Portal Orzeczeń

POSTANOWIENIE

Dnia 22 września 2020 r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Paweł Hochman

po rozpoznaniu w dniu 22 września 2020 roku w Piotrkowie Tryb.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa J. C.

przeciwko K. K.

o zadośćuczynienie

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Tomaszowie Maz. z dnia 25 lutego 2020 r., sygn. akt I C 2327/18

postanawia: odrzucić apelację.

Paweł Hochman

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 25 lutego 2020 roku Sąd Rejonowy w Tomaszowie Maz. zasądził od pozwanego K. K. na rzecz powoda J. C. kwotę 22.000 złotych tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami (pkt 1) oraz kwotę 2.117 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt 2). Ponadto nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.712,60 złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych (pkt 3).

Od powyższego wyroku wniósł w dniu 28 maja 2020 roku (data nadania w placówce pocztowej) apelację pełnomocnik pozwanego K. K..

Zarządzeniem z dnia 22 czerwca 2020 roku pełnomocnik apelującego został wezwany do uiszczenia brakującej opłaty od apelacji w wysokości 1.000 złotych.

W dniu 2 lipca 2020 roku pełnomocnik pozwanego złożył wniosek o zwolnienie apelującego od opłaty sądowej od apelacji.

Postanowieniem z dnia 22 lipca 2020 roku Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. oddalił wniosek pozwanego K. K. o zwolnienie od opłaty sądowej od apelacji.

Odpis powyższego postanowienia został doręczony pełnomocnikowi apelującego w dniu 28 lipca 2020 roku (elektroniczne potwierdzenie odbioru k. 128).

Pełnomocnik apelującego, ani sam apelujący nie uiścili w terminie tygodnia od doręczenia ww. postanowienia należnej opłaty od apelacji (notatka urzędowa k. 228).

W dniu 4 sierpnia 2020 roku (data nadania w placówce pocztowej) pełnomocnik pozwanego złożył jedynie zażalenie na postanowienie z dnia 28 lipca 2020 roku w przedmiocie oddalenia wniosku o zwolnienie od opłaty sądowej, które zostało odrzucone przez Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. postanowieniem z dnia 21 sierpnia 2020 roku jako niedopuszczalne.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja podlega odrzuceniu.

Zgodnie z treścią art. 373 § 1 k.p.c. sąd drugiej instancji odrzuca apelację spóźnioną, nieopłaconą lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również apelację, której braków strona nie usunęła w wyznaczonym terminie.

Z kolei stosownie do art. 112 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 755 ze zm.) wówczas, gdy pismo podlegające opłacie w wysokości stałej lub stosunkowej obliczonej od wskazanej przez stronę wartości przedmiotu sporu lub wartości przedmiotu zaskarżenia, zostało wniesione przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika patentowego i jeżeli wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych złożony przed upływem terminu do opłacenia pisma został oddalony – tygodniowy termin do opłacenia pisma biegnie od dnia doręczenia stronie postanowienia oddalającego wniosek, a gdy postanowienie zostało wydane na posiedzeniu jawnym od dnia jego ogłoszenia. Jeżeli jednak o zwolnieniu od kosztów sądowych orzekał sąd pierwszej instancji, a strona wniosła zażalenie w przepisanym terminie, termin do opłacenia pisma biegnie od dnia doręczenia stronie postanowienia oddalającego zażalenie, a jeżeli postanowienie sądu drugiej instancji zostało wydane na posiedzeniu jawnym – od dnia jego ogłoszenia.

W przedmiotowej sprawie poza sporem pozostaje, że postanowienie Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 22 lipca 2020 roku oddalające wniosek pozwanego K. K. o zwolnienie od opłaty sądowej od apelacji zostało doręczone jego pełnomocnikowi w dniu 28 lipca 2020 roku, który w terminie tygodnia od doręczenia postanowienia nie uiścił należnej opłaty od apelacji.

Wskazane postanowienie zostało wydane przez Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. w toku postępowania apelacyjnego działający jako sąd drugiej instancji. Orzeczenie to jest zatem niezaskarżalne, albowiem nie przysługuje na nie zażalenie poziome do innego składu sądu drugiej instancji (art. 394 ² k.p.c.), ani też zażalenie do Sądu Najwyższego (art. 394 ¹ k.p.c.). W związku z powyższym Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 21 sierpnia 2020 roku odrzucił zażalenie pełnomocnika pozwanego na ww. postanowienie.

Nie powinno być przy tym wątpliwości, że art. 112 ust. 3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zawiera regulację szczególną, wyłączającą możliwość postępowania naprawczego określonego w art. 130 § 1 k.p.c. Oznacza, to że doręczenie adwokatowi (radcy prawnemu) orzeczenia sądu odmawiającego zwolnienia od kosztów sądowych jest zdarzeniem aktualizującym jego obowiązek samodzielnego obliczenia i uiszczenia należnej opłaty w terminie wynikającym z art. 112 ust. 3 ww. ustawy.

Konsekwencją niedopełnienia tego obowiązku jest odrzucenie wniesionego środka zaskarżenia (por. chociażby postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 stycznia 2016 roku, I CZ 108/15, Legalis Nr 1433124).

Na marginesie wskazać należy, że postanowieniem z dnia 22 lipca 2020 roku Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. oddalił wniosek pozwanego K. K. o zwolnienie od opłaty sądowej od apelacji, uznając że pozwany wykonujący prace zarobkową w (...)i uzyskujący stały dochód miesięczny z tytułu zatrudnienia w wysokości około 7.500 złotych netto, w trakcie pobytów w (...)zamieszkujący we wspólnym gospodarstwie domowym ze swoją matką, która uzyskuje dochód z tytułu zatrudnienia w wysokości około 2.000 złotych netto, jest w stanie uiścić kwotę 1.100 złotych tytułem opłaty od apelacji bez uszczerbku dla utrzymania siebie. Z kwoty tej pozwany uiścił już przy tym kwotę 100 złotych tytułem opłaty od uzasadnienia wyroku, którą to opłatę zgodnie z treścią 25b ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w przypadku wniesienia środka zaskarżenia zalicza się na poczet opłaty od środka zaskarżenia.

Dodać należy, że pozwany powinien był się liczyć z możliwością wydania przez Sąd I instancji niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, a co za tym idzie z koniecznością poniesienia kosztów związanych z postępowaniem apelacyjnym i zawczasu zabezpieczyć stosowne środki na ten cel, tym bardziej, że postępowanie w niniejszej sprawie toczy się od grudnia 2018 roku.

Poza sporem pozostaje przy tym, że koszty związane z postępowaniem sądowym powinny być bowiem zaspokajane w pierwszej kolejności po wydatkach niezbędnych dla utrzymania siebie i rodziny, nie stanowią one natomiast wydatków mniejszej wagi w stosunku do innych zobowiązań publicznych, czy prywatnych.

Z tych też względów, na podstawie cytowanego na wstępie przepisu, należało zatem orzec, jak w sentencji.

Paweł Hochman