Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 213/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 24 stycznia 2023 roku wydany w sprawie II K 92/22

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

Granice zaskarżenia

Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Ustalenie faktów

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

Ocena dowodów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia poprzez:

- przyjęcie za niewiarygodne wyjaśnień oskarżonego,

- uznanie za wiarygodne zeznań świadków: Ł. M., K. K. (1), D. W., P. B. (1),

- nieuwzględnienie okoliczności pobicia oskarżonego przez policjantów,

co w konsekwencji doprowadziło do przyjęcia winy oskarżonego w zakresie zarzucanych mu czynów

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych jest tylko wówczas słuszny, gdy zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd orzekający nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania, wskazaniom wiedzy i doświadczenia życiowego. Krytyka odwoławcza aby była skuteczna musi wykazać zatem usterki rozumowania sądu wydającego zaskarżony wyrok, prowadzące do powstania błędnych ustaleń faktycznych. Tymczasem uchybień takowych sąd rejonowy przy rozpoznawaniu niniejszej sprawy się nie dopuścił.

Ocena podniesionych w apelacji zarzutów: błędu w ustaleniach faktycznych oraz obrazy przepisów postępowania, odnoszącej się do oceny dowodów i mającej wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, w świetle dowodów zgromadzonych w postępowaniu, analizowanych w ich całokształcie i wzajemnym powiązaniu, prowadzić musiała do wniosku o bezzasadności wywiedzionego przez oskarżonego środka odwoławczego.

Wbrew zarzutom skarżącego ocena dowodów przeprowadzona została zgodnie z obowiązującymi regułami procesowymi. W oparciu o wyniki postępowania dowodowego sąd pierwszej instancji dokonał trafnych ustaleń faktycznych, doszedł do prawidłowych wniosków w kwestii sprawstwa i winy oskarżonego P. B. (2), jak też co do wymiaru kary.

Tym samym sąd ten nie dopuścił się naruszenia zasad procesowych określonych w art. 4 k.p.k. i w art. 7 k.p.k., a w konsekwencji nie dokonał wadliwych ustaleń, w zakresie w jakim stanowiły podstawę wydanego orzeczenia.

Nie budzi wątpliwości, że kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy miał dowód z zeznań świadków w osobach:

- Ł. M.

- K. K. (2)

- D. W.

- P. B. (1)

oraz M. P.,

a fundamentalnym zagadnieniem była ocena wiarygodności tych dowodów, w zestawieniu z oceną wiarygodności wyjaśnień oskarżonego.

Zauważenia wymaga, że z tymi zasadniczymi dla sprawy dowodami sąd merytoryczny zetknął się bezpośrednio, oceniał złożone przez oskarżonego wyjaśnienia i zeznania świadków kierując się zarówno ich treścią, jak też własnymi spostrzeżeniami wynikającymi z zachowania się osób przesłuchiwanych, ich postawy w toku przeprowadzanych czynności procesowych, jak też reakcji na zadawane pytania, co dawało możliwość właściwej oceny wiarygodności tychże dowodów.

Oskarżony nie dostarczył w rzeczywistości żadnych rzeczowych argumentów, które byłyby w stanie podważyć skutecznie wiarygodność zeznań słuchanych w sprawie funkcjonariuszy Policji. Ci natomiast konsekwentnie w toku całego postępowania obciążali oskarżonego P. B. (2), przedstawiając spójną i logiczną wersję wydarzeń, które miały miejsce 08 marca 2021 roku. Z kolei oskarżony P. B. (2) sam przyznał w swoich wyjaśnieniach złożonych następnego dnia po zdarzeniu, że „ w dniu wczorajszym byłem pod wpływem alkoholu, wypiłem tak ze 3 piwa. Być może wszystkiego dobrze nie pamiętam (…)” (k.21-22). Przy tym uwadze Sądu nie może umknąć fakt, iż interwencja Policji w dniu 8 marca 2021 roku była podyktowana złożonym przez sąsiadkę M. P., A. K. zawiadomieniem, bowiem oskarżony wykazywał bardzo agresywną postawę w mieszkaniu swojej byłej partnerki M. P..

Świadkowie (Ł. M., K. K. (1)) składając zeznania na etapie dochodzenia stanowczo stwierdzili, iż oskarżony wykazywał wobec nich agresywną postawę, dlatego też musieli skorzystać z asysty dwóch innych funkcjonariuszy Policji (D. W. i P. B. (1)) oraz zastosować wobec oskarżonego środki przymusu bezpośredniego.

Karta karna oskarżonego wskazuje, iż przedmiotowe zdarzenie nie było incydentalnym w jego życiu, albowiem był już uprzednio karany zarówno za przestępstwo naruszenia nietykalności cielesnej funkcjonariusza (wyrokiem SR dla Łodzi Śródmieście w Łodzi w sprawie V K 53/11 na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie zarządzono postanowieniem z dnia 01 marca 2016 roku), jak i za znieważenie funkcjonariusza wyrokiem Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim w sprawie II K 202/07 na karę 8 miesięcy ograniczenia wolności. Ponadto jego karta karna jest bogata w inne skazania za przestępstwa z użyciem przemocy (k. 15-16).

Sąd pierwszej instancji w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku wskazał powody, dla których dał wiarę świadkom Ł. M., K. K. (1), D. W. i P. B. (1) jako naocznym obserwatorom inkryminowanego zachowania oskarżonego w dniu 8 marca 2021 roku.

Konkludując stwierdzić trzeba, iż brak jest podstaw do kontestowania przydatności procesowej i obiektywizmu dowodu z zeznań funkcjonariuszy Policji. Jeżeli zaś chodzi o ocenę wyjaśnień oskarżonego to stanowią one przyjętą przez niego linię obrony, która ma na celu zminimalizowanie jego winy tudzież uniewinnienie go. Nie sposób jednak w świetle powyższego zaaprobować postulowane przez apelanta stanowisko. Zarówno jego wyjaśnienia, jak i zeznania jego byłej partnerki M. P. należy ocenić w zestawieniu z pozostałym materiałem dowodowym w sprawie. Podobnie jak to, iż został on przez Policjantów pobity wskutek czego zostało uszkodzone jego ubranie, które miał na sobie w dniu zdarzenia. Sąd nie kwestionuje faktu uszkodzenia odzieży oskarżonego, ale uwzględnia przy ocenie tego twierdzenia to, iż oskarżony ukrywał się w krzakach i wyszarpywał się Policjantom, gdy Ci chcieli przeprowadzić czynności związane z interwencją. Nie jest więc wykluczone, że w wyniku właśnie tych zdarzeń ubranie oskarżonego uległo uszkodzeniu, a nie dopiero na etapie przesłuchanie. Nie jest też wykluczone, że do jego zniszczenia mogło dojść także po opuszczeniu przez oskarżonego Komisariatu Policji. Tak, czy owak, oskarżony w żaden sposób nie wykazał, iż faktycznie został przez Policjantów pobity (np. poprzez przedłożenie stosownej dokumentacji medycznej).

Sąd Odwoławczy uzupełnił zebrany w sprawie materiał dowodowy o dokumentację medyczną z udzielenia pomocy oskarżonemu w dniu 09 marca 2021 roku, która w ocenie Sądu Okręgowego nie zakwestionowała ustaleń faktycznych poczynionych w oparciu o ocenę dowodów dokonaną przez Sąd Rejonowy, które w konsekwencji doprowadziły do uznania sprawstwa i winy oskarżonego w zakresie zarzucanych mu czynów.

Orzeczona wobec oskarżonego sankcja karna - kara 4 miesięcy pozbawienia wolności - nie nosi cech rażącej surowości, gdyż ukształtowana została zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 53 k.k. Wbrew stanowisku skarżącego sąd pierwszej instancji należycie uwzględnił wszystkie okoliczności mające wpływ na zastosowaną reakcję karną.

Czyn z art. 226 k.k. zagrożony jest karą pozbawienia wolności do 3 lat, przy czym należy uwzględnić, iż w przedmiotowej sprawie oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu w warunkach recydywy. Zatem stopień wykorzystania sankcji karnej jest bliski ustawowemu minimum i nie pozwala twierdzić aby wymierzona kara była nazbyt dolegliwa, zwłaszcza w obliczu uprzedniej karalności oskarżonego za przestępstwa, w tym przestępstwa podobne z art. 222 k.k. i z art. 226 k.k. Jej bezwzględny charakter wynika z karalności oskarżonego na karę pozbawienia wolności w czasie popełnienia przestępstwa przypisanego zaskarżonym wyrokiem Przepis art. 69 § 1 k.k. nie pozwala w takiej sytuacji na stosowanie dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary.

Z tych powodów sąd odwoławczy uznał, że orzeczona kara jest sprawiedliwa. Winna stanowić dla oskarżonego właściwą odpłatę oraz wdrożyć go w przyszłości do przestrzegania porządku prawnego. Realizuje więc cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do oskarżonego oraz w zakresie prewencji ogólnej. Nie jest więc karą surową w realiach przedmiotowej sprawy.

Oskarżony jest osobą wielokrotnie karaną ( w dniu 08 października 2016 roku wydano wobec oskarżonego wyrok łączny – k.15-16). Powyższe dowodzi, że lekceważy orzeczenia sądowe, z konsekwencji których nie wyciąga stosownych wniosków.

Wniosek

Wniosek o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego,

ewentualnie

wniosek o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek niezasadny z powodów opisanych w pkt 3.1.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok i zawarte w nim rozstrzygnięcia.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zostało to omówione powyżej.

Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolniono oskarżonego od kosztów postępowania za drugą instancję z uwagi na jego sytuację rodzinną i finansową.

PODPIS

Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 24 stycznia 2023 roku wydany w sprawie II K 92/22

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana