Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 maja 2014 rok

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący	SSO Paweł Hochman
Sędziowie	SSO Arkadiusz Lisiecki (spr.) SSR del. Wioletta Krawczyk
Protokolant	st. sekr. sąd. Beata Gosławska

po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa W. P. (1)

przeciwko (...)Spółce Akcyjnej (...)w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim

z dnia 17 września 2013 roku, sygn. akt I C 1131/12

1. zmienia zaskarżony wyrok w punktach:

- pierwszym sentencji w ten sposób, że zasądza odsetki ustawowe od kwoty 8.000 (osiem tysięcy) złotych poczynając od dnia 11 września 2011 roku do dnia zapłaty;

- drugim sentencji w ten sposób, że zasądza odsetki ustawowe od kwoty 2.500 (dwa tysiące pięćset) złotych poczynając od dnia 11 września 2011 roku do dnia zapłaty;

2. zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej (...)w W.na rzecz powoda W. P. (1)kwotę 438 ( czterysta trzydzieści osiem) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu za instancję odwoławczą.

Na oryginale właściwe podpisy

Sygn. akt II Ca 255/14

UZASADNIENIE

W. P. (2)w pozwie przeciwko (...) Spółka Akcyjna (...) w W.wnosił o zasądzenie zadośćuczynienia i odszkodowania wraz z odsetkami ustawowymi poczynając od dnia 11.09.2011r. do dnia zapłaty.

Pełnomocnik pozwanego w odpowiedzi na pozew wnosił o oddalenie powództwa.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 17 września 2013r. Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim zasądził od pozwanego (...) Spółka Akcyjna (...)w W.na rzecz powoda W. P. (2)tytułem dalszego zadośćuczynienia kwotę 8.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 17 września 2013 r. do dnia zapłaty, zasądził od pozwanego (...) Spółka Akcyjna (...)w W.na rzecz powoda W. P. (2)tytułem odszkodowania kwotę 2.500 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 17 września 2013r. do dnia zapłaty, oddalił w pozostałym zakresie powództwo co do żądania odsetek oraz zasądził od pozwanego (...) Spółka Akcyjna (...)w W.na rzecz powoda W. P. (2)kwotę 3.422,91 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego.

W dniu 25 lutego 2011 roku około godziny 18.00 W. P. (2)idąc chodnikiem ulicą (...)w T.przewrócił się na skutek zawadzenia nogą o wystającą i niestabilną płytę chodnikową. W wyniku upadku powód doznał wieloodłamowego złamania kostki bocznej z uszkodzeniem więzozrostu piszczelowo - strzałkowego podudzia prawego.

Stały uszczerbek na zdrowiu powoda wynosi 10 % i wynika z niewielkiej deformacji kostki bocznej oraz dolegliwości powysiłkowej jako skutków przebytego złamania kostki bocznej i uszkodzenia więzozrostu piszczelowo - strzałkowego.

W trakcie leczenia powód poniósł koszty zakupu leków przez 4 miesiące średnio po ok. 50,00 zł. miesięcznie.

Zarządcą drogi, na której doszło do przedmiotowego zdarzenia jest Zarząd Dróg Powiatowych w T.., którego łączy umowa ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej z (...) S.A. (...)w W..

Po zgłoszeniu szkody (...) S.A. (...)w W.przyznała powodowi tytułem zadośćuczynienia kwotę 10 048,00 zł.

Obecnie powód prowadzi działalność gospodarczą

Zdaniem Sądu Rejonowego w sprawie niniejszej zachodzą przesłanki do uznania, że zarządca drogi nie dochował należytej staranności przy utrzymaniu chodnika. Stan chodnika, był przyczyną upadku powoda, a zatem źródłem szkody. Dlatego uzasadniony jest w stosunku do pozwanego zarzut winy w rozumieniu art. 415 k.c. Zarządca był obowiązany do okresowych kontroli stanu drogi w celu wykrycia usterek i awarii, a następnie usunięcia stwierdzonych zagrożeń zatem nie uczynił zadość swoim obowiązkom.

W tym stanie rzeczy wina pozwanego nie może budzić żadnych wątpliwości. Jest ona wynikiem zaniedbań obowiązków zarządcy.

Strona pozwana uznając zasadę swojej odpowiedzialności przyznała i wypłaciła W. P. (2) tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę kwotę 10 048,00 zł.

W ocenie Sądu Rejonowego okoliczności zdarzenia oraz następstwa wypadku, jakiemu uległ powód, w tym również stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu, prowadzą do wniosku, iż odpowiednim zadośćuczynieniem za doznaną przez powoda krzywdę jest kwota 20 000,00 zł.

Skoro pełnomocnik powoda wnosił o zasądzenie na rzecz powoda kwoty 8000,00 zł, Sąd Rejonowy nie wychodząc poza ramy żądania zawartego w pozwie zasądził dochodzoną kwotę.

W związku z zaistniałym wypadkiem W. P. (2) wymagał opieki osób trzecich w okresie czasu od 25 lutego do 30 marca 2011 r. po 4 godziny, a następnie od kwietnia do końca maja 2011 r. po 2 godziny, co daje łączną kwotę 3897,40 zł. Mając na uwadze żądanie pełnomocnika powoda Sąd Rejonowy zasądził z tego tytułu kwotę 2500,00 zł.

Sąd Rejonowy wysokość zadośćuczynienia ustalał na dzień wyrokowania - art. 316 § 1 k p c zatem odsetki ustawowe od zasądzonej sumy w wysokości 8000,00 zł. z tytułu zadośćuczynienia oraz sumy w wysokości 2 500,00 zł. z tytułu zwrotu kosztów opieki osoby trzeciej należą się powodowi dopiero od tej daty tj. od dnia 17 września 2013 roku.

W pozostałym zakresie Sąd Rejonowy powództwo co do żądania odsetek oddalił.

O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł w oparciu o art. 98 § 1 i 3 kpc stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu i zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3 422,91 zł. tytułem zwrotu kosztów procesu.

Pełnomocnik powoda zaskarżył wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Maz., w części oddalonego powództwa tj pkt III.

Zaskarżanemu wyrokowi zarzucił: naruszenie prawa materialnego poprzez: niezastosowanie art. 455 k.c., co doprowadziło do przyjęcia przez Sąd, że powodowi należą się odsetki ustawowe od zasądzonej kwot, zadośćuczynienia od dnia wyrokowania, pomimo tego, że powód przed wytoczeniem pozwu wezwał pozwane Towarzystwo do zapłaty na jego rzecz stosownego zadośćuczynienia, co zrodziło po stronie pozwanej obowiązek jego zapłaty w terminie określonym przez przepisy szczególne; niezastosowanie art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w związku z art. 481 § 1 k.c. w zakresie określenia daty wymagalności roszczenia powoda o zapłatę na jego rzecz dalszego zadośćuczynienia i odszkodowania oraz błędne określenie daty początkowej, od której rozpoczyna się bieg terminu dla odsetek za opóźnienie od zasądzonych kwot.

Wskazując na powyższe wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku w jego punkcie III tj. w części określającej datę początkową, od której rozpoczyna się bieg terminu dla odsetek za opóźnienie w zapłacie na rzecz powoda kwoty 8000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwoty 2.500 złotych tytułem odszkodowania, poprzez zasądzenie odsetek ustawowych od w/w kwot poczynając od dnia 11 września 2011 roku do dnia zapłaty i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawie przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje: apelacja jest zasadna.

W ocenie Sądu II instancji zaskarżone orzeczenie zostało wydane z obrazą przepisu art. 481§ 1 k.c. w związku z art. 455 k.c.

Stosownie do treści art. 481 § 1 k.c. odsetki ustawowe należą się wierzycielowi, kiedy dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego w terminie. Z kolei art. 455 k.c. stanowi, że jeśli termin spełnienia świadczenia nie wynika z treści ani z właściwości zobowiązania, to zobowiązanie ma charakter bezterminowy, a o jego przekształceniu w zobowiązanie terminowe decyduje wierzyciel, wzywając dłużnika do spełnienia świadczenia w określonej wysokości.

Wyrok zasądzający zadośćuczynienie nie jest źródłem zobowiązania sprawcy szkody do zapłaty, ponieważ pozostaje nim czyn niedozwolony, tak więc odsetki od zadośćuczynienia należą się wierzycielowi od daty zgłoszenia roszczenia o wypłatę stosownie do art. 455 k.c. Od tej chwili biegnie termin do uiszczenia odsetek za opóźnienie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29.08.2013 r. w sprawie I CSK 667/12, Lex 1391106 ).

Jak wynika z niespornych ustaleń faktycznych Sądu I instancji, to powód przed wytoczeniem powództwa w dniu 11 lipca 2011 roku zgłosił szkodę pozwanemu Towarzystwu. W tym stanie rzeczy zasadnie pełnomocnik powoda w uzasadnieniu apelacji podnosi, że odsetki ustawowe należą się powodowi od zasądzonych kwot z tytułu zadośćuczynienia i odszkodowania poczynając od dnia 11 września 2011 r., a nie jak to nieprawidłowo ustalił Sąd Rejonowy od daty wyrokowania. Zasądzenie odsetek ustawowych przez Sąd Rejonowy dopiero od dnia wyrokowania jest w ocenie Sądu II instancji nieuzasadnionym uprzywilejowaniem dłużnika, które to może go skłaniać do jak najdłuższego zwlekania z dobrowolnym uiszczeniem choćby części żądanych kwot tytułem zadośćuczynienia, w oczekiwaniu na orzeczenie sądu, znoszące obowiązek zapłaty odsetek ustawowych za wcześniejszy okres. Strona powodowa stosownie do treści art. 6 k.c. udowodniła, że pozwane Towarzystwo odmawiając powodowi wypłaty należnego mu zadośćuczynienia i odszkodowania było w zwłoce.

Ponieważ zaskarżone orzeczenie zostało wydane przez Sąd I instancji z obrazą wskazanych w apelacji przepisów prawa materialnego, dlatego należało dokonać jego zmiany zgodnie z wnioskiem apelacji. Z tego to powodu na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w punktach pierwszym i drugim sentencji w ten sposób, że zasądził odsetki ustawowe od przyznanego zadośćuczynienia i odszkodowania poczynając od dnia 11 września 2011 r. do dnia zapłaty.

O kosztach procesu za instancję odwoławczą orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. tj. zgodnie z zasadą za wynik procesu.

Na oryginale właściwe podpisy