Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 stycznia 2019 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący	SSO Paweł Hochman
Sędziowie	SSA w SO Grzegorz Ślęzak SSA w SO Arkadiusz Lisiecki (spr.)
Protokolant	stażysta Katarzyna Pielużek

po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2019 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie sprawy z powództwa S. T.

przeciwko R. T.

o podwyższenie alimentów

na skutek apelacji obu stron

od wyroku Sądu Rejonowego w Radomsku

z dnia 21 września 2018 roku, sygn. akt III RC 216/17

1.  obie apelacje oddala;

2.  znosi wzajemnie między stronami koszty procesu za instancję odwoławczą.

SSO Paweł Hochman

SSA w SO Grzegorz Ślęzak SSA w SO Arkadiusz Lisiecki

Sygn. akt. II Ca 860/18

UZASADNIENIE

A. H. przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda S. T. wnosiła o podwyższenie alimentów, od pozwanego R. T. na rzecz małoletniego powoda, z kwoty po 1500 złotych do kwoty po 3000 złotych miesięcznie, płatnych do rąk matki powoda do 10 - go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat.

Pozwany R. T. wnosił o oddalenie powództwa głównego oraz złożył powództwo wzajemne o obniżenie alimentów.

Pomiędzy stronami nie doszło do zawarcia ugody.

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w Radomsku podwyższył alimenty od pozwanego R. T. na rzecz jego małoletniego syna S. T. określone ostatnio ugodą Sądu Rejonowego w Radomsku w sprawie (...)z dnia 19.01.2015 r. w kwocie po 1500 złotych miesięcznie do kwoty po 1900 złotych miesięcznie, poczynając od dnia 21.09.2018 r. pozostawiając bez zmian dotychczasowe warunki płatności; oddalił powództwo w części pozostałej; nadał wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności; koszty zastępstwa adwokackiego między stronami wzajemnie zniósł oraz nakazał ściągnąć od pozwanego R. T. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Radomsku kwotę 240 złotych tytułem opłaty sądowej i 6 złotych za klauzulę wykonalności.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny: Małoletni powód S. T. urodzony (...) jest synem R. T. i A. H.. Ostatnio wysokość alimentów od pozwanego na rzecz jego syna została ustalona w ugodzie zawartej w dniu 19 stycznia 2015 r. przed Sądem Rejonowym w Radomsku w sprawie (...). Rodzice małoletniego S. pozostawali w nieformalnym związku. Chłopiec mieszka wraz z matką, jej nowym partnerem oraz przyrodnią siostrą. Rodzina mieszka w wynajmowanym mieszkaniu. Miesięczne opłaty związane z czynszem, miejscem parkingowym, ogrzewaniem i mediami oscylują w wysokości 2 000 - 2800 złotych. A. H. ma ukończone 36 lat. Z zawodu jest(...). Pracuje w firmie (...) i zarabia 11 387 złotych brutto, co daje kwotę ok. 8 000 złotych netto. Obecnie ma problemy zdrowotne - gastrologiczne. A. H. przebywa na zasiłku rehabilitacyjnym, którego wysokość wynosi ok. 6 000 złotych miesięcznie. Miesięczne koszty swojego utrzymania A. H. określiła na kwotę ok. 2 000 złotych. Małoletni S. uczęszcza do prywatnego przedszkola. Opłata za przedszkole wynosi ok. 400 złotych i 200 złotych wyżywienie. Małoletni pozostaje pod opieką lekarza alergologa. Chłopiec ma wadę wymowy i korzysta z prywatnych zajęć logopedycznych. Miesięczna oplata za zajęcia to ok. 200 złotych. Był również konsultowany przez gastroenterologa w kierunku wykrycia celiakii. Małoletni powód ma wadę wzroku i korzysta z okularów korekcyjnych. Matka małoletniego powoda korzysta z usług stomatologicznych w prywatnym gabinecie.(...) leczył zęby chłopcu, ale od czasu gdy A. H. zaczęła korzystać z usług innego stomatologa, pozwany nie podejmuje leczenia zębów małoletniego S.. Małoletni S. miał przeprowadzony remont pokoju. Koszt remontu to ok. 7 000 złotych. Pozwany kupił synowi łóżko za kwotę ok. 1900 złotych. Dotychczas poza alimentami pozwany partycypował w kosztach utrzymania syna finansując mu wyjazdy wypoczynkowe w ferie i wakacje, opłacając przedszkole. Miesięcznie poza 1500 złotych alimentów ojciec dodatkowo przeznaczał na rzecz małoletniego S. ok. 2 000 - 2 500 złotych.

R. T. ma 44 lata, z zawodu jest(...). Zarabia ok. 7 000 - 8 000 złotych miesięcznie. Czasami osiąga wyższe dochody z tytułu przeprowadzanych dodatkowych zabiegów z medycyny estetycznej. Pozwany poza małoletnim synem S. ma siedemnastoletniego syna z poprzedniego związku małżeńskiego. Ojciec płaci na rzecz syna M. alimenty w kwocie po 1000 złotych miesięcznie i podobnie jak małoletniemu S. - finansuje wyjazdy wypoczynkowe w wakacje i w ferie. Pozwany jest właścicielem domu jednorodzinnego. Dom posiada ogrzewanie gazowe - co wiąże się z opłatą za gaz ok. 1 000 złotych miesięcznie. Nieruchomość jest wyposażona w meble, rolety typu „dzień — noc”. Większość wyposażenia domu została dokonana przed datą wytoczenia niniejszego powództwa. Pozwany posiada auto V., wzięte w leasing. Pozwany wykupił auto za kwotę 35 000 złotych. Pozwany posiada oszczędności w kwocie ok. 30 000 złotych zgromadzone w bankach (...) oraz akcje (...). Pozwany zainwestował pieniądze w produkt finansowy firmy, w której pracuje A. H.. Obecnie R. T. wytoczył powództwo przeciwko wspomnianej firmie. Pozwany posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. R. T. ma problemy z kręgosłupem. Korzysta z zabiegów rehabilitacyjnych finansowanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia oraz z zabiegów prywatnych. Koszt zabiegów prywatnych to ok. 200 złotych łącznie. Rodzice R. T. pozostają na emeryturze. Mieszkają w domu wraz z siostrą R. T., jej mężem i dziećmi. Dziadkowie mają dobry kontakt z wnukami. Małoletni powód jest zabierany przez dziadków na wspólne wyjazdy.

Mając tak poczynione ustalenia faktyczne Sąd Rejonowy uznał, że powództwo jest częściowo zasadne. Od uprzednio ustalonych alimentów dla małoletniego S. T. upłynął okres ponad trzech lat. W okresie tym nastąpiła istotna zmiana stosunków, o której mowa w powyższym artykule wyrażająca się po stronie małoletniego powoda wzrostem kosztów jego utrzymania związanych z rozwojem, wychowaniem przedszkolnym, zainteresowaniami, leczeniem -związanym z podnoszeniem odporności oraz kosztami utrzymania domu, które w części na niego przypadają. Sama przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda - wskazała, iż minimalnie wzrosły potrzeby i wydatki na syna. Małoletni ma niewyraźna mowę i wymagał konsultacji logopedycznej. Nie zmieniła się zasadniczo sytuacja finansowa pozwanego, pomimo uzyskania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, pozwany może pracować i osiąga dochody na podobnym poziomie, jak w dacie ostatniego ustalenia alimentów.

Z ustalonego w sprawie stanu faktycznego wynika, że od dnia ostatniego ustalenia alimentów od ojca na rzecz małoletniego syna upłynął relatywnie długi czas i w trakcie tego okresu wzrosły usprawiedliwione potrzeby uprawnionego. Wyrażają się one przede wszystkim we wzroście kosztów utrzymania małoletniego powoda. Małoletni S. T. uczęszcza do prywatnego przedszkola, korzysta z dodatkowych odpłatnych zajęć sportowych, ale również logopedycznych. Sąd Rejonowy uznał, iż kwota niezbędna na utrzymanie małoletniego powoda - biorąc pod uwagę wysoki poziom życia jego rodziców, którzy choć nie mieszkają razem żyją na podobnym poziomie materialnym - oscyluje w wysokości ok. 3600 - 3800 złotych. Kwota ta uwzględnia dostarczanie małoletniemu powodowi tego wszystkiego, co jest potrzebne do jego fizycznego i umysłowego rozwoju, zapewnienia pielęgnacji, pieczy, przygotowania do życia w społeczeństwie oraz rozwijania, w miarę możliwości, zainteresowań i uzdolnień. W kwocie tej zostały uwzględnione również opłaty związane z utrzymaniem mieszkania - które w części przypadają na małoletniego powoda. Sąd Rejonowy miał na uwadze, iż małoletni ma kontakt z ojcem, a kiedy chłopiec przebywa u pozwanego to ojciec ponosi koszty związane z jego utrzymaniem. Ponadto małoletni korzysta z wyjazdów wypoczynkowych finansowanych przez pozwanego. Przy ustalaniu obowiązku alimentacyjnego pozwanego, uwzględnił również i to, że ojciec ponad zasądzoną kwotę alimentów partycypuje w kosztach utrzymania syna.

Zdaniem Sądu Rejonowego w powyższej sprawie, nie bez znaczenia pozostaje pogląd ugruntowany w doktrynie - zgodnie, z którym dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie.

Przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda jest w stanie wywiązać się ze swojego obowiązku alimentacyjnego względem małoletniego syna na poziomie podobnym, jak czynił to będzie pozwany. Ponadto - co zostało już wspomniane wyżej - podczas przebywania małoletniego syna u ojca, pozwany wypełnia w tym czasie swój obowiązek alimentacyjny oraz partycypuje w kosztach utrzymania syna. Sąd Rejonowy miał na uwadze, iż samo żądanie podwyższenia alimentów nie jest niczym innym w swej istocie, jak domaganiem się pewnego świadczenia dodatkowego w stosunku do tego, które już wynika z wyroku poprzedniego, to świadczenie dodatkowe musi podlegać tym samym regułom, co świadczenie pierwotne. Wysokość alimentów ustalona w wyroku poprzednim zaspokajała wszystkie potrzeby uprawnionego w dostatecznych rozmiarach. Jednakże zaistniałe zmiany po stronie uprawnionego S. uzasadniają podwyższenie alimentów od pozwanego R. T. na rzecz jego małoletniego syna S. T. z kwoty po 1500 złotych miesięcznie do kwoty po 1900 złotych miesięcznie, poczynając od dnia 21 września 2018 r. Sąd pozostawił, bez zmian, dotychczasowe warunki płatności to oznacza, że alimenty mają być płatne do dnia 10 - go każdego miesiąca do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda-jego matki A. H. z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat.

Sąd Rejonowy oddalił powództwo małoletniego powoda w pozostałym zakresie jako zbyt wygórowane i nieodpowiadające przesłankom z art. 138 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Sąd uznał, iż żądana w pozwie kwota alimentów jest nadmiernie wygórowana. Zasądzenie kwoty alimentów w żądanej wysokości - czyli po 3000 złotych miesięcznie spowodowałoby przerzucenie znacznej części, tj. ok. 79 % obowiązku alimentacyjnego na ojca małoletniego, a przecież oboje rodzice powinni partycypować w miarę w równych częściach w kosztach utrzymania syna. Tym bardziej, iż oboje rodzice małoletniego powoda są osobami dość młodymi i żyją na podobnym poziomie materialnym. Sąd nie uwzględnił żądania pozwanego o obniżenie alimentów, ponieważ nie wykazał on w żaden sposób, iż nastąpiło pogorszenie jego sytuacji materialnej, aczkolwiek przy bardzo dobrych możliwościach zarobkowych korzysta on z materialnej pomocy rodziców. Jest to - zdaniem sądu- na zasadach dobrowolności z ich strony. O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 kodeksu postępowania cywilnego.

Zarówno strona powodowa jak i strona pozwana korzystały z pomocy prawnej świadczonej przez profesjonalnych pełnomocników. Z uwagi na wynik sprawy Sąd Rejonowy na podstawie art. 100 k.p.c. zniósł wzajemnie koszty zastępstwa procesowego między stronami. Na podstawie art. 113 ust 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd Rejonowy nakazał pobrać od pozwanego R. T. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Radomsku kwotę 240 złotych tytułem opłaty sądowej oraz na podstawie art. 77 ust. pkt 3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych - 6 złotych za klauzulę wykonalności. Mając na względzie powyższe okoliczności Sąd Rejonowy orzekł jak w sentencji wyroku.

Pełnomocnik pozwanego R. T. zaskarżył wyrok w punkcie 1, 3, 4 i 5.

W apelacji zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 138 kro w zw. z art. 135 kro poprzez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie wskutek uznania, że nastąpiła zmiana stosunków uprawniająca powoda do żądania podwyższenia alimentów, podczas gdy prawidłowa wykładnia przepisu art. 138 kro prowadzi do wniosku, że zmianą stosunków jest "istotne zwiększenie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego", co nie ma miejsca w przedmiotowej sprawie; obrazę przepisów prawa procesowego mającą wpływ na wynik sprawy, tj. art. 233 § 1 k.p.c. poprzez:

a.  dokonanie oceny materiału dowodowego w sposób dowolny, bez jego wszechstronnego rozważenia w oparciu o zasady logiki i doświadczenia życiowego oraz poprzez dokonanie ustaleń sprzecznych z treścią zebranego materiału dowodowego, a polegających na uznaniu, że: potrzeby małoletniego S. T. istotnie wzrosty w porównaniu do roku 2015 , upływ czasu sam w sobie generuje konieczność zwiększenia obowiązku alimentacyjnego i tym samym przyjęcie, że roszczenie strony powodowej jest częściowo zasadne;

a.  błędy w ustaleniach faktycznych polegające na przyjęciu, że: usprawiedliwione potrzeby powoda wynoszą 3.600-3.800zł. Potrzeby powoda wzrosły istotnie w porównaniu z rokiem 2015, pozwany zarabia 7.000-8.000 zł. Pozwany osiąga dodatkowe dochody z tytułu przeprowadzanych zabiegów z medycyny estetycznej podczas gdy zgromadzony materiał nic daje takich podstaw.

Wskazując na powyższe wnosił o: zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa o podwyższenie alimentów w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje.

Pełnomocnik przedstawicielki ustawowej A. H. matki małoletniego powoda S. T.,. zaskarżyła wyrok w części oddalającej powództwo.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:

a/, naruszenia prawa procesowego, które miało istotny wpływ na wydane rozstrzygnięcie, tj. naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. i art. 316 k.p.c. polegające na dokonaniu dowolnej a nie swobodnej oceny dowodów w efekcie czego Sąd nie oparł swojego rozstrzygnięcia na złożonych do akt sprawy paragonach fiskalnych przyjmując, że „nie są one rachunkami imiennymi i nie stanowią one dowodu zakupu określonej rzeczy lub usługi dla konkretnej osoby” choć do każdego, złożonego jako dowód w spawie, paragonu fiskalnego zostało dołączone zestawienie konta bankowego matki małoletniego jako potwierdzenie opłacenia konkretnej usługi czy zakupu a tym samym doszło do ich zindywidualizowania. Dodatkowo wszelkie zaświadczenia lekarskie posiadają takie same daty jak załączone do akt sprawy paragony;

b/. naruszenia prawa procesowego, które miało istotny wpływ na wydane rozstrzygnięcie, tj. naruszenie art. 233 § I k.p.c. polegające na braku wszechstronnego rozważeniu materiału dowodowego co doprowadziło do sprzeczności istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego przez:

- pominiecie przez Sąd, że małoletni powód poza opieką Pediatry, Alergologa i Logopedy pozostaje pod stalą opieka okulisty, laryngologa, urologa oraz gastroenterologa co ma przełożenie na koszt leczenia małoletniego powoda a tym samym na wysokość jego usprawiedliwionych potrzeb;

- błędne i niewynikające z zebranego w toku postępowania dowodowego ustalenie, że A. H. kiedykolwiek korzystała z usług (...)pozwanego i w momencie kiedy zmieniła stomatologa przeniosła też małoletniego powoda do innego specjalisty tymczasem pozwany dokonał borowania tylko jednego zęba u małoletniego w taki sposób, że wypełnienie po krótkim okresie wypadło.

-

błędne i niewynikające z zebranego w toku postępowania dowodowego ustalenie, że pozwany płaci na swojego pierworodnego syna M. kwotę po 1000 zł miesięcznie choć w istocie przekazuje dobrowolnie kwotę nie mniejszą niż 1500 zł miesięcznie. Pozwany opłaca abonament telefoniczny starszego syna, dokonuje zakupu telefonów, konsol do gier, komputerów oraz potwierdził chęć zakupu dla syna M. mieszkania za około 350 000 - 400 000 złotych (protokół z dnia 31 października 2017 r.);

-

błędne, dowolne i niewynikające z zebranego w toku postępowania dowodowego ustalenie, że pozwany finansuje małoletniemu powodowi wyjazdy wypoczynkowe w wakacje i ferie choć ostatni raz sytuacja taka miała miejsce w lutym 2016 r. co potwierdził sam pozwany w swoich zeznaniach;

-

błędne, dowolne i niewynikające z zebranego w toku postępowania dowodowego ustalenie, że pozwany płacił pierwotnie ustalona ratę leasingu samochodu osobowego marki V. w kwocie 2800 zł, która została następnie zmniejszona do kwoty 1900 zł choć faktycznie rata leasingu początkowo wynosiła 3300 zł, a następnie została zmniejszona do 2900 złotych (co wynika z załączonych wyciągów z kont pozwanego).

-

błędne, dowolne i niewynikające z zebranego w toku postępowania dowodowego ustalenie, że małoletni powód był zabierany przez rodziców pozwanego na wspólne wyjazdy choć faktycznie rodzice pozwanego zabierają na wyjazdy jedynie pozostałe wnuki tj. z pominięciem małoletniego S. T.;

-

błędne, dowolne i niewynikające z zebranego w toku postępowania dowodowego ustalenie, że pozwany ponad zasadzoną kwotę alimentów partycypuje w kosztach utrzymania syna choć faktycznie zarówno wszelkie elementy ubioru małoletniego powoda, które są w posiadaniu pozwanego zostały zakupione i przekazywane w miarę potrzeb przez matkę dziecka natomiast ostatnia transakcja opłaty za przedszkole dokonana przez pozwanego dotyczy okresu lipiec/sierpień 2016 r., co wynika z załączonego do akt sprawy wyciągu z konta pozwanego w banku (...).

c/. naruszenia prawa procesowego, które miało istotny wpływ na wydane rozstrzygnięcie, tj. naruszenie art. 233 § I k.p.c. polegające na braku wszechstronnego rozważeniu materiału dowodowego co doprowadziło do sprzeczności istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego przez przyjęcie, iż całkowity koszt utrzymania małoletniego powoda kształtuje się na poziomie pomiędzy 3600 zł a 3800 zł miesięcznie, podczas gdy powódka wykazała, że miesięczny koszt utrzymania małoletniego jest znacznie wyższy tj. 8802,97 zł co potwierdza zestawienie wydatków załączone do niniejszej apelacji tożsame z zestawieniem złożonym do pozwu o podwyższenie alimentów a uzupełnione o koszty wizyt u logopedy.

d/. naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 232 k.p.c. w zw. z art. 233 k.p.c. poprzez:

-

przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów i przyjęcie że dochodzona pozwem kwota alimentów jest zbyt wygórowana w stosunku do możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego tymczasem pozwany posiada między innymi:

•

dom o powierzchni 220 metrów kwadratowych i wartości ponad 800 000 złotych (wycena została dokonana w 2009 r., bez uwzględnienia jego ulepszenia oraz modernizacji i podniesienia komfortu np. poprzez zamontowanie klimatyzacji i fotowoltaiki),

•

luksusowy samochód V. ( zgodnie z zeznaniami pozwanego za ponad 200 000 złotych),

•

akcje(...) i inne inwestycje;

-

przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów zaniżonej kwoty dochodów pozwanego tj. kwoty 7000-8000 zł choć faktycznie pozwany zarabia około 25 000 zł, w efekcie czego Sąd poczynił nieprawidłowe ustalenie, że rodzice małoletniego powoda żyją na podobnym poziomie materialnym, z czym nie sposób się zgodzić.

3/. Wnosiła o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z następujących dokumentów:

-

paragonu fiskalnego (...) z dnia 12.10.2018 r..

-

paragonu fiskalnego(...) z dnia 09.10.2018 r.,

na okoliczność dokonania zakupu przez A. H. leków dla małoletniego powoda oraz ich ceny;

-

paragony fiskalnego ze (...)w K. z dnia 24.10.18 r. na okoliczność ponoszenia przez A. H. kosztów leczenia małoletniego powoda i wysokości jednorazowej wizyty u laryngologa;

-

potwierdzenia transakcji z banku (...) z dnia 11.10.2018 r. oraz z dnia 02.11.2018 r. na okoliczność ponoszenia przez A. H. kosztów wizyt u laryngologa i wysokości jednorazowej wizyty tj. 150 zł;

-

świadectwa pracy z dnia 13.08.2018 r. A. H. na okoliczność zmniejszenia jej możliwości zarobkowych w kontekście okoliczności, iż A. H. w okresie od dnia 02 listopada 2017 r. do dnia 10 sierpnia 2018 r. była zatrudniona w wymiarze 7/8 etatu natomiast w dniu 10 sierpnia 2018 r. dotychczasowy stosunek pracy uległ rozwiązaniu bez zachowania okresu wypowiedzenia;

-

potwierdzenia transakcji z banku (...) z dnia 26.10.2018 r. wpływu z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na konto A. H. kwoty 5748,40 zł z tytułu świadczenia rehabilitacyjnego za okres dwóch miesięcy tj. 2874,20 zł miesięcznie na okoliczność zmniejszenia możliwości zarobkowych A. H., które w dniu przesłuchania stron wynosiły około 6000 netto a obecnie uległy znacznemu zmniejszeniu w związku z rozwiązaniem umowy o pracę:

-

zestawienia wydatków obejmujących między innymi koszty wyżywienia, leczenia, edukacji, zamieszkania małoletniego powoda założonych do pozwu o alimenty w 2014 r. (zakończonego ugodą), których łączna kwota wynosiła wówczas 6694,73 zł miesięcznie oraz zestawienia wydatków obejmujących koszty wyżywienia, leczenia (tożsamego z zestawieniem złożonym do pozwu o podwyższenie alimentów a uzupełnionym o koszty wizyt u logopedy, edukacji, zamieszkania małoletniego powoda z 2017 r., których łączna kwota wynosi 8802,97 zł miesięcznie na okoliczność wystąpienia przesłanki istotnej zmiany stosunków uzasadniających podwyższenie wysokości alimentów.

Jednocześnie, w wykonaniu obowiązku wynikającego z art. 381 k.p.c. wskazuję, że potrzeba powołania powyżej wskazanych dowodów pojawiła się w związku z treścią uzasadnienia wyroku Sądu 1 Instancji oraz w związku ze zmianą okoliczności, które nastąpiły po zamknięciu przewodu sądowego a mają kluczowe znaczenie dla istoty sprawy, dlatego są zgłaszane na obecnym etapie.

Wskazując na powyższe wnosiła o zmianę zaskarżonego rozstrzygnięcia poprzez: podwyższenie alimentów od pozwanego R. T. na rzecz jego małoletniego syna S. T. ustalonych ostatnio ugoda Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 19 stycznia 2015 r. w sprawie o sygn. akt (...) w kwocie po 1500 złotych miesięcznie do kwoty po 3000 złotych miesięcznie, poczynając od dnia wniesienia pozwu, płatnych do rąk matki A. H. do dnia 10- go każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat; obciążenie pozwanego kosztami na rzecz Skarbu Państwa oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje: obie apelacje nie są uzasadnione.

W sprawie niniejszej przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda wystąpiła z powództwem przeciwko pozwanemu o podwyższenie alimentów. Podstawą prawną tak wywiedzionego powództwa jest przepis art. 138 k.r.o. Przepis w/w dopuszcza zmianę wysokości ustalonych już alimentów ( przez podwyższenie lub obniżenie ) w razie zmiany stosunków po stronie zarówno uprawnionego, jak i zobowiązanego.

Zatem dla stwierdzenia, czy nastąpiła zmiana stosunków w rozumieniu art. 138 k.r.o., należy brać pod uwagę, czy istniejące warunki i okoliczności na tle sytuacji ogólnej mają charakter trwały, dotyczą okoliczności zasadniczych, ilościowo znacznych i wyczerpują te przesłanki, które w istotny sposób wpływają na istnienie czy zakres obowiązku alimentacyjnego. Zmiana wyroku ustalającego wysokość alimentów dopuszczalna jest tylko w razie zmiany stosunków powstałych po jego wydaniu, a jej ustalenie następuje poprzez porównanie stosunków obecnych z warunkami i okolicznościami uprzednio istniejącymi ( por. uchwała SN z dnia 16.12.1987 r., w sprawie III CZP 91/86, OSNC 1988/4/42; wyrok SN z dnia 25.05.1999 r., w sprawie I CKN 274/99 ). W tym stanie rzeczy do obowiązków sądu nie należy czynienie ustaleń faktycznych, które są niezbędne do zasądzenia alimentów po raz pierwszy, ale wyłącznie czynienie ustaleń faktycznych w kierunku zmiany stosunków.

Oznacza powyższe, że obowiązkiem przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda oraz pozwanego stosownie do treści art 6 k.c. było udowodnić wyżej omówioną zmianę stosunków jaka nastąpiła po uprawomocnieniu się wyroku, którym to ustalono wysokość alimentów.

Z przeprowadzonych w sprawie dowodów wynika, że wzrost usprawiedliwionych potrzeb powoda wynika z powodu wzrostu kosztów jego utrzymania związanych z rozwojem, wychowaniem przedszkolnym, zainteresowaniami, leczeniem -związanym z podnoszeniem odporności oraz kosztami utrzymania domu, które w części na niego przypadają. Sama przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda wskazała, iż minimalnie wzrosły potrzeby i wydatki na syna.

Mając powyższe ustalenia faktyczne na uwadze zasadnie w ocenie Sądu II instancji wysokość usprawiedliwionych potrzeb powoda Sąd Rejonowy ustalił na poziomie 3600 – 3800 zł miesięcznie. Podkreślić należy, że Sąd I instancji ustalając wysokość usprawiedliwionych potrzeb powoda miał na uwadze wysoki poziom na jakim żyją jego rodzice. Tak określona wysokość usprawiedliwionych potrzeb powoda pozwoli zapewnić mu warunki, które są potrzebne do jego rozwoju. W tym miejscu Sąd Okręgowy musi podnieść, że małoletni powód w dacie wyrokowania ukończył dopiero 5 lat i 10 miesięcy.

Podniesiony zaś w apelacji przedstawicielki ustawowej powoda zarzut naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisów prawa procesowego, a w szczególności art. 233 § 1 k.p.c. nie jest zasadny. Podkreślić należy, że ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd meriti są prawidłowe, ponieważ znajdują potwierdzenie w przeprowadzonych w sprawie dowodach. W tym miejscu podnieść należy, że strona, która chce podważyć ocenę dowodów, nie może ograniczyć się do przedstawienia własnej oceny, nawet jeśli jej ocena jest przekonywająca. Konieczne jest bowiem wskazanie istotnych błędów logicznego rozumowania, sprzeczności oceny z doświadczeniem życiowym, braku wszechstronności, czy też pominięcia dowodów prowadzących do odmiennych wniosków. Tymczasem w apelacji przedstawia się własną ocenę dowodów, która jest odmienna od oceny Sądu I instancji. Ocena dowodów przeprowadzona przez pełnomocnika przedstawiciela ustawowego powoda jest odzwierciedleniem prezentowanego stanowiska w sprawie, które zmierzało do uwzględnienia powództwa w całości. Taki sposób podważania sędziowskiej oceny jest zwykłą polemiką i nie może zdaniem Sądu II instancji odnieść zamierzonego skutku.

W sprawie niniejszej również prawidłowo zostały ustalone możliwości majątkowe i zarobkowe przedstawicielki ustawowej powoda, która w dacie wyrokowania korzystała z zasiłku rehabilitacyjnego, którego wysokość wynosiła 6000,00 zł miesięcznie.

Uwagi w/w należy także odnieść do apelacji pełnomocnika pozwanego w zakresie obrazy przez Sąd I instancji przepisu art. 233 § 1 k.p.c. W świetle przeprowadzonych w sprawie dowodów także prawidłowo zostały ustalone aktualne zarobki pozwanego, które wynoszą od 7000 – 8000 zł miesięcznie. Trafnie w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku podniesiono, że sytuacja finansowa pozwanego, pomimo uzyskania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności nie uległa zmianie, bowiem nadal pracuje z takim samym zaangażowaniem. Podkreślić należy także, że Sąd Rejonowy miał na uwadze zobowiązania jakie obciążają pozwanego, jak i jego osobiste starania o wychowanie małoletniego powoda.

W ocenie Sądu Okręgowego poczynione przez Sąd I instancji w sprawie ustalenia faktyczne uzasadniały podwyższenie alimentów od pozwanego na rzecz powoda z kwoty 1500 zł do kwoty po 1900 zł miesięcznie. Tak podwyższone alimenty pozwolą zarówno zaspokoić usprawiedliwione potrzeby powoda, jak również są adekwatne do możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego.

Dlatego też podniesiony w obu apelacjach zarzut naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisu art. 138 k.r.o. Sąd II instancji nie może podzielić.

Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. obie apelacje oddalił, a koszty procesu między stronami stosownie do treści art. 100 k.p.c. wzajemnie zniósł.

SSO Paweł Hochman

SSA w SO Grzegorz Ślęzak SSA w SO Arkadiusz Lisiecki