Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 stycznia 2023 r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący

Sędzia Jarosław Gołębiowski

po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2023 r. w Piotrkowie Trybunalskim

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w P.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o odszkodowanie z tytułu wypadku komunikacyjnego

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

z dnia 27 października 2022 r. sygn. akt I C 43/22

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) z siedzibą w P. kwotę 450,00 (czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu za instancję odwoławczą.

Jarosław Gołębiowski

II Ca 1064/22

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 października 2022 r. Sąd Rejonowy
w Piotrkowie Trybunalskim po rozpoznaniu sprawy z powództwa (...)
w P. przeciwko (...) S.A.
z siedzibą w W. odszkodowanie z tytułu wypadku komunikacyjnego:

1.  zasądził od pozwanego (...) S.A. z siedzibą
w W. na rzecz powoda (...) w P. kwotę 4.339,44zł (cztery tysiące trzysta trzydzieści dziewięć złotych i 44/100)
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 09.04.2021 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądził od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) w P. kwotę 1.317,00zł (jeden tysiąc trzysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Podstawę powyższego wyroku stanowiły przytoczone poniżej ustalenia
i zarazem rozważania Sadu Rejonowego:

Powód stał się uprawniony do odszkodowania za szkodę z dnia 22 stycznia 2021r. w pojeździe F. (...) o nr rej. (...) na podstawie umowy cesji
z dnia 22 stycznia 2021 r., na mocy której poszkodowany Z. S. przelał na powoda wszelkie swoje prawa do odszkodowania za wynajem pojazdu zastępczego przysługującego mu w związkuz uszkodzeniem samochodu.

Poszkodowany w dniu 22 stycznia 2021 r. zawarł umowę najmu pojazdu zastępczego marki F. (...) z powodem.

Odpowiedzialność pozwanej za szkodę wynika z faktu, iż właściciel pojazdu, którym poruszał się sprawca kolizji, zawarł umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych z pozwanym towarzystwem (wcześniej pod nazwą A.).

Powód prowadzi wypożyczalnię, świadczy usługi na terenie całej Polski,
w tym na rynku lokalnym poszkodowanego. Wynajem auta zastępczego trwał przez 35 dni, od dnia 22 stycznia 2021 r. do dnia 25 lutego 2021 r. Koszt wynajmu pojazdu zastępczego wyniósł 7.749,00 zł brutto. Stawka wyniosła 180 zł netto za dzień wynajmu. Doba najmu pojazdu trwa od godz. 0.00 do 24.00. Stawka powoda nie przekraczała średnich cen z okolic i miejsca zamieszkania poszkodowanego.

Szkoda została zgłoszona pozwanemu przez powoda w dniu 28.01.2021r.
i zarejestrowana pod nr szkody (...).

Zgłaszający szkodę powód zgłaszał zapotrzebowanie na pojazd zastępczy, bezskutecznie. Nie wyrażał zgody na korespondencję sms. O kontakt prosił pod nr kom. (...)

Poszkodowany pierwotnie oświadczył, że pozwany był poproszony
o udostępnienie auta zastępczego, co pozostało bez odpowiedzi.

Pojazd uszkodzony F. (...) był pojazdem klasy (...), a wynajęty F. (...) klasy (...).

Po dłuższym okresie towarzystwo przesłało e-maila na adres powoda
o możliwości zorganizowania pojazdu zastępczego. Powód zwrócił się, aby wskazano gdzie można wynająć taki samochód i na tym się zakończyło, odpowiedzi nie otrzymał. Tego emaila z propozycją otrzymał 2-3 tygodnie po zgłoszeniu szkody.

Pozwany dokonał rozliczenia szkody w pojeździe jako szkody całkowitej.

Wypłata odszkodowania nastąpiła w dniu 18.02.2021 r.

Poszkodowany w dniu szkody nie posiadał innego samochodu, którym mógłby zastąpić uszkodzony pojazd i w ten sposób nie skorzystać z auta zastępczego oraz z którego mógłby korzystać w dotychczasowym zakresie, gdyby szkoda nie została wyrządzona. Pozbawienie go możliwości korzystania
z pojazdu spowodowało konieczność najmu auta zastępczego. Korzystając
z pojazdu zastępczego najętego od P. N. nie był ograniczony limitem kilometrów, nie musiał ponosić dodatkowych kosztów, nie musiał płacić kaucji.

Powód pismem z dnia 9 marca 2021 r. wezwał pozwaną do zapłaty kwoty z tytułu najmu pojazdu zastępczego. Powód przekazał fakturę za wynajem pojazdu zastępczego pozwanemu, który w dniu 14 marca 2021 r. uznał okres 28 dni najmu i dokonał zapłaty kwoty 3.409,56 zł uznając stawkę w wysokości 99,00 zł netto za dobę najmu.

Inne działające na rynku podmioty stosują inne niż powód stawki czynszu.

Poszkodowany pierwotnie nie kontaktował się z ubezpieczycielem
w sprawie przedmiotowej szkody. Nie interesował się wysokością stawki za najem. Powód kontaktował się w jego imieniu o auto zastępcze.

Informacja o instrukcji najmu pojazdu zastępczego to została przekazana drogą wiadomości SMS na nr (...).

Poszkodowany posiadał w dacie zdarzenia inne pojazdy.

Samochód, który posiadał poszkodowany, poza autem uszkodzonym, był przez niego remontowany przez długi czas, w tym czasie poszkodowany nie dysponował innym samochodem.

Poszkodowany nie zbył wraku pojazdu do dnia 15.07.2021 r.. Przedłużył polisę OC dla tego pojazdu, która kończyła się w dniu 15.07.2021 r.

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił na podstawie wskazanych dowodów, w tym dokumentów prywatnych, kserokopii dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, zgodnych twierdzeń stron oraz zeznań świadka Z. S. i przesłuchania powoda. Wskazane wyżej dokumenty
w zakresie ich autentyczności nie były kwestionowane przez strony. Wydruki przedstawione przez pełnomocnika strony pozwanej, załączone do odpowiedzi na pozew, ocenić należało za nieprzydatne, wobec faktu, że powód, działający
z upoważnienia poszkodowanego, wyraźnie wskazał w zgłoszeniu szkody, że potrzebuje auta zastępczego i prosi o kontakt telefoniczny.

Zasadność dobowej stawki przyjętej przez pozwanego, którą przyjął przy rozliczeniu szkody, nie została poparta żadnymi dowodami. Wydruki ofert wypożyczalni, które załączył pozwany do odpowiedzi na pozew, nie dowodzą tego, aby stawki powoda były zawyżone – pozwany, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, nie wskazał nawet z jakiego okresu one pochodzą.

W ocenie Sądu Rejonowego sprawa została dostatecznie wyjaśniona
i nadawała się do rozstrzygnięcia.

Sąd Rejonowy zważył, iż powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Podstawą prawną rozstrzygnięcia sprawy jest umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego zawarta (...) S.A. z siedzibą w W.. Powód na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2013r., poz. 392 z późn. zm) uprawniony był do dochodzenia od pozwanego odszkodowania za szkodę w postaci kosztów najmu pojazdu zastępczego, wynikającą z uszkodzenia w dnia 22 stycznia 2021 r. pojazdu F. (...) o nr rej. (...).

Na podstawie umowy cesji z dnia 22 stycznia 2021 roku, powód wstąpił
w prawa poszkodowanego Z. S. w zakresie wierzytelności
z tytułu najmu pojazdu zastępczego przysługującego mu od pozwanego ubezpieczyciela, a powstałej na skutek zdarzenia z dnia 22 stycznia 2021 roku.

Podstawę prawną cesji wierzytelności stanowi art. 509 § 1 k.c. W ocenie Sądu Rejonowego, w niniejszej sprawie doszło do ważnego zawarcia umowy cesji i wywołała ona skutki prawne. Z treści umowy cesji załączonej do pozwu
w sposób jednoznaczny wynikało, że dotyczy ona wierzytelności z tytułu najmu pojazdu zastępczego, która jest przedmiotem szkody z dnia 22 stycznia 2021 roku.

W rozpoznawanej sprawie pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności co do zasady, a jedynie podważał wysokość stawki cenowej za dzień najmu oraz okres najmu.

Zakres należnego odszkodowania w niniejszej sprawie określają dwie normy prawne. Norma prawna limitująca odpowiedzialność pozwanego za szkodę wynika z treści art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku
o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.
U. z 2013r., poz. 392 z późn. zm), zgodnie z którym odszkodowanie ustala się
i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Odesłanie do ustalenia odszkodowania w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym powoduje konieczność sięgnięcia do przepisów kodeksu cywilnego.

Posiadacz pojazdu mechanicznego odpowiada na zasadzie winy za szkodę powstałą w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody, co wynika z treści art. 415 k.c. w zw. z art. 436 § 2 k.c. Normą prawną limitującą odpowiedzialność sprawcy szkody będzie art. 361 § 1
i 2 k.c., z którego wynika, iż zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania,
z którego szkoda wynika. Naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby szkody mu nie wyrządzono. Ponadto w art. 363 § 1 i 2 k.c. określono, iż naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. A jeżeli naprawa ma nastąpić w pieniądzu, to co do zasady wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania.

Powyżej wskazany zakres odszkodowania obejmuje również rekompensatę za brak możliwości korzystania przez poszkodowanego z własnego pojazdu, uszkodzonego na skutek zdarzenia. Możliwości korzystania z samochodu osobowego nie należy traktować jako luksusu, gdyż w obecnych czasach jest normą posiadanie pojazdu osobowego. Poszkodowany w niniejszej sprawie wskazał, że samochód zastępczy był mu niezbędny do użytku. Okoliczność niezbędności korzystania przez poszkodowanego z pojazdu zastępczego została wykazana w toku postępowania.

W przedmiotowej sprawie bezspornym było, iż podmiot odpowiedzialny za zdarzenie posiadał umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawartą z (...) S.A. z siedzibą w W..
W konsekwencji Sąd uznał, iż pozwany ubezpieczyciel ponosi odpowiedzialność za przedmiotową szkodę – najem pojazdu zastępczego, na podstawie przepisów
i umów wskazanych powyżej.

Kolejną normą prawną dotyczącą zachowania poszkodowanego jest art. 362 k.c., z którego wynika, że jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosowanie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron. Na podstawie powyższych norm formułowana jest zasada współdziałania poszkodowanego z ubezpieczycielem oraz zasada minimalizacji szkody.

W rozpoznawanej sprawie należało rozważyć, czy poszkodowany dokonując najmu pojazdu zastępczego od powoda nie naruszył tych zasad.
W ocenie Sądu Rejonowego poszkodowany miał prawo skorzystać z usług dowolnego podmiotu działającego w tym przedmiocie na rynku lokalnym, gdzie nie był ograniczony limitem kilometrów, nie musiał ponosić dodatkowych kosztów, a zawarta umowa nie przewidywała żadnych ograniczeń
w sposobie korzystania z pojazdu zastępczego. Poszkodowany był zatem uprawniony do wynajęcia pojazdu zastępczego po stawkach rynkowych, takich jakie funkcjonują u podmiotów prywatnych, skoro nie otrzymał skutecznej oferty najmu pojazdu zastępczego od pozwanego. Pozwany nie wykazał również zasadności stawki, na którą się powoływał – nie świadczą o tym wydruki cenników wypożyczalni pojazdów, tym bardziej, że nie wiadomo na jakich warunkach taki najem miałby się odbywać.

Strona powodowa udowodniła swoje roszczenie nie tylko w oparciu
o zawarte umowy najmu pojazdu zastępczego, ale i za pomocą innych dowodów, w tym: fakturę VAT, umowę cesji oraz dokumenty znajdujące się w aktach sprawy. Podkreślić należy, że pozwana nie zakwestionowała prawdziwości załączonych do akt sprawy dowodów z dokumentów, które – w ocenie Sądu Rejonowego – wzajemnie ze sobą korelują. Pośrednio odzwierciedlają również przebieg procesu likwidacji szkody w przedmiotowym pojeździe, jak
i potwierdzają potrzebę zastąpienia uszkodzonego samochodu autem zastępczym. Dobowa stawka za najem pojazdu mieściła się w stawkach rynkowych, o czym Sąd Rejonowy ma wiedzę na kanwie spraw analogicznych, a ponadto powód załączył do pozwu cenniki innych wypożyczalni, które potwierdzają rynkowość stawki.

Okres najmu wskazany przez powoda również był zasadny, co wynika zarówno z faktury, umowy najmu oraz koreluje z arkuszem przebiegu likwidacji szkody. Nie miał racji pozwany twierdząc, że skoro poszkodowany pierwotnie miał wykupione ubezpieczenie OC do dnia 15.07.2021 r. co do auto, które uległo szkodzie, to oznaczać miało to, że nie miał on zamiaru zbycia wraku, a zatem nie przysługiwał mu zwyczajowo przyjęty okres 7 dodatkowych dni, od dnia wypłacenia odszkodowania, podczas których mógł korzystać z pojazdu zastępczego. Nie jest wykluczone, że poszkodowany zdecydował o losie pojazdu w ostatnim, zwyczajowo przyjętym dniu ww. okresu, a w tym przypadku brak jest przesłanek, aby potraktować go gorzej niż kierowcę, któremu uprawnienie do korzystania z pojazdu zastępczego w tym okresie przysługuje. Ponadto, poszkodowany nie miał możliwości korzystania z innego pojazdu, co potwierdził jako składający zeznania świadek – wskazał on, że miał inny pojazd, ale od momentu jego zakupu auto było dość długo naprawiane. Zatem, wobec braku udowodnienia przez pozwanego, aby poszkodowany dysponował innym, sprawnym pojazdem w czasie najmu pojazdu zastępczego, za chybioną należało uznać argumentację pozwanego. Ponadto, już na etapie likwidacji szkody pozwany miał świadomość, że poszkodowany jest właścicielem innego pojazdu, i pomimo tego, uznał za zasadne 28 dni najmu pojazdu zastępczego.

Zgodnie z ogólną zasadą ciężaru dowodu wynikającą z art. 6 k.c., obowiązek wykazania, że wysokość stawki najmu pojazdu zastępczego, wynikająca z dokumentów przedłożonych przez powoda, jest nieuzasadniona należał do strony pozwanej. Pełnomocnik pozwanego nie sprostał jednak spoczywającemu na nim obowiązkowi i nie dostarczył wystarczających dowodów na poparcie swoich twierdzeń. Istotnym jest, by stawka obowiązująca u danego usługodawcy nie była stawką nadmierną i to rażąco. Takiego zarzutu powodowi poczynić nie można, tym bardziej, że powód wskazał, jak kształtują się stawki
w innych wypożyczalniach działających w miejscu najmu w dniu szkody, ale
o czym Sąd Rejonowy wie również w związku z podobnymi sprawami, rozpatrywanymi przez Sąd Rejonowy. Dobowa stawka najmu zastosowana przez powoda w zawartej z poszkodowanym umowie najmu pojazdu zastępczego (180 złotych) w ocenie Sądu była stawką rynkową i nie była wygórowana, a czas najmu pojazdu zastępczego określony w fakturze powoda na 35 dni był w pełni uzasadniony.

W tym stanie rzeczy, Sąd Rejonowy zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.339,44 zł, wobec tego, że pozwany wypłacił już refundację kosztów najmu w kwocie kwoty 3.409,56 zł podczas, gdy faktura opiewała na kwotę 7.749,00 zł.

Orzekając o odsetkach Sąd Rejonowy miał na względzie art. 481 § 1 i 2 k.c. Zatem odsetki należało zasądzić od 9 kwietnia 2021 roku. Z dokumentów zgromadzonych w sprawie wynika, że roszczenie w zakresie zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego zostało zgłoszone pozwanej w dniu 9 marca 2021 roku, a zatem 30 dni upływały w dniu 8 kwietnia 2021 roku. Dlatego też uzasadnionym było zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia następnego.

O kosztach procesu w punkcie 2 wyroku orzeczono na podstawie art. 98 § 1, § 1 ¹ i 3 § k.p.c.

Sąd Rejonowy zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.317 zł na którą składają się kwota 900,00 zł tytułem wynagrodzenia dla profesjonalnego pełnomocnika, 400,00 zł tytułem uiszczonej opłaty od pozwu oraz 17,00 zł tytułem uiszczonej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Powyższy wyrok strona pozwana zaskarżyła w części, tj. co do punktu 1 wyroku w zakresie kwoty 3.487,05 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 09.04.2021r. do dnia zapłaty oraz co do punktu 2 wyroku w zakresie rozstrzygnięcia dotyczącego kosztów procesu.

Apelacja zaskarżonemu wyrokowi zarzuca:

I.  naruszenie przepisów prawa procesowego, tj.: art. 233 § 1 k.p.c. w zw.
z art. 327 ¹ § 1 k.p.c. poprzez uznanie, iż stawka za dobę wynajmu pojazdu zastępczego w wysokości 180,00 zł netto jest zasadna i mieściła się
w granicach celowych i ekonomicznie uzasadnionych wydatków podlegających rekompensacie przez ubezpieczyciela, uznanie, iż poszkodowany nie przyczynił się do zwiększenia odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanej poprzez wybranie innego podmiotu
z wykazaniem racjonalnie uzasadnionych powodów, podczas gdy:

• pozwana zaproponowała zorganizowanie bezpłatnego najmu pojazdu zastępczego w dniu 27.01.2021 r., a działanie powoda miało na celu jedynie usprawiedliwienie najmu po wyższej stawce od powoda;

• powód, a za nim poszkodowany zwiększył rozmiar szkody poprzez brak telefonicznego kontaktu z pozwaną, bezpośrednio po otrzymaniu propozycji najmu pojazdu zastępczego w dniu 27.01.2021 r.;

• poszkodowany miał realną możliwość skorzystania z tańszego najmu pojazdu zastępczego zorganizowanego za pośrednictwem ubezpieczyciela, a powód w żaden sposób nie wykazał, aby zaistniały szczególne okoliczności, pozwalające na stwierdzenie, że uzasadnione i celowe było wynajęcie pojazdu u powoda;

• poszkodowany w ogóle nie interesował się najmem pojazdu zastępczego od pozwanej;

• poszkodowany naruszył zasady minimalizacji szkody poprzez najem pojazdu zastępczego od powoda w sytuacji, gdy pomimo prawa poszkodowanego do wyboru podmiotu, od którego wynajmie pojazd zastępczy, z uwagi na obowiązek minimalizacji szkody i współpracy z pozwaną, odrzucenie oferty pozwanej i wybór innej, droższej opcji najmu pojazdu zastępczego, ocenić należy jako działanie poszkodowanego na własne ryzyko, niezgodne z zasadą wyrażoną
  w art. 354 § 2 k.c. poprzez de facto odmowę współdziałania
  z pozwaną oraz powodujące zwiększenie szkody (art. 362 k.c.);

• pozwana - jako firma dysponująca znacznym kapitałem - ma możliwość wynegocjowania z podmiotami świadczącymi usługi wynajmu pojazdów zastępczych stawki korzystniejsze, niż osoba fizyczna czy mniejszy przedsiębiorca.

II.  naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

1.  art. 354 § 2 k.c. w zw. z art. 362 k.c. w zw. z art. 826 § 1 k.c. poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy wierzyciel ma obowiązek zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów, co w rezultacie oznacza, że na dłużniku ciąży powinność zwrotu wyłącznie wydatków celowych
i ekonomicznie uzasadnionych pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, niedających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika, w sytuacji gdy poszkodowany odmówił współdziałania z pozwaną w wykonaniu zobowiązania, ponieważ nie skorzystał z oferowanej przez pozwaną możliwości wynajęcia pojazdu zastępczego na korzystniejszych warunkach oraz korzystał z odpłatnego najmu pojazdu zastępczego;

2.  art. 361 § 2 k.c. w zw. z art. 822 k.c. w zw. z art. 824 ^{( 1)} k.c. poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy odpowiedzialność pozwanego (...) ogranicza się do naprawienia szkody w jakim szkoda rzeczywiście zaistniała, a odszkodowanie powinno odpowiadać wysokości poniesionej szkody;

3.  art. 58 § 2 k.c. w zw. z art. 362 k.c. poprzez uznanie, że podjęty przez powoda kontakt z pozwaną był rzeczywistym wyrazem chęci zawarcia umowy wynajmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem(...), podczas gdy czynność ta zmierzała wyłącznie do obejścia prawa, tj. obowiązku minimalizacji szkody, oraz uzasadnienia zawarcia umowy poszkodowanego z powodem.

Apelujący wnosił o:

1.  zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa
w zaskarżonej części oraz zmianę rozstrzygnięcia o kosztach
I instancji stosownie do wyniku postępowania apelacyjnego;

2.  zwrot kosztów postępowania apelacyjnego wedle norm przepisanych.

W odpowiedzi na apelację powód wnosił o:

1.  oddalenie apelacji pozwanego,

2.  zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania apelacyjnego w/g norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego nie jest uzasadniona i podlegała oddaleniu.

Zarzut obrazy zaskarżonym wyrokiem prawa procesowego nie jest trafny. Sąd Rejonowy nie naruszył dyspozycji art. 233 § 1 k.p.c. i art. 327 ¹ § 1 k.p.c.

Dokonując ustaleń Sąd I instancji nie naruszył reguł logicznego rozumowania i zasad wynikających z doświadczenia życiowego. ocena przeprowadzonych dowodów nie jest dowolna i mieści się w granicach swobodnej.

Ustalenia te Sąd Okręgowy uznaje za trafne i przyjmuje je za własne. Zarzuty oparte na w/w przepisach mają jedynie charakter polemiczny i nie prowadzą do podważenia ustaleń Sądu.

Sąd meriti ustalił prawidłowo koszt najmu pojazdu zastępczego, uznając iż stawka dobowa wynajętego samochodu nie jest nadmierna i stanowi element szkody w rozumieniu art. 363 k.c. Wbrew twierdzeniom apelacji poszkodowany nie naruszył zasady minimalizacji szkody, pomijając ofertę wynajmu pojazdu
z placówki współpracującej z zakładem ubezpieczeń. Na aprobatę zasługuje także czas trwania najmu.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie upoważnia do stwierdzenia, że powodowi zaoferowano korzystniejszą ofertę wynajmu samochodu.

W aktach sprawy znajduje się korespondencja pomiędzy stronami w postaci elektronicznej (por. k. 12 i in.). Wynika z niej, że powód wnosił o udostępnienie mu pojazdu zastępczego, ale jego wniosek okazał się bezskuteczny. Dopiero po dłuższym czasie reakcją pozwanego była odpowiedź, że można skorzystać z auta zastępczego w firmie współpracującej z zakładem. Odpowiedź ta nie nosiła jednak konkretnej propozycji. Należy podnieść, że pozwany, który zwalcza roszczenie
o odszkodowanie z tytułu wynajmu pojazdu winien wykazać, że uprawnionemu zaoferowano konkretną i bardziej atrakcyjną ofertę. Wymaga się, ażeby wskazano parametry wynajmowanego samochodu oraz warunki jego eksploatacji. Dotyczy to m.in. kwestii udziału własnego w ubezpieczeniu, zakresu najmu i parametrów samego auta. Ogólne formułowanie propozycji wynajmu bez wskazania
i uszczegółowienia warunków umowy jest niewystarczające. Poszkodowany ma prawo oczekiwać, że oferta jest na tyle skonkretyzowana, że pozwala ocenić
i dokonać optymalnego wyboru.

Brak jest podstaw do stwierdzenia, że faktycznym wymogom pozwany zakład sprostał.

Apelujący podnosił, że zaadresował do powoda ofertę w postaci sms-a na adres (...) W/w poczcie mailowej (k. 112) podany został zupełnie inny telefon kontaktowy – tj. (...) i na ten numer ewentualnie oferta winna być adresowana.

Reasumując, nie można było przyjąć, że w realiach rozpoznawanej sprawy zostały naruszone przepisy art. 354 § 2 k.c. w związku z art. 362 k.c. w zw. z art. 826 § 1 k.c., art. 361 § 2 k.c. w związku z art. 822 k.c. i w zw. z art. 824 ¹ k.c.

Całkowicie niezrozumiały jest zarzut oparty na dyspozycji art. 58 § 2 k.c.
W rozpoznawanej sprawie nie zostało wykazane, że umowa najmu pojazdu zmierzała do obejścia prawa. W tym zakresie apelacja nie zawiera głębszej refleksji.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 385 k.p.c. orzeczono jak
w sentencji, rozstrzygając o kosztach procesu na podstawie art. 98 k.p.c.

Jarosław Gołębiowski