Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 59/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Opocznie z dnia 28 listopada 2024 roku w sprawie II K 75.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, która mógł mieć wpływ na jego treść, przez błędne ustalenie, że stopień winy i stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego są znaczne, w sytuacji gdy:

- stężenie alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu nieznacznie przekraczało granicę znamienia przestępstwa (0,31 mg/1 = 0,65 promila);

- oskarżony spożywał alkohol poprzedniego dnia w nocy, co potwierdzają wykonane kolejno badania stężenia alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu (sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w całości);

- przyczyną zatrzymania oskarżonego do kontroli było niezatrzymanie się przed przejazdem kolejowym wbrew znakowi stop, nie zaś stworzenie niebezpieczeństwa na drodze w skutek prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości;

- oskarżony jest osobą niekaraną, przyznał się do winy, wyraził skruchę;

- oskarżony pracuje na stałe w Niemczech, po zatrzymaniu prawa jazdy do miejsca pracy dojeżdża korzystając z pomocy innych osób;

- oskarżony płaci wysokie alimenty w kwocie 3000 zł, z tego względu istotne dla oskarżonego jest utrzymanie zatrudnienia w Niemczech.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sprawstwo oskarżonego nie było kwestionowane i w świetle zebranych dowodów nie budzi wątpliwości. Prawidłowa jest też ocena prawna przypisanego mu czynu.

Podstawową przesłanką zastosowania warunkowego umorzenia postępowania jest stwierdzenie, że wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne. Oznacza to przede wszystkim, że sąd, rozważając stosowanie tego środka, musi najpierw ustalić wszystkie przesłanki odpowiedzialności karnej (zob. post. SN z 27.11.2003 r., I KK 301/03, OSNKW 2004, Nr 1, poz. 9). Zwraca się także uwagę, że wymagany nieznaczny stopień winy powinien być w szczególności przyjmowany, gdy zachodzą kodeksowe okoliczności zmniejszające winę, tj. takie, z którymi ustawodawca karny łączy zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary lub odstąpienia od jej wymierzenia. Ustalenie stopnia społecznej szkodliwości czynu następuje przede wszystkim na podstawie okoliczności wskazanych w art. 115 § 2 kk. Stopień ten musi być wyższy od „znikomego”, ale niższy od „znacznego”. Oznacza to, że sąd, chcąc zastosować warunkowe umorzenie postępowania, może wziąć pod uwagę tylko te czyny zabronione, które charakteryzują się małą lub średnią szkodliwością społeczną (wyr. SA w Krakowie z 30.3.2005 r., II AKa 50/05, KZS 2005, Nr 5, poz. 33), poza zastosowaniem tej instytucji pozostają natomiast te przestępstwa, które charakteryzują się znacznym (wysokim) stopniem społecznej szkodliwości.

W tym kontekście należy uwzględnić, iż:

- przestępstwa z art. 178a § 1 kk mają charakter formalny i polegają na prowadzeniu pojazdu w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. Sam fakt prowadzenia pojazdu w takim stanie pociąga za sobą odpowiedzialność, chociażby pojazd był prowadzony prawidłowo i nie sprowadził konkretnego niebezpieczeństwa;

- stan nietrzeźwości odkażonego był zbliżony do dolnego ustawowego progu ( 0. 31 mg/l w wydychanym powietrzu ). Nie zakłócał więc istnie zdolności psychofizycznych sprawcy. Został on zatrzymany o godzinie 11.55. Z jego niekwestionowanych wyjaśnień wynika, że spożywał alkohol w godzinach nocnych i był przekonany, że już wytrzeźwiał. Okoliczność ta zmniejsza stopień jego zawinienia. Przed wyjazdem samochodem powinien on jednak sprawdzić stan trzeźwości, choćby w komisariacie Policji. Miał jechać na umówioną wizytę do laryngologa i podjął się jazdy w sposób mało przemyślany. Okoliczności popełnienia przypisanego mu czynu wskazują na zbliżający się do średniej stopień jego społecznej szkodliwości.

W konsekwencji zdaniem sądu odwoławczego zostały spienione przesłanki umożliwiające warunkowe umorzenie wobec oskarżonego postępowania w postaci wymogu. aby wina i społeczna szkodliwość czynu nie były znaczne. W sprawie niniejszej sprawie wystąpiła przewaga okoliczności łagodzących nad obciążającymi ( te drugie dotyczą też sytuacji rodzinnej i osobistej sprawcy ). Oskarżony ma na utrzymaniu troje dzieci, na które płaci alimenty w wysokości 3000 złotych. Pracuje w Niemczech i samochód jest mu potrzebny do przemieszczania się pomiędzy krajami. Ma centrum życiowe i stara się też sprawować opiekę nad dziećmi.

Celem reakcji karnej jest zapobieganie przestępstwom. Cel ten konkretyzuje się w postaci prewencji generalnej i prewencji indywidualnej. W ten sposób kara wpływa na kształtowanie postaw moralnych nie tylko samego sprawcy, który został odpowiednio ukarany, ale również na inne osoby, które dzięki świadomości zagrożenia karą za określone zachowanie, będą przestrzegać porządku prawnego. Prewencja indywidualna wiąże się z odpowiednim oddziaływaniem na sprawcę przestępstwa. Sprowadza się ona do zapobiegnięcia ponownemu popełnieniu przestępstwa przez konkretnego sprawcę, poprzez dobranie i zastosowanie odpowiedniej reakcji karnej. Oskarżony nie był dotychczas karany. Niekaralność sprawcy stanowi zawsze okoliczność łagodzącą – świadczy bowiem pozytywnie o dotychczasowym życiu oskarżonego, zwłaszcza, iż w kontekście osoby w średnim wieku, która przez ponad dwadzieścia lat dorosłego życia przestrzegała porządku prawnego. M. B. jest rozwiedziony, ma 43 lata i na utrzymaniu troje dzieci.

Warunki i właściwości osobiste oskarżonego w kontekście możliwej reakcji karnej mają charakter łagodzący. Względy prewencji indywidualnej i generalnej przemawiają za złagodzeniem zastosowanej wobec niego reakcji karnej. Oskarżonego nie trzeba „odstraszać” karą, natomiast już sam przebieg postępowania tworzy wobec niego warunki, aby zrozumiał naganność swojego postępowania, co z pewnością przełoży się na przestrzeganie przez oskarżonego prawa w przyszłości.

Okoliczności popełnienia czynu nie budzą wątpliwości. Oskarżony przyznał się do winy, wyraził skruchę. Z danych osobopoznawczych wynika jednoznacznie, iż prowadzi on ustabilizowane życie, co wskazuje, że czyn ten był incydentem w jej dotychczasowym zachowaniu. Szczegółowe przesłanki dotyczące osoby sprawcy uzasadniają postawioną wobec niej dodatnią prognozę kryminologiczną. Postawy oskarżonego z punktu widzenia przyjętego przez porządek prawny systemu aksjologicznego – są pozytywne i nie ma potrzeby obecnie ich korygowania poprzez wymierzenie jej kary.

Sąd odwoławczy uznał ostatecznie, iż zaistniały przesłanki do warunkowego umorzenia postępowania wobec M. B..

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

a) warunkowe umorzenie postępowania wobec oskarżonego na okres próby 2 lat

b) orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku

c) orzeczenie świadczenia pieniężnego w kwocie 5.000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd odwoławczy w miejsce rozstrzygnięcia zawartego w zaskarżonym wyroku warunkowo umorzył postępowanie wobec oskarżonego na okres próby dwóch lat ( art. 66 § 1 i 2 kk, art. 67 § 1 kk ). Orzeczenie świadczenia pieniężnego w kwocie 5000 złotych przede wszystkim służyć będzie poprawczo-wychowawczym celom orzekanego środka probacyjnego. Ponadto na podstawie art. 67 § 3 kk sąd odwoławczy orzekł w stosunku do oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 2 lat; za takim ukształtowaniem tego środka karnego przemawia fakt innego naruszenia przez oskarżonego zasad ruchu drogowego ( nie zatrzymał się przed znakiem „stop” na przejeździe kolejowym, co było powodem jego zatrzymania ).

Z uwagi na dotychczasowe życie i okoliczności tego czynu, M. B. nie wymaga dla utrwalenia postaw w kierunku przestrzegania społecznie akceptowanych norm postępowania, większej represyjności reakcji karnej.

Należy zaznaczyć, iż okres próby będzie służył weryfikacji postawionej wobec sprawcy prognozy kryminologicznej i jest dla niego wystarczający.

To z zachowania sprawcy wynika wniosek, że lekceważy on zasady ostrożności i bezpieczeństwo innych uczestników ruchu, przez co stwarza zagrożenie w komunikacji ( zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach - II Wydział Karny z dnia 26 lipca 2012 r.II AKa 250/12, Legalis ), jako potencjalny kierowca wszystkich pojazdów. Instytucja ta ma na celu eliminowanie z ruchu drogowego sprawców takich przestępstw, których okoliczności popełnienia wskazują, że prowadzenie przez nich pojazdu zagraża bezpieczeństwu w komunikacji. Dlatego uzasadnione było orzeczenie wobec niego środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat. Sytuacja zawodowa i osobista oskarżonego nie może wpłynąć na zmianę oceny sądu, iż wykazał on, że prowadzenie każdego samochodu przez nią może zagrażać bezpieczeństwu w komunikacji i niezbędne okazało się wyeliminowanie go - z tego powodu - jako kierowcy z ruchu drogowego na okres tylko o rok krótszy niż orzeczono w zaskarżonym wyroku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Sprawstwo

Wina

Wydatki za I instancję

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Brak jest podstaw faktycznych i prawnych do korekty zaskarżonego wyroku w tych zakresach.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd odwoławczy w miejsce rozstrzygnięcia zawartego w zaskarżonym wyroku warunkowo umorzył postępowanie wobec oskarżonego na okres próby dwóch lat ( art. 66 § 1 i 2 kk, art. 67 § 1 kk ). Na podstawie art. 67 § 3 kk orzekł w stosunku do oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 2 lat.

Na podstawie art. 67 § 3 kk, art. 43a § 1 kk orzekł od oskarżonego na rzecz FPPo PP świadczenie pieniężne w kwocie 5000 złotych.

Zwięźle o powodach zmiany

Powody zmiany zostały wskazane we wcześniejszej części wyroku.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6

Od skazanego w sprawach z oskarżenia publicznego sąd zasądza koszty sądowe na rzecz Skarbu Państwa oraz wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowego ( art. 627 kpk ).Przepis art. 627 kpk stosuje się odpowiednio w razie warunkowego umorzenia postępowania ( art. 629 kpk ). Uregulowanie te oznaczają, iż zasadą jest, iż w przypadku warunkowego umorzenia postępowania koszty procesu w sprawie ponosi oskarżony. Sąd odwoławczy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 60 złotych tytułem opłaty za obie instancje oraz 20 złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w drugiej instancji.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Kara

Zakaz prowadzenia pojazdów

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana