Portal Orzeczeń

POSTANOWIENIE

Dnia 16 listopada 2017 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSA w SO Arkadiusz Lisiecki (spr.)
Sędziowie:	SSO Dariusz Mizera SSO Ewa Tomczyk
Protokolant:	st. sekr. sąd. Beata Gosławska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 listopada 2017 roku

sprawy z wniosku P. M.

z udziałem (...) w L.

o ustanowienie służebności przesyłu

na skutek apelacji uczestnika

od postanowienia Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb.

z dnia 14 sierpnia 2017 roku, sygn. akt I Ns 598/14

postanawia:

1.  zmienić zaskarżone postanowienie w punktach:

a/ pierwszym i drugim w ten sposób, że wniosek oddalić,

b/ trzecim w ten sposób, że nie obciążać wnioskodawczy obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania na rzecz uczestnika;

2. nie obciążać wnioskodawczy obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania na rzecz uczestnika za instancję odwoławczą.

SSA w SO Arkadiusz Lisiecki

SSO Dariusz Mizera SSO Ewa Tomczyk

Sygn. akt II Ca 722/17

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 14 sierpnia 2017 r. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim, cytuję:

1. ustanowił na rzecz uczestnika (...)w L. służebność przesyłu polegającą na prawie korzystania dostępu, przechodu i przejazdu) z części nieruchomości położonej w G., oznaczonej w ewidencji gruntów numerami działek: (...) oraz (...) objętej księgą wieczystą KW nr (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim, opisanej na mapie sporządzonej w dniu 10.01.2017r. przez geodetę uprawnionego S. B., zaewidencjonowanej za numerem (...)w dniu 25.01.2017r. zaznaczonej kolorem niebieskim, liniami ukośnymi o powierzchni (...) co do linii średniego napięcia (...) i kolorem żółtym, obszar zakratkowany o powierzchni (...) dla linii niskiego napięcia (...), która to mapa stanowi integralną część niniejszego orzeczenia w celu wykonywania eksploatacji, konserwacji, naprawy, modernizacji, remontów, innych napraw i usuwania awarii;

2. zasądził od uczestnika (...) w L. na rzecz wnioskodawcy P. M. tytułem jednorazowego wynagrodzenia kwotę 35.100,00zł za ustanowienie służebności przesyłu;

3. rozstrzygnięcie w zakresie kosztów postępowania przedstawił do rozpoznania Referendarzowi Sądowemu po uprawomocnieniu się niniejszego orzeczenia przyjmując, iż uczestnik (...) w L. ponosi koszty postępowania w całości – koniec cytatu.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny: Wnioskodawca P. M. jest właścicielem nieruchomości położonej w G., gmina T., oznaczonej w ewidencji gruntów numerami działek (...), dla której w Sądzie Rejonowym w Piotrkowie Trybunalskim VI Wydział Ksiąg Wieczystych urządzona jest księga wieczysta o numerze (...).

Przez powyższą nieruchomość przebiega napowietrzna linia elektroenergetyczna niskiego napięcia (...) kV na dwóch słupach, z czego jeden rozkroczny a drugi pojedynczy oraz linia elektroenergetyczna średniego napięcia (...) kV na czterech słupach, z czego jeden rozkroczny a trzy pojedyncze. W/w. urządzenia przesyłowe stanowią obecnie własność uczestnika (...)z siedzibą w L..

W dniu 26 listopada 1964 r. przeprowadzono odbiór techniczny linii elektroenergetycznej niskiego napięcia (...) kV w miejscowości (...)

W dniu 05 grudnia 1964 r. przejęto do eksploatacji linię elektroenergetyczną średniego napięcia (...) kV i linię elektroenergetyczną niskiego napięcia (...) kV w miejscowości G..

W dniu 17 grudnia 1964 r. przejęto do eksploatacji linię elektroenergetyczną średniego napięcia (...) kV w miejscowości(...).

W dniu 22 grudnia 1964 r. przejęto do eksploatacji linię elektroenergetyczną średniego napięcia (...) kV i linię elektroenergetyczną niskiego napięcia (...) kV w miejscowości G..

Raz na pięć lat pracownicy uczestnika dokonują przeglądu linii elektroenergetycznych przebiegających przez nieruchomość wnioskodawcy. Na podstawie oględzin podejmowane są decyzje o przeglądach. Ostatnie przeglądy tych linii były w 2011 r. Pracownicy uczestnika uzyskiwali zgodę wnioskodawcy na wejście na przedmiotową nieruchomość, on się temu nie sprzeciwiał. Uczestnik do chwili obecnej korzysta z tychże urządzeń.

W dniu 26 lutego 2013 r. wnioskodawca – reprezentowany przez pełnomocnika - zwrócił się do uczestnika o zawarcie umowy o ustanowienie służebności przesyłu.

Umowa o ustanowienie służebności przesyłu między wnioskodawcą a uczestnikiem nie została zawarta.

Zarządzeniem numer (...) (...) Dyrektora (...)z dnia 12 sierpnia 1975 r. w sprawie dostosowania terenowej organizacji energetyki do podziału administracyjnego Państwa w związku z ustawą z dnia 28 maja 1975 r. o dwustopniowym podziale administracji Państwa oraz zmianie ustawy o radach narodowych zmieniono nazwę „(...) na (...)Ustalono także, że (...), tj. m. in. (...) z siedzibą w Ł. obejmuje obszary województw: (...), (...) i (...).

Zarządzeniem numer (...)Ministra (...) z dnia 16 stycznia 1989 r. w sprawie utworzenia przedsiębiorstwa państwowego pod nazwą (...) w Ł. wymienionemu przedsiębiorstwu przydzielone zostały składniki mienia powstałego z podziału przedsiębiorstwa państwowego (...) w W..

Z dniem 12 lipca 1993 r. nastąpiło przekształcenie przedsiębiorstwa państwowego(...) w Ł. w spółkę akcyjną o nazwie (...) na której rzecz nastąpiło przeniesienie składników mienia przedsiębiorstwa państwowego.

(...) wpisany został do rejestru przedsiębiorców w dniu 15 grudnia 2008 r.

W dniu 31 sierpnia 2010 r. majątek (...) w wyniku przejęcia objął uczestnik (...)z siedzibą w L..

Strefa ochronna to obszar znajdujący się w bezpośrednim sąsiedztwie linii elektroenergetycznej, zwana inaczej pasem ochronnym lub co nie jest zupełnie tożsame, pasem technologicznym, a jej powierzchnia jest z reguły znacznie większa niż powierzchnia pasa energetycznego leżącego bezpośrednio pod napowietrzną linią energetyczną. Strefa ochronna jest pasem wyłączonym z jakiegokolwiek użytku, na którego obszarze nie jest dopuszczalna jakakolwiek zabudowa, nie powinno się tam też prowadzić jakichkolwiek prac.

Pas technologiczny konieczny jest dla prawidłowej obsługi linii elektroenergetycznej i jej urządzeń, zapewniając przedsiębiorstwu przesyłowemu możliwość dokonywania okresowych konserwacji linii, jej ewentualnych modernizacji oraz dokonywania napraw w przypadku awarii.

Szerokość strefy ochronnej (pasa technologicznego) zależy przede wszystkim od przesyłanego linią elektroenergetyczną napięcia i kształtuje się od kilku metrów – dla linii niskich napięć – do kilkudziesięciu metrów – dla linii wysokich napięć, przy czym występuje intuicyjna zależność – im wyższe napięcie tym większy obszar strefy ochronnej.

Łącznie strefa ograniczonego użytkowania, a więc strefa objęta służebnością wynosi 4820,24 m2.

Wartość jednorazowego wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu na przedmiotowej nieruchomości wynosi kwotę 35.100,00 zł.

Mapa projektu służebności przesyłu została sporządzona w dniu 10 stycznia 2017 r. i zaewidencjonowana w dniu 25 stycznia 2017 r.

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił na podstawie dokumentów złożonych przez wnioskodawcę i uczestnika, zeznań świadków B. K., R. T..

Mając tak poczynione ustalenia faktyczne Sąd Rejonowy uznał , iż wniosek jest uzasadniony.

W niniejszej sprawie bezsporne było, że przez nieruchomość położoną w G., gmina T., oznaczoną w ewidencji gruntów numerami działek (...), dla której w Sądzie Rejonowym w Piotrkowie Trybunalskim VI Wydział Ksiąg Wieczystych urządzona jest księga wieczysta o numerze (...), przebiega napowietrzna linia elektroenergetyczna niskiego napięcia (...) kV na dwóch słupach, z czego jeden rozkroczny a drugi pojedynczy oraz linia elektroenergetyczna średniego napięcia (...) kV na czterech słupach, z czego jeden rozkroczny a trzy pojedyncze. Ww. urządzenia przesyłowe stanowią obecnie własność uczestnika (...) z siedzibą w L.. Właścicielem tejże nieruchomości jest wnioskodawca P. M..

Dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy decydujące znaczenie miała ocena zasadności zgłoszonego przez uczestnika zarzutu zasiedzenia służebności gruntowej odpowiadającej swą treścią służebności przesyłu.

W niniejszej sprawie uprawnienia uczestnika wywodzone są od poprzednika prawnego. Przedsiębiorstwo państwowe zostało bowiem przekształcone w spółkę Skarbu Państwa. W związku z powyższym wszelkie jego prawa i obowiązki drogą sukcesji uniwersalnej przeszły na nowy podmiot, w tym prawo własności dotychczasowego i jednocześnie zlikwidowanego przedsiębiorstwa państwowego.

W ocenie Sądu Rejonowego uczestnik nie wykazał kiedy dokładnie wybudowane zostały urządzenia przesyłowe na nieruchomości stanowiącej obecnie własność P. M.. Uczestnik nie przedstawił jakiegokolwiek dokumentu wskazującego na datę odbioru, przekazania do eksploatacji tychże urządzeń. Przedłożone przez uczestnika protokoły dotyczą miejscowości (...), (...) lub G.. Zdaniem Sądu Rejonowego skoro dokonano protokolarnego odbioru urządzeń w (...) i (...), to taki odbiór powinien był mieć miejsce również w G. (tym bardziej że znajduje się tam stacja transformatorowa). Na okoliczność tę uczestnik nie przedstawił żadnego wiarygodnego dowodu. W przekonaniu Sądu Rejonowego zeznania świadka B. K. – pracownicy uczestnika od 1992 r. – nie są w tej mierze wystarczające, gdyż jej wiedza opiera się tylko i wyłącznie na tych samych dokumentach, które zostały zaoferowane Sądowi. Należy nadmienić, że na tę okoliczność dopuszczono również dowód z opinii biegłego, który nie potrafił wyjaśnić czy złożona przez uczestnika dokumentacja dotyczy nieruchomości będącej przedmiotem postępowania.

W konsekwencji zdaniem Sądu Rejonowego nie ma również możliwości ustalenia kiedy ewentualnie rozpoczął się bieg zasiedzenia służebności.

Tylko na marginesie należy również podnieść, że uczestnik nie złożył decyzji administracyjnej zezwalającej na przeprowadzenie linii elektroenergetycznych przez nieruchomość stanowiącą aktualnie własność P. M.. Brak również jakiegokolwiek dowodu na okoliczność ewentualnego wyrażenia przez ówczesnego właściciela nieruchomości zgody na budowę urządzeń przesyłowych. Jeżeli zatem uczestnik nie dysponuje żadnym dokumentem, z którego wynikałoby ustanowienie trwałego obowiązku znoszenia przez właściciela stanu ukształtowanego poprzez usadowienie urządzeń przesyłowych na przedmiotowej nieruchomości, to tym samym należy uznać, że Skarb Państwa był posiadaczem w złej wierze.

Mając powyższe na uwadze Sąd Rejonowy ustanowił na rzecz uczestnika stosowną służebność przesyłu i z tego tytułu zasądził na rzecz wnioskodawcy kwotę 35.100,00 zł.

Na podstawie art. 108 § 1 zd. 2 k.p.c. w zw. z art. 13 2 k.p.c. Sąd Rejonowy pozostawił szczegółowe rozstrzygnięcie w zakresie kosztów Referendarzowi sądowemu po uprawomocnieniu się orzeczenia, przyjmując, że uczestnik ponosi koszty postępowania w całości (art. 520 § 3 k.p.c.).

O powyższym Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 305 ² § 2 k.c.

Apelację od postanowienia Sądu Rejonowego w Piotrkowic Trybunalskim

wniósł uczestnik (...). w L..

Zaskarżanemu postanowieniu zarzucił:

1. naruszenie prawa materialnego, tj. przepisów:

a) art. 292 k.c. w zw. z art. 305 ⁴ k.c. oraz art. 172 k.c. poprzez ich niezastosowanie i nieuprawnione przyjęcie, iż w ustalonym w sprawie stanic faktycznym nic doszło do nabycia przez uczestniczkę prawa odpowiadającego treścią służebności przesyłu na nieruchomości wnioskodawcy w drodze zasiedzenia,

b) art. 305 ¹ k.c. i art. 305 ² k.c. poprzez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, tj. ustanowienie służebności przesyłu w zakresie wykraczającym ponad zakres umożliwiający i wystarczający do korzystania z nieruchomości obciążonej zgodnie z przeznaczeniem posadowionych na niej urządzeń przesyłowych, w szczególności przy nieuprawnionym przyjęciu, iż szerokość pasa służebności przesyłu winna również obejmować szerokość „pasa strefy ochronnej”,

c) art. 305 ² § 2 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i ustanowienie służebności przesyłu za nieodpowiednim, zawyżonym wynagrodzeniem.

2. naruszenie przepisów postępowania, a mianowicie:

a) art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dowolną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego polegającą na przyjęciu, że przedłożone przez uczestniczkę dokumenty w postaci protokołu odbioru technicznego z dnia 26 listopada 1964 r., protokołu zdawczo-odbiorczego z przejęcia linii elektroenergetycznej z dnia 17 grudnia 1964 r. oraz charakterystyka szczegółowa urządzeń, a także protokół zdawczo-odbiorczy z dnia 22 listopada 1964 r. i protokół odbioru technicznego z dnia 5 grudnia 1964 r. nie dotyczą infrastruktury przesyłowej znajdującej się na nieruchomości wnioskodawcy

b) art. 233 § 1 k.p.c. poprze nieuprawnione przyjęcie, iż zeznania świadka B. K., która jako wieloletni pracownik uczestniczki posiada szczegółową wiedzę na temat infrastruktury - przesyłowej stanowiącej własność (...)oraz związanej z nią dokumentacji, nie są wystarczające do wykazania, iż dokumenty przedłożone w niniejszej sprawie przez uczestniczkę dotyczą urządzeń przesyłowych zlokalizowanych na nieruchomości wnioskodawcy

c) art. 233 § 1 k.p.c. poprzez brak wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego przez Sąd I instancji i oparcie się przy orzekaniu na:

opinii biegłego sądowego w dziedzinie elektroniki, elektrotechniki, elektroenergetyki, instalacji i sieci elektroenergetycznych J. K., która to opinia znacznie zawyża szerokość pasa służebności przesyłu wykraczając ponad zakres umożliwiający i wystarczający do korzystania z nieruchomości obciążonej zgodnie z przeznaczeniem posadowionych na niej urządzeń przesyłowych, celem ich właściwej eksploatacji,

opinii biegłego sądowego rzeczoznawcy majątkowego C. U., która to opinia zawyża wysokość wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu na nieruchomości wnioskodawcy, w szczególności poprzez wyliczenie przedmiotowego wynagrodzenia przy uwzględnieniu znacznie zawyżonej powierzchni pasa służebności przesyłu

Mając powyższe na uwadze apelujący wnosił o zmianę zaskarżanego postanowienia i oddalenie wniosku w całości oraz o zasądzenie od wnioskodawcy na rzecz uczestniczki zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, za I i II instancje.

Pełnomocnik wnioskodawcy wnosił o oddalenie apelacji i zasądzenie od uczestnika na rzecz wnioskodawcy zwrotu kosztów postepowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje: apelacja jest uzasadniona.

W ocenie Sądu II instancji zasadnie autor apelacji zarzuca Sądowi Rejonowemu, że ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego została przeprowadzona z naruszeniem przepisu postepowania tj. art. 233 § 1 k.p.c.

Nie można bowiem podzielić trafności przeprowadzonej przez Sąd meriti oceny dowodów. Zarzut apelującego, iż Sąd I instancji dokonał dowolnej a nie swobodnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego jest uzasadniony. Uczestnik w toku postępowania przed Sądem meriti przedstawił dowody z dokumentów tj. protokół odbioru technicznego z dnia 26.11.1964 r., protokół zdawczo-odbiorczy z przejęcia linii elektroenergetycznej z dnia 17.12.1964r. oraz charakterystykę szczegółową urządzeń, a także protokół zdawczo-odbiorczy dnia 22.11.1964 r. i protokół odbioru technicznego z dnia 05.12.1964r. Fakt, że w w/w dokumentach nie wskazano miejscowości G. nie może prowadzić do nieuwzględnienia podniesionego przez uczestnika zarzutu nabycia przez zasiedzenie na nieruchomości wnioskodawcy prawa odpowiadającego swą treścią służebności przesyłu.

Zdaniem Sądu II instancji apelujący w postępowaniu przed Sądem I instancji słusznie podnosił, że wskazana w w/w protokołach nazwa miejscowości G. wynika z faktu, że w tej miejscowości znajduje się stacja transformatorowa (...) kV, z której wyprowadzona jest linia niskiego napięcia, która to przebiega przez nieruchomość wnioskodawcy. Fakt ten znajduje potwierdzenie w dokumentacji dotyczącej środków trwałych – pozycja 1 w tabeli. Ponieważ w/w stacja transformatorowa znajduje się w miejscowości G. dlatego wpisano w protokole nazwę tej nieruchomości. Po drugie jak wynika z dokumentacji fotograficznej załączonej do opinii biegłego w/w stacja znajduje się praktycznie przy granicy z gruntami miejscowości G.. Linia niskiego napięcia czego wnioskodawca nie neguje przebiega przez nieruchomości położone w miejscowości G. oraz przez grunty (...). Zatem zasadnie podnosi w uzasadnieniu autor apelacji, że z po wybudowaniu linii oraz urządzeń elektroenergetycznych dokonano jednego odbioru technicznego, który obejmował zarówno wybudowaną stację transformatorową oraz wychodzącą z niej linię energetyczną. Wynika to właśnie z protokołu odbioru technicznego z dnia 26.11.1964 r. Te same argumenty należy odnieść do linii elektroenergetycznej (...) kV.

Uczestnik przedłożył w toku postępowania plan linii (...) kV numer (...), z którego to wynika w sposób nie budzący wątpliwości, że linia powyższa przebiega od stacji transformatorowej wybudowanej w miejscowości G. do stacji transformatorowej wybudowanej w miejscowości G.. Linia energetyczna na odcinku od miejscowości G. do miejscowości G. przebiega przez miejscowość G. tj. przez nieruchomość wnioskodawcy. Okoliczność powyższa została potwierdzona przez świadka B. K., pracownika uczestnika, która posiada wiedzę co do okresu wybudowania infrastruktury przesyłowej oraz dokumentacji, która tę infrastrukturę potwierdza.

W ocenie Sądu II instancji uczestnik udowodnił, że w niniejszej sprawie najpóźniej z dniem 1 stycznia 1985 r. doszło do zasiedzenia na nieruchomości wnioskodawcy prawa odpowiadającego swą treścią służebności przesyłu.

Zgodnie bowiem z dyspozycją art. 9 ustawy z dnia 28.07.1990 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny ( Dz.U. Nr 55, poz. 321 ), do zasiedzenia, którego bieg terminu upłynął do dnia 1 października 1990 r., nie ma zastosowania przepis art. 172 § 2 k.c. w brzmieniu nadanym powołaną ustawą. W sprawie niniejszej występuje posiadanie samoistne w złej wierze zatem do zasiedzenia w/w służebności należało wykazać samoistne posiadanie przez okres 20 lat. Skoro linie elektroenergetyczne zostały przekazane do eksploatacji z końcem miesiąca grudnia 1964r. dlatego termin zasiedzenia należało ustalić na dzień 1 stycznia 1985 r.

Zaskarżone postanowienie zostało wydane z obrazą przepisu art. 292 k.c. w związku z art. 305 ⁴ k.c. oraz z art. 172 k.c., co zasadnie podnosi apelujący.

Skutkiem w/w uchybienia musi być zmiana zaskarżonego postanowienia poprzez oddalenie wniosku w całości.

W ocenie Sądu Okręgowego uczestnik korzysta z nieruchomości wnioskodawcy od ponad pięćdziesięciu lat w zakresie przedmiotowej służebności i to nieodpłatnie. Faktem powszechnie wiadomym jest, że istnienie linii elektroenergetycznych stanowi uciążliwość dla właściciela oraz jest ograniczeniem w korzystaniu z nieruchomości. Skoro korzystanie z nieruchomości jest nieodpłatne ( z uwagi na zasiedzenie służebności przesyłu ), to zachodzi przewidziany w art. 102 k.p.c. szczególna okoliczność przemawiająca za nieobciążeniem wnioskodawcy obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania na rzecz uczestnika. Po drugie wiadomym jest, że uczestnik jest przedsiębiorcą ( generującym znaczny zysk, co klasyfikuje go w I dziesiątce przedsiębiorców w skali kraju ) czerpiącym zyski z dostawy prądu, a temu służą także przedmiotowe linie energetyczne. Dlatego nie obciążono wnioskodawcy obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania za obie instancje.

Na marginesie z uwagi na zawarty w apelacji zarzut błędnego stosowania przez Sąd I instancji przepisów art. 305 ¹ k.c. i art. 305 ² k.c. tj. ustanowienie służebności przesyłu w zakresie wykraczającym ponad zakres wystarczający do korzystania z nieruchomości obciążonej, to Sąd Okręgowy zauważa, że podstawę ustanowienia w sprawie niniejszej powinien stanowić tzw. eksploatacyjny, czy też technologiczny, a nie jakikolwiek pas „oddziaływania” wytyczony na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy, czy też w oparciu o rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych.

Kwestią ustanowienia służebności przesyłu a miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego zajmował się Sąd Najwyższy w sprawach V CSK 531/15 Legalis 1483339; V CSK 468/15 Legalis 1331222. Stanowisko wyrażone w tych orzeczeniach Sąd Okręgowy rozpatrujący niniejszą sprawę w pełni podziela.

Powierzchnia nieruchomości zajęta pod służebność powinna bowiem odpowiadać warunkom eksploatacji sieci przyjętym w przedsiębiorstwie będącym właścicielem urządzeń przesyłowych. Przestrzeń zatem w jakiej przedsiębiorca przesyłowy może poruszać się realizując przysługującą mu służebność powinna być oznaczona, przy tym jest to też przestrzeń, w której właściciel nieruchomości obciążonej nie może podejmować działań, które przedsiębiorcy przesyłowemu utrudniłyby wykonywanie służebności. Rozmiar tej przestrzeni to zwykle pasy gruntu rozpościerające się wzdłuż linii napowietrznych, czy też wokół słupów przesyłowych. Tak wyznaczone pasy gruntu wyznaczają granice wykonywania służebności, której treść wynika z sentencji postanowienia. W sprawie I CSK 253/13 Sąd Najwyższy zauważył, ze korzystanie z pasów nieruchomości znajdujących się pod liniami przesyłowymi determinowane jest prawidłowym funkcjonowaniem tych linii i nie uprawnia przedsiębiorcy do stałego z nich korzystania.

Czynny charakter służebności przesyłu ( obejmujący upoważnienie do określonych działań na nieruchomości obciążonej w celu utrzymania we właściwym stanie technicznym urządzeń przesyłowych ) ogranicza jej przestrzenny zasięg. Oznacza powyższe, że brak jest podstaw do objęcia służebnością przesyłu tego gruntu, w obszarze którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego wprowadził ograniczenia w zabudowie, mimo że ograniczenia te wiążą się z usytuowaniem urządzenia przesyłowego w tym pasie, czy też z wnioskiem przedsiębiorcy przesyłowego zgłoszonym na etapie projektowania planu.

Zatem nie ma uzasadnienia uwzględnianie w wysokości wynagrodzenia należnego wierzycielowi nieruchomości obciążonej rekompensaty dla uszczerbku jakiego doznaje on w swoim majątku na skutek wprowadzonych przez miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ograniczeń w zabudowie nieruchomości w oznaczonej odległości od znajdujących się na niej urządzeń przesyłowych.

Nie mają także zastosowania przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 06.02.2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych. W/w akt prawny dotyczy całkowicie innej materii, a mianowicie zapewnienie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych. Z postanowień tego aktu prawnego wynika, że nie można sytuować stanowisk pracy, składowisk wyrobów i materiałów lub maszyn i urządzeń budowlanych w tym pasie. Nie oznacza to jednak, że nie jest możliwe wybudowanie innego obiektu pod linią elektroenergetyczną, ale pod warunkiem wcześniejszego uzgodnienia bezpiecznych warunków pracy z użytkownikiem.

W ocenie Sądu Okręgowego ustalony zakres służebności przesyłu ma zapewnić uczestnikowi korzystanie z nieruchomości obciążonej w zakresie jaki jest niezbędny do zapewnienia prawidłowego funkcjonowania urządzeń przesyłowych. Tylko tak ustanowiona służebność przesyłu spełnia wszystkie wymogi jakie wynikają z treści art. 305 ¹ k.c.

SSA w SO Arkadiusz Lisiecki

SSO Dariusz Mizera SSO Ewa Tomczyk