Portal Orzeczeń

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 maja 2015 roku.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Ireneusz Grodek

Protokolant st.sekr.sądowy Dagmara Szczepanik

przy udziale ---

po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2015 roku

sprawy S. N.

obwinionego z art.124§1 kw

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

z dnia 20 stycznia 2015 roku sygn. akt VII W 216/14

na podstawie art.437§1 i 2 kpk i art.438 pkt 3 kpk w związku z art.109§2 kpw, art.636§1 kpk w związku z art. 119 kpw, art.21 ust.2 w związku z art.3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 49 poz. 223 z 1983 roku z późniejszymi zmianami)

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, iż :

-

ustala wysokość wyrządzonej szkody na kwotę 350 (trzysta pięćdziesiąt) złotych,

-

ogranicza wysokość kwoty orzeczonej w punkcie 2 tytułem obowiązku zapłaty równowartości wyrządzonej szkody do 350 (trzystu pięćdziesięciu) złotych;

utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok w pozostałej części;

zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata W. (...) - Kancelaria Adwokacka w P.kwotę 516,60 (pięćset szesnaście 60/100) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej obwinionemu S. N.z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

zasądza od obwinionego S. N. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 566,60 (pięćset sześćdziesiąt sześć 60/100) złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 40 (czterdzieści) złotych tytułem opłaty za drugą instancję.

Sygn. akt IV Ka 82 / 15

UZASADNIENIE

S. N. obwiniony został o to, że w dniu 9 stycznia 2014 r. w miejscowości W., ul. (...), gm. W., pow. (...), woj. (...), dokonał zniszczenia ściany oraz drzwi panelowych na terenie prywatnej przychodni lekarskiej o wartości 400 zł na szkodę właściciela przychodni (...), tj. o czyn z art. 124 § 1 kw.

Wyrokiem z dnia 20 stycznia 2015 r. w sprawie VII W 216 / 14 Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb.:

1.  obwinionego S. N. uznał za winnego popełnienia zarzuconego czynu i za to na podstawie art. 124 § 1 kw wymierzył mu karę grzywny w wysokości 400 złotych;

2.  na podstawie art. 124 § 4 kw orzekł wobec obwinionego obowiązek zapłaty na rzecz pokrzywdzonego M. S. kwoty 400 złotych z tytułu naprawienia wyrządzonej szkody;

3.  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata W. (...) kwotę 265,68 złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej obwinionemu z urzędu;

4.  zwolnił obwinionego od kosztów postępowania.

Powyższy wyrok w całości zaskarżył obwiniony, podnosząc zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętego za jego podstawę, poprzez uznanie, iż sprawcą zarzuconego wykroczenia był obwiniony pomimo, że nie pozwalał na to zebrany materiał dowodowy. W konsekwencji wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie obwinionego od zarzuconego czynu, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Podniesiony w apelacji zarzut związany z ustaleniami co do sprawstwa obwinionego jest chybiony – Sąd I instancji dysponował przekonującym materiałem dowodowym, by na jego podstawie przypisać S. N. zarzucony mu czyn. Podstawę tą tworzyły wzajemnie się uzupełniające dowody w postaci zapisu utrwalonego przez urządzenia monitorujące miejsce popełnionego wykroczenia oraz zeznań A. B. i U. Z.. Jasno z nich wynika, iż sprawcą uszkodzenia mienia była osoba opuszczająca gabinet lekarski, w którym pomocy medycznej udzielała A. B.. Poza tą osobą nikogo innego w tym miejscu nie było. W świetle zaś zeznań przywołanych wyżej świadków nie budzi wątpliwości, iż opuszczającym wówczas gabinet był właśnie obwiniony. Tuż zaś po tym, jak zatrzasnęły się po nim drzwi, lekarka oraz recepcjonistka usłyszały odgłos uderzenia wieszaka o ścianę i drzwi. Podkreślić na końcu należy, iż sylwetka widniejącej na wspomnianym zapisie osoby, która po wyjściu z gabinetu rzuca wieszakiem w kierunku ściany, w pełni odpowiada sylwetce obwinionego. Jedynym mankamentem, którym obarczony był zaskarżony wyrok, jest zawyżenie wysokości wyrządzonej szkody. Wszak sam pokrzywdzony koszty przywrócenia mienia do stanu poprzedniego oszacował niżej ( tj. na kwotę 350 złotych ), aniżeli wynikało to z wniosku o ukaranie. W tym więc tylko zakresie zgodzić się należało z wywodami skarżącego, który kwestionował określenie szkody na kwotę 400 złotych. Bez potrzeby sięgania po wiedzę specjalistyczną biegłego, opierając się o reguły doświadczenia życiowego, można natomiast zgodzić się z pokrzywdzonym, iż koszt wykonania opisanych przez niego czynności ( koszty materiałów i robocizny ) mógł oscylować w granicach przywoływanych przez niego na rozprawie 350 złotych.

Mając na uwadze, iż apelacja obrońcy wniesiona co do winy nie została uwzględniona, obwiniony został obciążony kosztami postępowania odwoławczego oraz opłatą karną.