Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 grudnia 2022 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący

Sędzia Dariusz Mizera

po rozpoznaniu w dniu 29 grudnia 2022 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na posiedzeniu niejawnym

w postępowaniu uproszczonym

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w B.

przeciwko (...) z siedzibą w R. działająca przez (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 11 października 2022 roku, sygn. akt I C 233/22

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanego (...) z siedzibą w R. działająca przez (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) z siedzibą w B. kwotę 450,00 zł ( czterysta pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu za instancję odwoławczą

Dariusz Mizera

Sygn. akt II Ca 996/22

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 24 listopada 2021 r. powód (...) z siedzibą w B. reprezentowany przez radcę prawnego P. S. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) z siedzibą w R. działająca przez (...) z siedzibą w W. kwoty 1.501,42 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powoda powołał się na zdarzenie drogowe z dnia (...) roku, w wyniku którego uszkodzeniu uległ należący do J. B. samochód marki (...) nr rej. (...). Sprawca szkody ubezpieczony był w zakresie OC w pozwanym towarzystwie. Uszkodzony pojazd poszkodowanego nie nadawał się do dalszej jazdy. Dnia 2 grudnia 2019 r. poszkodowany zawarł z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego F. oraz zawarł umowę cesji wierzytelności w zakresie kosztów wynajmu pojazdu zastępczego. Całkowity koszt usług świadczonych przez powoda na rzecz poszkodowanego wyniósł 5.645,70 zł. Pozwany zwrócił powodowi jedynie część tej należności; pozwany wypłacił z tego tytułu kwotę 4.284,09 zł za 27 dni najmu pojazdu przyjmując stawkę dobową na kwotę 129 zł netto.

W sprzeciwie od wydanego w sprawie nakazu zapłaty strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. Pełnomocnik strony pozwanej podniósł, że zastosowana przez powoda stawka najmu była rażąco zawyżona, podniósł przyczynienie się poszkodowanego do zwiększenia rozmiarów szkody, gdyż nie skorzystał z oferty zaproponowanej przez pozwanego w zakresie najmu pojazdu zastępczego w jednej z wypożyczalni współpracującej z pozwanym.

Wyrokiem z dnia 11 października 2022 roku Sąd Rejonowy w Bełchatowie po rozpoznaniu sprawy z powództwa (...) z siedzibą w B. przeciwko (...) z siedzibą w R. działająca przez (...) z siedzibą w W. o zapłatę

1. zasądził od pozwanego (...) z siedzibą w R. działająca przez (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) z siedzibą w B. kwotę 1.501,42 zł (jeden tysiąc pięćset jeden złotych czterdzieści dwa groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 24 listopada 2021 r. do dnia zapłaty;

2. zasądził od pozwanego (...) z siedzibą w R. działająca przez (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) z siedzibą w B. kwotę 1.117,00 zł (jeden tysiąc sto siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 900,00 zł (dziewięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Podstawą rozstrzygnięcia były przytoczone poniżej ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego.

W dniu 26 listopada 2019 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzony został należący do J. B. samochód marki (...) nr rej. (...). Sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym towarzystwie.

Uszkodzony pojazd poszkodowanego nie nadawał się do dalszej jazdy.

Pojazd poszkodowanego był naprawiany bezgotówkowe. Mechanik, u którego poszkodowany zlecił naprawę pojazdu polecił firmę powoda w zakresie najmu pojazdu zastępczego.

Dnia 29 listopada 2019 r. J. B. zawarł z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego F. o nr rej. (...), gdzie czynsz najmu za jedną dobę został ustalony na kwotę 170 zł netto. Tego samego dnia poszkodowany zawarła z powodem także umowę cesji wierzytelności w zakresie kosztów wynajmu pojazdu zastępczego. Z tego samochodu zastępczego poszkodowany korzystał do dnia 4 grudnia 2019 r., kiedy to zawarł z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego R. o nr rej. (...), gdzie czynsz najmu za jedną dobę został ustalony również na kwotę 170 zł netto.

Pojazdy zostały wynajęte poszkodowanemu bez ograniczeń, w szczególności co do limitu kilometrów i nie pobrana została żadna kaucja.

W czasie korzystania z pojazdu zastępczego poszkodowany otrzymał telefonicznie ofertę najmu pojazdu zastępczego w wypożyczalni współpracującej z pozwanym. Następnie powód w imieniu poszkodowanego w drodze wiadomości e- mail zwrócił się o udzielenie informacji o ewentualnej możliwości organizacji najmu pojazdu zastępczego dla poszkodowanego i jego warunków. W odpowiedzi otrzymał ogólne warunki najmu pojazdu zastępczego i Regulamin firmy (...) S.A. w zakresie najmu pojazdu zastępczego.

Zaproponowane tam warunki najmu pojazdu zastępczego były niekorzystne dla poszkodowanego, albowiem była pobierana kaucja, nie było wskazane jak długo będzie poszkodowany mógł korzystać z pojazdu zastępczego, były przewidziane kary umowne za uszkodzenie auta, za jego zarysowanie. W ofercie nie został nadto wskazane jaki pojazd jest oferowanym poszkodowanemu jako pojazd zastępczy.

W wiążącej poszkodowanego umowie najmu pojazdu zastępczego od powoda, poszkodowany nie ponosił odpowiedzialności za ewentualne szkody w najętym pojeździe, poszkodowany mógł udostępnić pojazd zastępczy osobom trzecim i mógł z niego korzystać do naprawy uszkodzonego pojazdu B..

Poszkodowana udzieliła powodowi upoważnienia do uzyskiwania wszelkich informacji związanych z likwidacją szkody w jej pojeździe, w szczególności z informacjami o ofertach pojazdów zastępczych oferowanych przez firmy współpracujące z pozwanym.

Poszkodowany korzystał z pojazdów zastępczych najętych od powoda od dnia 29 listopada 2019 r. do dnia 24 grudnia 2019 r. Pojazd zastępczy zwrócił po dokonaniu naprawy uszkodzonego samochód marki B. (...) nr rej. (...).

Po zakończeniu najmu pojazdu zastępczego powód wystawił fakturę VAT nr (...) na kwotę 5.645,70 zł, na którą składała się wynajem pojazdu zastępczego za 27 doby najmu pojazdu zastępczego po 170 zł netto.

Pismem z dnia 14 stycznia 2020 r. pełnomocnika powoda wezwał pozwanego do zapłaty należności objętej fakturą VAT nr (...), pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego.

W toku likwidacji szkody dnia 15 stycznia 2020 r. pozwany przyznał na rzecz powoda kwotę 4.284,09 zł z tytułu zwrotu kosztów pojazdu zastępczego uznając uzasadniony czas trwania najmu pojazdu zastępczego na 27 dni, przyjmując stawkę dobową najmu na kwotę 129 zł netto.

Pojazd poszkodowanego B. (...) zalicza się do klasy segmentu C.

Zakres stawek rynkowych wynajmu pojazdu zastępczego z segmentu C w wypożyczalniach samochodów, w których nie jest pobierana kaucja, nie jest stosowany limit kilometrów ani udział własny w przypadku wystąpienia szkody z winy najemcy, a zapłata za wynajem pojazdu odbywa się na podstawie cesji wierzytelności ze wskazaniem dłużnika w okresie likwidacji szkody wynosiła 73,17 zł - 240,65 zł netto (90-296 zł brutto); średnia arytmetyczna 148,44 zł netto (185,58 zł brutto).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź na podstawie dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, których prawdziwości ani rzetelności ich sporządzenia nie kwestionowała żadna ze stron. Podstawę ustalenia stanu faktycznego stanowił także dowód z przesłuchania świadka J. B. - poszkodowanego, który sprzedał wierzytelność na rzecz powoda. Świadek w jasny i precyzyjny sposób wskazał przebieg zdarzenia i likwidacji szkody oraz okoliczności związane ze skorzystaniem z oferty najmu pojazdu zastępczego od powoda. Zeznania świadka są nadto potwierdzone pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Zakres stawek rynkowych wynajmu pojazdu zastępczego z segmentu C w wypożyczalniach samochodów bez żadnych dodatkowych ograniczeń Sąd oparł się na opinii biegłego sądowego A. F. sporządzonej do sprawy I C 528/21. Biegły jednoznacznie wskazał zakres stawek rynkowych wynajmu pojazdu zastępczego z segmentu C w wypożyczalniach samochodów bez żadnych dodatkowych ograniczeń w październiku 2019 r. W tej sytuacji Sąd oparł się na sporządzonej na potrzeby tamtej sprawy opinii biegłego sądowego; opinia ta jest jasna, rzetelna i zawiera szerokie uzasadnienie prezentujące stawki czynszu najmu stosowane na rynku lokalnym w końcu 2019 r. Zastosowana przez powoda stawka dla wynajętego pojazdu mieściła się w stawce pojazdu klasy C; do takiej też klasy należał uszkodzony pojazd poszkodowanego.

Mając takie ustalenia Sąd Rejonowy zważył, iż powództwo było zasadne i zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Sad przypomniał, iż w sprawie znajdują zastosowanie zasady odpowiedzialności samoistnego posiadacza mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody statuowane w przepisie art. 436 k.c., oraz - w związku z objęciem odpowiedzialności posiadacza pojazdu obowiązkowym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej - przepisy ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz.U. 2019, poz. 2214 ze zm.). W kwestii zakresu szkody i odszkodowania obowiązują reguły wyrażone w przepisach art. 361 §2 k.c. oraz art. 363 k.c.

Wskazał także iż zakład ubezpieczeń w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej wynikającej z umowy ubezpieczenia przejmuje obowiązki sprawcy wypadku. Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń nie może wykraczać poza granice odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, ale również nie może być mniejsza niż wynikła na skutek ruchu pojazdu mechanicznego szkoda.

Poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń (art. 19 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych oraz art. 822 §4 k.c.).

W przedmiotowej sprawie bezspornym był fakt zaistnienia zdarzenia komunikacyjnego z dnia (...) roku uszkodzeniu uległ należący do J. B. samochód marki B. (...) nr rej. (...). Do zdarzenia drogowego doszło z winy osoby ubezpieczonej w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym towarzystwie. Przedmiotem sporu nie była zatem zasada odpowiedzialności pozwanego za przedmiotową szkodę.

Pozwany nie kwestionował także uprawnienia poszkodowanego do wynajęcia pojazdu zastępczego na czas likwidacji szkody ani czasu najmu pojazdu zastępczego. Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie stanowiła jedynie uzasadniona stawka dobowa za najem oraz przyczynienie się poszkodowanego do zwiększenia szkody.

Odnosząc się do zarzutów pozwanego sąd podkreślił, że odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego. Jednakże, jak trafnie wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały 7 sędziów z dnia 17 listopada 2011 roku w sprawie III CZP 5/11 (opubl. OSNC 2012/3/28), nie wszystkie wydatki pozostające w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym mogą być refundowane. Istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów (art. 354 § 2 k.c., art. 362 k.c. i art. 826 § 1 k.c.). Na ubezpieczycielu ciąży w związku z tym obowiązek zwrotu wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, niedających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika. Nie jest celowe nadmierne rozszerzanie odpowiedzialności odszkodowawczej i w konsekwencji gwarancyjnej ubezpieczyciela. W tożsamy sposób wypowiedział się Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 15 lutego 2019 roku w sprawie III CZP 84/18 (opubl. OSNC 2020/1/6) akcentując, że w ramach tego obowiązku powinnością poszkodowanego, jako wierzyciela, jest lojalne postępowanie na etapie likwidacji szkody przez ograniczanie zakresu świadczenia odszkodowawczego ubezpieczyciela, a nie zbędne powiększanie wysokości szkody. Brak podjęcia takich działań mimo, że leżały w zakresie możliwości poszkodowanego, nie może zwiększać odszkodowania należnego od ubezpieczyciela zobowiązanego do naprawienia szkody. W tym zakresie należy proporcjonalnie wyważyć interesy poszkodowanego i ubezpieczyciela kierując się standardem rozsądnie myślącej osoby, która określone zachowanie uznałaby za celowe, konieczne i racjonalne ekonomicznie. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2017 roku w sprawie III CZP 20/17 (opubl. OSNC 2018/6/56), wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej

posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy Sąd I instancji wskazał, że poszkodowany przed wynajmem pojazdu zastępczego od powoda nie otrzymał od pozwanej żadnej skonkretyzowanej oferty najmu pojazdu zastępczego. W toku likwidacji szkody wprawdzie poszkodowany otrzymał ofertę najmu od firmy wskazanej przez pozwaną, która współpracuje z pozwaną, lecz oferta ta była mniej korzystna, od tej z której poszkodowany już korzystał, albowiem przewidywała dodatkową odpowiedzialność najmującego np. za powstanie szkody w pojeździe najętym, co nie było przewidziane w pojeździe najętym przez poszkodowanego. Nadto należało uiścić kaucję za najem pojazdu, której poszkodowany nie musiał uiszczać najmując pojazd zastępczy u powoda.

W trakcie przedstawiania oferty przez pozwaną poszkodowany już korzystał z pojazdu zastępczego i pozwana miała możliwość skonkretyzowania możliwości najmu pojazdu zastępczego na konkurencyjnych warunkach, z czego nie skorzystała; obecnie natomiast przerzuca całą odpowiedzialność w zakresie przebiegu procesu likwidacji i najęcia pojazdu zastępczego u powoda na poszkodowanego, zarzucając poszkodowanemu nielojalne postępowanie na etapie likwidacji szkody i nieograniczanie zakresu świadczenia odszkodowawczego ubezpieczyciela, a tym samym przyczynieniem się do zwiększenia rozmiaru szkody.

Pozwana miała pełną świadomość, że poszkodowany zdecydował się wynająć samochód zastępczy u podmiotu trzeciego. Pomimo tej wiedzy nie przedsięwzięła żadnych działań, aby zweryfikować stawki powoda, czy też przedstawić poszkodowanemu za jego pośrednictwem konkretnej oferty najmu pojazdu o warunkach tożsamych do umowy zawartej z powodem.

W ocenie Sądu działania pozwanej, będącej profesjonalistą, należy postrzegać w kategoriach milczącej akceptacji warunków umowy najmu zawartej pomiędzy powodem a poszkodowanym. Nie istniały bowiem żadne obiektywne przeszkody, aby pozwana zwróciła się do powoda o przesłanie umów najmu pojazdów zastępczych, a następnie, aby dokonał weryfikacji ich postanowień i przedstawiła poszkodowanemu konkurencyjną ofertę, co najmniej tożsamą z ofertą powoda.

Należy zwrócić uwagę, że zawarta przez powoda i poszkodowanego umowa najmu pojazdu zastępczego była korzystna dla najemcy, gdyż nie przewidywała limitu przebiegu kilometrów, kaucji, jak również udziału własnego w szkodzie częściowej i całkowitej. Reasumując tę część rozważań Sąd uznał, że powód był uprawniony do przyjęcia stawki dobowej na wskazanym poziomie tj. odpowiednio 170 zł netto. Stawka ta mieści się w średnich stawkach rynkowych pojazdów zastępczych segmentu C na rynku lokalnym co potwierdziła opinia biegłego sądowego. Opinia wprawdzie została sporządzona w innej sprawie, lecz dotyczyła podobnego okresu najmu pojazdu, tego samego rynku lokalnego i tej samej klasy pojazdu, tj. klasy C pojazdu zastępczego.

Wobec udokumentowania przez powoda kosztów wynikających z najmu pojazdu zastępczego należy uznać zarówno wysokość czynszu najmu jak i czas najmu pojazdu zastępczego za uzasadnione. Obowiązek pozwanego pokrycia kosztów najmu pojazdu zastępczego wynika również z wytycznych Komisji Nadzoru Finansowego. Zgodnie z rekomendacją (...) z dnia 1 grudnia 2009 r. poszkodowany może żądać pokrycia kosztów najmu pojazdu zastępczego za okres, w którym nie było możliwe korzystanie z pojazdu, który uległ uszkodzeniu. Okres najmu winien być uzasadniony. Długość tego okresu warunkowana jest lojalnym zachowaniem się poszkodowanego wobec ubezpieczyciela. W toku sporu ustalono, że zachodziła konieczność wynajmu samochodu zastępczego, bowiem samochód uszkodzony w wyniku wypadku komunikacyjnego był samochodem z którego poszkodowany korzystał na co dzień do swoich bieżący potrzeb komunikacyjnych. W rozpoznawanym sporze brak podstaw do uznania, że do zwiększenia rozmiarów szkody przyczyniło się działalnie poszkodowanego. W ocenie Sądu za usprawiedliwione należy uznać korzystanie z pojazdu zastępczego w okresie, w którym wystawiano fakturę za najem. W piśmiennictwie przeważa stanowisko, że muszą to być wydatki zmierzające do wyłączenia lub ograniczenia szkody i niewątpliwie są nimi koszty wynajmu pojazdu zastępczego w celu kontynuowania działalności gospodarczej lub zawodowej, ponieważ zapobiegają utracie określonych dochodów (art. 361 § 2 k.c.) Szkodę stanowią również konieczne wydatki związane ze zdarzeniem szkodzącym. Przy takim ujęciu, stratą w rozumieniu art. 361 §2 k.c. są objęte także wydatki, które służą ograniczeniu (wyłączeniu) negatywnych następstw majątkowych doznanych przez poszkodowanego w wyniku uszkodzenia (zniszczenia) pojazdu. Zwrotowi mogą podlegać tylko wydatki rzeczywiście poniesione na taki najem. Okoliczność ta pozostawała przy tym poza sporem stron.

Reasumując Sąd uznał, że powód, jako nabywca wierzytelności, mógł się skutecznie domagać uzupełniającego odszkodowania dochodzonego pozwem.

Podstawę żądania odsetkowego powoda stanowi przepis art. 481 §1 k.c. w myśl którego, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie. Z tych względów Sąd uwzględnił również roszczenie w zakresie odsetek, w tym skapitalizowanych przez powoda odsetek (wyliczonych jak na k. 19 akt sprawy).

O kosztach procesu rozstrzygnięto w oparciu o art. 98 §1 i §3 k.p.c. Strona powodowa wygrała proces w całości, dlatego też była uprawniona do żądania zwrotu kosztów procesu w pełnej wysokości.

Koszty poniesione przez powoda obejmowały: opłatę sądową od pozwu - 200 zł, opłatę skarbową od pełnomocnictwa - 17 zł, koszty zastępstwa radcy prawnego w kwocie 900 zł - § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Mając na uwadze powyższe należało zasądzić od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.117 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Apelację od powyższego orzeczenia wywiódł pozwany za pośrednictwem swojego pełnomocnika zaskarżając wyrok w całości.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie prawa materialnego, a mianowicie:

1. art. 361 § 1 k.c. w zw. z art. 6 k.c. poprzez błędną wykładnię i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 1.501,42 zł tytułem dopłaty odszkodowania za najem pojazdu zastępczego w związku ze zdarzeniem odszkodowawczym z dnia (...) r. w sytuacji, gdy:

1) poniesiony koszt jawi się jako niepozostający w adekwatnym związku przyczynowym z powstałą szkodą i stojący w sprzeczności z wymogami najmu celowego i ekonomicznie uzasadnionego, albowiem poszkodowany przy dołożeniu minimum należytej staranności i racjonalności przy wyborze podmiotu świadczącego usługi najmu aut zastępczych, mógł wynająć pojazd zastępczy w oparciu o stawkę na poziomie 129 zł netto w przedsiębiorstwach współpracujących z pozwanym;

2) wbrew twierdzeniom Sądu I instancji oferty warsztatu, który faktycznie wynajął pojazd zastępczy nie można uznać za korzystniejszą w zestawieniu z ofertą podmiotu współpracującego z pozwanym, a Sąd I instancji nie podszedł wystarczająco krytycznie do warunków najmu oferowanych przez powoda i zapisów umowy przelewu wierzytelności;

2. art. 354 § 2 k.c. w zw. z art. 362 k.c. poprzez brak zastosowania w trakcie wyrokowania w niniejszej sprawie przepisów prawnych nakładających na poszkodowanych obowiązek należytej współpracy z dłużnikiem (pozwanym) przy wykonywaniu zobowiązania zgodnie z jego celem społeczno-gospodarczym oraz zasadami współżycia społecznego, a w konsekwencji pominięcie faktu, że pozwany przekazał poszkodowanemu dane kontaktowe umożliwiające najem pojazdu zastępczego w wypożyczalni sieci partnerskiej współpracującej z pozwanym, co pozwoliłoby zminimalizować koszty najmu pojazdu zastępczego, z której to oferty poszkodowany nie skorzystał, a to zachowanie w kontekście okoliczności sprawy - w szczególności faktu, że poszkodowany ostatecznie zdecydował się na najem pojazdu zastępczego u powoda po wyższych stawkach niż oferował pozwany - należy traktować jako przyczynienie się do powiększenia szkody.

Powołując się na powyższe zarzuty skarżący wnosił o:

1. zmianę zaskarżonego wyroku w pkt 1 poprzez oddalenie powództwa w całości,

2. zmianę wyroku w pkt 2 poprzez zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu za I instancję, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych, wraz odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia je zasądzającego do dnia zapłaty, a jeżeli orzeczenie to będzie prawomocne z chwilą wydania - za czas po upływie tygodnia od dnia jego ogłoszenia do dnia zapłaty, natomiast jeżeli orzeczenie takie będzie podlegać doręczeniu z urzędu - za czas po upływie tygodnia od dnia jego doręczenia zobowiązanemu do dnia zapłaty,

3. zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego za instancję odwoławczą, wraz odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia je zasądzającego do dnia zapłaty, a jeżeli orzeczenie to będzie prawomocne z chwilą wydania - za czas po upływie tygodnia od dnia jego ogłoszenia do dnia zapłaty, natomiast jeżeli orzeczenie takie będzie podlegać doręczeniu z urzędu - za czas po upływie tygodnia od dnia jego doręczenia zobowiązanemu do dnia zapłaty.

W odpowiedzi na apelację pełnomocnik powoda wniósł o jej oddalenie i zasądzenie kosztów.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja pozwanego jest bezzasadna.

Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego i przyjmuje je za własne czyniąc je podstawą swojego rozstrzygnięcia. Zresztą apelacja nie zawiera zarzutów naruszenia prawa procesowego co uposażania do stwierdzenia, iż stan faktyczny w sprawie jest w zasadzie bezsporny.

Zarzucając naruszenie norm prawa materialnego w pierwszej kolejności skarżący wskazuje, iż koszt najmu poniesiony przez powoda nie pozostawał w adekwatnym związku przyczynowym z zaistniałą szkodą i stał w sprzeczności z wymogiem wydatku celowego i ekonomicznie uzasadnionego. Nie sposób się zgodzić z takim stwierdzeniem. Poszkodowany kontaktował się z firmami wskazanymi przez ubezpieczyciela w celu ustalenia szczegółowych warunków najmu, otrzymał także warunki takich umów niemniej jednak nie były one dla niego satysfakcjonujące o czym szczegółowo zeznał na rozprawie w dniu 11 października 2022r. Przede wszystkim wypożyczalnie wskazane przez pozwanego nie określiły na jaki okres są w stanie wynająć pojazd oraz jakiej marki pojazdy są w stanie zaoferować. Co słusznie podkreśla powód brak było indywidulanego podejścia do zgłoszonego zapytania, nie wskazano nawet dobowej stawki najmu. Poszkodowany nie akceptował warunków określających, że najemca ponosi pełną odpowiedzialność za szkody w najmowanym pojeździe tak z jego winy jak i bez jego winy. Poszkodowany był gotów do zmiany pojazdu i wynajęcia go od firm współpracujących z pozwanym niemniej jednak oferta tych firm nie była dla poszkodowanego satysfakcjonująca. Poszkodowany nie wiedział jaki pojazd zostanie mu udostępniony, na jakich szczegółowych warunkach nastąpi rozliczenie kosztów, przez jaki okres będzie miał możliwość korzystania z pojazdu.

Po analizie regulaminów wypożyczalni współpracujących z pozwanym wiedział natomiast, iż będzie ponosił odpowiedzialność za szkodę oraz z tytułu kar umownych a nadto nie będzie mógł udostępniać pojazdu osobom trzecim. W takiej sytuacji trudno było oczekiwać od poszkodowanego, że skorzysta z oferty firm współpracujących z pozwanym skoro powód zapewnił poszkodowanemu pojazd tożsamej klasy do uszkodzonego, do czasu zakończenia naprawy, bezgotówkowo, przy zniesionej odpowiedzialności za szkody oraz z tytułu kar umownych a dodatkowo przy zachowanej możliwości udostępnienia pojazdu osobom trzecim.

Reasumując nie sposób postawić poszkodowanemu zarzut braku współpracy przy wykonywaniu zobowiązania przez ubezpieczyciela. Nie doszło zatem do naruszenia art. 354§ 2 k.c.

Apelacja pozwanego nie zawiera zatem uzasadnionych podstaw i jako taka podlega oddaleniu, a to na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach procesu za instancję odwoławczą orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108§ 1 k.p.c.

Dariusz Mizera