Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 sierpnia 2022 r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący	Sędzia Paweł Hochman

po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2022 r. w Piotrkowie Trybunalskim

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...)z siedzibą w S.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej siedzibą w W.

o odszkodowanie

na skutek apelacji wniesionej przez pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 13 kwietnia 2022 r. sygn. akt I C 2953/20

1. zmienia zaskarżony wyrok w punktach:

a) pierwszym sentencji w ten sposób, że zasądzoną w nim kwotę 3.128,62 złotych obniża do kwoty 781,11 (siedemset osiemdziesiąt jeden złotych jedenaście groszy) a w pozostałej części oddala powództwo;

b) trzecim sentencji na następujący:

(...) z siedzibą w S. na rzecz pozwanego (...) Spółki Akcyjnej siedzibą w W. kwotę 609,50 (sześćset dziewięć złotych pięćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

c) czwartym sentencji na następujący:

„nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państw – Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim, od powoda (...)z siedzibą w S. kwotę 176,38 (sto siedemdziesiąt sześć złotych trzydzieści osiem groszy) i od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej siedzibą w W. kwotę 625,35 (sześćset dwadzieścia pięć złotych trzydzieści pięć groszy) tytułem zwrotu wydatków tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa;

2. oddala apelację w pozostałej części;

3. zasądza od powoda (...)z siedzibą w S. na rzecz pozwanego (...) Spółki Akcyjnej siedzibą w W. kwotę 375,00 (trzysta siedemdziesiąt pięć) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu za instancję odwoławczą.

Paweł Hochman

Sygn. akt II Ca 620/22

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 13 kwietnia 2022 roku Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. zasądził od pozwanego (...)z siedzibą w W. na rzecz powoda (...)w S. kwotę 3.128,62 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 30 listopada 2020 roku do dnia zapłaty (pkt 1), oddalił powództwo w pozostałej części (pkt 2), zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.367 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty (pkt 3) oraz zasądził od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. kwotę 801,73 złotych tytułem zwrotu wydatków związanych z wynagrodzeniem powołanego w sprawie biegłego w zakresie, w jakim nie zostały pokryte z zaliczek stron (pkt 4).

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia faktyczne i rozważania prawne Sądu Rejonowego:

W dniu (...) roku doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki O. o numerze rejestracyjnym (...) stanowiący własność T. O. i G. O.. W dacie zdarzenia wskazany pojazd posiadał ważne ubezpieczenie Autocasco (AC) zawarte z (...)Spółką Akcyjną w W..

Polisa obejmowała ubezpieczenie AC. W ramach ubezpieczenia AC wykupiono wariant: kosztorys, z udziałem własnym w wysokości 500 złotych. Amortyzacja części została wykupiona i wyniosła 0%. Wartość pojazdu na dzień złożenia wniosku o ubezpieczenie wynosiła 25.100 złotych.

Do umowy ubezpieczenia udokumentowanej polisą zastosowanie znajdują Ogólne warunki ubezpieczenia Auto Casco zatwierdzone przez Zarząd (...) S.A. w dniu 16 maja 2017 roku.

Szkodę zgłoszono pozwanemu. W toku postępowania likwidacyjnego pozwany ubezpieczyciel ustalił, że zachodzi przypadek, tzw. szkody częściowej.(...)Spółka Akcyjna w W. oszacowała koszt naprawy pojazdu na kwotę 5.484,37 złotych, którą przyznał i uprawnionemu tytułem odszkodowania, po uwzględnieniu udziału własnego w wysokości 500 złotych.

W dniu 28 października 2020 roku. poszkodowani T. O. i G. O. zawarli z powodem (...) w S. umowę cesji, na mocy której przenieśli na W. D. wszelkie prawa do odszkodowania przysługującego im od (...) Spółki Akcyjnej w W. za przedmiotową szkodę.

W. D. zlecił (...) Spółce z o.o. w S. wykonanie kalkulacji naprawy pojazdu marki O. o numerze rejestracyjnym (...). Usługa została wykonana w dniu 29 listopada 2020 roku, zaś jej koszt wyniósł 300 złotych netto.

Uzasadnione koszty naprawy pojazdu marki O. o numerze rejestracyjnym (...) we wrześniu 2020 roku uwzględniające wariant kosztorysowy według warunków AC, w tym użycie części alternatywnych i oryginalnych bez potrącania wartości części oryginalnych wyniósłby 9.080,22 złotych, przy stawce za roboczogodzinę 60 zł netto za prace blacharsko lakiernicze. Koszt naprawy z uwzględnieniem 30% potrącenia wartości materiałów lakierniczych jest niezgodny z warunkami AC.

W ocenie Sądu I instancji pisemna opinia sporządzona w sprawie przez biegłego sądowego K. K. (1) jest jasna i precyzyjna, przy czym uwzględnić należało wyliczenie na kwotę 9.080,22 złotych, które kompleksowo uwzględniało fakt, że amortyzacja została wykupiona i wynosiła 0%.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał, że powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Motywując powyższe wskazał, że roszczenie powoda znajduje oparcie w umowie ubezpieczenia autocasco (AC), zastosowanie w sprawie znajdują przepisy art. 805 i następne k.c. oraz przepisy części ogólnej zobowiązań, w szczególności art. 361-363 k.c., jak również ogólne warunki ubezpieczenia autocasco.

Art. 805 § 1 k.c. stanowi, że przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Zgodnie z dyspozycją art. 805 § 2 pkt 1 k.c. świadczenie ubezpieczyciela przy ubezpieczeniu majątkowym polega w szczególności na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstała wskutek przewidzianego w umowie wypadku. Jeżeli nie umówiono się inaczej, suma ubezpieczenia ustalona w umowie stanowi górną granicę odpowiedzialności ubezpieczyciela (art. 824 § 1 k.c.).

Wysokość odszkodowania powinna jednocześnie odpowiadać rzeczywistym, uzasadnionym skutkom zdarzenia, z którego wniknęła szkoda. Zgodnie bowiem z art. 824 ¹ § 1 k.c., o ile nie umówiono się inaczej, suma pieniężna wypłacona przez ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia nie może być wyższa od poniesionej szkody. Naprawienie szkody (odszkodowanie) w tych granicach następuje według wyboru poszkodowanego - przez przywrócenie do stanu poprzedniego bądź przez zapłatę określonej sumy pieniężnej i powinno obejmować wszystkie straty, które poszkodowany poniósł wskutek zaistnienia szkody (art. 361 § 2 k.c.). Oba wskazane sposoby naprawienia szkody mają doprowadzić do pełnej kompensacji szkody. Przepisy prawa nie nakładają na poszkodowanego obowiązku przywrócenia stanu poprzedniego w ten sposób, że szkoda może być naprawiona przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Każdorazowo granice obowiązku naprawienia szkody wyznaczone są przez normalny związek przyczynowy między zdarzeniem wywołującym szkodę, a szkodą.

Przesłanką ubezpieczenia jest zdarzenie ubezpieczeniowe, które w niniejszej sprawie miało miejsce w dniu 4 września 2020 roku z udziałem pojazdu O. o numerze rejestracyjnym (...) objętym ubezpieczeniem autocasco -zaistniała więc okoliczności faktyczna, która rodziła po stronie pozwanego towarzystwa obowiązek naprawienia szkody.

Obowiązkiem pozwanego było zatem przywrócenie pojazdu do stanu poprzedzającego zdarzenie ubezpieczeniowe, tj. pokrycie kosztów jego naprawy, pozwalającej na likwidację szkody. Powyższe okoliczności, podobnie jak wypłata przez stronę pozwaną tytułem odszkodowania kwoty 5.484,37 złotych, po uwzględnieniu udziału własnego w wysokości 500 złotych, pozostawały między stronami procesu niesporne. Podobnie bezsporne było ustalenie, że w niniejszej sprawie występuje przypadek, tzw. szkody częściowej w rozumieniu OWU Okolicznością sporną pozostawała kwestia zakresu odpowiedzialności strony pozwanej z tytułu przedmiotowej szkody, tj. wysokości należnego odszkodowania na tle zawartej polisy i stosowanych do niej ogólnych warunków ubezpieczenia.

W sprawie zastosowanie znajdują Ogólne Warunki Ubezpieczenia Auto Casco zatwierdzone uchwałą zatwierdzone przez Zarząd (...) S.A. w dniu 16 maja 2017 roku.

Poszkodowani zapłacili składkę za wariant „(...). Zgodnie z pkt XXII.3. OWU w wariancie „(...) wysokość odszkodowania ustalana jest z uwzględnieniem stawki za roboczogodzinę - 60 netto oraz cen części alternatywnych, a jeśli w systemie używanym do kalkulacji kosztów naprawy nie ma cen części alternatywnych, ubezpieczyciel dokonuje potrącenia 30% od ceny części oryginalnych.

Jednocześnie w OWU ustalono, że części alternatywne stanowią materiały i części zamienne, które są dostępne u dostawców niezależnych od producenta pojazdu, natomiast części oryginalne, to materiały i części zamienne z logo producenta pojazdu oraz zalecane przez producenta i oficjalnie przez ich sieci serwisowane (pkt 11.5. i 11.6. OWU).

W pkt IX. 3. lit. b OWU ubezpieczyciel przewidział dwa warianty ubezpieczenia z opcją amortyzacji, tj. z niewykupioną amortyzacją, czyli z potrąceniem procentowym oraz z wykupioną amortyzacją, czyli bez potrącenia procentowego.

Zgodnie natomiast z treścią pkt XXI. l. OWU, w przypadku wystąpienia szkody częściowej lub całkowitej ustalona kwota odszkodowania zostanie jednorazowo pomniejszona o wymienioną w dokumencie ubezpieczenia franszyzę redukcyjną (500 złotych).

Tak ukształtowana treść postanowień OWU jest jednoznaczna, w szczególności wobec pomocniczego wyjaśnienia pojęcia amortyzacji umieszczonego w pkt 111.1. OWU, tj. amortyzacja – procentowy wskaźnik zużycia eksploatacyjnego części zakwalifikowanych do wymiany.

W ocenie Sądu Rejonowego wybór wariantu kosztorysowego ubezpieczenia jako dopuszczalny przez ubezpieczyciela, nie może pozbawiać ubezpieczonego skorzystania z zagwarantowanych w ramach określonego wariantu świadczeń, nawet w sytuacji, gdy okaże się że w wariancie „(...) nie są dostępne części zamienne, jakimi co do zasady następuje naprawa w wariancie „(...).

Stanowisko pozwanego w zakresie, w jakim ubezpieczyciel uznaje, że przy sporządzeniu kosztorysu należy dokonać potrącenia cen części o współczynnik -30% nie ma zastosowania w sprawie niniejszej z uwagi na zniesienie amortyzacji, co wyraźnie wskazano w treści polisy.

Biegły sądowy określił koszty przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego zgodnie z zawartą polisą i OWU na dzień powstania szkody, przy zastosowaniu stawki 60 złotych netto (73,80 złotych brutto) za jedną roboczogodzinę.

Z treści polisy wynika, że poszkodowanego obejmowało odstąpienie od amortyzacji. Skoro na skutek opłacenia przez poszkodowanego dodatkowej składki ubezpieczeniowej pozwany rozszerzył zakres ochrony i odstąpił od amortyzacji to wysokość odszkodowania nie może obejmować jakichkolwiek potrąceń cen części zamiennych. Podkreślić należało, że ubezpieczyciel konstruując OWU nie wprowadził odrębnego postanowienia pozwalającego zniwelować poprzez zapłatę dodatkowej składki ubezpieczeniowej omawiane potrącenie oryginalnych cen części zamiennych. W tym przypadku treść polisy ma pierwszeństwo przed treścią OWU. Zastosowanie przez pozwanego takiego potrącenia ma taki sam skutek jak stosowanie amortyzacji, wobec czego jest bezzasadne w przypadku zniesienia amortyzacji.

Sąd I instancji uznał zatem, że nie było podstaw do uwzględnienia wnioskowanego przez pozwanego potrącenia na części zamienne i za prawidłowy przyjął koszt naprawy uwzględniający wariant kosztorysowy wg warunków AC, w tym użycie części alternatywnych i oryginalnych bez potrącania wartości części oryginalnych, który wyniósł brutto 9.080,22 złotych.

Jednocześnie stwierdził, że nie miał racji pozwany uznając, że materiały lakiernicze mieszczą się w definicji części oryginalnych, od których cen należy odjąć 30 %. Zgodnie z pkt 111.6 OWU części oryginalne to materiały i części zamienne sygnowane logo producenta danej marki pojazdu oraz zalecane przez producenta i oficjalnych importerów do stosowania przez ich sieci serwisowe. Materiały lakiernicze nie są produkowane przez producenta pojazdu i nie są sygnowane jego logo, zatem są częściami alternatywnymi.

Z tego też względu prawidłowa wysokość odszkodowania w związku ze szkodą powstałą w dniu 4 września 2020 roku wynosi 9.080,22 złotych brutto. Po odjęciu dotychczas wypłaconego odszkodowania, tj. 5.584,37 złotych i po pomniejszeniu kwoty o 500 złotych tytułem udziału własnego, powodowi należna jest kwota 3.095,85 złotych.

O odsetkach ustawowych orzeczono na podstawie art. 817 § 1 k.c. w zw. z art. 481 § 1 k.c.,

W części dotyczącej żądania zapłaty kwoty 300 złotych tytułem poniesionych wydatków związanych z wykonaniem prywatnej ekspertyzy Sąd Rejonowy oddalił natomiast powództwo.

W ocenie Sądu I instancji sporządzenie prywatnej ekspertyzy nie było w okolicznościach sprawy niezbędne do efektywnego dochodzenia odszkodowania. Powód jest przedsiębiorcą, prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie skupowania i dochodzenia roszczeń odszkodowawczych od ubezpieczycieli, tym samym koszty sporządzanych prywatnych ekspertyz powinny zostać uznane za koszt prowadzenia tejże działalności.

O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł w oparciu o art. 100 k.p.c., biorąc pod uwagę okoliczność, że powód wygrał sprawę niemalże w całości. Ponadto na podstawie art. 113 ust. 1 z zw. z art. 89 i art. 13 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r., poz. 755) zasądzono na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. od pozwanego kwotę 801,73 złotych tytułem zwrotu wydatków związanych z wynagrodzeniem powołanego w sprawie biegłego w zakresie, w jakim nie zostały pokryte z zaliczek stron.

Od powyższego wyroku wniósł w dniu 12 lipca 2022 roku (data nadania w placówce pocztowej) apelację pełnomocnik pozwanego (...)z siedzibą w W.. Apelujący zaskarżył wyrok w punkcie „1” w całości oraz w części rozstrzygającej o kosztach postępowania stosownie do zakresu zaskarżenia, zarzucając mu:

1. naruszenie przepisu prawa procesowego, tj. art. 233 1 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów oraz uczynienie jej dowolną, a także przyjęcie błędnej metody ustalenia odszkodowania, co w konsekwencji skutkowało błędną oceną opinii biegłego sądowego i ustaleniem wysokości odszkodowania za uszkodzenie pojazdu marki O. (nr rej. (...)) na kwotę 9.080,22 zł brutto,

2. naruszenie prawa materialnego, tj. art. 353 ¹ k.c. w zw. z art. 824 § k.c. w zw. z pkt XX i pkt XXH OWU AC poprzez ich błędną wykładnię i brak uznania, że w przypadku wykupienia klauzuli amortyzacji na części, koszty naprawy pojazdu częściami oryginalnymi nie mogą zostać pomniejszone o reduktor wartości w wysokości 30% wartości tych części oraz wartości materiałów lakierniczych.

Wskazując na powyższe apelujący wniósł o zmianę wyroku poprzez oddalenie powództwa w zaskarżonej części oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje według norm przepisanych.

W odpowiedzi na apelację pełnomocnik powoda wniósł o jej oddalenie oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, zgodnie z normami przewidzianymi.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja zasługuje na częściowe uwzględnienie.

We wniesionej skardze apelacyjnej pełnomocnik pozwanego zgłosił w pierwszej kolejności zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. Wskazał, że naruszenie powyższego przepisu wynika z przyjęcia błędnej metody ustalenia odszkodowania.

Sąd Okręgowy podziela powyższy zarzut jedynie w części.

Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia dokonując ustaleń faktycznych Sąd pierwszej instancji pominął wynikające z opinii biegłego wyliczenie wysokości należnego odszkodowania przy uwzględnieniu wynikającej z Ogólnych warunków ubezpieczenia AC możliwości procentowego potrącenia wartości części zamiennych.

Sanując powyższe uchybienie Sąd Okręgowy odwołując się do opinii biegłego K. K. (k. 55 – 94) uzupełniająco ustala, że koszt naprawy pojazdu O. (...) nr rej. (...) przy użyciu części alternatywnych i oryginalnych z potrąceniem części oryginalnych w wysokości 30 % wynosił 6858,94 zł.

Jednocześnie stwierdzić należy, że powyższe ustalenie prowadzi do określenia wysokość należnego odszkodowania w sposób wariantowy, odwołujący się do wskazanych przez pozwanego w ogólnych warunkach ubezpieczenia metod jego wyliczenia. Powyższe ustalenie nastąpiło na podstawie opinii biegłego, który przy jej sporządzeniu zastosował się do zaleceń określonych w postanowieniu dowodowym z dnia 2 lutego 2021 roku (k. 40). Ustalając wysokość odszkodowania w zleconych wariantach biegły nie popełnił żadnych błędów. Niesporny w szczególności był i pozostaje zakres szkody oraz wyliczenie (przy uwzględnieniu wskazanych w warunkach ubezpieczenia metod) kosztów jej naprawnienia.

O wyborze metody ustalenia odszkodowania zdecydowała natomiast ocena prawna postanowień umownych, sprowadzająca się do ustalenia ich ważności i związana z zastosowaniem przepisów prawa materialnego.

W ocenie Sądu Okręgowego w niniejszej sprawie Sąd I instancji dopuścił się jednakże naruszenia wskazanych w apelacji przepisów prawa materialnego, tj. art. 353 ¹ k.c. w zw. z art. 824 § k.c. w zw. z rozdziałem XX i XXII OWU AC.

Sąd Rejonowy nieprawidłowo uznał bowiem, że w przypadku wykupienia przez ubezpieczonego klauzuli amortyzacji na części, koszty naprawy pojazdu w wariancie kosztorysowym nie powinny być pomniejszone o 30%.

Zgodnie z rozdziałem XX pkt 1 OWU wysokość odszkodowania jest ustalana na podstawie:

a. wybranych przez ubezpieczającego przy składaniu wniosku ubezpieczeniowego wariantu i opcji ubezpieczenia oraz wysokości franczyzy redukcyjnej wskazanej w dokumencie ubezpieczenia;

b. wyników oględzin pojazdu (chyba, że (...) odstąpił od oględzin Pojazdu);

c. kalkulacji kosztów naprawy Pojazdu sporządzonej w oparciu o określone przez producenta w systemie w A., E. lub D. (...) normy czasowe robocizny i ceny części zamiennych na rynku polskim;

d. okresu eksploatacji pojazdu i wysokości amortyzacji;

e. wyceny wartości pojazdu przed i po szkodzie, a także wartości Pozostałości, gdy doszło do szkody całkowitej.

W rozdziale XX pkt 2 określono zasady ustalania wysokości amortyzacji w oparciu wiek pojazdu w latach w razie niewykupienia opcji amortyzacji, która to amortyzacja wynosi od 15 do 55%. W razie wykupienia tej opcji amortyzacja ta nie jest natomiast uwzględniana i wynosi 0%.

W świetle treści wskazanego przepisu OWU amortyzacja to zależność między procentem, o jaki zostanie zmniejszone należne odszkodowanie a wiekiem pojazdu, którą przedstawia stosowna tabela. Im starszy pojazd, tym wyższy stopień potrącenia koszty zakupu części zamiennych i materiałów. Tak rozumiana korekta w sferze odpowiedzialności ubezpieczeniowej nazywana jest amortyzacją (por. uzasadnienie wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 30 kwietnia 2021 roku w sprawie XIII Ga 849,20, Portal Orzeczeń Sądów Powszechnych).

W przedmiotowej sprawie pozwany zgodnie z treścią polisy nie zastosował amortyzacji, albowiem wysokość ustalonego odszkodowania nie była uzależniona od wieku pojazdu.

Zgodnie natomiast z rozdziałem XXII punkt 3 OWU w wariancie „(...) wysokość odszkodowania ustalana jest w oparciu o:

a. stawkę roboczogodziny w wysokości 60 złotych (netto),

b. ceny części alternatywnych a w przypadku braku cen części alternatywnych kalkulacji dokonuje się w oparciu o pomniejszone o 30% ceny części oryginalnych.

Zdaniem Sądu II instancji postanowienia określające sposób likwidacji szkody zawarte w rozdziale XXII punkt 3 nie zawiera w sobie elementów krzywdzących dla ubezpieczonego (poprzednika prawnego powoda). Postanowienie to nie jest objęte jakimkolwiek uchybieniem pozwalającym na stwierdzenie, że zastosowano w nim klauzule abuzywne w rozumieniu przepisu art. 385 ¹ k.c.

W świetle treści rozdziału XX punkt 2 OWU nie powinno budzić wątpliwości, że amortyzacja elementów pojazdu w wariancie standardowym oznacza pomniejszenie ich wartości o zmienny wskaźnik uzależniony od okresu eksploatacji pojazdu.

Wykupienie opcji amortyzacji przy zawarciu umowy ubezpieczenia oznacza, że do ustalania wysokości cen części zamiennych nie stosuje się zapisów zawartych w rozdziale XX punkt 2 OWU. Wykupienie tej opcji nie wyłącza jednakże ustalenia na podstawie rozdziału XXII punkt 3 odszkodowania z uwzględnieniem 30% cen oryginalnych części. Potrącenie 30% cen części oryginalnych nie jest uzależnione od wieku pojazdu i jego zużycia eksploatacyjnego, a przepisy OWU nie przewidują możliwości wykupu opcji wyłączenia (jak w przypadku amortyzacji) takiego potrącenia.

Reasumując, Sąd Okręgowy podzielił zarzuty apelującego, że wydając zaskarżony wyrok Sąd I instancji dopuścił się naruszenia wskazanych w apelacji przepisów prawa materialnego.

W konsekwencji powyższego odszkodowanie należne powodowi powinno zostać ustalone na kwotę 6.858,94 złote, którą to kwotę biegły sądowy z zakresu napraw i eksploatacji pojazdów samochodowych K. K. (2) ustalił w opinii na koszt naprawy uszkodzonego pojazdu według wariantu kosztorysowego, tj. w oparciu o stawkę roboczogodziny w wysokości 60 złotych (netto), ceny części alternatywnych a w przypadku braku cen części alternatywnych w oparciu o pomniejszone o 30% ceny części oryginalnych, przy uwzględnieniu pełnych kosztów lakierowania.

We wskazanej powyżej kwocie odszkodowania mieści się kwota, która została już wypłacona powodowi w toku postępowania likwidacyjnego oraz kwota 500 złotych tytułem udziału własnego ubezpieczonego.

Dalej idąca apelacja pozwanego, tj. w zakresie ustalenia wysokości odszkodowania warunków AC przy użyciu części alternatywnych i oryginalnych z potrąceniem wartości części oryginalnych w wysokości 30 % oraz potrąceniem 30% także na materiał lakierniczy, a co za tym idzie w zakresie żądania całkowitego oddalenia powództwa podlegała oddaleniu jako niezasadna.

Zdaniem Sądu Okręgowego materiały lakiernicze należy bowiem zaliczyć do części alternatywnych, nie zaś części oryginalnych, albowiem materiały te nie są produkowane przez producenta pojazdu i nie są sygnowane jego logo. Wobec powyższego nie było podstaw do stosowania potrącenia w wysokości 30% również do materiałów lakierniczych.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. oraz art. 385 k.p.c. orzekł jak w punktach „1” i „2” sentencji.

O kosztach postępowania w pierwszej i drugiej instancji orzeczono stosownie do wyniku sprawy zgodnie z zasadą ich stosunkowego rozliczenia określoną w art. 100 zd. 1 k.p.c.

Sąd uznał że w postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji powód wygrał sprawę w 22 %, natomiast w postępowaniu apelacyjnym w 25 %.

Koszty poniesione przez strony wyniosły: w przypadku powoda w pierwszej instancji 1367,- zł, w drugiej instancji 450,- zł; w przypadku pozwanego w pierwszej instancji 1067,- zł, w drugiej instancji 650,- zł.

Paweł Hochman