Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 października 2018 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący	SSA w SO Grzegorz Ślęzak
Sędziowie	SSO Dariusz Mizera SSR del. Lucyna Szafrańska (spr.)
Protokolant	st. sekr. sąd. Beata Gosławska

po rozpoznaniu w dniu 18 października 2018 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa T. B.

przeciwko (...) w W.

o odszkodowanie z tytułu wypadków komunikacyjnych

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim

z dnia 29 września 2017 roku, sygn. akt I C 1913/16

oddala apelację.

SSA w SO Grzegorz Ślęzak

SSO Dariusz Mizera SSR Lucyna Szafrańska

Sygn. akt II Ca 659/18

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 29 września 2017 roku Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim po rozpoznaniu sprawy z powództwa T. B. przeciwko (...). w W. o zapłatę:

1. zasądził od pozwanego (...) w W. na rzecz powoda T. B. kwotę 725,45 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 3 stycznia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;

2. oddalił powództwo w pozostałej części;

3. zasądził od pozwanego (...) w W. na rzecz powoda T. B. kwotę 394,06 zł tytułem zwrotu części kosztów procesu;

4. zniósł wzajemnie między stronami koszty zastępstwa procesowego.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego.

W dniu (...) roku. w miejscowości K. R., kierująca samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...) nie wyhamowała i uderzyła w tył poprzedzającego pojazdu F. (...) o nr rej.(...) będącego własnością W. Ś. i T. Ś., czym doprowadziła do zderzenia obu pojazdów.

W wyniku zdarzenia w samochodzie F. (...) uszkodzeniu uległy: zderzak tylny, lampa tylna prawa, pokrywa bagażnika, błotnik tylny prawy, pas tylny zewnętrzny.

Pozwany przeprowadził postępowanie likwidacyjne i wypłacił właścicielom łącznie kwotę 2.979 zł tytułem odszkodowania za szkodę w pojeździe.

W dniu 4 sierpnia 2015 roku (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. na podstawie umowy cesji wierzytelności nabyła od T. Ś. i W. Ś. wierzytelność w związku ze szkodą komunikacyjną o numerze (...) w pojeździć marki F. o nr rej. (...). a będącą następstwem zdarzenia z dnia (...) roku - z wyłączeniem wypłaconej już tytułem odszkodowania kwoty 2.979 zł.

W dniu 5 sierpnia 2015 roku T. B. na podstawie umowy cesji wierzytelność w związku ze szkodą komunikacyjną o numerze (...) w pojeździe marki F. o nr rej. (...) która zaistniała w dniu (...) roku od (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P., z wyłączeniem wypłaconej już kwoty 2.979 zł tytułem odszkodowania.

Rzeczywisty i uzasadniony koszt naprawy pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...) przy użyciu oryginalnych części zamiennych sygnowanych logo producenta pojazdu o symbolu (...) tj. takich części z jakich producent wyprodukował dany pojazd, przy uwzględnieniu rzeczywistego zakresu uszkodzeń powstałych w wyniku zdarzenia z (...) roku oraz przy średniej stawce roboczogodziny 90 zł w okresie powstania szkody wynosi 7.306,21 zł brutto.

Celowe i ekonomicznie uzasadniony koszty naprawy pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...) ( 13 letni na dzień szkody ) przy użyciu dostępnych części zamiennych oznaczonych lit. (...) tj. takich części, które to części są produkowane na tej samej linii produkcyjnej, co komponenty danego pojazdu samochodowego pozwalają na restytucję pojazdu do stanu sprzed szkody, z uwzględnieniem zachowania, co najmniej takiej samej sprawności technicznej i walorów estetycznych oraz co najmniej takich samych warunków bezpieczeństwa, przy uwzględnieniu rzeczywistego zakresu uszkodzeń oraz przy średniej stawce roboczogodziny 90 zl w okresie powstania szkody wynosi 3.704,45 zł brutto.

Podstawę dokonanych w sprawie ustaleń faktycznych stanowiły dokumenty przedłożone przez strony postępowania, które ocenione zostały przez pryzmat wskazań wiedzy, doświadczenia życiowego oraz reguł logicznego rozumowania.

Sąd Rejonowy ustalając stan faktyczny w zasadniczej części oparł się na opinii biegłego w dziedzinie rekonstrukcji wypadków drogowych i rzeczoznawstwa samochodowego M. D.. Dokonując oceny tej opinii Sąd miał na względzie, iż dowód z opinii biegłego jest dowodem szczególnym, jest bowiem dopuszczony na okoliczności wymagające wiedzy specjalnej (art. 278 $ 1 K.p.c.). To oznacza, że wprawdzie dowód ten podlega ocenie przez Sąd w ramach swobodnej oceny, to jednak jej kryteria są inne. niż te. które odnoszą się do pozostałych dowodów. Sąd nie może bowiem przy wykorzystaniu chociażby własnej wiedzy, kwestionować ustaleń biegłego. Może natomiast ocenić opinię pod kątem jej zupełności, rzetelności w świetle wiedzy ogólnej, czy też poprawności logicznej {por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 listopada 2000 roku. I CKN 1170/98, wyroki Sądu Najwyższego z dnia 15 stycznia 1972 r.. III CRN 341/72. LexPolonica nr 322316; z dnia 23 maja 1986 r., IV CR 116/86, LexPolonica nr 321003; z dnia 19 grudnia 1990 r.,1 PR 148/90, OSP 1991 nr 11-12. poz. 300; z dnia 24 listopada 1999 r., I CKN 223/98, Wokanda 2000 nr 3. s. 7; z dnia 7 lipca 2005 r., U LJK 277/04, OSNP 2006 nr 5-6, poz. 97; z dnia 17 grudniu 2008 r., 1 UK 133/08, LEN nr 1615661; z dnia 10 stycznia 2012 r., I LIK 235/11, LEX nr 1129324; z dnia 24 czerwca 2013 r., II PK 324/12, LEX nr 1375181 i z dnia 12 lutego 2015 r„ IV CSK 275/14, LEN nr 1651019).

Oceniając z tego punktu widzenia opinię biegłego M. D. Sąd Rejonowy stwierdził, że biegły udzielił wszechstronnej i przekonującej odpowiedzi na zadane mu pytania. Jednocześnie Sąd nie stwierdził w treści tejże opinii żadnych błędów, czy wadliwości dyskwalifikujących ją jako dowód w rozpoznawanej sprawie. Biegły zastosował właściwe dla przedmiotu opinii kryteria zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków.

Zgodnie z dyspozycją art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia (§1). Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń (§4). Nadto, na względzie należy mieć również treść art. 361 § 1 k.c., który stanowi, iż zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność jedynie za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła, oraz treść art. 363 § 1 k.c. zgodnie z którym naprawienie szkody winno nastąpić według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie do stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej, przy czym gdyby przywrócenie do stanu poprzedniego pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

W okolicznościach faktycznych sprawy niniejszej pomiędzy stronami nie było sporu co do okoliczności kolizji drogowej, winy kierowcy posiadającego obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń ani tego. że odpowiedzialność za szkodę co do zasady ponosi pozwany w związku z. zawartą ze sprawcą umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Nadto, należało mieć na uwadze, iż w toku postępowania likwidacyjnego pozwany zakład ubezpieczeń przyjął co do zasady odpowiedzialność za poniesioną szkodę i przyznał pierwotnemu wierzycielowi odszkodowanie w wysokości 2.979 zł. Kwestią sporną pozostawała wysokość należnego powodowi odszkodowania.

Obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego. czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawiać”. Powyższą linię orzeczniczą Sąd Najwyższy potwierdził w wyroku z dnia 16 maja 2002r.. V CKN 1273/00, LCX nr 55518 wskazując, iż „roszczenie o świadczenie należne od zakładu ubezpieczeń w ramach ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego. czy naprawa została dokonana. Jeśli zatem naprawa samochodu i rzeczywiste poniesienie kosztów z tego tytułu nie jest warunkiem koniecznym dla dochodzenia odszkodowania, to nie sposób podzielić poglądu, iż koszty naprawy określone przez specjalistyczny warsztat nie mogą być miernikiem dla ustalenia odszkodowania należnego powodowi, gdyż ten nie dokonał naprawy samochodu” (por. uchwała SN z dnia 17 maja 2007r., sygn. akt III CZP 150/06).

Odrębnym zagadnieniem pozostaje kwestia rodzaju części, jakie użyte mają zostać do powypadkowej naprawy pojazdu. Do kwestii tej odniósł się Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 20 czerwca 2012 r. (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 2012 r., sygn. akt 111 CZP 85/11, opubl. OSNC 2013/3/37).

W powołanym judykacie Sąd Najwyższy wyjaśnił, iż przywrócenie stanu poprzedniego ma miejsce, jeżeli stan pojazdu po naprawie pod każdym istotnym względem (stanu technicznego, zdolności użytkowania, części składowych, trwałości, wyglądu estetycznego itd.) odpowiada stanowi pojazdu przed uszkodzeniem.

Nie budzi wątpliwości, że oryginalność części wykorzystywanych do naprawy pojazdu stanowi istotny czynnik decydujący o tym, czy naprawa jest wystarczająca dla przywrócenia jego do stanu poprzedniego. Jest oczywiste, że ich dobór może prowadzić do pogorszenia położenia poszkodowanego. Pogorszenie takie miałoby miejsce zarówno wtedy, gdyby użyta część była częścią gorszą (pod istotnymi względami) od tej. która uległa uszkodzeniu, jak i wtedy, gdyby równowartość „restytucyjna" części zastępczej byłaby niepewna. Nie oznacza to jednak, że w razie uszkodzenia części pochodzącej bezpośrednio od producenta pojazdu, do naprawy albo obliczania kosztów naprawy mogą być wykorzystane tylko ceny takich części („części oryginalnych bezpośrednio pochodzących od producenta pojazdu”). W ten sum sposób należy co do zasady ocenić wykorzystanie przy ustalaniu odszkodowania także innych części nowych, które są lej samej jakości, co części pochodzące bezpośrednio od producenta pojazdu, oznaczone jego znakiem towarowym albo logo (rozprowadzone w opakowaniach w ten sposób oznaczonych) i dystrybuowane w ramach jego sieci dystrybucji.

Takimi częściami są również występujące w obrocie części wyprodukowane przez tego samego producenta części, który dostarcza producentowi pojazdu części do montażu pojazdów lub części zamienne. Są to części produkowane zgodnie ze specyfikacjami i standardami produkcyjnymi, ustalonymi przez producenta pojazdu, a więc części dokładnie tej samej jakości co części pochodzące bezpośrednio od producenta pojazdu, a różniące się tylko oznakowaniem. Stąd ich użycie należy co do zasady uznać za równoważne użyciu części oryginalnych. Dla wykazania przez ubezpieczyciela, że podstawą kalkulacji odszkodowania były ceny takich właśnie części wystarczające byłoby wskazanie, iż części pochodzą od producenta części dostarczającego te części producentowi pojazdu (jako komponenty i zamienniki), i że producent tych części zaświadczył, iż zostały wyprodukowane zgodnie ze specyfikacjami i standardami produkcyjnymi ustalonymi przez producenta danych pojazdów.

Reguła powyższa dotycząca zasadności wykorzystania przy ustalaniu wysokości odszkodowania cen części równoważnych oryginalnym nie jest miarodajna w każdym przypadku. W niektórych przypadkach istotną cechą decydującą o zupełności restytucji jest - obok jakości części - samo pochodzenie części od producenta pojazdu (a więc w praktyce opatrzenie go znakiem towarowym lub logo producenta pojazdu). Odnosi się to w szczególności do wspomnianych pojazdów będących jeszcze na gwarancji producenta, który wymaga od autoryzowanych warsztatów, by w ramach napraw gwarancyjnych korzystały wyłącznie z części zamiennych dostarczanych przez, producenta pojazdów mi potrzeby tych napraw.

Także szczególny interes poszkodowanego może uzasadniać dokonanie naprawy z wykorzystaniem części oryginalnych, pochodzących bezpośrednio od producenta pojazdu. Biorąc rzecz przykładowo, gdy pojazd był dotychczas serwisowany i naprawiany wyłącznie przy użyciu części oryginalnych (tzn. „pochodzących bezpośrednio od producenta pojazdu"), a kontynuacja takiej „historii" pojazdu może wpłynąć na jego wartość handlową, czy też gdy poszkodowany potwierdzi swój uzasadniony interes w dokonaniu naprawy z wykorzystaniem części oryginalnych przez to. że jej faktycznie dokona (przedstawi rachunki).

Z drugiej strony, gdyby użytkowany pojazd byłby modelem przestarzałym, nic można wykluczyć sytuacji, w których uzasadniona będzie rezygnacja z ograniczenia możliwości przyjmowania do podstawy ustalania odszkodowania cen części równoważnych oryginalnym i dopuszczenie wykorzystania cen części zamiennych „o porównywalnej jakości”, a więc części zamiennych, „których producent zaświadczy, że są one tej samej jakości co komponenty, które są lub były stosowane do montażu danych pojazdów samochodowych." W szczególności, gdy przyjęcie za punkt odniesienia cen części „o porównywalnej jakości" (objętych gwarancją producenta części) będzie bliższe zasadzie pełnej restytucji niż uwzględnienie cen części równoważnych oryginalnym (tzn. koszty tych ostatnich nie byłyby celowe i ekonomicznie uzasadnione). Będzie to dotyczyć sytuacji, w której część nowa „o porównywalnej jakości", objęta gwarancją producenta części, jest pewniejsza i bardziej użyteczna niż część oryginalna, która już przed uszkodzeniem była wyeksploatowana do tego stopnia, że nie może konkurować (pod względem użyteczności i ryzyk) nawet z częściami nowymi „o porównywalnej jakości" . W takich przypadkach generalnie uzasadnione jest uwzględnienie możliwości wykorzystania do naprawy części nowych „o porównywalnej jakości". Podobnie w wypadku części o prostej konstrukcji, których „zdatność" do pełnej restytucji jest możliwa do oceny bez skomplikowanych badań. Także te części mogą być zastąpione częściami ,.o porównywalnej jakości." Jednakże nawet w omawianych przypadkach należy oceniać - stosownie do poczynionych uprzednio wskazań - czy poszkodowany nie ma szczególnego interesu w wykorzystaniu części oryginalnych, pochodzących od producenta pojazdu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 2012 r., sygn. akt III CZP 85/11, opubl. 08NC 2013/3/37).

Ustalając kwotę należnego powodowi odszkodowania Sąd oparł się na drugim wariancie opinii biegłego, według którego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy przy użyciu części jakości (...) wynoszą 3.704,45 zl brutto. Jak wskazał w konkluzji biegły, są to części produkowane na tej samej linii produkcyjnej co komponenty danego pojazdu samochodowego i pozwalają na restytucję pojazdu do stanu sprzed szkody, z uwzględnieniem zachowania co najmniej takiej samej sprawności technicznej i walorów estetycznych oraz co najmniej takich samych warunków bezpieczeństwa jak oryginalne części zamienne sygnowane logo producenta pojazdu. Oznacza to. że pod względem technicznym oba sposoby naprawy uszkodzonego pojazdu (przy użyciu części (...) oraz części (...)) zapewniały jednakową skuteczność naprawy. Na ubezpieczycielu spoczywa obowiązek zwrotu jedynie celowych i ekonomicznie uzasadnionych wydatków poniesionych w celu przywrócenia stanu poprzedniego. Tym samym brak jest racjonalnych argumentów, które przemawiałyby za przyznaniem powodowi odszkodowania w wariancie przewidującym dokonanie naprawy z użyciem wyłącznic części oznaczonych symbolem (...), sygnowanych marką producenta samochodu. W ocenie Sądu przyjęcie takiego rozwiązania mogłoby być uzasadnione na przykład wtedy, gdyby pojazd był jeszcze objęty gwarancją producenta i w okresie gwarancji był serwisowany w oparciu o części oryginalne bezpośrednio pochodzące od producenta lub przemawiałby za tym szczególny interes poszkodowanego, np. pojazd nie znajduje się już na gwarancji producenta, ale poszkodowany serwisował pojazd w oparciu o części oryginalne, a kontynuacja takiej „historii" może wpłynąć na wartość handlową pojazdu, bądź leż poszkodowany naprawi pojazd mechaniczny z wykorzystaniem części oryginalnych i przedstawi fakturę lub rachunek za naprawę. Żadna z opisanych sytuacji nie miała jednak miejsca w niniejszej sprawie. Przedmiotowy pojazd w dacie kolizji miał 13 lat i przechodził wcześniej naprawy blacharsko- lakiernicze.

Tym samym Sąd uznał, iż pełne odszkodowanie z tytułu poniesionej szkody winno wynosić 3.704,45 zł. Ubezpieczyciel pokrył szkodę w części, wypłacając wcześniej odszkodowanie w kwocie 2.979 zł. Dlatego też koszty naprawy ustalone w oparciu o opnie biegłego należało pomniejszyć o wypłaconą kwotę, co w konsekwencji dało wynik 725.45 zł (3.704,45 zł - 2.974 zł).

Mając na uwadze powyższe Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 725.45 zł, a dalej idące powództwo oddalił jako bezzasadne.

O odsetkach orzeczono w myśl art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.c. zasądzając je zgodnie z żądaniem pozwu.

Powództwo zostało uwzględnione w 48%. Powód uiścił opłatę sądową od pozwu w kwocie 76 zł oraz poniósł koszty opinii biegłego wynoszące 744.97 zł, co łącznie daje kwotę 820.97 zł. Uwzględniając wynik procesu, na podstawie art. 100 k.p.c.. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda 394.06 zł (820.97 zł x 48%).

Na podstawie powołanego powyżej art. 100 k.p.c. Sąd orzekł o wzajemnym zniesieniu między stronami kosztów zastępstwa procesowego.

Apelację od wyroku Sądu I instancji wniósł pełnomocnik powoda.

Na podstawie art. 367 § 1 i 2 kpc i 368 § 1 i 2 kpc zaskarżył powyższy wyrok w części, tj. w pkt II, III i IV zarzucając mu:

I.  naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 361 § 2 kc przez jego błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, że przywróceniem pojazdu do stanu sprzed zaistnienia szkody jest zastosowanie w trakcie naprawy w miejsce oryginalnych części zamiennych nieoryginalnych części zamiennych jakości (...) czyli tzw. „zamienników”, w sytuacji gdy prawidłowa wykładnia tego przepisu wskazuje na konieczność zastosowania części oryginalnych przy zastosowaniu ubytku wartości części wcześniej już naprawianych,

II.  naruszenie przepisów postępowania tj. art. 217 § 1 kpc w zw. z art. 278 § 1 kpc w zw. z art. 286 kpc poprzez pominięcie dowodu z opinii biegłego rzeczoznawcy na okoliczność ustalenia kosztów naprawy pojazdu F. w oparciu o oryginalne części zamienne w autoryzowanym serwisie naprawczym, w sytuacji gdy ustalenie odszkodowania winno nastąpić według metody szkody różnicowej, która oznacza, że każdą różnicę w majątku poszkodowanego pomiędzy stanem sprzed zaistnieniem szkody i po zaistnieniu szkody w sytuacji gdy naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu winno się oszacować przyjmując średnią stawkę roboczogodziny oraz cenę nowych oryginalnych części zamiennych,

Wskazując na powyższe, na podstawie art. 386 § 1 kpc wniósł o:

- zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w całości i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego wedle norm przepisanych - za obie instancje

ewentualnie

- uchylenie przedmiotowego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I Instancji, przy uwzględnieniu kosztów postępowania apelacyjnego jako części kosztów procesu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Zarzuty skarżącego sprowadzają się w zasadzie do tego, że Sąd I instancji miał nieprawidłowo zastosować przepis art. 361 § 2 kc, przyjmując, że przywrócenie stanu sprzed szkody może nastąpić przez naprawę (wypłacenie odszkodowania w kwocie odpowiadającej kosztom takiej naprawy) z użyciem części innych niż oryginalne z logo producenta pojazdu.

Zastosowanie przez Sąd pierwszej instancji przepisów prawa materialnego dotyczących ustalenia odszkodowania były poprawne.

Nie można zgodzić się z powodem, że przywrócenie stanu sprzed szkody przy samochodzie z uszkodzonymi częściami oryginalnymi wymaga naprawienia samochodu zawsze z użyciem części oryginalnych. Trzeba zwrócić uwagę, że w samochodzie, w którym doszło do uszkodzeń, na czas bezpośrednio przed wystąpieniem szkody nie były zamontowane nowe części oryginalne, ale części używane już od nowości przez 13 lat, a poza tym pojazd przechodził już naprawy blacharsko-lakiernicze w tym samym obszarze.

Dla przywrócenia dosłownie identycznego stanu należałoby zamontować części z identycznego używanego samochodu. Niemożliwe jest jednak zrewidowanie, czy takie używane części rzeczywiście byłyby w stanie identycznym jak w samochodzie, w którym wyrządzono szkodę. Mogłoby to też być nieracjonalne z tego względu, że i tak trzeba pokryć znaczne koszty robocizny, dlatego rozsądne i logiczne jest zastosowanie przy naprawie części nowych.

W takiej sytuacji w miejsce części z logo producenta samochodu używanych od 13 lat poszkodowany otrzymuje części (ich równowartość) (...), wyprodukowane przez tego samego producenta, który dostarczał części do montażu nowego samochodu, wyprodukowane na tej samej linii produkcyjnej. Często są to wręcz identyczne części co części zamienne sprzedawane przez producenta pojazdu pod swoją marką, różniące się tylko opakowaniem i oznaczeniem. Jak wskazano w opinii biegłego (i co jest znane Sądowi m. in. i z innych licznych opinii w analogicznych sprawach), są to części produkowane na tej samej linii produkcyjnej co komponenty danego pojazdu samochodowego i pozwalają na restytucję pojazdu do stanu sprzed szkody, z uwzględnieniem zachowania co najmniej takiej samej sprawności technicznej i walorów estetycznych oraz co najmniej takich samych warunków bezpieczeństwa jak oryginalne części zamienne sygnowane logo producenta pojazdu.

Oznacza to, że pod względem technicznym oba sposoby naprawy uszkodzonego pojazdu (przy użyciu części (...) oraz części (...)) zapewniały jednakową skuteczność naprawy.

W pełni zatem zgodzić się należy ze stanowiskiem Sądu I instancji, że choć w niektórych przypadkach przywrócenie stanu poprzedniego wymaga naprawy z użyciem części z logo producenta pojazdu, to z takim przypadkiem na pewno nie mamy do czynienia w niniejszej sprawie.

Po prawidłowym wykonaniu naprawy z zamontowaniem nowych części jakości (...) poszkodowany może dysponować nawet lepszym pojazdem, niż w chwili bezpośrednio przed szkodą, gdy podzespoły mogły być w znacznym stopniu zużyte (przebieg samochodu odczytany z licznika: 296 916 km).

Z pewnością natomiast w świetle powyższych ustaleń nie można stwierdzić, że przez naprawę z zastosowaniem części (...) zamiast (...) nie dojdzie do przywrócenia w majątku poszkodowanego stanu, jaki istniał przed szkodą.

W związku z powyższym pominięcie przez Sąd I instancji przy ustalaniu odszkodowania zawartego w opinii biegłego alternatywnego wyliczenia kosztów według cen części z logo producenta pojazdu nie może być w żadnym razie ocenione jako uchybienie przepisom prawa cywilnego.

Sąd Rejonowy zdecydował, że ustalenie odszkodowania powinno nastąpić z uwzględnieniem cen części jakości (...) i wyczerpująco umotywował swoje stanowisko.

Sąd Okręgowy argumenty przytoczone w uzasadnieniu wyroku Sądu Rejonowego w pełni podziela.

Rozstrzygnięcie Sądu I Instancji o wysokości należnego odszkodowania było zatem prawidłowe.

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. 385 kpc oddalił apelację.

O kosztach postępowania za instancję odwoławczą Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. w związku z art. 391§ 1 k.p.c.

SSO Dariusz Mizera SSA w SO Grzegorz Ślęzak SSR Lucyna Szafrańska