Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 232/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 05 lutego 2025 roku w sprawie II K 1001/24.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

--------------------

----------------------------------------------------------

-----------

-----------

2.1.1.2.

--------------------

----------------------------------------------------------

-----------

-----------

2.1.1.3.

--------------------

----------------------------------------------------------

-----------

-----------

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

----------------

----------------------------------------------------------

-----------

-----------

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

---------------

--------------------------------------------------------------

-----------------------------------------------

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---------------

--------------------------------------------------------------

-----------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1.  Obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu z art. 65 § 3 k.k.s. w zb. z art. 91 § 1 k.k.s., w zw. z art. 6 § 2 k.k.s., w zw. z art. 7 § 1 k.k.s., przypisanego w punkcie 5 wyroku oskarżonemu D. M. poprzez niezasadne wskazanie w przyjętej w wyroku kwalifikacji prawnej tego czynu oraz w podstawie prawnej skazania za wadliwym aktem oskarżenia art. 91 § 1 k.k.s. i w konsekwencji także art. 7 § 1 k.k.s. odnoszącego się do kumulatywnego zbiegu przepisów w sytuacji, gdy zarówno w opisie tegoż czynu zawartym w akcie oskarżenia oraz przyjętym w wyroku brak jest znamion tegoż przestępstwa karno-skarbowego, a zgromadzony w sprawie wobec tej osoby materiał dowodowy nie daje żadnych podstaw do przyjęcia, iż oskarżony D. M. swoim zachowaniem wypełnił także znamiona czynu zabronionego z artykułu 91 § 1 k.k.s.

2.  Obraza przepisów postępowania mającą wpływ na treść wyroku, a mianowicie artykułu 413 § 1 pkt 4 k.p.k. w zw. z art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k. w zakresie przypisanego w punkcie 1 wyroku oskarżonemu M. K. czynu zabronionego z artykułu 65 § 1 k.k.s. w zb. z art. 91 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. poprzez wynikające z wadliwego opisu tegoż czyny wskazanego w akcie oskarżenia, niezawarcie w opisie czynu przypisanego w tym zakresie oskarżonemu, znamion popełnionego przez niego wykroczenia skarbowego z artykułu 91 § 4 k.k.s. i w konsekwencji niezasadne przypisanie tej osobie w wyroku w kwalifikacji prawnej czynu i podstawie skazania popełnienia w tym zakresie także przestępstwa karno-skarbowego z artykułu 91 § 1 k.k.s.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Okręgowy, po rozpoznaniu apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego, uznaje zarzuty zawarte w środku odwoławczym za zasadne i prowadzące do konieczności zmiany zaskarżonego wyroku w postulowanym zakresie.

Ad. I. Zarzut obrazy przepisów prawa materialnego jest zasadny i zasługuje na uwzględnienie. Zgodnie z treścią art. 91 § 1 k.k.s. penalizowane jest nabywanie, przechowywanie, przewożenie, przesyłanie lub przenoszenie towaru stanowiącego przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 86-90 § 1 k.k.s., lub pomoc w jego zbyciu albo przyjęcie lub pomoc w jego ukryciu, tego towaru. Z kolei przepis art. 7 § 1 k.k.s. stanowi podstawę do zastosowania kumulatywnego zbiegu przepisów ustawy (zbiegu norm), gdy jeden czyn wyczerpuje znamiona więcej niż jednego przepisu ustawy karnej skarbowej. W odniesieniu do oskarżonego D. M. należy stanowczo podkreślić, że w świetle zgromadzonego materiału dowodowego brak jest jakichkolwiek podstaw, by przyjąć, iż ujawnione wyroby tytoniowe stanowiły towar pochodzący z czynu zabronionego określonego w art. 86 - 90 § 1 k.k.s., a zatem by mogły być kwalifikowane jako przedmiot przestępstwa paserstwa celnego w rozumieniu art. 91 § 1 k.k.s. Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym oraz dominującym stanowiskiem doktryny, przedmiotem paserstwa celnego może być wyłącznie towar pochodzący z przestępstwa skarbowego typu celnego, a więc czynu zabronionego z art. 86–90 § 1 k.k.s. Chodzi tu w szczególności o towary, co do których doszło do uniknięcia obowiązku uiszczenia należności celnych, ich zaniżenia, zmiany przeznaczenia celnego lub usunięcia spod dozoru celnego. W realiach niniejszej sprawy, ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że D. M. w okresie od dnia 26 kwietnia 2021 r. do dnia 6 września 2021 r., działając w miejscowościach C. (woj. (...)) oraz M. (woj. (...)), nabył oraz przewoził wyroby akcyzowe w postaci papierosów w łącznej ilości 162 570 sztuk, w tym oznaczone znakami towarowymi LM i M.. Ustalono, że papierosy te zostały sprowadzone na terytorium kraju bez uprzedniego oznaczenia znakami akcyzy, co wyczerpuje znamiona czynu zabronionego z art. 63 § 2 k.k.s., wyprodukowane bez wymaganego wpisu do rejestru producentów wyrobów tytoniowych, co wypełnia znamiona przestępstwa z art. 69 § 1 k.k.s., w zw. z przepisami ustawy z dnia 2 marca 2001 r. o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych (Dz.U. z 2001 r. Nr 31, poz. 353 ze zm.). Powyższe okoliczności przesądzają, że wyroby tytoniowe, których dotyczy postępowanie, nie pochodzą z czynów zabronionych określonych w art. 86 - 90 § 1 k.k.s., a zatem nie mogą być uznane za przedmiot czynności sprawczej przestępstwa paserstwa celnego z art. 91 § 1 k.k.s. Jak trafnie wskazuje się w doktrynie, brak możliwości ustalenia konkretnego czynu pierwotnego, z którego pochodzi dany towar, wyklucza możliwość przyjęcia odpowiedzialności za paserstwo celne. Towar pochodzący z nieustalonego źródła – w oderwaniu od konkretnego deliktu celnego – nie spełnia ustawowych znamion przestępstwa z art. 91 § 1 k.k.s. Wobec powyższego uznać należy, że przypisanie D. M. odpowiedzialności karnej skarbowej na podstawie art. 91 § 1 k.k.s. było niezasadne i sprzeczne z obowiązującą wykładnią przepisów. Prawidłową podstawę prawną jego odpowiedzialności stanowi wyłącznie art. 65 § 3 k.k.s. – jako penalizujący nabycie lub przewóz wyrobów akcyzowych bez wymaganych oznaczeń podatkowych, pochodzących z nielegalnego źródła, jednak niebędących przedmiotem czynu celnego w rozumieniu art. 86–90 § 1 k.k.s.

W ocenie sądu, podzielić zatem należy argumentację oskarżyciela publicznego, że przyjęta w zaskarżonym wyroku kwalifikacja prawna czynu przypisanego D. M. z art. 65 § 3 k.k.s. w zbiegu z art. 91 § 1 k.k.s. oraz w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. nie znajduje oparcia w ustaleniach faktycznych zawartych w wyroku oraz materiale dowodowym. Bowiem faktycznie, w opisie czynu brak jest znamion przestępstwa z art. 91 § 1 k.k.s. W konsekwencji niezasadne było również zastosowanie art. 7 § 1 k.k.s., gdyż opis czynu nie wskazuje, aby zachowanie oskarżonego wyczerpywało równocześnie znamiona więcej niż jednego typu czynu zabronionego. Z powyższych względów sąd odwoławczy uznał, że przypisanie D. M. przestępstwa w zbiegu z art. 91 § 1 k.k.s. i art. 7 § 1 k.k.s. stanowiło obrazę przepisów prawa materialnego, wymagającą zmiany kwalifikacji prawnej czynu przypisanego D. M. poprzez wyeliminowanie z podstawy skazania przepisów art. 91 § 1 k.k.s. i art. 7 § 1 k.k.s., a pozostawienie wyłącznie art. 65 § 3 k.k.s. jako jedynej podstawy skazania.

Ad. II. Zgodnie z art. 413 § 1 pkt 4 i § 2 pkt 1 k.p.k., wyrok powinien zawierać m.in. wskazanie czynu przypisanego oskarżonemu wraz z jego kwalifikacją prawną oraz opis czynu zawierający znamiona czynu zabronionego. W odniesieniu do oskarżonego M. K. należy wskazać, że sąd pierwszej instancji dopuścił się obrazy przepisów postępowania mającej wpływ na treść wyroku art. 413 § 1 pkt 4 k.p.k. w zw. z art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k., poprzez oparcie rozstrzygnięcia na wadliwym w tym zakresie akcie oskarżenia oraz przyjęcie niezasadnej kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonemu czynu jako przestępstwa karno-skarbowego z art. 91 § 1 k.k.s., pozostającej w zbiegu z art. 65 § 1 k.k.s., w związku z art. 6 § 2 k.k.s. i art. 7 § 1 k.k.s. Zarzut ten pozostaje w pełni uzasadniony, albowiem zarówno opis czynu przypisanego oskarżonemu w wyroku, jak i materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie dają podstaw do przyjęcia, iż M. K. dopuścił się przestępstwa z art. 91 § 1 k.k.s. W rzeczywistości, jak wynika z akt sprawy, w dniu 29 czerwca 2021 roku, w toku przeszukania pojazdu marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...), kierowanego przez oskarżonego, funkcjonariusze (...)Skarbowego w Ł. ujawnili i zabezpieczyli 130 000 sztuk papierosów z (...) banderolami – tj. 4500 paczek papierosów marki NZ oraz 2000 paczek marki M.. Papierosy te stanowiły przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 86 § 1 k.k.s., tj. przemytu celnego. Z przeprowadzonego przez organy celne wyliczenia wynika, że łączna wartość uszczuplonych należności publicznoprawnych (celnych, podatkowych i akcyzowych) z tytułu ujawnionych wyrobów tytoniowych wyniosła 4166 złotych. Kwota ta nie przekraczała ustawowego progu wartości uszczuplenia wskazanego w art. 53 § 6 k.k.s. w zw. z art. 53 § 3 k.k.s., który w roku 2021 wynosił 14 000 złotych. W związku z tym należy uznać, że w zakresie czynu przypisanego M. K. doszło do wyczerpania - w tym zakresie - znamion jedynie wykroczenia skarbowego określonego w art. 91 § 4 k.k.s., a nie przestępstwa z art. 91 § 1 k.k.s., jak przyjęto w zaskarżonym orzeczeniu. Brak uwzględnienia tej okoliczności i błędne zakwalifikowanie czynu jako przestępstwa skutkowało naruszeniem zasady legalizmu oraz prawidłowego określenia podstawy faktycznej i prawnej wyroku (art. 413 § 1 pkt 4 i § 2 pkt 1 k.p.k.), co w konsekwencji prowadziło do niezasadnego przypisania oskarżonemu odpowiedzialności za czyn o wyższej wadze społecznej i karalności, niż wynikałoby to z ustalonego stanu faktycznego. W związku z powyższym zasadnym jest wniosek o dokonanie zmiany zaskarżonego wyroku poprzez wyeliminowanie z podstawy prawnej czynu przypisanego M. K. art. 91 § 1 k.k.s. oraz zastąpienie go kwalifikacją wykroczenia skarbowego z art. 91 § 4 k.k.s., jako odpowiadającą rzeczywistemu zakresowi społecznej szkodliwości i wartości uszczuplenia należności publicznoprawnych. Tym samym, czyn przypisany w tym zakresie oskarżonemu M. K., na skutek uzupełnienia o stwierdzenie, iż oskarżony nabył, przechowywał i przewoził papierosy w liczbie 6500 paczek, z czego 4500 paczek marki NZ oraz 2000 paczek marki M. z (...) znakami akcyzy, stanowiące przedmiot czynu z art. 86 § 1 k.k.s., przy czym należności celne wynosiły 4166 zł i nie przekraczały ustawowego progu z art. 53 § 6 k.k.s. w zw. z art. 53 § 3 k.k.s. nie zawiera znamion przestępstwa z art. 91 § 1 k.k.s., lecz jedynie znamiona wykroczenia skarbowego z art. 91 § 4 k.k.s. W kontekście powyższego wątpliwości może budzić kwestia stosowania kumulatywnej kwalifikacji do zbiegu przestępstwa skarbowego z wykroczeniem skarbowym. Podzielając pogląd opowiadający się za rozwiązaniem przyjmującym możliwość kumulatywnej kwalifikacji ( P. Kardas, G. Łabuda , Kumulatywny zbieg, cz. 2), w szczególności dlatego, że wydaje się za nim przemawiać literalna treść przepisu art. 137§2 pkt 2 k.k.s., z którego jednoznacznie wynika, że ze zbiegiem przepisów określonym w art. 7 § 1 k.k.s. (kumulatywnym) mamy do czynienia także wtedy, gdy ten sam czyn sprawcy wykroczenia skarbowego wyczerpuje zarazem znamiona przestępstwa skarbowego, sąd odwoławczy przyjął ostatecznie, że czyn zarzucany oskarżonemu w punkcie XIII aktu oskarżenia, a przypisany w punkcie 1 wyroku wyczerpuje dyspozycję art. 65§1 k.k.s. w zw. z art. 91§4 k.k.s. w zw. z art. 6§2 k.k.s. w zw. z art. 7§1 k.k.s. i za to w miejsce kar pozbawienia wolności i grzywny na podstawie art. 65§1 k.k.s. w zw. z art. 7§2 k.k.s. wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w liczbie 200 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 złotych. W ocenie sądu odwoławczego kara w takiej formie i rozmiarze uwzględnia okoliczności popełnienia czynów przypisanych, stopień ich społecznej szkodliwości i stopień zawinienia oskarżonego.

Wniosek

Wniosek o zmianę wyroku:

- wobec oskarżonego D. M. poprzez wyeliminowanie z podstawy prawnej przepisanego mu w punkcie 5 wyroku czynu zabronionego oraz z podstawy jego skazania art. 91 § 1 k.k.s. i w konsekwencji także art. 7 § 1 k.k.s. odnoszącego się do kumulatywnego zbiegu przepisów oraz przyjęcie, iż orzeczona wobec tej osoby za ten czyn kara grzywny w ilości 100 stawek dziennych po 125 zł jedna stawka została wymierzona na podstawie artykułu 65 § 3 k.k.s.

- wobec oskarżonego M. K. poprzez wskazanie w opisie przypisanego mu wyrokiem w punkcie I czynu zabronionego znamion wykroczenia z artykułu 91 § 4 k.k.s. odnoszącego się do nabycia i przechowywania oraz przewozu wyrobów tytoniowych w postaci 130 tys. sztuk papierosów, to jest 4500 paczek papierosów marki NZ z (...) banderolami oraz 2000 paczek papierosów marki M. z (...) banderolami stanowiących przedmiot czynu zabronionego określonego w artykule 86 § 1 k.k.s., to jest przemytu celnego, w przypadku których kwota należności celnej nie przekraczała ustawowego progu i wynosiła 4166 zł oraz wskazanie w miejsce przyjętego w podstawie prawnej tego czynu kwalifikacji z artykułu 91 § 1 k.k.s., właściwej w tym przypadku kwalifikacji za wykroczenie skarbowe z artykułu 91 § 4 k.k.s.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski zasadne z przyczyn wskazanych szczegółowo powyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Utrzymanie wyroku częściowo w mocy w zakresie w którym nie podlegał określonej modyfikacji , o czym szczegółowo wyjaśniono w punkcie 5.2.1.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Utrzymanie w mocy wyroku w części z przyczyn wskazanych szczegółowo w punkcie 5.2.1.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

I. Zmieniono zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonego M. K. w ten sposób, że:

1. uchylono rozstrzygnięcie o karze łącznej grzywny zawarte w punkcie 2;

2. ustalono, iż czyn jednostkowy opisany w punkcie XIII aktu oskarżenia tiret 20, a przypisany w punkcie 1 wyroku, dokonany w dniu 29 czerwca 2021 roku polegał na przewozie wyrobów tytoniowych w postaci 130 000 sztuk papierosów, tj. 4500 paczek papierosów marki NZ z (...) banderolami oraz 2000 paczek papierosów marki M. z (...) banderolami, stanowiących przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 86 § 1 k.k.s., w przypadku których kwota należności celnej, nie przekraczała ustawowego progu i wynosiła 4166,00 złotych;

3. przyjęto, że czyn zarzucany oskarżonemu w punkcie XIII aktu oskarżenia, a przypisany w punkcie 1 wyroku wyczerpuje dyspozycję art. 65§1 k.k.s. w zw. z art. 91§4 k.k.s. w zw. z art. 6§2 k.k.s. w zw. z art. 7§1 k.k.s. i za to w miejsce kar pozbawienia wolności i grzywny na podstawie art. 65§1 k.k.s. w zw. z art. 7§2 k.k.s. wymierza oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w liczbie 200 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 złotych;

4. na podstawie art. 85§1 k.k., art. 86§2 k.k. w zw. z art. 20§2 k.k.s. jednostkową karę grzywny orzeczoną w punkcie 1 zaskarżonego wyroku oraz jednostkową karę grzywny orzeczoną w punkcie I.3 niniejszego wyroku połączono i wymierzono oskarżonemu karę łączną grzywny w liczbie 280 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 100 złotych

II. zmieniono zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonego D. M. w ten sposób, że za podstawę prawną skazania za czyn opisany w punkcie XIV aktu oskarżenia, przypisany w punkcie 5 wyroku przyjęto art. 65§3 k.k.s. w zw. z art. 6§2 k.k.s., zaś za podstawę wymiaru kary art. 65§3 k.k.s.

Zwięźle o powodach zmiany

W związku z uznaniem zarzutów oskarżyciela publicznego za zasadne i podlegające uwzględnieniu dokonano modyfikacji opisanych powyżej.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

-----------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.1.4.1.

-----------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-----------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV.

Sąd Okręgowy na podstawie art. 113 § 1 k.k.s. w zw. z art. 636 § 1 k.p.k., art. 633 k.p.k. i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 1 w zw. z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2023r., Nr 123 ze zm.) zasądził od oskarżonego M. K. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 5.780 złotych tytułem opłaty za obie instancje oraz kwotę 10 złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym. Oskarżony jest stosunkowo młodym i zdrowym człowiekiem. W świetle powyższego nie ma żadnych powodów, aby w jego wypadku odstępować od zasady ponoszenia przez niego kosztów procesu. Oczywiście dla oskarżonego w chwili obecnej priorytetem winno być sprostanie zobowiązaniom fiskalnym związanym z przedmiotowym postępowaniem. Jednocześnie stwierdzić więc należy, iż oskarżony może podjąć wysiłki ukierunkowane na realizację zobowiązań finansowych, albowiem obciążenia te wobec oskarżonego na poziomie ukształtowanym orzeczeniem sądu odwoławczego będą współmierne do wagi czynu mu przypisanego i będą stanowiły dla niego dolegliwość, lecz nie przekraczającą stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości jego czynu, jak i jego sytuacji rodzinnej, oraz możliwości majątkowych i zarobkowych.

V.

Sąd Okręgowy na podstawie art. 113 § 1 k.k.s. w zw. z art. 636 § 1 k.p.k., art. 633 k.p.k. i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2023r., Nr 123 ze zm.) zasądził od oskarżonego D. M. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.250 złotych tytułem opłaty za obie instancje oraz kwotę 10 złotych tytułem zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym. Oskarżony jest stosunkowo młodym i zdrowym człowiekiem. W świetle powyższego nie ma żadnych powodów, aby w jego wypadku odstępować od zasady ponoszenia przez niego kosztów procesu. Oczywiście dla oskarżonego w chwili obecnej priorytetem winno być sprostanie zobowiązaniom fiskalnym związanym z przedmiotowym postępowaniem. Jednocześnie stwierdzić więc należy, iż oskarżony może podjąć wysiłki ukierunkowane na realizację zobowiązań finansowych, albowiem obciążenia te wobec oskarżonego na poziomie ukształtowanym orzeczeniem sądu odwoławczego będą współmierne do wagi czynu mu przypisanego i będą stanowiły dla niego dolegliwość, lecz nie przekraczającą stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości jego czynu, jak i jego sytuacji rodzinnej, oraz możliwości majątkowych i zarobkowych.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 05 lutego 2025 roku w sprawie II K 1001/24.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana