Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 grudnia 2017 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący	SSO Paweł Hochman
Sędziowie	SSO Beata Grochulska (spr.) SSA w SO Grzegorz Ślęzak
Protokolant	st. sekr. sąd. Anna Owczarska

po rozpoznaniu w dniu 28 grudnia 2017 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Opocznie z dnia 16 października 2017 roku, sygn. akt I C 222/17

1.  oddala apelację,

2.  zasądza od powoda (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 135 (sto trzydzieści pięć) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu za instancję odwoławczą.

SSO Paweł Hochman

SSO Beata Grochulska SSA w SO Grzegorz Ślęzak

Sygn. akt: II Ca 816/17

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 października 2017 r., Sąd Rejonowy w Opocznie po rozpoznaniu niniejszej sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. przeciwko (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 2.406,45 złotych:

1. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.791,45 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 17 października 2016 r. do dnia 31 sierpnia 2017 r. liczonymi od kwoty 1.640,88 zł i od dnia 1 września 2017 r. do dnia zapłaty liczonymi od kwoty 1.791,45 zł;

2. oddalił powództwo w pozostałej części;

3. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 904,94 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

4. nakazał pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Opocznie kwotę 8,00 zł tytułem nieuiszczonej części opłaty sądowej od pozwu.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia i zarazem rozważania Sądu Rejonowego:

W dniu 16 września 2016 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której został uszkodzony pojazd marki F. (...) o nr rej. (...), stanowiący własność A. Ś. (1).

Pojazd sprawcy kolizji był ubezpieczony w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów samochodowych w (...) S.A. z siedzibą w W..

A. Ś. (1) zgłosił szkodę do (...) S.A. z siedzibą w W., który po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego przyznał mu odszkodowanie w kwocie 1.033,68 zł.

Na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 2 stycznia 2017r. A. Ś. (1) przeniósł na (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. wszelkie prawa do odszkodowania przysługującego mu za w/w szkodę. Następnie wierzytelność ta została przejęta przez (...) S.A. w organizacji z siedzibą w W. na mocy umowy przelewu wierzytelności z dnia 9 stycznia 2017 r.

W kalkulacji naprawy sporządzonej na zlecenie nabywcy wierzytelności wyliczono koszt naprawy przedmiotowego pojazdu na kwotę 2.674,56 zł brutto. Za sporządzoną kalkulację rzeczoznawca wystawił rachunek na kwotę 615,00 zł, który został zapłacony przez (...) S.A.

Koszt naprawy pojazdu marki F. o nr rej. (...) na miesiąc wrzesień 2016 r. oszacowany w systemie A. przy zastosowaniu części oryginalnych z logo producenta pojazdu wynosi 2.825,13 zł brutto w tym:

- koszt części zamiennych 374,46 zł netto,

- materiał lakierniczy 622,14 zł netto,

- robocizna blacharska 570,25 zł netto,

- robocizna lakiernicza 703,00 zł netto,

- koszty dodatkowe 27,00 zł netto.

Do przedmiotowego pojazdu wszystkie wymienione w kalkulacji części występują jedynie w oryginale z logo producenta pojazdu i nie są produkowane ich zamienniki. Z raportu optymalizacji przeprowadzonej w systemie AudaOptima wynika, że w dacie szkody do przedmiotowego pojazdu nie były dostępne części zamienne oznaczone symbolem Q. Wyjątkiem jest jedynie listwa ozdobna drzwi, która jest dostępna jako część zamienna alternatywna. Nie występują natomiast listwy jakości Q, a jedynie jakości PJ. Ze względu na brak występowania części zamiennych alternatywnych nie było możliwości sporządzenia wariantu kalkulacji z uwzględnieniem tylko i wyłącznie części zamiennych alternatywnych.

Z uwagi na powyższe koszt naprawy przedmiotowego pojazdu oszacowany w systemie A. przy zastosowaniu zarówno części oryginalnych z logo producenta pojazdu jak i części zamiennych alternatywnych wynosi 2.714,60 zł brutto w tym:

- koszt części zamiennych 284,60 zł netto,

- materiał lakierniczy 754,41 zł netto,

- robocizna blacharska 570,25 zł netto,

- robocizna lakiernicza 703,00 zł netto,

- koszty dodatkowe 27,00 zł netto.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wyżej wymienione dowody, które nie były sporne.

Sąd Rejonowy zważył, iż powództwo w sprawie niniejszej jest w przeważającej części zasadne.

W myśl art. 415 k.c. kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Zgodnie z przepisem art. 436 § 1 k.c. samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch tegoż środka.

W świetle art. 822 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający.

W myśl art. 34 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152) z ubezpieczenia OC przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem są zobowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia.

Przesłankami odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń wobec poszkodowanego są zatem z jednej strony przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej ubezpieczonego, z drugiej zaś strony – istnienie ważnej umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej pomiędzy sprawcą szkody a zakładem ubezpieczeń. W razie zaistnienia owych przesłanek, ubezpieczyciel odpowiada w zakresie odpowiedzialności sprawcy szkody.

Poza sporem pozostaje fakt, że sprawca szkody z dnia 16 września 2016 r. miał zawartą umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów samochodowych z pozwanym (...) S.A. z siedzibą w W.. Pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność za zaistniałą szkodę i wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie w kwocie 1.033,68 zł brutto. Niesporna w sprawie była także okoliczność przelewu wierzytelności wynikającej z przedmiotowej szkody komunikacyjnej (art. 509 § 1 i 2 k.c.).

Dla ustalenia wysokości szkody w pojeździe marki F. o nr rej. (...) Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego w dziedzinie techniki samochodowej mgr inż. J. J.. W wydanej opinii biegły sądowy w sposób precyzyjny, zupełny oraz miarodajny wyliczył wartość szkody na kwotę 2.825,13 zł brutto. W oparciu o wnioski z w/w opinii Sąd uznał, że pełne naprawienie szkody w niniejszej sprawie wymaga, by przy wyliczeniu wysokości odszkodowania uwzględnić ceny oryginalnych części z logo producenta, gdyż zastosowanie tego rodzaju części daje pewność przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody (por. uchwała Sądu Najwyższego z 17.11.2011 r., III CZP 5/11; uchwała Sądu Najwyższego z 17.05.2007 r., III CZP 150/06).

Mając na uwadze żądanie pozwu sprecyzowane pismem z dnia 2 sierpnia 2017 r., Sąd w punkcie 1. wyroku zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.791,45 zł.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c., art. 455 k.c. i art. 817 § 1 k.c.

Sąd nie znalazł podstaw do zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda kwoty 615,00 zł poniesionej tytułem sporządzenia prywatnej opinii – kalkulacji przy argumentacji powoda zawartej w piśmie z dnia 18 maja 2017 r., że bez wykonania takiej prywatnej opinii – kalkulacji nie byłoby możliwe prawidłowe określenie wartości przedmiotu sporu. Sąd uznał, że te koszty nie pozostają w normalnym związku ze szkodą z dnia 16 września 2016 r. i nie zostały poniesione bezpośrednio przez poszkodowanego tylko w wyniku zlecenia cesjonariusza. Ponadto prywatna opinia – kalkulacja przedłożona przez powoda do akt sprawa nie stanowiła podstawy do ustaleń Sądu i w przekonaniu Sądu z tego też względu nie można było uznać za celowe zwrócenie wydatkowanych przez powoda na jej sporządzenie kosztów. Z tego względu Sąd orzekł jak w pkt 2. wyroku.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. przy zastosowaniu zasady stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu.

W przedmiotowej sprawie koszty procesu wyniosły:

-

po stronie powoda (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.: 900,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, 17,00 zł – opłata od pełnomocnictwa, 113,00 zł – opłata sądowa od pozwu, 722,38 zł – koszt opinii biegłego. Łącznie 1.753,38 zł.

-

po stronie pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W.: 900,00 zł – tytułem kosztów zastępstwa procesowego, 17 zł – opłata od pełnomocnictwa i 723,37 zł – koszt opinii biegłego. Łącznie 1.640,37 zł.

Razem koszty procesu wyniosły 3.393,75 zł.

Pozwany przegrał proces w ok. 75% i w tym stosunku obciążają go koszty procesu, stąd różnicę pomiędzy kosztami obciążającymi go a faktycznie uiszczonymi, Sąd zasądził od niego na rzecz powoda.

Przy uwzględnieniu powyższego, Sąd orzekł o kosztach procesu, jak w punkcie 3. wyroku.

Podstawę rozstrzygnięcia zawartego w punkcie 4. wyroku stanowi przepis art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28.07.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167 poz. 1398 ze zm.).

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia wniósł pełnomocnik powoda, zaskarżając go w części oddalającej powództwo co do kwoty 615 zł oraz orzekającej o kosztach procesu.

Skarżący zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego - art. 361 §1 i §2 k.c. w związku z art. 363 § 1 k.c. oraz art. 822 § 1 k. c. poprzez ich błędną wykładnię i przyjęcie, iż koszt prywatnej opinii-kalkulacji, zamówionej u podmiotu trzeciego przez powoda, nic pozostaje w normalnym związku przyczynowym ze zdarzeniem wywołującym szkodę i nie został poniesiony przez poszkodowanego, podczas gdy w rzeczywistości wycena kosztów naprawy niezbędna była do prawidłowego określenia wysokości szkody i żądania zapłaty odszkodowania przewyższającego uprzednio wypłaconą kwotę, zaś powód nie miał obowiązku wykonania samodzielnie kalkulacji.

Wskazując na powyższe apelujący wnosił o:

a) zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie powództwa również co do kwoty 615 zł,

b) zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych za obie instancje.

W odpowiedzi na apelację pełnomocnik pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. wnosił o oddalenie apelacji i zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu za instancję odwoławczą.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna. Podniesione w niej zarzuty naruszenia prawa materialnego art. 361 § 1 i 2 k.c., art. 363 § 1 k.c. oraz art. 822 § 1 k.c. poprzez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie nie zasługują na uwzględnienie.

Sąd Odwoławczy za własne przyjmuje ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego istotne dla rozstrzygnięcia sprawy dokonane w dacie orzekania i podziela stanowisko tego Sądu, co do zastosowanych norm prawnych przesądzających o treści wyroku i stwierdza, że podnoszone przez skarżącego zarzuty nie znalazły potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym.

Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego - Izba Cywilna
z dnia 18 maja 2004 r. wydaną w sprawie III CZP 24/04 odszkodowanie, przysługujące z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów, może stosownie do okoliczności sprawy obejmować także koszty ekspertyzy wykonanej na zlecenie poszkodowanego. (OSNC 2005 nr 7-8, poz. 117, str. 35, Biul. SN 2004 nr 5, Wokanda 2004 nr 8, str. 12, MoP 2004 nr 15, str. 720, MoP 2005 nr 3, str. 162, Prok. i Pr. 2005 nr 1, poz. 32, str. 18) .

Istota ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej wynikająca z art. 822 k.c. sprowadza się do tego, że zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za te szkody ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której zawarta została umowa ubezpieczenia.

Za utrwalone w orzecznictwie Sądu Najwyższego należy uznać stanowisko, iż dla ustalenia pojęcia szkody ubezpieczeniowej należy sięgać do odpowiednich regulacji zawartych w Kodeksie cywilnym (por. np. uchwała z 18.3.1994r., III CZP 25/94, OSNC Nr 10/1994, poz.188; uchwała z 15.11.2001r., III CZP 68/01, OSNC Nr 6/2002, poz. 74, MoP Nr 9/2002, s. 416; wyrok z 11.6.2003 r., V CKN 308/01, niepubl.). W powołanych orzeczeniach Sąd Najwyższy podkreślił, że nie ma różnicy w pojęciu szkody w rozumieniu przepisów prawa cywilnego a szkody w rozumieniu prawa ubezpieczeniowego, gdyż w obu tych wypadkach chodzi o utratę lub zmniejszenie aktywów, bądź powstanie lub zwiększenie pasywów osoby poszkodowanej. W trzecim z powołanych orzeczeń Sąd dodatkowo podniósł, że do odszkodowania ubezpieczeniowego przy ubezpieczeniu OC znajduje zastosowanie - obowiązująca w prawie odszkodowawczym - zasada pełnego odszkodowania.

Podobne stanowisko jest wyrażone w doktrynie, gdzie również podkreśla się, iż pojęciowa identyczność szkody w prawie ubezpieczeniowym i prawie cywilnym powoduje, że przy ustaleniu szkody przy ubezpieczeniu OC można kierować się ogólnymi zasadami prawa odszkodowawczego.

Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia szkody. Było ono przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego m.in. w uzasadnieniach: wyroku z 16.5.2002 r., V CKN 1273/00 (niepub.) czy uchwały z 15.11.2001 r., III CZP 68/01. Sąd Najwyższy w drugim z powołanych orzeczeń - odwołując się do przeważającego stanowiska wyrażonego w doktrynie - podkreślił, że szkodą jest uszczerbek w prawnie chronionych dobrach majątkowych wyrażający się w różnicy między stanem tych dóbr jaki istniał i jaki następnie mógłby istnieć w ramach normalnej kolei rzeczy a stanem jaki powstał na skutek zdarzenia wywołującego zmianę polegającą na uszczuplaniu aktywów lub zwiększeniu pasywów. Sąd ten podkreślił, że w takim rozumieniu szkodę ujmuje przepis art. 361 § 1 . Norma ta wprowadza zasadę pełnego odszkodowania, ale jednocześnie należy z niej wyprowadzić zakaz przyznawania odszkodowania przewyższającego wysokość faktycznie poniesionej szkody.

Szkoda rozumiana jako uszczerbek majątkowy może mieć dwojaką postać: jako szkody rzeczywistej oraz utraty korzyści. W doktrynie i orzecznictwie nie budzi wątpliwości, że koszty i wydatki poniesione w związku ze zdarzeniem wyrządzającym szkodę mogą być uznane za jedną z postaci szkody rzeczywistej. W piśmiennictwie podkreśla się, iż pojęcie szkody obejmuje w szczególności wydatki poniesione w następstwie zdarzenia wywołującego szkodę. Uzasadnienie objęcia wydatków i kosztów pojęciem szkody według stanowiska doktryny wynika z obowiązującej na gruncie prawa polskiego koncepcji różnicowej szkody, zgodnie z którą, szkodę stanowi różnica między stanem majątku poszkodowanego, który powstał po nastąpieniu zdarzenia powodującego uszczerbek a stanem jaki by istniał, gdyby to zdarzenie nie nastąpiło. Wydatki zmierzające do ograniczenia lub wyłączenia szkody, byleby były celowe i wystarczająco uzasadnione, stanowią stratę, o której mowa w art. 361 § 2 k.c., gdyż prowadzą do zmniejszenia aktywów albo zwiększenia pasywów. Niektórzy autorzy prezentują też jednoznaczne stanowisko, że zakres pojęciowy szkody podlegającej wyrównaniu przez zakład ubezpieczeń z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia OC obejmuje nie tylko koszty związane z uszkodzeniem lub zniszczeniem pojazdu, lecz również takie szkody, jak koszty opinii biegłych, co do zakresu uszkodzeń, szkody wynikłe na skutek utraty zarobków przez poszkodowanego, który nie mógł korzystać z pojazdu (np. taksówki) w okresie jego napraw i tym podobne.

Objęcie pojęciem szkody kosztów i wydatków poniesionych w następstwie zdarzenia wywołanego szkodą wynika z kompensacyjnego charakteru odszkodowawczego. Dał temu wyraz Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 16.5.2002 r., V CKN 1273/00, stwierdzając jako rzecz oczywistą, że podstawową funkcją odszkodowawczą jest kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie winno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Cel ten realizuje naprawienie szkody uwzględniające indywidualną sytuację poszkodowanego.

Samo określenie rozmiaru szkody nie przesądza jeszcze o wysokości odszkodowania. Każdorazowo granice obowiązku naprawienia szkody wyznaczone są przez tzw. normalny związek przyczynowy między zdarzeniem wywołującym uszczerbek a szkodą. Ponadto muszą być uwzględnione okoliczności ograniczające zasadę pełnego odszkodowania wynikające np. ze szczególnej regulacji prawnej w prawie ubezpieczeniowym. Stanowisku temu dał wyraz Sąd Najwyższy m.in. w uchwale 18.3.1994 r., IIICZP 25/94 (OSNC Nr 10/1994, poz. 188), w wyroku z 11.6.2001 r., V CKN 266/00 (OSP Nr 3/2002, poz. 40), czy w wyroku z 7.8.2003 r., IV CKN 387/01 (niepubl.), w wyroku z dnia 20.2.2002r., V CKN 908/00 ).

Reasumując należy stwierdzić, że pojęcie szkody ubezpieczeniowej, gdy podstawą odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń jest umowa OC, jest tożsame z pojęciem szkody zawartym w Kodeksie cywilnym, a przede wszystkim w art. 361 k.c. W skład takiej szkody według ugruntowanego stanowiska doktryny i orzecznictwa wchodzą wydatki i koszty związane ze zdarzeniem wywołującym szkodę.

Ocena, czy poniesione koszty ekspertyzy sporządzonej na zlecenie poszkodowanego w postępowaniu przedsądowym są objęte odszkodowaniem przysługującym od ubezpieczyciela z umowy odpowiedzialności cywilnej, musi być dokonana przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności sprawy, a w szczególności w zależności od ustalenia czy zachodzi normalny związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem tego wydatku a wypadkiem oraz czy poniesienie tego kosztu było obiektywnie uzasadnione i konieczne także w kontekście ułatwienia określenia prawidłowo konkretnego ubezpieczyciela jak i ułatwiania zakładowi ubezpieczeń ustalenia okoliczności wypadku i rozmiarów szkody.

W niniejszej sprawie Sąd Okręgowy w całości podzielając wyżej przytoczone rozważania prawne (na które zresztą powoływał się także w apelacji skarżący powód) uznał, że koszt prywatnej ekspertyzy sporządzonej przez powoda przed wytoczeniem niniejszej sprawy (w kwocie 615 złotych) nie stanowi wydatku niezbędnego do dochodzenia i ustalenia wysokości należnego odszkodowania (jako elementu szkody) pozostającego w adekwatnym związku przyczynowym z wypadkiem zgodnie z art. 361 § 1 k.c.

Odpowiedzialność pozwanego ubezpieczyciela (który częściowo wypłacił odszkodowanie) oraz w zasadzie rozmiar szkody (zakres uszkodzeń samochodu) nie były kwestionowane. Sporny był jedynie sposób ustalenia i wysokość odszkodowania. Przedmiotowa sprawa jest standardową sprawą o odszkodowanie obejmującą roszczenia o charakterze majątkowym (koszty naprawy pojazdu) wytoczoną przeciwko ubezpieczycielowi sprawcy w ramach umowy ubezpieczenia OC. Powód (...), który na podstawie umów przelewu z dnia 2 i 9 stycznia 2017 roku nabył wierzytelność od poszkodowanego A. Ś. (1) wobec ubezpieczyciela (...) S.A. z siedzibą w W. jest podmiotem profesjonalnym prowadzącym działalność gospodarczą miedzy innymi w zakresie oceny ryzyka, szacowania poniesionych strat oraz pośrednictwa pieniężnego (co wynika wprost z zapisów KRS-u k. 8-10 akt). Dlatego też zlecenie przez niego sporządzenia prywatnej ekspertyzy innemu podmiotowi gospodarczemu (zresztą powiązanemu kapitałowo z powodem) w kwestii ustalenia wielkości szkody mimo, że sam prowadzi działalność w tym zakresie zdaniem Sądu Okręgowego nie było uzasadnionym i koniecznym wydatkiem mieszczącym się w ramach szkody i pozostającym w normalnym związku przyczynowym między zdarzeniem wywołującym uszczerbek a szkodą.

Zawierając umowę cesji i odpłatnie nabywając prawa poszkodowanego wynikające z wypadku komunikacyjnego powód działając w ramach racjonalnej gospodarki finansowej i rachunku ekonomicznego musiał dokonać wyceny wartości poniesionej przez A. Ś. szkody, a zarazem wielkości swojego przyszłego roszczenia wobec ubezpieczyciela.

Dlatego też podniesione przez powoda w apelacji argumenty, iż nie był on w stanie bez sporządzenia prywatnej opinii wskazać w pozwie choćby szacunkowej wielkości szkody (stanowiącej wartość przedmiotu sporu) nie mogą odnieść skutku zwłaszcza, że powód dysponował pełną dokumentacją likwidacji szkody przez (...) S.A. (w tym także opinią pozwanego sporządzoną w toku tego postępowania co do wysokości szkody).

Nadto należy podnieść, iż powód zajmujący się w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dochodzeniem roszczeń od ubezpieczycieli (w zasadzie w drodze postępowań sądowych) winien działać z należytą starannością biorąc pod uwagę – moc dowodową opinii prywatnych, możliwości procesowe zmian powództwa (co miało miejsce w przedmiotowej sprawie – rozszerzenie powództwa), czy konieczność przeprowadzenia postępowania dowodowego przez Sąd (w przypadkach kwestionowania roszczeń), zwłaszcza w zakresie dowodu z opinii biegłego sądowego.

Odnosząc się do przytoczonych w apelacji powoda orzeczeń Sądu Najwyższego oraz Sądów Apelacyjnych należy podnieść, że zapadły one w sprawach gdzie poszkodowanymi – dochodzącymi roszczeń były osoby fizyczne, bądź ustalenie wielkości szkody wymagało wiedzy specjalistycznej. We wszystkich powołanych orzeczeniach Sądy jednoznacznie wskazywały i podkreślały konieczność indywidualizacji rozstrzygnięcia w każdej z rozpoznawanych spraw w zależności od jej okoliczności faktycznych.

W świetle powyższych rozważań Sąd Odwoławczy uznając podniesione w apelacji zarzuty naruszenia prawa materialnego za niezasadne i z uwagi na brak podstaw, które bierze on pod uwagę z urzędu apelację powoda jako oczywiście bezzasadną oddalił zgodnie z art. 385 k.p.c.

O kosztach procesu za instancję odwoławczą Sąd Okręgowy orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu (art. 98 § 1 k.p.c. w związku z art. 391 k.p.c.) i obciążył nimi (koszty zastępstwa procesowego pozwanego) w całości powoda (...) S.A. z siedzibą w W. jako stronę przegrywającą.

Z tych względów Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji.

SSO Paweł Hochman

SSO Beata Grochulska SSA w SO Grzegorz Ślęzak