Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 czerwca 2018 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący	SSO Jarosław Gołębiowski
Sędziowie	SSA w SO Grzegorz Ślęzak SSO Dariusz Mizera (spr.)
Protokolant	stażysta Iwona Jasińska

po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2018 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa R. C. (1)

przeciwko M. N. (1)

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb.

z dnia 25 kwietnia 2017 roku, sygn. akt I C 1662/16

1.  zmienia zaskarżony wyrok w punktach: pierwszym sentencji w ten sposób, że powództwo oddala i w drugim sentencji w ten sposób, że zasądza od powoda R. C. (1) na rzecz pozwanego M. N. (1) kwotę 1.217,00 (jeden tysiąc dwieście siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

2.  zasądza od powoda R. C. (1) na rzecz pozwanego M. N. (1) kwotę 250,00 (dwieście pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztu procesu za instancję odwoławczą.

SSO Jarosław Gołębiowski

SSA w SO Grzegorz Ślęzak SSO Dariusz Mizera

Sygn. akt II Ca 521/17

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 30 października 2015 r., skierowanym przeciwko M. N. (1) do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód z siedzibą w Lublinie powód R. C. (1) wniósł o wydanie przeciwko pozwanemu nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym i orzeczenie nim, iż pozwany ma zapłacić stronie powodowej kwotę 6 292,99 złote z ustawowymi odsetkami od dnia 16 listopada 2013r.. do dnia zapłaty oraz koszty procesu, w tym koszty zastępstwa procesowego.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 18 listopada 2015 r. w sprawie sygn. akt (...), Sąd Rejonowy Lublin – Zachód z siedzibą w Lublinie zasądził od pozwanego M. N. (1) na rzecz powoda R. C. (1) 6 292,99 złote z ustawowymi odsetkami od dnia 16 listopada 2011 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 1 279 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

W związku z wydanym nakazem zapłaty w dniu 11 grudnia 2015 r. pełnomocnik powoda wniósł sprzeciw, zaskarżając orzeczenie w całości i wnosząc o oddalenie roszczenia strony powoduje w całości. Ponadto strona pozwana wniosła o zasądzenie na swoją rzecz od powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wniesionego sprzeciwu strona pozwana podniosła, iż po jej stronie w przedmiotowym procesie występuje brak legitymacji procesowej biernej.

W dalszym toku postępowania pełnomocnicy reprezentujący obie strony procesu podtrzymały zajęte w sprawie stanowiska, przy czym w piśmie z dnia 30 listopada 2016 r. (k.80) pełnomocnik powoda R. C. (1) wskazał, że z ostrożności procesowej poza uznaniem długu przez pozwanego jako podstawę roszczenia wskazuje także bezumowne korzystanie z lokalu lub bezpodstawne wzbogacenie.

Wyrokiem z dnia 25 kwietnia 2017 r. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. po rozpoznaniu sprawy z powództwa R. C. (1) przeciwko M. N. (1) o zapłatę

1. zasądził od pozwanego M. N. (1) na rzecz powoda R. C. (1) kwotę 6.292,99 złote (sześć tysięcy dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote i dziewięćdziesiąt dziewięć groszy) z ustawowymi odsetkami od dnia 16 listopada 2013 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty,

2. zasądził od pozwanego M. N. (1) na rzecz powoda R. C. (1) kwotę 1.646 (jeden tysiąc sześćset czterdzieści sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego.

Powód R. C. (1) jest właścicielem zabudowanej nieruchomości położonej w P. przy ulicy (...).

Jedno z mieszkań znajdujących się na przedmiotowej nieruchomości zostało wynajęte P. S. (1).

Drugie z mieszkań wynajęte zostało przez powoda (...). W firmie tej pracował pozowany M. N. (1) jako (...). On podpisał umowę w imieniu (...). W umowie czynsz za wynajem ustalony został na kwotę 1 700 złotych miesięcznie.

Z uwagi na opóźnienia w regulowaniu czynszu strony – powód i pozwany – porozumieli się co do warunków spłaty. Ponadto pozwany M. N. (1) uznał zobowiązanie w kwocie 6 292,99 złote i zobowiązał się do jej uregulowania do dnia 15 listopada 2013 r. W tym dniu powód otrzymał także od pozwanego kwotę 1 000 złotych.

Wcześniej, we wrześniu 2013r. i październiku 2013r. w korespondencji mailowej prowadzonej pomiędzy stronami pozwany M. N. (1) napisał, że spłaci zaległość powstałą w związku z wynajmowaniem mieszkania ze swoich prywatnych środków.

P. S. (1) spotykał się z pozwanym na klatce schodowej nieruchomości lub też przed domem. Widywał on pozwanego głównie po pracy, w godzinach popołudniowych w towarzystwie kobiety w zbliżonym wieku i małego dziecka. Na parkingu przed domem stał samochód wykorzystywany przez pozwanego.

Traktował on pozwanego M. N. (1) jak sąsiada.

Pozwany w mieszkaniu tym spędzał czas w godzinach wieczornych. Któregoś dnia wieczorem, gdy powód remontował mieszkanie na górze budynku pozwany w godzinach wieczornych przyszedł z prośbą aby nie zachowywać się tak głośno, bo w jego mieszkaniu nie może zasnąć dziecko. Z przedmiotowego mieszkania któregoś dnia, w godzinach popołudniowych M. N. (1) został zabrany przez pogotowie ratunkowe w związku z problemami zdrowotnymi.

Na tarasie w mieszkaniu zajmowanym przez pozwanego, w godzinach popołudniowych i wieczornych widać było bawiące się dziecko

Powyższy stan faktyczny, Sąd ustalił w oparciu o całokształt zgromadzonego materiału dowodowego. Ponieważ w toku przedmiotowego sporu obie strony reprezentowane były przez profesjonalnych pełnomocników Sąd zwolniony był z obowiązku przeprowadzania w jakimkolwiek zakresie postępowania dowodowego z urzędu.

Dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd nie dał wiary zeznaniom pozwanego M. N. (1), iż to nie on faktycznie zamieszkiwał w mieszkaniu objętym niniejszym sporem. Przeczą temu przede wszystkim zeznania przesłuchanych w sprawie świadków, których strona pozwana w żaden sposób nawet nie próbowała zakwestionować.

Z zeznań świadka P. S. (1), który w tym okresie wynajmował także mieszkanie od powoda wynika, iż traktował on pozwanego M. N. (1) jak sąsiada. Widywał on pozwanego na klatce schodowej lub przed budynkiem głównie po pracy, w godzinach popołudniowych w towarzystwie kobiety w zbliżonym wieku i małego dziecka. Na parkingu przed domem stał samochód wykorzystywany przez pozwanego. Z mieszkania tego któregoś dnia któregoś dnia, w godzinach popołudniowych M. N. (1) został zabrany przez pogotowie ratunkowe w związku z problemami zdrowotnymi. W trakcie remontu mieszkania na górze, pozwany przychodził do powoda w godzinach wieczornych, prosząc o ciszę bo z uwagi na hałasy w jego mieszkaniu nie może zasnąć dziecko. Na tarasie wynajmowanego mieszkania widać także było w godzinach popołudniowych i wieczornych bawiące się dziecko. Wszystkie te okoliczności świadczą w ocenie Sądu, że pozwany w tym mieszkaniu przebywał i wykorzystywał je dla własnych, prywatnych potrzeb.

Zdaniem Sądu jeśli taka sytuacja nie miała miejsca, nic nie stało na przeszkodzie, aby strona pozwana zgłosiła w tym zakresie stosowne wnioski dowodowe, chociażby o przesłuchanie w charakterze świadków pracowników (...) którzy mieli tam przebywać, i pracować razem z pozwanym.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd I instancji stwierdził, iż powództwo strony powodowej jest w pełni uzasadnione.

Bezspornym w sprawie jest wysokość kwoty dochodzonej przedmiotowym pozwem. W trakcie całego niniejszego procesu kwota 6 292,99 złote nie była przez stronę pozwaną kwestionowana.

W ocenie Sądu zgromadzony materiał dowodowy pozwala na przyjęcia w świetle wyżej poczynionych ustaleń i rozważań, iż pozwany M. N. (1) w tym mieszkaniu zamieszkiwał. Pomimo, iż umowa wynajmu lokalu mieszkalnego została zawarta przez powoda z (...) (której pozwany był pracownikiem), to jednak brak jest jakichkolwiek dowodów potwierdzających, iż podmiot ten faktycznie działalność w nim prowadził. Natomiast jak już wskazano materiał dowodowy pozwala na przyjęcie, że pozwany w tym lokalu zamieszkiwał. Potwierdzeniem tego jest również podnoszona w pozwie okoliczność, że pozwany uznał zobowiązanie i zobowiązał się zapłacić powodowi należność dochodzoną pozwem ze swoich prywatnych środków. Trudno uznać za wiarygodne twierdzenia pozwanego, iż zamierzał tak uczynić bo był człowiekiem honorowym tym bardziej iż nie była to mała kwota i dziwnym byłoby gdyby pracownik bez wyjątkowej, uzasadnionej przyczyny miał zapłacić należność za swojego pracodawcę.

W tej sytuacji już samo uznanie długu przez pozwanego M. N. (1) uzasadnia zasądzenie kwoty dochodzonej pozwem. Ponadto zgodzić się należy ze stanowiskiem strony powodowej zajętym w piśmie z dnia 30 listopada 2016 r. (k.80), iż pozwany zajmował i wykorzystywał przedmiotowy lokal mieszkalny dla własnych potrzeb bez tytułu prawnego, co w świetle art. 224 § 2 k.c. oraz 226 k.c. uzasadnia zasądzenie od niego kwoty 6.292,99 złote. Odsetki od kwoty wskazanej w punkcie pierwszym wyroku Sąd zasądził zgodnie z żądaniem pozwu od dnia 16 listopada 2013 r., tj. od następnego dnia który w pisemnym oświadczeniu o uznaniu długu wskazany został jako termin zapłaty przez pozwanego całej zaległości.

O kosztach procesu (punkt drugi wyroku) Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c.

Apelację od powyższego orzeczenia wywiódł pozwany zaskarżając wyrok w całości.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia polegający na:

a) uznaniu przez sąd, że pozwany uznał swoje zadłużenie wobec powoda w sytuacji gdy nie posiadał on żadnego zadłużenia wobec powoda, a posiadała je jedynie (...), do władz której pozwany nie należał,

b) pozwany mieszkał w wynajętym przez (...) od powoda mieszkaniu,

2. art. 233 § 1 kpc - poprzez dokonanie przez sąd nie swobodnej a dowolnej oceny dowodów co miało wpływ na treść rozstrzygnięcia polegające na:

a) niezasadnym niedaniu wiary zeznaniom pozwanego w zakresie ,iż nie mieszkał on w mieszkaniu wynajętym przez (...) ,

b) niezasadnym daniu wiary zeznaniom świadka P. S. (2) oraz J. C. oraz powoda w zakresie rzekomego zamieszkiwania pozwanego w mieszkaniu powoda w okresie objętym sporem,

3. naruszenie 224 § 2 kc w związku z art. 226 kc poprzez ich zastosowanie w

sytuacji gdy powołana przez sąd podstawa prawna rozstrzygnięcia dotyczy nakładów lub zwrotu pobranych pożytków i nie powinna być zastosowana w sprawie,

4. art.118 k.c. poprzez jego niezastosowanie i nieuwzględnienie zarzutu przedawnienia roszczenia,

5. brak legitymacji procesowej biernej po stronie pozwanego gdyż to nie on a ew. (...) powinna być stroną postępowania w niniejszej sprawie,

6. sąd uniemożliwił pozwanemu złożenie wniosków dowodowych po potwierdzeniu przez sąd ,że w aktach brak jest określonych dowodów m.in. umowy najmu

Wskazując na powyższe zarzuty wniósł o:

I. 1 dopuszczenie dowodu z zeznań świadków :

1) A. S. (...)-(...) P., (...)

2) E. S. (...)-(...) P., (...)

3) S. P. (...)-(...) P., (...)

4) A. D. (...)-(...) P., (...) (...)

(...)-(...) P., W. (...) (...)-(...) P. N. (...) (...)-(...) P., M. (...)

na okoliczność niezamieszkiwania pozwanego w wynajętym przez (...) lokalu .prowadzenia w tym lokalu działalności przez (...),

2) dopuszczenie dowodu ze zdjęć załączonych do apelacji na okoliczność niezamieszkiwania pozwanego w wynajętym od powoda przez (...) lokalu .prowadzenia w tym lokalu działalności przez (...)

3) dopuszczenie dowodu z dokumentu w postaci:

a) umowy najmu z dnia 28.02.2013 r na okoliczność wynajęcie spornego lokalu przez (...) a nie przez powoda,

b) umowy o prace powoda na okoliczność wykonywania przez powoda pracy na rzecz (...), 

c) odpisu KRS (...) na okoliczność nie pełnienia przez pozwanego jakichkolwiek funkcji w organach w/w (...).

d) dokumentów w postaci faktur na okoliczność faktycznego prowadzenia działalności statutowej przez(...) w okresie objętym pozwem w spornym lokalu.

II. Zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości,

ew. ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd l-szej instancji,

III. zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu za obie

instancje wg norm przepisanych.

W odpowiedzi na apelację pełnomocnik powoda wniósł o jej oddalenie i zasądzenie kosztów wg norm przepisanych.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód R. C. (1) jest właścicielem zabudowanej nieruchomości położonej w P. przy ulicy (...).

Dowód: - zeznania powoda R. C. k. 83

Jedno z mieszkań w budynku znajdującym się w/w nieruchomości wynajęte zostało przez powoda (...). W firmie tej pracował pozwany M. N. (1) jako (...). On podpisał w dniu 28 lutego 2013r. umowę najmu lokalu w imieniu (...) na czas nieoznaczony. W umowie czynsz za wynajem ustalony został na kwotę 1.500 złotych miesięcznie plus przedpłata na gaz, energię elektryczną i wodę w kwocie 200 zł. Łącznie miesięczna należność wynosiła 1.700 zł . Strony w umowie zastrzegły, iż przedmiot wynajmu jest przeznaczony na cele biurowe i edukacyjne. Zgodnie z # 8 umowy jakakolwiek zmiana przeznaczenia jest możliwa tylko za wcześniejszą pisemną zgodą wynajmującego i ewentualną zmianą warunków umowy.

Dowód: - umowa najmu k. 187-191

- umowa o pracę i porozumienie zmieniające k. 128-129

Przez pierwsze miesiące obowiązywania umowy należności czynszowe były opłacane z konta (...)

Dowód: - kopie przelewów z rachunku k. 192-196

Poczynając od miesiąca lipca 2013r. (...) zaprzestała opłacania należności czynszowych. Powód w sprawie zaległych należności kontaktował się drogą e-mailową z pozwanym który ówcześnie był księgowym (...)W treści e-maili pozwany informował powoda o trudnościach finansowych (...)deklarując, iż choć w części spłaci należność ze swoich prywatnych środków. Wcześniej zdarzały się sytuacje, że pozwany spłacał pewne kwoty za (...), było jednak ustalone, że (...)miała mu zwrócić pieniądze.

W dniu 1 października 2013r. powód wystosował wezwanie do zapłaty kierując je do (...) na ręce pełnomocnika Zarządu M. N. (1) z powołaniem się, że „dotyczy: umowy na najem lokalu z dnia 28 lutego 2013r.”

Powód w korespondencji e-mailowej z pozwanym powoływał się na umowę najmu zawartą z (...), a w e-mailu z dnia 25 października 2013r. obok przygotowania mieszkania do przekazania domagał się zdjęcia z płotu tablic (prawdopodobnie reklamowych).

Dowód: - zeznania pozwanego M. N. k.100odw.-101 /00:22:03-

- 00:39:00

- zeznania świadka T. P. k. 244odw. /00:06:48-00:24:31/

- wezwanie do zapłaty k. 60-61

- korespondencja e-mailowa k.64-66, k.199

P. S. (1) spotykał się z pozwanym na klatce schodowej nieruchomości lub też przed domem. Widywał on pozwanego głównie po pracy, w godzinach popołudniowych w towarzystwie kobiety w zbliżonym wieku i małego dziecka. Na parkingu przed domem stał samochód wykorzystywany przez pozwanego.

Zdarzało się, że pozwany w mieszkaniu tym spędzał czas w godzinach wieczornych. Z przedmiotowego mieszkania któregoś dnia, w godzinach popołudniowych M. N. (1) został zabrany przez pogotowie ratunkowe w związku z problemami zdrowotnymi.

Dowód: - zeznania świadka P. S. k. 100odw. /00:04:05-00:20:28/

W dniu 7 listopada 2013r. pozwany zdał klucze do lokalu i potwierdził zaległość czynszową na dzień 7 listopada 2013r. na kwotę 6.292,99 zł składając swój podpis i opatrując go dodatkowo adresem siedziby (...)

Dowód: - protokół zdawczo – odbiorczy k. 63

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja pozwanego jest zasadna i prowadzi do zmiany zaskarżonego wyroku i oddalenia powództwa.

Sąd Okręgowy jako Sąd II instancji orzeka na podstawie materiału dowodowego zebranego w postępowaniu w pierwszej instancji oraz w postępowaniu apelacyjnym.

Konstrukcja apelacji pełnej sprawia, że Sąd II Instancji rozpoznaje w granicach zaskarżenia na nowo całą sprawę prowadząc - o ile zachodzi taka potrzeba - także postępowanie dowodowe.

W niniejszej sprawie Sąd II instancji przeprowadził postępowanie dowodowe niezbędne dla wyjaśnienia istoty sprawy. Ustaleń faktycznych Sąd dokonał w oparciu o zeznania przesłuchanych przed Sądem II instancji świadków w szczególności świadka T. P. (2) (...)oraz zeznań stron i ich twierdzeń oraz świadków przesłuchanych na rozprawach przed Sądem Okręgowym jak i przed Sądem Rejonowym. Sąd nie dał wiary świadkowi J. C. oraz powodowi co do faktu zamieszkiwania w spornym lokalu przez pozwanego z rodziną. Przeczy temu wnikliwa analiza całokształtu materiału dowodowego, a także postawa samego powoda który nie wiedzieć czemu skoro miał świadomość, że w lokalu zamieszkuje inna osoba niż najemca nie zdecydował się na rozwiązanie najmu lecz tolerował stan sprzeczny z umową. Pozwany nie zaprzeczył, iż zdarzało się że przebywał w lokalu, zdarzało się także, że w godzinach wieczornych co nie musiało wcale oznaczać, iż tam stale zamieszkiwał. Świadek mogła odnieść takie wrażenie niemniej jednak zebrany materiał dowodowy i jego wnikliwa analiza na to nie wskazują. Sąd pominął zeznania świadka E. C. jako nie wnoszące nic do sprawy.

Przechodząc do dalszych rozważań należy zwrócić uwagę na stanowisko powoda będące podstawą powództwa. Otóż powód zawarł umowę najmu lokalu z (...) w Ł., a wytoczył powództwo o zapłatę czynszu najmu przeciwko jej pracownikowi.

Już na pierwszy rzut oka wskazuje to na oczywistą bezzasadność powództwa albowiem pracownik co do zasady nie odpowiada za zobowiązania swojego pracodawcy.

Tymczasem powód negocjując z pozwanym ( pracownikiem (...)) warunki spłaty zaległego czynszu wynikającego z umowy z (...) wystąpił przeciwko pozwanemu z powództwem o zapłatę przed sądem elektronicznym obarczając go odpowiedzialnością za te zobowiązania. Na potrzeby uzasadnienia tego pozwu wskazał, iż zawarł z pozwanym umowę najmu lokalu z czynszem ustalonym na kwotę 1.700,00 zł miesięcznie, a pozwany nie wywiązał się z zapłaty czynszu stąd powstała zaległość.

Po tym jak pozwany wdał się w spór w sprawie składając sprzeciw i zarzucając brak legitymacji procesowej biernej strona powodowa początkowo zgłosiła wniosek o przesłuchanie świadków J. C., P. S. (1) i K. K. na okoliczność wynajmowania przez pozwanego i jego rodzinę mieszkania od powoda (por. pozew na formularzu k.28-31), następnie po pierwszej rozprawie w piśmie procesowym (por. pismo procesowe k.80) pełnomocnik powoda wskazał, iż podstawą prawną jest już nie tyle umowa najmu lecz uznanie roszczenia lub wynagrodzenie wynikające z bezumownego użytkowania lokalu przez pozwanego ewentualnie przepisy o bezpodstawnym wzbogaceniu.

Poddając analizie wskazane okoliczności podkreślić należy, iż bezspornym jest, iż powód – co zresztą potwierdził na rozprawie odwoławczej – nie zawierał z pozwanym umowy najmu lokalu gdyż stroną umowy była (...). Fakt, iż pozwany wykorzystywał lokal wynajmowany przez (...) i nawet czasami tam nocował – co sam przyznał - nie rodzi po jego stronie jakichkolwiek obowiązków wobec powoda. Jako, że wynajmowany lokal nie był wynajmowany na cele mieszkalne nie może tu znaleźć zastosowanie uregulowanie zawarte w art. 688 ^{( 1)}§ 1 k.c. a nawet gdyby założyć, iż istotnie pozwany zamieszkiwał jako podnajemca czy też bezpłatnie użytkujący lokal za zgodą wynajmującego to jedyną sankcją dla wynajmującego (tu: (...)) byłoby natychmiastowe rozwiązanie umowy przez powoda (por. # 23 zd. 2 umowy w zw. z art. 688 ^{( 2)} k.c. ).

To (...) zawarła umowę z powodem i była odpowiedzialna za zaległości czynszowe. Pozwany był jedynie upoważniony do obsługi tego zadłużenia co jest zresztą logiczne skoro był zatrudniony w (...) jako księgowy. Twierdzenia pozwanego w korespondencji e-mailowej, że postara się uiścić należności ze swoich prywatnych środków w świetle jego zeznań jak i zeznań Prezesa (...) nie dają się zakwalifikować jako uznanie roszczenia przez pozwanego jako osobę fizyczną. Świadek P. wskazał bowiem, iż zdarzało się że pozwany płacił należności ze swoich prywatnych środków zwłaszcza w okresie gdy konto (...) było zajęte przez komornika, należności te miał następnie zwracane. Trudno w takich okolicznościach z treści e-maili wyprowadzić wniosek co do uznania roszczenia przez pozwanego. Takowe uznanie nie wynika także z treści protokołu zdawczo - odbiorczego który został – jak to trafnie zauważył pozwany- sporządzony na ostatniej stronie umowy najmu lokalu zawartej z (...) ( którą to umowę skrzętnie pominęła strona powodowa unikając jej złożenia w toku postępowania przed Sądem I instancji). W treści tego protokołu można wyczytać uznanie roszczenia ale nie pozwanego jako osoby fizycznej ale właśnie (...) Taki wniosek nasuwa się wprost z uważnej lektury tych zapisów. Pozwany bowiem akceptując zaległość czynszową obok swojego nazwiska wpisał adres (...) wynikający z Krajowego Rejestru Sądowego. Biorąc pod uwagę, iż pozwany jako osoba upoważniona przez Prezesa (...) podpisywał umowę najmu lokalu to taka adnotacja na protokole zdawczo - odbiorczym wskazywałaby raczej na uznanie roszczenia (...), a nie uznanie roszczenia przez osobę fizyczną której na dodatek nie łączył z powodem żaden węzeł prawny. Powód przez cały okres trwania umowy miał świadomość, iż zawierał ją z (...) zresztą tak podał na rozprawie odwoławczej. Pozwany nie był zatem stroną umowy, a lokal do końca był użytkowany przez (...) wskazuje na to chociażby treść e-maila powoda z 25 października 2013r. gdzie domaga się usunięcia z płotu tablic reklamowych ( których istnienia w toku niniejszego procesu zaprzeczał) czy tez treść wezwania do zapłaty /k/61/ w którym powód wzywa „Dodatkowo mój adwokat postawi wniosek o umieszczenie Pańskiej firmy ( chodzi z pewnością o (...) do której jest kierowane wezwanie) w Krajowym Rejestrze Dłużników .

Już tylko na marginesie trzeba wskazać, iż powód jest dalece niekonsekwentny albowiem z jednej strony już w swoich pierwszych zeznaniach wskazuje, iż pozwany z rodziną już zamieszkiwał w połowie marca 2013r., (co by wskazywało, iż zawarł umowę najmu lokalu mieszkalnego z samym pozwanym), z drugiej zaś strony podpisuje z pełną świadomością umowę z (...) gdzie zastrzega, iż lokal ma być wykorzystywany na cele biurowe i edukacyjne, a jakakolwiek zmiana przeznaczenia ma być poprzedzona zmianą umowy (por. #8 umowy).

Nie jest kwestyjnym, iż do zmiany umowy nie doszło, a zatem należy przyjąć , iż nie doszło też do zmiany przeznaczenia lokalu. Skoro powód już w marcu 2013r. miał świadomość i wiedzę, iż w lokalu wbrew umowie zamieszkuje pozwany to nie wiedzieć czemu nie rozwiązał umowy z (...) w trybie #23 ust. 2 umowy w zw. z art. 688 ^{( 2)} k.c. i w takiej sytuacji dalsze przebywanie w lokalu przez pozwanego po rozwiązaniu umowy byłoby podstawą do domagania się od niego wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z lokalu. Skoro tego nie uczynił wiązała go umowa najmu z dnia 28 lutego 2013r. zawarta z (...)i w stosunku do tego podmiotu winien domagać się zapłaty za niedopłacony czynsz za czas trwania umowy.

Reasumując zarzut pozwanego braku po jego stronie legitymacji procesowej biernej jest w pełni uzasadniony co musi skutkować zmianą zaskarżonego wyroku i oddaleniem powództwa oraz zasądzeniem od powoda na rzecz pozwanego kwoty 1217zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, a to z uwagi na fakt, iż pozwany w toku postępowania przed Sądem I instancji korzystał z pomocy pełnomocnika w osobie radcy prawnego, a to na podstawie art. 386§ 1 k.p.c. .

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108§ 1 k.p.c. uwzględniając fakt, iż pozwany wygrał sprawę w postępowaniu apelacyjnych ponosząc kwotę 250 zł kosztów tytułem opłaty.

.

SSA w SO Grzegorz Ślęzak SSO Jarosław Gołębiowski SSO Dariusz Mizera