Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 6/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Opocznie z dnia 21 września 2023 roku w sprawie II K 688/22

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut obrazy prawa procesowego tj. art. 7 kpk i art. 410 kpk poprzez błędną ocenę dowodów i odmowę wiary oskarżonemu oraz brak przyjęcia działania przez niego w warunkach obrony koniecznej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty błędnej oceny dowodów nie zasługują na uwzględnienie. Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny w oparciu o rzetelnie i wszechstronnie oceniony materiał dowodowy. Każdy istotny dowód został poddany analizie i oceniony w kontekście innych, powiązanych z nim dowodów. Ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd Rejonowy jest obiektywna, prawidłowa, zgodna z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, oparta o całokształt ujawnionego na rozprawie materiału dowodowego i jako taka korzysta z ochrony jaką daje art. 7 kpk. Sąd Okręgowy nie będzie w tym miejscu tej oceny i tych ustaleń powielał, albowiem wobec doręczenia stronom odpisu uzasadnienia zaskarżonego wyroku analiza ta jest ( a przynajmniej powinna być ) im znana - dość powiedzieć, że Sąd odwoławczy aprobuje dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę dowodów oraz oparte na niej ustalenia faktyczne.

W szczególności co do zeznań M. K., to drobne rozbieżności w jej relacji zostały zauważone przez Sąd Rejonowy i właściwie ocenione. Wynikały one z dynamiki zajścia, z emocji świadka, ze stanu jego nietrzeźwości, a przede wszystkim nie dotyczyły zdarzenia objętego aktem oskarżenia, tylko wydarzeń wcześniejszych. Co do użycia przez oskarżonego noża i okoliczności z tym związanych zeznania te są spójne, konsekwentne, a przede wszystkim zgodne z zeznaniami świadka K. M., słusznie uznanego przez Sąd Rejonowy za najbardziej miarodajne źródło informacji o faktach ( świadek był obiektywny, jako jedyny uczestnik inkryminowanych wydarzeń trzeźwy). On potwierdził słowa M. K. o podrapaniu jej ciała, o zgubieniu przez nią butów i torebki - zresztą są to okoliczności drugorzędne z punktu widzenia przedmiotu rozpoznania w tej sprawie.

Dlatego Sąd Rejonowy słusznie zrobił, opierając się na zeznaniach świadka K. M., a zarzuty apelanta z tą oceną związane są niezasadne. Świadek ten zeznawał obiektywnie, zachowywał się w czasie inkryminowanych wydarzeń rozsądnie, twierdzenia apelanta, jakoby miał ukrywać jakąś swoją przestępczą rolę lub stan nietrzeźwości są gołosłowne i nie wynikają z żadnego dowodu.

Sąd Rejonowy słusznie odrzucił wersję o działaniu przez oskarżonego w ramach obrony koniecznej. Obszernie uzasadnił, że oskarżony i świadek M. G. nie bali się P. K., nie czuli z jego strony żadnego zagrożenia, wręcz go lekceważyli. Zresztą wynika to z wyjaśnień oskarżonego, który twierdził, jakoby bał się ataku ze strony K. M. - skoro tak, do dlaczego zadał cios nożem nie w/w K. M., tylko pokrzywdzonemu P. K. ?. Przecież nie jest to logiczne. Logiki brak jest również w wyjaśnieniach oskarżonego dotyczących powstania obrażeń u pokrzywdzonego. Oskarżony twierdzi, że wyciągnął scyzoryk, aby odstraszyć K. M. i że żadnego ciosu nikomu nie zadał, ale nie potrafi wytłumaczyć, skąd w takim razie wzięły się pochodzące od ciosu nożem obrażenia u P. K. - nie ma w tych wyjaśnieniach żadnego sensu. Poza tym, niezależnie od powyższego, to przecież oskarżony sam wyjaśniał, że zadzwonił na policję kiedy tylko zaczęła się szarpanina między P. K., a M. G., a ci mężczyźni potem zaczęli się uspokajać - więc już chociażby z tego powodu nie zachodziły okoliczności umożliwiające przyjęcie działania w stanie wyższej konieczności lub w stanie obrony koniecznej.

Co do braku śladów DNA pokrzywdzonego na ostrzu scyzoryka zabezpieczonego u oskarżonego, to Sąd Rejonowy wyjaśnił tą kwestię w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Pomiędzy inkryminowanym zdarzeniem, a zatrzymaniem oskarżonego upłynęło dużo czasu, oskarżony miał możliwość usunięcia tych śladów z użytego przez siebie noża.

Chybiony jest zarzut pominięcia zeznań A. W. i B. K., albowiem wersja oskarżonego i M. G., że nie zgłosili się a policję tylko uciekali przed tajemniczym białym (...) (...) jest niewiarygodna. Gdyby faktycznie myśleli, że w samochodzie tym są jacyś napastnicy, to albo dzwoniliby w tej sprawie na policję, albo szukali schronienia w domu A. W., na którego posesji przecież się wówczas znajdowali.

Poza tym akurat co do zeznań A. W., który widział i słyszał fragment inkryminowanego zdarzenia ze swej posesji, to są one niekorzystne dla oskarżonego, bo zgodne z tym, to prawidłowo ustalił Sąd Rejonowy ( świadek słyszał okrzyki wskazujące na użycie noża oraz zarzuty, jakoby oskarżony i M. G. mieli wcześniej próbować gwałcić jakąś kobietę).

Wniosek

Wniosek o uniewinnienie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Było to omawiane.

3.2.

Zarzuty rażącej niewspółmierności kary bezwzględnego pozbawienia wolności.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest zasadny. Oskarżony nigdy wcześniej nie był karany, a w czasie czynu miał już 38 lat ( obecnie 40). Jego dotychczasowy sposób życia nie wskazuje na żadne skłonności do popełniania przestępstw. Oskarżony jest ojcem dwójki małych dzieci ( w wieku 4 i 6 lat) pracuje, utrzymuje rodzinę, nie miał wcześniej żadnego konfliktu z prawem. W chwili emocji i pod wpływem alkoholu użył małego scyzoryka, trzeba było naprawdę dużego pecha, że rana tkanek miękkich pokrzywdzonego umiejscowiona była tak fatalnie, iż wywołała powstanie niewielkiej odmy opłucnowej. W przekonaniu Sądu skutki te oskarżony objął nie zamiarem bezpośrednim, tylko ewentualnym. Wszystko wskazuje na to, że zachowanie to było wyjątkowym incydentem w życiu oskarżonego. Dlatego nie było potrzeby sięgania po ultima ratio, a więc po karę pozbawienia wolności bez warunkowego jej zawieszania ( choć z drugiej strony powaga czynu nie uzasadniała orzekania samoistnej kary grzywny lub ograniczenia wolności).

Wniosek

O wymierzenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres jednego roku próby ewentualnie innej kary wolnościowej.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zdaniem Sądu Okręgowego wystarczające dla ukarania sprawcy i zabezpieczenia społeczeństwa przez popełnieniem przez niego kolejnego przestępstwa będzie orzeczenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres dwóch lat próby. Z drugiej strony czyn był zbyt poważny, aby poprzestać jedynie na karze samoistnej grzywny lub ograniczenia wolności. Dlatego zastosowano karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i dłuższym niż postulował obrońca, bo dwuletnim okresem próby. Aby wzmocnić resocjalizacyjne oddziaływanie tej kary Sąd Okręgowy orzekł również obowiązek powstrzymywania się od nadużywania alkoholu i oddał oskarżonego pod dozór kuratora.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmieniono wyrok w ten sposób, że :



na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 kk warunkowo zawieszono wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego D. K. w punkcie 5 kary pozbawienia wolności na okres 2 (dwóch) lat próby;



na podstawie art. 73 § 1 kk oddano oskarżonego D. K. w okresie próby pod dozór kuratora;



na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 kk zobowiązano oskarżonego D. K. do powstrzymywania się w okresie próby od nadużywania alkoholu.

Zwięźle o powodach zmiany

Było to omawiane.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Na podstawie art. 634 kpk w zw. z art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze, na które złożył się ryczałt za doręczenia w kwocie 20 zł. Koszty te nie są wysokie i oskarżony jest je w stanie ponieść bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i swoich najbliższych.

Oskarżony nie ponosi żadnej opłaty w postępowaniu odwoławczym, ponieważ nie doszło ani do uznania apelacji za całkowicie bezzasadną, ani do podwyższenia lub obniżenia kary, ani do wymierzenia kary innego rodzaju ( orzeczenie o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności, choć ma znamienne skutki, nie jest wymierzeniem innego rodzaju kary). Ustawodawca w takiej sytuacji nie przewidział opłaty.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana