Portal Orzeczeń

POSTANOWIENIE

Dnia 28 grudnia 2018 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSO Jarosław Gołębiowski
Sędziowie:	SSA w SO Stanisław Łęgosz (spr.) SSO Dariusz Mizera
Protokolant:	stażysta Katarzyna Pielużek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 grudnia 2018 roku

sprawy z wniosku M. B. (1)

z udziałem A. B. (1)

o podział majątku wspólnego

na skutek apelacji wnioskodawcy M. B. (1)

od postanowienia Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim

z dnia 8 września 2017 roku, sygn. akt I Ns 1354/08

postanawia:

1.  oddalić apelację;

2.  ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim od wnioskodawcy M. B. (1) z roszczenia zasądzonego na jego rzecz od uczestniczki A. B. (1) kwotę 3.580,49 (trzy tysiące pięćset osiemdziesiąt złotych 49/100) tytułem zwrotu wydatków poniesionych przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym;

3.  ustalić, że każdy z uczestników ponosi koszty postępowania za instancję odwoławczą związane ze swoim udziałem w sprawie.

SSO Jarosław Gołębiowski

SSA w SO Stanisław Łęgosz SSO Dariusz Mizera

Sygn. akt II Ca 185/18

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 8 września 2017 r. w sprawie I Ns 1354/08 Sąd Rejonowy w Tomaszowie Maz po rozpoznaniu wniosku M. B. (1) z udziałem A. B. (1) o podział majątku wspólnego:

I ustalił, że przedmiotem podziału majątku wspólnego byłych małżonków : A. B. (1) i M. B. (1) są następujące prawa majątkowe :

1. własność zabudowanej nieruchomości położonej przy ulicy (...) w miejscowości W., gminie T. M.., o powierzchni (...) ha, oznaczonej w ewidencji gruntów numerem działki (...), posiadającej księga wieczysta nr (...);

2. udział wynoszący (...) części w prawie współużytkowania wieczystego nieruchomości położonej przy ulicy (...) w T., o powierzchni (...) ha , oznaczonej w ewidencji gruntów numerem działki (...), posiadającej księgę wieczystą nr (...), wraz z prawem własności garaży - boksów o numerach : (...) i(...), posadowionych na tejże nieruchomości;

3. nakład o wartości 500 złotych, poczyniony z majątku wspólnego na majątek osobisty A. B. (1)- lokal mieszkalny numer (...) usytuowane przy ulicy (...) w T.;

II dokonał podziału majątku wspólnego byłych małżonków B. w ten sposób, że nieruchomość w W. podzielił na dwie działki gruntu o numerach : (...) powierzchni (...) ha i (...) o powierzchni (...) ha, przedstawione na mapie sporządzonej w dniu 29 października 2014 r. przez geodetę uprawnionego U. B., i przyznał :

- wnioskodawcy M. B. (1) prawo własności zabudowanej nieruchomości położonej w W., o powierzchni (...) ha, oznaczonej w ewidencji gruntów numerem działki (...), oraz udział wynoszący (...) część w prawie współużytkowania wieczystego nieruchomości w T., wraz z prawem własności boksu garażowego numer (...),

- uczestniczce A. B. (1) prawo własności niezabudowanej nieruchomości położonej w W., o powierzchni (...) ha, oznaczonej w ewidencji gruntów numerem działki (...), oraz udział wynoszący (...) część w prawie współużytkowania wieczystego nieruchomości w T., wraz z prawem własności boksu garażowego numer (...);

III zasądził od A. B. (1) na rzecz M. B. (1), tytułem wyrównania wartości udziałów, kwotę 4.550 zł, płatną w terminie do dnia 31 marca 2019 r., z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w przypadku uchybienia powyższemu terminowi płatności;

IV nakazał M. B. (1) wydanie A. B. (1) nieruchomości położonej w W., oznaczonej numerem działki (...), oraz boksu garażowego numer (...) w terminie 1 miesiąca od daty uprawomocnienia się orzeczenia;

V ustalił wartość przedmiotu podziału majątku wspólnego na kwotę 368.600;

VI ustalił, że każdy uczestnik ponosi koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie.

Podstawą powyższego postanowienia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego:

Wyrokiem z dnia 27 stycznia 2005r., sygn. akt III RC 429/104, zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 14 kwietnia 2005 r., sygn. akt II Ca 196/05, Sąd Rejonowy w Tomaszowie Maz. ustanowił rozdzielność majątkową pomiędzy M. B. (1) a A. B. (2), których ustawowa wspólność małżeńska powstała w związku z zawarciem przez nich małżeństwa w dniu 9 listopada 1991 r.. - z dniem 1 czerwca 2003 r.

W dniu 22 listopada 2007 r., w sprawie sygn. akt I C 504/105, Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. wydał wyrok, mocą którego rozwiązał przez rozwód związek małżeński M. B. (1) i A. B. (2), z winy obu stron. Wyrok ten uprawomocnił się z dniem 24 kwietnia 2008 r.

Byli małżonkowie B. posiadają jedno dziecko - córkę E. B., urodzoną w dniu (...).

Po zawarciu związku małżeńskiego M. B. (1) zamieszkał wraz z żoną w mieszkaniu teściów W. i M. B. (2), położonym przy ulicy (...) w T. Młodzi małżonkowie mieszkali tam przez 5 lat i w tym czasie co do zasady pozostawali na utrzymaniu rodziców A. B. (2), wspomagani przez nich finansowo. Następnie zamieszkali w lokalu położonym przy ulicy (...), który zajmowali przez około 2 lata.

W trakcie trwania wspólności ustawowej małżonkowie B. zakupili nieruchomość położoną przy ulicy (...) w B., o powierzchni (...) metrów kwadratowych, którą wkrótce sprzedali i za uzyskane fundusze nabyli w dniu 18 lutego 1994 r. niezabudowaną nieruchomość, położoną w miejscowości W., o powierzchni (...) ha, oznaczoną w ewidencji gruntów numerem działki (...), dla której to nieruchomości prowadzona jest w Sądzie Rejonowym w Tomaszowie Maz. księga wieczysta nr (...), za cenę 40.000.000 złotych(sprzed denominacji).

W dniu 22 grudnia 1994 r. A. i M. B. (1) nabyli na prawach małżeńskiej wspólności ustawowej udział wynoszący (...) części w prawie współużytkowania wieczystego nieruchomości położonej przy ulicy (...) w T., oznaczonej numerem działki (...), dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (...), wraz z prawem do zabudowy boksem garażowym nr (...), za cenę 48.000.000 złotych(sprzed denominacji).

W dniu 14 maja 1996 r. Wójt Gminy T. wydał decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu dla A. i M. B. (1) dotyczącą zamierzenia inwestycyjnego polegającego na budowie budynku mieszkalnego, budynków gospodarczych, zbiornika na ścieki bytowo – gospodarcze i ogrodzenia na działce nr (...) we wsi W..

W dniu 5 lutego 1998 r. A. B. (2) nabyła własność lokalu mieszkalnego nr (...), położonego przy ulicy (...) w T., o powierzchni (...) m ^{( 2)}, dla którego prowadzona jest w Sądzie Rejonowym w Tomaszowie Maz. księga wieczysta nr (...), wraz z prawem związanym z własnością nieruchomości w postaci udziału (...), (...),(...) w częściach wspólnych budynku i tych urządzeniach, które nie służą do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz w gruncie, na którym budynek jest posadowiony, za cenę 29.000 złotych. Nabywając oświadczyła, że lokal kupuje za fundusze stanowiące jej majątek odrębny.

W tym samym dniu został sporządzony akt notarialny - umowa darowizny, Rep (...) w treści którego M. B. (2) oświadczył, że daruje córce A. B. (2) kwotę 30.000 złotych do majątku odrębnego obdarowanej, która darowiznę przyjęła i oświadczyła, że powyższą kwotę otrzymała w całości przed sporządzeniem umowy.

Prawo własności przedmiotowego lokalu mieszkalnego zostało nabyte w drodze przetargu ograniczonego wolnych lokali mieszkalnych w domu wielorodzinnym stanowiącym własność Miasta T., przeprowadzonego w dniu 15 grudnia 1997 r. A. B. (2), po uiszczeniu wadium w kwocie 3.000 złotych, przystąpiła do przetargu jako najemca komunalnego lokalu mieszkalnego nr (...), położonego przy ulicy (...) w T., który to lokal wynajmowała od Miasta T.. jeszcze przed zawarciem związku małżeńskiego.

Nabycie prawa do wymienionego lokalu nastąpiło z funduszy M. i C. B. (1), pochodzących z oszczędności częściowo przechowywanych w ich mieszkaniu, a częściowo lokowanych na rachunku bankowym, i przekazanych A. B. (2) tytułem darowizny.

W dniu 22 grudnia 1997 r. cena nabycia została wpłacona do kasy Urzędu Miasta w T. przez A. B. (2), której towarzyszyła siostra U. Ż..

W tym samym dniu A. B. (2), jako dysponent rachunku matki W. B. (1), prowadzonego przez (...) S.A. Oddział w T., wypłaciła z niego kwotę 14.400,45 złotych, likwidując rachunek. Zlikwidowała także trzy inne rachunki, prowadzone w tymże Banku na swoje nazwisko, wypłacając kwoty : 2.519,86 złotych, 3.003,50 złotych i 406,46 złotych.

W dniu 23 grudnia 1997 r. został sporządzony protokół zdawczo - odbiorczy wylicytowanego lokalu, na mocy którego A. B. (2) przejęła klucze do mieszkania i wraz z mężem przystąpiła do jego remontu ( malowania, tapetowania, położenia paneli w pokojach ).

Po jego wykonaniu A. B. (2) z córką zamieszkały w nabytym mieszkaniu na początku 1998 r., a po pewnym czasie wprowadził się do niego także M. B. (1).

W 1997 i 1998 r. M. B. (1) zachowywał się agresywnie, nadużywał alkoholu i ubliżał żonie. W 1998r. małżeństwo było w kryzysie. A. B. (2) nie wyraziła zgody na zameldowanie męża w nabytym lokalu. Małżonkowie nie zamieszkiwali razem przez jakiś czas do maja 1998 r., a A. B. (2) wystąpiła przeciwko mężowi z pozwem o alimenty.

Nakłady M. B. (1) i A. B. (1) na lokal mieszkalny nr (...), położony przy ulicy (...) w T., poczynione z majątku wspólnego, w postaci : wanny z baterią, umywalki z baterią, sedesu kompaktu, zlewozmywaka z baterią oraz paneli z ułożeniem są w 80 procentach zużyte, a ich wartość wynosi 500 złotych.

W 1999 r. małżonkowie B. rozpoczęli budowę budynku mieszkalnego na wspólnej nieruchomości położonej w W., którą finansowali z dochodów uzyskiwanych głównie w trakcie prac w (...), dokąd oboje wyjeżdżali na 2 - 3 miesiące w roku, a niekiedy na 5 - 6 miesięcy, poczynając od 1993 r., zajmując się zbieraniem mchu i jego pakowaniem w torebki foliowe oraz dekorowaniem wieńców.

A. B. (2) trudniła się również handlem warzywami i owocami na targowisku. Produkty te pochodziły z działki jej rodziców położonej w W..

W okresie od dnia 15 lutego 1993 r. do dnia 5 marca 1994 r. M. B. (1) był zatrudniony w (...) S.A. w W. Centrali T.

W dniu 1 marca 1994 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej pod nazwą : (...) z siedzibą w O., której deklarowanym przedmiotem było badanie rynku i opinii publicznej oraz usługi w zakresie transportu towarowego. Usługi transportowe były świadczone do 1997 r. Następnie M. B. (1) zaniechał wykonywania pracy zarobkowej w (...)i jedynie pracował w gospodarstwie rolnym rodziców, uzyskując z tego tytułu niewielkie kwoty pieniężne. Dokonywał on zakupów akcji m.in. Banku (...) S.A., oferowane przez Skarb Państwa.

Zabudowa następowała w latach 2001 - 2003 i finansowana ze wspólnych funduszy, z niewielką pomocą finansową i rzeczową rodzin obojga małżonków.

W dniu 29 września 2000 r. C. B. (2) - matka M. B. (1) dokonała w Banku (...)/(...) otwarcia rachunku oszczędnościowego lokaty terminowej na kwotę 10.000 złotych na okres 3 miesięcy.

W dniu 8 stycznia 2001 r. został otwarty rachunek oszczędnościowy lokaty terminowej na kwotę 10.378,96 złotych, na okres 6 miesięcy, założony w tymże Banku przez C. B. (2), która w dniu 16 lipca 2001 r. założyła kolejną lokatę terminową na ten sam okres, co uprzednio, na kwotę 11.109,75 złotych. Pełnomocnikiem C. B. (2) był każdorazowo M. B. (1). Pieniądze były przeznaczone dla M. B. (1) na budowę domu.

W dniu 20 maja 2003 r. C. B. (2) wypłaciła z rachunku nr (...) —(...)kwotę 10.220,28 złotych.

Wartość zabudowanej nieruchomości położonej w W., o powierzchni (...) ha, oznaczonej na mapie sporządzonej przez biegłego geodetę U. B. w dniu 29 października 2014 r. numerem działki (...), według stanu na datę zniesienia wspólności majątkowej a cen aktualnych, wynosi 169.000 złotych. Po tej dacie M. B. (1) poczynił nakłady budowlane na budynek mieszkalny o wartości 27.380 złotych.

Wartość niezabudowanej nieruchomości położonej w W., o powierzchni (...) ha, oznaczonej na mapie wyżej powołanej numerem działki (...), wynosi 181.350 złotych.

Wartość udziału wynoszącego (...) części w prawie współużytkowania wieczystego działki nr (...) i prawa własności boksu garażowego nr (...) wynosi 10.750 złotych. Wartość analogicznego udziału w prawie współużytkowania wieczystego działki nr (...) i prawa własności boksu garażowego nr (...) wynosi 7000 złotych.

Poczynając od dnia 1 czerwca 2003 r. małżonkowie B. nie zamieszkiwali razem. W nabytym mieszkaniu pozostały A. B. (2) z córką i mieszkają w nim do chwili obecnej.

M. B. (1), lat 52, zamieszkuje na nieruchomości położonej we wsi O., gminie O., o powierzchni (...) ha, w dawnym budynku mieszkalnym dziadka A. C.. Nieruchomość ta została przez niego nabyta do majątku odrębnego w dniu 25 marca 1996 r., w wyniku zawarcia z rodzicami C. i W. B. (2) umowy darowizny. Utrzymuje się on z prowadzenia gospodarstwa rolnego o powierzchni (...) ha oraz z prac dorywczych w rolnictwie. W 2013 r. zaniechał corocznych zarobkowych i sezonowych wyjazdów do (...), dokąd udawał się jeszcze w czasie pobierania nauki na studiach dziennych, ukończonej w dniu 15 czerwca 1991 r. Pieniądze zarobione z tytułu pracy w (...) były lokowane w akcje na Giełdzie (...). Posiadał rachunek inwestycyjny w (...) SA.

W dniu 30 kwietnia 2001 r. rodzice M. B. (1) darowali mu również niezabudowaną nieruchomość położoną w P., gminie B., o powierzchni (...) ha, zaznaczając, że jest to pierwsza darowizna pomiędzy stronami umowy. W tym samym dniu J. B. - brat M. B. (1), darował mu niezabudowaną nieruchomość rolną także położoną w P., o powierzchni (...) ha.

A. B. (1), lat 52, utrzymuje się z działalności handlowej - sprzedaży owoców na targowisku oraz - w niewielkim zakresie - z dochodów uzyskiwanych z malowania obrazów. Zamieszkuje tylko z córką, lat 25, która studiuje i nie pracuje zarobkowo.

W ocenie sadu poza sporem jest przynależności do majątku wspólnego nieruchomości gruntowej położonej w W. oraz udziału w użytkowaniu wieczystym nieruchomości w T. z prawem własności znajdujących się na niej dwóch garaży.

Ustalając skład wspólnego majątku Sąd pominął odrębną własność lokalu mieszkalnego nr (...), położonego przy ulicy (...) w T., wraz z prawami z nim związanymi, przyjmując, że stanowią one osobisty majątek A. B. (1), nabyty z zasobów finansowych rodziców uczestniczki, przekazanych córce. Tym samym dał wiarę zeznaniom W. i M. małżonków B. oraz U. Ż., potwierdzających stanowisko uczestniczki w omawianym zakresie.

Na uwagę zasługuje okoliczność wypłaty przez A. B. (1) kwoty 14.400 złotych z rachunku matki, w dniu dokonania wpłaty ceny nabycia, która to suma stanowiła prawie połowę jej wysokości. Wprawdzie uczestniczka zeznała, że pieniądze wypłacane przez nią w dniu 22 grudnia 1997 r. były przeznaczone na wyposażenie mieszkania, jednakże Sąd nie wykluczył, że wskutek upływu czasu mogła ona nie pamiętać sposobu wydatkowania tychże kwot, zwłaszcza, że nie pamiętała nawet tego, iż matka była posiadaczem rachunku bankowego. Znamienne są przy tym następujące okoliczności: nieobecność wnioskodawcy przy dokonywaniu wpłaty ceny nabycia przez uczestniczkę, której towarzyszyła wówczas siostra, nie zaś mąż, brak wykazania przez M. B. (1) pochodzenia środków, rzekomo przeznaczonych przez niego na nabycie omawianego prawa, odmowa zameldowania go przez żonę w zakupionym mieszkaniu, sporządzenie aktu notarialnego darowizny, powoływanie się przez A. B. (1) na okoliczność darowania jej pieniędzy przez M. B. (2) już w trakcie prowadzenia postępowań w sprawach : III RC 490/98 i III RC 429/04 oraz wynikająca z zeznań uczestniczki, jej ojca, matki i U. Ż. okoliczność wieloletniego finansowego wspomagania A. B. (1) i jej córki przez M. B. (2).

W wyjaśnieniach złożonych w dniu 26 sierpnia 1998 r., w sprawie sygn. akt III RC 490/98, wnioskodawca podał, że usługi transportowe prowadził do końca 1996 r., zarabiając wówczas około 800 złotych miesięcznie, a w 1997 r. korzystał z zasiłku dla bezrobotnych.

Natomiast na rozprawie w dniu 27 stycznia 2005 r., sygn. akt III RC 429/04, uczestniczka wyjaśniła, że lokal zakupili jej rodzice, na których utrzymaniu pozostaje, i od kilku miesięcy nie mieszka z mężem, bowiem została przez niego pobita.

Data sporządzenia aktu notarialnego - umowy darowizny jest bez znaczenia dla oceny wiarygodności zeznań stron umowy i wynika z postawy obdarowanej. A.

B. - subiektywnie przeświadczona o niepodważalnej mocy dowodowej wszelkich aktów notarialnych - zadbała o nadanie tej właśnie formy aktowi darowizny i o spisanie go w dacie nabycia odrębnej własności lokalu. W sporządzonej umowie znalazła się wzmianka o przekazaniu pieniędzy jeszcze przed sporządzeniem aktu notarialnego.

W złożonych zeznaniach rodzice i siostra A. B. (1) podawali, że już w 1997 r. małżonkowie nie pozostawali w dobrych relacjach i uczestniczka oraz jej bliscy liczyli się z rozpadem małżeństwa, która to okoliczność także może tłumaczyć- zachowanie stron umowy darowizny. Ponadto, w roku poprzedzającym przekazanie pieniędzy na nabycie mieszkania miało miejsce zawarcie umowy darowizny pomiędzy M. B. (1) a jego rodzicami, na mocy której wnioskodawca nabył do majątku odrębnego nieruchomość położoną w miejscowości O., czego uczestniczka była świadoma. Fakt zawarcia tej umowy mógł zmotywować ojca uczestniczki do wzbogacenia córki, z pominięciem zięcia, nadużywającego alkoholu i nadmiernie związanego z własną rodziną.

Wartość przedmiotowych praw majątkowych wynika z należycie uzasadnionych, wiarygodnych opinii biegłej A. K.. Wbrew stanowisku wnioskodawcy nie zachodzi podstawa do zwiększenia wartości poczynionych przez niego nakładów na nieruchomość oznaczoną numerem działki (...) z braku przekonujących dowodów przemawiających za uwzględnieniem większego zakresu wykonanych prac i uznaniem, że zostały one poczynione z majątku odrębnego M. B. (1). Zważyć należy, że wnioskodawca nie złożył pełnego dziennika budowy, a ten, który przedstawił na wystąpienie biegłej A. K. oraz Sądu, posiada ostatni wpis dokonany w dniu 3 kwietnia 2003 r.

Również pozostałe dowody z dokumentów - faktur oraz zeznań świadków nie są - w ocenie Sądu - przekonujące. W odniesieniu do faktur mających udokumentować zakres czynienia nakładów z majątku odrębnego wnioskodawcy i przez niego złożonych stwierdzić należy, że tylko osiem z nich potwierdza okoliczność poczynienia przez niego wydatków po dacie 1 czerwca 2003 r., a mianowicie w miesiącach: czerwiec 2003 r. oraz kwiecień, październik i listopad 2004 r. Jednakże zważyć należy, że daty czynienia tych wydatków nie wykluczają możliwości ich sfinansowania z dochodów pochodzących z okresu sprzed zniesienia wspólności majątkowej, a ponadto część nakładów fizycznie dokonywanych po tej dacie mogła być realizowana z materiałów nabytych wcześniej.

W ustosunkowaniu się do zeznań świadków, zgłoszonych przez wnioskodawcę, Sąd stwierdził, że z reguły i z przyczyn obiektywnych nie potrafili oni umiejscowić w czasie prac wykonywanych przy budowie domu. Data zniesienia wspólności majątkowej nie była bowiem dla nich datą znaczącą, a ponadto fakt jej zniesienia z mocą wsteczną, pozostawania stron w związku małżeńskim także po zakończeniu procesu w sprawie sygn. akt III RC 429/04 oraz sam upływ czasu sprawiły, że wiarygodność zeznań świadków jest niewielka. Ocena ta dotyczy także zeznań W. J., matki i braci wnioskodawcy oraz jego samego, które to zeznania różnią się znacząco w przedmiocie dat i wysokości kwot przekazywanych M. B. (1) przez rodziców, okoliczności ich dawania, wypłat pieniędzy : 20.000 złotych jednorazowo, albo w dwu równych ratach, obecności osób postronnych i przeznaczenia darowanych pieniędzy.

Również załączone przez wnioskodawcę potwierdzenia posiadania przez C. B. (2) trzech lokat terminowych, z których każda zakładana była wkrótce po upływie terminu wcześniejszej lokaty, nie ma decydującego znaczenia dla oceny zakresu i wartości nakładów czynionych przez wnioskodawcę, który był ustanowiony pełnomocnikiem C. B. (2). Termin ostatniej z lokat upływał w dniu 16 stycznia 2002 r., natomiast z wyciągu bankowego z dnia 21 lutego 2003 r. wynikają tylko : data zakończenia umowy - 20 maja 2003 r. , saldo początkowe - 10.144,94 złotych i saldo końcowe - 10.220,28 złotych.

Oczywiście nie można wykluczyć tego, że C. B. (2) przekazała synowi M. wskazaną sumę, a on przeznaczył ją na cele związane z zabudową nieruchomości. Jednakże okoliczność wydatkowania kwoty 10.220,28 złotych na cele budowlane nie umożliwia Sądowi dokonania korekty opinii biegłej A. K., która przy jej wydawaniu uwzględniała zapisy w dzienniku budowy, złożone faktury oraz zakres nakładów, przedstawiony jej przez M. B. (1), potwierdzając ich dokonanie.

W podsumowaniu wywodów Sąd stwierdził, że brak szczerości i lojalności w małżeństwie stron, sposób pozyskiwania przez nie dochodów oraz prezentowana postawa sprawiły, że nie zachodzą podstawy do wzruszenia wyceny dokonanej przez biegłą z braku przekonujących dowodów przemawiających za uwzględnieniem stanowiska wnioskodawcy, którego wiarygodność — w ocenie Sądu — wzbudza zastrzeżenia. Dodatkowo podniósł, że M. B. (1) wystąpił z pozwem o zniesienie wspólności w dniu 1 grudnia 2004 r., czyli już po dokonaniu zakupów udokumentowanych złożonymi fakturami. Na rozprawie w dniu 27 stycznia 2005 r., wnioskodawca wyjaśnił i zeznał, że w październiku 2004 r. wykonał wylewki w budynku z rozprowadzeniem rur ogrzewania podłogowego; nie nabył żadnych wartościowych rzeczy ruchomych i nieruchomych, a swój udział w budowie ma potwierdzony w formie faktur i wpisów do dziennika budowy.

Znamienny jest przy tym fakt wystąpienia przez M. B. (1) z wnioskiem o zwolnienie go od kosztów sądowych już w toku procesu o zniesienie wspólności ustawowej i podanie w nim, że nie jest w stanie ponieść nawet kosztów wpisu od apelacji w wysokości zaledwie 100 złotych.

Korzystanie przez wyżej wymienionego z „ prawa ubogich „ występuje także w toku niniejszego postępowania i utrzymuje się od jego początkowej fazy. Wielokrotnie deklarowany przez wnioskodawcę brak dochodów osłabia wiarygodność jego zeznań, w tej ich części, w jakiej odnoszą się one do kwestii finansowania zarówno nakładów na budynek mieszkalny, jak i zakupu mieszkania przy ulicy (...).

Wbrew stanowisku pełnomocnika wnioskodawcy nie zachodzi potrzeba dokonywania podziału niezabudowanej części przedmiotowej nieruchomości na kilka mniejszych działek, bowiem jest przeznaczona dla uczestniczki i to ona zadecyduje, czy zatrzyma ją dla córki, sprzeda w całości, czy też może wydzieli z niej jedną albo kilka działek, którymi rozporządzi według własnego uznania. Jak słusznie zauważyła biegła geodeta U. B., w postępowaniu biorą udział dwie osoby, dlatego też podział nieruchomości na dwie części jest dla niej oczywisty, niezależnie od prawnej dopuszczalności podziału na większą liczbę działek. Stanowisko to pozostaje w zgodności z treścią art. 623 k.p.c., który stanowi, że : „ Jeżeli brak podstaw do wydania postanowienia w myśl artykułu poprzedzającego, a zachodzą warunki do dokonania podziału w naturze, sąd dokonuje tego podziału na części odpowiadające wartością udziałom współwłaścicieli z uwzględnieniem wszelkich okoliczności zgodnie z interesem społeczno - gospodarczym. Różnice wartości wyrównuje się przez dopłaty pieniężne.

Kwesta usytuowania wjazdu na niezabudowaną nieruchomość została przekonująco i należycie uzasadniona przez biegłą U. B., w złożonej przez nią ustnej opinii w sprawie.

Ponieważ strony zgodnie zawnioskowały o pominięcie ruchomości, zgłoszonych pierwotnie przez wnioskodawcę, to przedmiotem podziału pozostał majątek nieruchomy oraz nakład z majątku wspólnego na majątek osobisty uczestniczki - lokal nr (...), położony przy ulicy (...) w T., wyrażający się kwotą 500 złotych, wskazaną w opinii biegłej A. K.. Okoliczność partycypacji wnioskodawcy w dokonywanym remoncie mieszkania wynika z zeznań świadków : J. B., M. R., A. M. (1), M. B. (3) i S. B., uznanych przez Sąd za wiarygodne w powyższym zakresie.

W wyniku podziału wnioskodawca otrzymał składniki majątkowe o wartości 179.750 złotych ( 169.000 + 10.750 ), a uczestniczka - o wartości 188.350 złotych ( 181.350 + 7.000 ) - z pominięciem nakładu na lokal. Łączna wartość przyznanych im praw majątkowych wynosi zatem 368.100 złotych i tym samym wartość udziału każdego z byłych małżonków wynosi 184.050 złotych ( 368.100 : 2 ).

Ponieważ uczestniczka uzyskała majątek o wartości 188.350 złotych, to powinna zapłacić wnioskodawcy kwotę 4300 złotych ( 188.350 - 184.050 ) tytułem wyrównania wartości udziałów oraz spłacić go z połowy wartości nakładu na jej majątek osobisty ( 500 : 2 ). Ustaloną kwotę 4550 złotych ( 4300 + 250) należną wnioskodawcy, Sąd zasądził od uczestniczki z odroczeniem terminu płatności do dnia 31 marca 2019 r. ze względu na trudną sytuację finansową zobowiązanej ( art. 212 §1 i 3 k.c.).

Wartość przedmiotu podziału majątku wspólnego, z uwzględnieniem wartości nakładu na majątek osobisty uczestniczki, wynosi zatem 368.600 złotych ( 368.100 złotych + 500 złotych ).

Na podstawie art.624 k.p.c. Sąd nakazał wnioskodawcy wydanie A. B. (1) przyznanych je składników majątkowych, z których nie korzysta,

Z tych wszystkich względów i na podstawie art. 43 § 1 k.r.o., art. 45 § 1 i 2 k.r.o., art. 46 k.r.o. w zw. z art. 688 k.p.c., art. 623 i 624 k.p.c. i art. 567 §1 i 3 k.p.c. Sąd orzekł jak w postanowienie, zaś o kosztach postępowania rozstrzygnął na podstawie art. 520 . § 1 k.p.c.

Od powyższego postanowienia apelację złożył wnioskodawca M. B. (1). Zaskarżył postanowienie w całości zarzucając:

I. naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy tj.:

1. art. 233 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. poprzez:

a. dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodu z zeznań świadków W. i M. B. (2) oraz U. Ż. poprzez uznanie tych zeznań za wiarygodne w zakresie kwestii nabycia mieszkania nr (...), położonego przy ul. (...) w T., w sytuacji, gdy świadkowie będący rodziną uczestniczki mieli interes w zeznawaniu na korzyść uczestniczki w celu poprawy jej stanu majątkowego, co doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych, polegającego na uznaniu, że ww. mieszkanie należy do majątku osobistego uczestniczki,

b. dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny stanowiska uczestniczki w zakresie spożytkowania przez nią kwoty 14.400,00 zł wypłaconych z rachunku bankowego matki na poczet zapłaty ceny za mieszkanie przy ul. (...), w sytuacji, gdy bezpośrednio z zeznań uczestniczki wynika, że kwotę tę przeznaczyła na wyposażenie mieszkania, a zatem brak jest podstaw do przyjęcia przez sąd, że kwota ta została wydana w sposób odmienny,

c. dokonanie sprzecznej z zasadami logiki i doświadczenia życiowego oceny faktu zawarcia przez uczestniczkę i jej rodziców umowy darowizny w dniu płatności należności za mieszkanie przy ul. (...) i uznanie, że okoliczność ta jest bez znaczenia dla oceny wiarygodności zeznań uczestniczki i świadków, w sytuacji gdy zgromadzony materiał dowodowy pozwala na przyjęcie, że sporządzenie aktu notarialnego miało jedynie w sposób formalny uwiarygodnić fakt spożytkowania darowizny na zakup mieszkania,

d. bezpodstawną odmowę wiarygodności zeznaniom świadków zgłoszonych przez wnioskodawcę, tj. J. B., C. B. (2) oraz S. B. i T. B. J. G., K. Ś., Z. S., A. M. (2), M. R., K. B., A. M. (1), M. B. (3), L. K., L. A., J. P. oraz C. F. W. J., w sytuacji gdy zeznania te nie stoją ze sobą we wzajemnej sprzeczności i dają podstawę do uznania, że zeznania uczestniczki oraz jej rodziców i siostry nie są wiarygodne,

2. art. 278 § 1 w zw. z art. 232 w zw. z art. 217 § 2 i 3 oraz 13 § 2 k.p.c. poprzez:

a. zaniechanie zlecenia biegłemu z zakresu wyceny nieruchomości ustalenia wartości mieszkania przy ul. (...), w sytuacji, gdy jego wartość jest okolicznością istotną dla rozstrzygnięcia, jako że okoliczności niniejszej sprawy pozwalają na stwierdzenie, że przedmiotowe mieszkanie wchodzi w skład majątku wspólnego stron,

b. zaniechanie zlecenia biegłemu geodecie opracowania wariantu podziału nieruchomości położonej w miejscowości W. na pięć samodzielnych części, z których jedna objęłaby zabudowaną część nieruchomości, a cztery pozostałe - wyodrębnione działki gruntu o powierzchni około (...) m2 każda, w sytuacji, gdy o uzupełnienie opinii w tym zakresie wnioskował wnioskodawca, a nie istniały okoliczności uniemożliwiające uzupełnienie tezy dowodowej biegłemu w wyżej wskazanym zakresie,

II. naruszenie przepisów prawa materialnego tj.. art. 32 § 1 k.r.o. w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy o zmianie ustawy - kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw z dnia 17 czerwca 2004 r. (Dz. U. Nr 162, poz. 1691) poprzez jego niezastosowanie i uznanie, że mieszkanie przy ul. (...) stanowi majątek odrębny uczestniczki, w sytuacji, gdy zgodnie z art. 5 ust. 5 pkt 3 ustawy zmieniającej, sąd powinien był zastosować art. 32 k.r.o. w brzmieniu sprzed wejścia w życie ustawy zmieniającej tj. sprzed dnia 20 stycznia 2005.

Występując z tymi zarzutami skarżący wnosił o wnoszę o zmianę postanowienia poprzez:

1.ustalenie, że przedmiotem podziału majątku wspólnego stron jest także nieruchomość stanowiąca lokal mieszkalny nr (...) położony przy ul. (...),

2.wydzielenie z nieruchomości położonej przy ul. (...) w miejscowości W. o powierzchni (...) ha, oznaczonej w ewidencji gruntów numerem działki (...), niezabudowanej działki o powierzchni (...) m ^{( 2)} wraz z dojazdem,

3. dokonanie podziału majątku wspólnego stron, w ten sposób, że:

a. uczestniczce przyznać własność lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w T., udział wynoszący (...) w prawie współużytkowania wieczystego nieruchomości przy ul (...), wraz z prawem własności boksu garażowego numer (...) oraz własność wydzielonej z nieruchomości położonej w W. zgodnie z pkt 2 działki o powierzchni (...)wraz z dojazdem;

b. wnioskodawcy przyznać własność zabudowanej nieruchomości położonej w W. o powierzchni (...) m ^{( 2)}, oznaczonej w ewidencji gruntów numerem działki (...), oraz udział wynoszący (...) w prawie współużytkowania wieczystego nieruchomości opisanej położonej przy ul (...) w T. wraz z prawem własności boksu garażowego numer (...), a także nakład powołany w punkcie I 3. zaskarżonego postanowienia,

4.uchylenie rozstrzygnięcia z pkt IV zaskarżonego postanowienia .

W związku z podniesionymi zarzutami, o których mowa w pkt I ppkt 2 lit. a i b apelacji wnosił o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów:

a. z opinii biegłego geodety w zakresie opracowania wariantu podziału nieruchomości położonej w miejscowości W. na pięć samodzielnych części, z których jedna objęłaby zabudowaną część nieruchomości, a cztery pozostałe - wyodrębnione działki gruntu o powierzchni około (...) m ^{( 2)} każda oraz wariantu podziału nieruchomości na dwie działki, z których jedna objęłaby zabudowaną część nieruchomości, a druga objęłaby część niezabudowaną o powierzchni (...) m ^{( 2)} wraz z dojazdem,

b. z opinii biegłego z zakresu wyceny nieruchomości w celu ustalenia wartości mieszkania przy ul. (...) lok. (...) w T..

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja nie jest uzasadniona, a podniesione w niej zarzuty są chybione. W pierwszej kolejności należy odnieść się do wywiedzionego przez apelującego zarzutu naruszenia prawa procesowego, to jest art. 233 § l k.p.c., gdyż tylko prawidłowo ustalony stan faktyczny daje podstawę do kontroli poprawności zastosowania prawa materialnego. Podkreślić należy, że postawienie zarzutu naruszenia art. 233 k.p.c. wymaga wykazania, że sad uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, to bowiem jedynie może być przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest wystarczające natomiast przekonanie strony o innej niż przyjął sąd doniosłości poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena sądu (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 29 listopada 2012 r., sygn. akt I ACa 1033/12, LEX nr 1246686) . Zasady wynikające z art. 233 § l k.p.c. są naruszone jedynie wówczas, gdy ocena materiału dowodowego koliduje z zasadami doświadczenia życiowego lub regułami logicznego wnioskowania (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia l lutego 2013 r., sygn. akt V ACa 721/12, L EX nr 1280278). Nieskuteczny jest zatem zarzut naruszenia zasady swobodnej oceny materiału dowodowego, polegający jedynie na odmiennej interpretacji dowodów zebranych w sprawie, bez jednoczesnego wykazania przy pomocy argumentacji jurydycznej, że ocena dowodów przyjęta przez sąd za podstawę rozstrzygnięcia przekracza granice swobodnej oceny dowodów. Pamiętać bowiem należy, że na sądzie ciąży obowiązek wyciągnięcia w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wniosków logicznie poprawnych, zaś w zakresie oceny zgromadzonego materiału dowodowego ustawodawca przyznał sądowi swobodę, pod warunkiem, że ocena ta nie jest jednak sprzeczna ze wskazaniami wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego. Co więcej, ocena taka pozostaje pod ochroną przepisu statuującego zasadę swobodnej oceny dowodów i musi się ostać, choćby na podstawie tego materiału dowodowego można by było budować wnioski odmienne. Zatem jedynie w sytuacji, kiedy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo przeczy zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo - skutkowych, to tylko wtedy przeprowadzona przez sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 września 2002 r., sygn. II CKN 817/00, LEX nr 56906) . Ocena wiarygodności i mocy dowodów jest podstawowym zadaniem sądu orzekającego, wyrażającym istotę sądzenia, a więc rozstrzygania kwestii spornych w warunkach niezawisłości, na podstawie własnego przekonania sędziego przy uwzględnieniu całokształtu zebranego materiału (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 1996 r, II CRN 173/95, Lex nr 1635264).

Zdaniem Sądu Okręgowego w realiach niniejszej sprawy nie sposób uznać, że dokonana ocena materiału dowodowego była sprzeczna z zasadami logiki, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a poczynione ustalenia faktyczne nie znajdowały logicznego uzasadnienia w zgromadzonym materiale dowodowym. Sąd II instancji stoi na stanowisku, iż Sąd Rejonowy w sposób wnikliwy i rzetelny zgromadził materiał dowodowy niezbędny dla potrzeb rozstrzygnięcia sprawy, dokonał jego trafnej i szczegółowej oceny oraz poczynił na jego podstawie poprawne ustalenia faktyczne.

Najistotniejsze z punktu widzenia apelacji to ustalenia odnoszące się do pochodzenia środków, z jakich sfinansowany został zakup lokalu mieszkalnego położonego przy ul (...).

Bezspornym w sprawie jest fakt, że lokal mieszkalny nr (...) położony przy ulicy (...) został nabyty przez uczestniczkę postępowania A. B. (2) od Miasta T. na podstawie aktu notarialnego Rep.(...) ustanowienia odrębnej własności lokalu i umowy sprzedaży lokalu, sporządzonego w dniu 5 lutego 1998r. Nabycie tego lokalu nastąpiło po odbytym ograniczonym przetargu wolnych lokali w domu wielorodzinnym znajdującym się na nieruchomości stanowiącej własność Miasta T., w którym uczestniczyła A. B. (2). Jej uprawnienie do udziału w tym przetargu wynikało z rezygnacji z lokalu mieszkalnego należącego do Miasta, posiadanego przez nią jeszcze przed zawarciem związku małżeńskiego. W akcie notarialnym umowy sprzedaży uczestniczka oświadczyła, że lokal mieszkalny kupuje za fundusze stanowiące jej majątek odrębny. Cena nabycia wynosiła 29.000 zł (umowa k. 43-44).

Kwestia czy rzeczywiście lokal mieszkalny został nabyty przez uczestniczkę z środków finansowanych należących do jej majątku odrębnego ma kluczowe znaczenie dla ustalenia, czy nieruchomość lokalowa wchodzi do majątku wspólnego obu małżonków.

Sąd pierwszej instancji w motywach swojego rozstrzygnięcia dokładnie wyjaśnił czym kierował się dając wiarę uczestniczce postępowania i ustalając, że lokal mieszkalny został nabyty przez nią z środków finansowych stanowiących darowiznę od rodziców.

Powyższe ustalenie jest wynikiem oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego. Sąd pierwszej instancji dokonał w tym zakresie wszechstronnej oceny dowodów , miał przy tym na uwadze nie tylko treść zeznań złożonych w przedmiotowej sprawie, ale również sytuację majątkową stron w okresie nabycia własności lokalu ( nieposiadanie własnych środków na zakup mieszkania) wynikającą z ich zeznań składanych w innych postępowaniach cywilnych, jakie strony toczyły przed wszczęciem postępowania o podział majątku wspólnego. Miał również na uwadze złe osobiste relacje między małżonkami, w tym także odmowę uczestniczki zameldowania wnioskodawcy w tym mieszkaniu. Nie bez znaczenia była również okoliczność, że rodzina wnioskodawcy darowywała mu do jego majątku odrębnego nieruchomości wchodzące w skład gospodarstwa rolnego. Stąd też trudno odmówić rodzicom uczestniczki wsparcia swojej córki na podobnych zasadach, jak czyniła rodzina wnioskodawcy. W końcu nie można także nie dostrzec, że lokal mieszkalny ma urządzoną księgę wieczystą (...). Została ona założona na skutek wniosku wieczystoksięgowego złożonego w dniu 1 kwietnia 1998r. Mimo, że do momentu wniesienia sprawy o podział majątku wspólnego upłynęło 10 lat, to wnioskodawca nie domagał się wpisania w księdze wieczystej również jego jako właściciela lokalu mieszkania.

Dokonanie darowizny przez rodziców na rzecz uczestniczki kwoty potrzebnej do nabycie lokalu wynika z zeznań świadków M. B. (2), W. B. (1) i U. Ż.. Nadto znalazło potwierdzenie w sporządzonym później notarialnym poświadczeniu darowizny. Okoliczność ze świadkowie są osobami bliskimi wnioskodawczyni sama przez się nie może powodować odmowy wiarygodności zeznaniom świadków. Z apelującym należy się zgodzić ze w zeznaniach tych świadków oraz samej uczestniczki występują pewne nieścisłości, na które również zwracał uwagę sąd pierwszej instancji . Jednak w ocenie Sądu Okręgowego nie są one wystarczające do odmowy dania wiary uczestniczce i świadkom , że pieniądze na nabycie lokalu pochodziły z darowizny od jej rodziców. Za stanowiskiem prezentowanym przez skarżącego wcale nie przemawia powołanie się na zeznanie uczestniczki w którym potwierdziła, że pieniądze wypłacone z banku w dniu 22 grudnia 1997r przeznaczyła na wyposażenie mieszkania, w szczególności gdy sam wnioskodawca utrzymywał, że pieniądze wówczas wypłacone zostały przeznaczone na całkiem w inny cel - wykup grobów i pochówek braci uczestniczki oraz utrzymanie osieroconego dziecka jednego z nich ( k- 386). Wypowiedzi uczestniczki z dnia 26 czerwca 2016 nie były stanowcze i precyzyjne. Uczestniczka wielokrotnie podkreślała, że wobec znacznego upływu czasu nie pamięta tych wypłat. Treść jej zeznania wcale nie wyklucza, że pieniądze wypłacone z konta matki 14400 zł, zostały przeznaczone na cenę nabycia lokalu . Jak wynika z dokumentów bankowych uczestniczka tego dnia wypłacała pieniądze ( w znacznie mniejsze kwotach) również z 3 swoich rachunków bankowych. Skoro uczestniczka, jak przyjmuje sad nie pamiętała ze wypłacała pieniądze z konta matki, to jej wypowiedź, co do przeznaczenia wypłaconych pieniędzy nie mogła w żadnej mierze odnosić się do pieniędzy z konta matki, lecz do pieniędzy pochodzących z jej konta. Również logicznym jest, że uczestniczka mając zabezpieczone od rodziców pieniądze na zakup lokalu ( pochodzące środków przechowywanych w domu i z konta matki ) pieniądze wypłacone z swojego konta mogła rzeczywiście przeznaczyć na wyposażenie mieszkania.

Natomiast odnosząc się do akcentowanych w apelacji pewnych sprzeczności między świadkami, jak i też dużego stopnia ogólności zeznań niektórych z nich, to nie można pominąć tej okoliczności, że zeznawali oni o faktach sprzed 20 lat. Stąd też stopień zapamiętania zdarzeń sprzed tak długiego okresu, u każdego z nich mógł być inny. Zresztą gdyby zachodziła 100% zgodność zeznań co do najdrobniejszych szczegółów, to taki stan mógłby wywołać uzasadnione wątpliwości co do wiarygodności zeznań.

Nie można także kwestionować wersji uczestniczki co do pochodzenia środków przeznaczonych na lokal z powołaniem się na zeznania świadków wskazanych przez wnioskodawcę w zarzucie apelacyjnym 1lit.d. Wszak zeznania tych świadków bezpośrednio nie odnosiły się do pochodzenia pieniędzy na zakup mieszkania.

Nie można również zaakceptować stanowiska skarżącego, że uczestniczka nie wykazała, że pieniądze od rodziców otrzymała przed dokonaniem zapłaty ceny nabycia lokalu, co nastąpiło w dniu22 grudnia 1997 roku Właśnie wypłata przez uczestniczkę kwoty 14440zł z konta matki wskazuje ze darowizna została wykonana przed uiszczeniem należności w kasie Urzędu Miasta .

Mają na uwadze powyższe w ocenie Sądu Okręgowego nie można dopatrzeć się, by ocena materiału dowodowego dokonana przez sąd pierwszej instancji była oceną dowolną i naruszającą przepis art. 233§1 kpc .

Skoro lokal mieszkalny został nabyty przez uczestniczkę w okresie trwania wspólności ustawowej za środki pochodzące z jej majątku odrębnego , to lokal mieszkalny nie stanowi przedmiotu majątku wspólnego . Przy tym nie jest uzasadniony stawiany przez skarżącego zarzut naruszenie przez sąd pierwszej instancji przepisu art. 32 § 1 krio w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 17 czerwca 2004r. o zmianie ustawy kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw. Przepis ten stanowił, że dorobkiem małżonków są przedmioty majątku nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Wprawdzie po wejściu w życie wspomnianej wyżej ustawy z 17 czerwca 2004r. przepis art. 32 już nie obowiązuje, to jednak jego uchylenie nie wiązało się z istotnymi zmianami merytorycznymi w zakresie obowiązującego stanu prawnego. Jego dotychczasowa treść wprowadzono bowiem do znowelizowanego art. 31 krio.

Zarówno według stanu prawnego obowiązującego przed datą wejścia w życie ustawy z 17 czerwca 2004r. jak i po tej dacie, przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątkowe będące przedmiotem majątku osobistego, stanowią majątek osobisty (art. 33 pkt 10 krio obowiązującym brzmieniem), bądź odrębny według nazewnictwa sprzed 20 stycznia 2005r. (art. 33 pkt 3 krio w dawnym brzmieniu).

Dlatego też Sąd Okręgowy podziela stanowisko sądu pierwszej instancji , że lokal mieszkalny przy ul. (...) nie stanowi majątku wspólnego. Stąd też w sprawie nie zachodziła potrzeba szacowania jego wartości, a to objęte jest zarzutem zawartym w pkt I 2 lit a apelacji - zarzut naruszenia przepisu art. 278 § 1 w zw. z art. 232 i 217 § 2 i 3 kpc. poprzez zaniechanie zlecenia biegłemu z zakresu wyceny nieruchomości ustalenia wartości mieszkania przy ul. (...). Zaliczenie lokalu do majątku osobistego uczestniczki przesądza o bezzasadności tak sformułowanego zarzutu.

Natomiast jeśli chodzi o zarzut naruszenia tych przepisów przez zaniechanie zlecenia biegłemu geodecie opracowania wariantu podziału nieruchomości położonej w miejscowości W. na pięć samodzielnych części, z których jedna objęłaby zabudowaną część nieruchomości, a cztery pozostałe - wyodrębnione działki gruntu o powierzchni około (...) m ² każda ( zarzut z pkt I 2 lit b), to również jest on bezzasadny.

Przyjęty przez sąd podział nieruchomości położonej w W. polegał na wydzieleniu z niej zabudowanej działki (...) o powierzchni (...)z przeznaczeniem dla wnioskodawcy oraz działki (...) niezabudowanej o powierzchni (...)dla uczestniczki. Obie działki pod względem wartości były do siebie zbliżone. Sąd pierwszej instancji w pisemnym uzasadnieniu wyjaśnił dlaczego nie skorzystał z proponowanego przez wnioskodawcę wariantu podziału, by część przypadająca dla uczestniczki podzielić na cztery odrębne działki . Motywy sądu w tym zakresie są przekonywujący i podlegaj akceptacji. Poza tym należy podkreślić, że takie poszatkowanie działki dla uczestniczki wymagałoby przede wszystkim jej zgody . Takiej jednak w przedmiotowej sprawie nie było.

W związku sformułowaniem , tak jak uczynił to skarżący, należy jeszcze zwrócić uwagę, że zarzut ten nie znajduje swego przełożenia we wnioskach końcowych apelacji, wśród których nie sposób doszukać się podtrzymania przez wnioskodawcę koncepcji podziały przedmiotowej nieruchomości na szereg małych działek.

Uznając apelację wnioskodawcy za bezzasadną Sąd Okręgowy ją oddalił, na podstawie art. 385 kpc. Należy także odnotować, że wobec upływu 1 roku od wykonania szacunku nieruchomości na którym bazował sad pierwszej instancji, Sąd Okręgowy dokonał, na wniosek skarżącego, aktualizacji wyceny przeprowadzonej przez biegłą A. K.. Wyniki tej aktualizacji były niekorzystne dla wnioskodawcy i rozliczenie stron w oparciu o obecne wartości prowadziłoby do pozbawienia wnioskodawcy dopłaty zasądzonej od uczestniczki (a nawet konieczności zasądzenia od niego na rzecz uczestniczki spłaty). Dlatego też Sąd Okręgowy, wobec braku apelacji ze strony uczestniczki, poprzestał na wyliczeniu dokonanym przez sąd pierwszej instancji. Kosztami przeprowadzenia aktualizacji wyceny obciążył jednak wnioskodawcę, co znalazło wyraz w pkt. 2 postanowienia.

SSO Jarosław Gołębiowski

SSA w SO Stanisław Łęgosz SSO Dariusz Mizera