Portal Orzeczeń

UZASADNIENIE

W. B. został obwiniony o to, że w dniu 05 lipca 2014 roku w miejscowości M. (...), gm. P., wbrew obowiązkowi, nie okazał funkcjonariuszowi Policji swojego prawa jazdy i dowodu rejestracyjnego oraz potwierdzenia zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej samochodu osobowego marki D. (...) o nr rej. (...), tj. o wykroczenie z art. art. 97 kw w zw. z art. 129 ust 2 pkt 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Sąd Rejonowy w Radomsku wyrokiem z dnia 27 stycznia 2015 roku w sprawie II W 457/14 uznał obwinionego W. B. za winnego popełnienia zarzucanego mu wykroczenia z tym uzupełnieniem, iż dopuścił się go w dniu 05 lipca 2014 roku około godziny 14.30 w miejscowości M., a dokumentów nie okazał funkcjonariuszom Policji R. I. oraz M. D., czym wyczerpał dyspozycję art. 97 kw w zw. z art. 129 ust 2 pkt 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym i art. 38 pkt 1, 2, 3 tejże ustawy i za to wymierzył mu karę 150 złotych grzywny;

- zasądził od obwinionego 30 złotych tytułem opłaty oraz 100 złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu pierwszoinstancyjnym.

Powyższy wyrok został w całości zaskarżony przez obwinionego W. B..

Apelacja obwinionego zarzuciła zaskarżonemu wyrokowi obrazę przepisów prawa materialnego, obrazę przepisów postepowania oraz błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydania orzeczenia.

W konkluzji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Radomsku.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna.

Obwiniony prowadząc nieuzasadnioną polemikę z rozstrzygnięciem Sądu merytorycznego bezpodstawnie zarzucił, iż ten poczynił błędne ustalenia faktyczne, a w konsekwencji niesłusznie uznał jego winę w zakresie przypisanego mu czynu.

Przedmiotem niniejszego postępowania była ocena zachowania obwinionego w związku z postawionym mu zarzutem dotyczącym nieokazania funkcjonariuszom Policji - wbrew takiemu obowiązkowi - dokumentów w postaci prawa jazdy, dowodu rejestracyjnego i potwierdzenia zawarcia umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej samochodu osobowego marki D. (...).

W tym zakresie zwrócić uwagę należy na to, iż jednoznaczne i nie kwestionowane było ustalenie, że obwiniony w dniu wskazanym we wniosku o ukaranie przyjechał swoim samochodem pod dom byłej małżonki aby spotkać się z dziećmi. Zatrzymał pojazd pod posesją ww. i oczekiwał na ich wyjście.

Nie sposób jest podzielić stanowiska skarżącego co do tego, że policjanci nie mieli prawa wymagać od niego okazania ww. dokumentów ponieważ pojazd nie był w ruchu. Sąd Rejonowy zasadnie przyjął, że pomimo unieruchomienia samochodu w oczekiwaniu na przybycie dzieci i pozostawienia go na postoju, obwiniony nie został pozbawiony przymiotu kierującego pojazdem. Słusznie wyprowadzenie tej tezy nastąpiło w oparciu o fakt przyjazdu przez obwinionego pod dom byłej małżonki, jak i fakt przewidywanego odjazdu po niedoszłym do skutku spotkaniu. Decydująca w tym zakresie jest okoliczność przedsięwzięcia przez obwinionego czynności wprowadzenia pojazdu w ruch i nadania mu kierunku jazdy. Na uwzględnienie w tej kwestii zasługuje nadto stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 13 sierpnia 2008 r., sygn. akt I CSK 56/08, OSNC-ZD 2009/1/22, OSP 2010/3/30, Biul.SN 2008/11/13, M.Prawn. 2009/18/1006-1007, iż za „kierującego" pojazdem należy uznać osobę, która prowadzi pojazd, kieruje nim, decyduje o jego ruchu, zatrzymaniu, prędkości i kierunku jazdy, zachowuje nad pojazdem kontrolę. Ponadto na zachowanie przez obwinionego przymiotu kierującego pojazdem wskazują – jak słusznie zwrócił na to uwagę Sąd merytoryczny - przepisy przewidujące liczne obowiązki wynikające z postoju pojazdu, których spełnienie i wykonanie należy właśnie do kierującego pojazdem. W świetle powyższego pozostawienie samochodu przez obwinionego na postoju w żaden sposób nie dezaktualizowało spoczywającego na nim, jako kierującym samochodem marki D. (...), obowiązku okazania policjantom dokumentów wymaganych w związku z kierowaniem i używaniem ww. pojazdu jak i dokumentu potwierdzającego zawarcie umowy OC.

Całkowicie chybione jawi się zapatrywanie skarżącego odnośnie braku upoważnienia policjantów z wydziału prewencji do przeprowadzenia kontroli ruchu drogowego. Zważyć należy, iż do zadań Policji należy czuwanie nad bezpieczeństwem i porządkiem publicznym. Zgodnie z art. art. 66 ust 2 ustawy o Policji policjant nawet w czasie wolnym od służby działa na rzecz przywrócenia bezpieczeństwa i porządku publicznego. Tym samym kontrolę drogową może przeprowadzać nie tylko policjant wykonujący obowiązki z zakresu ruchu drogowego, lecz każdy inny funkcjonariusz, niezależnie od wydziału komendy, do którego jest przydzielony.

Podstawę prawną rozstrzygnięcia w zakresie kosztów postępowania odwoławczego stanowiły przepisy wskazane w części dyspozytywnej wyroku.