Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2023 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Dorota Krawczyk

Protokolant: sekretarz sądowy Anna Frankowska

po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2023 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z powództwa Ł. O.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o zadośćuczynienie , odszkodowanie

1. zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda Ł. O. kwotę 104.400,00 złotych (sto cztery tysiące złotych) tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 03.10.2022 roku do dnia zapłaty;

2. zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda Ł. O. kwotę10.637,00zł (dziesięć tysięcy sześćset trzydzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sędzia SO Dorota Krawczyk

Sygn. akt I C 1688/22

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 9 listopada 2022 r. powód Ł. O., reprezentowany przez pełnomocnika, wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. tytułem roszczenia częściowego, na rzecz powoda kwoty 104.400,00zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną w związku ze śmiercią matki M. O. (1), wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 3 października 2022 roku do dnia zapłaty, zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 8 sierpnia 2022 roku miał miejsce wypadek w wyniku którego śmieć poniosła jego matka M. O. (1). Powód podał, że był silnie związany z matką, była ona dla niego osobą najbliższą, tym bardziej, iż nie miał swojej rodziny, a śmierć matki wywołała u niego głębokie i dotkliwe przeżycia. Powód zgłosił szkodę pozwanemu, jednakże jego ocenie kwota przyznana w postępowaniu likwidacyjnym jest nieadekwatna do poniesionej przez powoda krzywdy (k. 3-5).

W odpowiedzi na pozew pozwany, reprezentowany przez pełnomocnika, wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Pozwany wskazał, iż kwestionuje powództwo zarówno co do zasady jak i wysokości, a nadto swoją odpowiedzialność za przedmiotowa szkodę. W ocenie pozwanego wypłacona dotychczas kwota jest adekwatna do doznanej przez powoda krzywdy. Pozwany podniósł, że powoda łączyły typowe relacje ze zmarłą panujące wśród najbliższych członków rodziny. Dodatkowo pozwany z daleko idącej ostrożności procesowej podniósł zarzut przyczynienia się matki powoda M. O. (1) do skutków wypadku wskazując wstępnie stopień przyczynienia w wysokości 40%.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska w toku postępowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 8 sierpnia 2022 roku, na drodze krajowej nr (...) w N., gm. (...), miał miejsce wypadek, na skutek którego śmierć poniosła M. O. (1). Do wypadku doszło, gdy M. O. (1) jechała rowerem do pracy. Tym samym pasem jezdni poruszał się wówczas autobus, który podjął manewr wyprzedzania rowerzystki. Na skutek niezachowania należytej ostrożności kierowca autobusu, potrącił M. O. (1), która w wyniku odniesionych obrażeń zmarła na miejscu.

/ okoliczności niesporne/

Technika i taktyka jazdy kierującego autobusem marki S. nr rej. (...) była nieprawidłowa w zakresie: niezachowania należytej ostrożności, zaniechania redukcji rozwijanej prędkości i utrzymania bezpiecznego odstępu od jadącej wolniej rowerzystki- M. O. (1), poruszania się z prędkością większą od dopuszczalnej o około 16 km/h.

Powyższe nieprawidłowości kierującego stanowią naruszenie zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego wynikających z przepisów:

- art. 3 ust. 1 Ustawy Prawo o Ruchu Drogowym , odnoszący się do zachowania szczególnej ostrożności i unikania działań mogących powodować zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu,

- art. 19. ust. 1 pkt 3 Ustawy Prawo o Ruchu Drogowym - w zakresie utrzymywania bezpiecznego odstępu od pojazdu poprzedzającego niezbędnego do uniknięcia zderzenia.

- art. 20 ust 1 pkt 1 w zakresie nieprzekraczania prędkości dopuszczalnej - 50 km/h na obszarze zabudowanym;

- art 24. ust 1 pkt 1, ust. 2 oraz ust. 7 pkt 3 Prawo o (...) progowym w zakresie upewnienia się czy ma odpowiednia widoczność i dostateczne miejsce do wyprzedzania bez utrudniania komukolwiek ruchu.

Nieprawidłowe zachowanie kierującego autobusem marki S. podczas manewru wyprzedzania w zakresie zachowania bezpiecznej odległości od kierującej rowerem stanowiło bezpośrednią i jedyną przyczynę zaistniałego wypadku drogowego.

Kierujący autobusem prowadząc staranną obserwację przedpola jazdy, miał możliwość dostrzeżenia kierującej rowerem i wykonania skutecznych manewrów obronnych w zaistniałych warunkach drogowych poprzez redukcję rozwijanej prędkości i utrzymania bezpiecznej odległości od poprzedzającej rowerzystki, a co za tym idzie dysponował obiektywną możliwością uniknięcia wypadku.

Brak jest podstaw do negatywnej oceny techniki i taktyki jazdy kierującej rowerem - M. O. (1) oraz do przypisania kierującej rowerem M. O. (1) przyczynienia się do zaistniałego wypadku drogowego.

/dowód: wnioski opinii biegłego w dziedzinie rekonstrukcji wypadków drogowych i rzeczoznawstwa samochodowego M. D. z dnia 20 marca 2023 roku wykonanej na zlecenie Prokuratury Rejonowej w Piotrkowie Trybunalskim sygn. akt 4212-5.Ds (...).2022 k. 56-57/

W chwili śmierci M. O. (1) miała 52 lata. Była wdową. Miała dwóch synów M. i Ł.. Powód Ł. O. w chwili śmierci matki miał 30 lat, młodszy syn Ł. 28.

/dowody: odpis skrócony aktu zgonu M. O. (1) k.10, odpis skrócony aktu urodzenia Ł. O. k.11/

W 2009 roku, powód uległ wypadkowi na skutek którego stał się osobą niepełnosprawną.

Orzeczeniem (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w P. Tryb. z dnia 3 marca 2020 roku powód został uznany za osobę ze znacznym stopniem niepełnosprawności do 2025 roku.

/dowód: Orzeczenie (...) ds. Orzekania o Niepełnosprawności z dnia 3 marca 2020 roku k.18/

Po wypadku jakiemu uległ w 2009 roku u powoda uaktywniła się schizofrenia, w związku z czym musiał zrezygnować z jakiejkolwiek pracy.

/ dowód: zeznania powoda k. 59, zeznania świadka M. O. (2) k. 58-59, dokumentacja leczenia psychiatrycznego k. 19- 20, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności k. 18/

W 2010 roku zmarł ojciec powoda.

/ okoliczność niesporna/

Od czasu wypadku powód cierpiał na częste ataki epilepsji i wymagał pomocy w niemal wszystkich sprawach bieżących życia codziennego. Osobą, która taką pomoc, opiekę oraz wsparcie pełniła była zmarła matka powoda. M. O. (1) była dla syna Ł. zarówno wsparciem w sferze fizycznej i mentalnej, ale była dla niego przyjaciółką, na którą zawsze mógł liczyć. Powód nie był w stanie funkcjonować bez matki, nie potrafił samodzielnie egzystować. Zmarła pomagała powodowi we wszystkich czynnościach życia codziennego: w robieniu zakupów, ubieraniu się, myciu, goleniu , sprzątaniu jak również spędzała z synem cały swój wolny czasu, wychodziła do rodziny , znajomych , wychodziła na spacery, dzięki niej powód nie czuł się samotny.

To M. O. (1) była dla powoda jedną z niewielu osób, z którymi miał on kontakt. Matka powoda, dbała o powoda, troszczyła się, aby powód nie zamykał się w sobie, nie izolował się od świata, zabiegała , aby powód utrzymywał bliskie relacje z bratem M. i pozostałymi członkami rodziny. M. O. (1) integrowała rodzinę, organizowała wspólne wyjazdy, imprezy okolicznościowe i wakacje.

/ dowód: zeznania powoda -k. 59 i i verte zeznania świadka M. O. (2) -k. 58 verte-59/

Relacje Powoda z Matką były niezwykle bliskie i serdeczne. Powód całe życie mieszkał ze zmarłą mamą.

Powód Ł. O. najdotkliwiej ze wszystkich osób najbliższych M. O. (1), odczuł śmierć matki, która w życiu powoda zmieniła wszystko. Dotychczasowe życie powoda zawaliło się, a poczucie bezpieczeństwa , stabilizacji i poczucia szczęścia wraz ze śmiercią matki skończyły się.

Mimo , że z pomocy psychiatry powód korzystał już wcześniej , to od śmierci matki, wizyty psychiatryczne stały się częstsze, a jego ataki epilepsji uległy nasileniu.

Powód zaczął moczyć się w nocy, ma problemy ze snem, nie daje sobie rady z emocjami , nie może się skoncentrować. Powód nieustannie wspomina matkę, tęskni za nią, ogląda zdjęcia, chce o niej rozmawiać, ze wzruszeniem wspomina mamę, płacze i często odwiedza grób matki.

/ dowód: zeznania powoda k. 59, zeznania świadka M. O. (2) k. 58 verte-59, dokumentacja leczenia psychiatrycznego k. 19 i 20, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności k. 18/

Jak wynika z ustaleń Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim, II Wydział Cywilny Odwoławczy, w sprawie z powództwa Ł. O. przeciwko ubezpieczycielowi pojazdu sprawcy szkody, która toczyła się pod sygnaturą II Ca 434/13:„ z punktu widzenia schorzeń neurologicznych u powoda Ł. O. występuje encefalopatia pourazowa w postaci zespołu ataktyczno-piramidowego, niedowładu nerwu twarzowego, zaburzeń funkcji poznawczych (dysfazja ruchowa, deficyt koncentracji, pamięci) oraz padaczki. Skutki zaistniałych obrażeń mózgu mają u powoda charakter trwały...

Powód jest uznany za osobę całkowicie niezdolną do pracy, o znacznym stopniu niepełnosprawności, wymagającą długotrwałej pomocy i opieki ze strony osoby trzeciej oraz do korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji. Do chwili obecnej powód Ł. O. ma problemy z samodzielnym poruszaniem się (chodzi na szeroko rozstawionych nogach), traci orientację, ma problemy z pamięcią.

Pojawiły się u powoda napady padaczkowe, cały czas korzysta konsultacji psychiatry i psychologa. Powód korzystał z indywidualnego toku nauczania, podjął próbę nauki w zawodzie masażysty co nie przyniosło żadnego rezultatu (zrezygnował po pierwszym semestrze).

Ł. O. nigdy nie jest zostawiony sam, zawsze ktoś jest w jego pobliżu, z uwagi na napady padaczkowe. Ciągle wymaga pomocy w codziennym, bieżącym funkcjonowaniu."

/dowód: uzasadnienie wyroku Sądu Okręgowego, II Wydział Cywilny Odwoławczy, z dnia 18 lipca 2013 r. wydanego w sprawie o sygn. II Ca 434/13/

Po śmierci matki brat powoda musiał przeprowadzić się z W. i zamieszkać razem z powodem, celem sprawowania nad nim opieki.

Powód jest osobą częściowo ubezwłasnowolnioną, nigdzie nie pracuje, nie jest w stanie sam ugotować, zrobić zakupów, wykąpać w całości, posprzątać, wyjść na spacer.

Powód cierpi na zaburzenia koncentracji, nie może się na niczym skupić. Trzeba go ogolić, zaprowadzić do fryzjera. Nie jest w stanie działać i funkcjonować jak zdrowa, sprawna osoba. Powoda nie można zostawić samego, w niemal każdej sferze życia musi korzystać z pomocy. Obecnie pomoc i opiekę, którą świadczyła mu matka tragicznie zmarła w wypadku sprawuje brat powoda, który zamieszkał z powodem i babcią.

Również pomoc finansową, którą świadczyła matka przejął brat: opłaca rachunki oraz prywatne wizyty lekarskie powoda.

Powód ma myśli samobójcze, spadki nastroju, potrafi cały dzień leżeć przed telewizorem. Powód jest pacjentem poradni psychiatrycznej i neurologicznej. Ponadto powód po złamaniu kostki ma problemy z chodzeniem, ma ciężką motorykę, trzeba mu pomagać przy chodzeniu. Obecnie powód uczęszcza na rehabilitację.

Babcia powoda ma 83 lata, jest osobą schorowaną, choruje na miażdżycę i cukrzyce, ma trudności z poruszaniem.

/dowód: zeznania powoda k. 59, zeznania świadka M. O. (2) k. 58-59, dokumentacja leczenia psychiatrycznego k. 19- 20, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności k. 18/

Szkoda związana ze śmiercią M. O. (1) została zgłoszona ubezpieczycielowi pojazdu sprawcy tj. (...) S.A., pismem z dnia 29 sierpnia 2022 roku.

W toku postępowania likwidacyjnego, pozwany przeprowadził w dniu 26 września 2022 roku wywiad, podczas którego dokonał ustaleń w postaci: Powód całe życie mieszkał z matką. Powód otrzymuje świadczenie rentowe, jest osobą niepełnosprawną, wymaga pomocy w życiu codziennym, szczególnie w załatwianiu spraw poza domem. Ojciec powoda zmarł 12 lat temu. Matka powoda pracowała zawodowo. Powód razem z mamą i babią utrzymywał gospodarstwo domowe.

Pozwany w dniu 26.09.2022 roku wydał decyzję na podstawie, której uznał swoją odpowiedzialność i przyznał na rzecz powoda zadośćuczynienie w kwocie 26.000,00zł. Jednocześnie pozwany wskazał, że wypłaca jedynie 60% świadczenia tj. 15.600,00 zł (40% x 26.000 zł), z uwagi na toczące się przeciwko sprawcy postępowanie karne.

Pozwany wypłacił powodowi tytułem zadośćuczynienia kwotę 15.600,00zł.

/dowody: zgłoszenie szkody z dnia 29.08.2022 roku k.12-13 wraz z potwierdzeniem nadania k.12- 14/sprawozdanie organizatora pomocy poszkodowanym w wypadkach k.15, decyzja z dnia 26 września 2022 roku k.16, potwierdzenie przelewu z dnia 27.09.2022 roku k.17/

Sąd ocenił, co następuje:

Postanowieniem z dnia 06.04.2023 roku Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego ds. rekonstrukcji wypadków na okoliczność przyczynienia się poszkodowanego do szkody.

W piśmie z dnia 17.05.2023 roku pełn. powoda załączył do akt wnioski z opinii biegłego ds. rekonstrukcji wypadków sporządzonej na potrzeby postępowania przygotowawczego za zlecenie Prokuratury Rejonowej w Piotrkowie Tryb. w sprawie wypadku, w którym zginęła M. O. (1) sygn. 4212-5.ds (...).2022 i wnosił na podstawie art. 278 ¹ KPC o dopuszczenie dowodu z tej opinii. Ostatecznie na rozprawie w dniu 23.05.2023 roku pełnomocnik pozwanego oświadczył, iż nie podnosi już zarzutu przyczynienia się poszkodowanej do szkody i nie kwestionuje wniosków z opinii sporządzonej na zlecenie Prokuratury.

Z uwagi na brak zarzutu przyczynienia się Sąd pominął dowód z opinii biegłego do spraw rekonstrukcji wypadków na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 i 5 KPC jako nieistotny dla rozstrzygnięcia sprawy, bowiem ostatecznie fakt braku przyczynienia się poszkodowanej do szkody nie był kwestionowany przez stronę pozwaną.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Stosownie do treści art. 822 kc w zw. z art. 34 ust. 1, art. 35 i art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Z kolei istota odpowiedzialności sprawcy wypadku opiera się w stanie faktycznym niniejszej sprawy na zasadzie winy (art. 436 § 2 kc). Pojazd sprawcy wypadku posiadał ubezpieczenie w zakresie odpowiedzialności cywilnej wykupione u strony pozwanej.

Odpowiedzialność pozwanego za skutki wypadku była w niniejszej sprawie bezsporna.

Podstawę prawną roszczenia powoda o zadośćuczynienie za wyrządzoną jej krzywdę stanowi art. 446 § 4 kc.

Zgodnie z art. 446 § 4 kc najbliższym członkom rodziny osoby zmarłej wskutek popełnienia czynu niedozwolonego sąd może przyznać odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Zadośćuczynienie stanowi formę rekompensaty pieniężnej z tytułu szkody niemajątkowej, doznanej krzywdy, a w szczególności cierpienia, bólu i poczucia osamotnienia po śmierci najbliższego członka rodziny. Celem zadośćuczynienia jest złagodzenie cierpień zarówno doznanych jak i tych które wystąpią w przyszłości. Zadośćuczynienie ma charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę pieniężną za całą doznaną przez poszkodowanego krzywdę. W tym kontekście krzywda jest ujmowana jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości) oraz psychiczne (np. ujemne odczucia przeżywane w związku utratą osoby bliskiej, np., osamotnienie, tęsknota, poczucie pustki).

Pojęcie „sumy odpowiedniej” użyte w tymże przepisie ma w istocie charakter nieokreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria jakimi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Określenie wysokości zadośćuczynienia za doznaną krzywdę powinno się opierać na obiektywnych i sprawdzalnych kryteriach, kierować się jego celami i charakterem przy uwzględnieniu jednak indywidualnej sytuacji poszkodowanego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 września 2002, IV CKN 1266/00 LEX nr 80722). Z uwagi na to, że zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, jego wysokość nie może być określona w wysokości symbolicznej, lecz winna przedstawiać pewną ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie przyznana suma pieniężna tytułem zadośćuczynienia powinna być utrzymana w rozsądnych granicach i dostosowana do aktualnych stosunków majątkowych w społeczeństwie kraju, w którym mieszka poszkodowany.

Ustawodawca dla określenia kręgu osób uprawnionych posłużył się wyrażeniem „najbliższy członek rodziny”, a więc tym samym, które funkcjonowało już na gruncie art. 446 § 3 kc. Pojęcie to w piśmiennictwie i judykaturze ujmowane jest stosunkowo szeroko, obejmuje nie tylko rodziców i dzieci, ale i inne osoby spokrewnione ze zmarłym np. rodzeństwo. O tym, kto jest najbliższym członkiem rodziny decyduje faktyczny układ stosunków pomiędzy określonymi osobami, a nie formalna kolejność pokrewieństwa wynikająca w szczególności z przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, czy ewentualnie z powinowactwa. Aby więc ustalić, czy występujący o zadośćuczynienie jest najbliższym członkiem rodziny nieżyjącego sąd powinien stwierdzić, czy istniała silna i pozytywna więź emocjonalna pomiędzy dochodzącym tego roszczenia a zmarłym (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 czerwca 2011 r., III CSK 279/10, LEX nr 898254).

Niewątpliwym jest, że powód należy do kręgu osób najbliższych, wskazanych w powołanym przepisie.

Na rozmiar krzywdy podlegającej naprawieniu przez zadośćuczynienie, o którym mowa w art. 446 § 4 kc, mają wpływ przede wszystkim: wstrząs psychiczny i cierpienia moralne wywołane śmiercią osoby bliskiej, poczucie osamotnienia i pustki po jej śmierci, rodzaj i intensywność więzi łączącej pokrzywdzonego ze zmarłym, rola w rodzinie pełniona przez osobę zmarłą, wystąpienie zaburzeń będących skutkiem śmierci osoby bliskiej, stopień, w jakim pokrzywdzony będzie umiał odnaleźć się w nowej rzeczywistości i zdolność do jej zaakceptowania, wiek zarówno zmarłego, jak i pokrzywdzonego (por. np. wyroki Sądu Najwyższego z 3 czerwca 2011 r., III CSK 279/10, niepubl.; z 20 grudnia 2012 r., IV CSK 192/12, niepubl.; z 10 maja 2012 r., IV CSK 416/11, niepubl.).

Oceniając żądanie zadośćuczynienia zgłoszone przez powoda, wskazać należy, iż według kryteriów obiektywnych krzywda wywołana śmiercią rodzica jest jedną z najbardziej dotkliwych z uwagi na rodzaj i siłę więzów rodzinnych oraz rolę pełnioną w rodzinie. Naturalną konsekwencją utraty tak bliskiej osoby jest ból, cierpienie i poczucie krzywdy, jednakże w przypadku powoda zerwanie więzi z matką było nagłe i niespodziewane, przez co skutkowało dramatycznym zaburzeniem jego dobrostanu emocjonalnego i psychicznego. Matka w życiu powoda pełniła ważną rolę, była dla niego osobą szczególnie bliską. Dodatkowo relacje te były silnie emocjonalne oraz oparte na dużym zaangażowaniu i trosce wynikającej ze stanu zdrowia powoda. Powód cierpi na schizofrenię, epilepsje, ma problemy z koncentracją, ma trudności z chodzeniem, cierpi na problemy ze snem.

Powód nie potrafi sam funkcjonować w życiu codziennym i wymaga pomocy we wszystkich czynnościach życia codziennego: tj. wyjście z domu, zakupy, mycie, gotowanie, sprzątanie itd. Powód sam nie wykonuje żadnych czynności, sam nie wychodzi z domu, sam nie załatwia żadnych spraw. Powód nic nie ugotuje do jedzenia.

W tych wszystkich czynnościach pomagała powodowi zmarła tragicznie matka. Pomagała mu też finansowo, prowadziła z powodem i babcią wspólne gospodarstwo domowe.

Powód bardzo silnie odczuł więc śmierć matki, ukochanej osoby, najbliższej i jedynej przyjaciółki, ale i opiekunki. Matka była dla powoda ogromnym wsparciem, powiernikiem, „lekiem na całe zło”. Powód otrzymywał od niej wsparcie, zainteresowanie i bezwarunkową miłość. Wraz z jej śmiercią życie powoda „zawaliło się”.

W wyniku śmierci matki powód doświadczył silnego urazu, który spowodował pogorszenie jego stanu psychicznego. Nagłe i niespodziewane zerwanie więzi łączącej powoda ze zmarłą skutkowało dramatycznym zaburzeniem jego dobrostanu emocjonalnego i psychicznego. Mimo, że jeszcze przed śmiercią matki powód leczył się psychiatrycznie oraz neurologicznie to jego aktywność życiowa po wypadku uległa wyraźnemu obniżeniu. Doświadczył on trudności adaptacyjnych, które wiązały się i wiążą nadal z przeżywaniem poczucia głębokiej straty, smutku, tęsknoty, żalu, krzywdy, niesprawiedliwości, opuszczenia i osierocenia. Uczucia te nie uległy wygaszeniu i nie doszło do emocjonalnej akceptacji śmierci matki w wyniku wypadku. Pomimo tego, że nie doszło do całkowitego załamania linii życiowej powoda w związku ze śmiercią matki, do dnia dzisiejszego odczuwa on skutki jej braku i nie może pogodzić się z jej utratą. Został pozbawiony jej opieki, pomocy oraz wsparcia psychicznego przy podejmowaniu ważnych wyborów życiowych.

Krzywda powoda jest zdecydowanie większa niż przeciętnego dziecka w wieku powoda z uwagi na chorobę powoda nie niemożność samodzielnego funkcjonowania. Na chwilę obecną pomaga powodowi brat, ale być może powód będzie musiał spędzić resztę życia w jakimś ośrodku dla osób niepełnosprawnych.

W ocenie Sądu odpowiednią sumą tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za krzywdę doznaną przez powoda za śmierć matki będzie kwota przewyższająca wskazane 120.000,00zł jako częściowe zadośćuczynienie. Mając na uwadze, iż ubezpieczyciel wypłacił powodowi kwotę 15.600 zł, Sąd uwzględnił w całości dochodzone roszczenie i zasądził zgodnie z żądaniem kwotę 104.400 zł.

Sąd od powyższej kwoty na postawie art. 481 kc zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 3 października 2022 roku, zgodnie z żądaniem pozwu. Sąd stoi na stanowisku, że jeżeli zobowiązany do spełnienia świadczenia z tytułu zadośćuczynienia pieniężnego nie spełnia świadczenia w terminie ustalonym zgodnie z art. 455 kc, bądź wynikającym z przepisu szczególnego (tj. art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych) poszkodowany może żądać zapłaty odsetek ustawowych od dnia opóźnienie począwszy od upływu tego terminu, w zakresie w jakim zasądzone na jego rzecz zadośćuczynienie należało mu się już w tym dniu. Jeżeli zaś sąd ustali, że żądane zadośćuczynienie w całości lub w części odpowiada rozmiarowi krzywdy istniejącej dopiero w chwili wyrokowania, uzasadnione jest zasądzenie odsetek od całości lub części tego świadczenia od tej daty (zob. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 18 lutego 2011 r., I CSK 243/10, z dnia 8 marca 2013 r., III CSK 192/12, z dnia 3 marca 2017 r., I CSK 213/16, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 lutego 2019 r., II CSK 1/18). Pozwanemu na etapie postępowania likwidacyjnego były znane wszystkie okoliczności sprawy, będące podstawą ustalenia przez Sąd rozmiaru krzywdy powoda i stosownej kwoty zadośćuczynienia. Szkoda związana ze śmiercią M. O. (1) została zgłoszona ubezpieczycielowi pojazdu sprawcy tj. (...) S.A., pismem z dnia 29 sierpnia 2022 roku, w którym powód zgłosił pozwanemu szkodę wzywając do wypłaty zadośćuczynienia, zakreślając pozwanemu 30 dniowy termin od dnia doręczenia pozwanemu pisma.

O kosztach procesu sąd orzekł w oparciu o art. 98 § 1 i 3 kpc, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu tj. zasadził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 10.637,00zł tytułem zwrotu kosztów procesu, powód wygrał, bowiem sprawę w całości. Na koszty złożyły się: wynagrodzenie pełnomocnika 5.400,00 zł wraz z kwotą 17,00 zł opłaty od pełnomocnictwa i opłata od pozwu 5.220,00 zł.

Sędzia SO Dorota Krawczyk

Z/ Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego.