Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 sierpnia 2025 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w Wydziale III Karnym w składzie:

Przewodniczący sędzia Tomasz Olszewski

Protokolant sekretarz sądowy Bożena Wolfram

przy udziale prokuratora Katarzyny Tomczyk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 sierpnia 2025r.

sprawy z wniosku M. S.

w przedmiocie odszkodowania i zadośćuczynienia z tytułu wykonania środka zabezpieczającego polegającego na umieszczeniu w zakładzie psychiatrycznym

orzeka

1.  na podstawie art.552 § 3 kpk w związku z art.552 § 1 i 2 kpk oddala wniosek;

2.  koszty sądowe przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt III Ko 87/25

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2020 roku Prokuratura Rejonowa w P. przesłała do Sądu Rejonowego w P. akt oskarżenia przeciwko M. Z., zarzucając jej popełnienie łącznie dziewięciu przestępstw – siedmiu dotyczących popełnienia czynu z art. 212 §1 kk, dwóch - z art. 191 §2 kk.

( akt oskarżenia k. 279, 284- 285v)

Postanowieniem z dnia 29 grudnia 2020 roku w sprawie (...) Sąd Rejonowy w P. przekazał sprawę prokuraturze w celu uzupełnienia postępowania przygotowawczego poprzez pozyskanie dowodu z opinii biegłych psychiatrów dla ustaleniu stanu zdrowia oskarżonej.

( postanowienie k. 286-286v)

Na skutek zażalenia Prokuratury Rejonowej w P. Sąd Okręgowy w P. postanowieniem z dnia 24 lutego 2021 roku w sprawie (...) uchylił powyższe postanowienie.

(postanowienie k. 312-312v)

Postanowieniem z dnia 26 maja 2021 roku w sprawie (...) Sąd Rejonowy w P. dopuścił dowód z pisemnej opinii dwóch biegłych psychiatrów na okoliczność stanu zdrowia psychicznego oskarżonej – czy cierpi ona na jakiekolwiek zaburzenia czynności psychofizycznych, jaki był stan jej poczytalności w chwili zarzucanych czynów czy winna dysponować obrońcą z urzędu, ewentualnie inne istotne w ocenie biegłych, kwestie.

( postanowienie k. 388)

M. Z. nie stawiła się na wyznaczony termin badania. Postanowieniem z dnia 17 sierpnia 2021 roku Sąd wezwał oskarżoną na termin badania do biegłych pouczając ją, że jeżeli nie stawi się dobrowolnie na wyznaczony termin badania, będzie zmuszony zlecić Policji jej przymusowe doprowadzenie na badanie po uprzednim jej zatrzymaniu. M. Z. nie zgłosiła się na kolejny wyznaczony termin badania.

(notatka urzędowa k. 414, postanowienie k. 419, wezwanie k. 421, potwierdzenie odbioru k. 422, informacja biegłych k. 425)

Postanowieniem z dnia 6 października 2021 roku Sąd Rejonowy w P. w sprawie (...) postanowił zatrzymać M. Z. i doprowadzić ją przymusowo na badanie do biegłych psychiatrów.

( postanowienie k. 427-427v)

Po przeprowadzonym w dniu 20 października 2021 roku badaniu, biegli psychiatrzy wydali opinię, z której wynikało, że M. Z. cierpi na uporczywe zaburzenia (...)Nie jest upośledzona umysłowo. W czasie zarzucanych jej czynów zdolność rozumienia znaczenia czynów i kierowania swoim postępowaniem miała zniesioną. W aktualnym stanie zdrowia jest niezdolna do udziału w postępowaniu - (...). Prawdopodobieństwo popełnienia podobnych czynów jest bardzo wysokie, w ramach środków zabezpieczających winno zostać wobec niej wdrożone leczenie psychiatryczne. Z uwagi na zupełny brak krytycyzmu nie podejmie leczenia w poradni, pozostaje zatem leczenie szpitalne.

( opinia k. 430)

Postanowieniem z dna 27 października 2021 roku w sprawie (...) Sąd Rejonowy, mając na uwadze opinię biegłych psychiatrów, wyznaczył M. S.-Z. obrońcę z urzędu.

( postanowienie k. 439)

Postanowieniem z dnia 28 października 2021 roku sąd zlecił biegłym psychiatrom wydanie opinii uzupełniającej, a w szczególności określenie, czy oskarzona stanowi zagrożenie o jakim mowa w art. 93B § 1 kk, czy zachodzi wysokie prawdopodobieństwo popełnienia przez nią czynu zabronionego o znacznej szkodliwości społecznej czemu zapobiec ma środek zabezpieczający z art. 93 a §1 pkt 4 kk, czy też ryzyko takie nie występuje, a oskarżona wymaga jedynie leczenia szpitalnego np. w warunkach ustawy o ochronie zdrowia psychicznego.

( postanowienie k. 440-440v)

Z treści uzupełniającej sądowo - psychiatrycznej z dnia 3 listopada 2021 roku wynikało, że biegli stwierdzili wysokie prawdopodobieństwo popełniania podobnych czynów o znacznej szkodliwości społecznej. Na obecnym etapie postępowania M. S.- Z. dopuszczała się permanentnych napaści słownych na szereg osób wymienionych w aktach sprawy. Z uwagi na trwające zaburzenia psychotyczne nie załatwianie sprawy po jej myśli będą nasilać złość, frustrację i może spowodować dopuszczenie się agresji fizycznej wobec tych osób.

(opinia, k. 430)

Postanowieniem z dnia 2 listopada 2021 roku w sprawie (...) SR dopuścił dowód z opinii biegłego psychologa na okoliczność stanu zdrowia oskarżonej, jej poziomu rozwoju intelektualnego i emocjonalnego, a szczególnie celem wypowiedzenia się w kontekście opinii biegłych psychiatrów w zakresie istnienia lub nie podstaw do stosowania środków zabezpieczających o jakich mowa w art. 93 a §1 kk, a jeśli biegły stwierdzi od strony psychologicznej istnienie tych podstaw wskazanie jaki środek jest wskazany ze względu na aktualny stan zdrowia i poziom rozwoju intelektualnego i emocjonalnego, a także czy - istnieje wysokie prawdopodobieństwo ponownego popełnienia przez M. Z. czynu zabronionego o znacznym stopniu społecznej szkodliwości, w przypadku braku stosowania środków zabezpieczających.

(postanowienie k. 451-451v)

Pismem z dnia 19 listopada 2021 roku Prokurator Rejonowy w P. wniósł do Sądu Rejonowego o umorzenie postępowania i zastosowanie wobec wnioskodawczyni środka zabezpieczającego w postaci umieszczenia w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym.

(pismo, k. 476)

Jako, że M. Z. nie stawiła się na badanie psychologiczne - postanowieniem z dnia 25 listopada 2021 roku Sąd Rejonowy postanowił zatrzymać i przymusowo doprowadzić ją na badanie do biegłego psychologa.

(k. 480-480v)

Z opinii biegłego psychologa wynikało, że u M. Z. występował szereg objawów wskazujących na istotne zaburzenie stanu psychicznego m.in. pod postacią aktywnych nastawień urojeniowych, które mogły motywować ją do działania o znacznej szkodliwości społecznej. Z uwagi na charakter zaburzeń psychicznych oskarżona cechowała się zaburzeniem procesów poznawczych, w tym spostrzegania, interpretacji i myślenia oraz gotowością do pojawienia się objawów psychotycznych – głównie aktywnych nastawień urojeniowych. U M. Z. stwierdzono występowanie wysokiego prawdopodobieństwa podejmowania działań o znacznej społecznej szkodliwości. Z psychologicznego punktu widzenia istnieją jednoznaczne przesłanki do zastosowania wobec niej środka zabezpieczającego w postaci umieszczenia jej w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym celem poddania leczeniu.

( opinia k. 490)

Z opinii biegłych psychiatrów z dnia 3 grudnia 2021 roku wynikało, że M. Z. stanowi zagrożenie o jakim mowa w art. 93b §1 kk, zachodzi wysokie prawdopodobieństwo popełnienia przez nią czynu zabronionego o znacznej szkodliwości społecznej, zapobiec temu ma środek zabezpieczający z art. 93 §1 pkt 4 kk.

(opinia k. 430)

Postanowieniem z dnia 11 stycznia 2022 roku w sprawie (...) Sąd Rejonowy w P. umorzył postępowanie karne wobec M. Z. i zastosował wobec niej środek zabezpieczający w postaci pobytu w zakładzie psychiatrycznym.

(postanowienie k. 522- 523v)

W dniu 7 kwietnia 2022 roku skierowano powyższe postanowienie do wykonania.

( zarządzenie k. 537)

W opinii komisji psychiatrycznej do spraw środków zabezpieczających przy Ministrze Zdrowia wskazano jako miejsce wykonywania środka zabezpieczającego wobec M. Z. (...) (...) Szpital im. (...) J. B. w Ł. dysponujący odstawowym stopniem zabezpieczenia.

(opinia k. 555-559)

Jako, że M. S-Z nie stawiła się we wskazanej wyżej placówce SR w dniu 2 czerwca 2022 wydał nakaz jej doprowadzenia przez policję.

( nakaz doprowadzenia k. 597)

W dniu 29 czerwca 2022 roku M. Z. została przyjęta do (...) (...) Szpitala im. (...) J. B. w Ł..

( pismo k. 602)

M. Z. za pośrednictwem Prokuratury Rejonowej w P. wniosła zażalenie na postanowienie z dnia 11 stycznia 2022 roku.

(zażalenie k. 608-609)

Zarządzeniem z dnia 25 lipca 2022 roku odmówiono przyjęcia zażalenia wniesionego przez M. Z..

( zarządzenie k. 616)

Postanowieniem z dnia 25 lipca 2022 roku w sprawie (...) Sąd Rejonowy w P. określił w stosunku do M. Z. rodzaj zamkniętego zakładu psychiatrycznego na zakład dysponujący podstawowym poziomem zabezpieczenia i skierował ją do (...) Psychiatrycznego ZOZ Szpitala im. (...). J. B. w Ł.. Postanowieniem z tego samego dnia Sąd Rejonowy w P. stwierdził swoją niewłaściwość i sprawę dotyczącą wykonania środka zabezpieczającego wobec M. Z. przekazał Sądowi Rejonowemu (...)

(postanowienie k. 617, 618)

Postanowieniem z dnia 16 grudnia 2022 roku w sprawie (...) Sąd Rejonowy (...) uchylił środek zabezpieczający w postaci pobytu w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym i nakazał niezwłoczne zwolnienie M. Z. z Oddziału Psychiatrii (...)szpitala, orzekł wobec niej środek zabezpieczający w postaci terapii psychiatrycznej w warunkach ambulatoryjnych. Postanowieniem z dnia 3 lutego 2023 roku Sąd Rejonowy (...) stwierdził swoją niewłaściwość w zakresie środka zabezpieczającego w postaci terapii psychiatrycznej w trybie ambulatoryjnym i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu w P..

( postanowienie k. 1024-1025, k. 1039-1039)

W dniu 6 lutego 2023 roku M. S. (2) wniosła pismo zatatuowane apelacja/odwołanie. Zarządzeniem z dnia 20 lutego 2023 pismo to Sąd Rejonowy potraktował jako apelację od wyroku sadu Rejonowego w P. z dnia 11 stycznia 2022 roku i odmówił jej przyjęcia wobec wniesienia po terminie. Na powyższe zarządzenie zażalenie wniosła M. Z.. Postanowieniem z dnia 29 marca 2023 roku w sprawie (...) Sąd Okręgowy w P. uchylił zaskarżone zarządzenie.

Zarządzeniem z dnia 31 marca 2023 roku Sąd Rejonowy przyjął apelację M. Z. i wycofał dokumentację wykonawczą dotyczącą orzeczonego środka zabezpieczającego.

( apelacja k. 660-668, zarządzenie k. 669, zażalenie k. 674, postanowienie k. 689- 690, zarządzenie k. 693)

Wyrokiem z dnia 25 maja 2023 roku w sprawie (...) Sąd Okręgowy w P. uchylił wyrok Sądu Rejonowego w P. z dnia 11 stycznia 2022 roku ( orzeczenie błędnie wydane w formie postanowienia) i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

( wyrok k. 719)

Postanowieniem z dnia 6 lipca 2023 roku w sprawie (...) Sąd Rejonowy w P. dopuścił dowód z pisemnej opinii uzupełniającej dwóch biegłych psychiatrów na okoliczność, czy podtrzymują opinię pisemną dotyczącą oskarżonej z dnia 20 października 2021 roku wraz z uzupełniającymi opiniami i wnioski w nich zawarte, jaki jest aktualny stan zdrowia oskarżonej, czy w obecnym stanie zdrowia psychicznego oskarżona może brać udział w toczącym się postępowaniu, jeżeli nie, to kiedy będzie to możliwe, czy zachodzi wysokie prawdopodobieństwo ponownego popełnienia przez oskarżoną czynu zabronionego o znacznej szkodliwości społecznej. Biegli oświadczyli, że nie wydadzą opinii uzupełniającej.

Postanowieniem z dnia 14 lipca 2023 roku Sąd dopuścił dowód z pisemnej opinii dwóch psychiatrów, celem udzielenia po jednorazowym zbadaniu oskarżonej, analizie dokumentacji wypowiedzą się, czy cierpi ona na chorobę (...), czy w chwili zarzucanych jej czynów miała zachowaną zdolność rozpoznania ich znaczenia i pokierowania swym postępowaniem, jaki jest jej aktualny stan zdrowia, czy w obecnym stanie zdrowia może brać udział w toczącym się postępowaniu, jeżeli nie to kiedy będzie to możliwe, czy zachodzi wysokie prawdopodobieństwo ponownego popełnienia przez nią czynu zabronionego o znacznej szkodliwości społecznej, podniesienia innych kwestii istotnych zdaniem biegłych.

(postanowienie k. 731, notatka k. 760, postanowienie k. 761)

Z opinii biegłych psychiatrów wynika, że u M. Z. stwierdzono przewlekła chorobę(...) pod postacią (...), obecnie u niej obecna była gotowość urojeniowa, prezentowała bardzo niski wgląd w objawy psychotyczne występujące w okresie objętym zarzutami i podtrzymywała urojeniową interpretację zachowań osób poszkodowanych, nie ujawniała jednak ewidentnych nowych urojeń, a także nie podejmowała żadnych działań zagrażających umotywowanych psychotycznie. W chwili popełniania zarzucanych czynów miała poczytalność zniesioną całkowicie. Wobec M. Z. nie istniało wysokie prawdopodobieństwo popełnienia przez nią czynu zabronionego związanego z chorobą psychiczną. Nie było konieczne stosowanie wobec niej środka zabezpieczającego. Wymagała kontynuacji i leczenia w poradni zdrowia psychicznego i regularnego przyjmowania leków przeciwpsychotycznych. Leczenie powinno było odbywać się na zasadach ogólnych. Opinię biegli podtrzymali na rozprawie w dniu 19 października 2023 roku, stwierdzając, iż potrzeba leczenia na zasadach ogólnych rozumiana jako przepisy ustawy o ochronie zdrowia psychicznego. Jeśli rozpatrywać kwestię, że środek zabezpieczający miałby polegać na obserwowaniu stanu zdrowia psychicznego i możliwie wczesnej interwencji w razie jego pogorszenia, to w takim rozumieniu środek zabezpieczający miałby sens wobec oskarżonej.

( opinia k. 791-793v, opinia ustna k. 828v- 830v)

Wyrokiem z dnia 19 października 2023 roku w sprawie (...) Sąd Rejonowy w P. umorzył postępowanie karne wobec M. Z..

( wyrok k. 844-845)

Apelację od wyroku wniosła M. Z.. Wyrokiem Sądu Okręgowego w P. z dnia 9 lutego 2024 roku w sprawie (...) utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.

( apelacja k. 870-873, wyrok k. 896)

W dniu 21 marca 2024 roku M. Z. wniosła wniosek o kasację. Pismo to przedstawiono Prokuratorowi Generalnemu. Pismem z dnia 30 lipca 2024 roku Prokuratura Krajowa w W. poinformowała, że wniosek M. Z. o wniesienie kasacji został załatwiony odmownie.

( wniosek k. 914- 919, zarządzenie k. 920, pismo PK k. 1075)

Przepisem, który mógł wyłącznie stanowić podstawę prawną dochodzonego przez wnioskodawczynię roszczenia odszkodowawczego w trybie przed sądem karnym był art.552 § 3 kpk w związku z art.552 § 1 i 2 kpk. Powołany przepis stanowi, że prawo do odszkodowania i zadośćuczynienia przysługuje w związku z zastosowaniem środka zabezpieczającego (w szczególności polegającego na umieszczeniu w zakładzie psychiatrycznym), jeśli zostały spełnione warunki określone w paragrafach poprzedzających, a więc w sytuacji, gdy oskarżony (podejrzany) w wyniku wznowienia postępowania, kasacji, albo skargi nadzwyczajnej został uniewinniony lub skazany na karę łagodniejszą, jak również, jeżeli po uchyleniu skazującego orzeczenia postępowanie umorzono wskutek okoliczności, których nie uwzględniono we wcześniejszym postepowaniu.

Odwołując się do okoliczności związanych z wykonaniem orzeczenia wydanego przez Sąd Rejonowy w P. z dnia 11 stycznia 2022r. w sprawie o sygn. akt (...) zauważyć należy, że owo rozstrzygnięcie, w którym umorzono postępowanie przeciwko M. Z. i orzeczono środek zabezpieczający w postaci pobytu w zakładzie psychiatrycznym, pomimo stwierdzenia jego prawomocności w dniu 2 kwietnia 2022r. (k. 523), a w konsekwencji - skierowania go do wykonania zarządzeniem z dnia 7 kwietnia 2022r. (k. 537) – de facto nie uprawomocniło się. Przesądziło o tym postanowienie Sądu Okręgowego w P. z dnia 29 marca 2023r. wydane w sprawie o sygn. akt (...) (k. 689-690), na skutek wydania którego Sąd Rejonowy w P. uchylił prawomocność przedmiotowego postanowienia i wycofał dokumentację wykonawczą dotyczącą orzeczonego wobec wnioskodawczyni środka zabezpieczającego. Miało to miejsce w czasie, w którym wobec M. Z. wykonywany był już środek zabezpieczający orzeczony wspomnianym postanowieniem Sądu Rejonowego w P. w sprawie o sygn. akt (...): wnioskodawczyni przebywała w zakładzie psychiatrycznym w okresie od 29 czerwca 2022r. (na skutek jej doprowadzenia przez Policję) do dnia 16 grudnia 2022r., kiedy to Sąd Rejonowy wŁ.w sprawie o sygn. akt (...) uchylił stosowany wobec niej środek zabezpieczający w postaci pobytu w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym i nakazał niezwłoczne jej zwolnienie, orzekając jednocześnie środek zabezpieczający w postaci terapii psychiatrycznej w warunkach ambulatoryjnych.

W przekonaniu sądu wyżej opisane okoliczności potwierdzają, że M. Z. przez okres jej detencji pozostawała pozbawiona wolności bez faktycznej podstawy prawnej.

Mimo to, dostrzegając zasadność jej roszczeń, Sąd Okręgowy zauważa, że tryb ich rozpoznania wybrany przez wnioskodawczynię, nie jest właściwy w świetle powołanych na wstępie rozważań przepisów art.552 kpk. Raz jeszcze odwołując się do ich treści odnotować trzeba, że procedowanie wniosku o odszkodowanie i zadośćuczynienie w trybie przewidzianym w Rozdziale 58 Kodeksu postepowania karnego dopuszczalne jest jedynie wtedy, gdy faktyczne pozbawienie wolności było skutkiem orzeczenia, które zostało następnie wzruszone w wyniku wznowienia postepowania, wniesienia kasacji lub skargi nadzwyczajnej. Tymczasem w niniejszej sprawie doszło do sytuacji, w której wnioskodawczyni została pozbawiona wolności (umieszczona w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym) w wyniku wykonania nieprawomocnego orzeczenia orzekającego taki środek zabezpieczający, zaś jej środek odwoławczy rozpoznany został i uwzględniony dopiero po upływie przeszło roku od jego wniesienia, a zaskarżone orzeczenie – uchylone, zaś sprawa skierowana do ponownego rozpoznania. Przywołane zaszłości procesowe powodują, że wnioskodawczyni nie może skutecznie wywodzić swego roszczenia z podstawy prawnej ujętej w art.552 § 1 kpk.

Sąd Okręgowy uznał ponadto, że stosownej rekompensaty wnioskodawczyni nie może uzyskać również w oparciu o art.552 § 2 kpk. Przepis ten stanowi, że § 1 stosuje się także, jeżeli po uchyleniu skazującego orzeczenia postepowanie umorzono wskutek okoliczności, których nie uwzględniono we wcześniejszym postepowaniu. Pomijając fakt, że odesłanie do § 1 cytowanego artykułu już samo w sobie wskazuje, że także w tej sytuacji konieczne jest, by doszło do uprawomocnienia się orzeczenia będącego podstawą pozbawienia wolności, a następnie – jego uchylenia na skutek wznowienia postępowania, kasacji lub skargi nadzwyczajnej, to zauważyć trzeba, że o ile w wyniku ponownego rozpoznania sprawy Sąd Rejonowy w P. wyrokiem z dnia 19 października 2023r. umorzył postępowanie karne przeciwko M. Z. i nie zastosował środków zabezpieczających (sygn. akt (...)), to do ponownego umorzenia doszło wskutek tych samych okoliczności, związanych z niepoczytalnością oskarżonej, stwierdzoną zarówno podczas postepowania prowadzonego w sprawie o sygn. akt (...), jak i po jej ponownym rozpoznaniu. W tym więc zakresie Sąd Okręgowy w pełni aprobuje zapatrywanie wyrażone przez Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z dnia 5 lipca 2012r. (V KK 354/11, Legalis) przy okazji rozpoznania sprawy o niemalże analogicznym stanie faktycznym, co w niniejszej sprawie. Sąd Najwyższy wyraził w nim pogląd, że: „W wypadku dochodzenia odszkodowania i zadośćuczynienia w związku z prawomocnym umorzeniem postepowania, do którego doszło po uprzednim uchyleniu w trybie wznowienia poprzedniego orzeczenia, również umarzającego proces, istotne jest jednak nie jedynie to, że doszło w danej sprawie do wznowienia postepowania, lecz to, czy podstawą tego nowego umorzenia jest okoliczność, która uprzednio istniała i powinna być już wówczas podstawą orzeczenia, a której wtedy nie uwzględniono”.

Na koniec niniejszych rozważań Sąd Okręgowy czuje się w obowiązku odnieść się do innej podstawy odszkodowawczej, o której mowa w art.552 § 4 kpk. Przepis ten stanowi, że odszkodowanie i zadośćuczynienie przysługuje również w wypadku niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowania lub zatrzymania. W przekonaniu Sądu Okręgowego niniejsza norma prawna odnosi się wyłącznie do pozbawienia wolności związanej z zastosowaniem środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania oraz środka przymusu, jakim jest zatrzymanie. Nie jest więc dopuszczalne rozszerzanie wykładni tych dwóch normatywnych pojęć na inne formy pozbawienia wolności, w szczególności – związanych z wykonywaniem kary pozbawienia wolności, albo środka zabezpieczającego z wiązanego z zatrzymaniem i przymusowym pobytem w zakładzie psychiatrycznym. Bez wątpienia osadzenie wnioskodawczyni w takim zakładzie nie przybrało postaci tymczasowego aresztowania, w szczególności – nie było poprzedzone postanowieniem o zastosowaniu takiego środka zapobiegawczego.

Pomimo nieuwzględnienia roszczeń M. Z. objętych przedmiotowym wnioskiem Sąd Okręgowy raz jeszcze zauważa, że swą decyzję oparł wyłącznie na niedopuszczalności poszukiwania ich zaspokojenia w trybie przewidzianym w Rozdziale 58 Kodeksu postepowania karnego. W żaden sposób nie przesądzając kwestii odpowiedzialności odszkodowawczej Skarbu Państwa związanej z wykonaniem nieprawomocnego orzeczenia, skutkującym kilkumiesięcznym okresem detencji wnioskodawczyni Sąd Okręgowy zauważa, że właściwym trybem ich procesowych realizacji wydaje się być poszukiwanie ich materialnoprawnej podstawy w art.417 § 1 kc.