Portal Orzeczeń

POSTANOWIENIE

Dnia 28 stycznia 2019 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSO Jarosław Gołębiowski
Sędziowie:	SSO Paweł Hochman (spr.) SSO Dariusz Mizera
Protokolant:	st. sekr. sąd. Beata Gosławska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 stycznia 2019 roku

sprawy z wniosku A. D. i G. D.

z udziałem (...)w L.

o ustanowienie służebności przesyłu

na skutek apelacji uczestnika

od postanowienia wstępnego Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb.

z dnia 5 marca 2018 roku, sygn. akt I Ns 263/18

postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu w Piotrkowie Trybunalskim do ponownego rozpoznania.

SSO Jarosław Gołębiowski

SSO Paweł Hochman SSO Dariusz Mizera

Sygn. akt: II Ca 872/18

UZASADNIENIE

Postanowieniem wstępnym z dnia 6 września 2018 r. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim po rozpoznaniu sprawy z wniosku A. D., G. D. z udziałem (...) z siedzibą w L. o ustanowienie służebności przesyłu uznał roszczenie wnioskodawców za usprawiedliwione co do zasady.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego:

Wnioskodawcy G. D. i A. D. są współwłaścicielami nieruchomości położonej w P. przy ulicy (...), o powierzchni(...) ha, obejmującej działkę ewidencyjną nr (...), obręb (...), dla której Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim prowadzi księgę wieczystą KW nr (...).

Wnioskodawcy w 2004 r. nabyli na podstawie umowy użytkowania wieczystego działkę numer (...) położoną w P. przy ulicy (...). W dniu zawarcia umowy użytkowania wieczystego działka stanowiła grunty orne, przez działkę przebiegały linie elektroenergetyczne. Na nieruchomości nie znajdowały się słupy ani inne urządzenia przesyłowe. W dniu 4 kwietnia 2005 r. wnioskodawcy uzyskali decyzję o ustaleniu warunków zabudowy na przedmiotowej nieruchomości, a następnie w dniu 28 grudnia 2005 r. pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego oraz budowę zjazdu z ulicy (...). W dniu 5 listopada 2009 r. wnioskodawcy uzyskali Decyzję w przedmiocie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości.

Przez działkę numer (...) przebiega linia elektroenergetyczna (...) kV relacji P. – P., pierwotnie powstała w 1953 r. Linia oparta jest częściowo na słupach betonowych oraz częściowo na słupach drewnianych. Przedmiotowe linie stanowią aktualnie własność uczestnika (...) z siedzibą w L..

Pracownicy uczestnika wykonywali w obrębie linii napowietrznej (...) kV prace polegające na usunięciu roślinności. W trakcie prac pracownicy przejeżdżali przez działkę wnioskodawców, nie pytając właścicieli o pozwolenie na przejazd przez nieruchomość. Ponadto około 2006 r. doszło do awarii w postaci zawalenia się drewnianego słupa i „położeniem” kabli na ogrodzeniu nieruchomości wnioskodawców, co skutkowało posadowieniem nowego słupa bez weryfikacji właściwego miejsca jego położenia.

W trakcie przebudowy części napowietrznej linii energetycznej na kablową (podziemną) przeprowadzoną w 2016 r. w związku z inwestycją właścicieli działki sąsiadującej z działką wnioskodawców doszło do zmiany przebiegu linii napowietrznej (...) kV. Zmiana nastąpiła pomimo założeń projektu, iż trasa istniejącej linii pozostanie tożsama. W wyniku prac uległy zmianie parametry słupa (dotychczasową podporę podwójną zmieniono na pojedynczą) oraz jego lokalizacja, tj. przebieg linii energetycznej SN został przesunięty o 0,8 m w kierunku południowo-zachodnim, w obrębie nowo pomierzonego słupa. Zakres prac obejmował m.in.: budowę stanowisk słupowych, odcinka kablowego, demontaż linii napowietrznej (...) kV oraz demontaż stanowiska słupowego.

Pismem z dnia 28 listopada 2016 r. wnioskodawcy wezwali uczestnika do zawarcia umowy w przedmiocie ustanowienia odpłatnej służebności przesyłu.

Uczestnik odmówił zawarcie powyższej umowy.

Sąd Rejonowy wyjaśnił, że powyższy stan faktyczny ustalił na podstawie dokumentów załączonych do akt sprawy, w szczególności biorąc pod uwagę pismo Dyrektora (...) skierowane do Sekretarza(...) P. z dnia 5 grudnia 2016 r. potwierdzające okoliczność zmiany trasy linii elektroenergetycznej przebiegającej przez nieruchomość wnioskodawców, które to pismo tłumaczy także źródło rozbieżności pomiędzy planem przeprowadzonych prac przebudowy linii a ostatecznym stanem faktycznym po ich wykonaniu. Powyższe zostało skonfrontowane z zeznaniami wnioskodawców A. D. i G. D., którym Sąd dał wiarę, co do spornej okoliczności, gdyż pozostawały spójne ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Podobnie Sąd uwzględnił zeznania wnioskodawców odnoszące się do wykonywanych przez pracowników uczestnika prac polegających na wycince roślinności w obrębie linii napowietrznych. W konsekwencji Sąd pominął zeznania świadków P. M. i W. K., w części w jakiej świadkowie kwestionowali zmianę przebiegu przedmiotowej linii energetycznej oraz wykonywania jakichkolwiek prac w obrębie linii energetycznej. Treść tych zeznań nie odpowiadał bowiem pozostałym przeprowadzonym w sprawie dowodom.

Uznając, że wniosek co do zasady zasługiwał na uwzględnienie Sąd Rejonowy wyjaśnił, że na podstawie art. 318 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. Sąd wydał w niniejszej sprawie postanowienie wstępne. Powszechnie przyjmuje się, że wydanie wyroku wstępnego (odpowiednio postanowienia w postępowaniu nieprocesowym) jest dopuszczalne, a zarazem uzasadnione, gdy sama zasada roszczenia jest według oceny sądu I instancji wątpliwa i pozostaje przedmiotem sporu stron oraz gdy sporna jest także wysokość roszczenia, a jej ustalenie połączone jest z pracochłonnym, często również kosztownym, postępowaniem dowodowym, które mogłoby okazać się niepotrzebne, gdyby roszczenie powoda ocenione zostało przez sąd II instancji jako niesłuszne co do zasady. Takowy pogląd podziela i aprobuje Sąd Najwyższy, czemu dał wyraz w uchwale z dnia (...) września 2017 roku wydanej w sprawie III CZP 34/17. W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie wydanie postanowienia wstępnego było uzasadnione z uwagi na spór dotyczący skuteczności podniesionego przez uczestnika zarzutu zasiedzenia oraz ze względu na ewentualne postępowanie dowodowe, które w sprawach o ustanowienie służebności przesyłu jest kosztowne z uwagi na potrzebę dopuszczenia dowodów z opinii biegłych różnych specjalności.

Sąd Rejonowy zważył, że podstawę prawną wniosku w zakresie ustanowienia służebności przesyłu za odpowiednim wynagrodzeniem stanowi art. 305 ^{( 2)} § 2 k.c., zgodnie z treścią którego, jeżeli przedsiębiorca odmawia zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu, a jest ona konieczna do korzystania z urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1 k.c., właściciel nieruchomości może żądać odpowiedniego wynagrodzenia w zamian za ustanowienie służebności przesyłu. W niniejszej sprawie bezsporne było, że przez działkę numer (...) stanowiącą współwłasność wnioskodawców przebiega linia elektryczna (...) kV, będąca częścią urządzeń przesyłowych stanowiących aktualnie własność uczestnika (...)z siedzibą w L.. Ponadto niesporna była także okoliczność, iż uczestnik odmówił wnioskodawcom zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu.

Służebność przesyłu z art. 305 ¹ k.c. funkcjonuje w obowiązującym stanie prawnym od momentu wejścia w życie ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy Kodeks cywilny oraz niektórych ustaw (Dz. U. Nr 116, poz. 731). Ustawa ta nie zawiera przepisów regulujących możliwość ich zastosowania w okresie sprzed wejścia ustawy w życie. Należy jednakże podkreślić, że w orzecznictwie Sądu Najwyższego, które tutejszy Sąd Rejonowy aprobuje, przyjmuje się, iż na gruncie stanu prawnego obowiązującego przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 30 maja 2008 r. możliwe było obciążenie nieruchomości służebnością gruntową odpowiadającą swą treścią służebności przesyłu (por. np. uchwała SN z dnia 17 stycznia 2003 r., sygn. akt III CZP 79/02, publ. OSNC 2003, nr 11, poz. 142; uchwała SN z dnia 3 czerwca 1965 r., sygn. akt III CO 34/65, publ. OSNC 1966, nr 7-8, poz. 109; uchwała SN z dnia 30 sierpnia 1991 r., sygn. akt III CZP 73/91, publ. OSNC 1992, nr 4, poz. 53; postanowienie SN z dnia 08 września 2006 r., sygn. akt II CSK 112/06, publ. Monitor Prawniczy 2006, nr 19, s. 1016; postanowienie SN z dnia 04 października 2006 r., sygn. akt II CSK 119/06, publ, Monitor Prawniczy 2006, nr 21, poz. 1128).

W odpowiedzi na wniosek uczestnik zgłosił zarzut zasiedzenia służebności gruntowej odpowiadającej swą treścią służebności przesyłu odnoszącej się do linii napowietrznej (...) kV pozostającej w posiadaniu uczestnika i jego poprzedników prawnych w niezmienionym kształcie od chwili jej wybudowania, tj. od 1953 r. Zgodnie z treścią art. 292 k.c. służebność gruntowa może być nabyta przez zasiedzenie tylko w wypadku, gdy polega na korzystaniu z trwałego i widocznego urządzenia. Przepisy o nabyciu własności nieruchomości przez zasiedzenie stosuje się odpowiednio. Jakkolwiek przepis art. 292 k.c. stanowi, że do nabycia służebności gruntowej w drodze zasiedzenia stosuje się przepisy o nabyciu własności nieruchomości przez zasiedzenie, to należy podkreślić, że przepisy te stosuje się jedynie odpowiednio. W konsekwencji posiadania prowadzącego do nabycia służebności gruntowej w drodze zasiedzenia nie należy utożsamiać z posiadaniem prowadzącym do nabycia przez zasiedzenie własności nieruchomości. Termin „odpowiednio” wymaga bowiem niejednokrotnie niezbędnych modyfikacji wynikających z istoty i celu danej konstrukcji prawnej. Należy mieć przy tym na uwadze okoliczność, że przy ocenie posiadania prowadzącego do zasiedzenie służebności gruntowej, chodzi o faktyczne korzystanie z gruntu w takim zakresie i w taki sposób, w jaki czyniłaby to osoba, której przysługuje służebność. Władanie w zakresie służebności gruntowej kwalifikuje się zaś jako posiadanie zależne (art. 336 k.c.). Co oczywiste, musi być ono wykonywane „dla siebie” (vide: wyrok SN z dnia 31 maja 2006 r., sygn. akt IV CSK 149/05, LEX nr 258681). Z powyższego wynika, że z takim posiadaniem łączy się zawsze określona władza nad rzeczą, a więc, przedmiotem posiadania mogą być wyłącznie służebności czynne. Swoistą cechą tego posiadania jest to, że władztwo posiadacza polega na korzystaniu z nieruchomości w zakresie odpowiadającym treści służebności, a więc może być wykonywane sporadycznie, w razie potrzeby.

W niniejszej sprawie Sąd w pierwszej kolejności poddał ocenie okoliczność przebiegu urządzeń przesyłowych objętych wnioskiem o ustanowienie służebności, jako że z okoliczności sprawy wynikało, iż tor linii energetycznych przebiegających przez nieruchomość wnioskodawców uległ zmianie za sprawą modernizacji przeprowadzonej w 2016 r. w związku z pracami podjętymi z inicjatywy jednego z sąsiadów wnioskodawców polegających na częściowej przebudowie linii, tj. zmiany linii napowietrznej na podziemną. Wskazać należy, iż zakres prac obejmował także budowę stanowisk słupowych, budowę odcinka kablowego, demontaż linii napowietrznej (...) kV oraz demontaż stanowiska słupowego. Ostatecznie przebieg linii energetycznej został przesunięty o 0,8 m w kierunku południowo-zachodnim, a nadto doszło do zmian charakteru części tej linii, którą poprowadzono pod powierzchnią ziemi. Wobec powyższego Sąd podjął uzasadnione wątpliwości, co do twierdzeń uczestnika o braku zmiany przebiegu linii energetycznej oraz co do tożsamości urządzeń przesyłowych istniejących aktualnie na nieruchomości oraz tych wybudowanych w 1953 r. W zaistniałym stanie faktycznym trudno bowiem mówić o zasiedzeniu służebności gruntowej odpowiadającej swą treścią służebności przesyłu skoro zakres tej służebności uległ zmianie wraz ze zmianą biegu linii energetycznej, co bezsprzecznie nastąpiło w 2016 r. wraz z jej modernizacją. O początku biegu zasiedzenia służebności, co do tak ustalonego przebiegu linii energetycznych można by było mówić dopiero od chwili ukończenia prac modernizacyjnych. W ocenie Sądu podniesiony zarzut zasiedzenia nie może zatem odnieść zamierzonego skutku, jako że linia energetyczna (...) kV nie powinna być traktowana jako część zespołu urządzeń przesyłowych wybudowanych w 1953 r., ale jako nowa linia o zmienionym przebiegu.

Jednocześnie Sąd Rejonowy wskazał, iż potrzeba ustanowienia służebności przesyłu, tj. okoliczność korzystania z urządzeń przesyłowych oraz ich własność nie były w toku przedmiotowego postępowania kwestionowane stąd też Sąd wydał postanowienie wstępne.

Apelację od powyższego postanowienia wniósł pełnomocnik uczestnika (...) zaskarżając je w całości i domagając się uchylenia postanowienia w całości i oddalenie wniosku, ewentualnie uchylenie postanowienia w całości przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Skarżący wniósł również o zasądzenie od wnioskodawców na rzecz uczestniczki zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego, według norm przepisanych, za obie instancje.

Zaskarżanemu postanowieniu zarzucił:

1. naruszenie przepisów postępowania w sposób mający istotny wpływ na wynik postępowania, tj.:

- art. 318 § 1 k.p.c. przez uznanie wydania wyroku wstępnego w niniejszej sprawie za dopuszczalne w sytuacji, gdy roszczenie nie jest uzasadnione w całości, a w sprawie nie został określony przebieg, zakres i treść służebności przesyłu wobec czego rozstrzygnięcie sprawy co do zasady było przedwczesne,

- art. 233 § 1 k.p.c. przez dowolną w miejsce swobodnej ocenę materiału dowodowego, w szczególności uznanie za udowodniony fakt zmiany zakresu korzystania z nieruchomości wnioskodawców przez uczestniczkę w oparciu wyłącznie o dokumenty nie odnoszące się do zakresu posiadania służebności oraz wyjaśnienia wnioskodawców, które pozostawały w sprzeczności z zeznaniami świadków,

2. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

- art. 305 ² § 2 k.c. i art. 305 ¹ k.c. przez ich zastosowanie i ustanowienie służebności przesyłu obciążającej nieruchomość wnioskodawców w sytuacji, gdy uczestniczka dysponuje już prawem do korzystania z nieruchomości wnioskodawców w postaci służebności gruntowej o treści służebności przesyłu w zakresie linii średniego napięcia nabytej w drodze zasiedzenia,

- art. 292 k.c. w zw. z art. 305 ⁴ k.c. oraz art. 172 k.c. i art. 340 k.c. poprzez ich niezastosowanie i nieuprawnione przyjęcie, iż w sprawie niniejszej nie doszło do nabycia przez poprzednika prawnego uczestniczki służebności gruntowej o treści służebności przesyłu na nieruchomości wnioskodawców w drodze zasiedzenia.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja jest uzasadniona i skutkuje uchyleniem zaskarżonego postanowienia.

Zgodzić się należy ze skarżącym, że wydając zaskarżone postanowienie Sąd pierwszej instancji dopuścił się naruszenia wskazanych w wniesionej apelacji przepisów postępowania i że wskazane naruszenie miało wpływ na wynik sprawy.

W ocenie Sądu Okręgowego orzeczenie Sądu pierwszej instancji jest przedwczesne a co za tym idzie zostało wydane z naruszeniem art. 318 § 1 k.p.c. Brak podstaw do wydania postanowienia wstępnego stanowi konsekwencję słusznie podniesionej przez skarżącego okoliczności, że w przedmiotowej sprawie brak jest jakichkolwiek ustaleń co do zakresu służebności, którego ustalenie jest kluczowe dla rozstrzygnięcia przedmiotowego wniosku. Zakres ten winien zostać w pierwszej kolejności ustalony przez określenie obszaru na jakim infrastruktura przesyłowa oddziałuje na nieruchomość wnioskodawców a dalej przez ustalenie zakresu tego oddziaływania. Tymczasem w toku postępowania uczestnicy postępowania nie przedstawili nawet mapy pozwalającej na bezsporne określenie przebiegu linii energetycznych nad nieruchomością wnioskodawców. Takiego charakteru nie można przypisać z pewnością mapie złożonej na karcie 12 akt sprawy, na uwidocznionej na niej działce (...) nie została naniesiona linia energetyczna. Przebiegu linii energetycznej nad działką wnioskodawców nie oddaje również szkic sytuacyjny złożony na karcie 74, nie wskazano na nim bowiem nawet czyjej działki dotyczy. Jedyną mapą, która pozwala na wizualizację przebiegu linii energetycznej jest natomiast mapa załączona karcie 89. Oznaczony na niej przebieg linii energetycznej zdaje się jednak zakładać, że nie ulegał on od daty jej wybudowania żadnej zmianie.

Przypomnieć jednocześnie należy, że zagadnienie szerokość pasa służebności i jego przebiegu na nieruchomości obciążonej jest sporne między uczestnikami postępowania, co jak słusznie zauważył pełnomocnik skarżącego ma znaczenie dla ustalenia zakres praw i obowiązków podmiotów związanych węzłem służebności. Skoro w przedmiotowym postępowaniu przebieg służebności, jak również szerokość pasa służebności a wreszcie treść ustanawianego prawa nie zostały określone, postanowienie wstępne jest przedwczesne i Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim naruszył art. 318 § 1 k.p.c.

Wydając zaskarżone orzeczenie Sąd pierwszej instancji naruszył również art. 233 § 1 k.p.c.

Uznając wniosek za uzasadniony co do zasady, Sąd Rejonowy przyjął, że uczestnik postępowania nie nabył służebności przez zasiedzenie. Ustalenie, które stanowiło podstawę przyjęcia braku podstaw faktycznych pozwalających na uwzględnienie zgłoszonego zarzutu zasiedzenie polegające na stwierdzeniu, że doszło do zmiany w przebiegu linii energetycznej pozwalającej na uznanie, że dotychczasowy sposób korzystania z nieruchomości uległ zmianie uznać należało z dowolne. Warto przypomnieć, iż w zakresie linii SN objętej postępowaniem w 2016 r. przeprowadzono modernizację, która częściowo polegała na wymianie stanowisk słupowych oraz kablowaniu linii. W ocenie Sądu Okręgowego treść pisma Dyrektora (...) w P. T. z 5 grudnia 2016 r. nie daje jednoznacznych podstaw aby przyjąć, iż przebieg linii zmienił się o ok. 0,8 m. Analiza wskazanego pisma pozwala co najwyżej na przyjęcie, że jedna z map opisujących przebieg linii po jej modernizacji uwzględnia wskazaną zmianę przebiegu linii (...) kV nad działką wnioskodawców. Zmiany przebiegu linii nie można ustalić również w oparciu o wyjaśnienia wnioskodawców, którzy jako strona postępowania są zainteresowany ustanowieniem służebności przesyłu i obaleniem domniemania ciągłości posiadania. Przypomnieć należy, że zeznania te pozostają w sprzeczności z treścią zeznań świadków P. M. i W. K. oraz dokumentacją projektową, która stwierdza, iż modernizacja przebiega w śladzie linii.

W uzupełnieniu powyższych uwag wskazać należy, że słusznie podniósł skarżący, iż dla prawidłowej oceny podniesionego przez uczestnika postępowania zarzutu zasiedzenia istotne znaczenie ma nie sama zmiana przebiegu linii energetycznej a wpływ tej zmiany na posiadanie służebności przesyłu.

Konkluzję Sądu pierwszej instancji, jakoby ( nieudowodniona ) zmian przebieg linii skutkowała tak dalece zmianą zakresu służebności, że wnioskodawca nie może powołać się na wcześniejsze posiadanie tego prawa a co za tym idzie jego zasiedzenie uznać należało za nieuprawnioną. Oczywistym jest, że jeśli przebieg linii uległ na skutek modernizacji nieznacznemu przesunięciu, to nie musi to prowadzić do zmiany zakresu posiadania służebności. W ocenie Sądu Okręgowego rozstrzygnięcie wskazanej wątpliwości wymaga z pewnością wiedzy specjalistycznej. Sąd Rejonowy tymczasem nie skorzystał z pomocy biegłego, prezentując dowolne stanowisko.

Oczywistą konsekwencją powyższych uwag jest stwierdzenie, że również wskazane w skardze apelacyjnej zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego, tj. art. 305 ² § 2 k.c. i art. 305 ¹ k.c. oraz art. 292 k.c. w zw. z art. 305 ⁴ k.c. oraz art. 172 k.c. uznać należało za uzasadnione.

Sąd Rejonowy naruszył przytoczone przepisy prawa materialnego uznając, że po stronie uczestnika nie powstało na skutek zasiedzenia prawo odpowiadającej służebność przesyłu w sytuacji. Subsumcja wynikających z zgromadzonego dotychczas materiału dowodowego faktów nie w żadnym razie upoważniała do takiego wniosku.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy w pierwszej kolejności ustali aktualny przebieg linii energetycznej nad działką wnioskodawców, oraz związany z tym zakres ingerencji w ich prawo własności do nieruchomości. Ustali w szczególności czy wskazana ingerencja wiąże się tylko z przebiegiem linii napowietrznej, czy na nieruchomości wnioskodawców biegnie również linia podziemna.

Jednocześnie Sąd ustali czy w 2016 r. nastąpiła zmiana przebiegu linii, oraz w jakim zakresie skutkuje to zmianą w zakresie i sposobie korzystania przez uczestnika postępowania z nieruchomości wnioskodawców. Oceni następnie czy modernizacja przeprowadzona w 2016 r. była realizowana w ramach służebności gruntowej o treści służebności przesyłu, którą poprzednik prawny uczestniczki nabył w drodze zasiedzenia, czy jej charakter spowodował zmiany w sposobie ingerencji w nieruchomość wykluczający przyjęcie powyższego.

Poczynienie powyższych ustaleń będzie co oczywiste wymagać skorzystania z wiedzy specjalistycznej – w tym celu Sąd Rejonowy dopuści dowody z opinii biegłych geodety i energetyka, oraz przeprowadzi inne zawnioskowane przez uczestników postępowania dowody.

Ustalenia wynikające z ich opinii doprowadzą jednocześnie, w razie uznania braku podstaw do stwierdzenia zasiedzenia, do ustalenia zakresu służebności przesyłu oraz wielkości należnego z tego tytułu wynagrodzenia.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy uznając, że wydając zaskarżone postanowienie Sąd pierwszej instancji nie rozpoznał istoty sprawy na podstawie przepisu art. 386 § 4 k.p.c. orzekł o uchyleniu zaskarżonego postanowienia.

SSO P. Hochman SSO J. Gołębiowski SSO D. Mizera