Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 07 lutego 2019 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący	SSO Jarosław Gołębiowski
Sędziowie	SSO Dariusz Mizera SSA w SO Stanisław Łęgosz (spr.)
Protokolant	St.sekr.sąd. Anna Owczarska

po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2019 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa W. P.

przeciwko (...) z siedzibą we W. oraz (...) w W.

o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 12 lipca 2018 roku, sygn. akt I C 3192/17

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powódki W. P. na rzecz pozwanego (...) we W. kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu za instancję odwoławczą.

SSO Jarosław Gołębiowski

SSO Dariusz Mizera SSA w SO Stanisław Łęgosz

Sygn. akt II Ca 846/18

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 12 lipca 2018 r. w sprawie I C 3192/17, Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim oddalił powództwo W. P. o uzgodnienie treści ksiąg wieczystych (...) z rzeczywistym stanem prawnym poprzez wykreślenie w dziale IV tych ksiąg wpisów ujawniających zmianę wierzyciela (...) w W. na (...) z siedzibą we W., ewentualnie wykreślenie z działu IV tych ksiąg wpisów hipotek umownych zwykłych w kwocie 252.000 Euro w kwocie 200.000 złotych zabezpieczających spłatę kredytów na działalność gospodarczą.

Podstawą tego rozstrzygnięcia były następujące ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego.

Nieruchomość położona w P. przy ulicy (...) oznaczona ewidencyjnie nr działki (...) o powierzchni (...) ha objęta jest urządzoną w Wydziale Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. księgą wieczystą Nr (...). Jako właściciele nieruchomości wpisani są Z. P. i W. P. na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej. W dziale IV księgi pod pozycją (...) wpisana jest hipoteka umowna zwykła na sumę 200.000 złotych z odsetkami zmiennymi na rzecz (...) z siedzibą we W.. Wpis hipoteki został dokonany dnia 20.11.2003 r. na rzecz (...) w W.. W dniu 2.06.2015 r. na podstawie wyciągu z ksiąg rachunkowych (...) zmieniono w księdze wierzyciela hipotecznego na (...) z siedzibą we W..

Lokal niemieszkalny nr (...) położony w P. przy ulicy (...) objęty jest urządzoną w Wydziale Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. księgą wieczystą Nr (...). Jako właściciele lokalu wpisani są Z. P. i W. P. na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej. W dziale IV księgi pod pozycją (...) wpisana jest hipoteka umowna zwykła na sumę 252.000 Euro z odsetkami zmiennymi na rzecz (...) z siedzibą we W.. Wpis hipoteki został dokonany dnia 17.03.2000 r. na rzecz (...) w W.. W dniu 2.06.2015 r. na podstawie wyciągu z ksiąg rachunkowych (...) zmieniono w księdze wierzyciela hipotecznego na (...)

(...) z siedzibą we W..

Z. P. zmarł dnia (...) r. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. postanowieniem z dnia 3.10.2017 r. w sprawie sygn. akt I Ns 1371/16 stwierdził nabycie spadku po Z. P..

W dniu 22.12.2014 r. (...) w W. sprzedała (...) z siedzibą we W. wierzytelności przysługujące jej względem Z. P. i W. P. objęte zabezpieczeniem hipotecznym w ww. księgach wieczystych nr (...). Umowa przelewu wierzytelności została zawarta bez uzyskania zgody dłużnika rzeczowego na przeniesienie wierzytelności hipotecznej na osobę trzecią.

W sprawie sygn. akt I C 886/16 Sąd Okręgowy w Piotrowie Tryb. wydał wyrok częściowy, w którym zasądził od pozwanej W. P. na rzecz (...) z siedzibą we W. kwotę 199.000 złotych z odsetkami oraz kwotę 251.000 złotych z odsetkami zastrzegając pozwanej prawo powoływania się w postępowaniu egzekucyjnym na ograniczenie jej odpowiedzialności do nieruchomości objętych księgami wieczystymi nr (...).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 6.07.1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1007 ze zm.) - w razie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym osoba, której prawo nie jest wpisane lub jest wpisane błędnie albo jest dotknięte wpisem nieistniejącego obciążenia lub ograniczenia, może żądać usunięcia niezgodności.

W niniejszej sprawie powódka (współwłaścicielka nieruchomości objętych księgami wieczystymi nr (...)) zgłosiła w roszczeniu głównym wniosek o usunięcie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księgach wieczystych a rzeczywistym stanem prawnym poprzez wpisanie w dziale IV ksiąg odpowiednio pod pozycją (...) i (...)nowego wierzyciela hipotecznego, co stanowiłoby powrót do treści ksiąg wieczystych sprzed wpisu z dnia 2.06.2015 r. (domagała się uznania, iż cesja wierzytelności z dnia 22.12.2014 r. dokonana przez wierzyciela pierwotnego na rzecz wierzyciela obecnie figurującego w księdze jest bezskuteczna wobec braku zgody na tą cesję ze strony dłużników, a zatem wpis nowego wierzyciela nastąpił bez podstawy prawnej), a w roszczeniu ewentualnym zgłosiła wniosek o usunięcie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księgach wieczystych a rzeczywistym stanem prawnym poprzez wykreślenie w dziale IV ksiąg odpowiednio pozycji (...) i (...).

Sąd uznał, iż powódka jako współwłaścicielka nieruchomości objętych księgami wieczystymi (drugi współwłaściciel - mąż powódki - zmarł) jest w pełni legitymowana w sprawie o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym i nie zachodzi między nią a pozostałymi ewentualnymi współwłaścicielami (spadkobiercami po Z. P.) współuczestnictwo konieczne. Artykuł 209 kc legitymuje bowiem każdego współwłaściciela do samodzielnego wytoczenia i popierania powództwa, także na rzecz pozostałych współwłaścicieli. Każdy ze współwłaścicieli nieruchomości może wykonywać wszelkie czynności i dochodzić wszelkich roszczeń, które zmierzają do zachowani wspólnego prawa. Sąd nie podzielił zatem poglądu pozwanego (...), iż powództwo powinno zostać oddalone z uwagi na brak legitymacji czynnej powódki.

Ponieważ jednak roszczenie główne dotyczyło nic tylko podmiotu wskazanego w pozwie jako pozwany ((...)), ale i innego podmiotu ((...)), Sąd wezwał ten inny podmiot w trybie art. 195 § 1 i 2 kpc do udziału w sprawie w charakterze pozwanego. Sąd podzielił stanowisko wyrażone w tym względzie przez Sąd Najwyższy np. w uchwale z dnia 26.07.2017 r. w sprawie III CZP 31/17, że jeżeli w sprawie o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym nie występują po stronie pozwanej wszystkie inne osoby, których prawa mogą być wpisem dotknięte lub podlegają wpisaniu, sąd wzywa je do wzięcia udziału w sprawie w charakterze pozwanych.

Zajmując stanowisko co do meritum sprawy Sąd uznał, że powództwo jest nieuzasadnione.

W ustawie z dnia 4.09.2008 r. o zmianie ustawy o funduszach inwestycyjnych, ustawy - Prawo bankowe oraz ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. Nr231,poz. 1546) uchylono z dniem 13.01.2009 r. art. 92c ustawy z dnia 29.08.1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz. U. z 212 r. poz. 1376 ze zm.), który wymagał zgody dłużnika na przelew wierzytelności przez (...) na rzecz (...) (...). Oznacza to w sprawie, iż umowa cesji wierzytelności zawarta w dniu 22.12.2014 r. przez (...)w W. z (...) z siedzibą we W. jest ważna i skuteczna bez konieczności wyrażania na nią zgody przez dłużników. Okoliczność, że w czasie zawarcia umowy kredytowej z (...) istniał warunek, aby (...) cesjonariusz uzyskał uprzednio zgodę dłużnika podlegającej obrotowi wierzytelności na jego dokonanie nie ma znaczenia w sytuacji, gdy w dacie umowy przelewu wymaganie takie już nie istniało. Na marginesie w tym miejscu Sąd dodatkowo wskazał, iż ograniczenie przewidziane w art. 92c ustawy Prawo bankowe stanowiące odstępstwo od zasady wynikającej z art. 509 § 1 kc zostało z kolei wyłączone przez przepis art. 326 ust. 2 ustawy z dnia 27.05.2004 r. o funduszach inwestycyjnych, zgodnie z którym (...) nie był obowiązany do uzyskania zgody dłużnika (...) na przelew wierzytelności (...) z tytułu kredytu na rzecz (...) (...) w przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu określonych w umowie. Po uchyleniu art. 92c ust. 1 ustawy Prawo bankowe wpis zmiany wierzyciela hipotecznego w księdze wieczystej następuje w oparciu o dokumenty wskazane w art. 195 ust. 1 ustawy z dnia 27.05.2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz. U. nr 146, poz. 1546 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem w przypadku nabycia przez (...) wierzytelności albo puli wierzytelności zabezpieczonych hipoteką lub zastawem rejestrowym sąd prowadzący księgę wieczystą lub rejestr zastawów, na wniosek (...) o wpis zmiany dotychczasowego wierzyciela, dokonuje wpisu w księdze wieczystej lub w rejestrze zastawów o zmianie wierzyciela, na rzecz którego była ustanowiona hipoteka lub zastaw rejestrowy. (...), składając wniosek do sądu, dołącza wyciąg z ksiąg rachunkowych, podpisany przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych (...) i opatrzony pieczęcią towarzystwa zarządzającego (...), potwierdzający nabycie przez (...) wierzytelności albo puli wierzytelności zabezpieczonych hipoteką lub zastawem rejestrowym.

Odnośnie powołanych przez powódkę w uzasadnieniu pozwu przepisów art. 95 ustawy Prawo bankowe - przepisy te dotyczą mocy prawnej dokumentów bankowych, a nie mocy prawnej dokumentów (...), na mocy których dokonano w dniu 2.06.2015 wpisów w ww. księgach wieczystych. Przepisy art. 95 ustawy Prawo bankowe nie znajdują zastosowania w sprawie.

Mając na uwadze powyższe Sąd oddalił powództwo.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 kpc w zw. z art. 109 § 2 kpc i obciążył nimi powódkę, ponieważ przegrała sprawę. Do kosztów procesu każdego z pozwanych Sąd zaliczył wynagrodzenie pełnomocnika wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa.

Od powyższego wyroku apelację złożyła powódka.

Zaskarżyła wyrok w całości, zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 509 § 1 k.c. w zw. art. 95 ust. 5 w zw. z art. 95 ust. 4 prawa bankowego, w zw. z art. 63 § 1 k.c. poprzez błąd subsumcji i ich niewłaściwe niezastosowanie, skutkujące uznaniem skuteczności umowy przenoszącej wierzytelność bankową na rzecz (...), mimo, iż w świetle bezspornego stanu faktycznego sprawy, powódka - będąca właścicielem nieruchomości - nie złożyła oświadczenia wyrażającego zgodę na przeniesienie na rzecz cesjonariusza zabezpieczenia hipotecznego.

Wskazując na powyższe apelująca wnosiła o zmianę zaskarżonego wyroku i rozstrzygnięcie zgodnie z podstawowym lub ewentualnym żądaniem pozwu, wraz z rozstrzygnięciem o kosztach postępowania pierwszoinstancyjnego, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i skierowanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest uzasadniona a podniesione w niej zarzuty są chybione.

W sprawie nie ulega wątpliwości, że dłużnicy(...). w W.: powódka W. P. i jej mąż Z. P. nie wyrazili zgody na przelew na rzecz pozwanego (...)wierzytelności (...) wynikających z wypowiedzianych umów kredytowych zabezpieczonych hipotekami, który nastąpił umową między (...) a (...) zawartą w dniu 22 grudnia 2014r.

Z faktu braku takiej zgody powódka wywodzi skutek w postaci nieważności umowy przelewu. Przy czym w głównej mierze w uzasadnieniu apelacji skarżąca głównie koncentruje się na braku zgody właściciela nieruchomości w kontekście przepisu art. 95 ust 4 i 5 prawa bankowego, który według skarżącego ma charakter materialnoprawny, gdyż określa formę czynności prawnej zastrzeżonej ad solemnitatem w formie pisemnej w sposób odmienny niż czyni to art.245§2kc. Z tego przepisu skarżąca wywodzi konieczność zgody właściciela nieruchomości na której ustanowiono zabezpieczenie, wyrażonej w formie pisemnej, jako przesłanki ważności przelewu wierzytelności hipotecznej i możliwości dokonania w księdze wieczystej wpisu zmiany wierzyciela hipotecznego. W mniejszym stopniu powódka w apelacji odnosi się do skutków zmiany stanu prawnego, wynikających z uchylenia przepisu art. 92c prawa bankowego .

Na wstępie rozważań należy przytoczyć treść przepisów prawa, w tym powołanych w apelacji, mających znaczenie dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy

Stosownie do przepisu art.509§1 kc wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Z kolei według przepisu art. 95 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r Prawo Bankowe ( tj. Dz.U. z 2018r poz,2187)

1. Księgi rachunkowe banków i sporządzone na ich podstawie wyciągi oraz inne oświadczenia podpisane przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych banków i opatrzone pieczęcią (...), jak również sporządzone w ten sposób pokwitowania odbioru należności mają moc prawną dokumentów urzędowych w odniesieniu do praw i obowiązków wynikających z czynności bankowych oraz ustanowionych na rzecz (...) zabezpieczeń i mogą stanowić podstawę do dokonania wpisów w księgach wieczystych.

1a. Moc prawna dokumentów urzędowych, o której mowa w ust. 1, nie obowiązuje w odniesieniu do dokumentów wymienionych w tym przepisie w postępowaniu cywilnym.

2. Czynność bankowa lub czynność zabezpieczająca wierzytelność (...) stwierdzona dokumentem, o którym mowa w ust. 1, ma datę pewną od daty tego dokumentu.

3. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, są podstawą wpisu hipoteki do księgi wieczystej nieruchomości stanowiącej własność dłużnika (...) lub innej osoby ustanawiającej hipotekę na rzecz (...) w celu zabezpieczenia wierzytelności dłużnika (...). Jeżeli nieruchomość nie posiada księgi wieczystej, zabezpieczenie może być dokonane przez złożenie tych dokumentów do zbioru dokumentów.

4. Do ustanowienia hipoteki, o której mowa w ust. 3, jest wymagane złożenie przez właściciela nieruchomości oświadczenia o ustanowieniu hipoteki na rzecz (...) z zachowaniem formy pisemnej pod rygorem nieważności.

5. Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio do ujawnienia w księdze wieczystej zmiany treści hipoteki oraz do dokonania wpisu hipoteki obciążającej użytkowanie wieczyste, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz wierzytelność hipoteczną.

6. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do przeniesienia hipoteki w związku ze zbyciem wierzytelności bankowej.

Odnotować również należy, że w okresie od 1 lipca 2004 r. do 13 stycznia 2009 r. w prawie bankowym - jako wyjątek od zasady z art. 509 kc, że wierzyciel może przenieść wierzytelność na osobę trzecią bez zgody dłużnika - obowiązywał art. 92c wprowadzony do tej ustawy ustawą z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych, w związku z jej wejściem w życie. Przepis ten m.in. stanowił, że przelew wierzytelności (...) na towarzystwo (...) tworzące (...) albo na (...) wymaga uzyskania przez (...)zgody dłużnika (...), będącego stroną czynności dokonanej z (...), jak również zgody dłużnika z tytułu zabezpieczenia wierzytelności (...) wynikającej z dokonanej czynności oraz złożenia przez dłużnika oświadczenia o poddaniu się egzekucji na rzecz(...), który nabędzie wierzytelność. Zgoda i oświadczenie powinny być wyrażone w formie pisemnej pod rygorem nieważności.

Z treści tego przepisu wynikało, że zgoda na przelew wierzytelności (...) na rzecz (...) musi pochodzić zarówno od dłużnika będącego stroną czynności bankowej ( dłużnika osobistego), jak i dłużnika z tytułu zabezpieczenia wierzytelności (...) wynikającej z dokonanej czynności (dłużnika rzeczowego). Przepis ten został uchylony ustawą z dnia 4 września 2008 r. o zmianie ustawy o funduszach inwestycyjnych, ustawy - Prawo bankowe oraz ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz.U. z 2008 r. Nr 231, poz. 1546).

Należy także przytoczyć obowiązujący nadal przepis art. 195 ust 1 ustawy z 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych ( tj Dz.U. z 2018r poz. 1355), według którego w przypadku nabycia przez (...) wierzytelności albo puli wierzytelności zabezpieczonych hipoteką lub zastawem rejestrowym sąd prowadzący księgę wieczystą lub rejestr zastawów, na wniosek (...) o wpis zmiany dotychczasowego wierzyciela, dokonuje wpisu w księdze wieczystej lub w rejestrze zastawów o zmianie wierzyciela, na rzecz którego była ustanowiona hipoteka lub zastaw rejestrowy. (...), składając wniosek do sądu, dołącza wyciąg z ksiąg rachunkowych, podpisany przez osoby upoważnione do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych (...), potwierdzający nabycie przez (...) wierzytelności albo puli wierzytelności zabezpieczonych hipoteką lub zastawem rejestrowym.

Stanowisko zaprezentowane przez skarżąca w apelacji nawet z powołaniem się na judykaty SN - postanowienie z dnia 6 listopada 2009 roku I CZ 59/09 i I CZ 60/09, postanowienie z 23 czerwca 2010 roku II CSK 20/10, wyrok SN z 20 listopada 2014 roku VCSK 21/14 w ocenie sadu Okręgowego nie jest trafne. Należy także zaznaczyć, że przywołane przez skarżącą, dla poparcia prezentowanego stanowiska, orzeczenia SN wydawane były w stanach faktycznych, które odnosiły się do okresu czasu sprzed 2009 roku i dotyczyły innych stanów faktycznych niż występujący w niniejszej sprawie.

Obowiązek uzyskania przez (...), w formy pisemnej pod rygorem nieważności, zgody dłużnika tak osobistego jak i rzeczowego na przelew wierzytelności bankowej zabezpieczonej hipotecznie niewątpliwie wynikający z art. 92c (...) funkcjonował w porządku prawnym przez bez mała pięć lat równolegle z uregulowaniem wynikającym z art. 95 ust. 4 i 5 tego prawa, z brzmienia którego skarżąca obecnie wyprowadza wniosek o istnieniu czy też trwaniu nadal takiego obowiązku. Mając na uwadze racjonalność ustawodawcy należy wykluczyć, aby w jednym akcie prawnym, dwukrotnie, w taki sam w istocie sposób uregulowano tę samą materię, zważywszy, że przy koncepcji skarżącej, ochrona dłużnika rzeczowego w razie przelewu takiej wierzytelność na rzecz (...), polegająca na potrzebie uzyskania jego zgody na przelew, już wynikałaby z art. 95 ust. 4 i 5 ustawy. Zwrócić też należy uwagę, że pogląd o braku - po uchyleniu art. 92c - wymogu uzyskania zgody dłużnika, jako warunku skuteczności przelewu wierzytelności (...) na (...), Sąd Najwyższy wyraził już w wielu orzeczeniach (por. wyrok z dnia 13 maja 2010 r., IV CSK 558/09, OSNC z 2010 r., z. 12, poz. 168; postanowienie z dnia 12 stycznia 2011 r., I CSK 118/10; wyrok z dnia 13 października 2011 r., V CSK 465/10; wyrok z dnia 22 września 2011 r., V CSK 472/10; wyrok z dnia 2 marca 2012 r., II CSK 345/11; postanowienie z dnia 7 listopada 2014 r. IV CSK 103/14; postanowienie z dnia 7 listopada 2014 r. IV CSK 131/14, OSP z 2015 r. Nr 11, poz. 106; postanowienie z dnia 25 kwietnia 2017 r. V CSK 503/16). Tę linię orzeczniczą należy uznać za ugruntowaną. Niezależnie więc od tego, że uchylenie art. 92c (...) powinno być dostatecznym argumentem dla przyjęcia, że dokonany po 13 stycznia 2009 r. przelew na (...) wierzytelności bankowej zabezpieczonej hipotecznie nie wymaga zgody dłużnika, to również zauważyć należy, że analiza art. 95 prawa bankowego prowadzi do wniosku, iż przepis ten nie zawiera i nie zawierał wymogu uzyskania zgody dłużnika rzeczowego na przelew wierzytelności zabezpieczonej hipotecznie. Taką wykładnię przepisu ar 95 prawa bankowego zaprezentowaną w postanowienie SN z dnia 16 marca 2018 roku IV CSK 280/17( Legalis) Sąd Okręgowy rozpoznający apelację powódki w pełni podziela. Według niej art. 95 (...) nie uzasadnia przyjęcia, że z ust. 5 w związku z ust. 4 tego artykułu wynika obowiązek uzyskania zgody właściciela nieruchomości na przelewu wierzytelności hipotecznej; z treści tych przepisów wynika, że do ujawnienia (wpisu) przeniesienia hipoteki w związku ze zbyciem wierzytelności bankowej, (czyli zgodnie z art. 79 kwu do wpisu przelewu wierzytelności hipotecznej) wymagane jest złożenie przez zbywcę ((...)) oświadczenia w formie pisemnej pod rygorem nieważności, a wykazanie przeniesienia wierzytelności może nastąpić na podstawie dokumentu określonego w ust. 1 tego artykułu. Odstępstwo od zasady wynikającej z art. 32 ust. 2 zd. 2 KWU przewiduje art. 195 ust. 1 FundInwU stanowiąc, że podstawą wpisu jest dokument pochodzący od nabywcy (cesjonariusza). Jednocześnie art. 195 ust. 1 FundInwU jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 31 ust. 1 KWU w zakresie podstawy wpisu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 kwietnia 2017 r. V CSK 503/16).

Jak wynika z akt ksiąg wieczystych nr (...). załączone do wniosków wieczystoksięgowych dzkw (...)i (...) dokumenty w postaci wyciągu z ksiąg rachunkowych pozwanego (...) były wystarczające dla dokonania wpisów zmiany wierzyciela.

Sąd pierwszej instancji oddalając powództwo i nie dopatrując się rozbieżności między stanem prawnym ujawnionym w działach IV ksiąg wieczystych a rzeczywistym stanem prawnym, nie naruszył wskazanych w apelacji przepisów prawa.

Dlatego też uznając apelację za pozbawioną uzasadnionych podstaw Sąd Okręgowy ja oddalił - art 385 kpc . Jednocześnie na podstawie art. 98 kpc w uwzględnieniu wniosku pozwanego (...) zasądził od powódki na rzecz pozwanego zwrot kosztów procesu za instancję odwoławcza w kwocie 2700zł obejmującą koszty zastępstwa procesowego .

SSO Jarosław Gołębiowski

SSO Dariusz Mizera SSA w SO Stanisław Łęgosz