Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lipca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. , w III -cim Wydziale Karnym w składzie :

Przewodniczący SSO Sławomir Cyniak

Protokolant Jolanta Kurdasińska

w obecności Prokuratora Violetty Włodarczyk

po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2015 roku sprawy z wniosku C. L. w przedmiocie odszkodowania i zadośćuczynienia za niesłuszne skazanie

o r z e k a

1. na podstawie art. 115 § 3 kpw oddala wniosek;

2. zasądza od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. J. H. 147,60 (sto czterdzieści siedem złotych i sześćdziesiąt groszy) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego udzielonego C. L. z urzędu;

3. koszty postępowania przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt III Ko 153/15

UZASADNIENIE

C. L. wystąpił z wnioskiem o zasądzenie odszkodowania z tytułu odbycia kary za skazanie przez Kolegium ds. Wykroczeń przy Sądzie Rejonowym w Radomsku. Karę aresztu wnioskodawca odbył od 17.06.1987r. do 11.08.1987r.

(wniosek k. 3)

W trakcie przesłuchania w charakterze świadka wnioskodawca zeznał, że nie pamięta daty skazania przez Kolegium, było to w latach 80-tych, na przestrzeni 1985-1987r. Pamiętał, że został skazany na karę grzywny, która została zamieniona na karę aresztu, którą odbył w w/w okresie. Powyższy okres ustalił w oparciu o informację z wykazu Centralnej Służby Więziennej. Według wnioskodawcy, skazany został chyba za uchylanie się od pracy. Nie pamiętał czy został skazany jeden czy więcej razy ani czy orzeczenie o skazaniu zostało uchylone lub zmienione.

(zeznania wnioskodawcy k. 43v)

Akta sprawy lub spraw Kolegium ds. Wykroczeń przy Sądzie Rejonowym w Radomsku uległy likwidacji. Zarówno w Sądzie Rejonowym w Radomsku, jak i w Archiwum Państwowym nie zachowały się rejestry spraw o wykroczenia z lat 1985-1987.

(pismo Archiwum Państwowego k. 25, pismo Sądu Rejonowego w Radomsku wraz załącznikiem k. 30-31)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Przesłanki do ubiegania się o odszkodowanie za poniesioną szkodę i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w wynika skazania za wykroczenie zostały określone w art. 114§1 kpw. Zgodnie z tym przepisem prawo do odszkodowania za poniesioną szkodę i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę przysługuje obwinionemu, który w wyniku kasacji lub wznowienia postępowania został następnie uniewinniony lub wobec którego umorzono postępowanie wskutek okoliczności nieuwzględnionych we wcześniejszym postępowaniu. Z powyższymi przesłankami nie mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Wnioskodawca ubiegał się o odszkodowanie za skazanie za wykroczenie sprzed ok. 30 lat. Nie potrafił przy tym podać szczegółów z tym związanych, chociażby daty wydania orzeczenia oraz czynu. W sposób ogólny to określił, na lata 1985-1987 oraz za uchylanie się od pracy. Jednocześnie nie stwierdził aby skazujące orzeczenie zostało uchylone lub zmienione. Brak podstaw do przyjęcia, że faktycznie do tego doszło, skoro wnioskodawca sam przyznał, że starał się o uzyskanie informacji na temat akt sprawy i otrzymał odpowiedź o ich zniszczeniu. Jednocześnie nie ujawnił faktu wznowienia postępowania lub złożenia kasacji i związanych z tym okoliczności. Tym samym nie została spełniona przesłanka z art. 114§1 kpw o uniewinnieniu lub umorzeniu postępowania w wyniku kasacji albo wznowienia postępowania.

Z powyższych względów wniosek C. L. nie zasługiwał na uwzględnienie i dlatego orzeczono o jego oddaleniu.

Na rzecz pełnomocnika występującego z urzędu zasądzono wynagrodzenie tytułem zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego zgodnie z §14 ust 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28. (...). ( Dz.U.2013. 461)

Na podstawie art. 115 §3 kpw koszty postępowania przejęto na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt III Ko 153/15

UZASADNIENIE

C. L. wystąpił z wnioskiem o zasądzenie odszkodowania z tytułu odbycia kary za skazanie przez Kolegium ds. Wykroczeń przy Sądzie Rejonowym w Radomsku. Karę aresztu wnioskodawca odbył od 17.06.1987r. do 11.08.1987r.

(wniosek k. 3)

W trakcie przesłuchania w charakterze świadka wnioskodawca zeznał, że nie pamięta daty skazania przez Kolegium, było to w latach 80-tych, na przestrzeni 1985-1987r. Pamiętał, że został skazany na karę grzywny, która została zamieniona na karę aresztu, którą odbył w w/w okresie. Powyższy okres ustalił w oparciu o informację z wykazu Centralnej Służby Więziennej. Według wnioskodawcy, skazany został chyba za uchylanie się od pracy. Nie pamiętał czy został skazany jeden czy więcej razy ani czy orzeczenie o skazaniu zostało uchylone lub zmienione.

(zeznania wnioskodawcy k. 43v)

Akta sprawy lub spraw Kolegium ds. Wykroczeń przy Sądzie Rejonowym w Radomsku uległy likwidacji. Zarówno w Sądzie Rejonowym w Radomsku, jak i w Archiwum Państwowym nie zachowały się rejestry spraw o wykroczenia z lat 1985-1987.

(pismo Archiwum Państwowego k. 25, pismo Sądu Rejonowego w Radomsku wraz załącznikiem k. 30-31)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Przesłanki do ubiegania się o odszkodowanie za poniesioną szkodę i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w wynika skazania za wykroczenie zostały określone w art. 114§1 kpw. Zgodnie z tym przepisem prawo do odszkodowania za poniesioną szkodę i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę przysługuje obwinionemu, który w wyniku kasacji lub wznowienia postępowania został następnie uniewinniony lub wobec którego umorzono postępowanie wskutek okoliczności nieuwzględnionych we wcześniejszym postępowaniu. Z powyższymi przesłankami nie mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Wnioskodawca ubiegał się o odszkodowanie za skazanie za wykroczenie sprzed ok. 30 lat. Nie potrafił przy tym podać szczegółów z tym związanych, chociażby daty wydania orzeczenia oraz czynu. W sposób ogólny to określił, na lata 1985-1987 oraz za uchylanie się od pracy. Jednocześnie nie stwierdził aby skazujące orzeczenie zostało uchylone lub zmienione. Brak podstaw do przyjęcia, że faktycznie do tego doszło, skoro wnioskodawca sam przyznał, że starał się o uzyskanie informacji na temat akt sprawy i otrzymał odpowiedź o ich zniszczeniu. Jednocześnie nie ujawnił faktu wznowienia postępowania lub złożenia kasacji i związanych z tym okoliczności. Tym samym nie została spełniona przesłanka z art. 114§1 kpw o uniewinnieniu lub umorzeniu postępowania w wyniku kasacji albo wznowienia postępowania.

Z powyższych względów wniosek C. L. nie zasługiwał na uwzględnienie i dlatego orzeczono o jego oddaleniu.

Na rzecz pełnomocnika występującego z urzędu zasądzono wynagrodzenie tytułem zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego zgodnie z §14 ust 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28. (...). ( Dz.U.2013. 461)

Na podstawie art. 115 §3 kpw koszty postępowania przejęto na rachunek Skarbu Państwa.