Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 grudnia 2022 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:

Sędzia Dariusz Mizera

po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2022 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) w P.

przeciwko (...) SA z siedzibą w S.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 29 sierpnia 2022 roku, sygn. akt I C 1954/21

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od pozwanego (...) SA z siedzibą w S. na rzecz powoda (...) w P. kwotę 1.800,00 zł ( jeden tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu za instancję odwoławczą.

Dariusz Mizera

Sygn. akt II Ca 882/22

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2021 r. powód (...) z siedzibą w P., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wniósł o zasądzenie od pozwanej – (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na swoją rzecz kwoty 20.912 zł tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego w związku ze szkodą z dnia (...) r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 22 października 2021 r. do dnia zapłaty, a także kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych .

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz
o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Pozwana zakwestionowała długość okresu najmu pojazdu zastępczego oraz wysokość stawki dobowej. Strona pozwana podniosła, że szkoda została zgłoszona przez powoda dopiero w dniu 1 lipca 2021 r. natomiast umowa najmu pomiędzy powodem a poszkodowanym została zawarta już w dniu 19 maja 2021r., wobec powyższego strona pozwana nie może ponosić odpowiedzialności za poniesione koszty najmu wobec braku wiedzy o szkodzie. Nadto zdaniem pozwanej poszkodowany miał możliwość skorzystania z oferty najmu bezgotówkowego w wypożyczalni współpracującej
z zakładem ubezpieczeń, lecz z tej oferty nie skorzystał naruszając obowiązek minimalizacji szkody.

W dniu 6 grudnia 2021 r. powód dokonał przedmiotowej zmiany powództwa, wnosząc dodatkowo o zasądzenie kwoty 984 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego (łącznie 21.896 zł) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 22 października 2021 r. do dnia zapłaty.

Wyrokiem z dnia 29 sierpnia 2022 r. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim

po rozpoznaniu sprawy z powództwa (...) w P. przeciwko (...) S.A. z siedzibą w S. o odszkodowanie

zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwoty:

a)  21.986,00 zł (dwadzieścia jeden tysięcy dziewięćset osiemdziesiąt sześć złotych)
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 22 października 2021 r. do dnia zapłaty;

b)  4.712,00 zł (cztery tysiące siedemset dwanaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty, w tym kwotę 3.600,00 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Podstawą rozstrzygnięcia były przytoczone poniżej ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego.

W dniu (...) r. na terenie parkingu magazynów (...) w miejscowości R. doszło do zdarzenia, w wyniku którego powstała szkoda w pojeździe marki M. o nr rejestracyjnym (...), którego właścicielem był Y. R..

Poszkodowany nie znał sprawcy zdarzenia, o uszkodzeniu pojazdu dowiedział się od ochroniarza pracującego na terenie magazynów (...). Okoliczności zdarzenia i jego sprawcę ustalała Policja na podstawie monitoringu. Poszkodowany zgłosił szkodę do swojego ubezpieczyciela - (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą
w W. w ramach bezpośredniej likwidacji szkody. Szkoda została zarejestrowana pod nr (...).

Y. R. zawarł w dniu 19 maja 2021 r. z (...) w P. umowę najmu pojazdu zastępczego na czas trwania likwidacji szkody. Przy czym poszkodowany w okresie od 19 maja 2021 r. do 13 czerwca 2021 r. wynajmował od powoda pojazd marki M. (...), a w okresie od 13 czerwca 2021 r. do 15 września 2021r. pojazd marki T. (...). Stawka dobowa najmu wynosiła 160 zł netto (196,80 zł brutto). Łączny okres trwania najmu wyniósł 120 dni, a jego koszt 23.616 zł brutto. Poszkodowany nie miał możliwości zastąpienia uszkodzonego pojazdu innym pojazdem.

W dniu 19 maja 2021 r. Y. R. zawarł z (...) w P. umowę cesji wierzytelności – prawa do zwrotu kosztów z tytułu najmu pojazdu zastępczego przysługującą poszkodowanemu wobec pozwanej zakładu ubezpieczeń z tytułu odszkodowania OC za szkodę w pojeździe marki M. o nr rejestracyjnym (...).

Pismem z dnia 18 czerwca 2021 r. (...) Spółki Akcyjnej
z siedzibą w W. poinformował poszkodowanego, iż koszty naprawy pojazdu przekroczą jego wartość rynkową, a przewidywana wysokość odszkodowania wynosi 5.900 zł brutto.

Decyzją z dnia 29 czerwca 2021 r. (...) Spółki Akcyjnej
z siedzibą w W. odmówił wypłaty odszkodowania, z uwagi na brak ustaleń
w przedmiocie odpowiedzialności sprawcy szkody – nieukaranie sprawcy mandatem karnym. Jednocześnie ubezpieczyciel ustalił i wskazał poszkodowanemu, że sprawcą zdarzenia był kierujący pojazdem marki (...) o nr rejestracyjnym (...), który posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej zawarte z (...) Spółką Akcyjnej z siedzibą w S., potwierdzone polisą nr (...).

W dniu 30 czerwca 2021 r. powód zgłosił szkodę pozwanej (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S., który zarejestrował ją pod nr (...). Powód zwrócił się do pozwanej o podstawienie pojazdu zastępczego w ciągu 24 godzin oraz skontaktowanie się w tym celu pod wskazany nr telefonu. W przeciwnym wypadku najem pojazdu będzie kontynuowany na zasadach rynkowych.

W dniu 12 lipca 2021 r. pozwana wysłała do powoda informację o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego, stawkach dobowych za najem oraz zasadach weryfikacji kosztów najmu pojazdu w przypadku wynajęcia pojazdu we własnym zakresie. Pozwana oświadczyła, że w przypadku zgłoszenia zainteresowania najmem pojazdu zastępczego od ubezpieczyciela, informacja zostanie przekazana wypożyczalni współpracującej z ubezpieczycielem, która skontaktuje się telefonicznie i udzieli w tym zakresie niezbędnych informacji. Poszkodowany będzie miał możliwość samodzielnego skontaktowania się z wypożyczalnią.

Pozwana nie podstawiła pojazdu zastępczego, nie przedstawiła oferty najmu oraz danych wypożyczalni oferujących wynajęcie pojazdu.

W dniu 13 lipca 2021 r. pozwana poinformowała powoda, że oszacowany koszt naprawy pojazdu może przekroczyć wartość rynkową pojazdu i szkoda zostanie rozliczona jako tzw. szkoda całkowita, a także o wstępnej wysokości odszkodowania w kwocie 8.260 zł brutto. Jednocześnie pozostałości pojazdu zostały wystawione przez pozwaną na aukcje internetową, a najwyższa oferta wyniosła 2.400 zł brutto.

Decyzją z dnia 15 lipca 2021 r. pozwana odmówiła wypłaty odszkodowania, ze względu na nieustalenie osoby odpowiedzialnej za uszkodzenie pojazdu. Kierujący pojazdem (...) o nr rej. (...) nie przyznał się do zdarzenia.

Wyrokiem z dnia 1 września 2021 r. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim VII Wydział Karny uznał, że kierujący pojazdem (...) o nr rej. (...) w dniu (...). doprowadził do kolizji z zaparkowanym pojazdem poszkodowanego

Decyzją z dnia 13 września 2021 r. pozwana przyznała odszkodowanie z tytułu szkody całkowitej w pojeździe marki M. o nr rejestracyjnym (...) w kwocie 8.260 zł brutto.

W dniu 14 września 2021 r. poszkodowany otrzymał odszkodowanie z tytułu szkody całkowitej oraz zbył pozostałości pojazdu.

W dniu 15 września 2021 r. poszkodowany dokonał zakupu nowego pojazdu.

W dniu 22 września 2021 r. powód wystawił na rzecz poszkodowanego fakturę VAT za najem pojazdu zastępczego w kwocie 23.616 zł brutto (120 dni x 196,80 zł) i wezwał pozwaną do zapłaty.

Decyzją z dnia 22 września 2021 r. pozwana przyznała odszkodowanie z tytułu najmu pojazdu zastępczego w kwocie 1.720 zł brutto. Za uzasadniony okres najmu pozwana uznała 20 dni, w tym 13 dni od dnia zgłoszenia szkody do oględzin i przekazania wyliczenia szkody oraz czas organizacyjny 7 dni. Pozwana zweryfikowała stawkę dobową najmu do kwoty 86 zł brutto (dla klasy pojazdu B).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dowodów
z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, w tym znajdujących się
w aktach szkody, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń
w nich zawartych nie budziła wątpliwości Sądu i nie była kwestionowana przez strony.

Ustaleń faktycznych w sprawie Sąd dokonał również na podstawie zeznań świadka Y. R., jak również wyjaśnień powoda P. N., które w sposób spójny odzwierciedlały przebieg postępowania likwidacyjnego, w tym okoliczności zgłoszenia szkody, jak i zawarcia umowy najmu pojazdu zastępczego oraz okoliczność braku przedstawienia oferty najmu przez ubezpieczyciela i wypożyczalnie z nim współpracujące.

Na rozprawie w dniu 6 kwietnia 2022 r. Sąd pominął wniosek powoda o zobowiązanie strony pozwanej do przedłożenia umów o współpracę z wypożyczalniami pojazdów zastępczych na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 i 5 k.p.c. Wobec niewykazania przez pozwaną przedstawienia skutecznej oferty najmu okoliczność, na którą powołuj się powód jest nieistotna dla rozstrzygnięcia sprawy.

Postanowieniem z dnia 29 sierpnia 2022 r. na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 i 5 k.p.c. Sąd pominął wniosek dowodowy zawarty w piśmie procesowym powoda (k.79) o dopuszczenie dowodu z korespondencji z policją na okoliczność prób ustalenia sprawcy zdarzenia. Okoliczności te nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Ubezpieczyciel w ramach swej odpowiedzialności gwarancyjnej obowiązany jest we własnym zakresie przy wykorzystaniu wyspecjalizowanej kadry, a także w razie konieczności przy pomocy podmiotów zewnętrznych, zlikwidować szkodę w zakreślonym przepisami terminie. Przepisy nie uprawniają przy tym ubezpieczyciela do biernego oczekiwania przez zakład ubezpieczeń na zakończenie postępowania karnego potwierdzającego winę sprawcy szkody.

W takich realiach Sąd uznał powództwo za uzasadnione w całości.

Roszczenie strony powodowej znajduje swoje oparcie w umowie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego obejmującej odpowiedzialność sprawcy szkody z dnia (...) r. Pozwana jako ubezpieczyciel ponosi wobec poszkodowanego odpowiedzialność o charakterze gwarancyjnym, której zakres pozostaje wyznaczony odpowiedzialnością cywilną posiadacza pojazdu.

Wskazać należy, że powód uzyskał wobec strony pozwanej roszczenie odszkodowawcze na skutek umowy przelewu wierzytelności zawartej w dniu 19 maja 2021r. między powodem jako nabywcą wierzytelności aY. R. jako zbywcą wierzytelności z tytułu odszkodowania za najem pojazdu zastępczego w związku z wypadkiem ubezpieczeniowym z dnia (...) r. Podstawę prawną cesji wierzytelności stanowi art. 509 § 1 i 2 k.c. Strona pozwana nie kwestionowała w toku postępowania okoliczności faktycznych stanowiących podstawę ustalenia, że powodowi w niniejszej sprawie przysługuje legitymacja czynna. W ocenie Sądu doszło do ważnego zawarcia umowy cesji i wywołała ona skutki prawne, dlatego też powód był uprawniony do dochodzenia uzupełniającej kwoty odszkodowania za szkodę w postaci kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Podstawą prawną roszczenia skierowanego przeciwko pozwanej był art. 822 § 1 i 2 k.c. oraz przepisy ustawy z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2214 ze zm., dalej: u.u.o., UFG i PBUK), znajdujące zastosowanie do odpowiedzialności ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń wyznaczona jest, poza treścią art. 822 § 1 i k.c., także treścią art. 34 ust. 1, art. 35 oraz art. 36 ust. 1 u.u.o., UFG i PBUK. Zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń limituje wyrażona w art. 361 § 1 k.c. zasada adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy zdarzeniem, z którego szkoda wynikła a szkodą, przy czym poszkodowany uprawniony jest do jej pełnej rekompensaty. Odpowiedzialność ubezpieczyciela za szkodę ogranicza się wyłącznie do świadczenia pieniężnego (art. 822 § 1 k.c.). Poszkodowany uprawniony jest do żądania odszkodowania bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń (art. 822 § 4 k.c., art. 19 ust. 1 u.u.o., UFG i PBUK).

Normą prawną limitującą odpowiedzialność sprawcy szkody jest art . 361 § 1 i § 2 k.c., z którego wynika, iż zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynika. Naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby szkody mu nie wyrządzono. Ponadto w art. 363 § 1 i § 2 k.c. określono, iż naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. A jeżeli naprawa ma nastąpić w pieniądzu, to co do zasady wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen
z daty ustalenia odszkodowania.

W uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 17 listopada 2011r. (III CZP 5/11 OSNC 2012, Nr 3, poz. 28) Sąd Najwyższy wyraził pogląd, iż odpowiedzialność ubezpieczyciela
z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego, niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego. Nie wszystkie wydatki, pozostające
w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym, mogą być refundowane, istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów (art. 354 § 2, art. 362 i 826 § 1 k.c.). Na dłużniku ciąży w związku z tym obowiązek zwrotu wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, niedających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika. Za celowe
i ekonomicznie uzasadnione mogą być – co do zasady – uznane wydatki poniesione na najęcie pojazdu zastępczego tego samego typu co uszkodzony i na czas niezbędny do naprawy albo zakupu nowego pojazdu.

Odnosząc się do kwestii długości trwania okresu najmu Sąd uznał, że poszkodowanemu przysługiwał pojazd zastępczy od chwili zawarcia umowy najmu pojazdu zastępczego, tj. od dnia 19 maja 2021 r. do dnia 15 września 2021 r. (120 dni). Początkowa data wiąże się z chwilą powstania szkody w majątku poszkodowanego polegająca na niemożliwości korzystania
z dotychczasowego pojazdu. Z kolei, zakończenie okresu najmu pojazdu zastępczego należało wiązać nie tyle z chwilą wypłaty na rzecz poszkodowanego odszkodowania z tytułu szkody całkowitej, ale okres ten należało wydłużyć o czas niezbędny na tzw. zagospodarowanie pozostałości powypadkowych i nabycia nowego pojazdu (por. uchwała Sądu Najwyższego
z dnia 22 listopada 2013 r., III CZP 76/13, LEX nr 1392609). Praktyka sądów powszechnych, którą akceptuje także tutejszy Sąd, wskazuje, że czas ten wynosi zwyczajowo 7 dni.
W niniejszej sprawie, odszkodowanie z tytułu szkody całkowitej zostało na rzecz poszkodowanego wypłacone w dniu 14 września 2021 r. i od następnego dnia należało doliczyć kolejnych 7 dni na podjęcie czynności zmierzających do zakupu nowego pojazdu. Co znamienne, powód nabył pojazd w dniu 15 września 2021 r. i tego samego dnia zwrócił powodowi pojazd zastępczy.

Zarzut pozwanej o braku odpowiedzialności za poniesione koszty najmu pojazdu zastępczego w okresie od 19 maja 2021 r. do 1 lipca 2021 r. z uwagi na brak wiedzy o szkodzie nie zasługiwał na uwzględnienie. Bezspornie poszkodowany wobec nieustalenia sprawcy zdarzenia zgłosił szkodę do swojego ubezpieczyciela – (...) Spółki Akcyjnej w W., w ramach bezpośredniej likwidacji szkody. Podstawę prawną działań podejmowanych przez (...) Spółki Akcyjnej w W. stanowił art. 4 ust. 10 ustawy z dnia 11 września 2015 roku o działalności ubezpieczeniowej
i reasekuracji (tj: Dz. U. z 2018 roku, poz. 999 ze zm.), zgodnie z którym zakład ubezpieczeń może – również na wniosek uprawnionego z umowy ubezpieczenia – podjąć się wykonania czynności ubezpieczeniowych związanych z ustalaniem przyczyn i okoliczności zdarzeń losowych, ustalaniem wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań, a także ich wypłacenia – i to również w przypadku, gdy umowy te zawarte są z innym zakładem ubezpieczeń. Jednakowoż umowa tzw. bezpośredniej likwidacji szkody nie ma wpływu na ustalenie odpowiedzialności za zdarzenie drogowe. Przyjmuje się w orzecznictwie, że w przypadku bezpośredniej likwidacji szkody na podstawie umowy łączącej poszkodowanego
z ubezpieczycielem, zobowiązanym do naprawienia szkody wobec poszkodowanego wciąż pozostaje sprawca kolizji (w ramach odpowiedzialności deliktowej) oraz jego ubezpieczyciel od odpowiedzialności cywilnej w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej za szkodę (por. Sąd Okręgowy w Suwałkach w wyroku z dnia 15 października 2018 roku, sygn. akt I Ca 374/18; Sąd Okręgowy w Łomży w wyroku z dnia 03 listopada 2016 roku, sygn. akt I Ca 340/16; Sąd Okręgowy w Sieradzu w wyroku z dnia 25 stycznia 2017 roku, sygn. akt I Ca 520/16). Pozwana ponosi odpowiedzialność za skutki zdarzenia z dnia (...) r. od dnia zaistnienia szkody.

Ponadto w ocenie Sądu, oczekiwanie przez pozwaną z wypłatą odszkodowania za szkodę całkowitą w pojeździe na wyrok sądu w zakresie ustalenia sprawcy zdarzenia i tym samym przedłużenia trwania najmu pojazdu zastępczego obciąża stronę pozwaną. Po otrzymaniu zawiadomienia o wypadku zakład ubezpieczeń obowiązany jest do ustalenia przesłanek swojej odpowiedzialności oraz do zbadania okoliczności dotyczących wysokości szkody. Tego obowiązku, należącego do istoty działalności ubezpieczeniowej, której ubezpieczyciel nie może przerzucić na inne podmioty. W szczególności nie może on biernie odczekiwać na wynik postępowania karnego dotyczącego zdarzenia wywołującego odpowiedzialność ubezpieczeniową, a jeżeli tak postąpi, to narazi się na odpowiedzialność wobec wierzyciela za zwłokę w wykonaniu zobowiązania (por. wyrok Sądu Najwyższego
z dnia 16 grudnia 2011 r., sygn. V CSK 38/11, LEX nr 1129170).

Mając na uwadze powyższe, uzasadniony okres najmu pojazdu zastępczego w przedmiotowej sprawie wynosił 120 dni i obejmował on okres od dnia 19 maja 2021 r. do dnia 15 września 2021 r.

Strona pozwana nie kwestionowała rynkowości stawki zastosowanej przez powoda,
a jedynie fakt, że poprzez brak jakiejkolwiek współpracy z ubezpieczycielem, poszkodowany nie zdecydował się na wynajęcie pojazdu zastępczego od pozwanej w oferowanej cenie (k. 54). Sąd zważył jednak, iż o ile poszkodowany zgłaszając szkodę zwrócił się do ubezpieczyciela
o podstawienie pojazdu zastępczego, o tyle pozwana, wbrew spoczywającemu na nim ciężarowi dowodu, po pierwsze nie wykazał, aby przedstawił poszkodowanemu ofertę najmu pojazdu zastępczego, lub aby odesłał poszkodowanego do podmiotu oferującego
w porozumieniu z nim najem pojazdów zastępczych w oferowanej stawce, a po wtóre
i najważniejsze, aby podstawił pojazd zastępczy. Wszelkie braki dowodowe we wskazanym zakresie, które nie pozwalają na poczynienie stanowczych ustaleń w zakresie treści propozycji, jak i chwili poinformowania obciążają pozwaną. Powoływanie się przez pozwaną na fakt przyczynienia się przez poszkodowanego do zwiększenia rozmiaru szkody tylko z uwagi na przesłanie (w dniu 12 lipca 2021 r.) standardowej informacji o akceptowanych stawkach najmu pojazdu zastępczego i istnieniu możliwości najmu nie może odnieść skutku w konfrontacji
z brakiem jakiegokolwiek dalszego działania ze strony ubezpieczyciela. Sam tylko mechanizm przedstawienia informacji o określonej treści, to zdecydowanie za mało, aby przyjąć, że poszkodowany zwiększył rozmiar szkody zawierając umowę z podmiotem nie współpracującym z ubezpieczycielem i po stawce wyższej niż wskazana w przesłanym piśmie. W ocenie Sądu poszkodowany był uprawniony do wynajęcia pojazdu zastępczego po stawkach, takich jakie funkcjonują u podmiotów prywatnych, skoro nie otrzymał realnej możliwości najmu pojazdu zastępczego od pozwanej.

Ponadto pozwana nie wykazała, aby stawka najmu zastosowana przez powoda była stawką nierynkową, rażąco wygórowaną. W związku z tym Sąd uznał, że dobowa stawka najmu zastosowana przez powoda w zawartej z poszkodowanym umowie najmu pojazdu (160 zł netto/198,60 zł brutto) mając na uwadze klasę (kategorię) pojazdu i pozostałe warunki najmu, w ocenie Sądu nie była stawką rażąco wygórowaną, tym bardziej, że powód wskazał jak kształtują się stawki w innych wypożyczalniach działających w miejscu najmu w dniu szkody, a pozwana przedłożonych przez powoda cenników nie kwestionowała. Zatem
w okolicznościach sprawy powód był uprawniony do żądania zwrotu koszt najmu pojazdu zastępczego uwzględniwszy stawkę oraz warunki przez niego zaoferowane.

Mając powyższe na uwadze, Sąd za uzasadnione uznał żądanie zapłaty na rzecz powoda kosztów najmu pojazdu zastępczego za okres od 19 maja 2021 r. do 15 września 2021 r., to jest za 120 dni przyjmując za rynkową i ekonomicznie uzasadnioną stawkę 160 zł netto (196,80 zł brutto) za dobę najmu pojazdu, co dało łączną kwotę 23.616 zł brutto. W ramach postępowania likwidacyjnego pozwana dotychczas wypłaciła kwotę 1.720 zł, do zapłaty pozostaje 21.896 zł, którą to kwotę Sąd zasądził od (...) Towarzystwa (...) z siedzibą w S. na rzecz powoda wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 22 października 2021 r. do dnia zapłaty w punkcie a) wyroku.

W przedmiocie odsetek za opóźnienie Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w związku z uprzednim zgłoszeniem pozwanej przez powoda roszczenia w zakresie najmu pojazdu zastępczego w dniu 22 września 2021 r. (k. 17-18), uznając w konsekwencji w myśl art. 817 § 1 k.c. oraz art. 14 ust. 1 u.u.o., UFG i PBUK, że domaganie się objętej żądaniem pozwu kwoty wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie tj. po upływie 30 dni od wezwania, było uzasadnione.

Wyrok w niniejszej sprawie został wydany na posiedzeniu niejawnym w trybie art. 15zzs ² ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych
z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374; t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1842), zgodnie z którym jeżeli w sprawie rozpoznawanej według przepisów k.p.c. postępowanie dowodowe zostało przeprowadzone w całości, sąd może zamknąć rozprawę i wydać orzeczenie na posiedzeniu niejawnym po uprzednim odebraniu od stron lub uczestników postępowania stanowisk na piśmie.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 §1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Strona powodowa wygrała proces w całości, a na należne jej koszty złożyły się: opłata sądowa od pozwu w kwocie 1.095 zł (art. 13 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, Dz.U. 2005 Nr 1667 poz. 1398 z pozn. zm.), opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz kwota 3.600 złotych tytułem wynagrodzenia pełnomocnika procesowego będącego radcą prawnym (§ 2 pkt
5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych, Dz.U. 2015 poz. 1804 z pozn. zm.).

W konsekwencji Sąd w punkcie b) wyroku zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 4.712 zł tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty (art. 98 § 1 ¹ k.p.c.).

Apelację od powyższego orzeczenia wywiodła strona pozwana zaskarżając wyrok w części tj. co do pkt a) ponad kwotę 1.329,60 zł czyli co do kwoty 20.656,40 zł oraz co do pkt. b ) w całości.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:

1. naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.: art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 232 k.p.c. - poprzez ;

a) brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego poprzez zaniechanie prawidłowej i zgodnej z zasadami logiki i doświadczenia życiowego oceny faktu wynikających z dokumentu z akt szkody powołanego w odpowiedzi na pozew w postaci korespondencji mailowej Pozwanej z dnia 12 lipca 2021 roku z informacją o propozycji zorganizowania najmu pojazdu zastępczego przez ubezpieczyciela, z której wynika, że informacje te zostały udzielone Powodowi , który wynajmował pojazd użytkownikowi Y. R. i był uprawniony z umowy cesji zawartej z użytkownikiem pojazdu, co miało istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy wobec wywiązania się Pozwanej z obowiązku złożenia propozycji najmu pojazdu zastępczego podmiotowi działającemu w imieniu użytkownika pojazdu i tym samym użytkownikowi pojazdu , a mimo to wadliwe uznanie Sądu, że takowa propozycja nie była wystarczająca dla zminimalizowania szkody,

b) brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego poprzez zaniechanie uwzględnienia faktu wynikającego z dokumentu z akt szkody w postaci korespondencji mailowej Pozwanej z dnia 1 lipca 2021 roku dotyczącego zgłoszenia szkody ( Sąd wadliwie przyjmuje datę 30 czerwca 2021 roku ) ,a zatem zgłoszenia szkoda po 44 dniach od jej zaistnienia, co miało istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy wobec faktu braku wiedzy Pozwanej o zaistnieniu szkody przez okres 44 dni oraz w związku
z tym braku możliwości złożenia propozycji najmu pojazdu zastępczego podmiotowi działającemu w imieniu poszkodowanego i tym samym braku odpowiedzialności gwarancyjnej pozwanej w tym okresie.

c) poprzez pominięcie przez Sąd faktu wynikającego z zeznań użytkownika pojazdu,
o tym, że nie otrzymał od Powoda działającego w jego imieniu informacji przekazanej temu ostatniemu o możliwości najęcia pojazdu zastępczego za pośrednictwem ubezpieczyciela , oraz poinformowanie poszkodowanego przez Powoda ,że wynajęcie pojazdu jest za darmo jak też ,że on będzie dokonywał wszystkich formalności w toku likwidacji szkody ( zeznania świadka Y. R. na terminie rozprawy w dniu
6 kwietnia 2022 r.. protokół, k. 97-98 czas 00:00:01 - 00:44:45 ) wskutek czego zaniechanie ustalenia przez Sąd ,że wyłącznie wskutek zaniechania Powoda poszkodowany nie otrzymał informacji o możliwości organizacji najmu za pośrednictwem pozwanej, co miało istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy wobec faktu ,że użytkownik pojazdu poszkodowany nie miał wiedzy o możliwości wynajęcia pojazdu przy pomocy pozwanej wyłącznie wskutek zaniechania Powoda,

d) poprzez przez naruszenie zasad doświadczenia życiowego i zasady logicznego rozumowania skutkujące błędną oceną przez Sąd Rejonowy faktu . że w sprawie sporna była zasada odpowiedzialności oraz faktu dokonania odmowy wypłaty odszkodowania zarówno w toku bezpośredniej likwidacji szkody przez (...) S.A., oraz przez Pozwanego, co miało istotny wpływ na wynik sprawy gdyż wbrew stanowisku Sądu
I instancji w sytuacji spornej zasady odpowiedzialności nic nie stało na przeszkodzie aby poszkodowany już od dnia 18 czerwca 2021 roku podjął działania dla zbycia pojazdu i nabycia innego i okres najmu 20 dni uznany przez Pozwaną był okresem wystarczającym na takie działanie i wyeliminowanie negatywnego następstwa w postaci braku możliwości korzystania z pojazdu zakupionego w miejsce zbytego ,

e) poprzez przez naruszenie zasad doświadczenia życiowego i zasady logicznego rozumowania skutkujące błędną oceną przez Sąd Rejonowy faktu otrzymania w dniu 18 czerwca 2021 roku przez użytkownika pojazdu za pośrednictwem Powoda informacji
o braku ekonomicznej opłacalności naprawy i wskutek tego wadliwe uznanie przez Sąd, że okoliczność ta nie miała znaczenia dla możliwości podjęcia czynności dla zagospodarowania pojazdu uszkodzonego i decyzji o nabyciu innego pojazdu ,

f) pominięciu przez Sąd 1 instancji faktu wynikającego z wiadomości mailowej z dnia 12.07.2021 roku powołanej jako dowód w odpowiedzi na pozew, którą otrzymali zarówno użytkownik pojazdu jak i działający w imieniu poszkodowanego Powód o tym, że pojazd został wystawiony na giełdę internetową, a uzyskana oferta zakupu wyniosła 2400 zł oraz, że w celu sprzedaży pojazdu za wskazaną cenę należy skontaktować się bezpośrednio z operatorem aukcji, tj.: (...) Sp. z o.o., ul. (...), Budynek (...) tel. (...), (...)co miało istotny wpływ na dokonanie oceny możliwości zagospodarowania pozostałości pojazdu i tym ocenie przez Sąd normatywnie uzasadnionego okresu najmu pojazdu zastępczego,

j) poprzez przez naruszenie zasad doświadczenia życiowego i zasady logicznego rozumowania skutkujące błędnym uznaniem przez Sąd Rejonowy, że Poszkodowany użytkownik pojazdu w przypadku szkody całkowitej, nie ma obowiązku podejmowania czynności w kierunku nabycia innego pojazdu i angażowania prywatnych środków finansowych na zakup auta, i uzasadnionym jest oczekiwanie przez użytkownika pojazdu na przyjęcie odpowiedzialności przez Pozwaną mimo spornej zasady odpowiedzialności i w konsekwencji wadliwe uznanie, że za uzasadniony okres najmu należny uznać cały okres, w którym wyłącznie wskutek zaniechania użytkownika pojazdu nie był w stanie zagospodarować uszkodzonego pojazdu i dokonać zakupu innego pojazdu za stosunkowo niewielką kwotę,

k) poprzez przez naruszenie zasad doświadczenia życiowego i zasady logicznego rozumowania skutkujące błędnym uznaniem przez Sąd 1 instancji, że uzasadnionym jest ponoszenie kosztów najmu pojazdu zastępczego w kwocie wielokrotnie przewyższającej wartość pojazdu w sytuacji gdy przy prawidłowej ocenie materiału dowodowego należało przyjąć, iż nikt rozsądnie gospodarujący swoimi zasobami finansowym i podejmujący racjonalne ekonomicznie decyzje nie wynajmowałby pojazdu za kwotę bliską 23.000 zł mając wiedzę już po kilku dniach od zgłoszenia szkody ,że naprawa pojazdu jest ekonomicznie nieuzasadniona,

a w konsekwencji naruszenie:

a) art. 100 zd. pierwsze k.p.c. w zw. z art. 113 ust, 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r.
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (dalej u.k.s.c.) - poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i obciążenie pozwanej kosztami procesu na rzecz powoda oraz nieuiszczonymi kosztami sądowymi w kwotach wskazanych w wyroku, w sytuacji gdy przy prawidłowym rozstrzygnięciu Powód winien zostać obciążony kosztami procesu na rzecz pozwanego i nie uiszczonymi kosztami sądowymi

2. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

a) art. 354 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (dalej k.c.) - poprzez jego niezastosowanie i w konsekwencji uznanie, że nie naruszało zasady minimalizacji szkody zachowanie się użytkownika pojazdu , który od dnia 18 czerwca 2021 wiedząc o nieopłacalności naprawy pojazdu nie podejmuje czynności dla zagospodarowania pozostałości pojazdu i ewentualnie pozyskania środków na zakup innego pojazdu, w sytuacji spornej zasady odpowiedzialności pozwanej w przypadku gdy prawidłowa ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, prowadzi do wniosku, że pojazd mógł zostać zbyty w stanie uszkodzonym już w okresie kilku od dnia zgłoszenia szkody, stąd ekonomicznie uzasadnionym była kwota kosztów najmu pojazdu zastępczego w wysokości pokrytej przez Pozwaną czyli za okres 20 dni od, co przemawia za uznaniem, że Sąd I instancji w sposób nieuprawniony obciążył Pozwaną kwotą w wysokości wskazanej w wyroku, w sytuacji, gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy dowodzi okoliczności przeciwnej,

b) art. 354 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (dalej k.c.) - poprzez jego niezastosowanie i w konsekwencji uznanie, że nie naruszało zasady minimalizacji szkody zachowanie się użytkownika pojazdu w postaci zwłoki w zgłoszeniu szkody
o 44 dni, która to nieuzasadniona zwłoka poszkodowanego nie może skutkować obciążeniem ubezpieczyciela kosztami najmu powstałymi przed okresem, w którym dowiedział się on o powstaniu szkody, gdyż tej sytuacji pozwany bez swojej winy nie mógł podjąć stosowanych czynności w celu rozpoczęcia procesu likwidacji szkody, oraz że samo tylko przedstawienie informacji możliwości najmu pojazdu przez Pozwaną
o określonej treści, to zdecydowanie za mało, aby przyjąć, że poszkodowany zwiększył rozmiar szkody zawierając umowę z podmiotem nie współpracującym
z ubezpieczycielem i po stawce wyższej niż wskazana w przesłanym piśmie, co miało istotny wpływ na wynik sprawy gdyż przemawia za uznaniem, że Sąd I instancji
w sposób nieuprawniony obciążył Pozwaną kwotą w wysokości wskazanej w wyroku, w sytuacji, gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy dowodzi okoliczności przeciwnej

c) art. 361 § 1 k.c. w zw. z art. 362 k.c. - poprzez ich nieprawidłowe zastosowanie
i w konsekwencji uznanie, że koszty najmu pojazdu zastępczego w kwocie przewyższającej koszty najmu pojazdu, jakie pokryła Pozwana za okres 20 dni i po stawce proponowanej przez Pozwaną pozostają w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem, w sytuacji, gdy koszty te wynikają z nie pozostających w związku przyczynowym ze szkodą działań poszkodowanego i upoważnionych przez poszkodowanego podmiotów w tym Powoda , oraz wadliwej przyjęcie przez Sąd
I instancji, że samo tylko przedstawienie informacji możliwości najmu pojazdu przez Pozwaną o określonej treści, to zdecydowanie za mało, aby przyjąć, że poszkodowany zwiększył rozmiar szkody zawierając umowę z podmiotem nie współpracującym
z ubezpieczycielem i po stawce wyższej niż wskazana w przesłanym piśmie , co miało istotny wpływ na wynik sprawy gdyż przemawia za uznaniem, że Sąd I instancji
w sposób nieuprawniony obciążył Pozwaną kwotą w wysokości wskazanej w wyroku, w sytuacji, gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy dowodzi okoliczności przeciwnej

d) art. 361 § 1 k.c. w zw. z art. 362 k.c. - poprzez ich wadliwą wykładnię i w konsekwencji uznanie, że za uzasadniony okres najmu pojazdu należy uznać okres od 19 maja 2021r. do 15 września 2021 r., to jest za 120 dni , który to okres uznany przez Sąd nie pozostaje żadnym razie w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem, w sytuacji gdy wynajmowanie pojazdu w tym okresie było wyłącznie decyzją użytkownika pojazdu
i reprezentującego go w toku likwidacji szkody Powoda zawodowo trudniącego się najem pojazdu na podstawie cesji i mającego w tym interes finansowy,

e) art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (dalej ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych) - poprzez ich błędną wykładnię wskutek czego obciążenie pozwanej obowiązkiem zapłaty odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego w wysokości wskazanej
w wyroku, w sytuacji, gdy koszty te jako nie pozostające w związku przyczynowy ze szkodą nie były celowe i ekonomicznie uzasadnione, a w konsekwencji nie są objęte odpowiedzialnością pozwanej z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego;

f) art. 6 k.c. - poprzez jego nieprawidłowe zastosowanie i w konsekwencji pominięcie, że to nie na pozwanej a na powodzie dochodzącym roszczenia o zwrot kosztów najmu pojazdu spoczywa ciężar wykazania, że koszty najmu ustalone przez Powoda są celowe i ekonomicznie uzasadnione, jako że to powód wywodzi z tej okoliczności skutki prawne; wobec czego wadliwe przyjęcie przez Sąd I instancji, że samo tylko przedstawienie informacji możliwości najmu pojazdu przez Pozwaną o określonej treści, to zdecydowanie za mało, aby przyjąć, że poszkodowany zwiększył rozmiar szkody zawierając umowę z podmiotem nie współpracującym z ubezpieczycielem i po stawce wyższej niż wskazana w przesłanym piśmie,

Powołując się na powyższe zarzuty skarżący wnosił o :

1. zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa co do kwoty 20.656.40 zł i rozstrzygnięcie o kosztach procesu i nieuiszczonych kosztach sądowych stosownie do wyniku procesu:

2. zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania przed Sądem 11 instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, zgodnie z art. 98 § 11 k.p.c.

W odpowiedzi na apelację pełnomocnik powoda wniósł o jej oddalenie i zasądzenie kosztów.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja pozwanego jest bezzasadna.

Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego i przyjmuje je za własne czyniąc je podstawą swojego rozstrzygnięcia.

Rozbudowana skarga apelacyjna zawiera szereg zarzutów i to zarówno naruszenia prawa procesowego w szczególności art. 233 § 2 k.p.c. w zw. z art. 232 k.p.c. jak i prawa materialnego w szczególności art. 354§ 2 k.c. i art. 361 k.c. w zw. z art. 362 k.c.

Zarzuty te można podzielić jako dotyczące po pierwsze okresu najmu, a po drugie stawki przyjętej do rozliczenia najmu pojazdu.

Wskazując na zawyżony przez Sąd okres najmu pojazdu skarżący skupia się na następujących kwestiach.

Po pierwsze zarzuca, iż Sąd błędnie przyjął, że poszkodowany musiał wynająć pojazd już od dnia szkody tj. od dnia 19 maja 2021r. podczas gdy pozwany został o szkodzie powiadomiony dopiero w dniu 1 lipca 2021r. Skarżący jednak nie dostrzega, iż poszkodowany został pozbawiony mobilności już w dniu szkody, a następnie skorzystał z możliwości bezpośredniej likwidacji szkód przewidzianej w ustawie składając zgłoszenie szkody do swojego ubezpieczyciela OC. (...) podjęło się czynności na zasadzie bezpośredniej likwidacji szkody do czego jednak ostatecznie nie doszło z uwagi na sporną, zasadę odpowiedzialności sprawcy zdarzenia. Jest oczywiste, że za powyższe nie może odpowiedzialności ponosić poszkodowany, a do tego w istocie zmierzałoby stanowisko ubezpieczyciela który w tym zakresie próbuje przerzucić odpowiedzialność na poszkodowanego.

Po drugie pozwany podkreśla, iż poszkodowany już 18 czerwca 2021r. wiedział , iż szkoda zostanie najprawdopodobniej rozliczona jako szkoda całkowita , a już w dniu 12 lipca 2021r. miał możliwość sprzedaży na licytacji wraku pojazdu przy przyjęciu szkody całkowitej, a skoro z tego nie skorzystał to nie ma podstaw do tego aby za pozostały okres żądać odszkodowania w wysokości kosztów najmu pojazdu. Poglądu tego Sąd nie podziela. Postępowanie likwidacyjne było cały czas w toku, poszkodowany nie miał wiedzy czy pozwany przyjmie na siebie odpowiedzialność za zdarzenie, a co za tym idzie czy ubezpieczyciel poniesie odpowiedzialność za pozostałą część szkody. Obowiązek współpracy z dłużnikiem przy wykonywaniu zobowiązania a przez to obowiązek minimalizacji szkody nie może obciążać poszkodowanego dodatkowymi obowiązkami i podejmowaniem czynności zmierzających w istocie do ograniczenia odpowiedzialności ubezpieczyciela w sytuacji gdy ubezpieczyciel ze swojej strony będą zobligowany do niezwłocznego zakończenia postępowania i dysponując wykwalifikowaną kadrą zwleka z podjęciem ostatecznej decyzji do czasu wydania rozstrzygnięcia sądowego sprawie o wykroczenie.

Skarżący ponadto wskazuje, iż możnaby ograniczyć najem pojazdu do znacznie mniejszej liczby dni. Zapomina jednak, iż sam zwlekał z zapłatą odszkodowania aż do chwili wyroku sądowego. Ma rację Sąd Rejonowy wskazując, iż pozwany jako profesjonalista winien sam przeprowadzić proces likwidacji szkody i zbadać zasadność żądania odszkodowania a nie oczekiwać biernie na rozstrzygnięcie sądowe nie podejmując w tym zakresie praktycznie żadnych czynności. Skoro zatem pozwany zwlekał z wypłatą świadczenia w oczekiwaniu na wyrok sądu to pozostaje zauważyć – jak słusznie dostrzegł to pełnomocnik powoda - iż wcześniejsze zgłoszenie szkody i tak nie przełożyłoby się na wcześniejszą wypłatę odszkodowania.

Nie sposób zgodzić się z twierdzeniem skarżącego, iż poszkodowany ma obowiązek zbyć swój uszkodzony pojazd i angażować własne środki na zakup innego pojazdu tylko po to aby zminimalizować szkodę. Stawianie takich wymagań poszkodowanemu w istocie przerzucałoby na poszkodowanego obowiązek likwidacji szkody we własnym zakresie. Tymczasem to ubezpieczyciel sprawcy szkody będąc umocowany w ustawie zajmuje się likwidacją szkody a nie poszkodowany i to ubezpieczyciel winien przedsięwziąć takie środki aby móc jak najszybciej doprowadzić do likwidacji szkody.

Zarzucając naruszenie prawa materialnego skarżący podnosi brak związku przyczynowego ze zdarzeniem w zakresie najmu pojazdu przekraczającego przyjętą przez pozwanego liczbę 20 dni. Nie sposób się z tym zgodzić. Sąd Rejonowy dokładnie prześledził poszczególne czynności podejmowane przez powoda reprezentującego poszkodowanego i wskazał powody dla których przyjął zasadność całego okresu. Wypada się z tym w pełni zgodzić.

Odnosząc się do zaproponowanej przez pozwanego stawki najmu i zaproponowania poszkodowanemu najmu pojazdu to wskazać należy, iż już w zgłoszeniu szkody zarówno w stosunku do (...) jak i pozwanego powód wskazał na potrzebę wynajmu pojazdu. Pozwany natomiast poza wskazaniem stawek które będzie akceptował nie określił nic więcej. Pozwany nie określił na jakich warunkach może zostać zwarta umowa najmu z podmiotem z którym współpracuje, jaki pojazd będzie zaoferowany itp.

Reasumując złożona apelacja jako bezzasadna podlegała oddaleniu a to na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach procesu za instancję odwoławczą orzeczono na podstawie art.98 k.p.c. w z w. z art. 108§ 1 k.p.c.

Dariusz Mizera