Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2022 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:

Sędzia Dariusz Mizera

po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2022 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na posiedzeniu niejawnym

w postępowaniu uproszczonym

sprawy z powództwa S. P.

przeciwko (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Opocznie z dnia 30 czerwca 2022 roku, sygn. akt I C 112/21

I.  zmienia zaskarżony wyrok w punktach:

a/ pierwszym sentencji w ten sposób, że oddala powództwo;

b/ trzecim sentencji w ten sposób, że zasądza od powoda S. P. na rzecz pozwanego (...) z siedzibą w W. kwotę 2.058,18 zł ( dwa tysiące pięćdziesiąt osiem złotych osiemnaście groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

II.  zasądza od powoda S. P. na rzecz pozwanego (...) z siedzibą w W. kwotę 1.100,00 zł ( jeden tysiąc sto złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu za instancję odwoławczą.

Dariusz Mizera

Sygn. akt II Ca 828/22

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 30 czerwca 2022 roku Sąd Rejonowy w Opocznie po rozpoznaniu sprawy z powództwa S. P. przeciwko(...) w W. o zapłatę zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.836,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 5 lutego 2018 roku do dnia zapłaty, oddalił powództwo w pozostałej części oraz zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.631,50 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Podstawę powyższego wyroku stanowiły przytoczone poniżej ustalenia i zarazem rozważania Sądu Rejonowego:

W dniu 26 czerwca 2016 roku na skutek huraganu powstała szkoda majątkowa na budynku należącym do powoda położonym w miejscowości (...) w gminie P.. Wiatr podniósł dach na budynku. W wyniku tego zdarzenia nastąpiły szkody w postaci pęknięć górnych ścian i odspojeń tynku na środkowej części ścian i w części elewacji szczytowej. Spękania były widoczne na ścianie szczytowej zachodniej i południowej od drogi, zarówno od wewnątrz jak i od zewnątrz. Woda stała na podłodze, zamoknięte były ściany po stronie północnej i zachodniej. Naruszona była konstrukcja dachu, który częściowo był przesunięty. Przed zdarzeniem budynek nie był w żaden sposób uszkodzony, był ocieplony. Po zdarzeniu były widoczne także spękania na styropianie ocieplającym budynek. Na około rok przed zdarzeniem było wymienione pokrycie dachowe. Po szkodzie S. P. sukcesywnie dokonywał naprawy budynku. Miesiąc po zdarzeniu zlecił naprawę dachu. W następnym roku na ścianie zachodniej położył siatkę, pokrył ją klejem i zagruntował. W kolejnym roku zlecił pomalowanie całego budynku. Powód nie brał żadnych faktur za zakup materiałów ani na robociznę. Korzystał z usług firmy budowlanej z T., materiały kupował sam w P.. Łącznie remont budynku kosztował 15.000,00 – 20.000,00 zł, przy czym kwota ta obejmowała także remont części budynku nie uszkodzonych podczas zdarzenia z dnia 26 czerwca 2016 roku. Budynek w dniu zdarzenia objęty był obowiązkowym ubezpieczeniem budynków rolnych, świadczonym przez pozwane (...) – nr polisy (...)

Sąd ustalił stan budynku mieszkalnego sprzed szkody wskazując, że był to budynek mieszkalny, wolnostojący, parterowy, wybudowany w 1975 roku w technologii tradycyjnej murowanej ze ścianami z cegły ceramicznej pełnej. Zewnętrze ściany ocieplone styropianem z tynkiem cienkowarstwowym na warstwie zbrojącej (siatka i klej). Strop drewniany na belkach stalowych. Dach konstrukcji drewnianej, dwuspadkowy, pokryty blachodachówką na łatach drewnianych. Krokwie o przekroju 0,07 m x 0,14 m i długości 5,15 m w rozstawie co 1,00 m. Murłaty o przekroju 0,14 x 0,14, płatwie o przekroju 0,10 x 0,13. Słupy podtrzymujące płatwie o przekroju 0,11 x 0,11. Murłaty były zamocowane do ścianki kolankowej za pomocą śrub. Pokrycie dachu blachą dachówkową oraz elewacja z tynku cienkowarstwowego zostały wykonane w 2008 roku. Długość budynku wynosi 9,64 m (południowa ściana) a szerokość 8,15 m (zachodni szczyt). Północna niższa część ma szerokość 3.23 mi długość 8,86 m. Wysokość cokołu zachodniego szczytu wynosi 0,46 m a jego wysokość od cokołu do kalenicy 6,03 m. Wysokość południowej ściany od cokołu do okapu wynosi 3,30 m. Wysokość cokołu południowej ściany wynosi 0,60m. W południowej ścianie budynku znajdują się dwa okna o wymiarach 1,75 m x 1,57 m a w zachodnim szczycie jedno okno o wymiarach 1,20 m x 1,57 m. Na południowej ścianie i zachodnim szczycie została położona nowa wyprawa tynkarska na siatce oraz została pomalowana cała elewacja budynku. W kuchni i południowo-zachodnim pokoju na ścianach położono siatkę i gładź oraz wykonano malowanie. Wykonano prostowania i naciąganie dwóch krokwi oraz północnej murłaty w jej zachodniej części. Na północno-zachodniej, skrajnej krokwi widoczny jeszcze prześwit 1 cm na łączeniu z murłatą świadczący o wcześniejszym podniesieniu dachu. Dokonano dwóch połączeń z płaskownika oraz sześciu 11,50 cm i długości 50 cm łączących murłatę z ścianką kolankową oraz sześciu połączeń z płaskownika szerokości 11,50 cm i długości 55 cm łączących murłatę z metalową belką stropu. Dodatkowo zamontowano 16 wkrętów ciesielskich łączących po dwie skrajne krokwie z murłatą i płatwią stolca. Dokonano uszczelnienia pomiędzy połacią dachu a zachodnim szczytem budynku w północno- zachodnim narożniku budynku gdzie nastąpiło głównie poderwanie dachu.

Następnie ustalony został zakres uszkodzeń powstałych w budynku mieszkalnym, który obejmuje:

- poderwanie dwóch połaci dachu a w szczególności jego północno- zachodniej części w tym dwóch krokwi oraz murłaty z zerwaniem śruby mocującej murłatę do ścianki kolankowej,

- uszkodzenie łączenia tynku cienkowarstwowego elewacji z połacią dachu w północno-zachodnim narożniku z prześwitem na tym łączeniu,

- miejscowe uszkodzenie tynku cienkowarstwowego na południowej ścianie budynku na powierzchni 10 cm x 10 cm oraz na zachodnim szczycie na powierzchni 10 cm x 25 cm.

Zakres robót koniecznych do usunięcia skutków szkody, która wystąpiła 26.06.2016 roku w budynku mieszkalnym położonym w miejscowości (...) na nieruchomości oznaczonej jako działka nr (...), obręb(...) J., gm. P.:

- naciąganie i prostowanie dwóch krokiew długości 5,15 m oraz murłaty na długości 2,85 m,

- kotwienie murłaty do stalowej belki (dwuteownik) stropu w ilości 6 sztuk płaskownikiem szerokości 11,50 cm, długości 55 cm i grubości 3 mm, czterema śrubami (dwie murłaty i dwie do belki stalowej),

- kotwienie murłaty do ścianki kolankowej płaskownikiem szerokości 11,50 cm, długości 50 cm i grubości 3 mm, w ilości dwóch sztuk, czterema śrubami (dwie do murłaty i dwie do ścianki kolankowej murowanej),

- dodatkowe mocowanie krokwi do murłaty i płatwi na stolcu wkrętami ciesielskimi 6 x 200 mm w ilości 16 sztuk,

- uszczelnienie prześwitu średniej wysokości 1 cm na długości 2 m i szerokości 12 cm (pomiędzy zachodnią a połacią dachu w północno-zachodnim narożniku),

- miejscowa naprawa punktowych uszkodzeń tynku strukturalnego na powierzchni 10 cm x 10 cm i 10 cm x 25 cm,

- malowanie tynku strukturalnego (ścian południowa i zachodnia bez cokołu) dwukrotnie z gruntowanie podłoża: 9,65 x 3,30 + 8,16 x 3,30 + 2,73 x 8,16 x 0,5,

- zabezpieczenie okien folią z rozbiórką: 1,75 x 1,57 x 2 + 1,20 x 1,57,

- montaż 1 kolumny rusztowania warszawskiego wysokości 6,50 m,

- praca 1 kolumny rusztowania warszawskiego przez 3 dni

Po tak wykonanych pracach budynek mieszkalny zostanie przywrócony do stanu sprzed dnia 26.06.2016 roku to jest dnia szkody wyrządzonej huraganem. Z uwagi na zachowanie takiej samej kolorystyki koniecznym było po punktowych naprawach tynku cienkowarstwowego malowanie całej ściany południowej i zachodniej szczytu bez cokołu. Wysokość kosztów zasadnych do usunięcia skutków szkody, która wystąpiła 26 czerwca 2016 roku w budynku mieszkalnym bez uwzględnienia stopnia zużycia, określony został w oparciu o program do kosztorysowania według poziomu cen z II kwartału 2016 roku (ceny z daty powstania szkody zgodnie z OWU). Przy określeniu kosztu usunięcia skutków szkody przyjęto stawkę roboczogodziny 14,00 zł/godz., koszty zakupu 6,00 %, koszty pośrednie 65,20 %, zysk 10,60 % i podatek VAT 8 %. Wysokość kosztów zasadnych do usunięcia skutków szkody, która wystąpiła 26.06.2016 roku w budynku mieszkalnym położonym w miejscowości (...) na nieruchomości oznaczonej jako działka nr (...), obręb (...) J., gmina P. wynosi 3.836,00 zł. Stawki stosowane przez firmy działające na „czarno” są takie same jak firm zarejestrowanych. Do w/w obliczeń zastosowane zostały stawki z 2016 roku Wedle ogólnie przyjętych zasad w oparciu o art. 68 ust. 1 ustawy z 22.05.2003 roku o ubezpieczeniu obowiązkowym dla budynków mieszkalnych obowiązujący jest VAT w wysokości 8%, zaś dla innych budynków obowiązuje VAT w wysokości 23%.

8 grudnia 2016 roku powód zgłosił pozwanemu szkodę z umowy ubezpieczenia nr polisy (...). Zawiadomienie o szkodzie zostało przez stronę pozwaną przyjęte i zarejestrowane pod numerem(...). Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego pismem z 3 stycznia 2017 roku (...)w W. poinformowało powoda o przyznaniu odszkodowania w kwocie 463,08 zł. Pismem z 17 stycznia 2017 roku S. P. odwołał się od w/w decyzji. W odpowiedzi na odwołanie pozwany pismem z 9 lutego 2017 roku poinformował o braku podstaw do zmiany jego stanowiska.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy zważył, że powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części. Wskazał, że odpowiedzialność ubezpieczyciela – (...)w W. – z tytułu łączącej strony umowy obowiązkowego ubezpieczenia budynków rolnych była niesporna. Sporną kwestią pozostawała natomiast wysokość doznanej przez powoda S. P. szkody.

Jako podstawę rozstrzygnięcia wskazał art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym z tytułu ubezpieczenia budynków rolniczych przysługuje odszkodowanie za szkody powstałe w budynkach na skutek zdarzeń losowych w postaci: ognia, huraganu, powodzi, podtopienia, deszczu nawalnego, gradu, opadów śniegu, uderzenia pioruna, eksplozji, obsunięcia się ziemi, tąpnięcia, lawiny lub upadku statku powietrznego. Z art. 68 cytowanej ustawy wynika, że wysokość szkody ustala się, z uwzględnieniem art. 69, na podstawie:

1. cenników stosowanych przez zakład ubezpieczeń; ustalenie wysokości szkody na podstawie tych cenników następuje w każdym przypadku niepodejmowania odbudowy, naprawy lub remontu budynku;

2. kosztorysu wystawionego przez podmiot dokonujący odbudowy lub remontu budynku, odzwierciedlającego koszty związane z odbudową lub remontem, określone zgodnie z obowiązującymi w budownictwie zasadami kalkulacji i ustalania cen robót budowlanych – przy uwzględnieniu dotychczasowych wariantów, konstrukcji, materiałów i wyposażenia; jeżeli suma ubezpieczenia została ustalona według wartości ubezpieczeń do dnia powstania szkody.

Sąd wskazał, że w sprawie powód kwestionował wycenę szkody wykonaną przez pozwane(...) podając, iż w rzeczywistości poniósł koszty remontu budynku w kwocie ok. 15.000,00 – 20.000,00 zł, przy czym kwota ta obejmowała także remont części budynku nie uszkodzonych w czasie zdarzenia z dnia 26 czerwca 2016 roku. Jednocześnie nie złożył żadnych rachunków, czy faktur za zakupione materiały budowalne ani robociznę podając, iż dokumentów takich nie brał od sprzedawców i wykonawców.

Dla ustalenia wysokości szkody doznanej przez powoda sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego do spraw budownictwa lądowego i szacowania nieruchomości Z. K., który w swojej opinii pisemnej w sposób precyzyjny i wiarygodny wyliczył wartość szkody na kwotę 3.836,00 zł. Prawidłowość wyliczeń biegły, w ocenie Sądu, w pełni racjonalnie uzasadnił wnioskami zawartymi zarówno w opinii pisemnej, opinii pisemnej uzupełniającej jak również w opinii ustnej uzupełniającej na rozprawie 2 czerwca 2022 roku.

Przyjmując jako miarodajną, pełną i nie budzącą wątpliwości wycenę dokonaną przez biegłego, Sąd zasądził na rzecz powoda S. P. od pozwanego (...) w W. kwotę 3.836,00 zł. Sąd nie pomniejszył tej kwoty o wypłaconą przez ubezpieczyciela w toku postępowania likwidacyjnego kwotę 463,08 zł uznając, iż zarówno z decyzji o wypłacie z 3 stycznia 2017 roku (k. 15), jak i kosztorysu ofertowego dotyczącego inwestycji (...) (k. 37) nie wynika co składa się na tę kwotę, jakie uszkodzenia zostały przyjęte do likwidacji i o jakiej wartości. Powyższa kwota uchyla się sprawdzeniu z opinią biegłego sądowego Z. K., który wyszczególnił zakres robót koniecznych do usunięcia skutków szkody i podał ich wartość.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 455 k.c. zasądzając je od dnia następnego po upływie terminu 30 dni od momentu zgłoszenia wniosku o ponowną weryfikację szkody.

Żądanie zasądzenia odszkodowania przenoszącego w/w kwotę, Sąd jako niezasadne oddalił – punkt 2. sentencji wyroku.

Sąd nie uwzględnił podniesionego przez stronę pozwaną zarzutu przedawnienia roszczenia. Sąd podzielił stanowisko wyrażone przez Sąd Najwyższy w wyroku z 16 listopada 2017 roku (V CSK 31/17 Legalis nr 1715572), zgodnie z którym oświadczenie ubezpieczyciela nie nosi waloru oświadczenia kończącego postępowanie likwidacyjne, jeśli nie ma ono charakteru definitywnego. Dopóki zatem postępowanie likwidacyjne nie skończy się definitywnie, to oświadczenie ubezpieczyciela nie nosi waloru oświadczenia kończącego to postępowanie, a zatem wywołującego skutek prawny w postaci rozpoczęcia na nowo biegu przedawnienia z mocy art. 819 § 4 zd. drugie k.c. Wbrew twierdzeniom strony pozwanej, decyzja ubezpieczyciela w przedmiocie podtrzymania dotychczasowego stanowiska była nową decyzją w sprawie, wydaną w oparciu o nowe okoliczności zgłoszone przez powoda związane jednak z tym samym zdarzeniem. W tej sytuacji należy przyjąć, że postępowanie likwidacyjne zostało zakończone definitywnie dopiero w 2018 roku, po przeprowadzeniu wszystkich czynności w ramach postępowania likwidacyjnego i niepoinformowaniu powoda o potrzymaniu dotychczasowego stanowiska, a zatem 3 – letni termin przedawnienia roszczenia nie upłynął przed wniesieniem pozwu w przedmiotowej sprawie.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. stosując zasadę stosunkowego rozdzielenia kosztów.

Apelację od powyższego wyroku złożył pozwany zaskarżając powyższy wyrok w części, tj. w zakresie pkt. 1 obejmującego całą kwotę i pkt. 3 obejmującego koszty procesu.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie prawa materialnego:

a.  art. 118 in fine w związku z art. 119 w zw. z art. 442 ¹ § 1 w zw. z art. 819 § 4 kc poprzez nieuwzględnienie zarzutu przedawnienia roszczenia, podczas gdy ubezpieczyciel ostateczne stanowisko w przedmiocie odmowy wypłaty dalszego odszkodowania zajął w lutym 2017 roku, a zatem termin przedawnienia upływał w grudniu 2020 roku, zaś powództwo zostało wytoczone w lutym 2021 roku, tj. po upływie terminu przedawnienia;

b.  art. 824 ¹ § 1 kc w zw. z art. 68 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych przez zasądzenie odszkodowania przekraczającego wysokość szkody, które nie uwzględniało wypłaconego już odszkodowania w toku likwidacji szkody

Powołując się na powyższe zarzuty pozwany wnosił o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez oddalenie powództwa w całości oraz rozstrzygnięcie o kosztach procesu. Ponadto apelujący wnosił o zasądzenie na jego rzecz od powoda kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na apelację pełnomocnik powoda wnosił o jej oddalenie i zasądzenie kosztów procesu za II instancję.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego zasługiwała na uwzględnienie, co prowadziło do zmiany zaskarżonego wyroku i oddalenia powództwa w całości, choć w oparciu o odmienne rozumowanie niż przedstawione przez skarżącego.

Sąd Okręgowy podzielił i uznał za własne ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy, na jakich oparto zaskarżone rozstrzygnięcie.

Przedawnienia roszczenia o odszkodowanie pozwany upatruje w tym, że w jego ocenie termin 3 letni biegnie od chwili zajęcia przez ubezpieczyciela ostatecznego stanowiska w lutym 2017 roku, odmawiającego zmiany decyzji ze stycznia 2017 roku w przedmiocie przyznanego już odszkodowania. Wniosek pełnomocnika powoda ze stycznia 2018 roku o weryfikację wysokości zaistniałej szkody nie zawierał nowych okoliczności, które mogłyby wpłynąć na zmianę stanowiska ubezpieczyciela, więc nie może być uznany za czynność przerywającą bieg przedawnienia roszczenia.

Na poparcie swojego stanowiska apelujący zaprezentował orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 23 lutego 2018 roku (I ACa 871/17), zgodnie z którym przerwanie biegu terminu przedawnienia roszczenia z umowy ubezpieczenia nie następuje za każdym razem, gdy ubezpieczyciel otrzyma dotyczące tego samego zdarzenia zgłoszenie żądania o wypłatę odszkodowania bądź zdarzenia szkodzącego. Uprawniony z umowy ubezpieczenia nie zostaje przy tym pozbawiony możliwości przerwania biegu terminu przedawnienia roszczenia w oparciu o inne czynności, niż te które unormowano w art. 819 § 4 k.c., choćby poprzez złożenie żądania w postępowaniu sądowym, lub zawezwanie do próby ugodowej. Pomija jednak skarżący, że Sąd ten dokonał błędnej wykładni przepisu art. 819 § 4 k.c. przyjmując, że jedynie pierwsze zgłoszenie szkody, którego ubezpieczony dokonał jest relewantne prawnie a przyznanie stronie uprawnienia do składania ubezpieczycielowi wielokrotnie oświadczeń, które dotyczyłyby zgłoszenia szkody bądź żądania odszkodowania prowadziłoby w istocie do sytuacji, w której podmioty stosunków cywilnoprawnych mogłyby w nieskończoność odsuwać koniec biegu okresu przedawnienia roszczeń, które im przysługują.

Sąd Okręgowy nie podziela zaprezentowanego przez pozwanego stanowiska, jako odosobnionego i stojącego w sprzeczności z prezentowanym przez orzecznictwo Sądu Najwyższego. Apelujący nie dostrzega, że powołane przez niego orzeczenie zostało uchylone przez Sąd Najwyższy i sprawa została temu sądowi przekazana do ponownego rozpoznania wyrokiem z dnia 19 grudnia 2019 roku w sprawie o sygn. IV CSK 472/18. Sąd Najwyższy wydając powołane orzeczenie wskazał, że jego teza kłóci się z orzecznictwem Sądu Najwyższego wskazującym, że oświadczenie ubezpieczyciela nie nosi waloru oświadczenia kończącego postępowanie likwidacyjne, jeśli nie ma ono charakteru definitywnego. Dopiero takie nosi walor oświadczenia kończącego to postępowanie i wywołuje skutek prawny w postaci rozpoczęcia na nowo biegu przedawnienia z mocy art. 819 § 4 zd. drugie k.c. Treść oświadczenia woli ubezpieczyciela musi ponadto spełniać wymagania przewidziane w art. 29 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, zawierając m.in. na okoliczności oraz na podstawę prawną uzasadniającą stanowczą odmowę wypłaty świadczenia (art. 29 ust.5). Sąd Najwyższy wskazał ponadto, że jego stanowisko znajduje potwierdzenie również w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 listopada 2014 roku, V CSK 5/14, zgodnie z którym bieg terminu przedawnienia roszczenia przerwany na podstawie art. 819 § 4 KC rozpoczyna się na nowo od dnia, w którym ubezpieczony otrzymał od ubezpieczyciela pisemne oświadczenie o przyznaniu lub odmowie świadczenia, które kończy postępowanie likwidacyjne. Sąd Okręgowy w pełni podziela przedstawione w ww. orzeczeniach argumenty.

W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, że pęknięcia i odspojenia elewacji szczytowej ściany budynku były przedmiotem analizy ubezpieczyciela, który dał temu wyraz już w piśmie z dnia 3 stycznia 2017 roku, przyznającym odszkodowanie w wysokości 463,08 zł. Następnie stanowisko swoje pozwany podtrzymał w piśmie z 9 lutego 2017 roku wskazując, że uszkodzenia elewacji zachodniej nie miały związku z poderwaniem konstrukcji dachu, w związku z czym nie zmienił zdania w przedmiocie odmowy wypłaty dalszej części odszkodowania. To oświadczenie ubezpieczyciela należy przyjąć za definitywnie kończące postępowanie likwidacyjne a nie oświadczenie z 2018 roku wydane wskutek kolejnego wniosku o weryfikację stanowiska w sprawie wysokości odszkodowania. Ustalenia tego nie zmienia fakt, że ubezpieczyciel ponownie, wskutek wniosku ze stycznia 2018 roku, przeprowadził oględziny i przyznał, że rozmiar pęknięć i odspojeń tynku jest większy niż w chwili oględzin z 2016 roku, jednakże skoro nie pozostają one w związku ze szkodą z 2016 roku jego stanowisko nie może ulec zmianie. Takie wnioski płyną również z opinii biegłego sądowego przeprowadzonej w sprawie, potwierdzające, że stan ścian w chwili przeprowadzania przez biegłego wizji lokalnej budynku był taki sam jak zawarty w opisie szkody i zdjęciach z grudnia 2016 roku. Natomiast skoro na ścianach od strony wewnętrznej ponad stropem na strychu nie powstały uszkodzenia, to nie jest możliwe ich powstanie poniżej poziomu stropu, bo nie pozwala na to konstrukcja budynku. Wielkość i charakter spękań tynku na elewacji wskazują, że są to pęknięcia skurczowe.

W ocenie Sądu Okręgowego sąd I instancji błędnie zatem przyjął, że decyzja ubezpieczyciela z marca 2018 roku w przedmiocie podtrzymania dotychczasowego stanowiska była nową decyzją w sprawie, wydaną w oparciu o nowe okoliczności zgłoszone przez powoda a związane z tym samym zdarzeniem. W tej sytuacji nie sposób przyjąć, że postępowanie likwidacyjne zostało zakończone definitywnie dopiero w 2018 roku i w związku z tym przedawnienie roszczenia przed wniesieniem pozwu nie nastąpiło. Skoro termin przedawnienia rozpoczął bieg na nowo 9 lutego 2017 roku, to 3 letni termin przedawnienia upłynął z dniem 31 grudnia 2020 roku, natomiast pozew w sprawie został wniesiony dopiero w lutym 2021 roku, tj. już po upływie terminu przedawnienia, co uzasadniało oddalenie powództwa w całości. Powyższe Sąd Okręgowy uczynił poprzez zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie pierwszym sentencji, a to na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. W związku ze zmianą tego rozstrzygnięcia należało zmienić także wyrok w punkcie trzecim o kosztach postępowania i zasądzić od powoda S. P. na rzecz pozwanego(...) w W. kwotę 2.058,18 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Na powyższą kwotę składa się: wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 1800 zł (§ 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych tekst jedn. Dz.U. z 2018 roku poz. 265) oraz zaliczka na opinię biegłego w kwocie 258,18 zł.

Wobec skuteczności pierwszego z zarzutów apelacyjnych bezprzedmiotowym pozostawało odniesienie się przez Sąd Okręgowy do drugiego, zgłoszonego ewentualnie zarzutu, tj. naruszenia art. 824 ¹ § 1 kc w zw. z art. 68 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono w oparciu o art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Zasądzona z tego tytułu kwota 1.100 zł obejmuje: wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 900zł (§ 2 pkt 4 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych tekst jedn. Dz.U. z 2018 roku poz. 265) oraz opłatę od apelacji 200 zł (art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych tekst jedn. Dz.U. z 2022 roku poz. 1125).

Dariusz Mizera