Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 163/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 20 grudnia 2019 roku w sprawie sygn. akt VII K 537/19.

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☒

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Apelacja oskarżonego – jak wynika z analizy jej treści – w istocie stawia zarzut rażącej niewspółmierności kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Odnosząc się do zarzutów apelującego sprowadzających się do kwestionowania orzeczonej wobec oskarżonego kary przypomnieć należy, że z racji na ocenny charakter zasad wymiaru kary, niewspółmierność kary musi być natury zasadniczej, tzn. w stopniu niedającym się zaakceptować. W orzecznictwie podkreśla się ugruntowany pogląd, iż „rażąca niewspółmierność kary występuje wtedy, gdy kara orzeczona nie uwzględnia w należyty sposób stopnia społecznej szkodliwości przypisywanego czynu oraz nie realizuje wystarczająco celu kary, ze szczególnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych. Pojęcie niewspółmierności rażącej oznacza znaczną, wyraźną i oczywistą, a więc niedającą się zaakceptować dysproporcję między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą, czyli zasłużoną.” (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30.05.2017 r., sygn. II KK 156/17, opubl. Legalis nr 1604497). W aspekcie powyższego, w ocenie sądu okręgowego orzeczona względem oskarżonego G. G. kara 6 miesięcy pozbawienia wolności nie nosi cech rażącej niewspółmierności w sensie surowości. Lektura pisemnych motywów zaskarżonego wyroku prowadzi do wniosku, że sąd rejonowy ferując rozstrzygnięcie w zakresie kary uwzględnił wszystkie okoliczności istotne dla jej wymiaru, prawidłowo i wszechstronnie je ocenił oraz nadał im właściwe znaczenie. Zgodzić się należy ze stanowiskiem tego sądu, iż orzeczona kara 6 miesięcy pozbawienia wolności jest karą adekwatną tak do stopnia zawinienia oskarżonego jak i rozmiarów społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu a nadto będzie sprawiedliwa w odczuciu społecznym. Jakkolwiek zachowanie podsądnego objęte zapadłym w niniejszej sprawie wyrokiem stanowiło odwetową reakcję na działanie pokrzywdzonej, która to zaatakowała wymienionego, uderzając go deską sedesową po głowie (za powstały w czasie libacji alkoholowej nieład w mieszkaniu), to trzeba zaznaczyć, że posunął się on do użycia siły nieadekwatnej do stopnia nasilenia ataku pokrzywdzonej (będącej jako kobieta z natury rzeczy osobą słabszą pod względem fizycznym) na jego osobę, skutkującej spowodowaniem u niej dotkliwych obrażeń w postaci złamania trzonu kości ramiennej prawej. Oskarżony mógł uniknąć konfrontacji z pokrzywdzoną, udaremniając jej atak ale wolał podjąć agresywną postawę, podejmując działania ukierunkowane na ukaranie jej zachowanie względem jego osoby. W tym miejscu, podkreślić należy - wbrew wersji lansowanej przez oskarżonego - nie jest prawdą, jakoby zdarzenie będące przedmiotem osądu było nieszczęśliwym wypadkiem. Zauważenia przy tym wymaga, iż zachowanie oskarżonego niosło większe zagrożenie dla pokrzywdzonej niż skutek, który wystąpił. Oskarżony mógł bowiem – jak wynika z wydanej w sprawie opinii biegłego R. K. - swoim zachowaniem doprowadzić do spowodowania u wymienionej następstw przewidzianych w art. 156 kk. Jakkolwiek w piśmie z dnia 30 stycznia 2020 roku (data wpływu - k. 112) skierowanym do sądu pokrzywdzona D. M. również opowiedziała się za złagodzeniem kary w stosunku do oskarżonego (postawa pokrzywdzonej była w polu widzenia Sądu I instancji w trakcie rozstrzygania sprawy, w tym określania wymiaru orzeczonej kary) deklarując, że tenże wyraził skruchę oraz sprawował nad nią opieką po upływie hospitalizacji szpitalnej związanej ze złamaniem nogi w styczniu 2020 roku, niemniej jednak nie sposób nie zwrócić również uwagi na to, że G. G. był dotychczas wielokrotnie karany, a czynu, o który toczy się niniejsze postępowanie dopuścił się w warunkach recydywy podstawowej określonej w art. 64 § 1 k.k. Powyższe jednoznacznie wskazuje, że oskarżony jest osobą zdemoralizowaną, która nie przestrzega powszechnie panujących reguł zachowania i pomimo wymierzania kolejnych kar, bez oporów je łamie. Jednocześnie, co również doniosłe, oskarżony dopuszczając się zarzucanego mu czynu był pod wpływem alkoholu, który jak wiadomo sprzyja wyzwalaniu agresji, co znalazło swój wyraz w nagannym zachowaniu oskarżonego. W tym stanie rzeczy, orzeczona wobec oskarżonego kara pozbawienia wolności na poziomie zbliżonym do dolnej granicy ustawowego zagrożenia jest karą sprawiedliwą i nie jest nadmiernie surowa, a jednocześnie zważyć należy, iż zważywszy na jej wymiar istniej możliwość (po spełnieniu określonych warunków) wykonywania jej w formie dozoru elektronicznego.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie oskarżonemu znacznie łagodniejszej kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Podniesiony w skardze apelacyjnej zarzut wymierzenia oskarżonemu kary rażąco niewspółmiernie surowej - choć niesformalizowany - nie może być on uznany za zasadny, gdyż granice swobodnego uznania sędziowskiego ustanowione ustawą zostały zachowane (art. 53 k.k.).

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok słuszny, a apelacja oskarżonego G. G. bezzasadna.

Sąd I instancji przeprowadził w przedmiotowej sprawie postępowanie dowodowe w sposób wszechstronny i wyczerpujący, a następnie zgromadzony materiał dowodowy poddał rzetelnej analizie i na tej podstawie wyprowadził całkowicie słuszne wnioski zarówno co do winy oskarżonego w zakresie popełnienia przypisanego mu przestępstwa, subsumcji prawnej jego zachowania pod wskazane przepisy prawne, jak i w konsekwencji orzeczonej kary.

Przede wszystkim kara wymierzona oskarżonemu jest adekwatna do jego czynu i sprawiedliwa, a zatem, z pewnością nie nosi cech rażącej niewspółmierności. Oskarżony był czterokrotnie karany między innymi za znęcanie (dwukrotnie), oraz za przestępstwa skierowanie przeciwko życiu i zdrowiu stypizowane w art. 157§ 2 k.k. i art. 158 § 1 k.k., w tym w warunkach recydywy i na karę pozbawienia wolności. Tym samym, brak jakichkolwiek powodów by uznać - w kontekście wymierzania w przeszłości oskarżonemu kar wolnościowych, o charakterze nieizolacyjnym - że oskarżony zmieniłby swoje niegodziwe zachowanie, gdyby nie interwencja organów ścigania oraz kara o charakterze bezwzględnym. W ocenie sądu odwoławczego tak ukształtowana bezwzględna kara pozbawienia wolności w wymiarze 6 miesięcy, zważywszy na stopień społecznej szkodliwości jego czynu, stopień zawinienia, spełni oczekiwane rezultaty wychowawcze i zapobiegawcze. Trzeba wszak zauważyć, że oskarżony kilkukrotnie na przestrzeni kilkunastu lat wchodził w konflikt prawem pomimo uprzedniej karalności. Fakt ten świadczy o utrwalonej tendencji do lekceważenia przez niego porządku prawnego i braku jakiejkolwiek rzeczywistej refleksji nad własnym postępowaniem. Poza tym, na uwadze należy mieć fakt, iż oskarżony dopuszczając się popełnienia zarzucanego mu w niniejszej sprawie przestępstwa działał umyślnie, z premedytacją i pod wpływem alkoholu. W tym stanie rzeczy, brak argumentów tego rodzaju, by wymierzyć wymienionemu karę innego rodzaju, bądź karę pozbawienia wolności w niższym wymiarze.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Koszty nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej oskarżonemu G. G. z urzędu w postępowaniu odwoławczym w wysokości 516,60 złotych zostały ustalone w oparciu o § 17 ust. 2 pkt 4, § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata w urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1714) i zasądzone na rzecz adwokata E. M..

3

Mając na uwadze, że aktualnie oskarżony nie posiada żadnych dochodów, ani oszczędności, albowiem jest osobą bezrobotną (oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania - vide k. 120-121), Sąd Odwoławczy stosownie do treści art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwolnił go od obowiązku poniesienia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony G. G..

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 20 grudnia 2019 roku w sprawie sygn. akt VII K 537/19 – rozstrzygnięcie o karze.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana