IV Ka 113/23 - uzasadnienie Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim z 2023-04-26
UZASADNIENIE |
||||||||||||||||||||||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
IV Ka 113/23 |
||||||||||||||||||||
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
|||||||||||||||||||||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
||||||||||||||||||||||
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||
Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 9 grudnia 2022 roku w sprawie II K 421/22 |
||||||||||||||||||||||
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
||||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
||||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel posiłkowy |
||||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel prywatny |
||||||||||||||||||||||
☒ obrońca |
||||||||||||||||||||||
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
||||||||||||||||||||||
☐ inny |
||||||||||||||||||||||
1.3. Granice zaskarżenia |
||||||||||||||||||||||
1.1.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||||||||||||||||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||||||||||||||||||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||||||||||||||||||
☐ |
co do kary |
|||||||||||||||||||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||||||||||||||||||
1.1.2. Podniesione zarzuty |
||||||||||||||||||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
|||||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k.
– błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
|||||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||||||||||||||||||
☐ |
||||||||||||||||||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||||||||||||||||||
1.4. Wnioski |
||||||||||||||||||||||
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
|||||||||||||||||||
2.
Ustalenie faktów w związku z dowodami |
||||||||||||||||||||||
1.5. Ustalenie faktów |
||||||||||||||||||||||
1.1.3. Fakty uznane za udowodnione |
||||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||||||||
2.1.1.1. |
||||||||||||||||||||||
1.1.4. Fakty uznane za nieudowodnione |
||||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||||||||
2.1.2.1. |
||||||||||||||||||||||
1.6. Ocena dowodów |
||||||||||||||||||||||
1.1.5. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
||||||||||||||||||||
1.1.6.
Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
||||||||||||||||||||
3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||||||||||||||||||||||
Lp. |
Zarzut |
|||||||||||||||||||||
3.1. |
Zawarty w apelacji obrońcy oskarżonego R. S. zarzut obrazy prawa procesowego tj. art. 7 kpk i ściśle powiązany z nim zarzut błędu w ustaleniach faktycznych co do czynu z punktu III aktu oskarżenia poprzez błędne ustalenie, że oskarżony posiadał znaczną ilość narkotyków, co doprowadziło do błędnego przyjęcia kwalifikacji z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||||||||||||||||||||||
Zarzut jest chybiony. Co do błędnej oceny dowodów, to jest on wręcz błędnie sformułowany, bo przecież oskarżony przyznał, że był w posiadaniu narkotyków opisanych w punkcie III aktu oskarżenia, nie kwestionował również ich ilości ani jakości. Nie ma zatem wątpliwości ani co do ustalenia faktycznego, że oskarżony posiadał w ramach czynu zarzuconego mu w pkt III aktu oskarżenia amfetaminę o łącznej wadze 38,31 grama netto oraz marihuanę o łącznej wadze 14,55 grama netto, nie budzi również żadnych zastrzeżeń ocena dowodów w tym zakresie ( w istocie apelant zakwestionował ją tylko formalnie nie podnosząc żadnych konkretnych zarzutów). Zatem - skoro ilość posiadanych narkotyków i fakt ich posiadania przez oskarżonego nie jest de facto przez obrońcę kwestionowana - istota tego zarzutu sprowadza się do oceny, czy posiadanie amfetaminy o łącznej wadze 38,31 grama netto oraz marihuany o łącznej wadze 14,55 grama netto stanowi „znaczną ilość” w rozumieniu art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Zatem zarzut ten należy rozpatrywać w ramach obrazy prawa materialnego. Ponieważ błędne nazwanie zarzutu nie jest przeszkodą w jego rozpoznaniu, Sąd Okręgowy poniżej wykaże, dlaczego obrońca nie ma racji, a posiadane przez oskarżonego narkotyki stanowiły znaczną ilość i czyn ten słusznie zakwalifikowano z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. O znacznej ilości substancji psychoaktywnej decyduje ilość dawek ( pojedynczych porcji), które można z niej uzyskać, zaś przez dawkę należy rozumieć taką wielkość substancji psychoaktywnej, jaka jest w stanie wywołać odczuwalny efekt działania u pojedynczego konsumenta. Z utrwalonego orzecznictwa, które Sąd Okręgowy podziela, wynika, że za znaczną ilość narkotyków należy przejmować taką, która w ystarcza do jednorazowego odurzenia się co najmniej kilkudziesięciu osób, to jest co najmniej 20 osób ( por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 7 lipca 2020 roku w sprawie II AKa 353/19, opubl. OSA/Łdz. 2020/3/148; Prok.iPr. 2021/7-8/30). Również w uzasadnieniu postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 25 września 2018 roku w sprawie V KK303/18 ( opubl. Legalis) wskazano, że jeżeli narkotyki posiadane przez oskarżonego pozwoliłyby na odurzenie kilkudziesięciu takich osób ( a w realiach tamtej sprawy było to około 80 takich dawek), to czyn oskarżonego wyczerpał dyspozycję art. 62 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. W orzecznictwie przyjmuje się, że minimalna dawka dla marihuany to około 0,17 grama, ale dawka handlowa (taka, jaka zazwyczaj jest przedmiotem transakcji) to 0,5 grama i ta ilość oddziałuje nawet na osoby uzależnione. Skoro oskarżony posiadał ( w ramach omawianego czynu zarzuconego mu w pkt III aktu oskarżenia) 14,55 grama marihuany, to należy przyjąć, że było to co najmniej 29 dawek marihuany ( przyjmując za dawkę porcję handlową o wadze 0,5 grama), a porcji użytkowych mogło być nawet 85 ( przyjmując za minimalna dawkę psychoaktywną porcję o wadze 0,17 grama). Niezalenie od w/w marihuany oskarżony w ramach omawianego czynu posiadał 38,31 grama narkotyku w postaci amfetaminy. Amfetamina jest narkotykiem niebezpiecznym, tzw „twardym”, dawkę o wadze jednego grama tej substancji uznaje się za potencjalnie śmiertelną. Minimalna dawka psychoaktywna amfetaminy wynosi zaledwie 10 mg ( 0,01 grama), a jednorazowa dawka handlowa tego narkotyku wywołująca efekt odurzenia nawet u osób uzależnionych wynosi 0,1 grama ( por. wyrok SA z dnia 19 października 2000 r., II AKa 124/00, KZS 2000, z. 11, poz. 48 i wyrok SA w Lublinie w wyroku z dnia 14 lutego 2006 r. II AKa 14/06, Lex, nr 179040). Oznacza to, że oskarżony posiadał co najmniej 383 dawek amfetaminy( przyjmując za dawkę porcję handlową o wadze 0,1 grama). Zatem łącznie w ramach czynu z pkt III aktu oskarżenia oskarżony posiadał co najmniej 412 dawek narkotyków ( 29 dawek marihuany i 383 dawki amfetaminy) – i to przy ustaleniu wielkości dawki na potrzeby osoby uzależnionej. Nie ma żadnych wątpliwości, że jest to znaczna ilość narkotyków w rozumieniu art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. |
||||||||||||||||||||||
Wniosek |
||||||||||||||||||||||
Wniosek o zakwalifikowanie czynu z punktu III aktu oskarżenia z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i stosowne złagodzenie kary. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||||||||||||||||||||||
Wniosek jest niezasadny, co było powyżej omawiane. W związku z tym kara orzeczona za ten czyn nie nosi cech rażącej niewspółmierności. |
||||||||||||||||||||||
3.2. |
Zawarty w apelacji obrońcy oskarżonego R. S. zarzut błędu w ustaleniach faktycznych co do czynu z punktu V aktu oskarżenia poprzez błędne przyjęcie, że oskarżony czynu tego dopuścił się będąc uprzednio karany za czyn z art. 178 a § 1 kk, podczas gdy zdaniem obrońcy skazanie to uległo zatarciu, co powinno prowadzić do przyjęcia kwalifikacji z art. 178 a § 1 kk zamiast z art. 178 a § 4 kk. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||||||||||||||||||||||
Zarzut tej jest chybiony. Zgodnie z art. 108 kk dopuszczalne jest tylko jednoczesne zatarcie wszystkich skazań. Wyrokiem z dnia 17 lutego 2009 roku w sprawie VII K 1528/08 Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim oskarżony został skazany za czyn z art. 178a § 1 kk m. in. na karę grzywny i zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych. To skazanie determinuje (niesłusznie podważaną przez apelanta ) kwalifikację z art. 178 a § 4 kk w sprawie niniejszej. Obrońca jest w błędzie twierdząc, że uległo ono zatarciu. W/w wyrok za czyn z art. 178 a § 1 kk, choć zapadł 14 lat temu, nie uległ zatarciu, albowiem nie był jedynym skazaniem oskarżonego z tamtego okresu. Oskarżony skazywany był również na kary pozbawienia wolności w sprawach: II K 223/06 Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim ( kara odbyta dopiero w dniu 1 kwietnia 2013 roku) i w sprawie II K 12/08 Sądu Rejonowego w Pabianicach ( karę odbywał, postanowieniem Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 18 marca 2015 roku oskarżonego warunkowo przedterminowo zwolniono z odbywania reszty tej kary). Zgodnie z art. 107 § 1 kk zatarcie skazania z mocy prawa następuje po 10 latach od wykonania kary pozbawienia wolności, a jak wyżej wskazano, zgodnie z art. 108 kk zatarcie wszystkich skazań może nastąpić tylko jednocześnie ( nawet jedno niezatarte skazanie powoduje, że nie zacierają się wszystkie pozostałe).Oznacza to, że zatarcie skazania w sprawie VII K 1528/08 Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim za czyn z art. 178a § 1 kk nie nastąpiło do dnia dzisiejszego i z mocy prawa nie może nastąpić wcześniej niż w dniu 18 marca 2025 roku ( 10 lat po odbyciu kary pozbawienia wolności w sprawie II K 12/08 Sądu Rejonowego w Pabianicach). |
||||||||||||||||||||||
Wniosek |
||||||||||||||||||||||
O zakwalifikowanie czynu z punktu V aktu oskarżenia z art. 178 a § 1 kk i w związku z tym obniżenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych i świadczenia pieniężnego. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||||||||||||||||||||||
Wnioski te nie są zasadne, albowiem kwalifikacja z art. 178 a § 4 kk jest zasadna. W związku z tym orzeczona za ten czyn kara i środki karne w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych i świadczenia pieniężnego nie noszą cech rażącej niewspółmierności i nie ma podstaw do ich łagodzenia. |
||||||||||||||||||||||
3.3. |
Zawarty w apelacji obrońcy oskarżonego R. S. zarzut rażącej niewspółmierności kary łącznej pozbawienia wolności. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||||||||||||||||||||||
Zarzut jest chybiony. Oskarżony w okresie od jesieni 2021 roku do dnia 1 lutego 2022 roku nie tylko posiadał narkotyki, ale też udzielał ich innym osobą i dopuścił się przestępstwa z art. 178 a § 4 kk. Zatem popełnił przestępstwa kwalifikowane z różnych podstaw prawnych przeciwko różnym dobrom prawnym. Sąd poruszał się w granicach kary od 1 roku i 1 miesiąca pozbawienia wolności do 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzona na zasadzie asperacji kara łączna 2 lat pozbawienia wolności nie jawi się jako rażąco surowa i spełnia dyrektywy wymiaru kary. |
||||||||||||||||||||||
Wniosek |
||||||||||||||||||||||
O obniżenie kary łącznej pozbawienia wolności do 1 roku i 1 miesiąca. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||||||||||||||||||||||
Wniosek jest niezasadny, co było powyżej omawiane. |
||||||||||||||||||||||
3.4. |
Zawarty w uzasadnieniu apelacji obrońcy oskarżonego R. S. zarzut błędu w ustaleniach faktycznych co do czynu z punku IV aktu oskarżenia. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||||||||||||||||||||||
Zarzut tej jest chybiony, a wręcz oczywiście bezzasadny i snuty przez obrońcę w oderwaniu od wyjaśnień jego klienta, a także od wyjaśnień B. D. z rozprawy, na które apelant się powołuje. Przecież o nieodpłatnym udzielaniu ( nie sprzedawaniu) różnym „znajomym” przez oskarżonego narkotyków wyjaśniał on sam, oraz B. D. i I. K.. Oskarżony R. S. na rozprawie wprost przyznał, że „po koleżeńsku” nieraz ( a więc niejednokrotnie ) nieodpłatnie częstował posiadanymi przez siebie narkotykami znajomych ( a więc więcej niż jedną osobę), jednym z nich był B. D. ( k. 324). Potwierdził to B. D., który co prawda wycofał się z wyjaśnień z postępowania przygotowawczego – ale jedynie w tej części, w której mówił, jakoby oskarżony sprzedawał narkotyki, natomiast konsekwentnie podtrzymał swoje wyjaśnienia, że oskarżony R. S. mu ich udzielił z darmo ( k. 324). Zatem omawiany zarzut obrońcy jest bezzasadny, wszak oskarżonemu R. S. nie przypisano sprzedaży narkotyków, a tylko ich nieodpłatne udzielnie, co jest zgodne z jego wyjaśnieniami. |
||||||||||||||||||||||
Wniosek |
||||||||||||||||||||||
Apelacja nie zawiera w tej części wniosku, ale z kontekstu zarzutów można wywnioskować, że ich uwzględnienie powinno prowadzić do uniewinnienia oskarżonego R. S. od czynu z punktu IV aktu oskarżenia. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||||||||||||||||||||||
Wniosek jest bezzasadny, co było powyżej omówione. |
||||||||||||||||||||||
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
||||||||||||||||||||||
4.1. |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
||||||||||||||||||||||
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
||||||||||||||||||||||
1.7. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||
5.1.1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
|||||||||||||||||||||
Co do oskarżonego R. S. wyrok utrzymano w mocy |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
||||||||||||||||||||||
Było to omawiane. |
||||||||||||||||||||||
1.8. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||
5.2.1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach zmiany |
||||||||||||||||||||||
1.9. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||||
1.1.7. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
||||||||||||||||||||||
5.3.1.1.1. |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||||
5.3.1.2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||||
5.3.1.3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
||||||||||||||||||||||
5.3.1.4.1. |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||||
1.1.8. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
||||||||||||||||||||||
1.10. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
||||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||||
6. Koszty Procesu |
||||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||||
3 |
Zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych z uwagi na ubóstwo. |
|||||||||||||||||||||
7. PODPIS |
||||||||||||||||||||||
1.11. Granice zaskarżenia |
|||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
||||
Podmiot wnoszący apelację |
obrońca oskarżonego R. S. |
||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
Kwalifikacja z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, oraz kwalifikacja z art. 178 a § 4 kk i związane z tym rozstrzygnięcia, kara łączna. |
||||
0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
|||
☐ |
co do kary |
||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||
0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty |
|||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
||||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||
☐ |
|||||
☐ |
brak zarzutów |
||||
0.1.1.4. Wnioski |
|||||
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim
Data wytworzenia informacji: