Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lutego 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący	SSO Jarosław Gołębiowski (spr.)
Sędziowie	SSO Stanisław Łęgosz SSR del. Lucyna Szafrańska
Protokolant	Paulina Neyman

po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa W. P.

przeciwko (...) w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb.

z dnia 29 listopada 2013 roku, sygn. akt I C 573/11

1.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie pierwszym sentencji w ten sposób, że od orzeczonej od pozwanego (...)w W.na rzecz powoda W. P.kwoty zadośćuczynienia 19.500,00 zasądza odsetki ustawowe od dnia 7 marca 2011 roku oraz w punkcie drugim sentencji w ten sposób, że zasądzoną od pozwanego (...) w W.na rzecz powoda W. P.kwotę 1.500,00 złotych obniża do kwoty 64,00 (sześćdziesiąt cztery) złote z ustawowymi odsetkami od dnia 7 marca 2011 roku oraz uchyla rozstrzygnięcie zawarte w punkcie trzecim sentencji;

2.  oddala powództwo i apelację w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od pozwanego (...)w W.na rzecz powoda W. P.kwotę 1080,00 (jeden tysiąc osiemdziesiąt) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu za instancję odwoławczą.

Sygn. akt II Ca 62/14

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 29 listopada 2013 r. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. po rozpoznaniu sprawy z powództwa W. P.przeciwko (...)w W.o zapłatę

1.  zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 19 500,00zł z ustawowymi odsetkami od dnia 1 lutego 2011 r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia;

2.  zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 500,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 1 lutego 2011r do dnia zapłaty tytułem odszkodowania;

3.  ustalił odpowiedzialność pozwanego za skutki wypadku z dnia 17 czerwca 2010 r. na przyszłość;

4.  w pozostałej części oddalił powództwo;

5.  nakazał ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa -Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb od (...)z/s w W.kwotę 975 ,00 złotych tytułem części opłaty od pozwu;

6.  nakazał ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa -Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb od W. P. kwotę 250,40 zł tytułem części wydatku na wynagrodzenie biegłego tymczasowo poniesioną przez Skarb Państwa-Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb; ustala, iż część opłaty od pozwu w kwocie 475,00zł ponosi Skarb Państwa - Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb .

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i zarazem rozważania Sądu Rejonowego:

W dniu 17 czerwca 2010 roku w miejscowości S. kierujący samochodem P. o nr rej (...) nie posiadając uprawnień do kierowania pojazdem, nie zachował należytej ostrożności w wyniku czego wykonując manewr skrętu w lewo uderzył w prawy bok prawidłowo wyprzedzającego go samochodu marki V. (...).

Wyrokiem nakazowym z dnia 4 listopada 2010 roku tutejszy Sąd uznał kierującego P. M. P. winnym popełnienia zarzucanego mu czynu i skazał go na karę grzywny.

Sprawca zdarzenia nie posiadał obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych.

Powód jako kierowca samochodu osobowego w wypadku komunikacyjnym z dnia 17.06.20lOr znał urazu ogólnego powierzchownego potłuczenia, był zaopatrzony w ramach ambulatoryjnej mocy medycznej w zakresie chirurgii ogólnej i urazowej, wykonane RTG mostka, odcinka piersiowego /Th/ i szyjnego/C/ nie wykazały zmian pourazowych.

W dniu 05.07.2010 r. powód zgłosił się do lekarza neurologa który stwierdził, że pacjent doznał urazu biczowego odcinka szyjnego kręgosłupa i stłuczenia tułowia. Odczuwał wtedy ból spoczynkowy i nasilający się podczas ruchów w odcinku szyjnym kręgosłupa z promieniowaniem do kończyn górnych okolicy barków i ramion głownie po stronie lewej, uciążliwe mrowienia w dłoniach i palcach 1 -III obu rąk choć bardziej lewej, oraz osłabienie siły w rękach do wypadania przedmiotów z rąk, bóle środkowego odcinka kręgosłupa piersiowego/Th/ promieniujące do okolicy podłopatkowych i ból okolicy lędźwiowo-krzyżowej/L-S/ promieniujące do tylnych powierzchni uda i łydki po stronie prawej. Powód był leczony główni neurologicznie z powodu dolegliwości bólowych kręgosłupa z rozpoznaniem Dyskopatia C5/C6, C6/C7, zespół bólowy korzeniowy w odcinku szyjnym kręgosłupa, dyskopatia Th 6-7, Th 8-9,Th 9-10, Th 10-l1, Dyskopatia L5/S1, spół bólowy kręgosłupa piersiowego. Zespół Bólowy odcinka lędźwiowego. W okresie od 08.12.2011 r. do 13.01.2012r powód przebywał w Klinice (...)w O.z rozpoznaniem zapalenia kości i szpiku, zapalenie kręgosłupa lędźwiowego na poziomie L2-3 oraz 4-5, z wywiadu nadciśnienie tętnicze, stan po obciążeniu obustronnym na poziomie L4/L5. po pionizacji założono gorset gipsowy.

Powód z punktu widzenia ortopedycznego w wyniku przedmiotowego zdarzenia drogowego doznał urazu ogólnego powierzchownego stłuczenia oraz urazu skrętnego odcinka szyjnego, stłuczenia odcinka piersiowego wg opisu lekarza leczącego neurologa. Z obserwacji lekarza ortopedy leczącego powoda na miejscu po urazie powód zgłaszał dolegliwości odcinka piersiowego i szyjnego w przebiegu przepuklin jądra miażdżystego badanie tomografii komputerowej z 21.09.2010r odcinka L/S i RM odcinka szyjnego 13.07.2010r oraz RM odcinka piersiowego z 03.08.2010r nie wykazały zmian pourazowych układzie kostnym, natomiast ujawniły wielopoziomowe przepukliny ze zmian zwyrodnieniowo-wytwórczymi.

W wyniku badania przeprowadzonego z dnia 23.07.2012 r. po urazie skrętnym odcinka szyjnego i urazie pozostałych odcinków kręgosłupa nie stwierdzono obecnie ograniczenia ruchomości zniekształcenia.

Wobec powyższego przy braku ograniczeń ruchowych ortopeda nie stwierdził obecnie trwałego uszczerbku na zdrowiu. Po ponad 2 latach od urazu przy braku obecnie ubytków ruchowych trudno także ocenić długotrwały uszczerbek.

Biegły nie neguje, że powód odczuwał szereg dolegliwości całego kręgosłupa z promieniowaniem do kończyn górnych/KKG/ głównie lewej z drętwieniem palców ręki i kończyn dolnych, głównie prawej dochodzących aż do łydki prawej, jednak te dolegliwości mają charakter korzeniowy, pourazowy i samoistny. Ten obszar należy do zakresu zainteresowania neurologa i neurochirurga.

Biegły ortopeda ocenił tylko stan narządu ruchu z punktu widzenia ortopedycznego. Poza tym obserwacja w Klinice (...)w O.była związana z chorobą samoistną, brak jest bowiem danych o związku przyczynowo-skutkowym zapalenia kości i szpiku z zapaleniem kręgosłupa poziomie L4/L5. Opisy RTG po urazie nie wykazały zmian pourazowych. Stopień cierpień fizycznych był umiarkowany przez okres ok. do 4 tygodni. W zakresie ortopedii i traumatologii narządu ruchu powód nie wymagał pomocy osób trzecich . W zakresie ortopedii i traumatologii narządów ruchu rokowania są pomyślne, nie należy spodziewać się istotnego kalectwa w związku z podmiotowym urazem. Wydolność statyczno-dynamiczna narządu ruchu w zakresie ortopedii i chirurgii narządu ruchu jest dobra. Dominowały i dominują u powoda dolegliwości ze strony kręgosłupa o złożonej etiologii. Czasowa niezdolność do pracy w ramach zasiłku chorobowego do końca grudnia 2010r była wydana przez lekarza neurologa.

Badanie neurologiczne wykazało stan po urazie kręgosłupa w wypadku w dniu 17.06.2010 r. pourazowy zespół bólowy odcinka szyjnego, piersiowego i lędźwiowego kręgosłupa.

Z punktu widzenia neurologa powód W. P. w następstwie wypadku z dnia 17 czerwca 2010 r. doznał ogólnych potłuczeń w tym urazu kręgosłupa szyjnego, piersiowego i lędźwiowego. W wypadku doszło do powstania długotrwałego neurologicznego uszczerbku na wysokości 2% (pozycja 94a tabeli uszczerbków) i 2% (pozycja 94c tabeli uszczerbków) i 2% (pozycja 94b tabeli uszczerbków) - łącznie 6 %. Mniejszy uszczerbek niż dolna wartość podanego w tabeli biegły powołał z powodu niewielkiego nasilenia dolegliwości, obecnie brak jest odchyleń w przedmiotowym badaniu neurologicznym i współistnieniu zmian zwyrodnieniowych w kręgosłupie, które istniały przed wypadkiem i same w sobie mogą dawać objawy bólowe. Pourazowe bóle kręgosłupa w ocenie neurologa miały początkowo średnie nasilenie a obecnie mają niewielkie nasilenie, rokowania natomiast na przyszłość są dobre.

Po jednorazowym zbadaniu powoda, analizie akt i dokumentacji biegły neurolog stwierdził, że obrażenia ciała doznane przez powoda w wyniku wypadku z dnia 17.06.2010 r. skutkowały powstaniem 6% uszczerbku na zdrowiu. Uszczerbek ten związany jest z pourazowym zespołem bólowym kręgosłupa. Układ nerwowy nie został trwale uszkodzony. W przedmiotowym badaniu neurologicznym biegły nie stwierdził cech uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego w tym zwłaszcza niedowładów ani cech wyraźnego zespołu korzeniowego i ubytkowego. Opisywane w badaniach neuroobrazowych zmiany zwyrodnieniowe świadczą o trwającym już przed wypadkiem procesie zwyrodnieniowym. Nie mniej jednak doznany uraz przyczynił się do wcześniejszego pojawienia się zespołu bólowego i może przyspieszyć tempo narastania zmian zwyrodnieniowych.

Biegły psychiatra stwierdził, że zgłaszane objawy odpowiadają - „utrwalonej nerwicy pourazowej ".Wg tabeli Oceny Procentowej Stałego Lub Długotrwałego Uszczerbku Na Zdrowiu Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dn. 18 grudnia 2002 r. obraz kliniczny opiniowanego, W. P.odpowiada trwałemu uszczerbkowi na zdrowiu w wysokości 5% - pkt. 10 a - utrwalone nerwice związane z urazem czaszkowo - mózgowym. Konieczna systematyczna farmakoterapia w poradni (...). Zalecane oddziaływania psychoterapeutyczne w (...)

W opinii uzupełniającej biegły podtrzymał swoje wnioski, iż objawy zgłaszane przez powoda odpowiadają - utrwalonej nerwicy pourazowej.

Wyjaśnił jednocześnie, iż objawy „ nerwicy pourazowej " mogą ustąpić po intensywnej farmakoterapii, utrzymywać się lub okresowo się nasilać. Mogą występować objawy : bóle i zawroty głowy, zmęczenie, drażliwość, trudności w koncentracji uwagi, osłabienie pamięci, zmniejszona tolerancja stresujących sytuacji. Objawom tym może towarzyszyć : lęk, obniżony nastrój - skutek pewnego obniżenia samooceny i obawy przed trwałym uszkodzeniem (...). Niektórzy pacjenci stają się hipochondryczni skoncentrowani na etiologii (często niejasnej -ponieważ mają w niej udział czynniki organiczne, jak i psychogenne), dolegliwości oraz leczeniu, mogą przyjmować rolę osoby przewlekle chorej.

W. P. nie korzystał z porad u psychiatry, czy psychologa, nie świadczy to jednak o tym, że stan psychiczny nie uległ zmianie w stosunku do tego jaki był przed wypadkiem. Opiniowany otrzymywał też od neurologa, lek „uspokajający", stosowany przez psychiatrów - C.. Nie można wykluczyć, że niektórzy z poszkodowanych z powodów roszczeniowych agrawują objawy choroby co może mieć miejsce w przedmiotowym przypadku.

Podejrzenie „nerwicy pourazowej” po zbadaniu opiniowanego sygnalizuje w swej opinii biegła neurolog.

Z uwagi na fakt, że tabela Oceny Procentowej Stałego Lub Długotrwałego Uszczerbku Na Zdrowiu Załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dn. 18 grudnia 2002 r. nie przewiduje reaktywnych zaburzeń psychicznych, a obraz kliniczny opiniowanego W. P.jest zbliżony do pkt. 10 a, per analogiam. Biegły uznał, że procent trwałego uszczerbku na zdrowiu wynosi 5% - utrwalone nerwice związane z urazem czaszkowo -mózgowym, co odpowiada najniższej wartości przewidzianej dla pkt. 10 a.

Obecny stan zdrowia W. P. z punktu widzenia psychiatry jest dobry.

Wypadek powoda miał miejsce w drodze do pracy, w S., na ul. (...). Sprawca uderzył w prawy przód pojazdu powoda co spowodowało, że lewym kołem auta uderzył w beton. Zostało rozerwane zawszenie i felga, bo było mocne szarpnięcie podczas uderzenia. Powód był w szoku po tym co się stało. Policja wezwała pogotowie, które na sygnale zabrało go do szpitala. Prześwietlenia nic jednak nie wykazały. Podejrzewano, iż ból spowodowany jest szarpnięciem spowodowanym zapiętymi pasami bezpieczeństwa. Powód odczuwał ból pleców, od pasa do klatki piersiowej. Po kilku tygodniach gdy ból nie ustępował udał się do ortopedy, który przepisał mu lekarstwa i stwierdził, że ma silnie stłuczona lewą nogę i skręcenie przy kolanie. Następnie powód wybrał się do neurologa, który stwierdził, że należy zrobić badania rezonansem magnetycznym. To badanie zostało wykonane w Ł.. Pierwsze badanie odcinka lędźwiowego, wykazało wypuklinę i silny ucisk na nerw. Rezonans odcinka szyjnego wykazał 2 wypukliny w odcinku szyjnym i zwężenie kanałów z lewej strony. Natomiast tomograf komputerowy odcinka lędźwiowego, wykazał 3 wypukliny. Powód miał 2 razy rehabilitację odcinka lędźwiowego i piersiowego oraz był w sanatorium. Do dziś odczuwa dolegliwości i leczy się. Wyskakuje mu krąg na odcinku piersiowym. Zażywa leki przeciwbólowe i rozluźniające mięśnie kręgosłupa. Powód za badania nie płacił, obejmuje go bowiem pakiet z pracy (...), poza wyjazdami na badania i odbieraniem wyników badań. Wyjazdów było wiele, również na policję. Wykonał wiele telefonów, w samej Ł.był 6 razy. Tomografię miał robioną w P. (...). Był też u lekarza rodzinnego, neurologa i ortopedy. Łącznie było 26 wyjazdów łącznie wartość 1540 zł. Przed zdarzeniem powód nie miał problemów z kręgosłupem. Trudno mu jest cokolwiek robić na podwórku i w pracy, ponieważ trzeba dźwignąć. Ciągle chodzi na nastawienia, bo wyskakuje mu krąg. Jest wrakiem człowieka po tym wypadku, schudł 8 kg.

Musiał zmieniać ubrania, bo stare nie pasowały. Na zwolnieniu był przez pól roku. Z pomocy neurologa korzystał przez okres roku i był tam z 15 razy plus kilka wizyt u ortopedy. Lekarz stwierdził, że powstałe wypukliny za jakiś czas zwapnią się i będą nadawały się do operacyjnego usunięcia, jest to ewidentna wina wypadku. Przez pierwsze miesiące powód wolał, żeby żona prowadziła samochód, bowiem sam miał lęki. Obecnie już jeździ, ale noga mu drętwieje, drętwieją mu palce w nocy, co budzi go po parę razy w nocy. Wcześniej takich dolegliwości nie miał, praca powoda ma charakter elektroniczny.

Na nerwicę pourazową zażywa leki neurologiczne. Na kwotę 1500 zł składają się: dojazd na policję w S.- 9 zł; 14 dojazdów do neurologa - 140 zł, do ortopedy - 50 zł, do lekarza rodzinnego - 27 zł, do Ł.na badania rezonansem - 156 zł; badanie odcinka lędźwiowego - 60 zł; zastrzyki - 18 zł; 67,35 + 52,53 zł +158,61 zł - za leki kupione w aptece na paragony i faktury; u lekarza rodzinnego - 60 zł, 400 zł - to 10 % za dojazdy do sanatorium; 36 zł za sprawdzenie w (...); 250 zł - rozmowy telefoniczne (...)i policją. Na dzień dzisiejszy są to dużo wyższe kwoty.

W wyniku zgłoszenia szkody pozwany wszczął postępowanie likwidacyjne w wyniku którego przyznał zadośćuczynienie w kwocie 8.000,00 złotych oraz 278,49 złotych kosztów zakupu leków i 475,00 złotych kosztów dojazdu do placówek medycznych.

Sąd zważył, iż powództwo podlega co do zasady uwzględnieniu.

Do zadań Funduszu należy zaspokajanie roszczeń z tytułu ubezpieczeń obowiązkowych za szkody powstałe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej m.in. gdy szkoda powstała na osobie, w mieniu, w mieniu i na osobie, gdy posiadacz zidentyfikowanego pojazdu mechanicznego, którego ruchem szkodę tę wyrządzono, nie był ubezpieczony obowiązkowym ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych.

W niniejszej sprawie bezspornym jest, iż szkody na osobie W. P.wyrządził swoim działaniem sprawca kolizji, który nie posiadał obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, a zatem odpowiedzialność pozwanego (...)w W.nie budzi wątpliwości. Tym bardziej, iż pozwany nie kwestionował roszczenia co do zasady.

Podstawą prawną żądania zadośćuczynienia przez powoda jest art. 445 § 1 kc, który stosownie do treści stanowi, iż Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę w wypadku uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia. O wysokości takiej rekompensaty decyduje rozmiar doznanej krzywdy: stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność i czas trwania, nieodwracalność następstw wypadku i inne podobne okoliczności. Nie może ono stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawić jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być "odpowiednia" w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego - utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa (por. wyrok SN z 1985-04-22 II CR 94/85; wyrok SN z 2004-02-27 V CK 282/03 - Legalis). Celem zadośćuczynienia jest zrekompensowanie osobie poszkodowanej krzywdy doznanej wskutek cierpień fizycznych (bólu i innych dolegliwości) oraz cierpień psychicznych (ujemnych uczuć przeżywanych w związku z doznanymi cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia). Zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny, w związku z czym winno być stosowne do doznanej krzywdy oraz uwzględniać wszystkie zachodzące okoliczności, w szczególności winne być wzięte pod uwagę takie okoliczności jak nasilenie cierpień, długotrwałość choroby, rozmiar kalectwa, trwałe następstwa zdarzenia (vide: wyrok Sądu Najwyższego z 15 lipca 1977 r. w sprawie IV CR 266/77).

W przedmiotowej sprawie Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych - lekarza specjalisty z zakresu ortopedii -traumatologii i biegłego z zakresy neurologii oraz psychiatrii. Biegli sporządzili opinie po zapoznaniu się z dokumentacja medyczną powoda oraz po jego osobistym badaniu. Określili na jakie schorzenia cierpi powód, a także procent trwałego uszczerbku na zdrowiu, jakiego doznał w wyniku wypadku a jakie są chorobami samoistnymi. Sąd podzielił zebrane w sprawie opinie biegłych i wnioski płynące z owych opinii, nie znajdując podstaw do ich zakwestionowania. Zostały one sporządzone zgodnie z zasadami sztuki lekarskiej oraz przez specjalistów o niekwestionowanym poziomie wiedzy. Zakwestionowana przez stronę pozwana opinia psychiatryczna co do uszczerbku 5% została szczegółowo opisana i uzasadniona opinią uzupełniającą dzięki czemu wszelkie wątpliwości zostały rozwiane.

Niezależnie od tego należy pamiętać, że procentowy rozmiar uszkodzeń ciała jest tylko jednym z kryteriów ustalania wysokości zadośćuczynienia i nie determinuje tej kwoty bez uwzględnienia innych okoliczności, jest to tylko pomocniczy środek ustalania rozmiaru odpowiedniego odszkodowania (por. wyr. SN z dnia 5.10.2005 r., sygn. akt 1 PK 47/05, opubl. MPPR 2006/4/208).

Ustalając wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia Sąd miał na uwadze przede wszystkim wysokość uszczerbku na zdrowiu, który wynika z opinii biegłych sądowych tj. z opinii neurologicznej długotrwały uszczerbku wynosi łącznie 6% ( 2% pozycja 94a; 2% pozycja 94c i 2% pozycja 94b) natomiast z zakresu psychiatrii trwały uszczerbek wyniósł 5%. Ponadto Sąd wziął pod uwagę również czas trwania procesu leczenia i rekonwalescencji, obecny stan zdrowia powoda, rokowania na przyszłość oraz w dalszym ciągu odczuwane dolegliwości.

Strona pozwana likwidując szkodę powstałą u powoda przyznała odszkodowanie w kwocie 8.000,00 złotych zadośćuczynienia oraz 278,49 złotych zwrotu kosztów lekarstw i 475,00 złotych kosztów dojazdów do placówek medycznych. W świetle materiału dowodowego zebranego w sprawie uznać należy, że wypłacone przez pozwanego odszkodowanie jest zbyt niskie i nieadekwatne do stwierdzonych u powoda uszkodzeń ciała oraz doznanych przez niego cierpień fizycznych.

Biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności, jakie z uwagi na treść art. 445 k.c. winny być uwzględnione przy ustaleniu odpowiedniej kwoty należnej osobie poszkodowanej tytułem zadośćuczynienia Sąd uznał, iż zadośćuczynienie należne powodowi winno wynosić 27.500,00 złotych (11% uszczerbek na zdrowiu). Odliczając wypłaconą już przez pozwanego kwotę 8.000,00 złotych Sąd zasądził na rzecz W. P. kwotę 19.500,00 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 1 lutego 2011 roku. Stwierdzony uszczerbek na zdrowiu jest wysoki i odzwierciedla stopień i charakter uszkodzeń ciała powoda. Do chwili obecnej powód skarży się na bóle i cierpi na utrwaloną nerwice pourazową. W pozostałej części Sąd oddalił powództwo jako zbyt wygórowane i nie znajdujące oparcia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

Zgodnie z art. 444 § 1 kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Dlatego też Sąd zasądził pod pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.500,00 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 1 lutego 2011 roku tytułem odszkodowania, w związku z poniesionymi przez powoda kosztami dojazdów do lekarzy, zakupu lekarstw. Sąd wziął pod uwagę fakt, iż na kwotę 1500 zł składają się udowodnione przez powoda koszty dojazdów do lekarzy, na badania rezonansem, na zastrzyki, a także kwoty wydawane za leki, dojazd do sanatorium. Na podstawie art. 322 kpc, który daje możliwość zasadzenia - w przypadkach gdy ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe lub nader utrudnione - odpowiedniej sumy według swej oceny, opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy. Mając powyższe Sąd zasądził powyższa kwotę tytułem odszkodowania za poniesione wydatki.

O odsetkach Sąd orzekł w oparciu o przepis art. 481 kc.

W sprawie o naprawienie szkody wynikłej z uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia zasądzenie określonego świadczenia nie wyłącza możliwości jednoczesnego ustalenia w sentencji wyroku odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości z tego samego zdarzenia.(vide: uchwała Sadu Najwyższego z 14 kwietnia 1970 roku w sprawie III PZP 34/69, opublikowana w OSN z 1970 r., nr 12, poz. 217). Biegły z zakresu psychiatrii stwierdził, iż potrzebna jest systematyczna farmakoterapia w poradni neurologicznej, a neurolog, iż uraz spowodowany wypadkiem przyczynił się do wcześniejszego pojawienia się zespołu bólowego i może przyśpieszyć tempo narastania zmian zwyrodnieniowych. Sąd mając na uwadze opinie biegłych oraz ustalony w sprawie stan faktyczny uwzględnił powództwo w tym zakresie i ustalił odpowiedzialność pozwanego (...)z siedzibą w W.wobec powoda za mogące się ujawnić w przyszłości skutki wypadku z dnia 17 czerwca 2010 roku.

Podstawą rozstrzygnięcia o kosztach procesu był przepis artykułu 100 k.p.c., który wyraża zasadę wzajemnego zniesienia kosztów. Z dochodzonej pozwem kwoty (37.500,00 zł + 1.500,00 zł) powód wygrał niemalże w połowie. Dlatego tez mając na uwadze względy słuszności oraz okoliczność, że strony niemal w równym stopniu wygrały i przegrały proces Sąd wzajemnie zniósł koszty.

O nieuiszczonych w sprawie kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2010 r., Nr 90, poz. 594 ze zm.) w związku z art. 100 kpc i nakazał ściągnąć od powoda kwotę 250,40 złotych tytułem nieuiszczonych wydatków na wynagrodzenie biegłego Natomiast od strony pozwanej nakazał ściągnąć kwotę 975,00 złotych tytułem części opłaty od pozwu.

Apelację od powyższego wyroku wniósł pełnomocnik pozwanego zaskarżając go w części:

1.  zasądzającej od Pozwanego (...) na rzecz Powoda W. P.kwotę 15.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 lutego 2011r. do dnia zapłaty oraz zasądzającej odsetki ustawowe od kwoty 4.500 zł od dnia 1 lutego 2011r. do dnia wyrokowania (pkt. 1. Wyroku);

2.  zasądzającej od Pozwanego(...)na rzecz Powoda W. P.kwotę 1.500 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 lutego 2011r. do dnia zapłaty (pkt. 2 Wyroku);

3.  ustalającej odpowiedzialność Pozwanego za skutki wypadku z dnia 17 czerwca 2010r. na przyszłość (pkt. 3 Wyroku);

4.  nakazującej pobrać od Pozwanego (...)na rzecz Skarbu Państwa kwotę 975 zł tytułem części opłaty od pozwu (pkt. 5. Wyroku).

Apelacja zaskarżonemu orzeczeniu zarzuca:

1. naruszenia przepisu prawa procesowego art. 233 § 1 k.p.c. przez dokonanie przez Sąd I instancji oceny dowodów w sposób przekraczający granicę swobodnej ich oceny oraz w sposób niewszechstronny, nielogiczny i sprzeczny z zasadami doświadczenia życiowego polegający na tym, że:

a. w toku postępowania Powód nie udowodnił, roszczenia o odszkodowanie, a przyznana
przez Sąd I instancji kwota opiera się wyłącznie o oświadczenie Powoda złożone podczas
przesłuchania w charakterze strony;

b. uwzględniono 5% uszczerbek na zdrowiu Powoda wskazany przez biegłego psychiatrę,
podczas gdy nie spełnił przesłanek do orzeczenia uszczerbku na podstawie wskazanego
przez biegłego punktu, co więcej Pozwany zakwestionował również opinię uzupełniającą
biegłego psychiatry;

c. pominięto, iż część dolegliwości Powoda nie jest związana ze zdarzeniem, gdyż Powód
przed zdarzeniem cierpiał na szereg schorzeń, w tym zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa
piersiowego;

d. pominięcie, iż Sąd przy miarkowaniu zadośćuczynienia musi uwzględnić wszystkie
okoliczności danego zdarzenia i nieodniesienie się pozytywnych aspektów życia Powoda w
postaci dobrych rokowań na przyszłość, oraz faktu iż od wypłaty zadośćuczynienia w
postępowaniu przedsądowym nie ujawniły się żadne nowe urazu;

e. pominięcie istotnej części materiału dowodowego, skutkowało zasądzeniem
zadośćuczynienia w kwocie rażąco przekraczającej doznaną krzywdę;

2. naruszenia przepisu prawa procesowego, art. 217 § 2 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie i dopuszczenie spóźnionego wniosku dowodowego strony powodowej w postaci opinii biegłego psychiatry, mimo, iz Pozwany w piśmie procesowym z dn. 26.02.2013r. wyraźnie wskazywał na brak wykazania przez stronę Powodową przesłanek przewidzianych w ww. artykule;

3. naruszenia przepisu prawa procesowego, art. 232 k.p.c. poprzez jego pominięcie i uznanie, ze Powód nie jest obowiązany do wskazania dowodów potwierdzających jego roszczenie o odszkodowanie;

4. naruszenia przepisu prawa procesowego, art. 322 k.p.c. poprzez błędną wykładnie i nieprawidłowe uznanie, że udowodnienie wysokości żądania powoda o odszkodowanie jest niemożliwe lub nader utrudnione, podczas gdy w sprawie Powód me wskazywał, iż nie miał możliwości zgromadzenia materiału dowodowego;

5. naruszenia przepisu prawa procesowego, art. 189 k.p.c. poprzez błędną jego wykładnię i uznanie, iż w przedmiotowej sprawie zachodzą przesłanki do ustalenia odpowiedzialności Pozwanego za skutki zdrowotne jakie mogą wystąpić u Powoda w związku z przedmiotowym wypadkiem, pomimo doktrynalnej oraz sądowej krytyki możliwości zastosowania rzeczonej instytucji prawa w takim zakresie, jak również pomimo braku wykazania przez stronę powodową interesu prawnego w celu dochodzenia takiej ochrony;

6. naruszenia przepisu prawa materialnego, art. 6 k.c. poprzez jego błędna wykładnię i uznanie, iż Powód sprostał ciężarowi udowodnienia roszczenia o odszkodowanie, podczas gdy Sąd I instancji ustalił kwotę 1.500 zł wyłącznie na podstawie dowodu z zeznania Powoda;

7. naruszenia przepisów prawa materialnego, art. 444 § 1 k.c. w związku z 361 § 1 k.c. poprzez błędną wykładnię i uznanie, iż odszkodowanie w postaci zwrotu kosztów rozmów telefonicznych, dojazdów do sądu, na policję i do lekarza medycyny pracy l związanych ze zbieraniem dokumentacji pozostają w adekwatnym związku przyczynowym z wypadkiem Powoda, podczas gdy strona powodowa w żaden sposób me wykazała związku powyższych roszczeń ze zdarzeniem, nie udowodniono również, iż te koszty rzeczywiście przez Powoda zostały poniesione;

8. naruszenia przepisu prawa materialnego, art. 444 § 1 k.c. poprzez pominięcie, iż w postępowaniu przedsądowym Pozwany wypłacił wskazane w wyroku kwoty, gdyż w dn. 19.04.2011 r. Powodowi wypłacono kwotę 278,49 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia oraz kwotę 475 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu do placówek medycznych, a tym samym doszło do dobrowolnego spełnienia świadczenia przez Pozwanego i żądanie odszkodowania wygasło jako zaspokojone;

9. naruszenia przepisu prawa materialnego art. 445 § 1 k.c. poprzez:

a. błędną wykładnię i pominięcie, iż Sąd na gruncie tego przepisu zobowiązany jest
przyznać sumę odpowiednią, z czym stoi w sprzeczności rozstrzygnięcie Sądu w
niniejszej sprawie, gdyż zasądzona kwota jest rażąco wygórowana przez co winna
podlegać zmianie w toku kontroli instancyjnej,

b. błędną wykładnię i nadanie zbyt dużej rangi uszczerbkowi na zdrowiu Powoda oraz
dokonanie matematycznego przeliczenia, w którym 1% uszczerbku odpowiada kwota
2.500zł, podczas gdy na rozmiar krzywdy składa się szereg indywidualnych przesłanek
ustalanych każdorazowo w okolicznościach konkretnej sprawy;

W zakresie rozstrzygnięcia o odsetkach apelujący powyższemu wyrokowi zarzuca:

1. naruszenie art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c. poprzez błędną, wykładnię i pominięcie, iż zasądzenie zadośćuczynienia oraz ustalenie jego wysokości stanowi fakultatywne uprawnienie Sądu i nie jest roszczeniem wymagalnym przed datą jego zasądzenia poprzez orzeczenie odsetek za okres wcześniejszy niż dzień uprawomocnienia się orzeczenia w sprawie.

2. naruszenie art. 109 Ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...)i (...)poprzez nie uwzględnienie, iż przepis ten zobowiązuje Pozwanego do wypłaty w terminie 30 dni kwoty jedynie w przypadkach, w których me istnieje konieczność dokonania wyjaśnień, od których zależy zasadność lub wysokość świadczenia, poprzez orzeczenie odsetek za okres wcześniejszy niż dzień uprawomocnienia się orzeczenia w sprawie;

3. naruszenie art. 481 § 1 k.c. poprzez jego zastosowanie i zasądzenie odsetek od zadośćuczynienia od dnia 1.01.201l r. do dnia zapłaty, uznając iż z tą datą strona pozwana miała możliwość wypłaty należnego zadośćuczynienia, podczas gdy akta sprawy wpłynęły do Funduszu dopiero w dniu 7.02.201l r.

Biorąc pod uwagę powyższe zarzuty apelujący wnosił o zmianę zaskarżonego orzeczenia w zaskarżonej części i oddalenie powództwa w tym samy zakresie, jak również o zasądzenie od Powoda na rzecz Pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz zasądzenie od Powoda na rzecz Pozwanego kosztów postępowania przed sądem II instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego jest częściowo uzasadniona.

Trafny jest zarzut błędnych ustaleń Sądu w zakresie odszkodowania. Powód reprezentowany w toku postępowania pierwszoinstancyjnego przez pełnomocnika profesjonalistę nie udowodnił (art. 6 k.c.) całości zgłoszonego żądania w tej części.

Podczas rozprawy przesłuchany w charakterze strony dokonał szczegółowej specyfikacji kosztów, jakie według niego poniósł w związku z podjętym leczeniem (por. k. 250). Wskazał m. in. kwoty: 400 złotych (koszty dojazdu do sanatorium), 36 złotych (koszty czynności sprawdzających w (...)) oraz 250 złotych (koszty rozmów telefonicznych z przedstawicielem (...)oraz z funkcjonariuszami Policji).

Nie zostało wykazane, kiedy miał miejsce pobyt w sanatorium, jaka jest jego odległość od miejsca zamieszkania oraz, czy kuracja w tej placówce była związana z leczeniem schorzeń wywołanych wypadkiem. Brak jest nadto jakichkolwiek informacji, czego dotyczy żądana kwota 36 złotych. Nie jest wiadomym, jakie czynności w (...)przeprowadził i czy pozostają one w adekwatnym związku przyczynowym z wypadkiem. To samo należy odnieść do dochodzonej kwoty 250 złotych, skoro nie udowodniono, jakie rozmowy z pracownikami (...)przeprowadzano oraz czy były konieczne w celu ustalenia czynu niedozwolonego oraz zakresu odpowiedzialności sprawcy oraz zakładu ubezpieczeń.

Z tych przyczyn w/w składniki należało wyeliminować z zasądzonego odszkodowania.

Kwota 1.500 złotych podlega jednak dalszej korekcie tj. o sumy odszkodowania wypłacone powodowi w postępowaniu likwidacyjnym.

Powyższe musi prowadzić do wniosku, iż należna powodowi kwota z tytułu odszkodowania to kwota 64 złote.

Ma również rację autor apelacji wskazując na wadliwość rozstrzygnięcia w zakresie daty początkowej odsetek ustawowych od zasądzonego zadośćuczynienia oraz odszkodowania.

Stanowisko Sądu w tej mierze nie jest umotywowane i sprowadza się jedynie do wskazania podstawy prawnej (art. 481 k.c.). Lektura akt i zgromadzonego w nich materiału dowodowego upoważnia natomiast do stwierdzenia, iż zgłoszenie szkody nastąpiło dnia 7 lutego 2011 roku. Upływ 30- dniowego terminu od tej daty wyznacza wymagalność obu w/w świadczeń.

Zgodzić się również należało ze skarżącym, iż rozstrzygnięcie zawarte w punkcie 3-cim sentencji jest zbędne. Ustalenie odpowiedzialności pozwanego za skutki wypadku z dnia 17 czerwca 2010 roku byłoby celowe i konieczne, jeżeli zostałoby wykazane, iż poszkodowany doznał tego rodzaju rozstroju zdrowia, który może skutkować dalszymi schorzeniami w przyszłości. Opinie biegłych do takich wniosków nie prowadzą. Należy nadto podnieść, iż art. 442 ¹ k.c. w obecnym brzmieniu przewiduje długie okresy przedawnienia roszczeń opartych na delikcie.

Nie ma natomiast racji skarżący wskazując wysokość zasądzonego zadośćuczynienia. Stanowisko w tym względzie jest należycie uzasadnione i znajduje oparcie w przeprowadzonych w sprawie dowodach, których ocena jest prawidłowa- dokonana zgodnie z regułami wyrażonymi w art. 233 k.p.c.

W realiach rozpoznanej sprawy nie można uznać, iż przyznane świadczenie jest nieuzasadnione i wygórowane. Kryteria jakimi się kierował Sąd Rejonowy są czytelne i nie mogą być skutecznie kwestionowane. Wbrew temu, co zarzuca apelant Sąd Rejonowy nie kierował się wyłącznie wysokością doznanego przez powoda uszczerbku.

Z tych więc przyczyn i na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. należało zmienić zaskarżony wyrok we wskazanym zakresie.

Apelacja w pozostałej części jako niezasadna z przyczyn powołanych wyżej podlegała oddaleniu (art. 385 k.p.c.).

O kosztach procesu za instancję odwoławczą orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. Apelacja pozwanego odniosła skutek jedynie w niewielkiej części (ok. 10 %), dlatego też należało zasądzić na rzecz powoda kwotę 1080 złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.