny fizycznie, przed wypadkiem uprawiał sport, obecnie nie.

Obecnie powód nie leczy się specjalistycznie w związku z urazami powstałymi w następstwie wypadku komunikacyjnego, nie zażywa żadnych leków.

Po opuszczeniu szpitala powód odczuwał strach przed prowadzeniem samochodu, pojawiły się także lęki nocne, które utrzymywały się przez 2-3 miesiące. W związku z tym korzystał z pomocy psychologa, odbył pięć spotkań we wrześniu i październiku 2016r. Były to wizyty nieodpłatne. Przez okres ok. 4 miesięcy powód nie prowadził samochodu. Od tego czasu jest czynnym kierowcą, lecz strach pozostał. Boi się zwłaszcza, gdy ma jechać w dłuższą podróż. W listopadzie 2016r.powód powrócił do pracy na stanowisko zajmowane przed wypadkiem. Od tego czasu nie korzystał ze zwolnień lekarskich w związku z dolegliwościami będącymi następstwami wypadku. Początkowo dojeżdżał do pracy autobusem zakładowym, obecnie dojeżdża swoim samochodem.

Po opuszczeniu szpitala powód odczuwał silne dolegliwości bólowe, przez okres ok. 2 miesięcy zażywał lek przeciwbólowy K., stosował plastry na bark przez 3 miesiące, przez 2 miesiące musiał zażywać antybiotyki. Wymagał pomocy przy wstawaniu, zaścielaniu łóżka, dowozie do lekarza, zakupach, przygotowywaniu posiłków. W tych czynnościach pomagały mu siostry.

W następstwie wypadku powód doznał także urazu czterech zębów. Odczuwał silne dolegliwości bólowe. Po konsultacji stomatologicznej zostało stwierdzone, iż jest to wynikiem urazu powstałego w wyniku wypadku. Wykonano u powoda cztery korony oraz leczenie kanałowe jednego zęba.

(dowód: zeznania powoda, k. 369-verte, min. 00:04:58-00:09:52, nagranie przebiegu rozprawy, k. 371, k. 217-verte-219, min. 00:05:17-00:35:34, nagranie przebiegu rozprawy, k. 221, zeznania świadka W. K., k. 219, min. 00:37:48-00:47:42, nagranie przebiegu rozprawy, k. 221, zaświadczenie lekarskie, k. 216)

Maksymalna stawka za usługi opiekuńcze w drugiej połowie 2016r. świadczone przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w O. wynosiła 13,00 zł za godzinę.

(dowód: pismo MOPS w O. z dnia 17 stycznia 2017r., kl. 196-197)

Pismem z dnia 8 sierpnia 2016r., doręczonym pozwanemu 12 sierpnia 2016r. powód dokonał zgłoszenia szkody, wnosząc o zapłatę zadośćuczynienia w kwocie 160.000 zł, zwrotu kosztów opieki w kwocie 3.672,00 zł, kosztów mienia zniszczonego w wypadku 1889 zł, renty na zwiększone potrzeby w wysokości 1.830 zł.

(dowód: kopia wezwania do zapłaty, k. 163-166)

W toku postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił na rzecz powoda kwotę 24.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwotę 630,00 zł tytułem odszkodowania za koszty opieki.

(dowód: pismo pozwanej z dnia 31 sierpnia 2016r., k. 66-67, pismo pozwanej z dnia 21 października 2016r., k. 68-69)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowi art. 445 § 1 k.c. i art. 444 § 1 i § 2 k.c.

Zgodnie z treścią art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia (§1).Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody będące następstwem przewidzianego w umowie wypadu, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia (§ 2).

Istota ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej wynikająca z art. 822 k.c. sprowadza się więc do tego, że w sytuacji zaistnienia szkód określonych w § 2 tego przepisu, zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia odszkodowania osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za te szkody ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia.

Odpowiedzialność odszkodowawczą z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej reguluje natomiast ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych ( Dz. U. nr 124 poz. 1152).

W świetle art. 34 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, który stanowi lex specialis do art. 822 § 1 k.c., z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym obowiązani są do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia.

Zgodnie natomiast z art. 35 cytowanej ustawy ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu.

W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, iż do wyrządzenia szkody powodowi doszło w następstwie ruchu pojazdu mechanicznego. Niewątpliwym i nie kwestionowanym przez pozwanego jest także, iż zachodzą podstawy odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody na podstawie art. 436 § 1 k.c. w związku z art. 435 k.c. a także, iż doszło do wyrządzenia szkody powodowi, polegającej na uszkodzeniu ciała.

Wobec powyższego pozwany co do zasady jest odpowiedzialny z tytułu szkody wyrządzonej powodowi A. S..

W przedmiotowej sprawie nie jest kwestionowana zasada odpowiedzialności pozwanego wynikająca z umowy ubezpieczenia OC łączącej sprawcę szkody z pozwanym zakładem ubezpieczeń; pozwany przyjął swą odpowiedzialność w toku likwidacji szkody i stanowisko to podtrzymywał w pismach procesowych. Spór dotyczy natomiast wysokości należnych powodowi świadczeń, a więc zakresu odpowiedzialności pozwanego.

Rozważając zasadność objętych pozwem roszczeń powoda Sąd miał na uwadze przesłanki określone w art. 445 § 1 k.c. i art. 444 § 1 i 2 k.c.

W świetle art. 445 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Ustalenie wysokości zadośćuczynienia powinno zostać natomiast dokonane z uwzględnieniem wszelkich okoliczności mających wpływ na rozmiar doznanej krzywdy oraz to, że zadośćuczynienie ma przede wszystkim charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość winna przedstawiać jakąś odczuwalną wartość- por. przykładowo wyrok SN z dnia 12 kwietnia 1972 roku, II CR 57/72, OSNCP 1972, z. 10, poz. 183 oraz wyrok SN z dnia 24 czerwca 1965 roku, I PR 203/65, OSPIKA 1966, poz. 92).

Rozważając istotę powyższego roszczenia należy mieć na uwadze, iż na rozmiar krzywdy, a w konsekwencji wysokość zadośćuczynienia, składają się cierpienia fizyczne i psychiczne, których rodzaj, natężenie i czas trwania należy każdorazowo określić w okolicznościach konkretnej sprawy. Mierzenie krzywdy wyłącznie stopniem uszczerbku na zdrowiu stanowiłoby niedopuszczalne uproszczenie nie znajdujące oparcia w treści art. 445 § 1 k.c. Zadaniem Sądu jest indywidualne określenie stopnia krzywdy doznanej przez powoda i podjęcie próby przełożenia jej na określoną wartość finansową.

O rozmiarze należnego zadośćuczynienia pieniężnego powinien decydować w zasadzie rozmiar doznanej krzywdy: stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność i czas trwania, nieodwracalność następstw wypadku i inne podobne okoliczności. Niewymierny w pełni charakter tych okoliczności sprawia, że sąd przy ustalaniu rozmiaru krzywdy i tym samym wysokości zadośćuczynienia ma pewną swobodę. Ocena sądu w tym względzie powinna się opierać na całokształcie okoliczności sprawy, nie wyłączając takich czynników, jak np. wiek poszkodowanego i postawa sprawcy, przy czym określenie wysokości zadośćuczynienia powinno się opierać na obiektywnych i sprawdzalnych kryteriach, kierować się jego celami i charakterem, jednakże przy uwzględnieniu indywidualnej sytuacji stron.

W przedmiotowej sprawie powód doznał 35,5% trwałego uszczerbku na zdrowiu, w tym w zakresie urazu chirurgicznego – 25%, psychiatrycznego – 5 , 5 % w związku z bliznami powypadkowymi i pooperacyjnymi, 0,5 % - w zakresie urazu z zębów,

Szczególnie dotkliwie i pozostawiające trwałe następstwa były dla powoda obrażenia o charakterze chirurgicznym. W następstwie wypadku powód doznał bowiem tępego urazu brzucha z rozerwaniem śledziony i krwawieniem do jamy otrzewnej, urazu klatki piersiowej ze złamaniem żeber po stronie lewej i pęknięciem trzonu mostka, stłuczenia płata dolnego płuca lewego, stłuczenia okolicy łopatki i barku prawego. Tępy uraz jamy brzusznej z urazowym rozerwaniem śledziony i krwawieniem do jamy otrzewnej był bezpośrednim zagrożeniem życia powoda – wymagającym pilnej interwencji chirurgicznej (laparotomia z usunięciem śledziony i zatamowaniem krwawienia wewnętrznego). Uraz klatki piersiowej nie wymagał interwencji chirurgicznej, spowodował głównie dolegliwości bólowe związane ze złamaniem żeber i mostka. Powyższe urazy były źródłem znaczących dolegliwości bólowych, powodujących konieczność zażywania leków przeciwbólowych, ograniczających czasowo sprawność i pełną samodzielność powoda. Do chwili obecnej są one źródłem okresowych dolegliwości bólowych, rodzących konieczność doraźnego zażywania leków przeciwbólowych. Szpecąca blizna pooperacyjna jest dodatkowo źródłem dużego dyskomfortu psychicznego dla powoda.

Rozważając zakres należnego powodowi zadośćuczynienia Sąd miał na uwadze opisany powyżej zakres cierpień powoda, i to zarówno fizycznych, jak i psychicznych, trwałe następstwa doznanych urazów – ograniczenie sprawności fizycznej. Należy przy tym podkreślić wiek powoda – w dacie wypadku powód miał 26 lata, był w pełni sprawną fizycznie i aktywną osobą. Z uwagi na powyższe niewątpliwie i zakres doznanej przez niego krzywdy jest większy, ponadto rodzi także obawy o stan zdrowia i sprawność fizyczną za kilka czy kilkanaście lat. Wymagał pomocy przy czynnościach życia codziennego, przygotowywaniu posiłków, dowożeniu na badania, wizyty lekarskie i na rehabilitację. Wypadek wywołał także u powoda stres pourazowy, powód miał zaburzenia snu, koszary senne, odczuwał i nadal odczuwa lęk przed jazdą samochodem.

Mając na uwadze powyższe okoliczności obrazujące krzywdę, jakiej doznał powód w następstwie przedmiotowego wypadku komunikacyjnego, Sąd zasądził na rzecz powoda kwotę 70.000 zł tytułem zadośćuczynienia. W ocenie Sądu powyższa kwota, która łącznie z wypłaconą w toku postępowania likwidacyjnego kwotą 24.000 zł, wynosi 94.000 zł, stanowi odpowiednie zadośćuczynienie. W ocenia Sądu tak ustalona wysokość zadośćuczynienia uwzględnia zakres doznanej przez powoda krzywdy, cierpień doświadczanych przez niego w następstwie doznanych urazów.

O odsetkach od powyższego świadczenia Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c., zasądzając odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 23 września 2016r., tj. po upływie 30 dni od zgłoszenia szkody pozwanemu ubezpieczycielowi.

Dokonując ustaleń w zakresie następstw wypadku dla zdrowia poszkodowanego Sąd oparł się na opiniach biegłych: z zakresu chirurgii – M. K., ortopedii – R. E., biegłego z zakresu chirurgii plastycznej – T. Z., psychiatrii – B. J., stomatologii – J. K.. Powyższe opinie biegłych są rzetelne, kategoryczne i przekonujące, wystarczająco wyjaśniają zagadnienia wymagające wiadomości specjalnych, a wnioski w nich zawarte nie zostały skutecznie zakwestionowane przez żadną ze stron. Sąd oddalił wniosek pozwanego o dopuszczenie dowodu z kolejne, drugiej opinii uzupełniającej biegłego stomatologa. W ocenie Sądu opinia główna i pisemna opinia uzupełaniająca wyjaśniły wszystkie istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności w zakresie następstwa wypadku u powoda, wobec czego wniosek ten zmierzał w istocie do przewlekania postępowania.

W kontekście powyższych opinii biegłych Sąd nie podzielił twierdzeń powoda oraz przesłuchanej w charakterze świadka jego siostry, iż powód wymagał opieki przez okres do czterech miesięcy od wypadku w zakresie 3-4 godzin. Z opinii biegłego chirurga wynika bowiem, iż zakres opieki wynosił 1 godzinę dziennie przez okres do 1 miesiąca po urazie. Biegły ortopeda wskazał natomiast, iż wymiar opieki czasowej po stłuczeniu okolicy łopatki lewej wynosi 1 godzinę przez okres do 3 tygodni (czas opieki w zakresie urazów ortopedycznych).

Rozważając zasadność roszczenia o zasądzenie na rzecz powoda odszkodowania z tytułu kosztów opieki, leczenia i kosztów dojazdów do placówek medycznych Sąd miał uwadze normę art. 444 § 1 k.c.

Sąd uznał za zasadne zasądzenie na rzecz powoda odszkodowania z tytułu poniesionych kosztów leczenia. Powód żądał zasądzenia kwoty 845,73 zł z tego tytułu. Sąd uznał powyższe żądanie za uzasadnione i udowodnione w całości. Powód przedłożył faktury dokumentujące poniesione koszty prywatnej wizyty lekarskiej, koszty rehabilitacji oraz koszty zakupu leków. Z opinii biegłego z zakresu chirurgii wynika, iż udokumentowany fakturami zakup leków był związany z leczeniem skutków urazu powstałego w następstwie wypadku komunikacyjnego. Biegły z zakresu chirurgii plastycznej wskazał, iż powód w celu pielęgnacji blizny pooperacyjnej brzucha stosował No-S. krem z masy perłowej, zużył 1 opakowanie 30 ml (cena 1 op. ok. 30 zł). Obecnie blizna jest dojrzała i nie wymaga ani specjalnego leczenia ani pielęgnacji.

Mając powyższe na uwadze Sąd zasądziła na rzecz powoda odszkodowanie z tytułu poniesionych kosztów leczenia w żądanej kwocie 854,73 zł.

O odsetkach od powyższego świadczenia Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c., zasądzając odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 22 grudnia 2016r., tj. od dnia następnego po doręczeniu pozwanemu odpisu pozwu (dowód doręczenia k. 225).

W ramach żądania zasądzenia odszkodowania powód dochodził także zasądzenia kwoty 1.989,20 zł tytułem kosztów dojazdu do placówek medycznych. Sąd uznał powyższe żądanie za uzasadnione Powyższe roszczenie zostało udowodnione przez stronę powodową w toku niniejszego procesu. Jak bowiem wynika z w pełni wiarygodnych zeznań powoda i przesłuchanej w charakterze świadka jego siostry W. K., powód w trakcie leczenia w okresie od 16 lipca 2016r. do 28 września 2016r. był dowożony do placówek medycznych (celem wykonania zastrzyków przeciwbólowych, wizyt lekarskich) przez siostrę K. S. samochodem marki V. (...). Powód w toku procesu przedłożył dokument w postaci specyfikacji dojazdów do placówek medycznych, z którego wynika, iż łączna ilość przejechanych kilometrów wyniosła 2.380. Sąd uznał powyższy dokument za w pełni rzetelny, wiarygodny, obrazujący zakres kosztów poniesionych w związku z dojazdami. Dojazdy te były wykonywane należącym do siostry powoda pojazdem maki V. (...). Wobec powyższego przyjmując stawkę 0,8358 zł / km (zgodnie z Rozporządzeniem Min. Transportu z dnia 23 października 2007r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania samochodów osobowych do celów służbowych – Dz. U z 2007r. Nr 201, poz. 1462) należne powodowi odszkodowanie wynosi 1.989,20 zł.

O odsetkach od powyższego świadczenia Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c., zasądzając odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 22 grudnia 2016r., tj. od dnia następnego po doręczeniu pozwanemu odpisu pozwu (dowód doręczenia k. 225).

W toku niniejszego procesu powód dochodził należności w kwocie 4.082,40 zł z tytułu kosztów opieki osoby trzeciej.

W świetle utrwalonego w orzecznictwie Sądu Najwyższego stanowiska (por. m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 2007r., II CSK 474/06) należy uznać, iż korzystanie z pomocy innej osoby i związane z tym koszty stanowią koszty leczenia w rozumieniu art. 444 § 1 KC. Legitymacja czynna w zakresie żądania zwrotu tych kosztów przysługuje poszkodowanemu niezależnie od tego, kto sprawuje opiekę nad nim (osoba bliska, np. żona lub osoba inna). Po drugie, wyjaśniono także to, od czego zależy ewentualny rozmiar roszczenia przysługującego poszkodowanemu, jeżeli konieczna jest mu pomoc innej osoby (wysokość dochodu utraconego przez żonę rezygnującą z pracy lub działalności gospodarczej, a gdy opieka może być wykonywana przez osobę trzecią - wysokość odszkodowania z tytułu utraty zarobków przez żonę nie może przekraczać wynagrodzenia osoby mającej odpowiednie kwalifikacje do wykonywania takiej opieki).

W niniejszej sprawie, jak wynika z opinii biegłego z zakresu chirurgii w trakcie leczenia szpitalnego (10 lipca -16 lipca 2016r.) opiekę nad powodem sprawował personel szpitala. Po wyjściu ze szpitala uzasadniona była opieka osób trzecich z przyczyn chirurgicznych w wymiarze do 1 godziny dziennie przez okres do 1 miesiąca po urazie – konieczność zmiany opatrunków na ranie, zakupy, dowozy do lekarza, pomoc w przygotowywaniu posiłków.

Biegły z zakresu ortopedii wskazał natomiast, iż wymiar opieki czasowej po stłuczeniu okolicy łopatki lewej wynosił 1 godzinę przez okres do 3 tygodni (czas opieki w zakresie urazów ortopedycznych).

Przyjmując koszt jednej godziny opieki, zgodnie z informacją udzieloną przez MOPS w O., na kwotę 13,00 zł, jest to stawka przyjęta w drugiej połowie 2016r., jako koszt roboczogodziny usług opiekuńczych przyjętych przez MOPS w O. (k. 197), należne z tego tytułu powodowi odszkodowanie wynosi 637,00 zł (2godziny dziennie przez 3 tygodnie x 13 zł = 546,00 zł, 1 godzina dziennie przez jeden tydzień x 13 zł = 91 zł).

Skoro pozwany wypłacił już z tego tytułu kwotę 630 zł, Sąd oddalił jako bezzasadne powództwo o zasądzenie odszkodowania z tytułu kosztów opieki osoby trzeciej. Powód nie wykazał w toku niniejszego postępowania, aby wymagany był szerszy zakres opieki, aniżeli zakres wynikający z opinii biegłych. Odmiennym od opinii biegłych zeznaniom powoda i świadka W. K. Sąd nie dał wiary. Wskazali oni, iż powód wymagał opieki przez okres do czterech miesięcy od wypadku w zakresie 3-4 godzin. W świetle opinii biegłych brak było podstaw do uznania za uzasadniony powyższego zakresu opieki.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c., stosując zasadę stosunkowego rozdzielnia tychże kosztów. Powód przegrał proces w 5%, zaś pozwany – w 95%, w takim też zakresie strony winny ponieść koszty procesu. Powód poniósł łączne koszty procesu w kwocie 9.763,00 zł (2.846,00 zł – opłata od pozwu, 5.417,00 zł – wynagrodzenie pełnomocnika procesowego, 1.500 zł – koszt opinii biegłych). Pozwany poniósł łącznie koszty procesu w kwocie 6.417,00 zł (5.417,00 zł – wynagrodzenie pełnomocnika procesowego, 1.000,00 zł – koszt opinii biegłych). Mając na uwadze normę art. 100 k.p.c. Sąd zasądził na rzecz powoda kwotę 8.954,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Nieuiszczone koszty sądowe w sprawie wyniosły kwotę 1.038,00 zł z tytułu brakujących zaliczek na poczet kosztów opinii biegłych.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w związku z art. 100 k.p.c., przyjmując, iż pozwany przegrał proces w 95%, Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim kwotę 986,00 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych (95% x 1.038,00 zł). Przyjmując natomiast, iż powód przegrał proces w 5%, Sąd nakazał pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim kwotę 52,00 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych (5% x 1.038,00 zł).

SSO Renata Lech

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować zwrot akt w kontrolce terminowości sporządzania uzasadnień.

2.  Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron.

26 listopada 2018r.

SSO Renata Lech