Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lipca 2017 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący	SSA w SO Arkadiusz Lisiecki
Sędziowie	SSA w SO Stanisław Łęgosz SSR del. Zofia Michałowska (spr.)
Protokolant	st. sekr. sąd. Alicja Sadurska

po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2017 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa T. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P.

przeciwko A. S., S. S., D. S., K. S., B. S., E. S. (1), M. S. (1), M. S. (2), E. S. (2) reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową M. S. (1)

o opróżnienie lokalu mieszkalnego

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb.

z dnia 1 marca 2017 roku, sygn. akt I C 2285/16

oddala apelację.

Arkadiusz Lisiecki

Stanisław Łęgosz Zofia Michałowska

Sygn. akt II Ca 429/17

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 1 marca 2017r. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim w sprawie sygn. akt I C 2285/16 oddalił powództwo T. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. przeciwko pozwanym A. S., M. S. (1), S. S.. D. S., K. S., M. S. (2), B. S.. E. S. (1) i małoletniej E. S. (2) reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego- matkę M. S. (1)- o opróżnienie lokalu mieszkalnego.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 stycznia 2014r. Miasto P. zawarło ze stroną powodową- T. spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. umowę, na podstawie której oddało powodowi w dzierżawę nieruchomości o łącznej powierzchni (...), w tym nieruchomość przy Placu (...) w P.. Umowa została zawarta na czas oznaczony- na okres trzech lat. poczynając od dnia 1 lutego 2014r. do dnia 31 stycznia 2017r.

W dniu 26 marca 2012r. powód (Wynajmujący) zawarł z pozwanymi M. S. (1) i A. S. umowę najmu lokalu socjalnego numer (...) położonego w P. przy Placu (...). Powód wyraził zgodę na zamieszkiwanie wraz z tymi osobami K. S., M. S. (2), B. S., E. S. (1). E. S. (2), S. S.. D. S.. Najemcy zobowiązali się uiszczać miesięcznie czynsz najmu oraz opłaty niezależne od właściciela związane z eksploatacją. Umowa została zawarta na czas oznaczony, począwszy od dnia 26 marca 2012r. do dnia 26 marca 2015r.

Pozwani nie uiszczali należności z tytułu czynszu najmu oraz opłat niezależnych od właściciela związanych z eksploatacją. Powód wezwał pozwanych do zapłaty zaległych i bieżących należności z tytułu czynszu i opłat niezależnych od właściciela w kwocie 2.257,33 zł plus odsetki ustawowe za zwłokę w kwocie 10,77 zł- w terminie jednego miesiąca od dnia otrzymania wezwania. Powód wskazał, że podejmie czynności zmierzające do wypowiedzenia stosunku prawnego w przypadku nieuregulowania należności w powyższym terminie.

Powód wypowiedział M. S. (1) i A. S. umowę najmu powyższego lokalu socjalnego z dniem 30 listopada 2012r.. z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia do dnia 31 grudnia 2012r.

W powyższym lokalu socjalnym nie zamieszkują A. S.. D. S.. K. S..

Pozwani K. S., A. S., M. S. (2). B. S., M. S. (1), S. S., D. S. nie pobierają świadczeń z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie posiada w swoich zbiorach żadnych danych o pozwanym E. S. (1).

Pozwany A. S. jest osobą trwale niepełnosprawną o stopniu znacznym na podstawie orzeczenia Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w P. z dnia 8 kwietnia 2016r.

Pozwani M. S. (1), S. S., D. S., K. S., M. S. (2). B. S.. E. S. (1) nie figurują w rejestrach Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w P. jako posiadający orzeczenie o stopniu niepełnosprawności lub jako wnioskodawcy.

Pozwana M. S. (1) figuruje od dnia 11 czerwca 2013r. w ewidencji Powiatowego Urzędu Pracy w P. jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. Pozwani A. S.. S. S.. D. S., K. S., B. S. nie figurują w ewidencji Powiatowego Urzędu Pracy w P..

Z dniem 14 listopada 2016r. pozwana M. S. (2) została uznana za osobę bezrobotną bez prawa do zasiłku. Z dniem 17 listopada 2016r. pozwany E. S. (1) został uznany za osobę bezrobotną bez prawa do zasiłku.

Pozwana M. S. (1) od stycznia 1999r. korzysta z pomocy finansowej Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w P. w formie zasiłku okresowego, zasiłków celowych. Pozwany B. S. od października 2015r. do stycznia 2016r. pobierał zasiłek stały.

Na podstawie decyzji z dnia 3 czerwca 2014r. Miejski Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w P. uznał pozwanego B. S. za osobę niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym. Orzeczenie zostało wydane do dnia 30 czerwca 2016r.

Pozwana E. S. (2) uczęszcza do klasy pierwszej (rok szkolny 2016/2017) (...) w Ł. z siedzibą w P..

Pozwany B. S. jest uczniem klasy czwartej (rok szkolny 2016/2017) (...) w P..

W dniu 26 października 2016r. pozwany B. S. zawarł umowę zlecenia z (...) spółką akcyjną sp. k.” z siedzibą w P., na podstawie której zobowiązał się do wykonywania usługi (...).

W piśmie z dnia 14 listopada 2016r. powód pozytywnie zaopiniował zawarcie ugody z pozwaną M. S. (1) w przedmiocie spłaty całości zadłużenia w miesięcznych ratach po 300,00 zł, pod warunkiem pierwszej wpłaty w kwocie deklarowanej- 600,00 zł do dnia 22 listopada 2016r.

Powyższy stan faktyczny- w istocie bezsporny- Sąd ustalił na podstawie dokumentów załączonych do akt sprawy, których prawdziwość nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania, a także na podstawie oświadczeń pozwanych, również niekwestionowanych przez powoda.

Mając powyższe ustalenia faktyczne Sąd Rejonowy uznał, że powództwo podlega oddaleniu.

Sąd Rejonowy zważył, że:

W przedmiotowym postępowaniu należało rozstrzygnąć, czy powód- T. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. zasadnie domagał się nakazania pozwanym A. S.. M. S. (1), S. S., D. S.. K. S.. M. S. (2), B. S.. E. S. (1), małoletniej E. S. (2) zastępowanej przez przedstawiciela ustawowego w osobie matki M. S. (1) opuszczenia i opróżnienia z rzeczy do nich należących lokalu socjalnego numer (...) położonego w P. przy Placu (...).

W niniejszej sprawie bezsporne było, że powód (Wynajmujący) zawarł z pozwanymi M. S. (1) i A. S. umowę najmu lokalu socjalnego numer (...) położonego w P. przy Placu (...). Powód wyraził zgodę na zamieszkiwanie wraz z ww. osobami K. S., M. S. (2). B. S., E. S. (1), E. S. (2), S. S.. D. S.. Najemcy zobowiązali się uiszczać miesięcznie czynsz najmu oraz opłaty niezależne od właściciela związane z eksploatacją. Umowa została zawarta na czas oznaczony, począwszy od dnia 26 marca 2012r. do dnia 26 marca 2015r.

Pozwani nie uiszczali należności z tytułu czynszu najmu oaz opłat niezależnych od właściciela związanych z eksploatacją. Powód wezwał pozwanych do zapłaty zaległych i bieżących należności z tytułu czynszu i opłat niezależnych od właściciela w kwocie 2.257,33 zł plus odsetki za zwłokę w kwocie 10.77 zł- w terminie jednego miesiąca od dnia otrzymania wezwania. Powód wskazał, że podejmie czynności zmierzające do wypowiedzenia stosunku prawnego w przypadku nieuregulowania należności w powyższym terminie. Powód wypowiedział M. S. (1) i A. S. umowę najmu powyższego lokalu socjalnego z dniem 30 listopada 2012r.. z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia do dnia 31 grudnia 2012r.

Powód jest dzierżawcą nieruchomości znajdującej się w P. przy Placu (...). Posiadaczem rzeczy jest zarówno ten. kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten. kto nią taktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny)- art.336 k.c.

Należy podkreślić, iż w toku procesu ustalono, że pozwani A. S., K. S. i D. S. nie zamieszkują w przedmiotowym lokalu socjalnym. Strona powodowa nie wypowiedziała się co do twierdzeń pozwanego B. S.. K. S. w tym zakresie, wobec czego Sąd uznał te fakty za przyznane przez powoda. W tym stanie rzeczy powództwo w stosunku do pozwanych A. S., K. S. i D. S. należało oddalić jako bezzasadne, skoro te osoby nie zajmują przedmiotowego lokali i z tego względu powodowi nie przysługuje ochrona prawna w zakresie powództwa dotyczącego tych osób.

W stosunku zaś do pozwanych M. S. (1). B. S., E. S. (1), M. S. (2), S. S., małoletniej E. S. (2) zastępowanej przez przedstawiciela ustawowego w osobie matki M. S. (1) Sąd uznał powództwo wytoczone przez powoda za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego (art.5 k.c.). Nie ulega wątpliwości, że ww. pozwani zamieszkują aktualnie przedmiotowy lokal socjalny bez tytułu prawnego (umowa o najem została bowiem skutecznie wypowiedziana przez powoda ze względu na zadłużenie pozwanych). Należy jednakże podkreślić, że pozwani są rodziną wielodzietną. W tym lokalu zamieszkuje matka wraz z pięciorgiem dzieci (w tym jednym małoletnim). Pozwani znajdują się w trudnej sytuacji materialnej. M. S. (1) od stycznia 1999r. korzysta z pomocy finansowej Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w P. w formie zasiłku okresowego, zasiłków' celowych, a ponadto figuruje od dnia 11 czerwca 2013r. w ewidencji Powiatowego (...) w P. jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. Z dniem 14 listopada 2016r. pozwana M. S. (2) została uznana za osobę bezrobotną bez prawa do zasiłku. Z dniem 17 listopada 2016r. pozwany E. S. (1) został uznany za osobę bezrobotną bez prawa do zasiłku. Pozwany B. S. jest uczniem czwartej klasy, a mimo to podejmuje się prac zarobkowych, aby wesprzeć finansowo rodzinę.

Sąd Rejonowy podkreślił, że w konkretnej sprawie Sąd nie powinien się kierować tylko literą prawa, ale mieć również na uwadze jej specyfikę, szczególnie okoliczności. W przekonaniu Sądu oddalenie powództwa wobec pozwanych odpowiadało w niniejszej sprawie zasadzie słuszności i dobrym obyczajom. Nie stoi na przeszkodzie temu formalne uznanie powództwa przez pozwanych, skoro właśnie sprzeczność tego uznania z zasadami współżycia społecznego zwalnia sąd ze związania tym oświadczeniem procesowym strony pozwanej (art.213 § 2 k.p.c.). Nie można bowiem obojętnie- w zakresie wyniku postępowania- ocenić okoliczności, o których mowa była wcześniej. Trzeba zadać sobie bowiem pytanie, czy w aktualnej sytuacji życiowej pozwani, którzy są rodziną wielodzietną, obciążoną niepełnosprawnością, w' której są uczące się dzieci mogą bez uszczerbku dla zapewnienia usprawiedliwionych i koniecznych minimalnych potrzeb życiowych płacić regularnie umówiony czynsz. Zdaniem sądu na to pytanie można odpowiedzieć negatywnie. W tym kontekście trzeba podkreślić, że B. S., który jest uczniem dziennej szkoły średniej, w której uzyskuje bardzo dobre wyniki w nauce, podejmuje zarobkowe zajęcie i spłaca- choć w niewielkiej części- powstałe zadłużenie, którego powstanie spowodowało utratę przez pozwanych tytułu prawnego do zajmowania przedmiotowego lokalu.

Powód wniósł apelację od tego wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim zaskarżając wyrok w całości, któremu zarzucił:

1.naruszenie przez Sąd art.5 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że w niniejszej sprawie żądanie opróżnienia lokalu jest sprzeczne z zasadą współżycia społecznego.

2.naruszenie art.222 § 1 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie skutkujące przyjęciem, że powództwo powinno w niniejszej sprawie zostać oddalone,

3.naruszenie art.213 § 2 k.p.c. poprzez niezasadne ustalenie, że uznanie powództwa przez M. S. (1), S. S., M. S. (2), E. S. (1), E. S. (2) jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego,

4.naruszenie przez Sąd art.223 § 1 k.p.c. poprzez niewłaściwą ocenę materiału dowodowego w sprawie polegającej na uchybieniu przez Sąd zasadom logicznego rozumowania poprzez uznanie, że:

a)mimo, iż pozwani, którzy uznali powództwo, nie uiszczają opłat za zajmowany lokal (zadłużenie na dzień 31.03.2017r. wynosi 11.921 zł) mogą pozostać w zajmowanym bez tytułu prawnego lokalu,

b)niezasadne przyjęcie, że powództwo przeciwko A. S., K. S., D. S. z uwagi na okresowe niezajmowanie przez nich przedmiotowego lokalu nie zasługuje wobec nich na uwzględnienie.

Wskazując na powyższe apelujący wnosił o:

1 .zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w całości.

2.ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd I-szej instancji,

3.zasądzenie od pozwanych na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu za obie instancje,

4.dopuszczenie dowodu z dokumentu tj. aktualnie obowiązującej umowy dzierżawy na okoliczność legitymacji czynnej prawnej powoda.

Na rozprawie apelacyjnej w dniu 6 lipca 2017r. pełnomocnik powoda popierał apelację a pozwani B. S. i M. S. (2) wnosili o oddalenie apelacji, K. S. oświadczył, że nie mieszka w tym mieszkaniu a M. S. (2) oświadczyła, że nie ma, gdzie mieszkać (vide: protokół rozprawy apelacyjnej k.259).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Sąd Okręgowy uznał, że apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Poczynione przez Sąd Rejonowy ustalenia faktyczne są prawidłowe i znajdują one potwierdzenie w materiale dowodowym zebranym w sprawie.

W przedmiotowej sprawie bezsporne jest, że powód T. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. posiada legitymację czynną do wystąpienia z powództwem o eksmisję z lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w P. przy Placu (...) (aktualnie jako dzierżawca stosownie do umowy dzierżawy nr (...) z dnia 23 stycznia 2017r.). a pozwani A. S., M. S. (1). S. S., D. S.. K. S.. M. S. (2). B. S., E. S. (1) i małoletnia E. S. (2) zajmują ten lokal mieszkalny bez tytułu prawnego.

Apelujący nie zgodził się z przyjęciem przez Sąd Rejonowy', że powództwo przeciwko A. S., K. S. i D. S. podlega oddaleniu z uwagi na okresowe niezajmowanie przez nich przedmiotowego lokalu.

W ocenie Sądu Okręgowego niezajmowanie przez tych pozwanych lokalu mieszkalnego, czyli nieprzebywanie w tym lokalu od kilku lat i nieposiadanie przez nich w nim swoich rzeczy osobistych nie uzasadnia żądania powództwa o eksmisję, której przedmiotem jest także opróżnienie lokalu mieszkalnego z rzeczy stanowiących własność tych osób.

Wydaje się, że w tej sytuacji możliwe jest ewentualne zastosowanie postępowania administracyjnego o wymeldowanie.

Odnośnie oddalenia powództwa o eksmisję pozostałych pozwanych to Sąd Okręgowy w pełni podziela zastosowanie przez Sąd Rejonowy art. 5 k.c. do oddalenia tego żądania.

Podnoszone w apelacji zarzuty dotyczące naruszenia art.5 k.c. i art.213 § 2 k.p.c. nie mogą prowadzić do zmiany zaskarżonego wyroku.

Należy przypomnieć, że pozwana M. S. (1) to matka siedmiorga dzieci. Razem z A. S. zawarli oni dla siebie i dzieci w 2012r. umowę najmu lokalu socjalnego o pow. użytkowej (...) ^{( )}. M. S. (1) jest osobą bezrobotną po dwóch udarach. E. S. (2) to małoletnia córka-uczennica, M. S. (2) to córka bezrobotna. E. S. (1) to syn bezrobotny a B. S. to syn, który ukończył w toku procesu szkolę średnią i podjął pracę zawodową. Ponadto w dniu 14 listopada 2016r. strona powodowa pozytywnie zaopiniowała M. S. (1) z uwagi na ciężką sytuację rodzinną i finansową ugodę na spłatę zadłużenia z tytułu nieopłacania czynszu w miesięcznych ratach po 300 zł. Realizacji warunków tej ugody podjął się syn B. S., który aktualnie uzyskuje wynagrodzenie z tytułu pracy zawodowej.

Odnosząc się do zarzutu apelacji dotyczącego naruszenia art.5 k.c., to należy podkreślić, że w orzecznictwie, co do zasady dopuszcza się możliwość oddalenie powództwa windykacyjnego na podstawie art.5 k.c. Niemniej zaznacza się, że następować to winno w sytuacjach wyjątkowych.

Sąd Okręgowy przyjął, że art.5 k.c. jako norma szczególna i wyjątkowa ma zastosowanie w przedmiotowym stanie faktycznym, w którym po stronie pozwanych występuje szczególnie drastyczna sytuacja związana z ich wyjątkowo trudną sytuacją materialną i zdrowotną.

Biorąc pod uwagę posiadanie przez prawie wszystkie osoby zamieszkujących w tym lokalu mieszkalnym statusu osób bezrobotnych i statusu osoby małoletniej w przypadku E. S. (2), uwzględnienie powództwa o eksmisję i tak spowodowałoby konieczność przyznania im prawa do lokalu socjalnego stosownie do art. 14 ust.4 ustawy z dnia 21 czerwca 200lr. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005r. Nr 31 poz.266).

W ocenie Sądu Okręgowego żądanie eksmisji wieloosobowej rodziny, której członkowie posiadają status osób bezrobotnych, osoby małoletniej i są schorowani z zajmowanego od kilku lat lokalu mieszkalnego o niewielkiej powierzchni- 47.64 m ² pozostaje w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego- art.5 k.c. a to jest zasadą solidaryzmu społecznego, ochrony najsłabszych jednostek w społeczeństwie oraz zabezpieczenia ich podstawowych potrzeb jakimi są także potrzeby mieszkaniowe.

Podkreślenia wymaga, że w okolicznościach niniejszej sprawy oddalenie powództwa windykacyjnego nie skutkuje unicestwieniem takiego roszczenia. Strona powodowa, której przysługuje określone prawo podmiotowe może skorzystać z niego w razie zmiany okoliczności przy wykazaniu, że ponownie wytoczone powództwo nie będzie już sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art.385 k.p.c. oddalił apelację.