Portal Orzeczeń

POSTANOWIENIE

Dnia 7 lutego 2019 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSO Jarosław Gołębiowski
Sędziowie:	SSA w SO Arkadiusz Lisiecki (spr.) SSO Dariusz Mizera
Protokolant:	st. sekr. sąd. Beata Gosławska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lutego 2019 roku

sprawy z wniosku (...)w L.

z udziałem B. K. , M. M.

o ustanowienie służebności przesyłu

na skutek apelacji wnioskodawcy (...) w L.

od postanowienia Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim

z dnia 17 sierpnia 2018 roku, sygn. akt I Ns 1046/17

postanawia:

1.  oddalić apelację;

2.  zasądzić od wnioskodawcy(...)w L. na rzecz uczestników B. K. i M. M. solidarnie kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania za instancję odwoławczą.

SSO Jarosław Gołębiowski

SSA w SO Arkadiusz Lisiecki SSO Dariusz Mizera

Sygn. akt II Ca 880/18

UZASADNIENIE

Wnioskodawca (...) z siedzibą w L. wniosła o ustanowienie służebności przesyłu na nieruchomości położonej w W., gm. T., oznaczonej w ewidencji gruntów numerem działki (...), dla której Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim prowadzi księgę wieczystą o numerze (...), w zakresie podziemnej linii kablowej niskiego napięcia (nn) (...) kV o długości 45 m, polegającej na prawie dostępu do tego urządzenia, bieżącej eksploatacji, prawie dokonywania kontroli, przeglądów, konserwacji, modernizacji, remontów, usuwania awarii, wycinki roślinności w pasie służebności oraz wejścia i wjazdu na nieruchomość odpowiednim sprzętem, za jednorazowym wynagrodzeniem w wysokości 1.260 zł.

W piśmie procesowym z dnia 6 lipca 2018 r. wnioskodawca wskazał, iż objęta wnioskiem służebności dotyczy projektowanych (jeszcze nieistniejących) urządzeń przesyłowych.

Postanowieniem z dnia 23 kwietnia 2018 r. Sąd Rejonowy zobowiązał wnioskodawcę do przedstawienia precyzyjnego przebiegu planowanej linii kablowej niskiego napięcia z jego zaznaczeniem na mapie, jak również do przedłożenia dokumentacji projektowej tej linii w terminie 14 dni, pod rygorem pominięcia spóźnionych twierdzeń i dowodów. Zakreślony wnioskodawcy termin upłynął bezskutecznie.

Na rozprawie w dniu 13 sierpnia 2018 r. pełnomocnik wnioskodawcy wyjaśniła, iż projektowana linia kablowa niskiego napięcia stanowić ma „przyłącze”, służące do doprowadzenia energii elektrycznej ze stacji transformatorowej do „oświetlenia ulicznego”. Oświadczyła również, iż na potrzeby tej linii - poza załączonym do akt sprawy szkicem - (...)w L. nie dysponuje jakąkolwiek inną dokumentacją projektową.

Uczestniczki B. K. oraz M. M. wniosły o oddalenie wniosku oraz o zasądzenie na ich rzecz od wnioskodawcy zwrotu kosztów postępowania, według złożonego spisu kosztów.

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim oddali l wniosek oraz zasądził od wnioskodawcy(...)z siedzibą w L. na rzecz uczestniczek B. K. oraz M. M. kwoty po 408,50 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sąd Rejonowy ustalił, następujący stan faktyczny: B. K. oraz M. M. są współwłaścicielkami nieruchomości gruntowej położonej w W., gm. T., oznaczonej w ewidencji gruntów numerem działki (...), o pow. (...) ha, dla której Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim prowadzi księgę wieczystą o numerze (...).

Na nieruchomości nie została jak dotąd wybudowana linia kablowa niskiego napięcia (nn) (...) kV o długości 45 m.(...)w L. nie opracowała dokumentacji projektowej dotyczącej tej linii.

B. K. oraz M. M. nie wyraziły zgody na ustanowienie służebności przesyłu w zakresie linii kablowej niskiego napięcia.

Na działce nr (...), od strony zachodniej wzdłuż betonowego ogrodzenia, zlokalizowane jest inne urządzenie przesyłowe w postaci napowietrznej linii energetycznej średniego napięcia (...) oraz słupowej stacji transformatorowej (...)o nr eksploatacyjnym (...). W dniu 16 czerwca 2010 r. B. K. oraz M. M. ustanowiły na rzecz (...) S.A. w L. służebność przesyłu, polegającą na prawie korzystania z linii średniego napięcia (...) kV oraz stacji transformatorowej.

Mając tak poczynione ustalenia faktyczne Sąd Rejonowy uznał, że wniosek (...)z siedzibą w L. o ustanowienie służebności przesyłu podlega oddaleniu, jako bezzasadny.

Zgodnie z treścią art. 305 ¹ k.c., nieruchomość można obciążyć na rzecz przedsiębiorcy, który zamierza wybudować lub którego własność stanowią urządzenia przesyłowe, prawem polegającym na tym, że przedsiębiorca może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem tych urządzeń (służebność przesyłu).

Jak podkreśla się powszechnie w literaturze przedmiotu, istnieje zasadnicza różnica pomiędzy żądaniem ustanowienia służebności przesyłu urządzenia już wybudowanego oraz urządzenia dopiero projektowanego.

W pierwszym z omawianych wypadków, Sąd związany jest bowiem lokalizacją i parametrami konkretnego urządzenia posadowionego na gruncie oraz nie jest władny do ustanowienia służebności według innego przebiegu niż istniejący. Z tego też względu, roszczenie o ustanowienie służebności przesyłu powstaje z chwilą, gdy przedsiębiorca stał się właścicielem urządzenia przesyłowego.

W wypadku natomiast służebności dotyczącej urządzenia przesyłowego dopiero projektowanego (jeszcze nic istniejącego), zamiar wybudowania urządzeń, o których mowa w art. 49 K.c., powinien być poparty odpowiednim dokumentem (urzędowym lub prywatnym), na przykład decyzją o ustaleniu lokalizacji celu publicznego, decyzją o warunkach zabudowy, umową zawartą z projektantem czy z ewentualnym wykonawcą. W efekcie, roszczenie przedsiębiorcy o ustanowienie służebności przesyłu powstaje z chwilą, z którą zamiar wybudowania urządzenia zostanie udowodniony wyciągiem z planu zagospodarowania przestrzennego, a w braku planu miejscowego - decyzją o ustaleniu lokalizacji celu publicznego. Dodać wypada, iż przedstawiony wyżej pogląd koresponduje z treścią art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. 2018, pozy. 1945), zgodnie z którym inwestycja celu publicznego (a taką jest niewątpliwie budowa przewodów do przesyłania energii elektrycznej - art. 6 ugn) jest lokalizowana na podstawie planu miejscowego, a w przypadku jego braku - w drodze decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Również budowa sieci elektroenergetycznych obejmujących napięcie znamionowe nie wyższe niż 1 kV (a zatem nie wymagająca pozwolenia na budowę), w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wymaga uzyskania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego (art. 50 ust. 2„a” cyt. ustawy).

Odnosząc powyższe uwagi na grunt rozpoznawanej sprawy'’, Sąd Rejonowy stwierdził, iż wnioskodawca, na którym spoczywał w tym względzie ciężar dowodu (art. 6 K.c. w zw. z art. 232 K.p.c. i art. 13 § 2 K.p.c.), nie wykazał zaistnienia przesłanek, uzasadniających ustanowienie na jego rzecz służebności przesyłu projektowanej linii niskiego napięcia (...) kV.

Wnioskodawca nie udowodnił, aby planowana inwestycja zgodna była z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego bądź też — w wypadku jego braku — aby dysponował decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. W szczególności, wnioskodawca nie przedłożył wypisu z planu miejscowego ani decyzji o ustaleniu lokalizacji celu publicznego - co jak już wyżej zasygnalizowano — niezbędne było w odniesieniu do sieci elektroenergetycznych o napięciu znamionowym do (...)kV. W tym stanie rzeczy, w sprawie niniejszej brak było podstaw do oceny legalności planowanej inwestycji z punktu widzenia przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Okoliczność ta wyklucza a limine dopuszczalność ustanowienia służebności przesyłu projektowanego urządzenia, a złożony wniosek czyni przedwczesnym.

Niezależnie od tego zauważyć wypada, iż wnioskodawca - reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika - mimo zobowiązania ze strony Sądu, nie określił w toku postępowania w sposób precyzyjny przebiegu planowanej linii energetycznej (podał jedynie, iż posiadać będzie ona długość „około” 45 m i znajdować się 1, 1-5 m od linii ogrodzenia oraz załączył do akt sprawy częściowo nieczytelną kserokopią mapy z linią nakreśloną flamastrem), nie wskazał jej charakteru i parametrów technicznych (średnicy przewodu, rodzaju materiału, głębokości wykopu itd.) ani nie udowodnił jej „konieczności” dla właściwego korzystania z pozostałych urządzeń (nie wyjaśnił gdzie i do jakich konkretnie odbiorców będzie za jej pomocą przesyłać energię elektryczną oraz dlaczego linii tej nic można posadowić — choćby częściowo — na innej nieruchomości). Celem uczynienia zadość ostatniemu z wymogów, wnioskodawca winien tymczasem przedłożyć mapę z przebiegiem całej linii także poza granicami nieruchomości obciążonej.

Wobec braku jakiejkolwiek dokumentacji projektowej, uznać należało, iż wnioskodawca dysponuje obecnie jedynie ogólną koncepcją wybudowania urządzeń przesyłowych, a nie skonkretyzowanym „zamiarem” w rozumieniu art. 3051 k.c. Lakoniczność uzasadnienia wniosku (a właściwie jego sprzeczność z żądaniem) i związany z nią brak możliwości ustalenia dokładnej lokalizacji i parametrów technicznych linii, uniemożliwiał zarówno Sądowi Rejonowemu, jak i uczestniczkom, merytoryczne ustosunkowanie się do żądania wniosku.

Sąd Rejonowy podkreślił, iż ustanowienie służebności przesyłu bez zgody właściciela nieruchomości stanowi ingerencję w prawo własności chronione przez art. 64 Konstytucji RP, stąd też następować winno jedynie w wypadku obiektywnej i bezwzględnej „konieczności” (o czym stanowi wprost art. 3052 § 1 k.c.), a nie jedynie dla wygody przedsiębiorcy przesyłowego. Okoliczność ta determinuje zatem konieczność restrykcyjnej oceny przesłanek żądania ustanowienia służebności przesyłu projektowanego dopiero urządzenia, w sytuacji, gdy właściciele nieruchomości — jak w sprawie niniejszej — na służebność przesyłu nie wyrażają zgody.

Sąd Rejonowy podniósł, że przedstawionej wyżej oceny nie niweczy nawet ewentualne założenie, iż sprawie niniejszej (...)z siedzibą w L. wnosiła w rzeczywistości o ustanowienie służebności przesyłu „przyłącza” energetycznego (tak żądanie wniosku, bez szerszego uzasadnienia, określiła pełnomocnik wnioskodawcy na rozprawie w dniu 13 sierpnia 2018 r.).

Jak wskazuje się bowiem w orzecznictwie sądowym, instytucja służebności przesyłu nie ) jest właściwa dla zapewniania tytułu prawnego do nieruchomości „przyłączom” do urządzeń przesyłowych.

Do zagadnienia tego w sposób szeroki i frontalny odniósł się Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 15 marca 2018 r., w sprawie III CZP 112/17 wyjaśniając, iż urządzenia doprowadzające do nieruchomości wodę, rozmaite postacie energii lub służące odbieraniu z niej ścieków mogą stanowić elementy sieci oraz przyłącza. Pozyskanie tytułu prawnego do wybudowania przyłączy mieści się w zakresie zadań samego właściciela nieruchomości), który dąży do podniesienia jej wartości i użyteczności, a w tym celu zabiega o tytuły pozwalające mu na wyposażenie jej w odpowiednie urządzenia. Ze względu na skalę takich przedsięwzięć i zakres oddziaływania na stosunki sąsiedzkie za wystarczający do ich zrealizowania można uznać tytuł w postaci służebności gruntowej na rzecz nieruchomości, której wartość lub użyteczność ma być podniesiona w związku z jej ustanowieniem na nieruchomościach sąsiednich, czy choćby na istniejących na nich użytkowaniach wieczystych, nawet jeśli czas trwania obciążenia byłby w efekcie ograniczony czasem trwania użytkowania wieczystego.

Aktualnie przyłącze energetyczne wykonane zostać może na podstawie pozwolenia na budowę (art. 29 Pr. bud.), w trybie zgłoszenia (art. 30 Pr. bud.) oraz w trybie uproszczonym bez zgłoszenia na podstawie art. 29a ustawy z dnia 27 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. 2018, poz. 1202).

W rozpoznawanej sprawie — zakładając ewentualną dopuszczalność ustanowienia służebności przesyłu „przyłącza — wnioskodawca nie przedłożył dokumentów, które umożliwiałyby określenie przebiegu linii (mapa), jej parametrów technicznych, zgodności z siecią uzbrojenia terenu oraz ocenę rzeczywistej potrzeby, dyktowanej zawarciem umowy przyłączeniowej z odbiorcą.

W szczególności, i w tym kontekście nie wiadomo, do jakiego odbiorcy końcowego biec miałoby to przyłącze („szkic” z mapy z k. 28 nie wykracza poza granice działki nr (...)) oraz dlaczego ten wariant lokalizacji urządzenia przesyłowego, jawi się jako „konieczny” w ujęciu art. 3052 § 1 k.c. Mało tego, na rozprawie w dniu 13 sierpnia 2018 r. pełnomocnik wnioskodawcy oświadczyła wprost, iż „nie jest w stanie wyjaśnić, dlaczego linia ta nie moje biec po nieruchomości sąsiedniej’, w tym po nieruchomości odbiorcy końcowego, co powinno wszak być regułą.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Rejonowy wniosek(...)z siedzibą w L. oddalił, jako bezzasadny.

Sąd Rejonowy przez przeoczenie zaniechał formalnego oddalenia wniosku dowodowego wnioskodawcy o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego geodety na okoliczność „określenia przebiegu służebności przesyłu”. Zdaniem Sądu, dowód ten nie miał istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 227 K.p.c. w zw. z art. 13 § 2 K.p.c.) i jako taki podlegał oddaleniu. Zauważyć należy bowiem, iż zadaniem biegłego geodety jest wyłącznie odzwierciedlenie stanu faktycznego istniejącego na gruncie, a nie modelowanie i wypełnianie treścią niezwerbalizowanych oczekiwań wnioskodawcy ( (...) w istocie nic sprecyzowało treści żądanej służebności). Brak jakiejkolwiek dokumentacji projektowej, nawet odwzorowanie służebności na gruncie nie zmieniłoby zapadłego rozstrzygnięcia.

O kosztach postępowania Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 520 § 3 k.p.c. Wnioskodawca powinien zwrócić uczestniczkom poniesione przez nie koszty postępowania — objęte spisem - w wysokości po 408,50 zł (razem 817 zł), na co złożyło się:

- kwota 480 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika będącego adwokatem, wyliczona w oparciu o § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat zri czynności adwokackie (Dz.U. 2015, poz. 1800) w brzmieniu obowiązującym od 27 października 2016 r.;

- kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od dokumentu pełnomocnictwa procesowego;

- kwota 320 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu pełnomocnika na rozprawę w dniach 23 kwietnia 2018 r. 27 czerwca 2018 r. oraz 13 sierpnia 2018 r. samochodem osobowym o poj. silnika 3,5 l.

Mając powyższe na względzie, Sąd Rejonowy orzekł jak w postanowieniu.

Pełnomocnik wnioskodawcy zaskarżył w całości postanowienie.

Zaskarżanemu orzeczeniu zarzucił:

I. naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 217 § 1 w zw. z art. 227 oraz art. 278 § 1 k.p.c. poprzez niezastosowanie i pominięcie dowodu z opinii biegłego ds. geodezji wnioskowanego przez wnioskodawcę w sytuacji, gdy przeprowadzenie rzeczonego dowodu miało znaczenie dla wyjaśnienia istotnych okoliczności sprawy, tj. przebiegu pasa służebności przesyłu i wymagało wiadomości specjalnych uprawnionego geodety,

II. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.: art. 3051 k.c. i art. 3052 k.c. poprzez ich niezastosowanie polegające na odmowie ustanowienia służebności przesyłu w sytuacji gdy właściciele nieruchomości odmówili jej ustanowienia, zaś ustanowienie rzeczonego tytułu prawnego jest konieczne dla realizacji inwestycji polegającej na położeniu kablowej linii niskiego napięcia.

Mając powyższe na uwadze wnosił o:

1) zmianę zaskarżanego postanowienia i uwzględnienie wniosku w całości poprzez ustanowienie służebności przesyłu obciążającej nieruchomość położoną w miejscowości W., gm. T., stanowiącą działkę o nr ewid. (...) (obr. (...)), dla której Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim, V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr (...), w zakresie kablowej linii niskiego napięcia (nn) (...) kV o długości 45 m., polegającej na prawie dostępu do tego urządzenia, korzystania z urządzenia poprzez bieżącą eksploatację, prawo dokonywania kontroli, przeglądów, konserwacji, modernizacji, remontów, usuwania awarii, wymiany w zakresie niezbędnym dla zapewnienia prawidłowego i niezakłóconego działania urządzenia przesyłowego wraz z prawem do wycinki roślinności w pasie zajmowanym przez urządzenie przesyłowe określonym przez biegłego geodetę oraz prawem wejścia i wjazdu na nieruchomość obciążoną odpowiednim sprzętem za wynagrodzeniem na rzecz uczestników w wysokości 1260 zł.,

2) zasądzenie od uczestników na rzecz wnioskodawcy zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego, według norm przepisanych, za obie instancje.

Pełnomocnik uczestniczek wnosił o oddalenie apelacji oraz o zasądzenie od wnioskodawcy solidarnie na rzecz uczestniczek postępowania kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm prawem przewidzianych. 

Sąd Okręgowy zważył, co następuje: apelacja nie jest zasadna.

W ocenie Sądu II instancji zarzut naruszenia przepisów postępowania tj. art. 217 § 1 w zw. z art. 227 oraz art. 278 § 1 k.p.c. poprzez niezastosowanie i pominięcie dowodu z opinii biegłego ds. geodezji nie jest uzasadniony. W tym miejscu podnieść należy, że o wyniku sprawy decyduje prawo materialne, gdyż to ono wyznacza jakie postępowanie dowodowe było konieczne dla dostatecznego wyjaśnienia spornych okoliczności oraz czy przedmiotem dowodu są fakty mające dla sprawy istotne znaczenie (por. art. 217 § 3 KPC, art. 227 KPC). Ponadto (i przede wszystkim) to prawo materialne określa przesłanki (w tym podstawy faktyczne) roszczenia. Postępowanie dowodowe w sprawie jest prowadzone dla stosowania prawa materialnego. Dowody (w tym opinie biegłych) oraz naruszenia prawa procesowego ocenia się przez pryzmat prawa materialnego. To sąd powszechny może uznać, że okoliczności sporne zostały już dostatecznie wyjaśnione i nie wymagają dalszego postępowania. Badanie czy ocena ta jest zasadna zależy od treści prawa materialnego ( por. postanowienie SN z dnia 06.09.2018 r., II UK 408/17, Legalis nr 1823727 ).

Z treści zaś art. 217 § 3 k.p.c. jednoznacznie wynika upoważnienie sądu do pominięcia każdego wniosku dowodowego, który nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Obowiązki sądu w tym zakresie nie obejmują więc powinności uwzględnienia wszelkich wniosków dowodowych na okoliczności co do zasady wpisujące się w podstawę faktyczną powództwa. Granicę czasową w realizacji tego obowiązku stanowi bowiem uzyskanie przez sąd przekonania, że okoliczności takie zostały już dostatecznie wyjaśnione ( por. wyrok SA w Szczecinie z dnia 19.07.2018 r., Legalis).

Dodatkowo zauważyć należy, że zgodnie z art. 227 k.p.c. przedmiotem dowodu mogą być wyłącznie ściśle oznaczone fakty i to posiadające walor istotności dla rozstrzygnięcia sprawy.

Tymczasem z lektury akt sprawy wynika, że wniosek dowodowy złożony przez wnioskodawcę dotyczył wyznaczenia i określenia przebiegu służebności przesyłu.

Trafnie Sąd Rejonowy w swym uzasadnieniu podniósł, że zadaniem biegłego geodety jest wyłącznie odzwierciedlenie ustalonego stanu faktycznego na gruncie. Przeprowadzenie tego dowodu przy braku złożenia przez wnioskodawcę dokumentacji projektowej oraz wymaganych pozwoleń organów administracyjnych nie mogło doprowadzić do uwzględnienia żądania wniosku.

W świetle powyższego nie ma racji autor apelacji, kiedy twierdzi, że przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego geodety miało istotny wpływ na rozstrzygnięcie. Jak słusznie podnosi w odpowiedzi na apelacje pełnomocnik uczestniczek sam zamiar wybudowania urządzenia przesyłowego nie wywołuje żadnych skutków prawnych. Brak przedłożenia przez wnioskodawcę stosownych dokumentów, o których była wyżej mowa wskazuje, iż wniosek o ustanowienie służebności przesyłu jest przedwczesny.

Także nie jest trafny zarzut naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisów prawa materialnego expressis verbis wskazanych w apelacji.

Jak słusznie podniesiono w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia w przypadku służebności urządzenia przesyłowego dopiero projektowanego, zamiar wybudowania urządzeń, powinien być poparty decyzją o ustaleniu lokalizacji celu publicznego, decyzją o warunkach zabudowy, umową zawartą z projektantem czy z ewentualnym wykonawcą. W efekcie, roszczenie przedsiębiorcy o ustanowienie służebności przesyłu powstaje z chwilą, z którą zamiar wybudowania urządzenia zostanie udowodniony wyciągiem z planu zagospodarowania przestrzennego, a w braku planu miejscowego - decyzją o ustaleniu lokalizacji celu publicznego. Stosownie do treści art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. 2018, pozy. 1945), inwestycja celu publicznego jest lokalizowana na podstawie planu miejscowego, a w przypadku jego braku w drodze decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Wnioskodawca w toku procedowania w niniejszej sprawie ograniczył się jedynie do przedstawienia Sądowi kserokopii mapy z naniesioną na niej linią kablową. Nie wskazał parametrów technicznych projektowanej inwestycji, nie udowodnił jej konieczności powstania. Powyższe wskazuje, że wnioskodawca posiada obecnie tylko ogólną koncepcję wybudowania urządzenia przesyłowego, a nie sprecyzowanego zamiaru stosownie do treści art. 305 ¹ k.c.

Zasadnie w ocenie Sądu II instancji w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia sąd meriti podniósł, że ustanowienie służebności przesyłu bez zgody właściciela nieruchomości stanowi ingerencję w prawo własności , które korzysta z ochrony art. 64 Konstytucji. Dlatego można ustanowić służebność przesyłu tylko w przypadku istnienia obiektywnej konieczności, a nie jedynie dla wygody przedsiębiorcy.

Skoro wnioskodawca stosownie do treści art. 6 k.c. nie udowodnił przesłanek koniecznych do ustanowienia na jego rzecz służebności przesyłu projektowanej linii kablowej niskiego napięcia, to zasadnie Sąd Rejonowy wniosek oddalił.

Sąd Okręgowy w pełni podziela rozważania prawne sądu meriti w kwestii dotyczącej ustanowienia służebności przesyłu przyłącza energetycznego. Z tego względu nie ma potrzeby by ponownie w/w argumentację przytaczać.

Z tych wszystkich względów w ocenie Sądu Okręgowego zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego nie jest zasadny i nie może odnieść zamierzonego skutku.

Skoro zarzuty apelacji nie są zasadne dlatego i na podstawie art. 385 k.p.c. Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji. O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono z mocy art. 520 § 3 k.p.c. W sprawie niniejszej występowała sprzeczność interesów stron, dlatego zasądzono od wnioskodawcy na rzecz uczestniczek solidarnie koszty procesu w wysokości wskazanej w sentencji orzeczenia.

SSO Jarosław Gołębiowski

SSA w SO Arkadiusz Lisiecki SSO Dariusz Mizera