Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 września 2016 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący	SSO Paweł Hochman
Sędziowie	SSO Dariusz Mizera SSO Renata Lech (spr.)
Protokolant	st. sekr. sąd. Anna Owczarska

po rozpoznaniu w dniu 29 września 2016 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa małoletniej M. N. (1) reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową J. N. (1)

przeciwko I. N. i M. N. (2)

o alimenty

na skutek apelacji pozwanej I. N.

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 20 czerwca 2016 roku, sygn. akt III RC 108/16

zmienia zaskarżony wyrok w punkcie pierwszym sentencji w ten tylko sposób, że wskazaną w nim kwotę zasądzonych alimentów po 200 złotych miesięcznie obniża do kwoty po 150 (sto pięćdziesiąt) złotych miesięcznie, a w pozostałym zakresie powództwo i apelację oddala.

SSO Paweł Hochman

SSO Dariusz Mizera SSO Renata Lech

Na oryginale właściwe podpisy

Sygn. akt II Ca 584/16

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 20 czerwca 2016 roku Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. III Wydział Rodzinny i Nieletnich zasądził od pozwanej I. N. na rzecz małoletniej powódki M. N. (1) urodzonej (...) w Ł. alimenty w kwocie po 200 ( dwieście ) złotych miesięcznie, poczynając od dnia 02.03.2016 roku, w terminie do dnia 15-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat, do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniej J. N. (1), zasądził od pozwanego M. N. (2) na rzecz małoletniej powódki M. N. (1) urodzonej (...) w Ł. alimenty w kwocie po 200 ( dwieście ) złotych miesięcznie, poczynając od dnia 02.03.2016 roku, w terminie do dnia 15-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat, do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniej J. N. (1), oddalił powództwo w pozostałej części, nie obciążył pozwanych nieuiszczonymi kosztami sądowymi od uwzględnionej części powództwa, które przejął na rachunek Skarbu Państwa oraz zniósł wzajemnie koszty procesu między stronami i nadał wyrokowi w punkcie pierwszym i drugim sentencji rygor natychmiastowej wykonalności.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowi następujące ustalenia Sądu Rejonowego:

Małoletnia M. N. (1), urodzona (...) w Ł., jest córką J. N. (1) i Ł. N..

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 25 czerwca 2013 roku w sprawie sygn. akt I C 166/13 rozwiązał przez rozwód bez orzekania o winie związek małżeński Ł. N. i J. N. (1). Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem M. N. ustalając u niej miejsce pobytu dziecka i ograniczono władzę rodzicielską Ł. N. do współdecydowania o istotnych sprawach dziecka takich jak wybór szkoły i zawodu oraz leczenia obarczonego ryzykiem. Zobowiązano oboje rodziców małoletniej do pokrywania kosztów utrzymania i wychowania ich małoletniego dziecka i zasądzono od Ł. N. na rzecz jego córki M. N. alimenty w kwocie 500 złotych miesięcznie płatnych do rąk matki J. N. (1) do dnia 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat, poczynając od uprawomocnienia się wyroku.

Wyrok stał się prawomocny w dniu 17 lipca 2013 roku.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 23 września 2015 roku w sprawie sygn. akt III Nsm 650/14 ustalono, że Ł. N. będzie miał prawo do kontaktowania się z małoletnią M. N. w każdą pierwszą i trzecią sobotę miesiąca od godziny 10.00 do 13.00 w miejscu zamieszkania dziecka.

Postanowienie stało się prawomocne w dniu 15 października 2015 roku.

Małoletnia powódka mieszka wspólnie z jej przedstawicielką ustawową i jej konkubentem mieszkaniu stanowiącym jego własność. J. N. (1) nie ponosi żadnych kosztów związanych z utrzymaniem lokalu, które utrzymuje jej partner.

Małoletnia M. ma 3,5 roku. Uczęszcza ona do przedszkola „(...)” w Ł.. Koszt czesnego stanowi kwotę 350 złotych miesięcznie, a wyżywienia w tejże placówce kwotę około 100 złotych miesięcznie. Powódka często choruje. Średnio dwa razy w miesiącu konieczna jest wizyta lekarska. Koszt leczenia małoletniej stanowi kwotę około 150 złotych miesięcznie.

Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki uzyskuje zasiłek rodzinny na małoletnią powódkę w kwocie 89 złotych miesięcznie, który został jej przyznany na okres od 01 listopada 2015 roku do 31 października 2016 roku.

Po narodzinach małoletniej powódki pracowała ona jako pomoc domowa. Ukończyła dwuletnie technikum farmaceutyczne i od pół roku jest zatrudniona w aptece w zawodzie zgodnym z jej wykształceniem. Uzyskuje wynagrodzenie w kwocie 1350 złotych miesięcznie. Wspiera ją finansowo matka. Nie posiada długów.

Ojciec małoletniej regulował należności alimentacyjne za okres od grudnia 2013 roku do listopada 2014 roku. W miesiącach od grudnia 2013 roku do marca 2014 roku wpływały one nieterminowo. W ich uiszczaniu ojcu małoletniej powódki pomagali pozwani.

Świadczenie to obecnie egzekwowane jest przez komornika sądowego. Na dzień 03 lutego 2015 roku zaległość wynosiła kwotę 5167,15 złotych. W wyniku prowadzonego przez komornika postępowania do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki przekazywana jest kwota niespełna 80 złotych miesięcznie.

Ojciec małoletniej powódki otrzymuje rentę socjalną w wysokości 600 złotych miesięcznie. Ponadto osiąga wynagrodzenie w kwocie 1360 złotych miesięcznie, który to dochód jest niezarejestrowany i nie podlega egzekucji komorniczej. Posiada on zadłużenie na kwotę około 200 000 złotych. Nie wie on jaka jest sytuacja materialna małoletniej powódki, gdyż nie ma z nią kontaktu. Ostatni raz widział ją 2,5 roku temu. Obecnie toczy się postępowanie przed sądem o wykonywanie ich wzajemnych, ustalonych przez sąd kontaktów. Ma on orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności na czas nieokreślony.

Ojciec małoletniej powódki mieszka wspólnie z pozwanymi. Prowadzą oni wspólne gospodarstwo domowe. Zamieszkują w domu jednorodzinnym o powierzchni 120 m .

Pozwana I. N. utrzymuje się ze świadczenia emerytalnego w kwocie 1084,39 złotych netto miesięcznie, z której odliczona już jest egzekwowana na mocy tytułu wykonawczego kwota 465,29 złotych miesięcznie. Świadczenie pozwanej zostało zajęte z tytułu należności dla wierzyciela Banku (...) w P.. Na dzień 03 sierpnia 2015 roku pozostała kwota do spłaty 53 984 złote należności głównej oraz kwota 9947,93 odsetek. Osobami zobowiązanymi do spłaty jest również pozwany, ojciec małoletniej powódki oraz córka pozwanych wraz z mężem. Zaciągnięty kredyt był przeznaczony na prowadzoną przez ojca małoletniej powódki działalność gospodarczą pod firmą (...) Sp. z o.o.”.

Pozwana nie posiada innego majątku. Nie jest udziałowcem żadnej spółki.

Pozwana w listopadzie 2012 roku zaciągnęła pożyczkę na kwotę 19 750 złotych. Zgodnie z harmonogramem spłat miesięczna rata stanowi kwotę 371,87 złotych, a całkowita spłata nastąpi w grudniu 2020 roku.

I. N. w okresie od 07 stycznia do 14 stycznia 2014 roku przebywała na Oddziale (...) (...) Szpitala(...)w C..

Przyjęta została z niedowładem kończyn dolnych w związku z czym była operowana 10 stycznia 2014 roku. Po przebytej operacji została wypisana do domu w stanie zdrowia dobrym, poruszała się sprawnie.

Choruje ona na cukrzycę. Zażywa insulinę oraz leki uspokajające na niedowład nóg. Jej miesięczny koszt leczenia stanowi kwotę 180 - 200 złotych miesięcznie.

Pozwany M. N. (2) utrzymuje się z renty w wysokości 1328,14 złotych miesięcznie. Jest on udziałowcem firmy (...) Sp.z.o.o.”, pełni funkcję jej Prezesa. Nie uzyskuje on z tego tytułu żadnego wynagrodzenia. Obecnie prowadzenie tej działalności zostało zawieszone.

Przebył on operację na nadnercza i na głowę. Leczy się neurologicznie i u lekarza rodzinnego. Zażywa leki na cholesterol, tabletki na cukrzycę i maści na zakrzepicę. Koszt jego leczenia stanowi kwotę 307 złotych miesięcznie.

W listopadzie 2015 roku pozwany zaciągnął kredyt w kwocie 12 251,23 złotych, który spłaca w ratach miesięcznych 764,61 złotych.

I. N. i M. N. (2) opłacają podatek z nieruchomości rolnej w kwocie 358 złotych rocznie. Ponoszą oni opłaty w związku z wywozem śmieci w kwocie 28 złotych miesięcznie, z energią elektryczną w kwocie około 80 złotych co dwa miesiące, za wodę i ścieki w kwocie około 100 złotych co cztery miesiące. Koszt węgla na okres grzewczy stanowi kwotę 2100 złotych.

Pozwani nie utrzymują kontaktów z małoletnią powódką.

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci dokumentów, zeznań świadka Ł. N., przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki oraz pozwanych, które w zasadniczym zakresie korespondowały ze sobą, stanowiąc pełnowartościowy materiał dowodowy. Sąd nie uwzględnił jedynie przedłożonych przez J. N. (1) wydruków z KRS, gdyż nie widnieje na nich data otworzenia witryny internetowej, jak również sama treść wydruku nie jest dla Sądu wiarygodna z uwagi na możliwą ingerencję osób trzecich.

Sąd Rejonowy wskazał, iż stosownie do treści art. 128 k.r.o. obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Jak stanowi treść przepisu art. 132 k.r.o. obowiązek alimentacyjny zobowiązanego w dalszej kolejności powstaje dopiero wtedy, gdy nie ma osoby zobowiązanej w bliższej kolejności albo gdy osoba ta nie jest w stanie uczynić zadość swemu obowiązkowi lub gdy uzyskanie od niej na czas potrzebnych uprawnionemu środków utrzymania jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami.

Zakres obowiązku alimentacyjnego wskazuje przepis art. 135 § 1 k.r.o., zgodnie z którym zależy on od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Według orzeczenia Sądu Najwyższego z 14 maja 1962 r. (2 CR 167/62, LexisNexis nr 316035, OSNCP 1963, nr 4, poz. 91) obowiązek alimentacyjny krewnego dalszego może powstać wtedy, gdy bliższy krewny ma w zasadzie możliwość jego wypełnienia, lecz nie wywiązuje się ze swych obowiązków, a okoliczności faktyczne nie pozwalają osobie uprawnionej na zrealizowanie świadczenia alimentacyjnego w drodze przymusowej. Do okoliczności faktycznych uprawniających do wysnucia wniosku, że przymusowe ściągnięcie należności jest niemożliwe, należy zaliczyć okoliczności, że ojciec dziecka nie płaci na jego utrzymanie zasądzonych alimentów i że próby wyegzekwowania należności nie dają wyniku, nie posiada on bowiem własnego majątku i stałej pracy zarobkowej. Nie byłoby przy tym konieczne, aby matka dziecka jako jego przedstawicielka ustawowa wyczerpała wszelkie kroki egzekucyjne, jeśli w okolicznościach sprawy (ustalonych na podstawie stanu akt egzekucyjnych) usprawiedliwiona byłaby ocena, że dalsze zabiegi matki dziecka są skuteczne. Sąd Najwyższy wyjaśnił, że co prawda uchylanie się od świadczeń alimentacyjnych krewnego bliższego nie zwalnia wierzyciela, tj. osoby uprawnionej do alimentacji, do czynienia starań w sprawie przymusowego wyegzekwowania należności od bliższego krewnego przez poszukiwanie jego miejsca pobytu i pracy, źródeł zarobków, ujawnienie majątku itp., jeżeli jednak zabiegi te pozostają bezskuteczne, to uprawniona osoba może poszukiwać należności od dalszego krewnego. W przeciwnym razie potrzeby osoby uprawnionej do alimentacji pozostałyby niezaspokojone mimo istnienia krewnych, których możliwości zarobkowe i majątkowe pozwalają na zaspokojenie tych potrzeb, a którzy - świadcząc na rzecz osoby uprawnionej do alimentacji - nie byliby przecież pozbawieni regresu do bliższego krewnego w tym zakresie, w jakim niewypełnienie przez niego obowiązku alimentacyjnego nie byłoby rezultatem obiektywnej niemożliwości, lecz uchylania się od wypełnienia tego obowiązku (por. wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków z 18 kwietnia 2013 r., III RC 69/13).

W niniejszej sprawie, jak wynika z przeprowadzonego materiału dowodowego, zobowiązanymi w pierwszej kolejności do alimentacji małoletniej powódki są jej rodzice - J. N. (1) i Ł. N.. Obecnie małoletnia powódka znajduje się pod pieczą jej przedstawicielki ustawowej, która utrzymuje siebie i małoletnią z uzyskiwanego wynagrodzenia. J. N. (1) jest z zawodu technikiem farmacji i taki też zawód wykonuje. Osiąga z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości 1350 złotych miesięcznie. Ponadto od ojca małoletniej zasądzone zostały na jej rzecz alimenty w kwocie 500 złotych miesięcznie. Ł. N. uchylał się bądź uiszczał należności z tego tytułu w sposób nieterminowy wobec czego niezbędnym narzędziem do ich wyegzekwowania okazało się być zawnioskowanie przez J. N. (2) do komornika sądowego o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Bezspornym w niniejszym postępowaniu pozostawało, iż egzekucja ta obecnie jest praktycznie bezskuteczna, gdyż kwota, którą komornik ściąga z renty przyznanej Ł. N. wynosi około 80 złotych. Jest ona niewystarczającą na pokrycie pozostałych potrzeb M. N. (1), ponad te, które zaspokaja jej przedstawicielka ustawowa. Małoletnia uczęszcza do przedszkola, którego koszt stanowi kwotę 450 złotych miesięcznie. Ponadto należy zapewnić jej wyżywienie, odzież, przybory edukacyjne, leczenie, środki czystości, partycypację w kosztach utrzymania lokalu. Wynagrodzenie uzyskiwane przez J. N. (2) i symboliczna kwota ściągana w drodze egzekucji komorniczej od ojca małoletniej nie zapewniają pokrycia jej usprawiedliwionych potrzeb.

Wobec takiego stanu faktycznego, zgodnie z wyżej wskazanymi przepisami prawa jak i stanowiskiem judykatury, z powodu niezaspokojonych potrzeb małoletniej powódki, obowiązek alimentacyjny przechodzi na osoby w dalszej kolejności zobowiązane do jego realizacji. Pozwani jako dziadkowie ojczyści małoletniej, krewni w linii prostej niewątpliwie winni partycypować w kosztach niezaspokojonych potrzeb małoletniej M.. I. N. otrzymuje emeryturę w wysokości około 1000 złotych netto miesięcznie po odtrąceniu kwoty objętej zajęciem komorniczym. M. N. (2) z kolei uzyskuje wynagrodzenie w kwocie 1360 złotych miesięcznie netto. Ponadto pozwany posiada udziały w spółce (...) z.o.o.”. Prowadzą oni wspólne gospodarstwo domowe, łącznie z ich synem - ojcem małoletniej powódki. W ocenie sądu w granicach ich możliwości zarobkowych i majątkowych pozostaje partycypacja w kosztach utrzymania małoletniej M. N. (1) w kwocie po 200 złotych przez każdego z nich, która zapewni pokrycie jej usprawiedliwionych potrzeb.

Wobec powyższego, należało ustalić obowiązek alimentacyjny pozwanych I. i M. N. (2) na rzecz małoletniej M. N. (1) w kwocie po 200 złotych miesięcznie od każdego z nich, płatnych w terminie do dnia 15-tego każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat, do rak przedstawicielki ustawowej małoletniej — J. N. (1).

W pozostałym zakresie należało oddalić powództwo jako nieuzasadnione, z uwagi na zaspokojone usprawiedliwione potrzeby małoletniej powódki w wyniku niniejszego rozstrzygnięcia.

Na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 1025) Sąd nie obciąży! pozwanych nieuiszczonymi kosztami sądowymi od uwzględnionej części powództwa, które przejął na rachunek Skarbu Państwa.

Stosownie do treści art. 100 k.p.c. zniesiono wzajemnie koszty procesu między stronami.

Zgodnie z treścią art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. nadano wyrokowi w punktach zasądzających alimenty rygor natychmiastowej wykonalności.

Apelację od powyższego orzeczenia Sądu Rejonowego złożyli pozwani I. N. i M. N. (2).

Powyższy wyrok zaskarżyli w części, tj. w zakresie rozstrzygnięcia zawartego w pkt 1 i 2 i wyrokowi temu zarzucili:

1. naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez niewłaściwe zastosowanie art. 132k.r.o. poprzez przyjęcie, że stanowi on samodzielną podstawę orzeczenia obowiązku alimentacyjnego dziadków, z pominięciem podstawowej przesłanki tego obowiązku wynikającego z art. 133 § 2 k.r.o.

2. naruszenie przepisów postępowania - art. 233 § 1 k.p.c. poprzez brak wszechstronnego i dokładnego rozważenia materiału dowodowego poprzez niezbadanie jakie są rzeczywiste potrzeby małoletniej i w jakim zakresie nie są zaspokajane oraz jakie możliwości zarobkowe i majątkowe dziadków,

3. sprzeczność ustaleń faktycznych ze zgromadzonym materiałem dowodowym, poprzez przyjęcie, żE małoletnia powódka nie ma zaspokajanych podstawowych potrzeb życiowych, chociaż z twierdzeń pozwu wynika, że są one zaspokajane, a pozew o alimenty ma podnieść jej standard życiowy.

Wskazując na powyższe podstawy pozwani wnieśli o :

1. zmianę zaskarżonego orzeczenia w pkt. 1 i 2 i oddalenie powództwa lub

2. uchylenie zaskarżonego wyroku w pkt. 1 i 2 i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

Postanowieniem z dnia 26 lipca 2016r. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim odrzucił apelację pozwanego M. N. (2) jako złożoną po upływie przewidzianego prawem terminu. Postanowienie to uprawomocniło się 6 sierpnia 2016r. (k. 149).

Wobec powyższego przedmiotem rozpoznania przez Sąd Okręgowy była apelacja pozwanej I. N..

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanej i podniesione w niej zarzuty zasługują na częściowe uwzględnienie.

Zasadnie wskazuje skarżąca na naruszenie przez Sąd Rejonowy przepisów prawa materialnego poprzez niewłaściwe zastosowanie art. 132 k.r.o. polegające na przyjęciu, że stanowi on samodzielną podstawę orzeczenia obowiązku alimentacyjnego dziadków, z pominięciem podstawowej przesłanki tego obowiązku wynikającego z art. 133 § 2 k.r.o. Zgodnie z przepisem art. 133 § 2 k.ro. poza wypadkiem opisanym w art. 133 § 1 k.r.o. (tj. obowiązkiem alimentacyjnym rodziców względem dziecka, które nie jest w stanie się samodzielnie utrzymać), uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku.

Pozostawanie w niedostatku uprawnionego dziecka, które nie jest w stanie się utrzymać samodzielnie, stanowi zatem przesłankę obowiązku alimentacyjnego innych niż rodzice zobowiązanych do alimentacji. Winno być zatem rozważone przez Sąd Rejonowy jako podstawa rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie, która dotyczy obowiązku alimentacyjnego dziadków wobec małoletniej wnuczki. Poczynione jednakże przez Sąd Rejonowy prawidłowe ustalenia faktyczne, dają podstawę do uznania, iż na skutek zaniechania przez ojca powódki realizacji obowiązku alimentacyjnego, małoletnia znajduje się w niedostatku. Małoletnia M. ma 3,5 roku, uczęszcza ona do przedszkola, którego miesięczny koszt wynosi ok. 450,00 zł. Powódka często choruje. Średnio dwa razy w miesiącu konieczna jest wizyta lekarska. Koszt leczenia małoletniej stanowi kwotę około 150 złotych miesięcznie. Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki uzyskuje zasiłek rodzinny na małoletnią powódkę w kwocie 89 złotych miesięcznie, który został jej przyznany na okres od 01 listopada 2015 roku do 31 października 2016 roku. Po narodzinach małoletniej powódki pracowała ona jako pomoc domowa. Ukończyła dwuletnie technikum farmaceutyczne i od pół roku jest zatrudniona w aptece w zawodzie zgodnym z jej wykształceniem. W dacie orzekania przez Sąd Rejonowy uzyskiwała wynagrodzenie w kwocie 1350 złotych miesięcznie. Obecnie pracuje na ¼ etatu jako technik farmacji, otrzymując wynagrodzenie w kwocie 375,00 zł netto miesięcznie.

Opisana powyżej sytuacja materialna przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki pozwalała Sądowi Rejonowemu na uznanie, iż małoletnia znajduje się w niedostatku. Należy przy tym podkreślić, iż ujawniona na etapie orzekania przez Sąd Okręgowy nowa okoliczność odnośnie znacząco obniżonego wynagrodzenia, jakie uzyskuje matka małoletniej powódki, nie ma istnego znaczenia w kontekście zakresu obowiązku alimentacyjnego pozwanej. Sąd ma bowiem obowiązek uwzględniać możliwości majątkowe i zarobkowe osób zobowiązanych do alimentacji a nie dochody faktycznie przez nich uzyskiwane. Przedstawicielka ustawowa powódki winna zatem czynić starania, aby uzyskiwać wynagrodzenie odpowiadające co najmniej kwocie najniższego wynagrodzenia.

Za zasadny należy uznać podniesiony w apelacji zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. Pozwana wskazała, iż Sąd Rejonowy nie dokonał wszechstronnej i dokładnej oceny materiału dowodowego w zakresie ustalenia możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanej jako zobowiązanej z tytułu alimentacji.

Z prawidłowych ustaleń Sądu Rejonowego wynika, iż pozwana I. N. utrzymuje się ze świadczenia emerytalnego w kwocie 1.084,39 złotych netto miesięcznie, z której odliczona już jest egzekwowana na mocy tytułu wykonawczego kwota 465,29 złotych miesięcznie. Świadczenie pozwanej zostało zajęte z tytułu należności dla wierzyciela Banku (...) w P.. Na dzień 03 sierpnia 2015 roku pozostała kwota do spłaty 53 984 złote należności głównej oraz kwota 9947,93 odsetek. Pozwana nie posiada innego majątku. Nie jest udziałowcem żadnej spółki. Ponadto pozwana w listopadzie 2012 roku zaciągnęła pożyczkę na kwotę 19 750 złotych. Zgodnie z harmonogramem spłat miesięczna rata stanowi kwotę 371,87 złotych, a całkowita spłata nastąpi w grudniu 2020 roku. Pozwana ma problemu zdrowotne, choruje ona na cukrzycę, zażywa insulinę oraz leki uspokajające na niedowład nóg. Jej miesięczny koszt leczenia stanowi kwotę 180 - 200 złotych miesięcznie.

Mając na uwadze powyższe fakty, dokonując oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zgodnie z dyrektywami z art. 233 § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy dostrzega, iż sytuacja materialna pozwanej jest trudna. Pozwana I. N. otrzymuje niewielką emeryturę, ma znaczące obciążenia kredytowe. Zaciągając powyższe zobowiązania nie mogła przewidywać, iż będzie ją obciążał obowiązek alimentacyjny względem wnuczki. Roszczenie pozwanej – babki małoletniej powódki, jako zobowiązanej w dalszej kolejności, powstało bowiem na skutek faktu, iż zobowiązany w pierwszej kolejności do alimentacji ojciec powódki nie wywiązuje się z obowiązku łożenia na utrzymanie małoletniej córki.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy uznał za zasadne obniżenie zasądzonych od pozwanej na rzecz małoletniej powódki alimentów z kwoty po 200,00 zł miesięcznie do kwoty po 150,00 zł. Tak ustalone alimenty, łącznie z alimentami zasądzonymi od pozwanego M. N. (2), pozwolą na zlikwidowanie niedostatku, w jaki popadła małoletnia powódka na skutek zaprzestania alimentacji przez ojca.

Z tych Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok w punkcie 1 sentencji w ten tylko sposób, iż wskazaną w nim kwotę alimentów po 200,00 zł miesięcznie obniżył do kwoty po 150,00 zł.

W pozostałym zakresie apelacja pozwanej podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c. jako bezzasadna. Sąd Rejonowy dokonał bowiem prawidłowych ustaleń faktycznych i prawidłowej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego ustalając stan niedostatku małoletniej powódki. Sąd I instancji we właściwy sposób ustalił także zakres usprawiedliwionych potrzeb powódki i zasadnie uznał, iż zachodzą podstawy do obciążenia pozwanej obowiązkiem alimentacyjnym względem małoletniej powódki. Zarzuty i twierdzenia pozwanej, iż ustalony przez tenże sąd zakres potrzeb powódki wykracza poza ramy jej usprawiedliwionych potrzeb, są tylko polemiką z prawidłowymi ustaleniami Sądu Rejonowego, podobnie jak i zarzuty, iż w niewłaściwy sposób ustalone zostały możliwości majątkowe i zarobkowe przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki. Ustalenia Sądu Rejonowego w powyższym zakresie nie są dotknięte żadnymi nieprawidłowościami, znajdują pełne oparcie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, którego ocena została dokonana zgodnie z dyrektywami wyznaczonymi przez normę art. 233 § 1 k.p.c.

SSO Renata Lech SSO Paweł Hochman SSO Dariusz Mizera

Na oryginale właściwe podpisy