Portal Orzeczeń

UZASADNIENIE

Apelacja jest bezzasadna.

Zarzuty błędów w ustaleniach faktycznych oraz zarzuty błędnej oceny dowodów i pominięcia części z nich, nie zasługują na uwzględnienie. Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny w oparciu o rzetelnie i wszechstronnie oceniony materiał dowodowy. Każdy istotny dowód został poddany analizie i oceniony w kontekście innych, powiązanych z nim dowodów. Ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd Rejonowy jest obiektywna, prawidłowa, zgodna z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, oparta o całokształt ujawnionego na rozprawie materiału dowodowego i jako taka korzysta z ochrony jaką daje art. 8 kpw w zw. z art. 7 kpk. Sąd Okręgowy nie będzie w tym miejscu tej oceny i tych ustaleń powielał, albowiem wobec doręczenia stronom odpisu uzasadnienia zaskarżonego wyroku analiza ta jest ( a przynajmniej powinna być ) im znana - dość powiedzieć, że Sąd odwoławczy aprobuje dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę dowodów oraz oparte na niej ustalenia faktyczne.

W szczególności obwiniona zeznała, że nie wie, czy zapasowy kluczyk do samochodu istniał, czy nie i kto go miał – ona konsekwentnie wyjaśniała, że do jej dyspozycji oddano tylko jeden kluczyk. Jest to zresztą logiczne – skoro używała samochodu naprzemiennie z T. P. (1), to po co byłyby jej dwa kluczyki. Ponadto, obwiniona nie miała dokładnej wiedzy na temat przekazania przez oskarżyciela posiłkowego samochodu T. P. (1), co zresztą apelant sam przyznaje – dlatego nie wiedziała, że samochód jest użyczony, myślała, że T. P. (2) go kupił.

To, że samochód użyczony został T. P. (1) potwierdził w zeznaniach sam oskarżyciel posiłkowy – zatem to od dysponował i tym samochodem i kluczykami ( o ile przekazano mu dwa). Nie jest logiczne, aby oskarżyciel posiłkowy przekazał mu dwa kluczyki, skoro samochodu mu nie sprzedawał, tylko użyczał.

Wreszcie nie ma żadnego logicznego powodu, dla którego obwiniona miałaby sobie przywłaszczać zapasowy kluczyk do samochodu, skoro samochód z jednym kluczykiem oddała i już go nie użytkowała.

Oskarżyciel posiłkowy zeznał, że samochód z kluczykami dawał w użytkowanie T. P. (1) w 2021 roku, a odbierał go z jednym kluczykiem również od T. P. (1) – przy żadnej z tych sytuacji obwiniona nie była obecna. Samochód użytkowany był naprzemiennie przez T. P. (1) i obwinioną przez długi okres ( od 2021 roku do marca 2023 roku) – jest zupełnie zrozumiałe, że obwiniona mogła nawet nie mieć wiedzy, czy ten drugi kluczyk był przekazany, jeśli był to gdzie się znajduje, czy gdzieś się zawieruszył, czy np. zgubił go T. P. (2) – tak czy owak obwiniona nie ma żadnego interesu aby taki kluczyk sobie przywłaszczać. Poza tym według zeznań oskarżyciela posiłkowego to T. P. (2) miał mu powiedzieć, że „wszystko jest w samochodzie, więcej nie dostaniemy bo nie ma” ( k.94 v). Zatem to nie obwiniona dysponowała kluczykami i samochodem.

Dlatego ustalenia faktyczne Sądu meriti są prawidłowe, zaprezentowana w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku ocena dowodów pełna, logiczna i zgodna z doświadczeniem życiowym, a rozstrzygnięcie zawarte w zaskarżonym wyroku jest sprawiedliwe.

Sąd Okręgowy zwolnił oskarżyciela posiłkowego od kosztów sądowych za drugą instancję na zasadzie słuszności.

Mając na względzie powyższe okoliczności, Sąd drugiej instancji orzekł jak w sentencji wyroku.