Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 grudnia 2023 r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący	Sędzia Paweł Hochman
Protokolant	Iwona Jasińska

po rozpoznaniu w dniu 28 grudnia 2023 r. w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z powództwa W. A., małoletniej P. A. reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową K. G. i K. G.

przeciwko M. A.

o podwyższenie alimentów

i z pozwu wzajemnego M. A.

przeciwko W. A.

o uchylenie obowiązku alimentacyjnego

na skutek apelacji wniesionych przez wszystkie strony

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

z dnia 31 marca 2023 r. sygn. akt III RC 191/22

1.  oddala wszystkie apelacje;

2.  znosi wzajemnie między stronami koszty procesu za instancję odwoławczą;

3.  przyznaje i nakazuje wypłacić od Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim na rzecz adwokata A. G. – likwidatora Kancelarii Adwokackiej adwokat E. M. kwotę 2.214,00 (dwa tysiące dwieście czternaście) złotych (w tym podatek vat) tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną powódce P. A. w postępowaniu apelacyjnym podwyższoną o stawkę podatku VAT;

4.  przyznaje i nakazuje wypłacić od Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim na rzecz adwokata A. K. kwotę 2.214,00 (dwa tysiące dwieście czternaście) złotych (w tym podatek vat) tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną powódce W. A. w postępowaniu apelacyjnym.

P. H.

Sygn. akt II Ca 453/23

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym do Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim w dniu 23 maja 2022 roku powódki: W. A. i małoletnia P. A. żądały podwyższenia alimentów zasądzonych na rzecz każdej z nich wyrokiem Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 28 października 2020 roku, sygn. akt (...) od pozwanego M. A. do kwoty po 1.800 zł, płatnych do 10-tego dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat natomiast powódka K. G. żądała podwyższenia zasądzonych na jej rzecz w wyroku rozwodowym alimentów do kwoty po 1.200 zł miesięcznie.

W odpowiedzi na pozew M. A., reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu. Pozwany wniósł ponadto powództwo wzajemne żądając uchylenia obowiązku alimentacyjnego wobec pełnoletniej W. A. ewentualnie o stosowne obniżenie wysokości alimentów.

W dniu 31 marca 2023 roku Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim wydał wyrok, w którym po rozpoznaniu pozwu i pozwu wzajemnego:

1.  zasądził od pozwanego M. A. na rzecz małoletniej P. A. alimenty w podwyższonej wysokości po 1.000 zł (tysiąc złotych) miesięcznie, płatne do rąk jej matki K. G. do dnia 10 - go każdego następującego po sobie miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 23 maja 2022 roku - a to w miejsce alimentów zasądzonych w wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 28 października 2020 roku, sygn. akt (...);

2.  oddalił powództwo małoletniej P. A. o podwyższenie alimentów w pozostałej części;

3.  oddalił powództwo W. A. o podwyższenie alimentów;

4.  oddalił powództwo K. G. o podwyższenie alimentów;

5.  oddalił powództwo wzajemne M. A. w całości;

6.  zniósł pomiędzy stronami koszty procesu;

7.  nie obciążył stron nieuiszczonymi kosztami sądowymi;

8.  zasądził od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim na rzecz adwokata A. G. – likwidatora Kancelarii Adwokackiej adwokata E. M. kwotę 5.400,00 złotych (pięć tysięcy czterysta złotych) tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną K. G. z urzędu;

9.  nadał wyrokowi w punkcie pierwszym rygor natychmiastowej wykonalności.

Podstawę faktyczną powyższego wyroku stanowiły następujące ustalenia Sądu pierwszej instancji:

P. A. i W. A. są dziećmi pochodzącymi z małżeństwa zawartego przez K. G. i M. A.. P. A. ma 16 lat i uczy się w technikum (...) w P.. W. A. ma 20 lat i uczy się w prywatnym zaocznym technikum na kierunku technika usług kosmetycznych.

Z dniem 19 grudnia 2012 r. pomiędzy K. G. i M. A. została ustanowiona rozdzielność majątkowa.

Małżeństwo K. G. i M. A. zostało rozwiązane przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 4 lutego 2015 r. W wyroku Sąd wykonywanie władzy rodzicielskiej nad dziećmi powierzył matce, ograniczając jednocześnie wykonywanie władzy rodzicielskiej M. A. do prawa współdecydowania o istotnych sprawach dotyczących dzieci jak: wybór szkoły, kierunku kształcenia, organizacji wypoczynku i sposobu leczenia. W punkcie 4 wyroku obowiązkiem wychowania i utrzymania dzieci sąd obciążył oboje rodziców i w związku z tym zasądził od M. A. alimenty na rzecz W. A. po 600 zł miesięcznie i na rzecz P. A. po 500 zł miesięcznie, płatne z góry do 10-tego dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat, do rąk matki K. G. (wówczas A.). W punkcie 5 wyroku sąd zasądził na rzecz K. G. (wówczas A.) alimenty w kwocie po 250 zł miesięcznie, płatne z góry do 10-tego dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat.

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim wyrokiem z dnia 28 października 2020 r. w sprawie (...) podwyższył alimenty zasądzone w wyroku rozwodowym do kwoty po 900 zł na rzecz W. A. i do kwoty po 800 zł na rzecz P. A.. Wszystkie apelacje od tego wyroku zostały oddalone wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 11 marca 2021 roku (sygn. akt (...)). Wyrok jest prawomocny.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 9 grudnia 2020 roku w sprawie (...) zmieniono punkt 2 wyroku rozwodowego i M. A. został pozbawiony władzy rodzicielskiej nad małoletnimi wówczas córkami P. i W. A.. Orzeczenie jest prawomocne.

W 2021 roku, w chwili podwyższania alimentów W. A. miała 17 lat, nie miała majątku ani własnych dochodów. Była w klasie maturalnej i mieszkała z matką. Uczęszczała na korepetycje, których koszt wynosił 400 zł. Na leki matka wydawała 200 zł miesięcznie, na wyżywienie 700 - 800 zł i na odzież 400 zł. W. A. dostawała kieszonkowe. Została zaliczona do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności do dnia 31 maja 2022 roku. Niepełnosprawność istnieje u małoletniej od 10-tego roku życia. Mogła podjąć pracę jedynie w warunkach pracy chronionej, wymagała czasowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych.

P. A. miała wówczas 13 lat i uczęszczała do VII klasy szkoły podstawowej. Chorowała na (...) i podejrzewano u niej zespół (...). Koszt wizyty u specjalisty to 100 zł dwa razy w tygodniu. Wymagała korepetycji z języka angielskiego i matematyki. Koszt terapii behawioralnej, z której powinna korzystać, to 800 zł miesięcznie, do tego powinna leczyć się stomatologicznie, neurologicznie i ortopedycznie. Zajęcia wyrównawcze były prowadzone w szkole małoletniej. Została zaliczona do osób niepełnosprawnych, a niepełnosprawność datowana jest od 5-tego roku życia, zaś orzeczenie wydano do 29 września 2023 roku. Uznano, że jest osobą powodującą konieczność zapewnienia jej całkowitej pomocy w zaspokajaniu potrzeb życiowych. Występowały u niej deficytu fragmentaryczne, trudności szkolne, niedostosowanie społeczne, zaburzenia depresyjne, zaburzenia uwagi i pamięci, zachowań w relacjach rówieśniczych. Miałą niepohamowane wybuchy agresji i złości, nie była lubiana i akceptowana w klasie. Odczuwała silne odrzucenie przez ojca, miewała myśli samobójcze, przeżyła wiele przykrych doświadczeń z udziałem ojca i matki. Konsultowana psychiatrycznie, była świadkiem przemocy domowej. Miała zaburzenia depresyjno-lękowe i wymagała leczenia. Wymagała również leczenia stomatologicznego i ortodontycznego.

K. G. miała wówczas 44 lata. Od 2017 r. pozostawała pod opieką poradni psychiatrycznej w związku z trudną sytuacją życiową. Cierpiała na zaburzenia depresyjno-lękowe, wymagała leczenia farmakologicznego i psychoterapii. Legitymowała się umiarkowanym stopniem niepełnosprawności i była zdolna do pracy w warunkach pracy chronionej. Stopień niepełnosprawności datowany jest od 21 listopada 2017 r. Pracowała na stanowisku sekretarki z wynagrodzeniem 2600 brutto od czerwca 2019 r. do grudnia 2020 roku. Pobierała wówczas zasiłek rodzinny w wysokości 99,13 zł, gdyż ustalono dochód na jednego członka rodziny w wysokości 892,51 zł miesięcznie. Wobec K. G. toczyły się egzekucje komornicze. W 2020 r. na artykuły szkolne wydała łącznie 389,20 zł, zakupiła części do remontu pieca i zamówiła rolety do domu za kwotę 2.100 zł, moskitiery za 1.100 zł i klamki do okien tarasowych i drzwi za 1600 zł. Ponosiła koszt utrzymania domu, energii elektrycznej- 100-200 zł, wody 200 zł co 3 miesiące, gazu 80 zł, wywozu szamba 150 zł. Dom został zbudowany przez małżonków ze środków wspólnych, na gruncie będącym własnością M. A..

M. A. miał 42 lata. Po rozwodzie ponownie się ożenił. Nie posiadał z tego związku dzieci. Po ślubie zostało zakupione mieszkanie w P., którego formalnym właścicielem jest jego żona. Od 2016 roku zatrudniony była w firmie (...) z siedzibą w E.. Ze stosunku pracy osiągał dochód 1.600 euro, tj. ok. 7000 zł. Ponosił wydatki: ratę za samochód 207 euro (950 zł), utrzymanie mieszkania w Polsce 700 zł, opłata czynszu najmu mieszkania w N. 3.000 zł miesięcznie, wyżywienie 1000 zł, paliwo 2.000 zł miesięcznie. Wydatki były wyższe od dochodów, dlatego pożyczał od znajomych i brata. Wyjeżdżał także na nurkowanie. 30 września 2020 r. rozpoznano u M. A. zwichnięcie barku lewego. Przebywał na zwolnieniu lekarskim do października 2020 roku.

Przy ostatnim podwyższaniu alimentów P. była w 7 klasie szkoły podstawowej, nie leczyła się ortopedycznie, endokrynologicznie, kardiologicznie i ginekologicznie. Do szkoły kupowane były same ćwiczeniówki za 150 zł.

Od września 2020 roku do grudnia 2021 roku K. G. była zatrudniona, w pełnym wymiarze czasu pracy w przedsiębiorstwie (...) – jako pracownik biurowy. Stosunek pracy został rozwiązany za wypowiedzeniem ze strony pracodawcy. W 2020 r. osiągnęła dochód ze stosunku pracy w wysokości 28.420 zł, natomiast w 2021 r. 30.021,94 zł.

K. G. jest pod opieką (...) w P. z uwagi na zaburzenia (...) od 2017 roku. Leczy się farmakologicznie. W 2021 r. korzystała z sesji psychoterapeutycznych w ramach programu współfinansowanego przez Państwowy Fundusz Rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Nadal utrzymują się zaburzenia (...).

W okresie od 18 stycznia 2022 r. do 1 kwietnia 2022 r. przebywała na zwolnieniu chorobowym w związku z niezdolnością do pracy. Rokuje odzyskanie zdolności do pracy. Od 2 kwietnia 2022 r. przebywa na świadczeniu rehabilitacyjnym. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje do 25 lutego 2023 roku. W tym czasie pobierała świadczenie rehabilitacyjne netto w wysokości: styczeń 2022 r. – 1782,39 zł, luty 2022 r. – 1609,95 zł, marzec 2022 r. – 1781,88 zł, kwiecień 2022 r. – 1888,34 zł, lipiec i sierpień 2022r. – po 1784,09 zł, wrzesień 2022 r. – 1726,70 zł

K. G. ma przyznany zasiłek pielęgnacyjny na P. A. od 2017 roku do 30 września 2023 r. Jego wysokość od 1 listopada 2019 r. wynosi 215,84 zł. Na W. A. zasiłek pielęgnacyjny został przyznany na okres od 1 lutego 2019 r. do 31 maja 2022 r. Wysokość zasiłku do 31 października 2019 r. wynosiła 184,42 zł, a do 31 maja 2022 r. 215,84 zł.

W styczniu 2023 roku (...)w W. odmówił K. G. świadczeń w postaci zasiłku rodzinnego i dodatków do tego zasiłku na P. i W. A. z uwagi na przekroczenie kryterium dochodowego ich uzyskania. Wskazano w decyzji, że dochód na 1 osobę w rodzinie wynosi 1020,37 zł.

We wrześniu 2022 r. K. G. otrzymała skierowanie na RTG odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa. Stwierdzono lewoboczne skrzywienie kręgosłupa lędźwiowego. Nie występuje dyskopatia, wysokość trzonów w odcinku lędźwiowym jest zachowana. K. G. zapłaciła za stomatologa 150 zł. Otrzymała skierowanie na usg jamy brzusznej i do pracowni RTG.

Na koszt utrzymania K. G. w wysokości 2500 zł miesięcznie składają się: wyżywienie 1500 zł, leki psychiatryczne 300-400 zł, 50-100 zł witaminy, suplementy i leki na odporność, 200-300 zł odzież, 300-350 zł obuwie 4 razy w roku, 300 zł chemia, 200-300 zł kosmetyki, ekogroszek 2500-3500 zł miesięcznie, energia elektryczna 250-300 zł, 2 butle gazowe w miesiącu po 90 zł, naprawy w domu 300-500 zł miesięcznie, w tym czyszczenie komina raz w roku.

Jest w trakcie diagnozowania drętwienia pojawiającego się w nodze.

Pieniądze, które otrzymuje na utrzymanie: - 1000 zł alimenty, 1700 zł zasiłku rehabilitacyjnego, 500 zł świadczenie wychowawcze, 250 zł alimentów, 300 zł z tytułu grup młodszej córki.

Według matki na utrzymanie W. A. potrzeba: 1500 zł na wyżywienie, 350 zł na kosmetyki, w tym te do nauki zawodu, na wizyty u psychologa 300 zł miesięcznie, wizyty u psychiatry, częściowo na NFZ a 3 wizyty w roku prywatnie po 180 zł, po 500 zł dwa razy do roku obuwie sportowe Nike, na odzież 400/500 zł miesięcznie, czasem mniej około 250 zł.

Na koszt utrzymania P. A. potrzeba miesięcznie: 1500 zł wyżywienie, 300 zł odzież, obuwie sezonowo, kosmetyki 200-250 zł, środki czystości 100-150 zł, w tym środki do prania, leki i suplementy miesięcznie 250-300 zł. Ponadto ze względu na zdiagnozowane kompulsywne objadanie się – czeka na rozpisanie diety – koszt psychodietetyka 170 zł za wizytę, potrzeba 2 w miesiącu. To zaburzenie trwa już od dłuższego czasu i dotąd nie korzystała z pomocy psychodietetyka, tylko z porad psychologa i przyjmowała leki. Na wizyty ortopedy potrzeba 220 zł tygodniowo, wizyty u psychiatry – 180 zł raz na 3 miesiące i u psychologa – 1 raz w miesiącu 300 zł. Koszty związane ze szkołą – wycieczka do W. 200 zł, wyjścia do kina 20 zł, wycieczka do teatru 100 zł, zakup podręczników 700 zł, dojazdy 150 zł, inne opłaty szkolne 60 zł na jeden semestr, składka na Mikołajki 50 zł.

Na P. A. w dniu 20 października 2021 r. zostało przyznane świadczenie z funduszu alimentacyjnego w kwocie 500 zł do dnia 30 września 2022 r.

Na 3 osoby K. G. potrzebuje 4500 zł miesięcznie na wyżywienie – czasem gotuje w domu, zdarza się zjeść „w chińczyku” i 2-3 razy w miesiącu pizzę.

W. A. ma 20 lat. W weekendy uczy się w technikum kosmetycznym w systemie zaocznym. Zajęcia odbywają się co tydzień lub co dwa tygodnie, w zależności od planu zajęć. Wysokość opłat za szkołę to 70 zł miesięcznie. Zapłacono już czesne za 5 miesięcy 940 zł (I semestr) i za kolejne 5 miesięcy (II semestr) 795 zł. Ma orzeczony lekki stopień niepełnosprawności. Korzysta z pomocy psychiatry raz w miesiącu albo co dwa miesiące. Co miesiąc lub dwa razy w miesiącu korzysta z pomocy psychologa. Była konsultowana neurologicznie. Jest pod opieką (...) w P. z uwagi na zaburzenia (...) Zalecono leczenie farmakologiczne. Twierdzi, że nie pracuje z powodu depresji i nerwicy. Chciałaby uczęszczać na kursy organizowane poza szkołą. Koszt takiego kursu to 1500-3000 zł, w zależności od rodzaju kursu. W jej ocenie stan jej zdrowia nie przeszkadzałby w uczęszczaniu na kurs. Chciałaby także pobierać korepetycje z matematyki, by zdać maturę – ich koszt to 500 zł miesięcznie. Nie chce uczestniczyć w kursach grupowych, bo jej zaległości z matematyki sięgają szkoły podstawowej. Nie wie ile wynoszą koszy jej utrzymania i skąd pochodzą na to pieniądze ponieważ zajmuje się tym jej matka, wskazując jednocześnie, że Fundusz je wypłaca. Nie pracuje i nie podejmowała prób znalezienia pracy, nawet w formie on-line.

Konsultowana była neurologicznie i stomatologicznie. Koszt wizyty u neurologa wynosił 170 zł, u stomatologa 100 zł i 220 zł, badania laboratoryjne 78 zł. Neurologicznie była konsultowana dla potrzeb zespołu ds. orzekania o niepełnosprawności. Korzystała z sesji terapeutycznych w ramach projektu z Fundacji (...).

Szkolenie praktyczne W. A. wymaga zakupu materiałów i akcesoriów kosmetycznych, do makijażu i robienia paznokci. W listopadzie 2021 r. na ten cel wydała kwotę 86,69 zł na pilniki i lakiery, w styczniu 2022 r. akcesoria do paznokci za kwotę 76,78 zł, w marcu 2022 r. akcesoria, lakiery i ozdoby do paznokci do paznokci za kwotę 64,20 zł , w kwietniu 2022 r. lakiery do paznokci z akcesoriami za kwotę 161,49 zł i 199,40 zł (łącznie 360,89 zł), w maju 2022 r., w maju 2022 r. na pędzle, paletkę i ozdoby -85,83 zł, 16,56 zł, 97,35 zł (łącznie 199,74 zł), w lipcu 2022 r. 167,01 zł na akcesoria do zdobienia paznokci, we wrześniu na akcesoria do paznokci 24,90 zł i 17,50 zł (łącznie 42,40 zł), w październiku 2022 r. 36,80 zł i w grudniu 2022 r. 164,76 zł.

W. A. odbyła kurs prawa jazdy kategorii B. Kurs kosztował 2.200 zł. Nie posiada uprawnień, ponieważ nie zdała testów. W. A. pali papierosy, uczestniczy w imprezach urodzinowych swoich znajomych, na których jest alkohol. W Internecie na portalach społecznościowych prezentuje swoje umiejętności wykonywania manicure.

P. A. ma 16 lat. W czerwcu 2022 r. ukończyła szkołę podstawową i rozpoczęła naukę w technikum o kierunku grafik komputerowy i poligrafii cyfrowej. Od września 2022 r. do czerwca 2023 r. otrzymała zwolnienie z zajęć wychowania fizycznego. Technikum, do którego uczęszcza powinna ukończyć w 2027 roku. Badania ucznia do szkoły zawodowej kosztują 100 zł. Badania były wykonane dwa razy. Została zaliczona do osób niepełnosprawnych w październiku 2022 roku z powodu całościowych zaburzeń rozwojowych (12-C). Niepełnosprawność datowana jest od 5-go roku życia. Orzeczenie wydano do września 2023 roku.

Od 2014 r. pozostaje pod opieką poradni neurologicznej. Jest także pod opieką (...) w P. od 2018 r. Zdiagnozowano zaburzenia neurorozwojowe ze spektrum autyzmu i nadpobudliwość psychoruchową oraz zaburzenia w sferze emocjonalno-społecznej, nieprawidłowe relacje z rówieśnikami, trudności w odczytywaniu intencji innych osób, nieadekwatne/wygórowane reakcje emocjonalne, sztywność w myśleniu, wąskie zainteresowania. W związku z tym wymaga treningu umiejętności społecznych. W związku z tym lekarzy wydał zalecenie zwolnienia z egzaminów ósmoklasisty. Na stałe przyjmuje lek M. raz dziennie. W związku z rozpoznanym zespołem (...) wymaga terapii poznawczo-behawioralnej i terapii B.. Terapie te najczęściej wykonywane są komercyjnie. P. A. nie ma środków na leczenie. Matka jeździ z córkami do lekarza busem, nie ma samochodu.

Małoletnia pozostaje również pod opieką poradni endokrynologicznej. Wizyta endokrynologiczna kosztowała 250 zł, Wykonano badanie USG tarczycy i badania laboratoryjne. Zalecono leczenie farmakologiczne. Koszt wykonanych badań laboratoryjnych to 158 zł. Z końcem 2022 r. zlecono kolejne badania laboratoryjne - we wrześniu zapłacono za nie 130 zł, w październiku 376 zł i w grudniu 170 zł.

Z uwagi na skoliozę kręgosłupa jest pod opieką (...) w P.. Badania diagnostyczne potwierdziły lewoboczne skrzywienie kręgosłupa piersiowo-lędźwiowego. Zalecono badania kontrolne. Odbywała rehabilitację. Wykonane zostało także badanie RTG stawów biodrowych, z którego wynika niesymetryczne ustawienie miednicy usytuowany wyżej talerz biodrowy (5 mm) i nieosiągnięta dojrzałość kostna.

P. A. była również konsultowana ginekologicznie. Rozpoznano (...). Przyjmuje leki.

Z uwagi na otyłość została skierowana do poradni psychodietetycznej.

Wymaga również leczenia stomatologicznego i konsultacji ortodontycznej oraz ewentualnego leczenia ortodontycznego.

Zaplanowana jest także wizyta w poradni kardiologicznej, której koszt to 260 zł wraz z założeniem holtera ekg za 180 zł.

U P. A. w ostatnim roku zdiagnozowano: (...), a objawy nadpobudliwości psychoruchowej, nadruchliwość, impulsywność i zaburzenia uwagi potwierdziły (...). Wizyty odbywają się prywatnie.

Wakacje w 2022 r. P. A. spędziła nad morzem. Pobyt wczasowy w D. w lipcu 2022 r. kosztował 1050 zł i zapłaciła za bilety kolejowe łącznie 202,28 zł.

K. G. w listopadzie 2022 r. wystąpiła do (...) w P. z wnioskiem o wydanie orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego dla P. A.. Orzeczenie to zostało wydanie 16 listopada 2022 roku. Szkoła, do której uczęszcza P. A. zapewnia pomoc uczniom z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego, zgodnie z zaleceniami zawartymi w orzeczeniu. Pomoc przybiera formę konsultacji z psychologiem, pomocy nauczyciela wspomagającego, zajęć dydaktyczno-wyrównawczych i zajęć korekcyjno-kompensacyjnych. Krótkoterminowe nieobecności w szkole każdy uczeń powinien nadrobić we własnym zakresie, ewentualnie z pomocą nauczyciela w ramach konsultacji (1 godzina tygodniowo). Nie ma obowiązku odrabiania lekcji przy użyciu sprzętu komputerowego, chyba że dotyczy to informatyki lub zajęć praktycznych z zakresu kształcenia zawodowego. W takiej sytuacji uczeń ma możliwość skorzystania ze sprzętu szkolnego.

Każda z powódek odbyła konsultację okulistyczną w dniu 28 listopada 2022 r. Powódki do czasu wizyty miały zarezerwowane oprawy korekcyjne w kwotach: 790 zł dla K. G., 920 zł dla W. A. i 790 zł dla P. A.. Koszt szkieł okularowych z filtrem blokującym światło niebieskie i ich montażu został wyceniony na kwotę 450 zł do każdej oprawy. Oprawy korekcyjne dla P. A. zostały kupione w grudniu 2022 r. za 680 zł.

P. A. jest uzdolniona plastycznie. Zajęła III miejsce w konkursie pt. (...).

K. G. wraz z córkami mieszkają w domu, który jest własnością M. A. i tam są zameldowane. Pomiędzy stronami toczyły się sprawy administracyjne związane z wymeldowaniem.

Dom ma powierzchnię użytkową 70 m ², ogrzewany jest piecem na ekogroszek. Obecnie prowadzona jest z tej nieruchomości egzekucja przez komornika za niepłacone alimenty i spłatę należną K. G. po podziale majątku. W domu zamontowany jest przedpłatowy licznik energii elektrycznej, który doładowywany jest określoną kwotą pieniężną do wykorzystania. W domu jest zimno.

Na zakup węgla do ogrzania domu K. G. poniosła wydatki:

- w grudniu 2021 r.- 2.127,51 zł,

- w styczniu 2022 r. -1.830,01 zł, 188,97 zł, 239,92 zł,

- w kwietniu 2022 r. - 3.239,99 zł,

- w październiku 2022 r. - 802,74 zł,

- w listopadzie 2022 r. - 1.512,82 zł,

- w grudniu 2022 r. - 1442,48 zł,

- w styczniu 2023 r. - 5.847 zł

- w lutym 2023 r. - 4.200 zł.

S. I. W. często wspiera rodzinę K. G. plonami ze swojej działki.

K. G. kupiła leki i środki farmaceutyczne za kwoty:

- 182,62 zł - sierpień 2021 r.,

- 108,37 zł - styczeń 2022 r.,

- 179,25 zł - luty 2022 r.,

- 125,92 zł- marzec 2022 r,

- 103,80 zł - kwiecień 2022 r.,

- 371,69 zł - maj 2022 r.,

- 173,80 zł - czerwiec 2022 r.

- 67,40 zł - lipiec 2022 r.

- 104,08 zł - sierpień 2022 r.

- 28,89 zł - wrzesień 2022 r.

- 321,47 zł -październik 2022 r.

- 924,61 zł - listopad 2022 r.

- 71,39 zł -grudzień 2022 r.

- 75,40 zł - styczeń 2023 r.

- 404,66 zł - luty 2023 r.

Na żywność i środki chemiczne oraz karmę dla zwierząt powódka w marketach wydawała:

- w grudniu 2021 r. – 332,39 zł,

- we wrześniu 2022 r. - 895,78 zł,

- w październiku 2022 r. – 750,42 zł,

- w listopadzie 2022 r. –1839,95 zł,

- w grudniu 2022 r. - 1656,79 zł,

- w styczniu 2023 r. - 1042,10 zł,

- w lutym 2023 r. 168,33 zł.

Na kosmetyki w drogerii, w okresie od stycznia 2022 r. do lutego 2023 r. K. G. wydała łącznie 1176,61 zł.

Za wodę wystawione zostały faktury za okres 10.2021-04.2022 – 768,70 zł k.(5 miesięcy) i 04.2022 – 01.2023 – 1026 zł (10 miesięcy). Woda średnio kosztuje 100-150 zł miesięcznie.

Za telefony i Internet i telewizję zostały wystawione rachunki z terminem płatności do dnia 31.01.2023 r. w kwocie 541,02 zł, do dnia 03.03.2023 r. w kwocie 506,79 zł. Za telewizję opłata wynosi 35 zł, za Internet 20 zł i abonamenty telefoniczne: 135 zł, 145 zł, 165 zł.

W czerwcu 2021 r. K. G. zakupiła piekarnik elektryczny za kwotę 1.584 zł z ochroną za 45,50 zł wraz z zestawem patelni za kwotę 299 zł. W listopadzie 2022 r. K. G. kupiła suszarkę do odzieży za kwotę 279,99 zł.

Artykułu szkolne i papiernicze, w tym książki zostały zakupione w maju 2022 r. za 32,60 zł, w październiku 2022 r. za kwoty: 20,10 zł, 220,90 zł, 68 zł, 30,80 zł, 159 zł, 24,90 zł, 54,70 zł, 23,16 zł i w styczniu 2023 r. za kwotę 39,50 zł. Kupiła także dwie książki za cenę 39,90 zł i 46 zł. Łączne wydatki w 2022 r. wyniosły 687,55 zł.

Na akcesoria do telefonów dla córek wydała kwotę 159 zł w maju 2022 r., szkło i pokrowiec – 95,93 zł w styczniu 2023 r. i ładowarkę 72,36 zł.

Na obuwie sportowe i odzież dla siebie i córek, w tym dla P. A. w związku z wyjazdem zda morze K. G. wydała łącznie 1751,90 zł, w tym 1053,68 zł obuwie i 698,22 zł odzież.

Od maja 2022 r. dla W. A. została zakupiona bielizna za 121,87 zł, obuwie za 159,99 zł, 98,97 zł i 79,99 zł, koszulki za 74,99 zł i 30,85 zł, spodenki sportowe i koszulki za 102,48 zł, koszulkę i t-shirt za 52,76 zł, odzież i nerki za 91,84 zł.

Bilet ulgowy miesięczny na autobus miejski w P. kosztuje 45 zł. Bilet ulgowy z W. do P. kosztuje 118 zł.

W domu jest pies, żółw i dwa koty. Koszt miesięczny utrzymania zwierząt to 400 zł wyżywienie, odrobaczanie co 3 miesiące 60 zł, odpchlenie i odkleszczenie 60 zł miesięcznie. Na karmę i akcesoria dla zwierząt tylko w sklepie zoologicznym wydała w 2021 r. 142,02 zł i 58,01 zł, w 2022 r. - 100,87 zł/kwiecień, 177,33 wrzesień 2022 r., 106,92 zł sierpień 2022 r., 98 zł i 37,51 zł październik 2022 r. Karma dla zwierząt kupowana jest także w marketach razem z zakupami spożywczymi. K. G. ponosiła również wydatki na drukowanie i ksero w łącznej wysokości 625,30 zł.

Zaległość w zapłacie podatku od nieruchomości, w której mieszka K. G. na dzień 12 grudnia 2022 roku wynosiła łącznie 8.762,16 zł i z tytułu podatku rolnego 215 zł. Za wodę zaległość wynosi 209,44 zł. Na rzecz wierzycieli, PGE i z tytułu kosztów sądowych spłaca po 100 zł miesięcznie. K. G. zobowiązana była do uiszczenia kosztów sądowych sprawy o podział majątku wspólnego w kwocie 3.598,82 zł. Wniosła o rozłożenie należności na raty. Należność została rozłożona na 36 rat po 100 zł.

K. G. ma trudności z terminowymi płatnościami rachunków. Ma problemy z utrzymaniem domu. Około 3-4 lata temu przeprowadziła remont domu, w którym mieszka razem z córkami z pomocą A. Ł. i jej męża oraz innych znajomych, którzy pomogli jej także podłączyć kuchnię gazową i naprawić przyłącze wody do domu. Około 1,5 roku temu założyła rolety w oknach.

Zaległość w opłatach za odbiór śmieci z nieruchomości, na której zamieszkuje powódka z córkami od 2020 roku wynosi wraz z odsetkami 1852,50 zł

Brat K. G.– M. G. pożycza siostrze pieniądze każdego miesiąca 300-500 zł, czasami 600 zł, które powódka stara się oddawać, ale nie zawsze w pełnych kwotach. Pożycza również od rodziców i innych osób. Domem zajmuje się K. G. sama, nie pomagają jej córki. A. Ł. i jej mąż wspierają K. G. m.in. poprzez zakup węgla. Na koniec stycznia kupili jej węgiel za kwotę około 200 zł, z których częściowo zostało oddane 150 zł. Wcześniej A. Ł. pożyczała kwoty 160-200 zł, ale z powodu problemów ze zwrotem takich sytuacji jest coraz mniej. Na święta Bożego Narodzenia zrobiła córkom K. G. paczkę z żywnością. K. G. pożycza pieniądze także od I. W. od ponad roku, średnio każdego miesiąca. Pożyczki są gotówkowe w wysokości od 100 do 200 zł. Pieniądze oddaje, choć nie zawsze terminowo.

Alimenty od pozwanego są ściągane przez komornika od 2013 roku. Do grudnia 2020 r. wpłaty były nieregularne i nie w pełnej wysokości. Od stycznia 2021 r. wpłaty są regularne i w pełnej wysokości. Wpłaty dokonywane przez M. A. nie zaspokajają w całości alimentów.

Zadłużenie alimentacyjne w maju 2022 r. wynosiło 27.308,46 zł, odsetki 5.985,90 zł i świadczenia zaległe na rzecz Funduszu alimentacyjnego 24.767,58 zł wraz z zaległymi odsetkami 10.100,76 zł. Na rzecz K. G. alimenty po 250 zł od 2015 r. były płacone nieregularnie i z opóźnieniem.

Komornik prowadzi egzekucję z nieruchomości należącej do dłużnika. Na dzień 10.11.2022 roku zaległość u komornika z tytułu alimentów wynosiła łącznie 89,324 złote.

M. A. w 2020 r. doznał urazu lewego barku oraz cierpi na przewlekły zespół bólowy kręgosłupa w odcinku L/S. Odbywał rehabilitację. Jest po rozwodzie z drugą żoną i obecnie mieszka z M. W., jego partnerką i wspólnie prowadzą gospodarstwo domowe. Nie pracuje od około 2 lat ze względu na doznany uraz i związane z nim dolegliwości. Podejmuje się prac dorywczych jako hydraulik i osiąga z tego tytułu dochód w wysokości około 1000 zł miesięcznie. Nie jest zarejestrowany jako bezrobotny i nie posiada ubezpieczenia zdrowotnego. Ma problemy psychiczne i leczy się z tego powodu. Jest pod stałą opieką lekarza psychiatry. Korzysta z wizyt prywatnych co 2 miesiące, albo raz na kwartał. Koszt wizyty to 150 zł. Przyjmuje leki.

U M. A. we wrześniu 2022 roku zdiagnozowano cechy charakterystyczne dla rozwijających się zaburzeń sfery nastroju o typie depresyjnym. Sprawność intelektualna na poziomie normy dla wieku rozwojowego z deficytami do poziomu niższego niż przeciętny. Poszczególne funkcje psychiczne ukształtowane dysharmonijnie. Najistotniejszym czynnikiem zakłócającym sprawność procesów umysłowych są zaburzenia sfery nastroju. Prognoza psychospołeczna bez leczenia farmakologicznego – negatywna. Z uwagi na charakter zaburzeń nastroju i emocji oraz deficyt radzenia sobie z trudnymi sytuacjami u M. A. występują nawracające, sytuacyjnie nasilające się problemy adaptacyjne. Psycholog zalecił konsultację psychiatryczną. Z punktu widzenia psychiatrycznego jest niezdolny do podjęcia aktywności zawodowej i wymaga wsparcia bliskich oraz systematycznego leczenia psychiatrycznego. Legitymuje się orzeczeniem o lekkim stopniu niepełnosprawności, ustalonym do 31 listopada 2024 roku. W orzeczeniu wskazano zatrudnienie w warunkach otwartego rynku przy pracy lekkiej. Pogorszenie stanu zdrowia wynika z toczących się spraw sądowych i administracyjnych wszczynanych przez byłą żonę M. A., które toczą się od kilku lat. Obecnie w toku jest jeszcze sprawa o zadośćuczynienie za zniszczenie życia i zdrowia byłej żony i córek. To powoduje rozstrój żołądka, problemy ze snem. Nie utrzymuje kontaktu z córkami, ponieważ jest on utrudniony przez byłą żonę, chociaż bardzo by chciał. Nie ma z córkami kontaktu telefonicznego. Jeden raz w czerwcu 2022 roku spotkał się z córką W. i kontakt był wówczas bardzo dobry i poprawny.

Oprócz córek M. A. nie ma nikogo na utrzymaniu. Pieniądze uzyskane z prac dorywczych oraz przy pomocy partnerki wpłaca na alimenty na dzieci i byłą żonę do komornika.

M. A. wraz z partnerką mieszkają w wynajmowanym mieszkaniu o powierzchni ok. 50 m ². Łączny koszt jego utrzymania z czynszem wynosi 2000 zł miesięcznie. Korzysta z samochodu swojej partnerki. Jest zadłużony w gminie z tytułu użytkowania przez K. G. domu w W.. Jest właścicielem nieruchomości położonej w W. oznaczonej księgą wieczystą nr (...).

Na mocy wyroku sądu, po podziale majątku wspólnego M. A. musi spłacić byłą żonę w kwocie 116.000 zł.

Nie kupuje dzieciom dodatkowych rzeczy ani nie przelewa dodatkowych pieniędzy. Z pracy został zwolniony z uwagi na uraz barku. W ciągu ostatniego roku uiszcza regularnie alimenty. Nie ma kontaktu z córkami. Ponownie wniósł o zmianę decyzji o zameldowaniu w lutym 2023 r. Decyzja została podtrzymana przez wójta.

Koszty utrzymania pozwanego: mieszkanie 2000 zł na 2 osoby, 500-600 żywność, ubrania 300 zł, ale nie w każdym miesiącu, alimenty 2000 zł, chemia 100-200 zł i lekarz 150 zł.

Partnerka pozwanego M. W. zatrudniona jest na umowę o pracę jako asystentka zarządu w spółce. Zarabia około 5000 zł. Ma syna w wieku 22 lat, który utrzymuje się samodzielnie. Koszt dojazdów do W. do pracy w wysokości 600 zł pokrywa pracodawca. Ma problem natury jelita drażliwego. Korzysta z darmowych filmów i poradników oraz konsultacji dietetycznych on-linie. Są dostępne także darmowe konsultacje z psychodietetykami oraz w ramach refundacji z NFZ. Niektóre terminy do specjalistów w ramach NFZ są dostępne od razu, na inne trzeba czekać miesiąc, dwa miesiące lub kwartał.

W Internecie można znaleźć bezpłatne kursy on-line z matematyki przygotowujące do matury.

Wizyty u psychiatry P. M. odbywają się w ramach refundacji z NFZ oraz prywatnie. NFZ na swojej stronie internetowej proponuje bezpłatne plany żywieniowe. W ramach NFZ dostępne są także wizyty u dermatologa. Możliwa jest również pomoc bezpłatna w poradni psychologiczno-pedagogicznej.

Na terenie P. dostępne są oferty stażu, w tym m.in. z salonu kosmetycznego. Stypendium brutto wynosi 1.564 zł. Dostępne są również oferty pracy na stanowisku sprzedawca w drogeriach na terenie P., zarówno na pełny jak i niepełny wymiar pracy na podstawie umowy o pracę, które nie wymagają szczególnych kwalifikacji.

Dietetyk po analizie kupowanych przez K. G. produktów spożywczych i wskazał, że dieta obejmuje wyroby o wysokiej wartości energetycznej i niskiej wartości odżywczej. Dieta bogata jest w wyroby gotowe, czyli żywność przetworzoną. Niewiele jest w diecie warzyw i owoców.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o powołane w części faktograficznej dokumenty oraz zeznania stron M. A., K. G. i W. A. oraz świadków M. W., A. Ł., I. W. i M. G.. Wyjaśnił, że do zeznań stron sąd podszedł z dużą ostrożnością i uwzględnił je w części. W jego ocenie niewiarygodne były zeznania powódki w zakresie, w jakim wskazywała na koszt utrzymania córek i ich uzasadnionych potrzeb, gdyż zeznania te odbiegały od pozostałego, zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności faktur załączonych do akt sprawy. Zeznania w tej części sprzeczne były także z doświadczeniem życiowym, szczególności w zakresie zakupu żywności dla 3-osobowej rodziny za kwotę 4.500 zł. Zeznania te zostały zatem uwzględnione tylko w zakresie, który dał się pogodzić z pozostałym materiałem dowodowym. Z tych samych powodów również zeznania W. A. mogły posłużyć jedynie w części do ustalania stanu faktycznego.

Zaznaczając, że zeznania pozwanego zasadniczo pokrywały się z zebranym materiałem dowodowym, Sąd meritii wyjaśnił, że nie w pełni dał wiarę zeznaniom w tej części, w której wskazywał, iż ze względu na swój stan zdrowia jest jedynie zdolny do prac dorywczych.

W ocenie Sądu zeznania M. G. w części nie przydały się do ustalenia stanu faktycznego, gdyż pewnych faktów świadek nie znał. Sąd wyjaśnił, że z ostrożnością podszedł do zeznań dotyczących stanu finansowego powódki i pożyczania pieniędzy. Z faktu, że świadek jest bratem powódki K. G., zeznania w tym zakresie sąd uznał za złożone wyłącznie na potrzeby toczącego się postępowania. Trudno bowiem przyjąć, że dorosły mężczyzna posiadający swoją rodzinę w bezinteresowny sposób wspiera finansowo swoją dorosłą siostrę nie oczekując zwrotu pożyczonych pieniędzy. Pozostali świadkowie A. Ł. i I. W. są osobami obcymi dla stron postępowania i nie miały interesu, w tym by zeznawać sprzecznie z prawdą. Ich wiedza o stanie rodziny w przeważającej mierze pochodziła od samej K. G., co Sąd również miał na uwadze.

Sąd Rejonowy wyjaśnił również, że przy ustalaniu stanu faktycznego nie uwzględnił ponadto dokumentów w postaci paragonów, znajdujących się na kartach: k.13 i to samo k.712 za zakup odzieży, kopie paragonów za usługi ksero k.44 i 45, paragon na zakup węgla k.78, paragon z apteki k.85, lista paragonów k.220, kopia paragonu k.245, 250, paragony k.344-351, 352, 353-375, 408, 462, 469-474, 532-545, 577-590, 737, 788-791, 908-913, 965-966. Paragony, zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem nie stanowią dowodu zakupu, ponieważ nie są wystawione na konkretnego nabywcę. Dokumenty te stanowią jedynie dowód tego, że określone towary zostały zakupione w określonym sklepie w danym dniu, nie wskazują nabywcy towarów, zatem nie dowodzą wydatków poniesionych przez powódki. Ponadto nie stanowią dokumentu w rozumieniu art. 129 k.p.c. ani dokumentu prywatnego w rozumieniu art. 244 § 1 k.p.c.. Nie uwzględnił także takich samych dokumentów i faktur składanych przez powódkę wielokrotnie do akt sprawy, a które już się w aktach znajdowały: faktury z k. 40, 223, 243, dokumenty k. 116 -136 – te same, co na k. 9-29; na k.137-195- te same, co na k.30-88; w kopercie k.196 – te same, co w kopercie k.89, dokumenty na k.277-337, są te same, co na k.216-276, dokumenty, kalkulacje budowlane z 2011 i 2012 r. – k.376-380 i te same dokumenty na k.480-483, zaświadczenie k.450 i 451 – to samo co w kopercie k.89 i na k. 271, rtg kręgosłupa z 2007 r. k.217- nie ma znaczenia dla ustalania stanu faktycznego. Nieuwzględnione zostały także: środek owadobójczy za 28 zł k.41, donica. za 50zł k.79, taśma, kwiaty i artykuły dekoracyjne k.439, doniczka, kwiatek i cylinder za 63,95 zł k.566 oraz koszt zakupu piekarnika i wyposażenia domu – jako niestanowiące usprawiedliwionych potrzeb.

W stanie faktycznym nie zostały wskazane również wielokrotnie kopiowane i składane do akt sprawy pliki dokumentów, faktur i paragonów - dokumenty z k. 496-479 – te same, co na k. 343-375, z k. 484-500 – te same, co na k.381-397, z k. 501-503 – te same, co na k.402-405, z k. 505-511 – te same, co na k.398-401 i 412-414, z k. 512-515 – te same, co na k.406-410, z k. 517-519 – te same, co na k.415-417, z k. 520-525 – te same, co na k.423-427, z k. 526-529 – te same, co na k.418-422, zaświadczenie k. 531 – to samo co k.411 i k.576, faktura z k. 550 – ta sama co k. 84, skierowania z k. 552 – to samo co na k. 490 i k. 606, dokumenty z k. 591-595- te same co na k. 546-550, faktura k. 600 – to samo co na k 551, dokumenty k. 601-602 – to samo co k.436-437 i z k. 603-604 – to samo co k.46-47, faktura k. 605 – ta sama co k. 493, dokumenty k. 608-613 – to samo co n k. 475-480, usg i faktura k. 614 i 615 – to samo co na k. 554 i 555, faktury k. 617 – to samo co na k.481, z k. 619 – to samo -k. 486, dokumenty z k. 617-629 – to samo na k. 481-483, 486, 439-445, 438, świadectwo z k.663- to samo k.219, zaświadczenie z k. 669 – to samo co k. 225 i z k. 670– to samo co k. 271, faktury z k. 678-679 – to samo co k.260-261 i z k. 713 – to samo co k.38, dokumenty z k. 803-836 – te same co na k. 780-802 i z k.856-861 – to samo co 648-653 oraz z k.882-884 – to samo co k.768, k. 900 i 901 – to samo co 709 i 711, z 903- to samo co 710, z k. 906-907 – to samo co 735-736, k. 792-793 faktura za ekogorszek - to samo k. 73-74, wydruk e-mail k.924-927 – to samo co 920-923, dokumenty z k.995-1000 – to samo co k. 959-984, zdjęcie rtg z 2007 r. k. 598 – to samo co k. 217. Sąd nie uwzględnił również wyceny okularów progresywnych z k. 553 (i to samo na k. 607), bo nie wiadomo kogo dotyczy ta wycena. Również wydruk e-mail k. 630-635- dotyczy jakiegoś zadłużenia u wierzyciela B. z nakazu zapłaty i korespondencji oraz potwierdzeń wpłat oraz k.889 – przypomnienie płatności telefon – nie wiadomo jakich wierzytelności dotyczą te dokumenty. Także dokumenty: decyzja o nakazie rozbiórki k. 766, wydruk ze strony internetowej k. 799-799v- tablet, płyta k. 843 – nagranie z podziału majątku, że pozwany posiada pieniądze na spłatę, k. 845-850 pismo do prokuratury o zdjęcie licznika od wody, k.862-865v-zdjęcia samochodów i pozwanego, k. 878-881 – pismo do wójta, w którym powódka skarży się że pozwany chce zdjąć jej licznik od wody, k. 886-886 – odmowa wydania kluczy i opinie dot. majątku - były nieprzydatne do ustalenia stanu faktycznego niniejszej sprawy. Również jako nieprzydatne do ustalenia stanu faktycznego były: kopia postanowienia (...) /utrzymanie w mocy postanowienia o odmowie wszczęcia dochodzenia z 2018 r.- k.30-32; wyrok sądu karnego w sprawie (...)k.34-35 i wyrok sądu odwoławczego (...) k.36-37; wydruki z poczty e-mail przypomnienie o płatności za telefon– nie wiadomo czyj to adres - k.246, 249, kopia pisma ze sprawy cywilnej k. 452, 454 – nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia.

W następstwie powyższych ustaleń Sąd pierwszej instancji uznał, że:

- powództwo główne w zakresie podwyższenia alimentów na rzecz P. A. zasługiwało na uwzględnienie, ale nie w żądanej wysokości.

- powództwa K. G. i W. A. o podwyższenie alimentów na ich rzecz były całkowicie bezzasadne.

- powództwo wzajemne o uchylenie obowiązku alimentacyjnego było bezzasadne, natomiast żądanie ewentualne dotyczące alimentów nie mogło zostać uwzględnione ze względu na niesprecyzowanie wysokości roszczenia przez pozwanego.

Sąd zważył, że podstawą żądania powódek jest art. 138 kro, zgodnie z którym w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Przez "zmianę stosunków" należy rozumieć zmianę okoliczności istotnych z punktu widzenia ustawowych przesłanek obowiązku alimentacyjnego i zakresu świadczeń alimentacyjnych, tj. usprawiedliwionych potrzeb uprawnionych i możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanych. Zatem nie każda zmiana w życiu obowiązanego czy uprawnionego do alimentów będzie podstawą do zmiany orzeczenia alimentacyjnego, w szczególności jeśli nie ma charakteru trwałego, zasadniczego, i nie wyczerpuje przesłanek, które w istotny sposób wpływają na istnienie czy zakres obowiązku alimentacyjnego. Nie oznacza to, iż każda zmiana w zarobkach zobowiązanego będzie uzasadniała zmianę zakresu alimentacji. Tylko zmiana wysokości zarobków na skutek istotnej zmiany możliwości zarobkowych może być podstawą do zmiany wysokości świadczenia alimentacyjnego. Jedynie zmiana stosunków zaistniała po zamknięciu rozprawy poprzedzającej wydanie wyroku zasądzającego alimenty, może uzasadniać żądanie zmniejszenia lub ograniczenia czasu trwania świadczeń alimentacyjnych.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy Sąd Rejonowy wskazał, że ww. przesłanki zmiany wysokości alimentów wobec K. G., ostatnio orzeczone wyrokiem rozwodowym nie zostały spełnione. W chwili orzekania alimentów mieszkała ona w wynajmowanym mieszkaniu i uiszczała z tego tytułu czynsz oraz ponosiła koszty jego utrzymania. Obecnie mieszka w domu należącym do pozwanego, nie uiszcza z tego tytułu czynszu najmu a jedynie ponosi część opłat eksploatacyjnych, pozostawiając zadłużenie, albo spłaca je nieregularnie. Również stan zdrowia powódki nie uzasadnia zasadności żądania, gdyż to nie uległo pogorszeniu w porównaniu do chwili orzekania o rozwodzie. Powódka wskazuje na pojawiające się nowe dolegliwości w postaci słabnącego wzroku czy drętwienia w nodze, albo też bólu kręgosłupa, jednakże dowody przedstawione na tę okoliczność tego nie potwierdzają. Art. 60 § 2 kro formalnie daje małżonkowi niewinnemu uprawnienie do żądania od małżonka wyłącznie winnego środków na zaspokojenie jego usprawiedliwionych potrzeb, jednak nie sposób przyjąć, że od rozwodu zaistniały takie okoliczności, które uzasadniają zmianę wysokości alimentów. Obecnie K. G. mieszka w domu należącym do pozwanego, może swobodnie nim dysponować z wyłączeniem pozwanego, zaś w ramach postępowania o podział majątku ma zasądzoną spłatę z tego tytułu i toczy się w tym zakresie egzekucja z nieruchomości, w której sama mieszka. Ponadto należy podkreślić, że art. 60 § 2 kro nakłada na małżonka wyłącznie winnego jedynie obowiązek przyczyniania się w odpowiednim zakresie do ponoszenia kosztów związanych z zaspokojeniem usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, co oznacza, że nie ma obowiązku małżonek winny ponosić kosztów utrzymania byłego małżonka w całości. W ocenie Sądu nie zostały spełnione zatem przesłanki uzasadniające żądanie podwyższenia alimentów na rzecz byłej żony.

Uznając, że również żądanie W. A. o podwyższenie alimentów jest bezzasadne Sąd pierwszej instancji przypomniał, że powódka ma orzeczone alimenty w wysokości po 900 zł miesięcznie. Ukończyła już szkołę i kontynuuje naukę w technikum kosmetycznym. Jej nauka odbywa się zaocznie w weekendy, ale nie zawsze jest to każdy weekend. Nie podjęła dotąd żadnej pracy, ani stażu, nawet w zawodzie, w którym się kształci, choć rynek pracy takie możliwości oferuje, a co dodatkowo przyniosłoby powódce niewymierną korzyść w postaci doświadczenia i doskonalenia nabywanych umiejętności z jednej strony i odciążenia matki w kosztach swojego utrzymania, z drugiej. Nie można wykluczyć także pozytywnego wpływu na zdrowie psychiczne powódki. Mimo, że powódka nadal kontynuuje leczenie psychiatryczne i psychologiczne wskazując, że to właśnie z uwagi na stan zdrowia nie jest w stanie nawet podjąć prób poszukiwania zatrudnienia czy też go podjąć, to jednak materiał dowodowy przeczy temu stanowisku. Wydruki zdjęć z portalu społecznościowego (imprezy, palenie papierosów) i twierdzenia samej powódki, że jakby miała pieniądze na korepetycje z matematyki oraz na płatne kursy kosmetyczne w innym mieście, to byłaby w stanie ze względu na stan zdrowia brać w nich udział – potwierdzają, że mając 20 lat nie podejmuje wystarczających kroków, by się samodzielnie się utrzymywać, chociażby w części. Takie stanowisko strony zostało zaprezentowane wyłącznie na potrzeby niniejszego postępowania. Zatem od ostatniego ustalania wysokości alimentów nastąpiły zmiany wpływające na wysokość alimentów, ale nieuzasadniające ich podwyższenia. Z tego względu powództwo podlegało oddaleniu w całości.

W ocenie Sądu pierwszej instancji za zasadnością żądania podwyższenia alimentów należnych P. A. przemawiało to, że od ostatniego ustalenia ich wysokości upłynęły 2 lata. Obecnie małoletnia ma 16 lat, skończyła szkołę podstawową i uczy się w technikum. Zmiana szkoły spowodowała wzrost uzasadnionych potrzeb, gdyż teraz matka musi kupować córce wszystkie podręczniki (koszt ok. 700 zł), podczas gdy w szkole podstawowej zakup ograniczał się do ćwiczeniówek (150 zł). U P. został zdiagnozowany zespół (...), wymagający specjalistycznych terapii (według twierdzeń powódki ok. 800 zł/miesiąc) oraz (...) (wizyty u specjalisty, badania i leki). Wymaga także leczenia endokrynologicznego (wizyty kontrolne i leki). Rozpoznano skrzywienie kręgosłupa. Już powyższe wskazuje, że zwiększył się zakres uzasadnionych potrzeb małoletniej powódki. W ich zakresie Sąd nie uwzględnił natomiast zakupu tabletu, kosztów wyżywienia w wysokości 1.500 zł miesięcznie, kosztów wizyt u ortopedy raz w tygodniu po 220 zł a także wyżywienia dla zwierząt. Dowody zgromadzone w sprawie nie potwierdzają, że u powódki występuje uzasadniona potrzeba bądź konieczność posiadania tak drogiego sprzętu czy też posiadania psa, dwóch adoptowanych kotów i żółwia. Ponadto z dokumentacji medycznej nie wynika również konieczność odbywania odpłatnych (prywatnych) wizyt u ortopedy związanych ze skoliozą z częstotliwością raz w tygodniu. Jeżeli chodzi o wizyty u psychodietetyka, to takie wskazanie było jeszcze przed poprzednim podwyższeniem alimentów. Od tego czasu matka nie zapisała dziecka do poradni psychodietetycznej, ani też do poradni dietetycznej, mimo upływu 2 lat, tylko chce korzystać z wizyt prywatnych i odpłatnych, argumentując to szybkością załatwienia diagnozy. Przez ww. okres z pewnością odbyłaby się jakaś wizyta refundowana z środków NFZ. W ocenie sądu w zakresie ortopedycznym wystarczająca jest okresowa rehabilitacja i kontrola. Ostatnio były ustalone alimenty w wysokości 800 zł (2 lata temu). W ocenie sądu, obecnie usprawiedliwione potrzeby małoletniej wynoszą miesięcznie: wyżywienie 700 zł, dojazdy do szkoły 150 zł, leczenie 450 zł, wydatki szkolne 100 zł, odzież i obuwie 200 zł, chemia i kosmetyki 100 zł – łącznie 1700 zł. Pozwany, z uwagi na to, że nie wykonuje obowiązku alimentacyjnego poprzez osobistą dbałość o wychowanie córki ani też nie pokrywa żadnych doraźnych potrzeb córki, powinien w większej części pokrywać koszty jej utrzymania, stosownie do własnych możliwości majątkowych i zarobkowych. Sytuacja pozwanego od ostatniego ustalenia wysokości alimentów nieznacznie uległa zmianie. Nadal jego zdolność do wykonywania pracy jest ograniczona z uwagi na posiadane orzeczenie o stopniu niepełnosprawności i zaleceniach pracy lekkiej na wolnym rynku, zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami, ze względu na przebyte uszkodzenie barku. Pozwany jednak jest w stanie świadczyć pracę, co czyni podejmując się prac hydraulicznych dorywczo. Nie jest jednak zarejestrowany jako bezrobotny w urzędzie pracy i nie przedstawił żadnych dowodów na fakt poszukiwania stałego zatrudnienia. Pozwany podupadł jednak na zdrowiu psychicznym, leczy się psychiatrycznie i ma trudności z adaptacją w nowej sytuacji. Obciążającym dla niego czynnikiem są liczne sprawy sądowe i administracyjne wszczynane przez byłą małżonkę. Z powyższych względów, w ocenie sądu, pozwany ma większe możliwości zarobkowe, niż przedstawił to w toku postępowania i jest w stanie osiągać zarobki chociażby na poziomie najniższego wynagrodzenia za pracę, tj. ok. 2.700 zł. Ponadto pozwany jest właścicielem nieruchomości (działki zabudowanej domem, w którym mieszkają powódki) i udziału w innej nieruchomości, w której mieszka obecnie jego wuj i brat. Ma zadłużenie alimentacyjne u komornika. Matka powódki obecnie przebywa na zasiłku rehabilitacyjnym w wysokości ok. 1700 zł miesięcznie, posiada wierzytelność z tytułu spłaty po podziale majątku stron w wysokości 116.000 zł, jest zadłużona. Rokowania co do powrotu do zdrowia matki są pomyślne. Wobec tak ustalonych możliwości zarobkowych i majątkowych rodziców małoletniej P. sąd uznał, że ojciec powinien zaspokajać usprawiedliwione potrzeby młodszej córki w wysokości 1000 zł miesięcznie, zaś w pozostałym zakresie powinna czynić to matka. Świadczenie rodzica polegające na osobistych staraniach nie powinno bowiem w całości zwalniać tego rodzica od świadczeń pieniężnych na dziecko. W razie pojawienia się innych potrzeb ma ona przecież do dyspozycji na zaspokojenie potrzeb córki dodatkowe środki w postaci świadczeń socjalnych przyznanych na małoletnią (500+, świadczenie pielęgnacyjne), które zgodnie z ich celem powinny być przeznaczane przede wszystkim na jej potrzeby. Środki te w wysokości alimentów nie są uwzględniane. Powództwo małoletniej P. A. w zakresie przewyższającym zasądzoną kwotę podlegało oddaleniu jako bezzasadne. Do usprawiedliwionych potrzeb małoletniej nie zostały wliczone koszty utrzymania zwierząt. Zdaniem sądu jest to koszt fakultatywny, dodatkowy i nie mieści się w pojęciu usprawiedliwionych potrzeb dziecka. Tym bardziej, że z materiału dowodowego nie wynikają medyczne lub psychologiczne wskazania ich posiadania. W tym zakresie koszty w całości powinien ponosić ten z rodziców, u którego zwierzęta przebywają. Sąd uznał również deklarowane wydatki na wyżywienie małoletniej w wysokości 1.500 zł miesięcznie za rażąco wygórowane. Małoletnia nie jest objęta żadną szczególną dietą i nie ma specjalnych wymagań żywieniowych ze wskazań zdrowotnych. Ponadto faktury załączone do akt sprawy nie potwierdzają tej okoliczności, zaś analiza złożonych faktur pokazuje, że wydatki przeznaczane na zakupy spożywcze, chemiczne, kosmetyczne i na karmę dla zwierząt zamykają się w przedziale od 450,42 zł w październiku, przez 895,78 zł we wrześniu, 1042,10 zł w styczniu do kwot 1656,79 zł w grudniu i kwoty 1839,95 w listopadzie. Nieuzasadnione są również wskazywane przez matkę potrzeby w zakresie leczenia powódki. Z dowodów wynika bowiem, że w przeważającej mierze korzysta na z wizyt odpłatnych i odpłatnie wykonuje badania laboratoryjne i o ile część z nich jest rzeczywiście uzasadniona, to większość można z powodzeniem odbyć w ramach refundacji z NFZ, a terminy ich realizacji nie są tak odległe jak wskazuje K. G.. Matka nie może oczekiwać, że na wysokość alimentów będą wpływać wyłącznie jej decyzje, które nie znajdują uzasadnienia w okolicznościach sprawy. Tak jest chociażby ze sposobem żywienia małoletniej powódki. Matka wiedząc, że małoletnia cierpi na nadwagę i kompulsywne objadanie się nie dostosowuje jej diety, w miarę swoich możliwości, by była zbilansowana i zdrowa a zakupy spożywcze bogate są produkty wysoko przetworzone, o wysokiej wartości energetycznej i niskiej wartości odżywczej i zawierają niewielką ilość owoców i warzyw. Przy odrobinie zaangażowania i dobrej woli a także przy wykorzystaniu dostępnych w Internecie bezpłatnych narzędzi matka z powodzeniem mogłaby podjąć próbę zmiany nawyków żywieniowych rodziny, mając na to czas, gdyż jej córki nie są na tyle chore, żeby wymagały całodobowej opieki z jej strony. Tymczasem matka na zarzut pozwanego dotyczący niewłaściwej diety dziewczyn usprawiedliwia się nieumiejętnością zdrowego gotowania i potrzebą korzystania z bardzo drogich diet pudełkowych, których koszt w części miałby pokrywać pozwany płacąc alimenty w podwyższonej wysokości.

Sąd Rejonowy wyjaśnił również, że alimenty w podwyższonej wysokości zostały zasądzone od dnia wniesienia pozwu, tj. od dnia 23 maja 2022 r., albowiem powódka formułując żądanie nie sprecyzowała, od którego dnia marca 2022 r. domaga się ich zasądzenia.

O odsetkach ustawowych za opóźnienie sąd orzekł zgodnie z żądaniem w oparciu o art. 481 § 1 i 2 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych.

Przechodząc do oceny żądań z pozwu wzajemnego wniesionego przez M. A. Sąd Rejonowy wskazał, że nie jest uzasadnione uchylenie obowiązku alimentacyjnego wobec W. A.. Wyjaśnił, że podstawą tego żądania jest art. 133 § 3 k.r.o., zgodnie z którym rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się. Z normy tej wynika, że obowiązek alimentacyjny rodziców względem ich dzieci nie jest ograniczony terminem, a osiągnięcie przez dziecko określonego wieku nie stanowi przesłanki jego uchylenia. W orzecznictwie wskazuje się, że od pełnoletnich dzieci uczących się można wymagać, aby chociażby częściowo utrzymywały się podejmując prace różnego rodzaju. Dziecko powinno podejmować próby usamodzielnienia się, jeżeli jest to możliwe i uzasadnione. Sąd Najwyższy w wyroku z 1.10.1998 r. (I CKN 853/97, Legalis) wskazał, że przy ocenie czy istnieje możliwość podjęcia zatrudnienia przez kształcące się pełnoletnie dziecko należy brać pod uwagę nie tylko to, czy „świadczenie alimentów przez rodziców nie stanowi dla nich nadmiernego uszczerbku, a także brać pod uwagę zdolności i pracowitość dziecka, stopień trudności studiów, czas wolny od zajęć, chęć dziecka rozwijania zainteresowań (np. udział w kołach naukowych)”. Ten pogląd sąd w niniejszej sprawie podziela. Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy Sąd meritii wskazał, że W. A. ma 20 lat, obecnie zaocznie w weekendy uczy się w technikum kosmetycznym. Po ukończeniu tej szkoły posiądzie umiejętności pozwalające jej na podjęcie pracy w pełnym wymiarze i samodzielne utrzymanie się. Wykazuje chęć dalszej nauki, zaś osobiste zdolności i cechy charakteru pozwalają jej na rzeczywiste kontynuowanie nauki. Ze względu na weekendowy charakter nauki W. A. ma możliwość częściowego zaspokajania swoich potrzeb i utrzymania się poprzez zatrudnienie chociażby w niepełnym wymiarze czasu pracy, bądź też korzystając z odpłatnego stażu w zawodzie, który wybrała. To pozwoliłoby osiągnąć jej dochód w wysokości około 1.500 zł brutto. Ma również możliwość dorywczo wykonywać paznokcie wśród rodziny i znajomych, który pokryliby chociaż koszt materiału niezbędnego do ich wykonania. Zdaniem Sądu rodzice W. A. powinni alimentować córkę jeszcze przez czas nauki w zawodzie kosmetyczki, wraz z którego uzyskaniem będzie ona w stanie usamodzielnić się i uzyskać środki na swoje utrzymanie. Ponadto mimo, że świadczenie alimentów stanowi pewne obciążenie dla obojga rodziców nie jest ono na tyle nadmierne, by uzasadniało uchylenie obowiązku alimentacyjnego. Podkreślił, że jest to sytuacja wyjątkowa, aby obowiązek alimentacyjny rodziców w okresie usamodzielniania się pełnoletniego dziecka mógł zostać wyłączony. Z tych względów żądanie główne powództwa wzajemnego jako bezzasadne podlegało oddaleniu.

Sąd Rejonowy wskazał również, że powód wzajemny obok żądania głównego, w razie jego nieuwzględnienia, sformułował żądanie ewentualne stosownego obniżenia obowiązku alimentacyjnego wobec W. A.. Sąd rozpoznaje i rozstrzyga o żądaniu ewentualnym tylko wówczas, gdy brak jest podstaw do uwzględnienia żądania zasadniczego, co ma miejsce w niniejszej sprawie. Jest to szczególny przypadek kumulacji roszczeń z art. 191 k.p.c. Podstawą żądania obniżenia alimentów jest powołany już art. 138 k.r.o. stanowiący o możliwości korygowania wysokości alimentów w razie zmiany stosunków. Formułując żądanie ewentualne powód nie wskazał jego wysokości podając jedynie, że alimenty winny być „zmniejszone stosownie do okoliczności”. Zgodnie z art. 187 § 1 pkt 1 k.p.c. pozew powinien zawierać dokładnie określone żądanie oraz przytoczenie okoliczności faktycznych uzasadniających żądanie. Żądanie to powinno obejmować także jego wysokość i wskazanie podstawy faktycznej stanowiącej jego źródło. Powód, mimo, iż był reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, temu obowiązkowi nie sprostał. Z tych względów również powództwo wzajemne podlegało oddaleniu.

Sąd w punkcie 6 wyroku zniósł pomiędzy stronami koszty postępowania korzystając z dobrodziejstwa płynącego z art. 102 k.p.c. a także w punkcie 7 wyroku z uwagi na treść art. 113 ust. 4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 roku (Dz.U. z 2014 r., poz. 1025 ze zm.) nie obciążył stron nieuiszczonymi kosztami sądowymi, które przejął na koszt Skarbu Państwa. Rozstrzygnięcia te znajdują uzasadnienie w charakterze dochodzonych roszczeń oraz postawie stron postępowania w toku procesu a także ostatecznym wyniku procesu. Zważywszy, że w toku tego postępowania K. G. korzystała z przyznanej jej z urzędu pomocy prawnej świadczonej przez adwokata E. M. i następnie w jej miejsce likwidatora tej kancelarii (...) sąd przyznał i nakazał wypłacić na rzecz ustanowionego z urzędu pełnomocnika wynagrodzenie ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim kwotę 5.400 zł, obliczając jego wysokość na podstawie § 2 ust. 1 i 3 w związku z § 2 pkt. 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800).

Na podstawie art. 333 § 1 ust. 3 k.p.c., Sąd z urzędu nadał wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, w części zasądzającej alimenty.

Pod rozstrzygnięcie Sądu drugiej instancji poddano następujące skargi apelacyjne:

Apelację wniesioną przez pozwanego.

Reprezentujący pozwanego pełnomocnik zaskarżam wyrok Sądu Rejonowego w części, to jest w zakresie punktu 1, podwyższającego alimenty od pozwanego na rzecz małoletniej P. A. z kwoty 800 zł na kwotę 1000 zł oraz w zakresie pkt 5, oddalającego powództwo wzajemne w całości.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

a) w zakresie punktu 1 wyroku naruszenie prawa materialnego, art. 135 § 1 i 2 k.r.o. oraz w zw. z art. 6 k.c. poprzez błędną jego wykładnię i przyjęcie, iż strona powodowa wykazała zwiększenie potrzeb P. A. w takim zakresie, który usprawiedliwia podwyższenie alimentów z kwoty po 800 złotych do kwoty 1000 złotych,

b) w zakresie punktu 1 wyroku naruszenie prawa materialnego, to jest art. 138 k.r.o. poprzez uznanie, że nastąpiła zmiana okoliczności faktycznych skutkujących zmianą orzeczenia zapadłego 2 lata wstecz,

c) w zakresie punktu 5 wyroku naruszenie prawa materialnego, to jest art. 133 § 3 k.r.o. przez oddalenie powództwa w całości w sytuacji gdy pozwany złożył powództwo wzajemne o uchylenie obowiązku alimentacyjnego w całości, zatem sąd uprawniony był do miarkowania żądania bowiem nie wychodził poza zakres żądania wysuwanego w ramach powództwa wzajemnego.

Mając powyższe na uwadze wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt 1. i oddalenie powództwa małoletniej P. A. w całości, zmianę zaskarżonego wyroku w pkt. 5 poprzez uchylenie obowiązku alimentacyjnego wobec W. A. w całości względnie o jego obniżenie do kwoty 200 zł.

Wniósł również o zasądzenie od powódek na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego w postępowaniu apelacyjnym według norm przepisanych.

Apelację wniesioną w imieniu w imieniu małoletniej P. A. oraz w imieniu powódki K. G., wniesioną przez pełnomocnika powołującego się na działanie w ich imieniu z urzędu.

Apelant wyrok zaskarżam w części: w zakresie pkt. 2, pkt. 4 oraz w zakresie pkt. 8.

Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucam:

I. naruszenie przepisów prawa materialnego:

1) art. 135 k.r.o. w zw. z art. 138 k.r.o. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że w okolicznościach niniejszej sprawy nie nastąpiło istotne zwiększenie usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki, podczas gdy od czasu ustalenia obowiązku alimentacyjnego jej potrzeby uległy zwiększeniu;

2) art. 138 k.r.o. poprzez jego nieprawidłowe zastosowanie i przyjęcie, iż okolicznościach niniejszej sprawy nie doszło do zmiany stosunków uzasadniających zmianę wysokości świadczenia alimentacyjnego poprzez jego podwyższenie o do kwoty po 1800 zł miesięcznie;

3) art. 60 § 2 w zw. z art. 138 k.r.o. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że w okolicznościach niniejszej sprawy brak jest przesłanek zmiany wysokości alimentów wobec K. G., podczas gdy od czasu zasądzenie alimentów na rzecz K. G. jej sytuacja materialna oraz życiowa uległa znacznemu pogorszeniu;

4) § 4 ust 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu poprzez nie podwyższenie zasądzonych na rzecz pełnomocnika z urzędu kosztów pomocy prawnej o stawkę podatku od towarów i usług;

II. naruszenie przepisów postępowania mające wpływ na treść rozstrzygnięcia w sprawie - art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. poprzez brak wszechstronnej oceny materiału dowodowego i nieuwzględnienie w szczególności, iż w okolicznościach sprawy doszło do takiej zmiany stosunków, która uzasadniałaby tak podwyższenie świadczenia alimentacyjnego, jak i tego, że pozwany nie partycypuje w kosztach utrzymania dziecka poza zasądzonymi alimentami, niepełne rozważenie dowodów polegające na przyjęciu, że zasądzona kwota jest odpowiednia i wystarczająca do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb powódki, podczas gdy jej potrzeby wykraczają ponad zasadzone alimenty, uznanie, że pozostałą cześć potrzeb powódki pokrywać będzie matka, która również obciążona jest obowiązkiem alimentacyjnym, podczas gdy cały trud wychowania dziecka i sprawowania opieki na małoletnią powódką spoczywa w zasadzie wyłącznie na matce, bowiem ojciec dziecka nie uczestniczy aktywnie tak w sprawowaniu opieki jak i wychowaniu małoletniej;

III. błąd w ustaleniach faktycznych mający istotny wpływa na treść rozstrzygnięcia polegający na sprzeczności istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego skutkujące naruszeniem przepisów prawa materialnego a to art. 135 k.r.o. i art. 138 k.r.o. poprzez:

- uznanie, że ustalone w zaskarżonym wyroku świadczenie alimentacyjne w kwocie 800 zł jest adekwatne do stwierdzonej zmiany stosunków, podczas gdy w niniejszej sprawie upłynęły dwa lata od wyroku ustalającego podwyższone świadczenie alimentacyjne, zaś stan faktyczny odnoszący się do potrzeb małoletniej od daty poprzedniego wyrokowania uległ zmianie, jej potrzeby są na znacznie wyższym poziomie;

- uznanie, że miesięczne potrzeby nastoletniej powódki mieszczą się w granicach 1700 zł, podczas gdy z zalegających w aktach sprawy wynika, że kwota ta jest znacznie wyższa, aniżeli przyjęta przez Sąd I instancji,

- uznanie, że zdolność pozwanego do wykonywania pracy jest ograniczona z uwagi na posiadanie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, podczas gdy pozwany nie podejmuje starań w znalezieniu pracy odpowiedniej dla jego stanu zdrowia, czym znacząco zaniża oraz nie w pełni wykorzystuje swoje możliwości zarobkowe.

Mając na uwadze powołane wyżej zarzuty, skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w części poprzez uwzględnienie powództwa w całości:

- w zakresie pkt 2 poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletniej P. A. tytułem alimentów dalszej kwoty po 800 zł, tj. podwyższenie ustalonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim Wydział III Rodzinny z dnia 28.10.2020 roku w sprawie o sygn. (...) alimentów z kwoty po 800 zł do kwoty po 1800 zł miesięcznie;

- w zakresie pkt 4 poprzez podwyższenie świadczenia alimentacyjnego od M. A. na rzecz K. G. z kwoty po 250 zł do kwoty po 1200 zł miesięcznie

- w zakresie pkt. 8 poprzez powiększenie zasądzonej od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. G. likwidatora Kancelarii Adwokackiej adw. E. M. kwoty 5400 zł o podatek VAT w kwocie 1242 zł (jeden tysiąc dwieście czterdzieści dwa złote) tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną K. G. z urzędu.

Wniósł również o zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz adwokata A. G. kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej K. G. z urzędu w postępowaniu odwoławczym, bowiem koszty te nie zostały uiszczone ani w całości, ani w części.

Apelację wniesioną przez powódkę K. G. osobiście.

Powódka zaskarżyła wyrok w części oddalającej powództwo co do swojej osoby oraz co do córki P. A..

Wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie alimentów na rzecz P. A. w kwocie po 1800 zł miesięcznie (ich podwyższenie o dalsze 800 zł) oraz zasądzenie na swoją rzecz alimentów w kwocie po 1200 zł. miesięcznie ( ich podwyższenie o 950 zł. ).

W swej apelacji wskazała, zgłosiła zarzut błędnych ustaleń faktycznych nie precyzując jednak czego miał dotyczyć ograniczając się do opisania swojej wersji sytuacji majątkowej i rodzinnej w jakiej znajdują się strony przedmiotowego postępowania.

Odnosząc się do powyższych apelacji, Sąd Okręgowy wyjaśnia, że w toku postępowania przed Sądem pierwszej instancji K. G. nie była reprezentowana przez pełnomocnika z urzędu. Adwokat został ustanowiony dla K. G. – przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki a więc jego kompetencje ograniczały się do reprezentowania interesów P. A. (vide: postanowienie Sądu Rejonowego k. 97). Tym samym nie był umocowany do czynności jakie podjął w związku z roszczeniem zgłoszonym przez K. G. w toku postepowania przed Sądem pierwszej instancji. Uznając za niezbędne sanowanie powyższego uchybienia, Sąd Okręgowy zobowiązał Sąd pierwszej instancji do podjęcia czynności umożliwiających powódce K. G. skuteczne wniesienie środka zaskarżenia. Powódka skorzystała z tej możliwości. Tożsamość zakresu zaskarżenia i wniosków apelacyjnych we wskazanych wyżej apelacjach skutkowała uznanie, że w sprawie nie ma podstaw do formalnego odrzucenia apelacji adwokata A. G.. Jego stanowisko co do roszczenia K. G. należało natomiast uznać za wyraz poparcia złożony w imieniu P. A. dla wniesionej przez powódkę apelacji.

Apelacja wniesiona przez powódkę W. A..

Działający w jej imieniu pełnomocnik z urzędu zaskarżył wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim w części - co do pkt 3, w zakresie oddalenia powództwa W. A. o podwyższenie alimentów.

Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił:

I. naruszenie przepisów prawa materialnego:

1) art. 135 k.r.o. w zw. z art. 138 k.r.o. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że w okolicznościach niniejszej sprawy nie nastąpiło istotne zwiększenie usprawiedliwionych potrzeb W. A., podczas gdy od czasu ustalenia obowiązku alimentacyjnego jej potrzeby uległy znacznemu zwiększeniu oraz aktualnie są wyższym poziomie aniżeli w dniu orzekania o ich wysokości;

2) art. 138 k.r.o. poprzez jego nieprawidłowe zastosowanie i przyjęcie, iż w okolicznościach niniejszej sprawy nie doszło do zmiany stosunków uzasadniających zmianę wysokości świadczenia alimentacyjnego poprzez jego podwyższenie na rzecz W. A. z kwoty 900 zł do kwoty 1800 zł podczas, gdy sytuacja majątkowa pozwanego uległa istotnej poprawie od chwili ostatniego ustalenia w wyroku rozwodowym wysokości świadczeń alimentacyjnych;

II. naruszenie prawa procesowego mające wpływ na treść rozstrzygnięcia w sprawie - art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. przez brak wszechstronnej oceny materiału dowodowego i nieuwzględnienie w szczególności, iż w okolicznościach sprawy doszło do zmiany stosunków, która uzasadniałaby podwyższenie świadczeń alimentacyjnych jak i tego, że pozwany nie partycypuje w kosztach utrzymania dziecka, nie opłaca zasądzonych uprzednio alimentów, zaś powódka nie jest w stanie się samodzielnie utrzymać, w skutek czego doszło do istotnych błędów w ustaleniach faktycznych a w konsekwencji oddaleniem powództwa pomimo braku podstaw;

III. błąd w ustaleniach faktycznych mający istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia polegający na sprzeczności istotnych ustaleń sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego skutkującego naruszeniem przepisów prawa materialnego, art. 135 k.r.o. i art. 138 k.r.o. poprzez:

- bezpodstawne przyjęcie, iż W. A. może się utrzymać samodzielnie, podejmując pracę zarobkową w dni wolne od nauki szkolnej bądź pracę dorywczą, podczas gdy z materiału dowodowego niniejszej sprawy, stanu psychicznego powódki, niskiego poczucia własnej wartości oraz wielu schorzeń temu towarzyszących wynika, że W. A. nie jest w stanie podjąć pracy ani samodzielnie się utrzymać;

- pominięcie przy ustalaniu stanu faktycznego okoliczności, iż W. A., pomimo osiągnięcia pełnoletności, uczy się w technikum kosmetycznym płatnym semestralnie i w związku z tym zwiększyły się potrzeby w stosunku do poprzedniego ustalenia wysokości obowiązku alimentacyjnego;

- pominięcie okoliczności, iż W. A. jest jeszcze w młodym wieku i może sobie pozwolić na rozwój swoich pasji i rozwój w dziedzinie kosmetyki, co pozwoli zwiększyć jej możliwości zarobkowe w przyszłości, a konsekwencji konieczne jest otrzymanie wsparcia od członków najbliższej rodziny;

- bezpodstawne przyjęcie, iż podwyższenie alimentów od ojca jest niezasadne ze względu na osiągnięcie pełnoletności przez powódkę, podczas gdy podwyższenie elementów nie pozostaje w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego i jest w pełni uzasadnionej biorąc pod uwagę młody wiek powódki;

- całkowite pominięcie okoliczności, iż niepodwyższenie alimentów od ojca na rzecz W. A. jest w pełni uzasadnione, podczas gdy to rozstrzygnięcie może doprowadzić do popadnięcia powódki w niedostatek;

- nieprawidłowym przyjęciu, iż W. A. prowadzi hulaszczy tryb życia, pali papierosy oraz uczestniczy w imprezach alkoholowych, podczas gdy powódka nigdy nie miała problemów z alkoholem ani z innymi używkami a wszelkie ustalenia faktyczne poczynione w tym zakresie jedynie w oparciu o informacje zawarte na portalu społecznościowym odbiegają od rzeczywistości.

Mając na uwadze powyższe zarzuty wniosła o zmianę wyroku w zaskarżonym zakresie poprzez uwzględnienie powództwa w całości - podwyższenie alimentów od pozwanego M. A. na rzecz córki W. A., ustalonych wyrokiem Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 28.10.2020 roku w sprawie o sygn. (...) z kwoty po 900 zł do kwoty po 1800 zł miesięcznie.

Wniósł również dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z rachunków i faktur na produkty dotyczące utrzymania powódki jakie pojawiły się po zakończeniu postępowania przed Sądem I instancji, orzeczenia o stopniu niepełnosprawności matki powódki, dokumentacji medycznej, decyzji z GOPS dot. matki powódki na okoliczność kosztów utrzymania powódki, sytuacji życiowej matki powódki, zasadności podniesienia zgodnie z żądaniem pozwu alimentów od pozwanego.

Zażądał przyznanie na swoją rzecz jako pełnomocnika z urzędu od Skarbu Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu w postępowaniu odwoławczym, bowiem nie zostały one opłacone w całości ani w części.

Pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie apelacji powódek.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Wniesione apelacje nie zasługują na uwzględnienie.

Wydając zaskarżony wyrok Sąd pierwszej instancji w sposób wyjątkowo skrupulatny i szczegółowy przedstawił ustalenia faktyczne stanowiące podstawę rozstrzygnięcia. Dokonał przy tym wnikliwej i zgodnej z regułami wynikającymi z art. 233 § 1 k.p.c. oceny przedstawionych przez strony dowodów.

Odnosząc się do poszczególnych apelacji, Sąd Okręgowy wyjaśnia, że zarzuty związane z naruszeniem powołanego przepisu zostały zgłoszone w apelacjach powódek. Pełnomocnicy P. A. i W. A. przyjęli przy tym zbliżoną konstrukcję zgłoszonych zarzutów. Wskazali na naruszenie przepisów postępowania mające wpływ na treść rozstrzygnięcia w sprawie - art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. - poprzez brak wszechstronnej oceny materiału dowodowego i nieuwzględnienie w szczególności, iż w okolicznościach sprawy doszło do takiej zmiany stosunków, która uzasadniałaby oczekiwane przez skarżące podwyższenie zasądzonych alimentów.

W ocenie Sądu Okręgowego, skuteczne wywiedzenie zarzutu naruszenia powołanych przepisów wymaga w pierwszej kolejności podania dowodów, które zostały poddane wadliwej ocenie. W skargach apelacyjnych brak takiego wskazania. Inaczej mówiąc podnosząc, że Sąd pierwszej instancji błędnie ocenił dowody przeprowadzone w toku postępowania skarżący nie wyjaśniają jakich dowodów powyższy zarzut dotyczy.

W sposób oczywisty dyskwalifikuje to omawiany zarzut.

Odnosząc się do ustaleń faktycznych pełnomocnicy powódek P. A. i W. A. wskazali również na błędy w tych ustaleniach opierając się nie tyle na twierdzeniu o pominięciu jakiś okoliczności (lub ich błędnym ustaleniu) ale kwestionując wnioski jakie Sąd pierwszej instancji wywiódł na ich podstawie.

Odnosząc się do tych zarzutów kompleksowo wyjaśnić należy, że ocenie Sądu Okręgowego, ustalenie wielkości należnych powódkom aktualnie alimentów wiąże się, na co wskazali sami autorzy apelacji, z zastosowaniem przepisów art. 135 k.r.o. i art. 138 k.r.o. Stanowisko to znajduje swoje uzasadnienie w sytuacji gdy brak jest w stosunku do Sądu rozstrzygającego sprawę jakichkolwiek sprecyzowanych zarzutów dotyczących pominięcia istotnych dla ustalenia wysokości alimentów faktów, a w konsekwencji brak ich uwzględnienia wśród okoliczności przyjętych przez Sąd jako podstawa rozstrzygnięcia.

Z uwagi na powyższe zarzuty odnoszące się do ustaleń faktycznych zawarte we wskazanych wyżej skargach apelacyjnych nie zasługują na uwzględnienie.

Ustalenia przyjęte przez Sąd pierwszej instancji, Sąd Okręgowy przyjmuje za własne.

Jednocześnie dostrzegając, że w postępowaniu apelacyjnym powódki W. A. i K. G. złożyły szereg wniosków dowodowych, Sąd Okręgowy wyjaśnia, że dokonał ich oceny według następujących kryteriów.

Warunkiem przeprowadzenia dowodu i dokonania na ich podstawie ustaleń jest stwierdzenie, że dowód dotyczy okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia (art. 227 k.p.c.). W postępowaniu apelacyjnym istotnym jest również ustalenie, że zawierają one cech nowości w tym znaczeniu, że wynikają z nich nowe w porównaniu z ustaleniami Sądu pierwszej instancji okoliczności (art. 381 k.p.c.). Jednocześnie stosownie do treści art. 235 ¹ § 1 pkt 1 k.p.c. Sąd może pominąć dowód mający wykazać fakt bezsporny nieistotny dla rozstrzygnięcia lub udowodniony zgodnie z twierdzeniami wnioskodawcy.

W wyniku powyższej oceny Sąd Okręgowy ustalił, nie spełniają powyższych kryteriów następujące złożone w postępowaniu apelacyjnym dowody z dokumentów: zajęcie wierzytelności z 11 kwietnia 2023 r. (fakt zadłużenia alimentacyjnego pozwanego został udowodniony), plik paragonów i faktur , na podstawie których nie można ustalić innych niż to przyjął Sąd pierwszej instancji potrzeb powódek, skierowań W. A. na badania lekarskie, z których nie wynikają żadne nowe okoliczności dotyczące jej stanu zdrowia.

Na podstawie pozostałych dokumentów Sąd Okręgowy przyjął natomiast w uzupełnieniu poczynionych przez Sąd pierwszej instancji ustaleń faktycznych następujące okoliczności:

Powódka w 2023 r. ponosiła dalsze koszty związane z ogrzewaniem domu.

Decyzją z dnia 28 marca 2023 r. powódkę K. G. zaliczono do osób niepełnosprawnych w stopniu lekkim.

Decyzją z 6 kwietnia 2023 r., przyznano K. G. zasiłek celowy.

(dowód: dokumenty – koperta k. 1118, tożsame dokumenty złożone na k. 1200 – 1273)

Jednocześnie w tym miejscu Sąd Okręgowy wyjaśnia, że złożone orzeczenie o stopniu niepełnosprawności powódki K. G. wydane w dniu 28 marca 2023 r. nie zmienia oceny jej możliwości zarobkowych skoro wynika z niego że może pracować na stanowisku przystosowanym do jej potrzeb i możliwości.

Odnosząc się do zawartych w apelacjach powódek zarzutów naruszenia prawa materialnego Sąd Okręgowy wyjaśnia, że wydając zaskarżone orzeczenie Sąd pierwszej instancji nie uchybił treści przepisów art. 135 k.r.o. w zw. z art. 138 k.r.o.

Co do apelacji P. A. przypomnieć należy, że od czasu ustalenia wysokości alimentów od pozwanego na rzecz córki na poziomie 800 zł miesięcznie minęły dwa lata. Twierdzenia, że w wskazanym okresie potrzeby małoletniej zwiększyły się z racji rozwoju dziecka i podjętą edukacje w szkole ponadpodstawowej nie znajdują żadnego potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym. Odwołanie się w tym zakresie do bliżej niesprecyzowanych zmian rodzaju i zakres potrzeb małoletniej, w zakresie wyżywienia, rozrywek, rozwoju intelektualnego i kulturalnego, oraz zmian w stanie zdrowia stanowi jedynie przejaw nieusprawiedliwionej polemiki z prawidłowymi ustaleniami i rozważaniami Sądu pierwszej instancji. W konsekwencji uznać należy, że zasądzone przez Sąd I instancji na poziomie 1000 zł miesięcznie alimenty odpowiadają poziomowi wzrostu potrzeb małoletniej powódki uwzględniającemu spadek siły nabywczej pieniądza.

Brak również podstaw aby podwyższyć alimenty ustalone od pozwanego na rzecz K. G.. Sytuacja majątkowa powódki nie uległa bowiem zmianie. Nie sposób w szczególności uznać, że stan zdrowia P. A. wyklucza podjęcie przez K. G. pracy zarobkowej (chociażby w niepełnym wymiarze czasu pracy).

Odnosząc się z kolei do apelacji wywiedzionej w imieniu W. A. Sąd Okręgowy wyjaśnia, że z uzasadnienia zaskarżonego wyroku nie wynika, iż Sąd pierwszej instancji przyjął jakoby powódka była w stanie się samodzielnie utrzymać. Gdyby tak było uwzględniłby powództwo wzajemne wywiedzione przez M. A.. Nie ulega natomiast żadnej wątpliwości, że powódka winna podjąć starania aby znaleźć pracę pozwalające na osiąganie dochodów, które winna przeznaczyć właśnie na swoje dalsze kształcenie i rozwój zawodowy. Inaczej mówiąc W. A. posiada możliwości zarobkowe pozwalające na osiąganie dochodów pokrywających koszty opłat za szkołę i zakup akcesoriów niezbędnych do wykonywania zawodu w jakim się kształci. Wybór formy kształcenie (szkoła zaoczna) skutkuje uznaniem, że posiada w tygodniu czas, który mogła by spożytkować na podjęcie pracy chociażby w niepełnym wymiarze. Wskazane wyżej okoliczności Sąd pierwszej instancji z wziął pod uwagę i słusznie oddalił powództwo W. A. o podwyższenie alimentów. Oznacza to tym samym, że orzeczone na jej rzecz w 2020 roku alimenty nie są zbyt niskie a w zakresie w jakim nie pozwalają na zaspokojenie wszystkich usprawiedliwionych potrzeb winny być uzupełnione dochodami osiąganymi przez powódkę. Nie przekonywujący jest jednocześnie argument o niemożności podjęcia przez nią pracy. To że powódka ma orzeczony lekki stopień niepełnosprawności, niskie poczucie własnej wartości i stresują ją kontakty z ludźmi z pewnością nie wyklucza podjęcia stażu w zawodzie kosmetyczki. Co więcej mogłoby to mieć charakter terapeutyczny i pomóc w przezwyciężeniu lęków i ograniczeń.

Na koniec wyjaśnić należy, że bez znaczenia dla powyższego stanowiska pozostaje „spór” czy W. A. pali papierosy i spożywa alkohol. Jest osobą pełnoletnią, ma do tego prawo, choć oczywiście wydatki na ten cel winna realizować z innych niż świadczenie alimentacyjne dochodów.

Sąd Okręgowy wyjaśnia również, że nie podziela zawartego w wymienionych wyżej apelacjach stanowiska jakoby Sąd I instancji zbyt małą wagę przywiązał do niewykorzystywania przez pozwanego możliwości zarobkowych. Biorąc pod uwagę fakt, że pozwany został uznany za osobę niepełnosprawną w stopniu lekkim, Sąd meritii słusznie na tej podstawie nie wykluczył możliwości podejmowania przez niego zatrudnienia i co za tym idzie zdolności do realizacji obowiązków alimentacyjnych ( powództwa M. A. o wygaśnięcie alimentów zostały oddalone). Tym samym Sąd pierwszej instancji prawidłowo ocenił możliwości zarobkowe pozwanego uwzględniając w tym zakresie również dyspozycję art. 135 § 1 k.r.o.

Na koniec wyjaśnić należy, że w okolicznościach przedmiotowej sprawy brak było podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku w zakresie pkt. 8 poprzez powiększenie zasądzonej od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. G. likwidatora Kancelarii Adwokackiej adw. E. M. kwoty 5400 zł o podatek VAT w kwocie 1242 zł (jeden tysiąc dwieście czterdzieści dwa złote) tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną K. G. z urzędu.

Wskazana wyżej kwota, biorąc pod uwagę wartość przedmiotu sporu wynikającą z faktu, że w/w pełnomocnik reprezentował tylko P. A. nie może zostać podwyższona zgodnie z oczekiwaniami skarżącego.

Nie można również uwzględnić apelacji pozwanego.

Nie ulega żadnej wątpliwości upływ 2 lat od daty ostatniego orzeczenia o alimentach na rzecz P. A., zaistniały okoliczności uzasadniające ich podwyższenie. Podwyższenie należnego z tego tytułu świadczenia z 800 do 1000 zł odpowiada przy tym poziomowi inflacji, co dostatecznie usprawiedliwia zastosowanie art. 138 k.r.o. Nie można się tym samym zgodzić ze skarżącym, iż podniesienie alimentów o 200 zł miesięcznie dla P. A. stanowi naruszenie art. 135 § 1 i 2 k.r.o.

Nieprzekonywujące są również argumenty wskazujące, że żądanie podwyższenia alimentów zgłoszone przez P. A. winno zostać oddalone z uwagi na to, iż sytuacja majątkowa pozwanego w okresie od ostatniej daty ustalenie alimentów do chwili obecnej nie uległa poprawie.

W ocenie Sądu Okręgowego w okolicznościach przedmiotowej sprawy brak również było podstawa aby uwzględnić powództwo wzajemne M. A. obejmujące żądanie stwierdzenia wygaśnięcia alimentów orzeczonych na rzecz W. A..

Nie ulega wątpliwości, że W. A. nie jest jeszcze samodzielna, nie osiąga dochodów pozwalających na jej samodzielne utrzymanie. Brak również podstaw aby uznać, że nie dokłada żadnych starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się. Brak więc podstawa aby zastosować powołany w skardze apelacyjnej przepis art. 133 § 3 k.r.o. Dostrzegając, że wobec wyżej wymienionej chociażby z racji na jej wiek (20 lat) i tego, że uczy się w systemie zaocznym można oczekiwać większej aktywności w tym zakresie uznać należy, iż jej brak jest również konsekwencją problemów zdrowotnych z jakim się boryka.

Brak było jednocześnie podstaw aby w przedmiotowej sprawie na podstawie powołanego przepisu art. 133 § 3 k.r.o. orzec o zmniejszeniu zasądzonych na rzecz W. A. alimentów. Nawet bowiem przyjmując, że przy pojęciu należytych starań powódka może chociażby przez podjęcie prac dorywczych pokryć część kosztów swojego utrzymania uznać należy, że przyuczenie do zawodu kosmetyczki generuje dodatkowe,

wcześniej nie istniejące po jej stronie wydatki. Oznacza to, że jej usprawiedliwione potrzeby nie zmniejszyły się.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy oddalił wszystkie wniesione apelacje na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach procesu za instancję odwoławczą orzekł na podstawie art. 100 k.p.c.

Zważywszy, że w toku postępowania apelacyjnego P. A. i W. A. korzystały z przyznanej z urzędu pomocy prawnej Sąd Okręgowy przyznał i nakazał wypłacić na rzecz ustanowionych z urzędu pełnomocników wynagrodzenie ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim kwoty po 2214 zł, obliczając jego wysokość na podstawie § 2 ust. 5 w związku z § 10 ust 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800) – w tym podatek VAT.

P. H.