Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 76/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Opocznie z dnia 24 października 2024 roku w sprawie o sygn. akt II K 448/22.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☒

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Oskarżony wniósł apelację, jednak nie sformułował zarzutów, a zatem przyjąć należało, iż dotyczyła całości wyroku. Okoliczność wniesienia przez oskarżonego wniosku o sporządzenie uzasadnienia do wydanego wyroku sądu I instancji w całości spowodowała konieczność ustosunkowania się co do sprawstwa oskarżonego przypisanego mu czynu, zastosowanej reakcji karnej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Materiał dowodowy, w tym przede wszystkim opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego Z. B., opinia biegłego sądowego dr n. med. Z. K. z Instytutu (...) w L., jak również zeznania pokrzywdzonego wykazały przebieg zaistniałego wypadku drogowego spowodowanego przez oskarżonego. Opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego Z. B. była spójna, zrozumiała, nie zawierała wad, o jakich mowa w art. 201 kpk. Także w ocenie sądu odwoławczego nie budzi wątpliwości treść opinii pisemnej wydanej biegłego sądowego dr n. med. Z. K. z Instytutu (...) w L.. Wydana opinia pisemna zawiera dokładny opis obrażeń ciała jakich doznał pokrzywdzony w wyniku zaistniałego wypadku drogowego i mechanizm ich powstania. Ponadto biegły wskazał, że przed zaistniałym zdarzeniem prawdopodobnie pokrzywdzony był w pozycji stojącej lub jechał na rowerze. Nie było zatem sytuacji, że leżał na jezdni obok roweru. Ta wersja koresponduje z zeznaniami pokrzywdzonego D. K., który pamiętał, że poruszał się pieszo prawą stroną drogi. Obok siebie z prawej strony poboczem prowadził rower, natomiast on szedł krawędzią drogi. Nie pamięta, jak doszło do jego potrącenia. Z treści opinii biegłego sądowego Z. K. wynika, że wieloodłamowy charakter złamań kości prawego podudzia pokrzywdzonego świadczy, że do uderzenia doszło w prawe podudzie. Natomiast złamania kości udowej lewej i lewej kości strzałkowej powstały prawdopodobnie w wyniku upadku D. K. na lewy bok. Biegły stwierdził, że prawdopodobnie w chwili zdarzenia znajdował się on w pozycji stojącej lub jechał na rowerze. Nie budzi wątpliwości treść opinii pisemnej wydanej przez biegłego sądowego Z. B., z której wynika, że oskarżony przyczynił się do zaistniałego wypadku drogowego. W warunkach drogowych jakie panowały w chwili wypadku (nieoświetlona jezdnia, brak ruchu innych pojazdów) oskarżony powinien korzystać ze świateł drogowych. Kierując samochodem z prędkością 50-60 km/h i mając włączone jedynie światła mijania nie mógł zatrzymać pojazdu w chwili dostrzeżenia przeszkody na drodze. Przez pryzmat wskazanych wyżej dowodów, jak również w świetle zeznań R. S., odnosząc się do wersji oskarżonego i świadków T. W., P. O., P. W., A. J., będących pasażerami pojazdu, to zważyć należy, że wersja przebiegu zdarzenia prezentowana przez oskarżonego nie przekonuje. Świadkowie T. W., P. O., P. W., A. J. nie obserwowali drogi przed zaistniałym wypadkiem drogowym (byli zajęci rozmową i spożywaniem alkoholu). Oskarżony wyjaśnił, że najechał lewym kołem na leżący na jezdni rower, nie widział żadnej osoby, natomiast uszkodzenia w jego pojeździe powstały, kiedy wycofywał samochód, aby wydobyć spod niego rower. Na poboczu zaś miał dostrzec, jak i świadkowie, leżącego mężczyznę, który nie komunikował żadnych obrażeń, jedynie prosił o wykonanie telefonu do jego rodziny. Oskarżony, jak też wspierający jego linię obrony świadkowie, usiłowali swymi zeznaniami wywrzeć wrażenie, że nie mogli się domyśleć, że osoba ta posiada jakiekolwiek obrażenia. Już sama konfrontacja z pełną, spójna, logiczną opinią biegłego sądowego w zakresie stwierdzonych u pokrzywdzonego obrażeń i mechanizmu ich powstania przeczy takiemu stanowisku. Wiedza i doświadczenie życiowe nakazuje uznać, że posiadając takie obrażenia głównie w obrębie kończyn dolnych (wieloodłamowe złamania kończyn) osoba, nawet odurzona alkoholem (ale przytomna), cierpi i komunikuje to charakterystycznymi odgłosami jęku, o ile nie krzyku etc. Nie przekonuje wersja, że w pojeździe oskarżonego doszło do takich uszkodzeń jakie w nim stwierdzono w wyniku wydostawania roweru spod pojazdu.

Toteż już nawet elementarna wiedza nakazuje uznać twierdzenia oskarżonego za niewiarygodne. W ocenie sądu odwoławczego prawidłowe jest również ustalenie, że oskarżony zbiegł się z miejsca wypadku. Pojazd oskarżonego jadącego z przeciwnego kierunku zaobserwował, jak wynika z zeznań świadka R. S., jej mąż w momencie, jak zbliżali się do miejsca zdarzenia. Świadek opisała pojazd, jego kolor, początkowe numery w ten sposób, że pozwalało to na identyfikację tego pojazdu, jako użytkowanego przez oskarżonego. Świadek R. S., jest co prawda siostrą pokrzywdzonego, jednakże sąd odwoławczy uznaje jej zeznania za wiarygodne. Świadek konsekwentnie przedstawiała swą wersję zdarzenia, zaprezentowała w złożonych zeznaniach także niekorzystne okoliczności dla pokrzywdzonego, takie jak jej podejrzenie, że jej brat mógł znajdować się pod wpływem alkoholu. Obowiązkiem oskarżonego było pozostanie na miejscu zdarzenia, a on zbiegł z miejsca wypadku razem ze swoimi znajomymi. Oskarżony swym oddaleniem się z miejsca zdarzenia zniweczył także możliwość dokonania z jego udziałem i świadków oględzin miejsca zdarzenia, tak aby mógł/mogli (na gorąco) przedstawić swoją wersję zdarzenia przybyłym na miejsce funkcjonariuszom Policji. Zachowanie oskarżonego nie było racjonalne, jak weźmie się pod uwagę , że oskarżony z całego grona miał być osobą trzeźwą. Reasumując, stwierdzić należy prawidłowość rozstrzygnięcia sądu I instancji w zakresie ustalenia sprawstwa oskarżonego, kwestii jego winy i kwalifikacji prawnej przypisanego mu czynu. Sąd meriti prawidłowo ocenił zarówno okoliczności łagodzące, jak i obciążające, a wymierzona kara w punkcie 1 zaskarżonego wyroku w wymiarze 10 miesięcy pozbawienia wolności jest adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego. Sąd I instancji przyznał, że omyłkowo warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności oskarżonemu.

Orzeczony środek karny w postaci 3 letniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych jest w odpowiednim stopniu dotkliwy i spełni swe cele.

Wniosek

Brak wniosku w apelacji oskarżonego w sposób dorozumiany prowadzi do ustalenia, że oskarżony wnosi o uniewinnienie, gdyż zaskarżył wyrok w całości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro apelacja oskarżonego nie zawierała żadnych argumentów uzasadniających uchylenie zaskarżonego wyroku lub jego zmianę na korzyść apelanta, to sąd okręgowy uznał, że wniesiona apelacja jest bezzasadna.

3.2.

Prokurator we wniesionej apelacji pisemnej na niekorzyść oskarżonego zaskarżonemu wyrokowi zarzucił

obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 69 § 1 kk poprzez błędne zastosowanie przedmiotowego przepisu w stosunku do oskarżonego i warunkowe zawieszenie wykonania wymierzonej mu kary 10 miesięcy pozbawienia wolności na okres próby 3 lat, podczas gdy z art. 69 § 1 kk jednoznacznie wynika, iż sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności m.in. jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności, natomiast oskarżony T. P. (1) w czasie popełnienia zarzuconego mu występku był skazany na karę 9 lat pozbawienia wolności - wyrokiem z dnia 31.10.2007 roku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. III Wydział Kamy w sprawie sygn. III K 30/07, co powoduje, że wyrok w tym zakresie nie odpowiada prawu.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd odwoławczy podziela zarzut prokuratora, że w sprawie sąd I instancji dopuścił się obrazy przepisu prawa materialnego – art. 69 § 1 kk poprzez jego niezasadne zastosowanie, pomimo braku do tego warunków na etapie wyrokowania, co też dostrzegł sąd meriti po tym etapie. Tak jak wskazano zaskarżone rozstrzygnięcie o warunkowym zawieszaniu oskarżonemu T. P. (2) wykonania orzeczonej kary 10 miesięcy pozbawienia wolności, zapadło z obrazą art. 69 § 1 kk (w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy Kodek karny oraz niektórych innych ustaw Dz. U. 2015 poz. 396), który uniemożliwiał takie rozstrzygnięcie, gdyż oskarżony w czasie popełnienia przestępstwa był osobą skazaną na karę pozbawienia wolności orzeczoną przez Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w sprawie o sygn. akt III K 30/07 i skazanie to nie uległo zatarciu.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wyeliminowanie zawartego w pkt 2 rozstrzygnięcia w przedmiocie warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności oraz zawartego w pkt 3 orzeczenia na podstawie art. 71 § 1 kk kary grzywny, zaś w pkt 4 zaskarżonego wyroku, dokonania zmiany w postaci zaliczenia okresu rzeczywistego pozbawienia wolności na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności, a w pozostałej części o utrzymanie wyroku w mocy.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro zarzut zawarty w apelacji prokuratora okazał się zasadny to sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok zgodnie z wnioskiem prokuratora.

4.  Okoliczności podlegające uwzględnieniu z urzędu

4.1.

Sąd metiti nie orzekł nawiązki na podstawie art. 47 § 3 kk, w sytuacji, gdy jej orzeczenie było obligatoryjne w przypadku przypisania oskarżonemu sprawstwa czynu z art. 177 § 1 w zw. z art. 178 § 1 kk.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Sąd odwoławczy zmieniając zaskarżony wyrok nie orzekł na podstawie art. 47 § 3 kk nawiązki na rzecz pokrzywdzonego z uwagi na treść art. 447 § 1-3 kpk.

Porównanie treści § 2 i 3 art. 447 kpk wskazuje, że w przypadku wniesienia apelacji co do kary zakres zaskarżenia rozciąga się również na rozstrzygnięcie co do środka karnego. Natomiast – a contrario – w przypadku wniesienia apelacji co do kary zakresem zaskarżenia nie jest objęte rozstrzygnięcie co do środka kompensacyjnego albo przepadku, co ma miejsce w niniejszej sprawie. W konsekwencji wymagają one odrębnego zaskarżenia.

Domniemanie z art. 447 § 3 kpk odnosi się tylko do tożsamych rodzajowo środków wymienionych w tym przepisie. Świadczy o tym użyte tu słowo „odpowiednio”. Dlatego też przykładowo w wypadku zaskarżenia rozstrzygnięcia co do środka kompensacyjnego zakresem zaskarżenia nie zostaje objęte rozstrzygnięcie o środku karnym albo o przepadku.

Domniemanie z § 3 ma zastosowanie do sytuacji zaskarżenia wyroku w części dotyczącej wymienionych tam środków. Wtedy zakresem zaskarżenia objęta zostaje całość rozstrzygnięcia w przedmiocie określonego środka. W konsekwencji – pozostając w granicach zaskarżenia – sąd odwoławczy może orzec co do całości tego środka. W wypadku postawienia zarzutu może to nastąpić w razie jego uwzględnienia.

Domniemaniem z § 3 objęty jest także brak rozstrzygnięcia o środku karnym, środku kompensacyjnym albo przepadku, gdy wyrok został zaskarżony w zakresie istniejącego tożsamego rodzajowo rozstrzygnięcia, np. gdy przedmiotem zaskarżenia objęte jest rozstrzygnięcie o środku karnym, to domniemaniem z § 3 objęty jest także brak rozstrzygnięcia o środku karnym i na odwrót. W wypadku braku rozstrzygnięcia, na podstawie art. 425 § 2 zdanie drugie, występuje substrat zaskarżenia w postaci rozstrzygnięcia negatywnego. Zatem brak rozstrzygnięcia jest też rozstrzygnięciem, tyle tylko, że negatywnym. Tym samym zawarty w art. 447 § 3 wyraz „rozstrzygnięcie” obejmuje swoim zakresem normatywnym także brak rozstrzygnięcia (por. W. Kociubiński, Glosa do postanowienia SN z 12.04.2018 r., II KK 422/17, PS 2020/4, s. 102–103. Odmiennie J. Matras [w:] Kodeks..., red. K. Dudka, komentarz do art. 447).

W niniejszej sprawie prokurator wniósł apelację na niekorzyść oskarżonego przeciwko rozstrzygnięciu o karze, nie został zaskarżony brak obligatoryjnego orzeczenia nawiązki przewidzianej w art. art. 47 § 3 kk. Sytuacja ta spowodowała, że niemożliwym stało się procedowanie w przedmiocie orzeczenia od oskarżonego – sprawcy czynu z art. 177 § 1 kk w zw. z art. 178 § 1 kk – na rzecz pokrzywdzonego nawiązki (znajdującej się w rozdziale Va Kodeksu Karnego zatytułowanym przepadek i środki kompensacyjne), której orzeczenie w przypadku tak zakwalifikowanego czynu jest rozstrzygnięciem obligatoryjnym (art. 47 § 3 kk). Jak już podniesiono w przypadku wniesienia apelacji co do kary zakresem zaskarżenia nie jest objęte rozstrzygnięcie co do środka kompensacyjnego albo przepadku (Komentarz aktualizowany Kpk pod redakcją D. Świeckiego, Tom II, strona 4-5, opublikowany LEX/el. 2025). Gdyby nawiązka była środkiem karnym sąd okręgowy mógłby w realiach przedmiotowej sprawy ją orzec. Niewątpliwie nawiązka z art. 47 § 3 kk nie jest środkiem karnym, gdyż nie jest wymieniona w treści art. 39 kk. W tej sytuacji przyjąć należy, że przepis art. 447 § 1- 3 kpk ma charakter gwarancyjny dla oskarżonego i jego wykładnia nie może mieć charakteru rozszerzającego na niekorzyść oskarżonego, tym bardziej, że apelację od wyroku sądu I instancji wnosił podmiot profesjonalny - prokurator.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok skazujący, wymiar kary 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz orzeczenie środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd I instancji prawidłowo ustalił, że oskarżony dopuścił się czynu z art. 177 § 1 kk w zw. z art. 178 § 1 kk, zastosował prawidłową reakcję karną przy wymiarze kary zasadniczej orzeczonej w punkcie 1 zaskarżonego wyroku i zasadnie orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a)  uchylił orzeczenie o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności i rozstrzygnięcia z tym związane z punktów 2, 3 i 4;

b)  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet wymierzonej w punkcie 1 kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania od dnia 31 maja 2022 roku roku, godzina 14:40 do dnia 02 czerwca 2022 roku 14:17.

Zwięźle o powodach zmiany

Skoro apelacja prokuratora okazała się zasadna, to sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok zgodnie z wnioskiem apelanta.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt 3

O kosztach sądowych sąd okręgowy orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k Sąd okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę za obie instancje w kwocie 180 złotych. Wysokość opłaty została ustalona na podstawie art. 10 ust 1 i art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973r. (tj. Dz. U. Nr 49, poz. 223 z późn. zm). Sąd okręgowy zwolnił oskarżonego od wydatków Skarbu Państwa poniesionych w postępowaniu odwoławczym mając na względzie, iż ich uiszczenie w jego sytuacji osobistej i finansowej (osadzenie w izolacji penitencjarnej i brak źródeł dochodów, brak majątku), byłoby dla niego zbyt uciążliwe.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok skarżony w całości

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☒

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Skarżone jest orzeczenie o warunkowym zawieszeniu wykonania wymierzonej kary pozbawienia wolności.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana