Portal Orzeczeń

POSTANOWIENIE

Dnia 2 grudnia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Jarosław Gołębiowski (spr.)

Sędziowie: SSO Paweł Hochman

SSO Dariusz Mizera

Protokolant: Beata Gosławska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 grudnia 2019 r.

sprawy z wniosku G. N.

z udziałem M. A., D. N., G. N., S. N.

o zniesienie współwłasności

na skutek apelacji uczestników M. A. i D. N.

od postanowienia wstępnego Sądu Rejonowego w Bełchatowie

z dnia 29 stycznia 2019 r. sygn. akt I Ns 579/16.

postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.

Jarosław Gołębiowski

Paweł Hochman Dariusz Mizera

Sygn. akt II Ca 668/19

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem wstępnym z dnia 29 stycznia 2019 r. Sąd Rejonowy w Bełchatowie sprawy z wniosku G. N. z udziałem G. N., M. A. i D. N. o zniesienie współwłasności

1. uznając za usprawiedliwione co do zasady zniesienie współwłasności nieruchomości położonej w Z. przy ulicy (...) składającej się z działek numer (...) o łącznej powierzchni (...) ha zabudowanych budynkiem użytkowym, dla których to nieruchomości urządzona jest księga wieczysta numer (...) poprzez ustanowienie odrębnej własności lokalu użytkowego numer (...) na parterze w tym budynku upoważnia wnioskodawcę G. N. do wykonania robót adaptacyjnych w postaci: zamurowania drzwi do sklepu mięsnego we wschodniej ścianie oraz wykonanie nowych drzwi do tego sklepu w północnej, frontowej ścianie budynku, wykonanie oddzielnego opomiarowania poboru wody i energii elektrycznej dla lokalu użytkowego numer (...), odcięcie centralnego ogrzewania dla lokalu użytkowego numer (...), w sposób szczegółowo wskazany

w uzupełniającej pisemnej opinii biegłego sądowego Z. K. (1) z dnia 16 stycznia 2019 r., tymczasowo na jego koszt w terminie 3 (trzech) miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia;

2. nakazał uczestnikom G. N., M. A. i D. N. nieprzeszkadzanie czynnościom wnioskodawcy G. N. zmierzających do wykonania czynności określonych w punkcie pierwszym sentencji postanowienia.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego.

Współwłaścicielami nieruchomości położonej w Z. oznaczonej w ewidencji gruntów numerami działek (...), dla której urządzona jest księga wieczysta (...) są: wnioskodawca G. N., syn G. w (...) części, uczestniczka M. A. w (...) części, uczestniczka D. N. w (...) części oraz uczestnik G. N., syn J. w (...) części.

W chwili zakupu nieruchomości była ona niezabudowana. Na nieruchomości tej został następnie wybudowany pawilon handlowy ze środków pochodzących z kredytu w (...) S.A.

W pawilonie handlowym znajdującym się na nieruchomości wspólnej stron istnieje możliwość wydzielenia samodzielnego lokalu użytkowego numer (...) na parterze budynku. Wydzielenie tego lokalu wiąże się z koniecznością zamurowania drzwi do sklepu mięsnego oraz wykonanie nowych drzwi do tego sklepu od frontu od strony północnej. Dodatkowo należy oddzielnie opomiarować energię elektryczną i wodę a także odciąć centralne ogrzewanie dla lokalu użytkowego numer (...).

Sąd Rejonowy zważył, iż zgodnie z przepisem art. 210 k.c. każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności regulują przepisy art. 617-625 k.p.c.

Każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości (art. 211 k.c.).

Sposób zniesienia współwłasności zależy przede wszystkim od zgodnej woli wszystkich współwłaścicieli. Przy braku jednomyślności preferowany jest podział w naturze (art. 211 k.c.), w myśl zaś art. 212 § 2 k.c., rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana stosownie do okoliczności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, albo sprzedana stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego. W konsekwencji podstawowym sposobem zniesienia współwłasności, w razie braku zgodnego wniosku, jest podział fizyczny rzeczy wspólnej, jako najbardziej sprawiedliwy i pożądany (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 marca 2017 r. w sprawie II CSK 221/16, opubl. LEX).

Podziałem rzeczy jest również ustanowienie odrębnej własności lokali, a warunkiem jego dopuszczalności jest samodzielność lokali powstałych w wyniku podziału (art. 2 ustawy o własności lokali). Odmowa zniesienia współwłasności przez podział rzeczy, w tym przez ustanowienia odrębnej własności lokali może mieć miejsce jedynie wyjątkowo i tylko w razie wystąpienia okoliczności określonych w art. 211 k.c.

W pierwszym rzędzie zatem sąd w sprawie o zniesienie współwłasności nieruchomości, gdy choć jeden z uczestników żąda jej podziału przez wyodrębnienie własności lokali, obowiązany jest ustalić, czy podział taki jest dopuszczalny zarówno ze względu na właściwości nieruchomości, jak i z uwagi na pozostałe przesłanki wskazane w art. 211 k.c.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o własności lokali jeżeli uczynienie zadość przesłance samodzielności lokali wymaga wykonania robót adaptacyjnych, sąd może w postanowieniu wstępnym, uznającym żądanie ustanowienia odrębnej własności lokali w zasadzie za usprawiedliwione, upoważnić zainteresowanego uczestnika postępowania do ich wykonania - tymczasowo na jego koszt. W razie przeszkód stawianych przez innych uczestników, sąd - w postanowieniu wstępnym lub w postanowieniu oddzielnym - może wydać stosowne nakazy lub zakazy.

W ocenie Sądu odpowiednim stosownie do art. 211 k.c. sposobem zniesienia współwłasności w przedmiotowej sprawie w ramach fizycznego podziału nieruchomości wspólnej jest ustanowienie odrębnej własności lokalu użytkowego W tej sytuacji zastosowany w sprawie art. 11 ust. 2 ustawy o własności lokali pozwalał na wydanie postanowienia wstępnego określającego zakres niezbędnych prac adaptacyjnych, by lokal ten spełnił wymogi.

Jak wskazał w postanowieniu z 30 września 2004 r., IV CK 455/04, Sąd Najwyższy, gdy budynek spełnia warunki techniczne do przypisania lokalom cechy samodzielności, to przepis art. 11 ust. 2 ustawy o własności lokali pozwala wydać postanowienie wstępne uznające żądanie ustanowienia odrębnej własności lokali za usprawiedliwione co do zasady z upoważnieniem zainteresowanego uczestnika do wykonania - tymczasowo na jego koszt - nieodzownych prac adaptacyjnych. Postanowienie to może zawierać stosowne nakazy lub zakazy zmierzające do usunięcia przeszkód stawianych przez innych uczestników. Niewątpliwie postanowienie wstępne wydawane na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy o własności lokali nie może być ujęte ogólnie, lecz powinno uznawać za usprawiedliwione co do zasady żądanie ustanowienia odrębnej własności określonych lokali i dokładnie określać prace budowlane - adaptacyjne, do przeprowadzenia których upoważniony jest zainteresowany wnioskodawca.

Należy wskazać, że społeczno-gospodarcze przeznaczenie rzeczy, o jakim mowa w art. 211 k.c., nie może być utożsamiane ani ze stosunkami osobistymi istniejącymi między współwłaścicielami, ani ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa własności (współwłasności). "Przeznaczenie", o jakim mowa w art. 211 k.c., dotyczy rzeczy, a więc przedmiotu materialnego (art. 45 k.c.), wynika zatem bezpośrednio z jej charakteru, stanu technicznego oraz funkcji, jaką pełni w życiu człowieka oraz jego działalności. W konsekwencji oznacza cel, jakiemu rzecz ma służyć. "Przeznaczeniem" lokalu użytkowego jest zaspakajanie potrzeb innych niż mieszkaniowe właściciela. Jeżeli lokal taki stanowi współwłasność i jest możliwy jego podział przez ustanowienie dwóch odrębnych lokali, to "przeznaczeniem" ich jest zaspokajanie wspomnianych potrzeb dotychczasowych współwłaścicieli. "Przeznaczenia" dzielonej rzeczy nie można odrywać - jeżeli w grę chodzi podział przez ustanowienie odrębnej własności lokalu - od specyficznej formy tej własności i wynikającej z niej konieczności koegzystencji współwłaścicieli. Nie ma jednak podstaw do twierdzenia, że przy ocenie dopuszczalności takiego podziału, a więc rozstrzyganiu kwestii prawnorzeczowej, decydujące znaczenie ma stan stosunków osobistych. Konflikt osobisty istniejący między współwłaścicielami nie stanowi samodzielnej przesłanki uzasadniającej odmowę zniesienia współwłasności przez ustanowienie odrębnej własności lokalu z powołaniem się na społeczno-gospodarcze przeznaczenie rzeczy (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 2012 r. w sprawie I CSK 358/11, opubl. LEX Nr 1157533).

Właściwości fizyczne przedmiotu i prawne następstwa ustanowienia odrębnej własności lokali stawiają właścicieli takich lokali wobec konieczności pozytywnego ułożenia wzajemnych stosunków dla zachowania wspólnej substancji, a w ostateczności - żądania rozstrzygania spraw zarządu przez sąd. Sam tylko wzgląd na stosunki osobiste istniejące między współwłaścicielami nie może niweczyć wynikającego z art. 211 k.c. uprawnienia do otrzymania części rzeczy wspólnej w naturze. Odmowa ustanowienia przez sąd odrębnej własności lokali może mieć miejsce tylko wówczas, gdy za odmową tą przemawia nie sama konfliktowa sytuacja między współwłaścicielami, lecz całokształt okoliczności sprawy. Sam fakt poniesienia przez niektórych ze współwłaścicieli nakładów na nieruchomość wspólną również nie może pozbawiać wynikającego z art. 211 k.c. uprawnienia do otrzymania części rzeczy wspólnej w naturze przez tego ze współwłaścicieli, który tych nakładów nie dokonał. Rozliczenie poniesionych nakładów nastąpi w późniejszym czasie i będzie miało wpływ na wysokość ewentualnej dopłaty na rzecz wnioskodawcy.

Z uwagi na powyższe orzeczono jak w postanowieniu wstępnym.

Apelację od powyższego postanowienia wniosły uczestniczki M. i D. N..

Apelacja D. N. zaskarżonemu orzeczeniu zarzuca:

1) naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 211 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i uznanie, ze w okolicznościach niniejszej sprawy /.niesienie współwłasności przez podział nieruchomości jest uzasadnione.

2) naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dowolną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego i nieuwzględnienie dowodów wskazujących na poczynienie przez Uczestniczki nakładów w wysokości uniemożliwiającej wydzielenie Wnioskodawcy części nieruchomości.

W związku z powyższym wnosiła o uchylenie zaskarżonego postanowienia wstępnego jako zbędnego dla rozstrzygnięcia niniejszego postępowania.

Apelacja M. A. zaskarżonemu postanowieniu wstępnemu zarzuciła :

a. naruszenie prawa procesowego mające istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia a mianowicie art. 233 § 1 k.p.c., poprzez niesłuszne i sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania :

— ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w poprzez niesłuszne uznanie, iż usprawiedliwione jest co do zasady zniesienie współwłasności nieruchomości położonej w Z., przy ul. (...), składającej się z działek o numerach : (...)o łącznej powierzchni (...) ha ziemi, dla których urządzona jest w Sądzie Rejonowym w B. księga wieczysta numer (...) i ustanowienie odrębnej własności lokalu użytkowego numer (...), podczas gdy z całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika w sposób jednoznaczny, iż zarówno wnioskodawca G. N., jak i jego ojciec uczestnik G. N. na przestrzeni 10 lat od momentu wybudowania nieruchomości do października 2018 r. w żaden sposób niewspółdziałali w zarządzie nieruchomością i budynkiem, nie uczestniczyli w partycypacji kosztów wybudowania przedmiotowej nieruchomości, nie płacili żadnych zobowiązań wynikających z jej posiadania, nie podejmowali żadnych decyzji związanych z zawieraniem ugód z bankiem w zakresie spłaty kredytów hipotecznych ją obciążających i ugód takich nie podpisali, co w konsekwencji prowadziło do wyprowadzenia wniosków sprzecznych ze stanem faktycznym i jednocześnie błędnego przyjęcia, iż zasadnym jest wydzielenie wnioskodawcy lokalu numer (...) w budynku znajdującym się na działkach opisanych wyżej nieruchomości,

— nieuzasadnione i sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego przyjęcie, iż stosunki osobiste miedzy współwłaścicielami, ich długoletni i niemiernie zaogniony konflikt uniemożliwiający, jakąkolwiek współpracę w zakresie zarządzania wspólną nieruchomością, nie wpływają na możliwość fizycznego podziału nieruchomości w zakresie wydzielenia wnioskodawcy lokalu użytkowego o(...),

— brak wszechstronnego rozważenia oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności w zakresie dokumentów potwierdzających ponad 10 letnie działania podejmowane tylko i wyłącznie przez uczestniczkę M. A. w porozumieniu z uczestniczką D. N., których wynikiem było zawarcie ugód z bankiem (...) S.A. w zakresie spłaty powstałych w związku z budową nieruchomości zaległości kredytowych, spłatę ich w zasadzie tylko i wyłącznie przez M. A.,

b. naruszenie prawa procesowego mające istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia a mianowicie art. 328 § 2 k.p.c. poprzez brak wszechstronnego uzasadnienia stanowiska Sądu w zakresie trwającego między stronami wieloletniego konfliktu, nie podejmowania przez wnioskodawcę oraz jego ojca uczestnika G. N. żadnych działań związanych z zajmowaniem się przedmiotową nieruchomością, wykonywania nad nią zarządu, spłaty kredytów, podatków związanych z własnością nieruchomości, wykonywania remontów, dbałości o nią,

3. naruszenie prawa materialnego mające istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia a mianowicie :

— art. 211 k.c. poprzez niesłuszne uznanie, iż w realiach przedmiotowej sprawy istnieją podstawy do uznania za usprawiedliwione zniesienie współwłasności nieruchomości opisanej wyżej poprzez ustanowienie odrębnej własności lokalu użytkowego nr (...), w sytuacji gdy należyta ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego, w tym dokumentów świadczących bezspornie o dotychczasowych działaniach uczestniczki M. A. zmierzających do zachowania nieruchomości, spłaty przez nią w zasadzie całości zobowiązań, na łączna kwotę 511.582,74 zł, ponoszenia wszelkich kosztów związanych z własnością nieruchomości - 180.296,70 zł z tytułu podatków od nieruchomości, a także wgląd na stosunki panujące między stronami, długoletni konflikt, brak możliwości podejmowania wspólnie jakichkolwiek decyzji zakresie nieruchomości, co w konsekwencji winno skutkować uznaniem, iż nie zachodzą przesłanki do wyodrębnienia z budynku odrębnego lokalu użytkowego,

4. w konsekwencji powyższych naruszeń prawa procesowego i materialnego, błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia, a mianowicie niesłuszne przyjęcie, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy daje podstawę do uznania, iż pomimo istniejącego konfliktu pomiędzy współwłaścicielami zasadne jest wyodrębnianie lokalu dla jednego z nich, który od momentu objęcia udziału w przedmiotowej nieruchomości nie podejmował żadnych działań zmierzających do zachowania jego struktury ale także jego własności, a jedynym jego działaniem była spłata 40.000 zł obejmujących 4 ostatnie raty kredytu spłacanego do chwili obecnej tylko i wyłącznie przez uczestniczkę M. A., co miało przekonać - jak wydaje się Sąd — o podejmowaniu przez niego działań związanych z zarządem wspólnych nieruchomości.

Stawiając powyższe zarzuty wnosi o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu - Wydział Cywilny w Bełchatowie, ewentualnie zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez uznanie za usprawiedliwione zniesienie współwłasności nieruchomości będącej przedmiotem niniejszego postępowania w ten sposób, aby na współwłasność wnioskodawcy G. N. oraz uczestnika G. N. (seniora) po 1/2 części przyznać nieruchomość oznaczoną jako działka o numerze ewidencyjnym : (...) i powierzchni (...) ha ziemi, opisaną we wstępnym projekcie podziału sporządzonym w dniu 1 marca 2019 r. przez geodetę uprawnionego S. O., natomiast na współwłasność po (...) części uczestniczki M. A. oraz uczestniczki D. N. nieruchomość zabudowaną opisaną we wstępnym projekcie podziału jako działki o numerach ewidencyjnych: (...) ziemi ze stosownymi dopłatami miedzy współwłaścicielami.

Ponadto wnosiła o dopuszczenie dowodu z dokumentów w postaci:

1. pisma z (...) S.A. w W. z dnia 2 lutego 2019 r., na okoliczność zawarcia ugody z tym bankiem oraz spłat dokonanych przez uczestniczkę M. A. na podstawie ugody (...) oraz (...) dnia (...) r.;

2. wstępny projekt podziału nieruchomości (...) z dnia 1 marca 2019 r. sporządzony przez geodetę uprawnionego S. O., których nie można było przedstawić w postępowaniu przed Sądem Rejonowym, gdyż wnioskodawczym otrzymała je po zakończeniu przewodu sądowego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Wniesione przez uczestniczki apelacje są uzasadnione, co skutkuje uchyleniem zaskarżonego postanowienia wstępnego.

Decyzja sądu jest przedwczesna i została podjęta z obrazą art. 211 kc.

Ma zasadniczo rację Sąd Rejonowy, że zniesienie współwłasności winno przede wszystkim nastąpić przez podział fizyczny rzeczy. Dzieje się tak, dlatego ponieważ literalne brzmienie powołanego przepisu kreuje pierwszeństwo podziału rzeczy wspólnej.

W przypadku podziału budynku z zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa – zniesienia współwłasności następuje – o ile to możliwe – wzdłuż ścian pionowych (por. np. uchw. SN z 5.11.1986 r., III CZP 77/86, OSN 1987/12/190, orz. SN z 12.11.1976 r. III CRN 243/76, niepubl. i orzecz. SN z 28.09.1978 r., III CRN 173/78 niepubl.). W w/w orzeczeniach podnoszono, że budynek wraz z działką może być podzielony pionowo, jeżeli linia podziału przebiega przez ścianę dzielącą budynek na regularne i samodzielne części. Linia podziału budynku nie może odbiegać od linii podziału działki. Ten sposób wyjścia ze współwłasności nie był w ogóle przedmiotem ustaleń sądu. Takie oczekiwania wyraziły zresztą apelantki podczas rozprawy apelacyjnej.

Sąd I instancji od razu natomiast przystąpił do wyodrębnienia lokalu użytkowego na parterze spornego budynku. Postanowienie sądu nie rozstrzyga o pozostałej części pawilonu handlowego i w chwili obecnej nie jest wiadomym czy ma nastąpić wydzielenie lokalu użytkowego na piętrze tego budynku. Brak jest jednocześnie informacji czy pozostała część ma pozostać we współwłasności czy też zostać przyznana jednemu z uczestników.

Lokal użytkowy – wskazany w zaskarżonym postanowieniu został opisany w sposób bardzo ogólnikowy bez odwołania się do opinii Z. K., który precyzuje nieco jego parametry. Nadal jednak brak jest ustaleń odnośnie przypisanego do tego lokalu udziału we współwłasności w częściach wspólnych budynku i w gruncie. W opinii biegłego nie zostały oznaczone części składowe lokalu i pomieszczenia przynależne.

Kwestią zupełnie pominiętą jest status prawny budynku, co do którego wątpliwości sygnalizował biegły. W ewidencji budynków prowadzonej przez urząd figurują bowiem 2 budynki, które są ze sobą złączone ścianą nośną. Dla obydwu naniesień był natomiast sporządzony 1 projekt i dokumentacja techniczna. W oparciu o te dokumenty była realizowana inwestycja. W ocenie biegłego przystąpienie do wyodrębnienia lokalu użytkowego winno być poprzedzone uregulowaniem w trybie administracyjnym kwestii właściwego oznaczenia w/w naniesień tak, ażeby obydwa stanowiły w sensie prawnym jeden budynek. Jest to oczywiste, skoro w innym przypadku w/w lokale zlokalizowane byłyby w dwóch budynkach, co jest niedopuszczalne. Gdy będzie wykazane, że na przedmiotowej działce są zlokalizowane dwa odrębne budynki należy rozważyć możliwość podziału fizycznego rzeczy poprzez przyznanie jednego budynku jednemu z uczestników a drugiego budynku pozostałym uczestnikom.

Ustalając wielkość powierzchni lokalu użytkowego Sąd Rejonowy nie przeprowadził jakichkolwiek ustaleń co do tego jaka jest proporcja wartości tego lokalu do wartości udziału we współwłasności tego uczestnika, któremu ma ona przypaść. Podział rzeczy wspólnej powinien zasadniczo nastąpić stosownie do wielkości udziałów a wydzielone części rzeczy powinny swoją wartością odpowiadać wielkości udziałów przysługujących powyższym współwłaścicielom (por. postan. SN z 4.06.2014 r., I CSK 482/13 Legalis).

Brak jest jakiejkolwiek refleksji Sądu na tle unormowania zawartego w art. 2 ust 1 a i ust 1b.

Dopuszczenie fizycznego podziału rzeczy wspólnej wyłącza sprzeczność tego podziału z przepisami ustawy, ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo też sytuacja, w której podział pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Rozważania Sądu w tej mierze są ogólnikowe oraz fragmentaryczne i odnoszą się jedynie do celowości z punktu widzenia społeczno-gospodarczego przeznaczenia proponowanego lokalu użytkowego. Nie odnoszą się natomiast do pozostałej części naniesień budynkowych.

Brak jest jakichkolwiek ustaleń w odniesieniu do kolejnej przesłanki – braku istotnej zmiany rzeczy i braku znaczącego zmniejszenia jej wartości.

Rozważania Sądu meriti dotyczące braku możliwości zastosowania w realiach rozpoznawanej sprawy przepisu art. 5 kc mają charakter – na obecnym etapie postępowania – jedynie teoretyczny. Nie jest bowiem ponad wszelką wątpliwość ustalone czy wskazywana przez skarżące konflikty i nieporozumienia faktycznie istnieją i jaki mają przebieg oraz nasilenie. Teza Sądu, że w/w przepis nie może stanowić samodzielnej i automatycznej podstawy zniesienia współwłasności poprzez przyznanie rzeczy wspólnej jednemu ze współwłaścicieli jest skądinąd słuszna i znajduje swoje oparcie w głównym nurcie judykatury. Odpowiedz na pytanie w rozpoznawanej sprawie czy zachodzi jakiś szczególnie uzasadniony przypadek na który wskazują apelantki będzie możliwa po przeprowadzeniu w tej mierze postępowania dowodowego.

Z przedstawionych względów wydanie rozstrzygnięcia wstępnego o treści wskazanej w zaskarżonym postanowieniu nie było możliwe, co musiało skutkować jego uchyleniem (art. 386§1 kpc).

Jarosław Gołębiowski Paweł Hochman Dariusz Mizera