Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 grudnia 2018 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący	SSO Dariusz Mizera
Sędziowie	SSA w SO Stanisław Łęgosz SSR del. Jakub Ślęzak (spr.)
Protokolant	stażysta Katarzyna Pielużek

po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2018 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa P. T.

przeciwko małoletnim: I. T. i F. T. reprezentowanym przez przedstawiciela ustawowego A. T.

o obniżenie alimentów

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 27 czerwca 2018 roku, sygn. akt III RC 46/18

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powoda P. T. na rzecz pozwanych I. T. i F. T. kwotę 1800 (tysiąc osiemset) złotych tytułem kosztów postępowania w instancji odwoławczej.

Sygn. akt. II Ca 642/18

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 czerwca 2018 roku Sąd Rejonowy
w P. po rozpoznaniu sprawy z powództwa P. T. przeciwko małoletnim: I. T. i F. T. reprezentowanym przez przedstawiciela ustawowego A. T. o obniżenie alimentów oddalił powództwo
oraz zasądził od powoda na rzecz pozwanych kwotę 3.600,00 złotych tytułem kosztów postępowania (wyrok k.319).

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia
i rozważania Sądu Rejonowego:

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 29 września 2015 roku w sprawie o sygnaturze akt I C 1411/14 rozwiązano przez rozwód związek małżeński P. T. i A. T. z winy pozwanego P. T..

Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi stron: F. T., urodzonym (...) w B. i I. T. urodzonym (...) w B. pozostawiono obojgu rodzicom, ustalając iż miejscem pobytu małoletnich dzieci będzie każdorazowe miejsce zamieszkania ich matki A. T..

Obowiązkiem wychowania i utrzymania małoletnich dzieci obciążono oboje rodziców w związku z tym zasądzono od P. T. na rzecz F. T. i I. T. alimenty w kwotach po 1.500,00 złotych miesięcznie na rzecz każdego z nich, poczynając od uprawomocnienia się orzeczenia, obie kwoty płatne z góry w terminie do dnia 15-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat do rąk matki A. T..

Podczas ostatniego ustalania alimentów P. T. był lekarzem (...), zatrudnionym w Szpitalu (...) w B. na stanowisku (...), na podstawie umowy o pracę w wymiarze 1/8 etatu i otrzymywał wynagrodzenie w kwocie 560,00 złotych miesięcznie. Od maja 2014 roku świadczył usługi medyczne na rzecz szpitala na podstawie kontraktu jako podmiot prowadzący własną specjalistyczną praktykę lekarską. W 2014 roku uzyskał dochody ze stosunku pracy w łącznej kwocie 36.848,77 złotych netto. W okresie od 1 maja 2014 roku do 31 grudnia 2014 roku przychody powoda z tytułu prowadzonej własnej praktyki lekarskiej wyniosły łącznie 125.461,00 złotych, zakupione materiały i towary miały wartość 60.798,00 złotych, a uiszczone składki ZUS oraz zaliczki na podatek dochodowy wyniosły 8.068,20 złotych. Dodatkowo pozwany był zatrudniony w przedsiębiorstwie (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w B. na stanowisku (...) w wymiarze ½ etatu. W 2014 roku uzyskał z tego tytułu wynagrodzenie w łącznej kwocie 7.505,08 złotych netto. Był właścicielem mieszkania w B., na którego koszty składały się: opłata za czynsz - 700,00 złotych, za energię elektryczną – 200,00 złotych, za wodę – 60,00 złotych.

A. T. posiadając wykształcenie wyższe była zatrudniona w (...) Spółce Akcyjnej w W. na stanowisku (...) z wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 7.700,00 złotych brutto (5.421,33 złotych netto). W 2014 roku powódka uzyskała dochody netto w łącznej kwocie 130.187,43 złotych, w tym nagrodę roczną w kwocie 57.680,26 złotych netto, nagrodę specjalną w kwocie 3.600,00 złotych brutto oraz wynagrodzenie za czas choroby i zasiłki chorobowe w łącznej kwocie 43.117,82 złotych brutto. W 2015 roku powódka również otrzymała nagrodę roczną w kwocie około 50.000,00 złotych netto. Prowadziła wspólnie z A. C. działalność gospodarczą polegającą na pośrednictwie w sprzedaży (...). W 2014 roku działalność przyniosła straty w wysokości 6.649,22 złotych. Mieszkała razem z dziećmi w lokalu mieszkalnym położonym w P., stanowiącym własność P. T.. Opłaty eksploatacyjne wynosiły około 500,00 złotych miesięcznie i były uiszczane przez P. T.. A. T. opłacała rachunki za prąd, gaz, telewizję i internet w wysokości 450,00 złotych miesięcznie. Korzystała z pomocy opiekunki do dzieci, której płaciła wynagrodzenie w kwocie 1.600,00 złotych miesięcznie.

Małoletni F. T. był uczniem(...) klasy szkoły podstawowej. Wyprawka szkolna kosztowała 700,00 złotych, składka na komitet rodzicielski 50,00 złotych rocznie, składka na trójkę klasową 20,00 złotych rocznie, składki na wycieczkę 160,00 złotych rocznie, opłata za obiady szkolne 80,00 złotych miesięcznie, kieszonkowe na zakupy
w sklepiku szkolnym 20,00 złotych miesięcznie. Koszt zakupu lektur wynosił około 40,00 złotych miesięcznie. Małoletni korzystał z telefonu komórkowego, za którego opłata wynosiła 50,00 złotych miesięcznie, uczył się gry na gitarze, za którą opłata wynosiła 200,00 złotych miesięcznie.

Małoletni I. T. był uczniem (...) klasy szkoły podstawowej. Dwa razy w tygodniu chodzi do logopedy. Opłata za jedną wizytę wynosiła 40,00 złotych.

Obaj małoletni trenowali aikido. Opłata za treningi wynosiła 60,00 złotych za jedno dziecko, chłopcy chodzili na basen. Opłata za wejście na basen wynosiła 12,00 złotych, byli harcerzami i jeździli na obozy harcerskie oraz na obozy zimowe z nauką jazdy na nartach. Koszt obozu zimowego wynosił 1.400,00 złotych. Małoletni nie chorowali przewlekle, ale mieli częste infekcje górnych dróg oddechowych, przyjmowali witaminy. Raz na kwartał mieli wizyty kontrolne u dentysty, za które płacono 50,00 złotych, a leczenie 100,00 złotych za jedną plombę. F. T. wymagał leczenia ortodontycznego, wizyty u lekarza odbywały się raz w miesiącu i kosztowały 60,00 złotych. Zakup aparatu kosztował 1.200,00 złotych rocznie. Matka małoletnich kupowała żywność i odzież dla dzieci dobrej jakości. Dzieci miały dwa koty oraz psa. Dzieci chodziły często do (...), pizzerii oraz kina.

Aktualnie powód P. T. ma 47 lat. W styczniu 2018 uzyskał tytuł (...). W dniu 30 czerwca 2016 roku, z uwagi na upływ terminu na jaki został zawarty, ustał kontrakt na podstawie którego powód świadczył pracę na rzecz (...) Szpitala (...) w B. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Na mocy porozumienia z dnia 27 czerwca 2016 roku została zmieniona z dniem 1 lipca 2016 roku umowa o pracę w (...) Szpitalu
w B. z 1/8 etatu na pełny etat. Wynagrodzenie zasadnicze zostało ustalone na kwotę 4.665,00 złotych plus dodatek za staż pracy oraz dodatek funkcyjny. Wynagrodzenie uzyskiwane z tytułu wymienionej ostatnio umowy o pracę stało się głównym źródłem dochodów powoda. Umowa ta wygasła w dniu 30 listopada 2017 roku. Powód w 2017 roku osiągnął w (...) Szpitalu w B. dochód w łącznej wysokości 118.603,22 złotych. Dodatkowo pozwany cały czas jest zatrudniony w przedsiębiorstwie (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w B. i z tego tytułu w 2017 roku osiągnął dochód w wysokości 10.331,28 złotych. Ponadto prowadzi własną specjalistyczną praktykę lekarską, która w latach 2016 - 2018, za wyjątkiem maja 2017 roku, stycznia, marca i czerwca 2018 roku przynosi straty.

W 2017 roku powód osiągnął dochód, po odliczeniu dochodu zwolnionego, strat i składek na ubezpieczenie społeczne, w wysokości 112.070,32 złotych.

W dniu 7 maja 2018 roku P. T. zawarł umowę o pracę z (...)Szpitalem (...) w Ł. na okres próbny od dnia 7 maja 2018 roku do dnia (...) roku na pełny etat z wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 5.500,00 złotych plus dodatek za stopień naukowy w wysokości 150,00 złotych i dodatek za wysługę lat w wysokości 20% przyznanego wynagrodzenia zasadniczego.

Powód posiada samochód V. (...), który leasinguje i opłata leasingowa wynosi około 2.995,00 złotych. Jest właścicielem niezabudowanej działki położonej w T., mieszkania położonego w P. i mieszkania w B.. Mieszkanie położone w P. zostało zajęte przez komornika w związku z egzekucją świadczeń alimentacyjnych. P. T. spłaca zadłużenie kredytowe w łącznej kwocie około 130.000,00 złotych.

W dniu 20 maja 2017 roku zawarł on nowy związek małżeński i pozostaje ze swoją aktualną małżonką w ustroju rozdzielności majątkowej małżeńskiej. Ze związku tego nie posiada dzieci. Jego żona D. D. posiada dwójkę dzieci, prowadzi działalność gospodarczą. Małżonkowie mieszkają w domu jednorodzinnym stanowiącym własność D. D., którego koszty utrzymania wynoszą około 1.650,00 złotych miesięcznie. Na kwotę tę składają się opłaty za energię elektryczną, gaz, wodę, tv. Powód nie dokłada się żonie do kosztów utrzymania domu. Na dojazdy do pracy wydaje około 900,00 złotych
– 1 000,00 złotych miesięcznie na zakup żywności około 1.500,00 złotych, kosmetyków 300,00 złotych, środków czystości 200,00 złotych.

Powód leczy się kardiologicznie. Utrzymuje kontakty z dziećmi. Zabiera je do kina, gra w gry planszowe, czyta książki, zabiera na wycieczki rowerowe, a także w B., kupuje okolicznościowe prezenty.

A. T. jest zatrudniona na czas nieokreślony w (...) Spółce Akcyjnej w W. na stanowisku (...) z wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości około 5.100,00 złotych netto plus premie w wysokości około 20.000,00 złotych. W okresie od sierpnia 2017 roku do stycznia 2018 roku matka pozwanych uzyskała dochody netto w łącznej kwocie 30.505,12 złotych. W 2017 roku osiągnęła dochód, po odliczeniu dochodu zwolnionego, strat i składek na ubezpieczenie społeczne, w wysokości
129,008,81 złotych.

Choruje na astmę, nadciśnienie i insulino odporność. Ma alergię na kota. Na zakup leków wydaje około 200,00 złotych miesięcznie.

Po orzeczeniu rozwodu zakupiła dom jednorodzinny w zabudowie szeregowej
o powierzchni około (...) metrów kwadratowych, na który zaciągnęła kredyt w wysokości 410.000,00 złotych, który spłaca w ratach. Posiada samochód marki S. (...), który ma
7-8 lat.

Pozwany F. T. jest uczniem (...) klasy szkoły podstawowej. Wyprawka szkolna kosztowała 400,00 złotych, składka na komitet rodzicielski 50,00 złotych, składki klasowe 100,00 złotych rocznie, składki na wycieczkę 400,00 złotych rocznie. Małoletni uczy się gry na gitarze, za którą opłata wynosiła 250,00 złotych miesięcznie. Chodzi na basen,
za który opłata wynosi 40,00 złotych.

Pozwany I. T. jest uczniem (...) klasy szkoły podstawowej. Wyprawka szkolna kosztowała 400,00 złotych, składka na komitet rodzicielski 50,00 złotych. Małoletni uczy się gry na gitarze, za którą opłata wynosiła 100,00 złotych miesięcznie. Chodzi na basen, za który opłata wynosi 20,00 złotych. Choruje na alergie.

Małoletni nie jedzą obiadów w szkole ale otrzymują kieszonkowe na zakup jedzenia w szkole. Jeżdżą na obozy harcerskie, biwaki i rajdy. Nie trenują aikido. Posiadają dwa koty.

Swoje ustalenia Sąd Rejonowy poczynił w dowodach, które zostały powołane przy ustalaniu podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, zaś zgromadzony w sprawie materiał dowodowy był – w ocenie tegoż Sądu – wystarczający dla potrzeb rozstrzygnięcia.

W takich realiach Sąd Rejonowy zważył, iż powództwo podlegało oddaleniu, uzasadniając to następująco:

Podstawę prawną powództwa stanowi art. 138 krio, w myśl którego każda ze stron może domagać się zmiany orzeczenia o alimentach w razie zmiany stosunków.

Przez zmianę stosunków rozumieć należy istotne zwiększenie bądź zmniejszenie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lub też możliwości zarobkowych, majątkowych zobowiązanego do alimentacji wskutek czego zakres obowiązku alimentacyjnego wymaga skorygowania.

Odnosząc się do żądania obniżenia obowiązku alimentacyjnego powoda na rzecz jego małoletnich dzieci z kwot po 1500,00 złotych miesięcznie na rzecz każdego
z małoletnich pozwanych do kwot po 600,00 złotych miesięcznie na rzecz każdego z nich to nie zasługuje ono na uwzględnienie.

Zważyć należy uwagę, że rodzice są zobowiązani do świadczeń alimentacyjnych wobec dziecka, które nie jest jeszcze w stanie samodzielnie się utrzymać, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania, w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom tego dziecka oraz zarobkowym
i majątkowym możliwościom zobowiązanego (art. 133§1 krio i art. 135§1 krio). Jak słusznie podnosi się w orzecznictwie przez możliwości zarobkowe i majątkowe należy rozumieć nie tylko dochody i zarobki rzeczywiście uzyskiwane ze swojego majątku, ale także te zarobki i dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki stosownie do swoich sił fizycznych i umysłowych (Helena Ciepła i in. Komentarz do Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego pod redakcją Kazimierza Piaseckiego, LexisNexis, wydanie 4 z 2009 roku, str. 982-983).

W świetle powyższych rozważań nie sposób zgodzić się z twierdzeniami powoda, że jego możliwości zarobkowe uległy istotnemu zmniejszeniu w porównaniu z okresem,
gdy po raz ostatni były ustalane alimenty. Za taką zmianę nie można uznać okoliczności,
iż uzyskuje mniejsze dochody w nowym miejscu zatrudnienia. Po pierwsze należy zauważyć, że powód nadal pracuje jako lekarz (...) a jego możliwości zarobkowe w ocenie sądu uległy nawet zwiększeniu, gdyż zwiększył swoje kwalifikacje zawodowe uzyskując
w styczniu 2018 roku tytuł (...). Kłopoty finansowe związane ze spłatą zadłużenie kredytowego oraz alimentacyjnego nie mogą być podstawą do obniżenia alimentów albowiem powód przy dołożeniu należytej staranności nie powinien doprowadzić do takiego zadłużenia. Zauważyć należy, że w 2017 roku osiągnął dochód w wysokości
112.070,32 złotych, co daje kwotę 9.339,19 złotych miesięcznie. Posiada on majątek
w postaci nieruchomości w tym dwóch mieszkań, które może wynająć, nawet wówczas
gdyby były zajęte przez komornika i z tego tytułu uzyskiwać dodatkowe dochody.

Także po stronie małoletnich pozwanych nie nastąpiły zmiany, które rodziłyby konieczność obniżenia alimentów. Od chwili wydania wyroku ustalającego alimenty na rzecz małoletnich pozwanych, upłynął okres ponad 2 lat. W okresie tym nie tylko nie spadły
ale wręcz wzrosły usprawiedliwione potrzeby małoletnich. Wraz z wzrostem chłopców rosną wydatki na zakup dla nich żywności, ubrań, zaspakajanie potrzeb kulturalnych. Okoliczność, że aktualnie nie uczestniczą oni w zajęciach z aikido nie może przesądzać o zmniejszeniu się ich potrzeb albowiem wydatki na te zajęcia mieściły się w kwocie około 60,00 złotych.

W ocenie Sądu ustalone świadczenia alimentacyjne w kwotach po 1.500,00 złotych miesięcznie na rzecz F. T. i I. T. pozostają nadal w granicach możliwości zarobkowych i majątkowych powoda oraz są zgodne z zasadą, że poziom życia dzieci powinien odpowiadać stopie życiowej rodziców.

W tym stanie rzeczy, należało oddalić powództwo P. T. o obniżenie alimentów na rzecz małoletnich pozwanych jako nieuzasadnione.

Podstawą prawną rozstrzygnięcia o kosztach sądowych był art. 98 kpc zgodnie z którym to przepisem strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Ponieważ powód przegrał sprawę zobowiązany był do zwrotu pozwanym reprezentowanym przez profesjonalnego pełnomocnika kosztów zapłaconego mu wynagrodzenia (uzasadnienie k.325-328).

Powyższe orzeczenie zaskarżył powód w całości.

W apelacji podniósł błąd Sądu Rejonowego w ustaleniach faktycznych polegający
na przyjęciu zawyżonej wysokości miesięcznych zarobków powoda, naruszenie art. 316 kpc poprzez pominięcie stanu rzeczy istniejącego w chwili zamknięcia rozprawy oraz błędy
w subsumcji stanu faktycznego w świetle art. 135 i 138 krio, ostatecznie żądając zmiany zapadłego rozstrzygnięcia i uwzględnienie powództwa w całości (apelacja k.336-351).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda okazała się bezzasadna, a stan faktyczny sprawy wymagał uzupełnienia o wiedzę nabytą przez Sąd Okręgowy w toku postępowania drugoinstancyjnego.

Mianowicie, w dniu (...) roku powód P. T. zawarł umowę o pracę z (...) (...) w Ł. na czas określony
od dnia 7 sierpnia 2018 roku do dnia 31 grudnia 2018 roku na pełny etat z wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 5.500,00 złotych brutto miesięcznie plus dodatek za stopień naukowy w wysokości 150,00 złotych miesięcznie i dodatek za wysługę lat w wysokości
20% przyznanego wynagrodzenia zasadniczego (umowa o pracę k.378).

Nadto, jesienią 2018 roku powód pozostawał na urlopie bezpłatnym w rzeczonej placówce służby zdrowia, aby pełnić funkcję (...) (...)
w K. (okoliczność bezsporna potwierdzona przez pełnomocnika powoda).

Na dzień 20 grudnia 2018 roku powód nie był już zatrudniony w Szpitalu
w K. (faks k.390).

I tak w ocenie Sądu Okręgowego, o tym jakie były rzeczywiste intencje przyświecające powodowi w niniejszej sprawie świadczy najdosadniej sytuacja do jakiej doszło na ostatnim terminie rozprawy apelacyjnej, kiedy to tylko i wyłącznie dzięki dociekliwości pełnomocnika pozwanej, Sąd miał możliwość poznania stanu rzeczy takim jakim jest a nie takim jakim starał się go kreować powód. Właśnie ów fakt ujawniony
przed zamknięciem rozprawy, a dotyczący zatrudnienia powoda na dużo bardziej intratnym stanowisku aniżeli wskazywał na to w ostatnich pismach procesowych jego pełnomocnik, potwierdza słuszne twierdzenia Sądu pierwszoinstancyjnego, iż możliwości zarobkowe powoda, rozumiane jako miara wysokości alimentów obowiązujących w relacji powód
– małoletnie dzieci, wcale nie uległy zmniejszeniu, a przynajmniej nie w tak drastycznym stopniu jak starał się to wykazać powód w toku całego przewodu sądowego. W tym kontekście kuriozalnie brzmią pretensje powoda, który zarzuca Sądowi Rejonowemu naruszenie art. 316 kpc w momencie wyrokowania, podczas gdy ów sam powód omal
nie doprowadził do sytuacji, w której to Sąd Okręgowy dokonując ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy mógł nie poznać aktualnego stanu rzeczy.

Przechodząc do szczegółowej analizy poszczególnych zarzutów apelacji wskazać należy słowem wstępu, iż zwykle w sprawach alimentacyjnych dokonuje się porównania zarobków zobowiązanych i potrzeb życiowych uprawnionych do alimentacji. Niemniej jednak niniejsza sprawa uchyla się spod tak prostego rachunku, a to dlatego, iż mamy
do czynienia z dwojgiem bardzo dobrze sytuowanych rodziców o wysokiej stopie życiowej,
w przypadku których osiągane przychody nie odzwierciedlają rzeczywistych możliwości zarobkowych, co widać zwłaszcza na przykładzie skarżącego wyrok pierwszoinstancyjny powoda.

Przy czym zauważyć należy, iż rozumowanie strony powodowej obarczone jest kilkoma zasadniczymi błędami, z których wynika niezrozumienie dla rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego.

Mianowicie, powód stara się wszelkimi sposobami wykazać, iż zarobki na poziomie około 10.000,00 złotych, jakie Sąd przyjął orzekając o alimentach w wyroku rozwodowym, stanowiły szczyt jego możliwości zarobkowych, gdy tymczasem z powszechnie dostępnych
w sieci internetowej raportów wynika, iż specjalista (...) w Polsce jest w stanie osiągnąć zarobki na poziomie nawet kilkunastu i więcej tysięcy złotych miesięcznie, przy czym tendencja jest taka, iż kwoty te rosną im dalej od wielkich aglomeracji.

Nie sposób nie zauważyć przy tym, iż kwalifikacje powoda w międzyczasie wzrosły
– wraz z początkiem roku 2018 uzyskał on przecież tytułu (...)
co z pewnością otwiera przed nim szersze możliwości wynegocjowania jak najlepszych warunków pracy etatowej ale i otwiera drogę do poszukiwania dodatkowych źródeł zarobkowania, np. w postaci prowadzenia szkoleń, sympozjów, itd.

Oczywiście można by pójść za rozumowaniem powoda i stwierdzić, że być może
nie chce on ciągłych zmian w swoim życiu zawodowym – wszak ma obecnie 48 lat, założył nową rodzinę i chciałby wreszcie osiągnąć stabilizację, ale z drugiej strony czy winę za jego liczne życiowe zawirowania mają ponosić dzieci? Otóż wszystko co dzieje się w życiu prywatnym i zawodowym powoda to są jego wybory i wyłącznie on musi ponosić ich konsekwencje. Znacząco upraszczając można by rzec, że skoro założyło się w życiu dwie rodziny to żeby je utrzymać, trzeba pracować ponad etat – oczywiście powodowi to nie grozi, skoro – jak sam podkreśla – ma rozdzielność majątkową z nową małżonką i nie ponosi kosztów utrzymania w należącym do niej domu.

Jakkolwiek zgodzić się należy z twierdzeniem, iż nie zawsze powód będzie miał możliwość pracy na stanowisku (...), tak z drugiej strony nikt nie zmusza go do prowadzenia nierentownej działalności dodatkowej, która w aktualnych warunkach,
ma jedynie usprawiedliwiać jego - mimo wszystko - przejściowe problemy finansowe.

W tym kontekście powód ochoczo powołuje się na niekorzystne zmiany ustawodawcze, które poprzez budowę sieci szpitali znacząco ograniczają możliwość pozyskania kontraktu z Narodowego Funduszu Zdrowia na wykonywanie z natury drogich zabiegów (...), z drugiej strony niezauważając, iż w aktualnych realiach, wobec powszechnej akcji wypowiadania klauzul opt- out przez lekarzy (czyli odmowy pracy ponad 48 godzin tygodniowo), wzrosła możliwość zakontraktowania lepszych warunków pracy
i płacy czy też objęcia większej ilości bardzo dobrze płatnych dyżurów.

Powód zdaje się przy tym zapominać o fakcie, iż zaspokaja finansowo raptem połowę potrzeb małoletnich dzieci, niedostrzegając, że to na barkach byłej małżonki spoczywa zasadniczy ciężar osobistego wkładu w wychowanie i bieżącą opiekę na dziećmi.

Trzeba przy tym pamiętać, iż dzieci mają prawo do życia na tej samej stopie życiowej co ich rodzice, ta natomiast – mimo sygnalizowanych problemów finansowych – nie spadła po stronie powoda, skoro stać go na utrzymywanie samochodu z ratą leasingową na poziomie ponad 2.000,00 złotych czy też dalsze posiadanie licznych nieruchomości, których nawet
nie próbował przez ostatnie lata wynająć, choć była żona wraz z dziećmi nie korzysta
z nich już od dłuższego czasu. Łatwo przychodzi mu natomiast czynić zarzut byłej
małżonce, że ta, mając również na uwadze konieczność zaspokojenia bieżących potrzeb mieszkaniowych wspólnych dzieci (które to potrzeby będą musiały być wszakże realizowane jeszcze przez co najmniej kilkanaście lat, póki małoletni się nie usamodzielnią) zdecydowała się na zakup domu i zaciągnięcie kredytu, który rzekomo miałby być finansowany
przez powoda z alimentów – w jaki sposób? Nie sposób wywnioskować z wywodów powoda.

Wreszcie całkowicie błędne jest założenie, że potrzeby życiowe dorastających dzieci miałyby maleć wraz z wiekiem, zwłaszcza w układzie: 10-13 lat w przypadku syna F.
i 6-9 lat w przypadku syna I.. Jakkolwiek w realiach sprawy przeczy temu wprost rachunek finansowy, powszechnie wiadomo, iż potrzeby dzieci w wieku szkolnym stale rosną – zwłaszcza w sytuacji osiągania kolejnych etapów edukacji, a więc przejścia z klas 1-3
do starszych klas szkoły podstawowej czy też zakończenia edukacji podstawowej i przejścia do gimnazjum (etapy niezwykle istotne z punktu widzenia osiągania kolejnych stopni samodzielności przez dzieci, realizacji pierwszych indywidualnych potrzeb w gronie rówieśników, intensyfikacji zajęć dodatkowych czy wyjazdów szkolnych).

Sąd w żaden sposób nie umniejsza faktu, iż powód w ostatnich latach w miarę możliwości finansował swoim pociechom wyjazdy wakacyjne w czasie wspólnym, nie mniej fakt ten potwierdza jedynie istnienie tego rodzaju potrzeb małoletnich i konieczność ich zabezpieczenia, te nie mogą bowiem zależeć od aktualnej sytuacji zarobkowej czy też zwykłego kaprysu powoda – jeśli powód nie widzi potrzeby dodatkowego wspierania dzieci w rzeczonym zakresie, winien ustalić z byłą małżonką sposób wydatkowania przypadających z tego tylko tytułu comiesięcznie kwot pieniędzy i w ten sposób finansować wspólne wyjazdy.

W uwzględnieniu zarzutów apelacyjnych Sąd dokonał jedynie stosownej korekty ustaleń faktycznych leżących u podstaw wyroku pierwszoinstancyjnego i przyjął
za powodem, iż jego średniomiesięczny dochód netto w roku 2017 wyniósł niespełna
7500 złotych co odpowiada de facto zarobkom byłej małżonki nieznacznie przekraczającym tę kwotę.

Nie polega natomiast na prawdzie jakoby Sąd Rejonowy nie uwzględnił sytuacji majątkowej powoda na moment wyrokowania skoro wprost posłużył się treścią jego aktualnej umowy o pracę w kontekście bieżącego wynagrodzenia.

Jakkolwiek jest to kwota netto niższa (przy uwzględnieniu zarobków w Spółce
(...)) aniżeli osiągana średniomiesięcznie w 2017 roku, potwierdza jedynie dynamikę zmian w życiu zawodowym powoda do jakich dochodzi przez ostatnie blisko 3 lata i stanowi kolejny dowód na przejściowość tegoż stanu rzeczy, wszak niewykluczone, iż w najbliższych miesiącach uda się powodowi znaleźć pracodawcę gwarantującego mu zarobek odpowiadający jego rzeczywistym możliwościom wyznaczanym przez kwalifikacje, wiek
i dotychczasowe doświadczenia, zwłaszcza jeśli zważyć zawirowania ujawnione w kontekście zatrudnienia w Szpitalach w Ł. i K..

Powyższe stwierdzenia, jakkolwiek nie znalazły się wprost w treści uzasadnieniu Sądu Rejonowego, uzupełniają argumentację tegoż Sądu i wskazują na pełną zasadność podjętego przez tenże Sąd rozstrzygnięcia, co w kontekście wniesionej apelacji skutkować musiało
jej oddaleniem na podstawie art. 385 kpc i zasądzeniem kosztów postępowania drugoinstancyjnego od powoda na rzecz pozwanych na podstawie art. 98 kpc.

SSO Dariusz Mizera

SSA w SO Stanisław Łęgosz SSR del. Jakub Ślęzak