Portal Orzeczeń

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 21/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

2.

3.

4.

5.

6.

J. R. (1)

M. M. (3)

I. J. (3)

A. R. (2)

Z. Z.

B. W. (6)

- czyny zarzucane w pkt. I, II, III, IV, V, IX, XI wyczerpujące dyspozycję art. 286§1 kk w zw. z art. 294§1 kk, art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12§1 kk,

- czyny zarzucane w pkt. VI, VIII, X wyczerpujące dyspozycję art. 286§1 kk, art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12§1 kk,\

- czyny zarzucane w pkt. VII, XII wyczerpujące dyspozycję art. 284§2 kk w zw. z art. 12§1 kk,

- czyn zarzucany w pkt. XIII wyczerpujący dyspozycję art. 284§2 kk,

- czyn zarzucany w pkt. XIV wyczerpujący dyspozycję art. 286§1 kk w zw. z art. 294§1 kk, art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12§1 kk,

-- czyn zarzucany w pkt. XV wyczerpujący dyspozycję art. 286§1 kk w zw. z art. 294§1 kk, art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12§1 kk,

- czyn zarzucany w pkt. XVI wyczerpujący dyspozycję art. 284§2 kk w zw. z art. 12§1 kk,

- czyn zarzucany w pkt. XVII wyczerpujący dyspozycję art. 286§1 kk, art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12§1 kk,

- czyn zarzucany w pkt. XVIII wyczerpujący dyspozycję art. 286§1 kk w zw. z art. 294§1 kk, art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12§1 kk,

- czyn zarzucany w pkt. XIX wyczerpujący dyspozycję art. 286§1 kk w zw. z art. 294§1 kk, art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12§1 kk,

- czyn zarzucany w pkt. XX wyczerpujący dyspozycję art. 284§2 kk w zw. z art. 12§1 kk,

- czyn zarzucany w pkt. XXI wyczerpujący dyspozycję art. 286§1 kk w zw. z art. 294§1 kk, art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12§1 kk,

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

- odnośnie czynów zarzucanych w pkt. I i VI

W dniu 21 maja 2002 roku (...) Spółka z o.o. została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego. Jej siedziba znajdowała się w R. przy ulicy (...). K. K. (9) 22. W okresie od 2004 roku do 2009 roku J. R. (1) posiadał udziały w spółce. Zbył je w 2009 roku na rzecz swojego syna M. R. (4), który w 2013 roku sprzedał je swojemu dziadkowi W. R. (W. R. zmarł 4 listopada 2018r.). Organem uprawnionym do reprezentacji spółki był zarząd. Początkowo, do 28 maja 2009 roku, funkcję prezesa zarządu spółki pełniła B. M. (1) (B. M. (1) zmarła 7 sierpnia 2018r.). W tym czasie J. R. (1) był członkiem zarządu, a następnie od 28 maja 2009 roku do 23 maja 2014 roku pełnił funkcję prezesa zarządu. Po złożeniu przez niego rezygnacji, funkcję prezesa pełnił W. J. w okresie od 18 marca 2015 roku do 30 lipca 2015 roku, a w okresie od 30 lipca 2015 roku do 24 września 2015 roku – W. R..

W późniejszym czasie spółka nie posiadała już zarządu. Postanowieniem Sądu Rejonowego (...) w Łodzi z dnia 5 sierpnia 2021 roku ustanowiono dla spółki kuratora do reprezentowania jej we wszystkich sprawach sądowych.

Spółka (...) prowadziła działalność m. in. w zakresie produkcji i sprzedaży odzieży, przy czym posiadała status Zakładu Pracy (...). Spółka w okresie od stycznia 2004 roku do stycznia 2014 roku otrzymywała z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w W. dofinansowanie do wynagrodzeń zatrudnionych osób niepełnosprawnych oraz w okresie od listopada 2007 roku do grudnia 2008 roku pobierała dofinansowanie z tytułu refundacji poniesionych składek na ubezpieczenia społeczne. Nadto w okresie od stycznia 2004 roku do grudnia 2008 roku różnica między należnym dofinansowaniem a poniesionymi przez pracodawcę kosztami pracy była przekazywana przez PFRON na rachunek spółki z obowiązkiem przekazania jej na rachunek (...) i wykorzystania tych środków na indywidualne programy rehabilitacji.

Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) jest państwowym funduszem celowym, którego podstawowym zadaniem jest finansowanie realizowanych przez m.in. także pracodawców, działań związanych z rehabilitacją osób niepełnosprawnych, tj. rehabilitacją społeczną, zawodową, leczniczą, przy czym jednym z kierunków wydatkowania środków Funduszu jest dofinansowanie pracodawców do wynagrodzeń związanych z zatrudnieniem niepełnosprawnych osób. Pracodawcy przysługuje ze środków Funduszu miesięczne dofinansowanie do wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego, o ile pracownik ten został ujęty w ewidencji zatrudnionych osób niepełnosprawnych prowadzonej przez PFRON.

W latach 2004-2014 warunki otrzymania powyższego dofinansowania były następujące:

- zatrudnianie osoby niepełnosprawnej zgodnie z przepisami prawa pracy,

- posiadanie dokumentu potwierdzającego status pracownika, jako osoby niepełnosprawnej od pierwszego dnia zatrudnienia,

- wykazanie efektu zachęty,

- faktyczne wypłacenie wynagrodzenia pracownikowi,

- wypłacenie wszystkich elementów kosztów płacy pracownika niepełnosprawnego w terminie bądź z uchybieniem terminu nieprzekraczającym 14 dni, przy czym od 15 września 2012 roku dopuszczalna była dopłata składek ZUS z uchybieniem terminu powyżej 14 dni, o ile nie przekroczy ona 2% należnych składek za dany okres sprawozdawczy,

- wypłacanie wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego ze środków innych niż środki publiczne,

- brak zaległości wobec PFRON na więcej niż 100 zł.

W okresie od stycznia 2004 roku do stycznia 2014 roku spółka (...) pobrała z PFRON dofinansowanie w kwocie 6.624.814,94 zł., z czego kwota 6.296.679,90 zł. dotyczyła dofinansowań do wynagrodzeń, natomiast kwota 328.135,06 zł. dotyczyła refundacji składek w okresie od grudnia 2007 roku do grudnia 2008 roku.

Spółka zatrudniała pracowników niepełnosprawnych.

Spółka (...) w okresie od stycznia 2004 roku do 5 marca 2014 roku ( data ostatniej wypłaty z PFRON) nienależnie pobrała dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych w łącznej kwocie 5.390.616,70 zł. Nienależne kwoty dofinansowania do wynagrodzeń dotyczyły niżej wymienionych pracowników : G. A., K. B., M. B. (1), M. B. (2), D. B. (1), S. B. (1), B. B. (1), W. B. (1), M. B. (3), D. B. (2), T. B. (1), B. B. (2), W. B. (2), G. B., M. B. (4), J. B. (1), M. B. (5), E. C. (1), F. C., S. C. (1), E. C. (2), H. C. (1), T. C. (1), G. D., Z. D. (1), W. D. (1), A. D. (1), B. D. (1), S. D. (1), M. D., B. D. (2), J. D. (1), J. D. (2), A. D. (2), B. D. (3), M. F. (1), W. F. (1), W. F. (2), D. G. (1), E. G. (1), D. G. (2), W. G. (1), S. G. (1), A. G. (1), T. G. (1), S. G. (2), K. G. (1), H. G., M. G., E. H., L. H., G. H., H. J., K. J. (1), E. J. (1), E. J. (2), I. J. (1), M. J., E. J. (3), I. J. (2), M. J., B. K. (1), R. K. (1), E. K. (1), M. K. (1), A. K. (1), S. K. (1), E. K. (2), M. K. (2), D. K. (1), R. K. (2), D. K. (2), A. K. (2), A. K. (3), W. K. (1), S. K. (2), K. K. (1), I. K. (1), J. K. (1), M. K. (3), T. K. (1), G. K. (1), B. K. (2), S. K. (3), A. K. (4), R. K. (3), K. K. (2), W. K. (2), W. K. (3), A. K. (5), K. K. (3), D. K. (3), Z. K. (1), K. K. (4), T. K. (2), A. K. (6), J. K. (2), K. K. (5), J. K. (3), P. K. (1), M. K. (4), A. K. (7), W. K. (4), Z. K. (2), J. K. (4), B. K. (3), J. L. (1), M. L. (1), D. L., A. L., J. L. (2), S. L., K. L. (1), M. L. (2), M. Ł. (1), B. M. (2), J. M. (1), B. M. (3), W. M. (1), M. M. (1), A. M. (1), W. M. (2), B. M. (4), R. M. (1), A. M. (2), T. M. (1), S. M. (1), B. M. (1), M. M. (2), B. M. (5), H. M., A. M. (3), Z. M. (1), M. N. (2), E. N. (1), J. N. (1), Z. N. (1), M. O. (1), G. O. (1), G. O. (2), B. O. (1), Z. O., C. O., M. O. (2), W. O. (1), B. O. (2), J. O. (1), P. O., J. O. (2), B. O. (3), T. P. (1), P. P., M. P. (1), A. P. (1), J. P. (1), Z. P. (1), J. P. (2), A. P. (2), H. P. (1), L. P., M. P. (2), T. P. (2), B. P., M. P. (3), J. P. (3), M. R. (1), J. R. (2), A. R. (1), B. R. (1), J. R. (3), A. R. (2), D. R., R. R. (1), M. R. (2), W. S. (1), T. S., A. S. (1), A. S. (2), S. S. (1), B. S. (1), C. S., E. S. (1), L. S. (1), Z. S., A. K. (8), R. S. (1), Z. S. (1), J. S. (1), A. S. (3), E. S. (2), A. S. (4), M. S. (1), K. S. (1), L. S. (2), S. Ś. (1), U. T., E. T., B. T., D. T. (1), M. T. (1), A. T. (1), J. T. (1), J. T. (2), D. T. (2), R. U., G. W. (1), M. W. (1), K. W. (1), G. W. (2), T. W. (1), J. W. (1), J. W. (2), B. W. (2), A. W. (1), E. W., B. W. (3), B. W. (4), G. W. (3), T. Z., Z. Z., A. Z. (1), E. Z. (1), G. Z., D. Ż., K. Ż..

Wnioski (...) o wypłatę miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń były składane elektronicznie.

Wnioski o dofinansowanie poświadczały nieprawdę w zakresie okoliczności dotyczących danych zawartych w umowach o pracę pracowników, posiadanych przez nich orzeczeń o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności, schorzeń, kwoty, terminowości oraz sposobu wypłaty wynagrodzenia za pracę, opłacania w całości lub części składek na ubezpieczenia społeczne pracowników oraz zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W wyniku przeprowadzonej kontroli, decyzją Prezesa Zarządu PFRON z 23 grudnia 2014 roku nakazano spółce (...) zwrot środków przekazanych spółce tytułem dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych za okres od października do grudnia 2012 roku , od stycznia do grudnia 2013 roku oraz za miesiąc styczeń 2014 roku w łącznej kwocie 1.160.309,47 zł. wraz z odsetkami. Następnie Prezes Zarządu PFRON decyzją z 7 sierpnia 2017 roku, nakazał spółce (...) również zwrot środków przekazanych spółce tytułem dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych za okres od stycznia do września 2012 roku w łącznej wysokości 298.036,68 zł. wraz z odsetkami.

Spółka nie uregulowała tych należności, wobec czego sprawę w tym zakresie skierowano do postępowania egzekucyjnego.

W okresie od 1 grudnia 2007 roku do 31 grudnia 2008 roku spółka (...) ubiegała się o dofinansowanie do refundacji składek na ubezpieczenia społeczne w łącznej kwocie 328.135,06 zł. z PFRON. Fundusz refundował pracodawcy prowadzącemu zakład pracy chronionej w stosunku do zatrudnionych osób niepełnosprawnych część wynagrodzenia odpowiadającą składce należnej od pracownika na ubezpieczenia emerytalne i chorobowe oraz część kosztów osobowych pracodawcy odpowiadającą składce należnej od pracodawcy na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe – pod warunkiem terminowego opłacania przez pracodawcę tych składek w całości. We wskazanym wyżej okresie spółka (...) pobrała nienależną kwotę 4.565,30 zł. wynikającą z uzyskanych nienależnie kwot dofinansowania do refundacji składek na ubezpieczenia społeczne odnośnie pracowników niepełnosprawnych: H. C. (1), J. D. (1), E. J. (1), W. K. (1), J. L. (2), W. M. (1), R. M. (1), J. N. (1), Z. N. (1), A. P. (1), B. R. (1), A. S. (1), A. S. (2), J. S. (1), A. S. (4), J. W. (1), A. W. (1). Wnioski Wn-U o wypłatę powyższego dofinansowania były nierzetelne i poświadczały nieprawdę odnośnie istotnych okoliczności dla jego uzyskania. Składki na ubezpieczenia społeczne pracowników nie były opłacane w całości oraz terminie ustawowym.

Sprawami związanymi z dofinansowaniem z PFRON zajmowali się H. K. (2), S. Ł. oraz J. S. (10). Pracownicy ci wykonywali czynności zlecone przez pracodawcę. W całym okresie działalności spółki (...), faktycznie zarządzał nią J. R. (1), choć funkcję prezesa objął dopiero 28 maja 2009r. i to on podejmował wszystkie najważniejsze decyzje dotyczące funkcjonowania spółki, w tym decyzje w zakresie dofinansowań z PFRON.

- odnośnie czynów zarzucanych w pkt. II, III, IV, V, VIII, IX, X, XIV, XV, XVII, XIX, XXI

W dniu 27 marca 2002 roku (...) Spółka z o.o. została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego. Początkowo jej siedziba znajdowała się w B. przy ulicy (...), następnie ulegała zmianom, mieściła się między innymi w R. przy ulicy (...). K. K. (9) 22, a od 30 kwietnia 2014 roku ponownie jej adresem stała się B., ulica (...). Początkowo jednym ze wspólników spółki była Spółdzielnia (...) w B., której prezesem był J. R. (1) i której pracownicy przeszli do spółki (...) – po jej utworzeniu. Przedmiotem działalności spółki (...) była między innymi produkcja i sprzedaż odzieży, ochrona, sprzątanie obiektów oraz gastronomia. Spółka była reprezentowana przez jednoosobowy zarząd. Faktycznie spółką (...) ,od początku jej istnienia, zarządzał J. R. (1), choć formalnie nie był jej prezesem. To on podejmował wszystkie najważniejsze decyzje dotyczące jej działalności, w tym również decyzje dotyczące dofinansowania z PFRON. On wskazywał również osoby, które w poszczególnych okresach pełniły funkcje prezesów. I tak byli to:

- M. M. (3) w okresie od 21 maja 2002r. do 19 października 2005r., przy czym pracę w spółce w rzeczywistości wykonywała do 14 marca 2005r. z uwagi na późniejszy pobyt na zwolnieniu lekarskim,

- I. J. (3) w okresie od 19 października 2005r. do 2 lutego 2006r.,

- J. J. (4) w okresie od 2 lutego 2006r. do 29 czerwca 2009r.,

- A. R. (2) (wcześniej K.) w okresie od 30 czerwca 2009r. do 24 września 2009r.,

- Z. Z. w okresie od 5 października 2009r. do 10 czerwca 2010r.

- S. G. (3) w okresie od 30 lipca 2010r. do 18 czerwca 2013r.

Spółka (...) posiadała status Zakładu Pracy (...) - zatrudniała pracowników niepełnosprawnych.

Spółka w okresie od stycznia 2004 roku do września 2010 roku otrzymywała z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w W. dofinansowanie do wynagrodzeń zatrudnionych osób niepełnosprawnych oraz w okresie od 1 grudnia 2007 roku do 1 grudnia 2008 roku pobierała dofinansowanie z tytułu refundacji poniesionych składek na ubezpieczenia społeczne.

W okresie od 1 stycznia 2004 roku do 30 września 2010 roku spółka (...) pobrała z PFRON nienależne dofinansowanie w kwocie 3.282.887,94zł., z czego kwota 3.059.637,07zł. dotyczyła dofinansowań do wynagrodzeń, natomiast kwota 223.250,87zł. dotyczyła refundacji składek w okresie od 1 grudnia 2007 roku do 1 grudnia 2008 roku.

Wnioski (...) o wypłatę miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń były składane elektronicznie. Zajmowała się tym M. B. (5). Polecenia odnośnie składanych wniosków wydawał jej J. R. (1). Mimo tego, że nie był formalnie zatrudniony w spółce (...), to i tak wszyscy uważali go za szefa i wykonywali jego polecenia w obawie przed utratą pracy. M. B. (5) sporządzając wnioski, nieraz mówiła J. R. (1), aby zweryfikował dane zawarte we wnioskach, bo miała wątpliwości co do ich zgodności ze stanem faktycznym w spółce. Jednak J. R. (1) odpowiadał „ Pani M., co Panią to obchodzi, niech Pani robi co do Pani należy”. Zawsze zależało mu na tym, żeby wnioski były złożone w taki sposób by uzyskać pieniądze jak najszybciej i w jak najwyższej kwocie. Sytuacja finansowa spółki była dobra w początkowym okresie działalności, a później stopniowo pogarszała się, wynagrodzenia dla pracowników były wypłacane z opóźnieniem, w ratach, czasami na konto, czasami w gotówce, były zaległości w opłacaniu składek ZUS. M. S. (4) i jej siostra R. W. (2) były zatrudnione w spółce (...) jako księgowe. Gdy sporządzone bilanse nie podobały się J. R. (1), to na jego polecenie musiały tak je poprawiać aby nie wykazywać tak dużych strat w spółce.

Poszczególne osoby, tj. M. M. (3), J. J. (4), A. R. (2) (wcześniej K.), Z. Z., S. G. (3) - pełniące funkcje prezesów zarządu spółki „(...)” wiedziały o ciężkiej sytuacji gospodarczej spółki, podejmowały decyzje dotyczące jej codziennej działalności lub konsultowały je z J. R. (1), którego rola w funkcjonowaniu spółki była wiodąca. Jednocześnie żadna z tych osób w okresie pełnienia funkcji prezesa nie zadecydowała o zaprzestaniu ubiegania się przez spółkę o dofinansowanie z PFRON mimo, że spółka nie spełniała wszystkich warunków koniecznych do uzyskania takiego dofinansowania.

Pełniący w krótkim czasie funkcję prezesa zarządu spółki „ (...)” - I. J. (3) nie był wcześniej zatrudniony w żadnej ze spółek zarządzanych przez J. R. (1). Uprzednio pracował w (...) Fabryce (...), gdzie był prezesem. Objęcie funkcji prezesa w spółce (...) zaproponował mu J. R. (1). W tym samym czasie, w spółce (...), została zatrudniona na stanowisku dyrektora administracyjnego M. F. (2), z którą wcześniej I. J. (3) współpracował. M. F. (2) pełniła również funkcję prokurenta. Generalnie ich zadaniem było opracowanie planu poprawy kondycji spółki. Nie zapewniono im jednak możności zapoznania się z dokumentacją spółki. M. F. (2) żądała od pracowników potrzebnych dokumentów, ale często była zbywana lub otrzymywała inne dokumenty – nie te, o które prosiła albo niekompletne. Interweniowała u I. J. (3), ale na jego żądania – dokumenty też nie były udostępniane. Gdy rozmawiała z J. R. (1), to zapewniał ją, że później otrzyma te dokumenty, przy czym dokumentów tych i tak jej nie dawano. Ta sytuacja powodowała, że zarówno I. J. (3) jak i M. F. (2) nie byli w stanie poznać faktycznej sytuacji spółki, w tym zasad otrzymywania przez spółkę dofinansowań z PFRON. Spółką faktycznie zarządzał J. R. (1) i to on po krótkim czasie ich pracy w spółce wręczył I. J. (3) – odwołanie z funkcji prezesa, przy czym M. F. (2) została zwolniona w tym samym czasie.

Spółka (...) w okresie od 1 stycznia 2004r. do 18 października 2005r. nienależnie pobrała dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych z PFRON w łącznej kwocie 1.026.158,36 zł. Nienależne kwoty dofinansowania do wynagrodzeń dotyczyły niżej wymienionych pracowników : A. A. (2), S. A., M. A. (1), M. A. (2), J. A., N. A., H. A., M. B. (6), R. B. (1), B. B. (4), J. B. (2), J. B. (3), J. B. (4), M. B. (7), T. B. (2), M. B. (8), E. B. (1), E. B. (2), R. B. (2), I. B., R. B. (3), L. B., M. B. (5), F. C., J. C. (1), H. C. (2), J. C. (2), T. C. (2), J. C. (3), R. C. (1), R. C. (2), E. D. (1), S. D. (2), T. D. (1), P. D., T. D. (2), B. D. (4), W. D. (2), R. F., P. F., E. F., T. G. (2), A. G. (2), K. G. (2), K. G. (3), R. G. (1), W. G. (2), W. G. (3), I. G., B. G., Z. G. (1), J. G. (1), J. G. (1), W. G. (4), R. G. (2), C. G., T. G. (1), P. G., L. G. (1), E. G. (2), J. G. (2), R. G. (3), S. C. (2), B. H., W. H., B. I., J. I., Z. I., K. J. (2), J. J. (2), A. J. (1), J. J. (3), K. J. (3), E. J. (4), J. K. (5), S. K. (1), S. K. (4), A. K. (9), W. K. (5), G. K. (2), I. K. (2), D. K. (2), A. K. (10), Z. K. (3), R. K. (4), J. K. (6), J. K. (7), D. K. (4), M. K. (5), W. K. (6), Z. K. (4), E. K. (3), A. K. (5), S. K. (5), S. K. (6), T. K. (3), A. K. (11), Z. K. (5), S. K. (7), T. K. (4), J. K. (8), Z. K. (6), J. K. (9), A. K. (7), C. K., S. K. (8), K. L. (2), Z. L., R. (...), M. Ł. (2), J. Ł., S. M. (2), M. M. (4), K. M. (1), K. M. (2), K. M. (3), J. M. (1), A. M. (4), K. M. (4), Z. M. (2), G. M., D. M. (1), R. M. (2), W. M. (3), J. M. (2), A. M. (5), M. M. (5), J. M. (3), T. M. (2), E. N. (2), A. N. (1), J. N. (2), Z. N. (2), Z. N. (3), J. N. (3), E. N. (3), A. N. (2), A. O., W. O. (2), M. O. (3), W. O. (3), J. O. (1), T. P. (1), A. P. (3), J. P. (4), M. P. (4), Z. P. (2), J. P. (5), Ł. P., M. P. (5), K. P. (1), W. P. (2), H. P. (2), R. P. (1), J. P. (3), J. R. (4), Z. R., R. R. (3), K. R. (1), I. R., K. R. (2), M. R. (3), D. R., W. S. (2), J. S. (2), S. S. (3), A. S. (5), H. S. (1), B. S. (2), J. S. (3), S. S. (4), W. S. (3), E. S. (1), Z. S. (2), A. S. (6), E. S. (3), Z. S. (3), H. S. (2), Z. S. (4), S. S. (5), Z. S. (5), A. S. (7), R. S. (2), H. S. (3), A. S. (8), J. S. (4), K. S. (2), K. S. (3), S. S. (6), Z. S. (6), E. S. (4), P. S., H. S. (4), L. S. (3), A. Ś. (1), S. Ś. (2), W. Ś., T. Ś., J. Ś., S. Ś. (1), A. Ś. (2), Z. Ś., J. T. (3), A. T. (2), R. T., K. T., J. T. (4), A. T. (3), J. U., M. B. (5), B. W. (5), Z. W., S. W., H. W. (1), J. W. (3), J. W. (4), A. W. (2), M. W. (2), K. W. (2), H. W. (2), R. W. (1), H. Z. (1), T. Z., E. Z. (2), M. Z. (1), K. Z., H. Z. (2), I. Z. (1), T. B. (3).

W tym czasie faktycznie spółką zarządzał J. R. (1), a M. M. (3) pełniła funkcję prezesa spółki od 1 stycznia 2004r. do 14 marca 2005r. Wysokość nienależnie pobranego dofinansowania w wymienionym wyżej okresie wyniosła 533.651,50 zł. i dotyczyła następujących pracowników : A. A. (2), S. A., M. A. (1), M. A. (2), J. A., N. A., H. A., M. B. (6), B. B. (4), J. B. (2), J. B. (3), J. B. (4), M. B. (7), T. B. (4), M. B. (8), E. B. (1), E. B. (2), I. B., L. B., M. B. (5), F. C., J. C. (1), H. C. (2), J. C. (3), R. C. (1), R. C. (2), E. D. (1), S. D. (2), T. D. (1), P. D., T. D. (2), B. D. (4), W. D. (2), R. F., P. F., E. F., A. G. (2), K. G. (2), K. G. (3), R. G. (1), W. G. (2), W. G. (3), I. G., B. G., Z. G. (1), J. G. (1), W. G. (4), R. G. (2), C. G., T. G. (1), P. G., E. G. (2), J. G. (2), R. G. (3), S. C. (2), W. H., B. I., Z. I., K. J. (2), J. J. (2), J. J. (3), K. J. (3), E. J. (4), J. K. (5), S. K. (1), A. K. (9), W. K. (5), G. K. (2), I. K. (2), D. K. (2), A. K. (10), Z. K. (3), R. K. (4), J. K. (6), J. K. (7), W. K. (6), Z. K. (4), E. K. (3), S. K. (5), S. K. (6), T. K. (3), A. K. (11), Z. K. (5), S. K. (7), T. K. (4), J. K. (8), Z. K. (6), J. K. (9), C. K., S. K. (8), Z. L., M. Ł. (2), J. Ł., S. M. (2), M. M. (4), K. M. (1), K. M. (2), K. M. (3), K. M. (4), G. M., W. M. (3), J. M. (2), A. M. (5), M. M. (5), J. M. (3), E. N. (2), A. N. (1), J. N. (2), Z. N. (2), Z. N. (3), E. N. (3), A. N. (2), W. O. (2), W. O. (3), A. P. (3), J. P. (4), M. P. (4), Z. P. (2), J. P. (5), Ł. P., M. P. (5), K. P. (1), H. P. (2), R. P. (1), J. P. (3), J. R. (4), Z. R., R. R. (3), K. R. (1), I. R., K. R. (2), W. S. (2), S. S. (3), A. S. (5), H. S. (1), B. S. (2), S. S. (4), W. S. (3), E. S. (1), Z. S. (2), A. S. (6), E. S. (3), H. S. (2), S. S. (5), Z. S. (7), A. S. (7), R. S. (2), H. S. (3), A. S. (8), K. S. (2), K. S. (3), S. S. (6), Z. S. (6), H. S. (4), L. S. (3), A. Ś. (1), W. Ś., T. Ś., J. Ś., S. Ś. (1), A. Ś. (2), Z. Ś., A. T. (2), R. T., K. T., J. T. (4), J. U., B. W. (5), Z. W., S. W., H. W. (1), J. W. (3), J. W. (4), A. W. (2), M. W. (2), H. W. (2), R. W. (1), H. Z. (1), T. Z., E. Z. (2), M. Z. (1), H. Z. (2), I. Z. (1), T. B. (3).

Wnioski o wypłatę miesięcznego dofinansowania poświadczały nieprawdę, były nierzetelne w zakresie okoliczności dotyczących danych zawartych w umowach o pracę pracowników, posiadanych przez nich orzeczeń o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności, schorzeń, kwoty, terminowości oraz sposobu wypłaty wynagrodzenia za pracę, opłacania w całości lub części składek na ubezpieczenia społeczne pracowników oraz zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Spółka (...) w okresie od 19 października 2005r. do 2 lutego 2006r. nienależnie pobrała dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych z PFRON w łącznej kwocie 200.017,01 zł. Nienależne kwoty dofinansowania do wynagrodzeń dotyczyły niżej wymienionych pracowników: M. A. (3), T. B. (4), R. B. (3), M. B. (5), H. C. (2), J. C. (2), T. D. (3), R. D., B. D. (4), R. F., E. F., T. G. (2), A. G. (2), K. G. (3), W. G. (3), Z. G. (1), J. G. (1), C. G., T. G. (1), E. G. (2), B. H., J. I., J. J. (3), S. K. (1), S. K. (4), D. K. (2), R. K. (4), M. K. (5), Z. K. (4), A. K. (5), P. K. (2), A. K. (11), D. K. (5), Z. K. (6), J. K. (9), A. K. (7), K. L. (2), K. M. (4), Z. M. (2), T. M. (3), R. M. (2), W. M. (3), J. M. (2), T. M. (2), A. N. (1), Z. N. (3), J. N. (3), A. N. (2), W. O. (2), W. O. (3), T. P. (1), J. P. (4), K. P. (2), Z. P. (2), J. P. (5), C. P., J. P. (3), R. R. (3), I. R., M. R. (3), A. R. (3), D. R., W. S. (2), J. S. (2), H. S. (1), E. S. (1), Z. S. (3), A. S. (8), S. S. (6), P. S., A. Ś. (1), S. Ś. (1), Z. Ś., J. T. (3), A. T. (2), R. T., H. W. (1), J. W. (4), K. W. (2), H. W. (2), I. Z. (1), T. B. (3).

W tym czasie faktycznie spółką zarządzał J. R. (1).

Wnioski o wypłatę miesięcznego dofinansowania poświadczały nieprawdę, były nierzetelne w zakresie okoliczności dotyczących danych zawartych w umowach o pracę pracowników, posiadanych przez nich orzeczeń o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności, schorzeń, kwoty, terminowości oraz sposobu wypłaty wynagrodzenia za pracę, spełnienia warunku efektu zachęty, opłacania w całości i w terminie składek na ubezpieczenia społeczne pracowników oraz zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Spółka (...) w okresie od 2 lutego 2006r. do 29 czerwca 2009r. nienależnie pobrała dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych z PFRON w łącznej kwocie 1.322.815,69 zł. Nienależne kwoty dofinansowania do wynagrodzeń dotyczyły niżej wymienionych pracowników: P. A., H. A., M. A. (3), B. B. (5), T. B. (2), P. B. (1), T. B. (5), P. B. (2), J. B. (1), M. B. (5), M. B. (5), E. C. (3), Z. C., H. C. (2), J. C. (2), S. C. (1), P. C., J. C. (4), M. C., H. C. (3), T. D. (4), W. D. (1), T. D. (3), R. D., E. D. (2), S. D. (1), K. D., L. D., B. D. (4), Z. D. (2), W. F. (1), E. F., T. G. (2), A. G. (2), L. G. (2), Z. G. (2), K. G. (3), W. G. (2), Z. G. (3), Z. G. (1), J. G. (1), C. G., T. G. (1), D. G. (3), E. G. (2), S. G. (2), M. G., B. H., J. I., A. J. (2), H. J., J. J. (3), Z. J., A. K. (12), A. K. (13), S. K. (1), P. K. (3), H. K. (1), K. K. (6), D. K. (2), J. K. (10), R. K. (4), D. K. (6), Z. K. (7), M. K. (5), W. K. (2), A. K. (5), M. K. (6), P. K. (2), A. K. (11), A. K. (14), B. K. (4), J. K. (11), D. K. (7), Z. K. (6), J. K. (9), A. K. (7), W. K. (4), K. L. (2), M. L. (3), W. L., M. L. (4), S. M. (3), J. M. (4), M. M. (6), K. M. (4), Z. M. (2), R. M. (2), W. M. (3), J. M. (2), T. M. (1), J. M. (5), T. M. (2), D. M. (2), Z. N. (4), A. N. (1), W. O. (3), J. O. (3), T. P. (1), E. P., A. P. (4), J. P. (4), A. P. (5), Z. P. (2), J. P. (5), R. P. (2), G. P. (1), J. P. (6), Z. P. (1), J. P. (2), G. P. (2), M. P. (6), C. P., J. P. (3), Z. P. (3), B. R. (2), T. R., I. R., M. R. (3), A. R. (3), M. R. (3), D. R., W. S. (2), J. S. (2), H. S. (1), G. S., J. S. (5), E. S. (1), J. S. (6), B. S. (3), W. S. (4), M. S. (2), A. S. (8), S. S. (6), E. S. (5), M. S. (3), R. S. (3), H. S. (5), J. S. (7), A. Ś. (1), S. Ś. (1), B. Ś., Z. Ś., J. T. (5), A. T. (4), A. T. (2), R. T., M. T. (2), A. T. (1), W. U., Ł. W., T. W. (2), J. W. (5), H. W. (2), T. Z., Z. Z., A. Z. (2), M. Z. (2), A. Z. (3), P. Z. (1), J. Z., I. Z. (1), G. Ż., T. B. (3).

W tym czasie funkcję prezesa zarządu spółki pełnił J. J. (4), przy czym J. R. (1) w dalszym ciągu podejmował wszystkie najważniejsze decyzje dotyczące spółki.

J. J. (4) zmarł w dniu 15 sierpnia 2022r., dlatego postępowanie karne wobec niego zostało umorzone.

Spółka (...) w okresie od 30 czerwca 2009r. do 24 września 2009r. nienależnie pobrała dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych z PFRON w łącznej kwocie 121.366,15 zł. Nienależne kwoty dofinansowania do wynagrodzeń dotyczyły niżej wymienionych pracowników : P. B. (1), M. B. (5), E. C. (3), Z. C., H. C. (2), J. C. (2), S. C. (1), T. D. (4), W. D. (1), E. D. (2), L. D., W. F. (1), Z. G. (2), K. G. (3), Z. G. (3), T. G. (1), S. G. (2), M. G., M. H., B. H., J. I., H. J., A. K. (12), A. K. (13), K. K. (6), D. K. (2), W. K. (2), W. K. (3), A. K. (5), J. K. (11), Z. K. (6), A. K. (7), M. M. (6), K. M. (4), J. M. (5), Z. N. (4), A. N. (1), A. P. (5), P. P., J. P. (6), Z. P. (1), J. P. (2), G. P. (2), J. P. (3), B. R. (2), M. R. (3), A. R. (3), J. S. (2), J. S. (8), E. S. (1), J. S. (6), W. S. (4), M. S. (3), Z. Ś., A. T. (1), W. U., M. Z. (2), P. Z. (2), J. Z., G. Ż., T. B. (3). W tym czasie funkcję prezesa zarządu spółki pełniła A. R. (2) (wcześniej K.), a faktycznie zarządzał nią J. R. (1).

Spółka (...) w okresie od 5 października 2009r. do 30 lipca 2010r. nienależnie pobrała dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych z PFRON w łącznej kwocie 277.435,13 zł. Nienależne kwoty dofinansowania do wynagrodzeń dotyczyły niżej wymienionych pracowników : S. B. (2), A. B., M. B. (5), E. C. (3), H. C. (2), J. C. (2), T. D. (4), L. D., K. F., Z. G. (2), R. G. (4), K. G. (3), J. G., T. G. (1), W. G. (5), B. H., J. I., H. J., A. K. (12), A. K. (13), M. K. (7), K. K. (6), D. K. (2), M. K. (8), J. K. (10), J. K. (11), M. M. (6), K. M. (4), T. M. (1), A. N. (1), L. O., A. P. (5), P. P., J. P. (6), I. P., J. P. (7), B. R. (2), M. R. (3), A. R. (3), J. S. (2), J. S. (8), A. S. (9), M. S. (3), Z. Ś., J. T. (6), P. Z. (1), G. Ż..

W tym czasie Z. Z. pełnił funkcję prezesa zarządu spółki, a zarządzał nią faktycznie J. R. (1).

Spółka (...) w okresie od 30 lipca 2010r. do 15 października 2010r. ( wniosek (...) za wrzesień 2010r. złożono 2 października 2010r., wypłaty dokonano 15 października 2010r.) nienależnie pobrała dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych z PFRON w łącznej kwocie 111.844,73 zł. Nienależne kwoty dofinansowania do wynagrodzeń dotyczyły niżej wymienionych pracowników : S. B. (2), M. B. (5), F. C., H. C. (2), J. C. (2), T. D. (4), L. D., K. F., R. G. (4), J. G., T. G. (1), W. G. (5), B. H., J. I., B. J., H. J., S. J., A. K. (13), M. K. (7), H. K. (1), K. K. (6), D. K. (2), M. K. (8), K. M. (4), Z. M. (3), T. M. (1), A. N. (3), L. O., A. P. (5), J. P. (6), I. P., M. R. (3), A. R. (3), J. S. (2), J. S. (8), M. S. (3), J. T. (6), I. Z. (2), G. Ż..

W tym czasie funkcję prezesa zarządu spółki pełnił S. G. (3). Sprawa odnośnie S. G. (3) została wyłączona do odrębnego postępowania z uwagi na fakt jego ukrywania się. Spółką w dalszym ciągu zarządzał J. R. (1), choć nie pełnił w niej żadnej funkcji.

Wnioski o wypłatę miesięcznego dofinansowania poświadczały nieprawdę, były nierzetelne w zakresie okoliczności dotyczących danych zawartych w umowach o pracę pracowników, posiadanych przez nich orzeczeń o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności, schorzeń, kwoty, terminowości oraz sposobu wypłaty wynagrodzenia za pracę, opłacania w całości lub części składek na ubezpieczenia społeczne pracowników oraz zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, a także od 1 stycznia 2009 roku warunku znajdowania się spółki w trudnej sytuacji ekonomicznej.

W okresie od 1 grudnia 2007 roku do 1 grudnia 2008 roku spółka (...) ubiegała się o dofinansowanie do refundacji składek na ubezpieczenia społeczne w łącznej kwocie 223.250,87 zł. z PFRON. Fundusz refundował pracodawcy prowadzącemu zakład pracy chronionej w stosunku do zatrudnionych osób niepełnosprawnych część wynagrodzenia odpowiadającą składce należnej od pracownika na ubezpieczenia emerytalne i chorobowe oraz część kosztów osobowych pracodawcy odpowiadającą składce należnej od pracodawcy na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe – pod warunkiem terminowego opłacania przez pracodawcę tych składek w całości. We wskazanym wyżej okresie spółka (...) pobrała wyżej wymienioną nienależną kwotę wynikającą z uzyskanych nienależnie kwot dofinansowania do refundacji składek na ubezpieczenia społeczne odnośnie pracowników niepełnosprawnych: B. B. (5), P. B. (1), P. B. (2), J. B. (1), M. B. (5), M. B. (5), E. C. (3), Z. C., H. C. (2), J. C. (2), S. C. (1), P. C., J. C. (4), H. C. (3), T. D. (4), S. D. (1), L. D., B. D. (4), W. F. (1), Z. G. (2), K. G. (3), Z. G. (3), D. G. (3), M. G., B. H., J. I., H. J., Z. J., A. K. (12), S. K. (1), P. K. (3), K. K. (7), D. K. (2), J. K. (10), A. K. (5), A. K. (11), J. K. (11), Z. K. (8), A. K. (7), M. L. (4), S. M. (3), M. M. (6), K. M. (5), T. M. (1), J. M. (5), D. M. (2), Z. N. (4), A. N. (1), A. P. (4), A. P. (5), R. P. (3), J. P. (6), Z. P. (1), J. P. (2), G. P. (2), J. P. (3), Z. P. (3), B. R. (2), M. R. (3), A. R. (3), J. S. (2), G. S., J. S. (5), E. S. (1), J. S. (6), M. S. (2), S. S. (6), E. S. (5), M. S. (3), J. S. (7), W. Ś., B. Ś., Z. Ś., J. T. (5), A. T. (1), W. U., Ł. W., H. W. (2), T. Z., A. Z. (2), M. Z. (2), P. Z. (1), I. Z. (1), G. Ż., T. B. (3).

Wnioski (...) o wypłatę powyższego dofinansowania były nierzetelne i poświadczały nieprawdę odnośnie istotnych okoliczności dla jego uzyskania. Składki na ubezpieczenia społeczne pracowników nie były opłacane w całości oraz terminie ustawowym.

J. R. (1) zarządzał faktycznie spółką, a w tym czasie prezesem zarządu był J. J. (4).

Prezes zarządu PFRON decyzją z 8 września 2016 r. nakazał spółce (...) zwrot środków w kwocie 223.250,87zł. przyznanych spółce tytułem refundacji składek na ubezpieczenia społeczne pracowników niepełnosprawnych. Toczyło się w tym zakresie postępowanie egzekucyjne, w wyniku którego dokonano spłaty jedynie niewielkiej części zadłużenia. Do zapłaty pozostaje kwota 217.943,91zł.

- odnośnie czynów zarzucanych w pkt. XI, XVIII, XXI

W 2010 roku J. R. (1) postanowił wspólnie ze swoją konkubiną, a później żoną A. R. (2) utworzyć nową spółkę, by uzyskiwać z PFRON dofinansowanie do wynagrodzeń niepełnosprawnych pracowników. W spółce tej mieli zostać zatrudnieni pracownicy spółki (...). W tym celu J. R. (1) zaproponował swojemu znajomemu R. S. (4) aby został jednym ze wspólników, na co ten wyraził zgodę, licząc na zyski. Z kolei A. R. (2) namówiła swoją koleżankę K. K. (10), zatrudnioną w spółce (...) jako kadrowa, aby została prezesem tej spółki i drugim wspólnikiem. (...) Spółka z o.o. została utworzona na mocy aktu notarialnego w dniu 6 października 2010r. Współwłaścicielami zostali: K. K. (10) - 3 udziały po 100zł. oraz R. S. (4) – 47 udziałów po 100zł. Jej siedziba mieściła się w R. przy ul. (...). K. 22. Początkowo prezesem zarządu spółki była K. K. (10). Nie podejmowała jednak samodzielnie żadnych decyzji dotyczących spółki, a faktycznie spółką zarządzali, od początku jej istnienia, J. R. (1) i A. R. (2). Na przełomie października i listopada 2010r. J. R. (1) powiedział jej, że spółka (...) ma problemy finansowe spowodowane kontrolami i zastrzeżeniami PFRON do wnioskowanych dofinansowań, dlatego pracownicy spółki (...) zostaną przeniesieni do spółki (...) aby możliwe było otrzymywanie przez tę spółkę dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych. Spółka (...) miała działać tylko „na papierze”. W rzeczywistości pracownicy spółki (...) mieli w dalszym ciągu wykonywać te same obowiązki na tych samych stanowiskach pracy. K. K. (10) przygotowała dokumenty potrzebne do uzyskiwania dofinansowania, ale obawiając się konsekwencji prawnych, złożyła w dniu 15 grudnia 2010r. rezygnację z pełnienia funkcji prezesa spółki. Przygotowane dokumenty przekazała J. R. (1).

W dniu 6 października 2010r. zostało zawarte pomiędzy spółkami (...) i (...) porozumienie odnośnie wypożyczenia pracowników niepełnosprawnych. Pracownicy (...) wystąpili do pracodawcy o udzielenie im urlopów bezpłatnych celem wykonywania pracy w spółce (...). W dniu 7 października 2010r. K. K. (10) – jeszcze jako prezes spółki, podpisała umowy o pracę z tymi osobami na czas określony do 31 grudnia 2010r. Pracownicy otrzymali nowe umowy o pracę, nie byli informowani o udzielonych im urlopach bezpłatnych.

W dniu 31 grudnia 2010r. kolejnym prezesem zarządu spółki (...) została B. W. (6) (wcześniej S.). Oskarżona poszukiwała pracy, miała pracować jako sprzątaczka, ale w efekcie została zatrudniona w spółce (...) jako prezes zarządu. Bezpośrednio kontaktował się z nią J. S. (11) - znajomy A. R. (2) i J. R. (1). B. W. (6) funkcję tę pełniła do 5 września 2014r. i otrzymywała miesięczne wynagrodzenie z tego tytułu w kwocie 1000zł. Gdy została prezesem, to udała się z A. R. (2) do banku, gdzie założyła konto firmowe spółki. Oddała jej karty do bankomatu i dane z dostępem do konta internetowego. Nie przebywała w siedzibie spółki w R.. Podpisywała wszystkie dokumenty dotyczące spółki, a czasem także czyste kartki w zaznaczonych miejscach. W dniu 4 października 2011r. K. K. (10) i R. S. (4) sprzedali jej swoje udziały w spółce (...). Faktycznie spółką (...) zarządzał J. R. (1) wspólnie z A. R. (2). Wnioski o dofinansowanie do wynagrodzeń osób niepełnosprawnych były składane elektronicznie i zajmowała się tym M. B. (5), która w tym czasie pracowała również w spółce (...) w B. przy ul. (...). Polecenia w tym zakresie wydawał jej J. R. (1).

Spółka (...) nie miała statusu Zakładu Pracy (...). Przedmiotem jej działalności była między innymi produkcja odzieży i jej sprzedaż, transport towarów i działalność ochroniarska.

Spółka (...) w okresie od 29 grudnia 2010 roku (data złożenia pierwszego wniosku o dofinansowanie) do 31 grudnia 2011 roku nienależnie pobrała z PFRON dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych w łącznej kwocie 853.305,57 zł. Nienależne kwoty dofinansowania do wynagrodzeń dotyczyły niżej wymienionych pracowników : B. A., D. B. (1), K. B., B. B. (1), S. B. (2), D. B. (2), B. B. (2), M. B. (5), F. C., H. C. (2), J. C. (2), S. C. (1), G. D., S. D. (1), A. D. (1), L. D., B. D. (2), J. D. (2), B. D. (3), A. F., W. F. (1), E. G. (1), R. G. (4), W. G. (1), J. G., R. G. (5), T. G. (3), W. G. (5), M. G., L. H., B. H., J. I., H. J., K. J. (1), E. J. (2), I. J. (1), A. J. (3), S. J., E. J. (3), M. J., E. K. (1), M. K. (1), M. K. (7), E. K. (2), H. K. (1), R. K. (2), D. K. (2), W. K. (1), A. K. (3), M. K. (8), M. K. (9), I. K. (1), J. K. (1), G. K. (1), K. K. (2), W. K. (2), W. K. (3), A. K. (5), R. K. (5), J. K. (12), D. K. (3), T. K. (2), A. K. (6), J. K. (2), K. K. (5), J. K. (3), P. K. (1), M. K. (4), A. K. (7), W. K. (4), C. L., M. L. (1), A. L., M. L. (2), M. Ł. (1), B. M. (3), K. M. (5), M. M. (1), W. M. (2), B. M. (4), Z. M. (3), T. M. (1), H. M., A. M. (3), Z. M. (1), A. N. (3), G. O. (1), C. O., M. O. (2), W. O. (1), J. O. (1), L. O., J. O. (2), B. O. (3), T. P. (1), M. P. (1), Z. P. (1), J. P. (2), B. P., J. P. (3), M. R. (1), J. R. (3), M. R. (3), A. R. (3), A. R. (2), J. S. (8), J. S. (9), C. S., E. S. (1), L. S. (1), M. S. (3), E. S. (2), M. S. (1), K. S. (1), S. Ś. (1), U. T., J. T. (6), B. T., J. T. (7), W. T., D. T. (1), A. T. (1), K. W. (1), G. W. (2), J. W. (2), B. W. (3), G. W. (3), T. Z., M. Z. (3).

Wnioski (...) o wypłatę miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń poświadczały nieprawdę w zakresie okoliczności dotyczących danych zawartych w umowach o pracę pracowników, posiadanych przez nich orzeczeń o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności, schorzeń, kwoty, terminowości oraz sposobu wypłaty wynagrodzenia za pracę, opłacania w całości lub części składek na ubezpieczenia społeczne pracowników oraz zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

- odnośnie czynów zarzucanych w pkt. VII, XVI

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...) została utworzona 25 lipca 2008 roku. Jej siedziba znajdowała się w B., początkowo przy ul. (...), a następnie od 1 grudnia 2008 roku przy ul. (...) – w miejscu, gdzie działalność gospodarczą prowadziła spółka (...). Od chwili powstania spółki do dnia 1 grudnia 2008 roku prezesem zarządu spółki był J. R. (1), a od 1 grudnia 2008 roku do 31 stycznia 2012 roku funkcję tę pełniła A. R. (2) (wcześniej K.).

W dniu 15 października 2008 roku spółka (...) reprezentowana przez J. R. (1) zawarła umowę ze spółką (...) reprezentowaną przez B. M. (1) odnośnie wykonania modernizacji systemu ogrzewania polegającej na instalacji równoległej aparatury na biopaliwo oraz przeprowadzenie szkolenia w zakresie obsługi i konserwacji nowych urządzeń kotłowni o wartości łącznej 30.000 zł. Spółka (...) zobowiązała się do realizacji programu przez zakup i instalację kompletu urządzeń przystosowanych do spalania odtwarzalnych paliw w postaci peletów, zakup zbiornika na biopaliwo, zakup do instalacji podajnika paliwa oraz wprowadzenie nowego systemu komputerowej obsługi urządzenia o wartości 27.000 zł. a także przeprowadzenia szkolenia w zakresie obsługi i konserwacji nowych urządzeń kotłowni za kwotę 3.000 zł. Termin realizacji wskazanego wyżej programu ustalono na czas do 15 grudnia 2008 roku. Zaliczka w kwocie 25.000 zł. plus należny VAT miała być zapłacona do 31 października 2008 roku, a płatność pozostałej kwoty miała nastąpić w ciągu 24 dni po otrzymaniu faktury.

W dniu 23 października 2008 roku spółka (...) reprezentowana przez J. R. (1) zawarła kolejną umowę ze spółką (...) reprezentowaną przez B. M. (1) na zakup i instalację agregatu do szlifowania płyt drewnianych wraz z przebudową systemów regulacji wysokości powierzchni roboczych agregatu do potrzeb osoby niepełnosprawnej o wartości 92.200 zł. oraz zakup wózka widłowego i wytyczenie wewnętrznych dróg transportowych, przystosowanie bramy wjazdowej o wartości 24.400 zł. a także przeprowadzenie szkolenia operatora szlifierki i operatora wózka widłowego o wartości 3.400 zł. Łączna wartość wskazanego wyżej zamówienia wyniosła 120.000 zł., a termin jego wykonania określono na czas do 23 kwietnia 2009 roku. Wpłata zaliczki w kwocie 100.000 zł. miała nastąpić do 31 października 2008 roku, a płatność pozostałej kwoty w ciągu 45 dni po otrzymaniu faktury.

Po zawarciu powyższych umów, spółka (...) wystawiła dwie faktury odnośnie wpłaty zaliczek na realizację obu indywidualnych programów rehabilitacyjnych : faktura nr (...) na kwotę 25.000 zł. (30.500 zł. brutto) i faktura nr (...) na kwotę 100.000 zł. (122.000 zł. brutto). Zarówno faktury jak i odbiór pieniędzy w imieniu spółki (...) podpisała A. R. (2) (wcześniej K.). W dniu 10 listopada 2008 roku spółka (...) wystawiła dla spółki (...) fakturę nr (...) na kwotę 5.000 zł. za zrealizowanie umowy z 15 października 2008 roku. Faktura ta również została podpisana przez A. R. (2) (wcześniej K.). Gdy A. R. (2) została Prezesem zarządu spółki (...), to nazwę tej spółki zmieniono na (...) Sp. z o.o.

Środki z (...) w spółce (...) były gromadzone na rachunku bankowym o numerze (...) prowadzonym w Banku (...) S.A. Z rachunku tego dokonano następujących wypłat środków pieniężnych tytułem wykonania umów zawartych ze spółką (...):

- w dniu 24 października 2008 roku J. B. (5) ( członek zarządu spółki (...)) dokonał wypłaty gotówki w kwocie 25.000 zł. celem wpłaty zaliczki na wykonanie Indywidualnego Programu (...),

- w dniu 28 października 2008 roku dokonano przelewu kwoty 100.000 zł. na konto spółki (...) o nr (...) tytułem przedpłaty na wykonanie Indywidualnego Programu (...),

- w dniu 22 grudnia 2008 roku dokonano przelewu kwoty 5.000 zł. na konto spółki (...) o nr (...) tytułem zapłaty kwoty wynikającej z faktury nr (...).

W dniu 20 kwietnia 2009 roku został zawarty pomiędzy wskazanymi wyżej spółkami aneks do umowy z dnia 23 października 2008 roku. W aneksie tym przedłużono termin wykonania umowy na czas do 30 września 2009 roku, przy czym z uwagi na wzrost kosztów projektu – podwyższono kwotę wynagrodzenia z tytułu wykonania umowy na kwotę 30.000 zł. , a drugą część zaliczki w kwocie podwyższonego wynagrodzenia należało uregulować do końca maja 2009 roku. Aneks ten w imieniu spółki (...) podpisał J. R. (1), a w imieniu spółki (...) (wcześniej K.). Powyższa kwota 30.000 zł. została zapłacona spółce (...) w dniu 1 czerwca 2009 roku.

Wskazane wyżej środki, wypłacone z rachunku (...) na poczet wykonania umów zawartych pomiędzy spółkami (...) (później (...)) zostały uznane za pomoc de minimis.

Z uwagi na to, że umowy nie zostały zrealizowane, w dniu 26 października 2010 roku, B. M. (1) – działająca w tym czasie jako prokurent spółki (...), zwróciła się pismem do spółki (...) o wykonanie umowy z 23 października 2008 roku lub zwrot zaliczek wypłaconych z tytułu tej umowy. W odpowiedzi z dnia 27 października 2010 roku, A. R. (2) (wcześniej K.) poinformowała, że nie może zrealizować umowy z powodów proceduralnych. Żadna z opisanych wyżej umów nie została wykonana, a jednocześnie środki wypłacone na ich wykonanie nie zostały zwrócone na rachunek (...). Łączna szkoda wyrządzona spółce (...) z tego tytułu wyniosła 160.000 zł.

- odnośnie czynów zarzucanych w pkt. XII, XX

Ze środków zgromadzonych w ramach Zakładowego Funduszu (...) Osób Niepełnosprawnych na rachunku (...) spółki (...) o nr (...), dokonywano przelewów określonych kwot pieniędzy tytułem pożyczek lub pomocy indywidualnej dla pracowników niepełnosprawnych. W okresie od 28 lutego 2013 roku do 11 grudnia 2013 roku z tego rachunku dokonano następujących nieuprawnionych wypłat na rzecz pracowników:

- w dniu 28 lutego 2013 roku wypłacono tytułem pożyczki kwotę 7.000 zł. na rachunek prowadzony dla Z. M. (1) o nr (...),

- w dniu 11 grudnia 2013 roku wypłacono tytułem pomocy indywidualnej kwotę 3.000 zł. na rachunek prowadzony dla K. J. (1) o nr (...),

- w dniu 11 grudnia 2013 roku wypłacono tytułem pomocy indywidualnej kwotę 3.000 zł. na rachunek prowadzony dla K. B. o nr (...) (...).

Z. M. (1) w ogóle nie występował o udzielenie mu pożyczki z (...). Po wpływie pieniędzy na jego konto w kwocie 7.000 zł., skontaktował się z nim jego kierownik Z. Z. i poprosił o zwrot pieniędzy twierdząc, że wpłynęły na jego konto omyłkowo i muszą być zwrócone do kasy spółki. Z. M. (1) wręczył mu całą kwotę pieniędzy. Następnie Z. Z. przekazał te pieniądze J. R. (1) pełniącemu funkcję prezesa zarządu spółki M.. Z. Z. jeszcze dwukrotnie odbierał pieniądze od pracowników. K. J. (1) powiedział, że można z firmy otrzymać pomoc w kwocie nawet do 1.000 zł. i dał mu do podpisania dokument. Jednocześnie zaznaczył, że po wpływie pieniędzy na jego konto będzie musiał część kwoty oddać dla innych pracowników. Gdy pieniądze w kwocie 3.000 zł. wpłynęły na konto, to K. J. (1) wypłacił je i oddał w całości Z. Z.. Ten przekazał mu 300 zł., a resztę zabrał mówiąc, że są to pieniądze dla innych pracowników. W tym samym dniu wpłynęła kwota 3.000 zł. na konto K. B.. Skontaktował się z nią Z. Z. mówiąc, że pieniądze wpłynęły na jej konto omyłkowo. Kobieta wypłaciła całą sumę i przekazała ją Z. Z.. On dał jej kwotę 1.200 zł., stanowiącą równowartość jej miesięcznego wynagrodzenia, a resztę pieniędzy zabrał ze sobą. Wydatkowanie powyższych pieniędzy stanowiących środki (...) było niezgodne z prawem, wobec czego powinny być zwrócone na rachunek (...). Środki te, w łącznej kwocie 11.500 zł. nie zostały jednak zwrócone, co oznacza, że zostały przez oskarżonych J. R. (1) i Z. Z. przywłaszczone.

- odnośnie czynu zarzucanego w pkt. XIII

W dniu 27 marca 2008 roku spółka (...) zakupiła działkę nr (...) o powierzchni 20 a 74 m ² w W., powiat (...). W dniu 19 listopada 2013 roku, J. R. (1) pełniący funkcję prezesa zarządu spółki M. zawarł z D. W. prowadzącym firmę (...) D. W. umowę na wykonanie drogi dojazdowej do działki w W. na kwotę 56.000 zł. oraz umowę wykonania wypłaszczenia terenu na wyżej wymienionej działce na kwotę 39.000 zł. Zarówno zaliczka z tytułu pierwszej umowy w kwocie 30.000 zł. jak i zaliczka z tytułu drugiej umowy w kwocie 20.000 zł. miała być wpłacona w terminie 7 dni od daty podpisania umowy na konto należące do żony D. I. W. o nr (...).

W tym samym dniu z rachunku (...) spółki (...) o nr (...) dokonano przelewu obu zaliczek kwotach 30.000 zł. i 20.000 zł. na wskazane wyżej konto tytułem wykonania usług dotyczących bazy wypoczynkowo – rehabilitacyjnej w W.. D. W. wystawił dwie faktury VAT z dnia 28 listopada 2013 roku o nr (...) na kwotę 30.000 zł. i nr (...) na kwotę 20.000 zł. Obie faktury podpisał J. R. (1). Wskazane wyżej środki, wypłacone z rachunku (...) na poczet wykonania umów zostały uznane za pomoc de minimis.

W rzeczywistości prace wskazane w umowach nie zostały wykonane przez firmę (...). W takiej sytuacji środki wypłacone tytułem zaliczek w łącznej kwocie 50.000 zł. przez J. R. (1) powinny zostać zwrócone na rachunek (...) spółki (...). Tego zwrotu, mimo obowiązku, J. R. (1) nie dokonał.

W czasie zawarcia wskazanych wyżej umów spółka (...) nie ubiegała się w ogóle o pozwolenie na budowę. We wcześniejszym okresie, tj. w 2011 roku spółka (...) występowała do Wydziału Budownictwa i Architektury o wydanie pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego, jednorodzinnego na opisanej wyżej działce w W.. Starosta (...) decyzją z 25 lipca 2011 roku odmówił zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę. Spółka (...) odwołała się od tej decyzji, ale Wojewoda (...) w dniu 2 listopada 2011 roku wydał decyzję utrzymującą w mocy zaskarżoną decyzję.

A. R. (2), J. R. (1) i B. W. (6) zostali skazani wyrokami Sądu Okręgowego w C. za działanie w warunkach zorganizowanej grupy przestępczej w zakresie naruszania praw pracowników spółki (...). (czyny popełnione w latach 2010- 2011). B. W. (6) była karana również za inne czyny. M. M. (3) i Z. Z. nie byli dotychczas karani. karani.

- informacja z KRS k.19-39, 10.822- (...),

- pismo k.13.477,

- postanowienie k.2793

-odpisy skrócone aktów zgonu k.10.879, 10.880

- raport k.99-101,

- opinia biegłych z Biura (...)

k. 10.298-10.554a, 10.565-10.625

- dokumentacja PFRON k.11.195-11.223,

- załącznik nr 2 tomy I-XVII,

- pismo PFRON k.2587

- decyzje k.10.078-10.083

- pismo PFRON k.12.599-12.601

- opinia biegłych Biura (...) k.10.298-10.552, 10.565-10.625

- zeznania:

S. Ł. k.10259-10261, 12585-12586,

H. K. (2) k.10252-10253,

J. S. (10) k.12582-12583

- dokumentacja dotycząca sprawowania funkcji przez poszczególnych prezesów

k.1836-1857

- zeznania świadków:

M. B. (5) k.12760-12763, M. S. (4) k.11593-11596,

R. W. (2) k.10015-10018,

K. C. k.12588-12590

- opinia biegłych Biura (...) k.10.298-10.552, 10.565-10.625, 13.458-13.471,

- informacja z KRS k.10.834-10.854

- zeznania świadków:

M. B. (5) k.12760-12763, M. S. (4) k.11593-11596,

R. W. (2) k.10015-10018,

K. C. k.12588-12590

zeznania M. F. (2) k. 12860-12861, 14088-14090,

wyjaśnienia I. J. (3) k. 12854, 14013-14014

- skrócony odpis aktu zgonu k. 14.075

- opinia biegłych Biura (...) k.10.298-10.552, 10.565-10.625, 13.458-13.471

- załącznik nr 3 – tomu I-XXVIII

- decyzja k.10.093-10.099

- umowa spółki k.1425-1435,

- odpis z KRS k.78-90,

- zeznania:

K. K. (10) k.10899-10902,

R. S. (4) k.12575-12577,

M. B. (5) k.12760-12763

- porozumienie k.11358-11362

- dokumentacja dotycząca E. k.13762-13777,

- załącznik nr 1 tomy I-VI

- odpis z KRS k.78-90, opinia biegłych z Biura (...) k.10.298-10.552, 10.565-10.625, 13.458-13.471

wyjaśnienia B. W. (6) k.10751, 11044,

zeznania:

R. S. (4) k.12575-12577,

M. B. (5) k.12760-12763

- wydruk z KRS k.10.854-10.858,

- umowy k.724-727,

- historia rachunku k.6395-6402,

- protokół kontroli k.7905-7917,

- historia operacji bankowych k.8033-8035

- dokumentacja k.711, 716, 717, 718-719, 724-725, 789-790, 6400, 7671, 7880-7888,

- zeznania B. M. (1) k.7867-7869

- opinia biegłych z Biura (...) k.10.298-10.552, 10.565-10.625, 13.458-13.471

- zeznania:

Z. M. (1) k.9764-9795,

K. J. (1) k.3387-3393,

K. B. k.9798-9799, wyjaśnienia Z. Z. k.11.101-11.102, 13.581-13.582

- historia rachunku spółki (...) k.6395-6402, 13272-13274,

- opinia biegłych z Biura (...) k.10.298-10.552, 10.565-10.625, 13.458-13.471

-

- umowa zakupu działki k.6425-6427

- dokumentacja fotograficzna k. 6275,

- umowy wraz z fakturami i przelewami pieniędzy k. 9331-9341

- dokumentacja dotycząca działki k.9587-9597, 9770-9775

- zeznania D. W. k.14045, 10720-10721

- opinia biegłych z Biura (...) k. k.10.298-10.552, 10.565-10.625, 13.458-13.471

- wyroki k.11.698-11.706, 12.643-12.646

- karty karne k.14076-14083, 14085

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

I. J. (3)

- czyn zarzucany w pkt XV aktu oskarżenia

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

- odnośnie czynu zarzucanego I. J. (3) w pkt XV : brak wystarczających podstaw do uznania go za współsprawcę zarzucanego mu przestępstwa.

wnioskowanie oparte o analizę dowodów wskazanych wyżej w tabeli „Ustalenie faktów” co do czynu zarzucanego I. J. (3)

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

- odnośnie czynów zarzucanych w pkt. I, VI:

Sąd w pełni podzielił treść opinii biegłych Biura (...). Biegli dokonali wszechstronnej analizy całego materiału dowodowego zebranego w sprawie i wyprowadzili wnioski, które zdaniem Sądu nie nasuwają wątpliwości.

Biegli dokonując analizy spełnienia przez spółkę (...) warunków koniecznych do otrzymania miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych oraz wyliczając kwoty nienależnie pobranego dofinansowania do wynagrodzeń, wyodrębnili trzy okresy z uwagi na różniące się między sobą w tym czasie warunki konieczne do otrzymania dofinansowania. Biegli zweryfikowali akta osobowe pracowników niepełnosprawnych zatrudnionych w poszczególnych okresach oraz dokumentację finansowo – księgową tych pracowników. Jednocześnie stwierdzili brak części dokumentów finansowo – księgowych oraz brak akt osobowych niektórych pracowników. Wykazali i szczegółowo opisali w opinii szereg nieprawidłowości odnośnie spełnienia warunków do otrzymania dofinansowania w zakresie braku umów o pracę, braku orzeczeń o niepełnosprawności, braku wypłat wynagrodzeń lub ich niepełnej, nieterminowej wypłaty, braku efektu zachęty, błędów w określeniu stopnia niepełnosprawności, błędów dotyczących schorzeń, wymiaru zatrudnienia, kwot osiągniętych wynagrodzeń, kosztów płacy oraz nieopłacania całości lub części zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składek ZUS.

Biegli ustalili, że:

- w okresie od 1 stycznia 2004r. do 31 grudnia 2008r. spółka (...) pobrała z PFRON dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych w łącznej wysokości 2.389.063,73 zł., z czego nienależnie pobrane dofinansowanie wyniosło łącznie 2.298.076,12 zł.,

- w okresie od 1 stycznia 2009r. do 31 grudnia 2011r. spółka (...) pobrała z PFRON dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych w łącznej wysokości 2.194.783,90 zł., z czego nienależnie pobrane dofinansowanie wyniosło łącznie 1.635.299,01 zł.,

- w okresie od 1 stycznia 2012r. do 31 stycznia 2014r. spółka (...) pobrała z PFRON dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych w łącznej wysokości 1.712.832,27 zł., z czego nienależnie pobrane dofinansowanie wyniosło łącznie 1.457.241,66 zł.

Mając na uwadze powyższe biegli wskazali, że łączna kwota nienależnie pobranego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych przez spółkę (...) w okresie od 1 stycznia 2004r. do 31 stycznia 2014r. (ostatnia wypłata dofinansowania z PFRON miała miejsce 5 marca 2014r.) wyniosła 5.390.616,70 zł.

Biegli ustalili również, że w okresie od 1 grudnia 2007r. do 31 grudnia 2008r. spółka (...) ubiegała się o refundację składek od wynagrodzeń 94 pracowników niepełnosprawnych na łączną kwotę 328.135,06 zł. Dokonując ustalenia kwoty nienależnie otrzymanej refundacji biegli zweryfikowali akta pracowników niepełnosprawnych, deklaracje (...) P (...) i (...) P (...) w przypadku ich braku listy płac z przekazanymi do PFRON informacjami (...) -U-P, miesięcznej informacji pracodawcy o podstawach wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, składek na ubezpieczenia społeczne, zatrudnieniu i stopnia niepełnosprawności pracowników oraz wniosków Wn-U o wypłatę refundacji składek na ubezpieczenia społeczne osób niepełnosprawnych. W wyniku przeprowadzonej analizy biegli stwierdzili nieprawidłowości w zakresie wnioskowanej refundacji i wyliczyli, że kwota nienależnie pobranego dofinansowania we wskazanym wyżej okresie wyniosła 4.565,30 zł.

Sąd uznał opinię biegłych za przekonywującą i nie budzącą wątpliwości. W świetle ustaleń faktycznych bezspornym jest, że spółką (...) faktycznie zarządzał J. R. (1), choć prezesem zarządu tej spółki była najpierw B. M. (1), a J. R. (1) funkcję prezesa objął 28 maja 2009r. J. R. (1) nie przyznał się do stawianych mu zarzutów i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień. Z kolei z zeznań nieżyjącej już B. M. (1) wynika, że nic nie było jej wiadomo odnośnie niespełnienia przez spółkę (...) warunków koniecznych do uzyskania dofinansowania z PFRON. Sąd uznał te twierdzenia za nieprzekonywujące. Niewątpliwym bowiem jest, że spółka (...) w okresie pobierania dofinansowań z PFRON nie spełniała szeregu warunków koniecznych do ich przyznania, szczegółowo opisanych w opinii biegłych. Z niebudzących zastrzeżeń zeznań świadków H. K. (2), J. S. (10), S. Ł. oraz zeznań wielu innych pracowników spółki, ujawnionych na rozprawie w połączeniu z opinią biegłych, wyraźnie wynika, że sytuacja gospodarcza spółki (...) była trudna, wynagrodzenia były wypłacane nieterminowo i spółka miała zaległości w płatności składek ZUS. Nie jest zatem możliwe aby J. R. (1) nie był świadomy powyższych okoliczności. Mimo to, wiedząc, że spółka nie spełnia warunków niezbędnych do uzyskiwania dofinansowań z PFRON, podejmował decyzje nakazujące pracownikom sporządzanie wniosków o te dofinansowania. Dlatego Sąd uznał jego winę w zakresie czynów zarzucanych w pkt. I i VI za udowodnioną.

odnośnie czynów zarzucanych w pkt. II, III, IV, V, VIII, IX, X, XIV, XV, XVII, XIX, XXI:

Biegli dokonali analizy zgromadzonych dowodów pod kątem spełnienia przez spółkę (...) warunków niezbędnych do uzyskania dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych. Uwzględnili także fakt braku akt osobowych i dokumentacji finansowo-księgowej spółki (...) w okresie pobierania dofinansowania. W wyniku tej analizy stwierdzili nieprawidłowości w zakresie braku umów o pracę, braku orzeczeń o niepełnosprawności, braku wypłat wynagrodzeń, braku efektu zachęty, błędów w określeniu stopnia niepełnosprawności, błędów dotyczących schorzeń, wymiaru zatrudnienia, kwot osiągniętych wynagrodzeń, kosztów płacy oraz nieopłacania całości lub części zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składek ZUS. Jednocześnie biegli stwierdzili, że na podstawie art. 28a ust. 3 pkt 1 ustawy o rehabilitacji w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009r. dofinansowanie do wynagrodzeń osób niepełnosprawnych nie powinno być udzielone od 1 stycznia 2009r., ponieważ sytuacja spółki (...) co najmniej od końca 2007 roku była trudna, a pomoc ze środków Funduszu nie mogła być udzielona lub wypłacona pracodawcy wykonującemu działalność gospodarczą znajdującemu się w trudnej sytuacji ekonomicznej według kryteriów określonych w przepisach prawa Unii Europejskiej dotyczących udzielania pomocy publicznej.

Mając na uwadze powyższe okoliczności biegli ustalili, że łączna kwota nienależnie pobranego dofinansowania w okresie od 1 stycznia 2004r. do 30 września 2010r. wyniosła 3.059.637,07 zł.

Biegli stwierdzili także, że w okresie od 1 grudnia 2007r. do 1 grudnia 2008r. spółka (...) pobrała nienależnie dofinansowanie z tytułu refundacji składek w łącznej kwocie 223.250,87 zł. Uwzględnili tu fakt braku w materiale dowodowym akt osobowych, deklaracji ZUS o wysokości należnych składek oraz dokumentów finansowo – księgowych dotyczących pracowników niepełnosprawnych spółki (...). Sąd podzielił w pełni wnioski zawarte w opinii biegłych uznając je za niebudzące wątpliwości.

Oskarżeni J. R. (1) i A. R. (2) nie przyznali się do popełnienia zarzucanych czynów i skorzystali z prawa do odmowy składania wyjaśnień.

Oskarżeni M. M. (3) i Z. Z. również nie przyznali się do stawianych zarzutów.

M. M. (3) wyjaśniła, że objęcie funkcji prezesa zarządu spółki „ (...)” zaproponował jej J. R. (1). Zgodziła się, ale nie wiedziała, że będzie to wiązać się z jakąś odpowiedzialnością. Faktycznie spółką zarządzał J. R. (1), który w tamtym czasie był również prezesem Spółdzielni (...) (...). W tej Spółdzielni pracowała również jej matka oraz ona sama na stanowisku księgowej. Przyznała, że będąc prezesem podpisywała różne dokumenty przedkładane jej przez J. R. (1) lub księgową R. W. (2). Czasami część dokumentu była częściowo zasłonięta, aby nie widziała co podpisuje. Sama nie dopytywała o treść dokumentu, ponieważ obawiała się utraty pracy. M. M. (3) przyznała także, że wiedziała, iż spółka nie reguluje terminowo składek do ZUS i że wynagrodzenia dla pracowników nie są wypłacane terminowo. Wyjaśniła, że nie podejmowała żadnych decyzji odnośnie dofinansowań z PFRON, Przy czym tymi sprawami zajmowała się M. B. (5).

Z. Z. wyjaśnił, że jemu również funkcję prezesa zaproponował J. R. (1). Zgodził się, ponieważ J. R. (1) powiedział, że w przeciwnym razie spółka upadnie. Spółką faktycznie zarządzał J. R. (1), on żadnych ważnych decyzji nie podejmował, w tym decyzji odnośnie dofinansowania z PFRON. O fakcie nieopłacania składek ZUS dowiedział się, gdy otrzymał wezwanie na policję. Gdy obejmował funkcję prezesa, to nie wiedział, że sytuacja finansowa spółki jest zła, dopiero będąc prezesem dowiedział się o złożeniu przez A. R. (2) wniosku o upadłość spółki. Wniosek ten został przez Sąd odrzucony z przyczyn formalnych.

Sąd analizując całokształt materiału dowodowego uznał wyjaśnienia wyżej wymienionych oskarżonych za przyjętą linię obrony mającą na celu uchronienie ich przed odpowiedzialnością karną.

Niewątpliwym jest, że J. R. (1) faktycznie zarządzał spółką (...), ponieważ ta okoliczność wynika nie tylko z wyjaśnień oskarżonych, ale również z zeznań świadków, między innymi M. B. (5), M. S. (4), R. W. (2), K. C., które Sąd uznał za wiarygodne. Niewątpliwym również jest, że sytuacja ekonomiczna spółki (...) była bardzo trudna. Z opinii biegłych Biura (...), zeznań wskazanych wyżej świadków oraz pracowników ZUS wynika jednoznacznie, że wpłaty składek na ubezpieczenia społeczne nie były regulowane terminowo i spółka miała z tego tytułu wysokie zaległości. Okoliczność, że wynagrodzenia pracowników były wypłacane z opóźnieniem lub w ratach, znalazła potwierdzenie w zeznaniach kilkuset pracowników złożonych na etapie postępowania przygotowawczego i ujawnionych na rozprawie.

Nie jest zatem możliwe aby oskarżeni nie mieli świadomości wyżej wymienionych okoliczności tym bardziej, że M. M. (3), A. R. (2) i Z. Z. pracowali już wcześniej w spółkach zarządzanych przez J. R. (1) i ściśle ze sobą powiązanych. Należy przy tym podkreślić, że decydując się na objęcie tak ważnej funkcji, jaką stanowi funkcja prezesa zarządu, musieli być świadomi obowiązków związanych z pełnieniem tej funkcji oraz związanej z tym odpowiedzialności. Każdy z nich przystawał na propozycję J. R. (1) i podejmował się pełnić funkcję prezesa, a zatem przyjmował na siebie obowiązek właściwego i rzetelnego zarządzania spółką. Należy tu podkreślić, że choć J. R. (1) faktycznie odgrywał główną rolę decyzyjną w spółce, to przecież formalnie nie był jej prezesem. Oczywiście swoim działaniem doprowadził do sukcesywnego wyłudzania środków pieniężnych z PFRON, ale zdaniem Sądu współodpowiedzialnymi za te wyłudzenia są również wymienione wyżej osoby, pełniące funkcje prezesów zarządu spółki „ (...)” w poszczególnych okresach, wskazanych w stanie faktycznym sprawy. Okresy pełnienia funkcji prezesów zostały ustalone w oparciu o treść uchwał o powołaniu danej osoby na tę funkcję oraz treść uchwał o odwołaniu z tej funkcji.

Z nie budzących wątpliwości zeznań M. B. (5) – zajmującej się sprawami PFRON w spółce (...) wynika wprost, że pieniądze otrzymywane przez spółkę z tytułu dofinansowań z PFRON stanowiły duży zastrzyk gotówki i pozwalały spółce istnieć. Świadek przyznała, że polecenia w zakresie realizacji wniosków o dofinansowanie wydawał jej J. R. (1). Sygnalizowała mu istniejące nieprawidłowości dotyczące wniosków, ale on polecał je tak wypełniać aby spółka otrzymywała dofinansowanie. M. B. (5) wykonywała jego polecenia. Zajmowała się kwestią wniosków od strony technicznej i nie była w stanie dokładnie zweryfikować ich pełnej poprawności, ponieważ nie miała bezpośredniego wglądu we wszystkie dokumenty i dane, które przygotowywali dla niej też inni pracownicy. Tych danych nie weryfikowali w żaden sposób także poszczególni prezesi, bo jak sami wyjaśnili, w ogóle się tym nie interesowali. Zdaniem Sądu takie tłumaczenie nie może uwolnić ich od odpowiedzialności karnej. Dowody zebrane w sprawie wskazują bowiem, że wyżej wskazani oskarżeni wiedzieli, że sytuacja finansowa spółki (...) jest trudna, że wynagrodzenia dla pracowników są wypłacane nieterminowo, że istnieją zaległości w płatnościach należności wobec ZUS, czyli wiedzieli, że spółka nie spełnia warunków koniecznych do uzyskiwania dofinansowania z PFRON. Mimo to nie podejmowali żadnych działań mających na celu zmianę istniejącego stanu rzeczy lub decyzji o zaniechaniu dalszego występowania z wnioskami o wypłatę tego dofinansowania. Przeciwnie, swoim zachowaniem spowodowali, że nienależne spółce dofinansowanie sukcesywnie było wypłacane, przez co działając wspólnie z J. R. (1), w poszczególnych okresach pełnienia funkcji prezesa zarządu spółki, doprowadzili do wyłudzenia pieniędzy na szkodę PFRON, w kwotach wskazanych w stanie faktycznym sprawy.

Jedynie w odniesieniu do oskarżonego I. J. (3), Sąd uznał, że w sprawie brak jest wystarczających dowodów wskazujących na jego winę w zakresie zarzucanego mu czynu. Sam oskarżony nie przyznał się do stawianego zarzutu i wyjaśnił, że nie miał żadnej wiedzy odnośnie dofinansowań z PFRON. Wcześniej nie pracował w żadnej ze spółek zarządzanych przez J. R. (1). Był prezesem (...) Fabryki (...). Funkcję prezesa zarządu spółki „(...)” objął na prośbę J. R. (1), pełnił ją bardzo krótko i nie zdążył poznać zasad funkcjonowania tej spółki, ponieważ odmawiano mu udostępnienia różnych żądanych przez niego dokumentów. Spółką w tym czasie faktycznie zarządzał J. R. (1), a fakt interesowania się spółką przez oskarżonego doprowadził w efekcie do jego szybkiego odwołania z funkcji prezesa. I. J. (3) wyjaśnił również, że został odwołany, ponieważ J. R. (1) obawiał się, że on i M. F. (2) przejmą kontrolę nad dokumentacją spółki i zorientują się w tym niedozwolonym procederze odnośnie dofinansowań z PFRON.

Wyjaśnienia te znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadka M. F. (2), która rozpoczęła pracę w spółce w tym samym czasie co on, a następnie w tym samym czasie – została zwolniona. M. F. (2) potwierdziła, że J. R. (1) faktycznie rządził w spółce i wszyscy pracownicy wykonywali jego polecenia. Ona i I. J. (3) mieli opracować jakiś plan poprawy kondycji spółki, ale w rzeczywistości okazało się to niemożliwe, ponieważ notorycznie odmawiano im udostępniania żądanych dokumentów lub dostarczano dokumenty niepotrzebne bądź niekompletne. J. R. (1) zwodził zapewniając, że dokumenty zostaną dostarczone później, ale i tak ich nie otrzymywali. Ta sytuacja powodowała, że nie mogli poznać rzeczywistej kondycji spółki, w tym kwestii dofinansowań z PFRON i w rezultacie oboje stracili pracę w spółce. Sąd uznał powyższe relacje za przekonywujące. Niewątpliwym jest, że I. J. (3) był niejako osobą obcą, ponieważ nie pracował wcześniej ani w tej spółce, ani żadnej innej zarządzanej przez J. R. (1). Mógł zatem rzeczywiście nie znać zasad funkcjonowania tej spółki ani jej kondycji finansowej. Funkcję prezesa zarządu spółki sprawował bardzo krótko i dodatkowo w tym czasie uniemożliwiano mu zapoznanie się z dokumentacją spółki, co powodowało, że rzeczywiście mógł nie mieć świadomości odnośnie wszystkich aspektów jej działalności, w tym odnośnie kwestii związanych z dofinansowaniem z PFRON. W istocie, po upływie niecałych czterech miesięcy, J. R. (1) wręczył mu odwołanie z funkcji prezesa.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że w sprawie brak jest wystarczających dowodów pozwalających na uznanie, że I. J. (3) dopuścił się zarzucanego czynu, dlatego należało go uniewinnić od popełnienia tego czynu (art. 17§1 pkt 1 kpk).

- odnośnie czynów zarzucanych w pkt. XI, XVIII, XXI:

Sąd podzielił wnioski zawarte w opinii biegłych Biura (...) także odnośnie wyliczenia nienależnie pobranego przez spółkę (...) dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych. Biegli przeanalizowali dostępne dowody w zakresie spełnienia przez spółkę (...) warunków niezbędnych do uzyskania tego dofinansowania. Uwzględnili także fakt braku kompletnej dokumentacji osobowej oraz dokumentacji finansowo-księgowej spółki (...) w okresie pobierania dofinansowania. Biegli stwierdzili nieprawidłowości w zakresie braku umów o pracę, braku orzeczeń o niepełnosprawności, braku wypłat wynagrodzeń, braku efektu zachęty, błędów w określeniu stopnia niepełnosprawności, błędów dotyczących schorzeń, wymiaru zatrudnienia, kosztów płacy oraz nieopłacania całości lub części zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składek ZUS. Mając na uwadze powyższe okoliczności biegli ustalili, że łączna kwota nienależnie pobranego dofinansowania w okresie od 29 grudnia 2010r. do 31 grudnia 2011r. wyniosła 853.305,57 zł. Sąd mając na uwadze treść opinii w połączeniu z zeznaniami świadków M. B. (5), K. K. (10), R. S. (4) i J. S. (10) uznał winę oskarżonych J. R. (1), K. K. (10) i B. W. (6) w zakresie zarzucanych im czynów (pkt. XI, XVIII, XXI) za udowodnioną.

J. R. (1) i A. R. (2) nie przyznali się do stawianych zarzutów i na etapie tego postępowania skorzystali z prawa do odmowy składania wyjaśnień. B. W. (6) przyznała się co do zasady do zarzucanego jej czynu. Wyjaśniła, że poszukiwała pracy i miała być zatrudniona jako sprzątaczka. Zaproponowano jej jednak funkcję prezesa spółki (...), na co się zgodziła. Przyznała, że nie podejmowała żadnych decyzji samodzielnie, a jedynie podpisywała dokumenty i czyste karty w miejscach jej wskazanych. Od razu po objęciu funkcji prezesa poszła z A. R. (2) do banku, gdzie założyła konto firmowe. Oddała jej karty do bankomatu i dane dostępu do konta internetowego. Z racji pełnionej funkcji otrzymywała miesięczne wynagrodzenie w kwotach po 1000 zł. Zanim zgodziła się zostać prezesem zapewniono ją, że nic nie będzie musiała sama robić, będzie tylko podpisywać papiery. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej, ponieważ są przekonywujące i korespondują z zeznaniami wskazanych niżej świadków. Zarówno z zeznań K. K. (10) jak i R. S. (4) wynika, że spółka (...) powstała z inicjatywy J. R. (1) i jego ówczesnej konkubiny A. K. (15) (później R.). To oni faktycznie zarządzali spółką, przy czym spółka została założona wyłącznie celem uzyskiwania z PFRON dofinansowań do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych. Z uwagi na trudną sytuację spółki (...) związaną z kontrolami i czasowym wstrzymaniem takich dofinansowań na jej rzecz, oskarżeni zadecydowali o utworzeniu nowej spółki, do której zostali niejako wypożyczeni pracownicy spółki (...),, - ale faktycznie jedynie „na papierze”. W rzeczywistości bowiem pracownicy wykonywali swoją dotychczasową pracę na tych samych stanowiskach. K. K. (10), która początkowo zgodziła się objąć funkcję prezesa, w krótkim czasie zrezygnowała, w obawie przed ewentualnymi konsekwencjami prawnymi. Stanowczo stwierdziła, że pełniąc tę funkcję, nie podejmowała samodzielnie żadnych decyzji, a nowopowstałą spółką kierowali J. R. (1) i A. R. (2). R. S. (4) nie pełnił żadnej funkcji w spółce. Pozostawał jedynie jej udziałowcem licząc na zyski, a w efekcie swoje udziały sprzedał później B. W. (6). Decyzyjną rolę J. R. (1) w spółce (...) potwierdziła również M. B. (5). Z jej zeznań wynika, że z polecenia J. R. (1) zajmowała się dofinansowaniami z PFRON także w tej spółce, chociaż faktycznie cały czas pracowała w B. w spółce (...) i cały czas przy tym samym biurku. M. B. (5) podała, że lista osób zatrudnionych i uprawnionych do dofinansowań we wszystkich trzech spółkach, tj. (...), „(...)”, (...) była taka sama, nazwiska pracowników powtarzały się, tylko wnioski o dofinansowanie do PFRON były w zależności od potrzeb – wysyłane w imieniu konkretnej spółki. J. R. (1) decydował o tym, w której spółce pracowały te osoby. J. S. (10) pracowała jako kadrowa w spółce (...), a po powstaniu spółki (...) także i w tej spółce na ½ etatu. Jej zeznania także potwierdzają, że J. R. (1) we wszystkich trzech spółkach był uważany za szefa i to on faktycznie nimi zarządzał. Gdy powstała spółka (...), to przyniósł jej listę pracowników (...) i powiedział, że te osoby mają być zatrudnione w spółce (...). Na jego polecenie wypisała świadectwa pracy dla wszystkich wskazanych pracowników spółki (...), a następnie założyła dla nich nowe teczki osobowe z umowami o pracę w spółce (...) wraz z potrzebnymi dokumentami. Następnie w grudniu 2010r. J. R. (1) polecił jej wypisać świadectwa pracy dla tych osób, ponieważ jak stwierdził, nie przedłuży z nimi umów. J. S. (10) sporządziła świadectwa pracy i załączyła je do teczek osobowych pracowników spółki (...). Potem teczki te przekazała J. R. (1) i on już ich nie zwrócił. Sąd uznał za prawdziwe zeznania wyżej wymienionych świadków. Jednoznacznie potwierdzają, że zarówno J. R. (1) jak i A. R. (2) faktycznie zarządzali spółką (...) mimo, że formalnie nie pełnili w niej żadnych funkcji. Mieli świadomość faktu, że spółka nie spełnia wszystkich warunków koniecznych do uzyskania dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych, a mimo to celowo podejmowali działania aby spółka takie dofinansowanie otrzymywała. Dlatego, chcąc uniknąć ewentualnej odpowiedzialności karnej, wybrali B. W. (6) do pełnienia funkcji prezesa zarządu tej spółki. Oni faktycznie podejmowali wszystkie decyzje dotyczące działalności spółki, a B. W. (6) będąc formalnie prezesem – podpisywała wszystkie potrzebne w tej działalności dokumenty. Dlatego Sąd uznał winę tych oskarżonych w zakresie zarzucanych im czynów za udowodnioną.

- odnośnie czynów zarzucanych w pkt. VII, XVI, XII, XX, XIII

Prowadzący Zakład Pracy (...), a taki status posiadała spółka (...), był uprawniony do utworzenia Zakładowego Funduszu (...) Osób Niepełnosprawnych ( (...)) zgodnie z przepisami ustawy z 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. (...) był tworzony w szczególności ze zwolnień z podatków, w tym m.in. z podatku od nieruchomości; z części zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych; z wpływów z zapisów i darowizn; z odsetek od środków zgromadzonych na rachunku funduszu rehabilitacji; ze środków pochodzących ze zbycia środków trwałych zakupionych ze środków funduszu, w części niezamortyzowanej. Nadto do końca 2008 roku na rachunek (...) przekazywane były środki pieniężne z PFRON, stanowiące dofinansowanie do wynagrodzeń niepełnosprawnych pracowników przekraczające poniesione przez pracodawcę koszty płacy pracownika. Środki (...) mogły być przeznaczane na finansowanie rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej, w tym na indywidualne programy rehabilitacji osób niepełnosprawnych opracowywane przez powołane przez pracodawców komisje rehabilitacyjne oraz ubezpieczenie osób niepełnosprawnych, zgodnie z zakładowym regulaminem wykorzystania tych środków. Pracodawca był zobowiązany do prowadzenia ewidencji środków funduszu rehabilitacji, prowadzenia rozliczeniowego rachunku bankowego środków tego funduszu, wydatkowania środków (...) wyłącznie z rachunku bankowego środków tego funduszu, przekazywania środków funduszu rehabilitacji na rachunek w terminie 7 dni od dnia, w którym środki te uzyskano, przeznaczenia, co najmniej 15% środków funduszu rehabilitacji na indywidualne programy rehabilitacji, przeznaczania, co najmniej 10% środków funduszu rehabilitacji na pomoc indywidualną dla niepełnosprawnych pracowników i byłych niepracujących niepełnosprawnych pracowników tego zakładu.

Wydatki pochodzące z dużego (...) oraz z indywidualnych programów rehabilitacji ( (...)) mogły mieć charakter pomocy de minimis lub mogły być sfinansowane poza tą regułą, a było to uzależnione od charakteru danego wydatku. Wydatki stanowiące przysporzenie po stronie pracodawcy powinny być finansowane w ramach pomocy de minimis ( np. wyposażenie stanowiska pracy), natomiast wydatki w ramach pomocy indywidualnej miały charakter socjalny i nie były objęte regułą de minimis, co oznaczało, że nie trzeba było uzyskiwać dla takich wydatków specjalnego zaświadczenia o pomocy de minimis. Środki zakładowego funduszu rehabilitacji mogły być wypłacane z rachunku bankowego środków tego funduszu, do kasy zakładowego funduszu rehabilitacji w celu ich wypłaty osobom niepełnosprawnym oraz osobom uprawnionym do pomocy indywidualnej ze środków tego funduszu.

Sąd analizując dowody zebrane w sprawie uznał za udowodnione sprawstwo J. R. (1) i A. R. (2) w zakresie czynów zarzucanych w pkt. VII i XVI. Niebudząca żadnych wątpliwości opinia biegłych Instytutu Ekspertyz Sądowych w L. w połączeniu z zeznaniami świadków potwierdza, że środki pieniężne przeznaczone na realizację umów z (...) F. zostały nieprawidłowo wydatkowane i powinny podlegać zwrotowi na rachunek (...). Niewątpliwym jest, że umowy nie zostały wykonane, tj. nie dokonano czynności w nich wskazanych ani nie zainstalowano opisanych w nich urządzeń. Te okoliczności znajdują potwierdzenie zarówno w zeznaniach świadka B. M. (1) jak i w dokumentach dotyczących umów. Jednocześnie, mimo obowiązku, pieniądze wypłacone na realizację umów, nie zostały zwrócone na rachunek (...). Odpowiedzialność za taki stan rzeczy ponoszą oskarżeni J. R. (1) i A. R. (2). To oni, reprezentując spółki, zawarli opisane w stanie faktycznym umowy, podjęli decyzję o wypłacie pieniędzy z rachunku (...) na realizację umów, a następnie pieniędzy tych nie zwrócili mimo, że umowy nie zostały wykonane. Zdaniem Sądu ich zachowanie wyraźnie wskazuje, że pieniądze te przywłaszczyli, czym działali na szkodę spółki (...).

Z tych samych powodów Sąd uznał J. R. (1) za winnego popełnienia czynu zarzucanego w pkt. XIII. Także w tym przypadku doszło do zawarcia umów przez oskarżonego z firmą, która zobowiązała się do wykonania prac określonych w umowie. Oskarżony zadecydował o przelaniu środków z rachunku (...) spółki (...) w łącznej kwocie 50.000 zł. tytułem zaliczek na poczet realizacji umów. Z relacji D. W. jednoznacznie wynika, że nie przystąpił do wykonania prac, ponieważ J. R. (1) nie uzyskał pozwolenia na budowę, a nadto powstał jakiś konflikt o granicę. Mimo nie wykonania prac wystawił dwie faktury, ponieważ J. R. (1) poprosił go tłumacząc, że prace mogą być wykonane później, ale on potrzebuje faktury za wykonanie, bo w przeciwnym razie przepadną pieniądze przeznaczone na ten cel. W późniejszym czasie poprosił również D. W. o zwrot wypłaconych pieniędzy mówiąc, że są mu bardzo potrzebne na coś w firmie. Z relacji D. W. wynika, że pieniądze w kwocie 50.000 zł. przekazał J. R. (1) bez pokwitowania. Relacja D. W. znajduje potwierdzenie w opinii biegłego geodety, z której wynika, że na działce w W. brak jest jakichkolwiek śladów wykonania prac wskazanych w umowie. Z opinii biegłych Instytutu Ekspertyz Sądowych w L. wyraźnie wynika, że w takiej sytuacji środki z rachunku (...) w kwocie 50.000 zł. zostały wydatkowane niezgodnie z prawem i powinny zostać zwrócone na rachunek (...). Takiego zwrotu jednak nie dokonano, co zdaniem Sądu wyraźnie świadczy o sprawstwie J. R. (1) w zakresie czynu zarzucanego mu w pkt. XIII.

Z powołanej wyżej opinii wynika, że w sposób nieuprawniony zostały również wypłacone z rachunku (...) spółki (...) pieniądze z tytułu pożyczki na konto Z. M. (1) oraz pieniądze z tytułu pomocy indywidualnej na konta K. J. (1) i K. B.. Te pieniądze także podlegały zwrotowi na rachunek (...), czego nie uczyniono. Zeznania świadków Z. M. (1), K. J. (1) i K. B. Sąd uznał za wiarygodne i nie budzące wątpliwości. Z relacji tych wynika, że zawsze po wpływie pieniędzy na konto, kontaktował się z nimi kierownik Z. Z. twierdząc np., że pieniądze wpłynęły omyłkowo, na skutek czego pracownicy wypłacali te pieniądze i mu je oddawali. Z. Z. przyznał, że pieniądze w kwocie 7.000 zł., które wpłynęły na konto Z. M. (1) przekazał J. R. (1). Nie pamiętał okoliczności dwóch pozostałych sytuacji. Niewątpliwym jest, że osobą zarządzającą spółką (...) i podejmującą wszelkie decyzje dotyczące jej działalności był J. R. (1) – pełniący w tym czasie funkcję prezesa zarządu spółki. J. R. (1) podejmował między innymi decyzje dotyczące wydatkowania środków z rachunku (...) spółki. Trudno stwierdzić, na jakie cele w rzeczywistości zostały przeznaczone pieniądze przelane na rachunki wskazanych wyżej pracowników, szczególnie, że brak jest dokumentacji (...) spółki (...). Nie mniej jednak pieniądze te zostały wypłacone bez podstawy prawnej, wobec czego należało je zwrócić na rachunek (...), a tego J. R. (1) nie uczynił. Dlatego mając na względzie zachowanie oskarżonych, opisane we wskazanych wyżej dowodach, Sąd uznał sprawstwo J. R. (1) i Z. Z. w zakresie zarzucanych im czynów w pkt. XII i XX za udowodnione.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia

dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt

1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Oskarżony

Podstawa prawna

skazania

J. R. (1) swoim zachowaniem wyczerpał dyspozycję:

- art. 286§1 kk w zw. z art. 294§1 kk, art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12§1 kk ( czyny z pkt. I, II, III, IV, V, IX , XI),

- art. 286§1 kk, art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12§1 kk (czyny z pkt. VI, VIII, X),

- art. 284§2 kk w zw. z art. 12§1 kk odnośnie (czyny z pkt. VII, XII, XIII),

M. M. (3) swoim zachowaniem wyczerpała dyspozycję art. 286§1 kk w zw. z art. 294§1 kk, art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 4§1 kk w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015r. (czyn z pkt XIV)

A. R. (2) swoim zachowaniem wyczerpała dyspozycję:

- art. 284§2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 4§1 kk w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015r. (czyn z pkt. XVI),

- art. 286§1 kk, art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 4§1 kk w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015r. (czyn z pkt XVII),

- art. 286§1 kk w zw. z art. 294§1 kk, art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 4§1 kk w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015r. (czyn z pkt XVIII),

Z. Z. swoim zachowaniem wyczerpał dyspozycję;

- art. 286§1 kk w zw. z art. 294§1 kk, art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 4§1 kk w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015r. (czyn z pkt. XIX),

- art. 284§2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 4§1 kk w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015r. (czyn z pkt XX),

B. W. (6) swoim zachowaniem wyczerpała dyspozycję art. 286§1 kk w zw. z art. 294§1 kk, art. 297§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 4§1 kk w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2015r. (czyn z pkt. XXI).

Przepis art. 286§1 kk określa odpowiedzialność za oszustwo, którym jest doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez wprowadzenie jej w błąd albo wyzyskanie błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranej czynności. Z kolei art. 297§1 kk przewiduje odpowiedzialność m. inn. w przypadku przedkładania poświadczających nieprawdę albo nierzetelnych dokumentów dotyczących okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wsparcia finansowego od banku lub jednostki organizacyjnej prowadzącej podobną działalność gospodarczą na podstawie ustawy albo od organu lub instytucji dysponujących środkami publicznymi.

Stan faktyczny sprawy wskazuje, że oskarżeni działali w warunkach współsprawstwa. Istotą współsprawstwa jest porozumienie zawarte w sposób wyraźny lub dorozumiany pomiędzy sprawcami co do dokonania przestępstwa, przy czym może to nastąpić zarówno przed popełnieniem przestępstwa, jak i w jego trakcie. Dla przyjęcia współsprawstwa nie jest konieczne, aby każda z osób działających w porozumieniu realizowała własnoręcznie znamiona czynu zabronionego, czy nawet część tych znamion. Wystarczy natomiast, że osoba taka działa w ramach uzgodnionego podziału ról, ułatwiając bezpośredniemu sprawcy realizację wspólnie zamierzonego celu, przy czym każdy ze współsprawców ponosi odpowiedzialność za całość popełnionego przestępstwa, a więc także i w tej części, w jakiej znamiona czynu zabronionego zostały wypełnione zachowaniem innego ze współsprawców. Decydujące jest to, czy współdziałający dążyli do tego samego celu wspólnymi siłami w ramach wspólnego porozumienia. Okoliczności faktyczne wskazują, że oskarżeni w ramach przypisanych im czynów (art. 286§1 kk, art. 297§1 kk), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadzili Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez uzyskanie nienależnych kwot dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych oraz nienależnych kwot dofinansowania do refundacji składek na ubezpieczenia społeczne poprzez wprowadzenie uprawnionego pracownika PFRON w błąd co do rzeczywistego stanu rzeczy a także przedkładanie w tym zakresie poświadczających nieprawdę i nierzetelnych wniosków o wypłatę dofinansowań, zawierających okoliczności o istotnym znaczeniu dla ich uzyskania. Działanie oskarżonych było umyślne, przy czym mieli pełną świadomość realizacji wszystkich ustawowych znamion popełnionych przestępstw. Czyny z pkt. I, II, III, IV, V, IX, XI, XIV, XVIII, XIX, XXI wyczerpały również dyspozycję art. 294§1 kk, ponieważ wartość wskazanych szkód stanowi mienie znacznej wartości. Zgodnie z art. 115§5 kk w brzmieniu obowiązującym od 8 czerwca 2010r. mieniem znacznej wartości jest mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza 200.000 zł. Wcześniej, przed tą datą mieniem znacznej wartości stosownie do treści art. 115§5 kk było mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekraczała dwustukrotność wysokości najniższego miesięcznego wynagrodzenia, czyli były to kwoty niższe niż 200.000 zł., uzależnione od wysokości tegoż wynagrodzenia, ustalanego na dany rok ( dla przykładu w 2005r. najniższe miesięczne wynagrodzenie wynosiło 849 zł., czyli mienie znacznej wartości stanowiła już kwota przekraczająca 169.800 zł.

Oskarżeni działali w warunkach czynu ciągłego określonego w art. 12§1 kk (dawniej art. 12 kk), ponieważ wszystkie zachowania opisane w stanie faktycznym były przez nich podejmowane w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru.

Odnośnie czynów z pkt. VII, XII, XIII, XVI, XX oskarżeni wyczerpali swoim zachowaniem dyspozycję art. 284§2 kk. Istota przywłaszczenia z art. 284§2 kk polega na bezprawnym potraktowaniu uzyskanej wcześniej cudzej rzeczy lub prawa majątkowego jak swojego własnego. Okoliczność tworzącą typ kwalifikowany przywłaszczenia w postaci sprzeniewierzenia, stanowi powierzenie sprawcy rzeczy przez jej właściciela lub osobę działającą w imieniu właściciela, przy czym dochodzi tu do nadużycia zaufania, jakim obdarzył sprawcę właściciel rzeczy, ponieważ sprawca rozporządza tą rzeczą jak swoją własną wbrew woli właściciela. Stan faktyczny sprawy wyraźnie wskazuje, że oskarżeni, działając również i w tym przypadku w warunkach współsprawstwa, przywłaszczyli sobie powierzone im środki pieniężne należące do spółki.

W przypadku czynów z pkt. VII, XIII, XVI środki te zostały wypłacone z rachunku (...), ale nie zostały przeznaczone na realizację celów wskazanych w umowach ani nie zostały zwrócone na rachunek (...). W przypadku czynów z pkt. XII XX pieniądze zostały wypłacone z rachunku (...) tytułem indywidualnej pomocy lub pożyczek dla pracowników spółki, ale również nie zostały w całości przekazane tym pracownikom. We wszystkich przypadkach środki zostały rozdysponowane na bliżej nieznane cele, ponieważ w ogóle nie udokumentowano ich wydatkowania, czym oskarżeni niewątpliwie działali na szkodę spółki. Ich działanie było umyślne, a jego celem było osiągnięcie korzyści majątkowej (dla siebie lub innej osoby). W tych przypadkach oskarżeni także działali w warunkach czynu ciągłego określonego w art. 12§1 kk (dawniej art.12 kk).

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Na niekorzyść wszystkich oskarżonych poczytano fakt działania w ramach współsprawstwa, w warunkach czynu ciągłego, bardzo wysoką wartość szkód wyrządzonych przestępstwami oraz realizację jednym zachowaniem kilku przepisów ustawy karnej odnośnie poszczególnych przestępstw. Dodatkowo odnośnie osoby J. R. (1) uwzględniono na niekorzyść fakt wiodącej roli w popełnieniu przestępstw, wielość tych przestępstw oraz łącznie długi okres przestępczych procederów popełnionych we wszystkich trzech spółkach wskazanych w zarzutach. Na niekorzyść J. R. (1), A. R. (2) i B. W. (6) uwzględniono także uprzednią karalność.

Na korzyść B. W. (6) poczytano fakt przyznania się do popełnienia zarzucanego czynu.

Na korzyść M. M. (3) i Z. Z. poczytano fakt dotychczasowej niekaralności.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że wymierzone oskarżonym jednostkowe kary pozbawienia wolności są współmierne do stopnia winy, wagi czynów i stopnia ich społecznej szkodliwości. Orzekając łączne kary pozbawienia wolności wobec J. R. (1), A. R. (2) i Z. Z. Sąd uwzględnił bliski związek czasowy i przedmiotowy pomiędzy przestępstwami.

Wymierzając kary A. R. (2), M. M. (3), Z. Z., B. W. (6), Sąd zastosował zgodnie z art. 4§1 kk przepisy kodeksu karnego obowiązujące w chwili popełnienia przez oskarżonych przestępstw – jako, że są dla nich względniejsze niż przepisy obowiązujące od dnia 01 lipca 2015 roku - czyli w chwili orzekania. Sąd uznał, że cele kary wobec tych oskarżonych zostaną osiągnięte w warunkach wolności kontrolowanej i że oskarżeni ci ze względu na swój dotychczasowy tryb życia nie wkroczą ponownie na drogę przestępczą.

Dlatego Sąd zastosował wobec nich instytucję warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonych wobec A. R. (2) i Z. Z. łącznych kar pozbawienia wolności, a wobec M. M. (3) i B. W. (6) kar pozbawienia wolności. Ustalone okresy próby umożliwią kontrolę ich dalszego zachowania. Z uwagi na cel działania, w postaci osiągnięcia korzyści majątkowej, Sąd orzekł wobec oskarżonych (co do których zastosowano instytucję warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności) kary grzywny. Przy ustaleniu ich wysokości Sąd uwzględnił stopień winy i możliwości zarobkowe oskarżonych.

Na podstawie art. 41§1 kk orzeczono wobec oskarżonych zakazy zajmowania stanowisk związanych z obrotem środkami pieniężnymi, ponieważ oskarżeni popełniając przestępstwa nadużyli swoich stanowisk. Ustalone okresy obowiązywania zakazów są wystarczające dla osiągnięcia celów kary. Stosownie do art. 90§2 kk orzeczono o łącznych zakazach w tym zakresie. Na podstawie art. 46§1 kk uwzględniono wniosek pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego i nałożono na oskarżonych obowiązek solidarnego naprawienia szkód wyrządzonych przestępstwami. Odnośnie czynu z pkt. I wartość została pomniejszona o kwotę 1.160.309,47zł. ze względu na wydaną przez Prezesa Zarządu PFRON decyzję odnośnie zwrotu tej kwoty. Odnośnie czynu z pkt. V nie nałożono obowiązku naprawienia szkody, ponieważ Prezes Zarządu PFRON wydał już decyzję o zwrocie kwoty 223.250,87zł. Sąd nie orzekł o obowiązku naprawienia szkody w myśl art. 46§1 kk odnośnie spółki (...), ponieważ reprezentujący ją kurator nie złożył wniosku w tym zakresie. Wniosek Prokuratora nie został złożony w wymaganym ustawowo terminie, ponieważ zgodnie z art. 49a kpk wniosek taki może być złożony jedynie do zamknięcia przewodu sądowego na rozprawie.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd zasądził solidarnie od oskarżonych na rzecz oskarżyciela posiłkowego Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w W. kwotę 2.280 zł. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z § 11 ust. 1 pkt. 2, ust. 2 pkt.5, ust. 7, §17 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2018r., poz. 265). Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego stawił się na rozprawach w dniach 8 czerwca 2022r., 30 stycznia 2023r. i 2 marca 2023r.

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońców z urzędu oskarżonych J. R. (1) i A. R. (2) zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej im z urzędu zgodnie z § 11 ust. 1 pkt. 2, ust. 2 pkt.5, §17 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. poz. 1800 z późn. zm.) przy uwzględnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 22 grudnia 2022 roku. Odnośnie obrońcy oskarżonej A. R. (2) nie ujęto kwoty stawki za śledztwo, ponieważ w tym zakresie koszty zostały już wypłacone na etapie postępowania przygotowawczego.

Sąd zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa:

- opłaty zgodnie z art. 2 ust.1 pkt 4, art. 3 ust 1 ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych- Dz.U. z 1983r. Nr 49, poz.223 z późniejszymi zmianami,

- zwrot wydatków zgodnie z art. 627 kpk.

Z uwagi na uniewinnienie I. J. (3) od popełnienia zarzucanego mu czynu - zgodnie z art. 632 pkt 2 kpk koszty sądowe w tym zakresie zostały przejęte na rachunek Skarbu Państwa.

8. PODPIS