Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 grudnia 2024 r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim III Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:SSO Magdalena Zapała-Nowak

Ławnicy:Mariusz Gościński, Paweł Olejniczak

Protokolant:Monika Nowicka

przy udziale Prokuratora Damiana Mularczyka

po rozpoznaniu w dniach 17 kwietnia i 25 listopada 2024 roku

sprawy

M. S.

syna R. i I. z domu O.

urodzonego (...) w R.

oskarżonego o to, że

I. w okresie od 29 marca 2021 roku do 21 stycznia 2022 roku, w R., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, doprowadził M. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości reprezentowanej przez niego (...) Sp. z o.o. w łącznej kwocie 650 500 zł, a nadto doprowadził B. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym w kwocie 115 000 zł, w ten sposób, że wprowadził M. J. i B. S. w błąd co do: zamiaru wykonania zawieranych z nimi umów sprzedaży samochodów, nabycia na zlecenie Spółki i (...) samochodów osobowych na aukcjach w (...), posługując się przy tym 12-krotnie, jako autentycznymi, podrobionymi w zakresie okoliczności faktycznych mogących mieć znaczenie dla określenia wysokości należności publicznoprawnej fakturami VAT, które to faktury, w niżej opisanych poszczególnych wypadkach opisywały nieistniejące zdarzenie gospodarcze-sprzedaż samochodu, nadto złożył fałszywe zapewnienia o własności samochodów, fałszywe oświadczenia o zbyciu na pokrzywdzoną spółkę i (...) tych praw w umowach sprzedaży zawieranych w formie pisemnej, podczas gdy nie był właścicielem samochodów określonych tych umowach, a następie nie wykonał tych umów i nie wydał (...) Sp. z o.o. oraz B. S. pojazdów określonych w tych umowach, przy czym uczynił sobie z popełnienia przestępstwa stałe źródło dochodu, i, działając w sposób wyżej opisany:

- w dniach 29 marca 2021 roku i 26 sierpnia 2021 roku doprowadził M. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. w postaci pieniędzy w kwocie 45 000 zł stanowiącej zaliczkę za sprzedaż samochodu M. (...), VIN: (...), określoną w umowie zawartej w dniu 26 marca 2021 roku;

- w dniach 27 kwietnia 2021 roku i 21 stycznia 2022 roku doprowadził M. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. w postaci pieniędzy w kwocie 30 000 zł stanowiącej zaliczkę za sprzedaż samochodu M. (...), VIN: (...), określoną w umowie zawartej w dniu 27 kwietnia 2021 roku, posługując się podrobioną fakturą VAT sprzedaży (...);

- w dniach 11 czerwca 2021 roku i 19 listopada 2021 roku doprowadził M. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. w postaci pieniędzy w kwocie 43 000 zł stanowiącej zaliczkę za sprzedaż samochodu M. (...), VIN: (...), określoną w umowie zawartej w dniu 9 czerwca 2021 roku, posługując się podrobioną fakturą sprzedaży (...)

- w dniu 29 czerwca 2021 roku doprowadził M. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. w postaci pieniędzy w kwocie 46 000 zł stanowiącej zaliczkę za sprzedaż samochodu M. (...), VIN: (...), określoną w umowie zawartej w dniu 21 czerwca 2021 roku, posługując się podrobioną fakturą sprzedaży (...)

- w dniach 27 lipca 2021 roku i 28 grudnia 2021 roku doprowadził M. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. w postaci pieniędzy w kwocie 55 000 zł stanowiącej zaliczkę za sprzedaż samochodu M. (...), VIN: (...), określoną w umowie zawartej w dniu 16 lipca 2021 roku;

- w dniach 12 sierpnia 2021 roku i 28 grudnia 2021 roku doprowadził M. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. w postaci pieniędzy w kwocie 70 500 zł stanowiącej zaliczkę za sprzedaż samochodu M. (...), VIN: (...), określoną w umowie zawartej w dniu 4 sierpnia 2021 roku,

- w dniu 13 wrześnie 2021 roku doprowadził M. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. w postaci pieniędzy w kwocie 55 000 zł stanowiącej zaliczkę za sprzedaż samochodu M. (...), VIN: (...), określoną w umowie zawartej w dniu 7 września 2021 roku, posługując się podrobioną fakturą sprzedaży (...).;

- w dniu 27 września 2021 roku doprowadził M. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. Z o.o. w postaci pieniędzy w kwocie 37 000 zł stanowiącej zaliczkę za sprzedaż samochodu M. (...), VIN: (...), określoną w umowie zawartej w dniu 21 września 2021 roku, posługując się podrobioną fakturą sprzedaży (...).;

- w dniu 27 września 2021 roku doprowadził M. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. w postaci pieniędzy w kwocie 22 000 zł stanowiącej zaliczkę za sprzedaż samochodu M. (...), VIN: (...), określoną w umowie zawartej w dniu 21 września 2021 roku, posługując się podrobioną fakturą sprzedaży (...).;

- w dniu 15 października 2021 roku doprowadził M. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. Z o.o. w postaci pieniędzy w kwocie 68 000 zł stanowiącej zaliczkę za sprzedaż samochodu M. (...), VIN: (...), określoną w umowie zawartej w dniu 11 października 2021 roku, posługując się podrobioną fakturą sprzedaży (...).;

- w dniu 18 października 2021 roku doprowadził M. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. w postaci pieniędzy w kwocie 39 000 zł stanowiącej zaliczkę za sprzedaż samochodu M. (...), VIN: (...), określoną w umowie zawartej w dniu 11 października 2021 roku, posługując się podrobioną fakturą sprzedaży (...).;

- w dniu 15 października 2021 roku doprowadził M. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. w postaci pieniędzy w kwocie 25 000 zł stanowiącej zaliczkę za sprzedaż samochodu M. (...), VIN: (...), określoną w umowie zawartej w dniu 11 października 2021 roku, posługują się podrobioną fakturą sprzedaży (...).;

- w dniu 4 listopada 2021 roku doprowadził M. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. w postaci pieniędzy w kwocie 27 000 zł stanowiącej zaliczkę za sprzedaż samochodu M. (...), VIN: (...), określoną w umowie zawartej w dniu 3 listopada 2021 roku, posługując się podrobioną fakturą sprzedaży (...).;

- w dniu 19 listopada 2021 roku doprowadził M. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. w postaci pieniędzy w kwocie 13 000 zł stanowiącej zaliczkę za sprzedaż samochodu B. (...), VIN: (...), określoną w umowie zawartej w dniu 18 listopada 2021 roku;

- w dniu 9 grudnia 2021 roku doprowadził M. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. w postaci pieniędzy w kwocie 53 000 zł stanowiącej cenę za sprzedaż samochodu M. (...), VIN: (...), określoną w umowie zawartej w dniu 6 grudnia 2021 roku, posługując się podrobioną fakturą sprzedaży (...),

- w dniu 9 grudnia 2021 roku doprowadził M. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. w postaci pieniędzy w kwocie 22 000 zł stanowiącej cenę za sprzedaż samochodu M. (...), VIN: (...), określoną w umowie zawartej w dniu 7 grudnia 2021 roku,

- w dniach 26 maja 2021 roku, 31 maja 2021 roku i 22 listopada 2021 roku doprowadził B. S. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 115 000 zł, stanowiącej cenę za sprzedaż samochodu M. (...), VIN: (...), określoną częściowo w umowie zawartej 26 maja 2021 roku, posługując się podrobioną fakturą sprzedaży (...),,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zb. z art. 270a § 2 kk w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

II. w nieustalonym dniu, nie później niż do 22 lutego 2022 roku, w nieustalonym miejscu a co ujawniono w R., w celu użycia za autentyczny, podrobił dokument w postaci potwierdzenia złożenia zawiadomieniu o popełnieniu przestępstwa z dnia 28 stycznia 2022 roku, wystawiony przez Komendę Powiatową Policji w R., w ten sposób, że sporządził treść całego dokumentu, podrobił podpis funkcjonariusza Policji, który miał wystawić ten dokument, a następnie w dniu 22 lutego 2022 roku posłużył się tym dokumentem jako autentycznym podczas rozmowy z M. J. i pełnomocnikiem M. J. adw. M. H.,

tj. o czyn z art. 270 § 1 kk

o r z e k a

1.  oskarżonego M. S. uznaje za winnego:

- popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie I z tą zmianą, że eliminuje: z opisu czynu posłużenie się jako autentycznymi fakturami VAT, podrobionymi w zakresie okoliczności faktycznych mogących mieć znaczenie dla określenia wysokości należności publiczno – prawnej przyjmując w to miejsce posłużenie się jako autentycznymi, podrobionymi fakturami VAT oraz kwalifikacji prawnej art. 270 a § 2 kk a w to miejsce uzupełniając ją o art. 270 § 1 kk, to jest czynu wyczerpującego dyspozycję art. 286 § 1 kk, art. 294 § 1 kk, art. 270 § 1 kk, art. 11 § 2 kk, art. 12 § 1 kk, art. 65 § 1 kk i za to na podstawie art. 294 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 65 § 1 kk, art. 57 § 1 kk, art. 11 § 3 kk wymierza mu karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności,

- popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie II wyczerpującego dyspozycję art. 270 § 1 kk i za to na podstawie art. 270 § 1 kk wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

2. na podstawie ar. 85 § 1 kk, art. 85 a kk, art. 86 § 1 kk orzeczone w punkcie 1 jednostkowe kary pozbawienia wolności łączy i wymierza oskarżonemu M. S. karę łączną 4 (czterech) lat i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności,

3. na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu M. S. okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 31 maja 2022 roku, godzina 15:30 do 21 czerwca 2022 roku, godzina 15:11 oraz od 5 października 2022 roku, godzina 21:30 do 9 grudnia 2022 roku, godzina 16:55,

4. na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego M. S. obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez obowiązek zapłaty na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą we W. kwoty 526.000 (pięciuset dwudziestu sześciu tysięcy) złotych, a na rzecz B. S. kwoty 107.000 (stu siedmiu tysięcy) złotych,

5. zasądza od oskarżonego M. S. na rzecz oskarżyciela posiłkowego (...) sp. z o.o. z siedzibą we W. oraz B. S. po 8.160 (osiem tysięcy sto sześćdziesiąt) złotych tytułem poniesionych kosztów pełnomocnika z wyboru,

6. zwalnia oskarżonego M. S. od obowiązku zwrotu kosztów sądowych, przejmując je na rzecz Skarbu Państwa.

Sygn .akt IIIK 16/24

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. J., udziałowiec (...) Spółki z o.o. z siedzibą we W., na stałe zamieszkujący w (...), za pośrednictwem internetu poszukiwał możliwości zakupu i importu z rynku (...), używanych samochodów klasy premium marki M. (...). Na jednym z portali zakupowych natknął się na ogłoszenie sprzedaży samochodu będącego w polu jego zainteresowania; wystawcą ogłoszenia był M. S., prowadzący firmę (...) w R..

M. J. telefonicznie nawiązał kontakt z M. S.; mężczyźni ustalili, że M. S. podejmie się zakupu na aukcji internetowej i sprowadzenia z (...) do Polski samochodu wskazanego uprzednio przez M. J., a także dokonanie wszelkich czynności celnych i podatkowych związanych z takim zakupem, a następnie za zapłatą ustalonej ceny – sprzeda owo auto M. J..

Po dokonaniu stosownych ustaleń w marcu 2021r. M. S. zakupił na aukcji w (...) samochód marki M. (...) o nr VIN (...) , a następnie przesłał drogą elektroniczną kopię (...) dowodu sprzedaży pojazdu. M. J. przesłał pocztą umowę kupna tego auta, którą M. S. podpisał i odesłał swemu kontrahentowi, a następnie przesłał M. J. fakturę zaliczkową na 30.000 zł, którą M. J. opłacił przelewem w ww. kwocie. W późniejszym czasie M. J. na poczet ceny przelał M. S. jeszcze 15.000 zł.

W dniu 23 kwietnia 2021r. M. S. poinformował M. J. o możliwości zakupu M. (...) z rynku (...). Mężczyźni ustalili warunki jego zakupu i importu do Polski, w tym także cenę, jaką M. J. był gotów zapłacić za ten pojazd.

Trzy dni później M. S. poinformował M. J., że zakupił tego M., na dowód czego przesłał mu kopię faktury w formie elektronicznej. M. J. przesłał pocztą umowę kupna tego auta, którą M. S. podpisał i odesłał swemu kontrahentowi, a następnie przesłał M. J. fakturę zaliczkową na 20.000 zł, którą M. J. opłacił przelewem w ww. kwocie. W późniejszym czasie M. J. na poczet ceny przelał M. S. jeszcze 10.000 zł.

M. S. nigdy nie zakupił tego samochodu na aukcji w (...) Dokument zakupu rzekomo wystawiony przez G. (...) (...)., a przesłany M. J., został przez M. S. podrobiony w całości.

M. S. zaproponował, że zajmie się sprzedażą M. (...), kiedy samochód ten zostanie już sprowadzony do Polski. M. J. przystał na tę propozycję. Wtedy to mężczyźni ustalili, że w ramach stałej współpracy M. S. w ramach prowadzonej firmy będzie kupował na licytacjach w (...) ustalone z M. J. samochody, a następnie – będzie sprowadzał je do Polski, dokonywał formalności celno-podatkowych i zajmował się ich przygotowaniem sprzedażą, za co otrzymywać miał stosowną, ustaloną prowizję.

W międzyczasie przyjaciel M. B. S. – wyraził zainteresowanie zakupem z (...) M. (...). M. J. skontaktował go z M. S., który podjął się wylicytowania takiego pojazdu na aukcji internetowej w (...)

W dniu 15 maja 2021r. M. S. poinformował M. J. o wylicytowaniu samochodu M. (...) o nr VIN (...) . Doszło do podpisania umowy sprzedaży pomiędzy B. S., a M. S., który wystawił fakturę zaliczkową; M. S. przesłał B. S. drogą elektroniczną skan dowodu sprzedaży tego samochodu wystawionego przez stronę (...). Dokument ten został w całości podrobiony przez M. S..

B. S. przelał na konto tej transakcji na rachunek wskazany przez M. S. łącznie kwotę 115.000 zł.

Począwszy od kwietnia 2021r. M. S. pozostawał w kontakcie z M. J., którego na bieżąco informował o samochodach, które pojawiały się na (...) aukcjach i stanowiły ciekawe oferty kupna.

W czerwcu 2021r. M. S. poinformował M. J., że wylicytował M. (...) o nr VIN (...) , na dowód czego przesłał mu drogą elektroniczną (...)dowód sprzedaży, który uprzednio w całości podrobił (samochód ten nigdy nie został zakupiony przez M. S.).

M. J. przesłał pocztą umowę kupna tego auta, którą M. S. podpisał i odesłał swemu kontrahentowi, a następnie przesłał M. J. fakturę zaliczkową na 33.000 zł, którą M. J. opłacił przelewem w ww. kwocie. W późniejszym czasie M. J. na poczet ceny przelał M. S. jeszcze 10.000 zł.

W kolejnych miesiącach 2021r. (...) Spółka z o.o. reprezentowana przez M. J. zgodnie z opisanym wyżej schematem zawarła z M. S. jeszcze trzynaście transakcji, których przedmiotem był zakup aut z rynku (...). W szczególności były to:

- M. (...) o nr VIN (...) ; M. J. na poczet ceny wpłacił M. S. kwotę 46.000 zł; M. S. przesłał M. J. drogą elektroniczną skan dowodu zakupu tego pojazdu, który w całości został przez niego podrobiony;

- M. (...) o nr VIN (...) ; M. J. na poczet ceny wpłacił M. S. kwotę 55.000 zł; M. S. przesłał drogą elektroniczną skan dowodu zakupu tego pojazdu; samochód ten M. S. faktycznie zakupił na licytacji, po czym bez porozumienia z M. J. i bez jego wiedzy sprzedał T. S.;

- M. (...) o nr VIN (...) ; M. J. na poczet ceny wpłacił M. S. kwotę 70.500 zł; M. S. przesłał drogą elektroniczną skan dowodu zakupu tego pojazdu; samochód ten M. S. faktycznie zakupił na licytacji, lecz nigdy nie został przekazany Spółce (...), pomimo zawartej umowy sprzedaży; auto to zostało zabezpieczone przez Policję;

- M. (...) o nr VIN (...) ; M. J. na poczet ceny wpłacił M. S. kwotę 55.000 zł; M. S. przesłał M. J. drogą elektroniczną skan dowodu zakupu tego pojazdu, który w całości został przez niego podrobiony; M. S. nigdy nie nabył tego pojazdu;

- M. (...) o nr VIN (...) ; M. J. na poczet ceny wpłacił M. S. kwotę 37.000 zł; M. S. przesłał M. J. drogą elektroniczną skan dowodu zakupu tego pojazdu, który w całości został przez niego podrobiony; M. S. nigdy nie nabył tego pojazdu;

- M. (...) o nr VIN (...) ; M. J. na poczet ceny wpłacił M. S. kwotę 22.000 zł; M. S. przesłał M. J. drogą elektroniczną skan dowodu zakupu tego pojazdu, który w całości został przez niego podrobiony; M. S. nigdy nie nabył tego pojazdu;

- M. (...) o nr VIN (...) ; M. J. na poczet ceny wpłacił M. S. kwotę 68.000 zł; M. S. przesłał M. J. drogą elektroniczną skan dowodu zakupu tego pojazdu, który w całości został przez niego podrobiony; M. S. nigdy nie nabył tego pojazdu;

- M. (...) o nr VIN (...) ; M. J. na poczet ceny wpłacił M. S. kwotę 39.000 zł; M. S. przesłał M. J. drogą elektroniczną skan dowodu zakupu tego pojazdu, który w całości został przez niego podrobiony; M. S. nigdy nie nabył tego pojazdu;

- M. (...) o nr VIN (...) ; M. J. na poczet ceny wpłacił M. S. kwotę 25.000 zł; M. S. przesłał M. J. drogą elektroniczną skan dowodu zakupu tego pojazdu, który w całości został przez niego podrobiony; M. S. nigdy nie nabył tego pojazdu;

- M. (...) o nr VIN (...) ; M. J. na poczet ceny wpłacił M. S. kwotę 27.000 zł; M. S. przesłał M. J. drogą elektroniczną skan dowodu zakupu tego pojazdu, który w całości został przez niego podrobiony; M. S. nigdy nie nabył tego pojazdu;

- B. (...) o nr VIN (...) ; M. J. na poczet ceny wpłacił M. S. kwotę 13.000 zł; M. S. przesłał M. J. drogą elektroniczną skan dowodu zakupu tego pojazdu; samochód został zakupiony przez M. S., sprowadzony do Polski, a następnie – sprzedany P. K., bez zgody i wiedzy M. J.;

- M. (...) o nr VIN (...) ; M. J. na poczet ceny wpłacił M. S. kwotę 53.000 zł; M. S. przesłał M. J. drogą elektroniczną skan dowodu zakupu tego pojazdu, który w całości został przez niego podrobiony; M. S. nigdy nie nabył tego pojazdu;

- M. (...) o nr VIN (...) ; M. J. na poczet ceny wpłacił M. S. kwotę 22.000 zł; samochód został zakupiony przez M. S., sprowadzony do Polski, a następnie – sprzedany P. K., bez zgody i wiedzy M. J..

W międzyczasie M. S. informował M. J. o postępach prac związanych z przygotowywaniem zakupionych pojazdów do sprzedaży, zaś opóźnienia w ich imporcie tłumaczył perturbacjami w międzynarodowym transporcie. Kiedy M. J. odwiedził M. S. w R., widział tylko jeden samochód, który miał zostać zakupiony w ramach ich współpracy. Co do pozostałych aut, M. S. tłumaczył, że są one w naprawie. Wszystkie zdjęcia, o które prosił M. J., samochodów rzekomo nabytych i przechowywanych na posesji oskarżonego, ten ostatni przesyłał z opóźnieniem. Tłumaczył to brakiem czasu, czy wyjazdami.

W styczniu 2022r. M. S. poinformował (...) S., że zakupione dla niego auto zostało skradzione podczas jego przewozu z R. do W.. M. J. w rozmowie z M. S. usłyszał, że ów M. zniknął wraz z przewożącą go autolawetą i kierowcą. M. J. nalegał, by M. S. zgłosił ten fakt na Policję, lecz M. S. twierdził, że nie może tego zrobić, gdyż auto nie zostało zarejestrowane w Polsce. Później owo zaniechanie tłumaczył tym, że jego zgłoszenie nie zostało przyjęte, albo – że nie wydano mu potwierdzenia zgłoszenia. Wielokrotne próby wymuszenia zgłoszenia kradzieży na Policję skutkowały tym, że kontakt telefoniczny z M. S. zaczął być utrudniony.

Kiedy M. J. zaczął podejrzewać, że padł ofiarą oszusta, zażądał od M. S. wskazania firmy zajmującej się formalnościami celnymi związanymi z importem zakupionych samochodów. Po kilku dniach M. S. przesłał M. J. numer telefonu i adres mailowy do D. M., który miał być pracownikiem agencji celno-transportowej (...).

M. J. skontaktował się z podanym numerem i kilkakrotnie rozmawiał z mężczyzną, który przedstawił się jako D. M. twierdzącym, że jest pracownikiem agencji. Wtedy to M. J. skontaktował się bezpośrednio z A. R. – właścicielką agencji, która zaprzeczyła, by osoba o danych D. M. kiedykolwiek była przez nią zatrudniona.

Podczas spotkania, które miało miejsce w dniu 22 lutego 2022r. we W. pomiędzy M. S. a M. J. w obecności jego pełnomocnika M. S. poinformował, że zgłosił na policję kradzież samochodu zakupionego dla B. S., na dowód czego wręczył M. J. potwierdzenie złożenia zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa w dniu 28 stycznia 2022r., z którego wynikało, że dokument ten miał być wystawiony przez KPP w R.. Dokument zawierał podpis funkcjonariusza policji.

Faktycznie ów dokument w całości został podrobiony przez M. S., który nigdy nie zgłosił na policji zdarzenia, o którym mowa.

Na początku lutego 2022 roku M. J. natrafił na portalu (...) na ogłoszenie o sprzedaży samochodu marki M. (...), który to pojazd nabył w grudniu 2021 roku od oskarżonego i zapłacił zaliczkę w kwocie 53.000 złotych. Ogłoszeniodawca zapewniał pokrzywdzonego, że oferowany w ogłoszeniu samochód zakupił na aukcji w (...) i oczekuje na import w marcu 2022 roku. Wówczas M. J. nabrał pełnego przekonania, że został oszukany.

W międzyczasie B. S. poinformował M. J., że M. S. przelał mu podrobiony dokument (...) potwierdzenia przelewu na jego rachunek bankowy kwoty 38.000 złotych tytułem zwrotu zaliczki na m. (...). Rzekomy przelew miał być zlecony z rachunku jego brata P. S.. Pieniądze te nigdy nie wpłynęły na konto B. S.. Oskarżony tłumaczył się popełnieniem błędu w rachunku bankowego, co miało być przyczyną braku skutecznego przelewu bankowego. W banku ustalono jednak, że z powodu wskazanego błędu w numerze rachunku bankowego w liczbie identyfikującej bank, przelew w ogóle nie byłby przyjęty przez system bankowy do realizacji.

W czasie wyżej wymienionego spotkania lutowego oskarżony M. S. przyznał się, że posłużył się wobec B. S. sfałszowanym plikiem (...) dotyczącym rzekomego przelewu bankowego. Wyjaśnił, że nie ma pieniędzy na zwrot, oczekuje w najbliższym czasie na środki ze sprzedaży samochodów ciężarowych, z czego natychmiast spłaci B. S.- czego nie uczynił. Oskarżony zapewniał, że inne dokumenty poza potwierdzeniem przelewu nie są sfałszowane. Wręczył też faktury dotyczące trzech samochodów wystawione przez (...) (...), które rzekomo miały oczekiwać na oclenie w B.. Do każdej faktury załączył list przewozowy, w kolejnych dniach okazało się, że zarówno zaświadczenie z KP w R., jak i faktury z listami przewozowymi zostały sfałszowane. Wystawienia faktur nie potwierdził (...) (...), z którym M. J. podjął korespondencję mailową. Dyrektor tej firmy (...) zaprzeczył, aby te faktury zostały wystawione. Potwierdził autentyczność jedynie 3 dotyczących samochodów M. (...) o numerach (...), B. (...) oraz M. (...). Pokrzywdzony skontaktował się również mailowo z (...), pracownik tej firmy potwierdził autentyczność zaledwie dwóch faktur, jako niesfałszowane zostały potwierdzone faktury dotyczące m. (...) o numerze (...) oraz m. (...) VIN (...).

( dowód : zeznania świadka M. J. k.58-63, k.920-k.921, k.968, k.1102v-1104, zeznania świadka B. S. 15-17, k.969-970, k.1179v-1181, zeznania świadka P. K. k. 970-971, dokumentacja k.12, k.23- k.253, k.261- k.400, k.401-k.423, k.425-k.450, k.453-k.471, k.474-k.486, k.504-508, k.529-533, k.537-538, k.591-k.703, k.754- k.832 )

M. S. zamieszkuje w Ł., jest żonaty ma wykształcenie średnie, z zawodu jest technikiem pojazdów samochodowych. Jego zarobki z tytułu umowy o pracę wynoszą 5.000 złotych.

( dowód : wywiad środowiskowy k. 1167-1169)

M. S. był karany. Wyrokiem Sądu z dnia 23 marca 2021 roku w sprawie (...) (...) w AG G. za prowadzenie pojazdów bez prawa jazdy lub w okresie pozbawienia uprawnień do kierowania pojazdami wymierzono mu karę grzywny 20 stawek po 40 euro.

( dowód : dane o karalności k. 880 )

W dniu 4 czerwca 2024 roku z konta A. W. dokonano przelewu na rzecz B. S. w kwocie 4.000 złotych, taką samą kwotę przelano tego samego dnia na rzecz firmy (...). W dniu 13 kwietnia 2024 roku na konto pokrzywdzonego B. S. z powyższego konta dokonano przelewu na kwotę 4.000 złotych, dzień wcześniej kwotę 5.000 złotych na rzecz (...).

( dowód : kopie przelewów k. 1110-1113)

Przesłuchany, zarówno na etapie postępowania przygotowawczego, jak i sądowego oskarżony przyznał się do zarzucanych mu czynów. Przesłuchany po raz pierwszy wyjaśnił, że od 13 lat prowadzi działalność gospodarczą zajmuje się sprowadzaniem samochodów, głównie ciągników siodłowych. Oskarżony zajmuje się także sprowadzaniem samochodów z (...) Oskarżony wystawił ogłoszenie na portalu internetowym (...). M. J. zadzwonił w sprawie ogłoszenia, dotyczyło to M. (...) koloru czekoladowego. W ogłoszeniu była też informacja, że oskarżony jest w stanie pomóc w sprowadzeniu każdego samochodu z (...) Poinformował M. J., że może mu wysłać oferty różnych samochodów. Razem mogą ustalić, do jakiej kwoty mogą licytować i oskarżony może zająć się całą procedurą sprowadzenia auta do Polski, do każdej ceny miał doliczyć prowizję 7000 złotych. M. J. nie kupił tego czekoladowego M.. Oskarżony podesłał pokrzywdzonemu oferty samochodów z (...), ustalili cenę pojazdu, oskarżony wylicytował pojazd. Po otrzymaniu faktury, przesłał ją M. J.. Każdorazowo po wylicytowaniu pojazdu i po przesłaniu faktury, przesyłał ją elektronicznie do M. J.. Oskarżony wskazany był jako nabywca pojazdu. Po wylicytowaniu pojazdu zawierał z M. J. umowę, w której określono, że obowiązkiem oskarżonego jest zakup samochodu z (...), sprowadzenie go do Polski, dostarczenie do firmy (...) , przeniesienie własności na tę ostatnią. W umowie była także wskazana kwota zaliczki i termin zapłaty zaliczki, którą uiścić miała na jego rzecz firma (...). Co do pierwszej transakcji, oskarżony sprowadził samochód do Polski, za ten pojazd M. J. zapłacił zaliczkę, potem drugą. De facto auto nie miało faktury końcowej. Doszli bowiem do porozumienia, że ten samochód oraz następne, które sprowadzi, będzie miał sprzedawać innym osobom. To była słowna umowa między nimi. Od każdego samochodu, oskarżony miał otrzymywać prowizje, w różnej wysokości.

Procedura sprowadzenia samochodu z (...) trwała dość długo, około 4 miesięcy, pojazd trafiał do Niemiec, do B., stamtąd po uiszczeniu ceł i Vat firma transportowa wysyłała samochód do Polski. Oskarżony w rzeczywistości sprowadził dla M. J. 5 czy 6 samochodów, podrabiał faktury G. (...), przerabiał numery VIN, albo daty na fakturach. Tak przerobione faktury wysyłał do pana J.. Niektóre takie faktury były przerabiane były wysyłane, bo udało się wylicytować auto z (...), tylko nie miał właściwej faktury z tego kraju, cena minimalna była za niska, albo właściciel z (...) się rozmyślił, a oskarżony był przekonany, że w następnym tygodniu auto będzie ponownie wystawione na sprzedaż i uda mu się go kupić. Konto, na które wpłacał M. J. było brata oskarżonego, gdyż konto M. S. miało zajęcia egzekucyjne, brat ustanowił go pełnomocnikiem tego konta i utworzył specjalnie dla niego. Brat wiedział, że oskarżony ma zajęcia egzekucyjne, oskarżony posiada kredyty na kwotę około 300.000 tysięcy złotych. Na początku współpracy z M. J. chyba miał dobrą sytuację finansową.

Co do pojazdu, którego dotyczyła umowa zawarta w dniu 21 kwietnia 2021 roku, to samochód M. będący przedmiotem tej umowy, był lekko uszkodzony. Pokrzywdzony wiedział, że naprawa będzie kosztować, a auto było w dobrej cenie zakupowej. Początkowo nie wylicytował tego samochodu, ale wiedział, że nie został on sprzedany na żadnej aukcji i w następnym tygodniu będzie znowu na sprzedaż. Podrobił fakturę tego pojazdu i wysłał ją M. J.. Zawarli umowę na sprzedaż tego pojazdu. Pan M. wpłacił mu zaliczkę, był przekonany, że w następnym tygodniu wylicytuje ten pojazd. Nie udało mu się go wylicytować, nie powiedział o tym pokrzywdzonemu. Z kolejną umową z dnia 9 czerwca było tak samo, bo w przypadku każdego samochodu, gdzie została podrobiona faktura przyczyna była ta sama : nie wylicytowanie tego pojazdu. Oskarżony był przekonany, że uda mu się go wylicytować.

Co do pojazdu M. (...) o końcowym numerze VIN (...) udało się go wylicytować za określoną cenę. M. J. chciał, żeby klienci podpisywali umowę wyłączające odpowiedzialność firmy (...) za wady sprzedawanych pojazdów, a klienci obawiali się podpisywania skomplikowanych umów. Oskarżony sprzedał ten pojazd z pominięciem pokrzywdzonego. Co do samochodu M. (...) o końcowych numerach VIN (...) samochód został zlicytowany i sprowadzony do Polski. Ten samochód miał lekkie zarysowania. Miał być naprawiony i takie są plany co do tego pojazdu. Co do samochodu B. (...) został zakupiony i sprowadzony do Polski, oskarżony miał zamiar go sprzedać na własny rachunek. To B. zostało sprzedane, nie pamięta jakiej osobie. Oskarżony nie powiedział o tym M. J. i nie przekazał mu żadnych pieniędzy. M. (...) o końcowych numerach VIN (...) jest w (...), czeka na transport do Polski.

Oskarżony kojarzy nazwisko B. S., nie poznał go osobiście, ale przez M. J.. Próbował wylicytować m. (...), znowu był przekonany, że auto będzie na następny tydzień wystawione. To auto zniknęło. Wysłał podrobioną fakturę do pana S.. Nie informował S., że nie udało się wylicytować auta. Wymyślił historię związaną z kradzieżą tego pojazdu, wytworzył dokument okazany mu na karcie 39, napisał podpis na tym dokumencie, znalazł wzór takiego dokumentu w internecie. Inne oznaczenia typu pieczątka wziął z internetu i obrobił w P..

Opłaty celne załatwiała firma (...), z tą firmą kontaktował się J.. Oskarżony podał J. numer do osoby, która nie była pracownikiem firmy (...). De facto był to oskarżony. Kupił kartę sim w internecie. Jak dzwonił J., to oskarżony rozmawiał z nim, podając się za osobę o danych D. M.. Podając się za D. M. założył także specjalnie adres mailowy.

Chce naprawić szkodę jak najszybciej. Czeka na wypłatę odszkodowania z frmy W., to będzie około 200.000 złotych.

Przesłuchany po raz kolejny wyjaśnił, że będzie stosować się do wszelkich zakazów nałożonych na niego. Nie będzie odpowiadał na pytania dotyczące jego brata. Był m. (...), koszt tego zakupu był około 70.000 złotych, jak samochód dopłynął do Niemiec, kosztował już 75.000 złotych: zmieniły się kursy walut, doszły opłaty celno-skarbowe, opinia rzeczoznawcy, oskarżony musiał dołożyć około 20.000 złotych. Takich samochodów z (...) związanych ze sprawą mógł sprowadzić około 10. Aukcje w (...) były przez stronę internetową G. (...).

Przesłuchany po raz kolejny przyznał się do zarzucanych mu czynów za wyjątkiem tego, że nie uczynił sobie z pierwszego przestępstwa stałego źródła dochodu. Zatrzymane samochody są firmy (...). Własność pojazdów miała być przenoszona na firmę (...), na każdy samochód spółka przekazywała zaliczki, to jakie koszty ponosił oskarżony, będzie wynikało z historii rachunku bankowego brata, do którego ma dostęp. Oskarżony we wcześniejszych wyjaśnieniach, podał, że przysługuje mu cesja wierzytelności, stwierdzonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim w sprawie IC 6/21 na kwotę 77.315 złotych wraz z odsetkami. Oskarżony potwierdził gotowość cesji wierzytelności na rzecz pokrzywdzonych.

Na posiedzeniu w przedmiocie tymczasowego aresztowania wyjaśnił, że dopuścił się przeinwestowania z tymi samochodami, chce naprawić szkodę pokrzywdzonym, większość pieniędzy, które otrzymał, wydał na auta z (...) i opłaty.

Przesłuchany po raz kolejny stwierdził, że pieniądze, które dostał od pokrzywdzonych w większości przeznaczył na samochody, które sprowadził z (...), resztę przegrał w kasynie, mógł w tym czasie przegrać około 300.000 złotych.

Przesłuchany po raz pierwszy na etapie postępowania sądowego oskarżony wyjaśnił, że pieniądze, które przegrał w kasynie, pochodziły ze sprzedaży pojazdów. Nie przekazał pokrzywdzonemu żadnego auta, bo miał je przygotowane do sprzedaży. Tylko w przypadku pana S. była to jednorazowa transakcja.

Przesłuchany na obecnym etapie postępowania sądowego przyznał się do zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień.

( dowód : wyjaśnienia oskarżonego M. S. k.541-543, k.550-551, k.585-586, k.711-712, k.843-844, k.918-919, k.1101-1102)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala przyjąć, że oskarżony dopuścił się zarzucanych im przestępstw. M. S. w toku całego postępowania nie kwestionował swojego sprawstwa. Odmiennie od przyjętych ustaleń tłumaczył swoje motywacje. Za niewiarygodne Sąd uznał jednak wyjaśnienia oskarżonego M. S., że jego zamiarem nie było oszukanie pokrzywdzonych, a jedynie nastąpiło złe przeinwestowanie. Twierdzeniom tym przeczy ustalony ponad wszelką wątpliwość przebieg zdarzeń, w szczególności to, że M. S. nie przekazał M. J. faktycznie sprowadzonych do Polski samochodów, a także podstępne i oszukańcze zabiegi mające na celu uśpienie czujności M. J. i B. S., a także stworzenie pozorów uczciwości w celu dalszego „wyciągania” od pokrzywdzonych kolejnych kwot pieniędzy na transakcje, których oskarżony od początku nie zamierzał zrealizować. Oskarżony realizował swoje zamiary do końca, łącznie z podrabianiem dokumentów, w tym rzekomo złożonych na Policji, podawał się za pracownika firmy (...), wykorzystywał rachunek bankowy swojego brata.

Zeznania pokrzywdzonych Sąd uznał za w całości wiarygodne. Zarówno M. J., jak i B. S. konsekwentnie i niezmiennie niezależnie od etapu postępowania karnego, relacjonowali przebieg zdarzeń z udziałem oskarżonego; szczegółowo i w korelacji z dowodami z dokumentów opisali zarówno zachowanie M. S., jak i własne działania związane ze zleceniem sprowadzenia aut z (...), wpłatami zaliczek na poczet tych transakcji, oraz działaniami podejmowanymi po tym, jak zdemaskowali faktyczne intencje sprawcy.

Dowody z dokumentów, w szczególności w postaci „faktur” przedkładanych przez oskarżonego jako dowody transakcji z (...) (...) Co. Ltd., dowodów wpłat zaliczek na poczet transakcji przez pokrzywdzonych, umów zawieranych pomiędzy pokrzywdzonymi a M. S., jak również dokumentu w postaci potwierdzenia złożenia zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa Sąd uznał za w pełni wiarygodne co do okoliczności, które miały dowodzić zgodnie z tezami oskarżenia.

Zeznania M. K. do sprawy wnoszą o tyle, że potwierdzają, że przyjął samochód M. (...) do naprawy. Z kolei zeznania P. K. potwierdzają fakt zakupu od oskarżonego M. S. samochodów B. i M..

Przestępstwo oszustwa polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą min. wprowadzenia w błąd. Błędem tym jest rozbieżność między obiektywną rzeczywistością, a wyobrażeniem o niej, czy jej odbiciem w świadomości podmiotu, może on polegać na urojeniu, czyli fałszywym wyobrażeniu istnienia pewnych okoliczności lub cech stanu rzeczy, które w rzeczywistości nie występują, lub na nieświadomości występujących w rzeczywistości okoliczności. Czynność sprawcza realizowana przez sprawcę musi doprowadzić do skutku w postaci rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym. Stosowanie oszukańczych metod wymienionych w art. 286 §1 kk powoduje, że bez znaczenia jest to, że pokrzywdzony mógł błędu uniknąć lub że nie zachował należytej ostrożności.

M. S., deklarując chęć i możliwość zakupu dla (...) Spółki z o.o. reprezentowanej przez M. J., samochodów marki M. (...) z rynku (...), a następnie – ich importu do Polski, oraz dokonaniu wszelkich czynności formalnych, podatkowych i technicznych już od pierwszej deklarowanej czynności, która miała miejsce w marcu 2021r. aż po przyjęcie ostatniej wpłaty na poczet tych transakcji działał z oszukańczym zamiarem niewywiązania się z przyjętych przez siebie zobowiązań, skutkującym niekorzystnym rozporządzeniem mieniem przez M. J. w postaci zapłaty tytułem zaliczek i wpłat na poczet kosztów związanych z importem i naprawą samochodów łącznie kwoty 650.500 złotych. Podobnie zachowanie cechuje działania w stosunku do B. S., którego oszukał na kwotę 115.000 złotych.

Oskarżony, działał w krótkich odstępach czasu, ze z góry powziętym zamiarem wprowadzenia pokrzywdzonych w błąd co faktycznego wywiązania się z zawartych z nimi umów.

Oceniając stronę podmiotową działania M. S. znaczenie miał fakt, że nawet w sytuacjach, gdy oskarżony faktycznie zakupił na aukcjach w (...), a następnie – sprowadził zakupione samochody, co do których zawarł z M. J. umowy sprzedaży, auta te oskarżony potajemnie zbył osobom trzecim, ukrywając ów fakt przed pokrzywdzonym. Co znamienne, w ten sposób M. S. wzbogacał się niejako „podwójnie”: przyjmując zaliczki na zakup tych samochodów od Spółki (...), a następnie – od kupującego – otrzymując kwotę stanowiącą cenę sprzedaży. Fakt ten dowodzi, że sprawca na żadnym etapie swojego sprzecznego z prawem działania nie miał zamiaru rzetelnego i uczciwego rozliczenia się z pokrzywdzonymi w związku z zawartymi z nimi umowami, a jego faktycznym zamiarem było wprowadzenie ich w błąd w celu osiągnięcia możliwie największej korzyści majątkowej. W końcowej fazie przestępczego procederu, po to, by zakamuflować przedsiębrane machinacje, oskarżony podszył się pod pracownika składu podatkowego, prowadząc telefoniczne i mailowe rozmowy z M. J.. Fakt ten stanowił jawny przejaw zamiaru oskarżonego, którego metoda sprawcza opierała się na wprowadzeniu w błąd pokrzywdzonego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. W ten sposób M. S. realizował znamiona art.286 § 1 kk w ramach przypisanego mu czynu ciągłego.

Jednocześnie oskarżony – w ramach przyjętego modus operandi – wypełniał swoim zachowaniem znamiona art.270 § 1 kk, bowiem jednym z elementów wprowadzania pokrzywdzonych w błąd było przedstawianie im uprzednio podrobionych faktur, które potwierdzać miały niezaistniałe w rzeczywistości zdarzenia polegające na zakupie na(...) aukcjach samochodów deklarowanych przez oskarżonego w rozmowach z pokrzywdzonymi.

Wielość zdarzeń składających się na czyn ciągły przypisany M. S., ich częstotliwość, a także wysokość kwot wypłacanych oskarżonemu przez pokrzywdzonych w połączeniu z relatywnie długim okresem sprzecznego z prawem działania sprawcy przesądziły o przyjęciu, że uczynił on sobie z przypisanego mu przestępstwa stałe źródło dochodu. Z tego względu kwalifikację prawną czynu Sąd uzupełnił o art.65 § 1 kk.

W podstawie prawnej skazania powołany został również art.294 § 1 kk, bowiem szkoda, którą oskarżony wyrządził, cechowała się znaczną wartością, ponad 200. 000 złotych.

Jednocześnie Sąd wyeliminował z podstawy prawnej skazania art.270a § 2 kk uznając, że opisane w zarzucie zachowanie M. S. nie realizowało kumulatywnie znamion powołanej normy prawnej, tak jak uczynił to sąd rozpoznający po raz pierwszy sprawę, czego na marginesie oskarżyciel publiczny od początku nie kwestionował.

Omawiany przepis, ujmując rzecz ogólnie, penalizuje zachowanie polegające na podrobieniu, przerobieniu faktury w celu jej użycia za autentyczną w zakresie okoliczności faktycznych mogących mieć znaczenie dla określenia wysokości należności publicznoprawnej lub jej zwrotu, bądź na użyciu takiej faktury. Intencją ustawodawcy była przyświecająca wprowadzeniu tej normy do porządku prawnego ochrona interesów Skarbu Państwa zagrożonych procederem wyłudzenia podatku VAT i związanym z nim podrabianiem faktur VAT na ogromną skalę. Dokonując subsumcji owej normy prawnej do ustaleń niniejszej sprawy, jej ratio legis powinno stanowić drogowskaz w procesie jej stosowania.

Z treści zarzutu opisanego w punkcie I. aktu oskarżenia wynika, że prokurator oskarżył M. S. w szczególności o powtarzające się zachowania polegające na posłużeniu się uprzednio podrobionymi (spreparowanymi) fakturami, dokumentującymi niezaistniałe w rzeczywistości transakcje zakupu jedenastu samochodów sprzedanych przez (...) dom aukcyjny ((...)) firmie prowadzonej przez oskarżonego. W tym więc zakresie rację ma oskarżyciel wywodząc, że M. S., uprzednio podrobiwszy owe „faktury”, które w całości opisywały zdarzenia gospodarcze niezaistniałe w rzeczywistości, posłużył się nimi przekazując je M. J.. Sąd uznał jednak, że takie zachowania realizowały znamiona art.270 § 1 kk, bowiem oskarżony podjął się ich tylko i wyłącznie w celu wprowadzenia pokrzywdzonego w błąd co do faktycznego przeprowadzenia deklarowanych czynności związanych z zakupem i importem wspomnianych samochodów, nie zaś co do okoliczności faktycznych, które cechowałaby potencjalna doniosłość z perspektywy ewentualnego wyłudzenia podatkowego, któremu służyć miałyby te faktury. Sąd podziela przy tym zapatrywanie, w myśl którego fałszerstwo faktury w zakresie okoliczności niespełniających tego warunku należy nadal oceniać na gruncie art.270 § 1 i 3 kk. Analogiczny pogląd, zaprezentował Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim przy okazji oceny przesłanek stosowania tymczasowego aresztowania wobec M. S. w niniejszej sprawie (patrz: postanowienie z dnia 1 grudnia 2022r., k. 855v.-856). Nadto w doktrynie prawa karnego wskazuje się, że w grę wchodzą nie wszelkie czynności, a jedynie te, które mają potencjalne znaczenie w kontekście określenia wysokości należności publiczno-prawnej, np. prowadzące do zaniżenia należnego podatku lub też nienależnego zwrotu. Należy zatem stwierdzić, że inne fałszerstwa faktury w postaci podrabiania, czy przerabiania dokonane w zakresie okoliczności niespełniających warunków wskazanych w przepisie, nadal winne być oceniane przez pryzmat art. 270 kk ( komentarz Marek Mozgawa, LEX 2024 ). Z tych względów Sąd, podobnie jak Sąd rozpoznający sprawę po raz pierwszy, wyeliminował z opisu czynu i kwalifikacji prawnej art. 270 a § 2 kk.

Okoliczności dotyczące wymiaru kary Sąd ocenił przez pryzmat art. 53 kk. Jako okoliczności obciążające Sąd poczytał uprzednią karalność, przebiegłość i determinację w działaniu M. S., zaplanowany sposób dokonanego oszustwa, realizowany konsekwentnie i bezwzględnie, co pozwalało mu na utrzymywania faktu popełnianego przestępstwa przez długi czas. Na korzyść oskarżonego Sąd poczytał przyznanie się do zarzucanych mu czynów.

Sąd wymierzył

- za czyn pierwszy karę 4 lat pozbawienia wolności, za czyn drugi karę 4 miesięcy pozbawienia wolności. Karę łączną Sąd wymierzył w rozmiarze 4 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności. Orzeczone kary, tak jednostkowe, jak i łączne spełnią, w ocenie Sądu swe cele zapobiegawcze i wychowawcze. Sąd nie znalazł podstaw do nadzwyczajnego złagodzenia kary. O zastosowanie takiej instytucji wnosił obrońca, wskazując, że oskarżony czynił próby naprawienia szkody. Sąd nie zgodził się z takim stanowiskiem. Jak słusznie zauważył oskarżyciel publiczny całe drugie postępowanie sądowe miało być szansą dla oskarżonego w zakresie wymiaru kary. Temu miała służyć choćby pseudo mediacja między stronami, po pierwszym terminie rozprawy, której to celem miało być zawarcie ugody notarialnej w zakresie obowiązku naprawienia szkody – vide k.1101 v, do której finalnie nie doszło. Tym samym zapewnienia oskarżonego ( dokonywane notabene już na etapie prowadzonego postępowania przygotowawczego ) o chęci naprawienia szkody Sąd odbiera jako fikcyjne. Oskarżony zdawał sobie sprawę, jak surowo ocenił go poprzedni Sąd, miał więc świadomość, że ta sytuacja się może powtórzyć ( de facto to nastąpiło) : Sąd nie widział żadnej skruchy w zachowaniu M. S. ). A mimo to oskarżony dokonał dwóch wpłat na konto pokrzywdzonych, w pierwszym przypadku w kwocie 8.000 złotych, w drugim 9.000 złotych, co stanowi niewielki procent w zakresie szkody całkowitej. Tym samym nie można przyjąć, że M. S. czynił realne starania o naprawienie szkody.

Na podstawie art. 63 §1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności począwszy od 31 maja 2022 roku godzina 15.30 do 21 czerwca 2022 roku godzina 15.11 oraz od 5 października 2022 roku godzina 21.30 do 9 grudnia 2022 roku, godzina 16.55.

Orzekając obowiązek naprawienia szkody Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonych odszkodowania. W przypadku drugiego z pokrzywdzonych (M. J.) Sąd pomniejszył łączną wartość zaliczek wypłaconych oskarżonemu o te z nich, które dotyczyły pojazdów zatrzymanych w toku śledztwa, których dotyczył obowiązek zwrotu, o którym mowa w postanowieniu o dowodach rzeczowych – vide karta 986. Sąd nie odejmował wartości pojazdów, które to właśnie przy poprzednim rozpoznaniu sprawy zostały zwrócone pokrzywdzonemu, albowiem, jak wynikało ze stanowiska pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego pojazdy te mają wartość zerową, wobec niemożliwości ich rejestracji. Ewentualny spór w tym zakresie winien być rozstrzygnięty na drodze procesu cywilnego. Dlatego też odjął wartość zaliczek, jak również kwot wpłaconych przez oskarżonego w toku niniejszego postępowania sądowego. ( 650.500 – (...)- 70.500 – 9.000 = 526.000 oraz 115.000 – 8.000 =107.000 złotych.

Sąd zobowiązał oskarżonego do zwrotu oskarżycielom posiłkowym kwot stanowiących wynagrodzenia przewidzianego w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015r. mając na uwadze ponadprzeciętne zaangażowanie i nakład pracy, jaki pełnomocnik poświęcił prowadzeniu sprawy zarówno w toku śledztwa, jak i w trakcie postępowania przed sądem- dwukrotność minimalnej stawki.

Z uwagi na orzeczony obowiązek naprawienia szkody Sąd zwolnił M. S. od obowiązku zwrotu kosztów sądowych w trybie art. 624 § 1kpk i przejął je na rachunek Skarbu Państwa.