Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 236/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim wydany w dniu 31 stycznia 2025 roku w sprawie o sygn. akt II K 459/24.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

R. W. (1)

Pokrzywdzona K. K. (1) ma córkę w wieku 6 lat i 6 miesięcy z oskarżonym. Ich relacje aktualnie są dobre. Pokrzywdzona chce mieszkać razem z oskarżonym, wspólnie z nim wychowywać ich córkę i nie chce, aby odbywał karę pozbawienia wolności.

zeznania świadka K. K. (1)

337v-338

2.1.1.2.

R. W. (1)

Oskarżony był w dniu 13 stycznia 2024 roku około godz. 11 przyjęty na izbę przyjęć oddziału psychiatrii w szpitalu w T. w stanie upojenia alkoholowego.

zeznania świadka M. D.

k-337v w zw. z k-33v-34.

2.1.1.3.

R. W. (1)

Oskarżony zażywał między innymi lek o nazwie neorelium, który podaje się przy leczeniu zespołu abstynencyjnego od alkoholu i przy jego zażywaniu nie powinno się spożywać alkoholu. Jego przedawkowanie lub zażycie w połączeniu z alkoholem powoduje zatrzymanie oddechu. Mogą także wystąpić wówczas inne skutki uboczne.

zeznania świadka M. R.

k-337v w zw. z k -39v-40

2.1.1.4.

R. W. (1)

Oskarżony nie był dotychczas karany sądownie.

dane z K.

k-330

2.1.1.5.

R. W. (1)

Oskarżony aktualnie nie pije alkoholu, zajmuje się córką A. W. i pokrzywdzona chce wspólnie żyć dalej z R. W. (1) jak rodzina.

oświadczenie pisemne K. K. (1)

k-312-314

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

zeznania świadka K. K. (1)

Zeznania spójne, jasne w ocenie sądu okręgowego nie budzą wątpliwości i zasługują na wiarę.

2.1.1.2

zeznania świadka M. D.

Zeznania spójne, jasne w ocenie sądu okręgowego nie budzą wątpliwości i zasługują na wiarę.

2.1.1.3

zeznania świadka M. R.

Zeznania spójne, jasne w ocenie sądu okręgowego nie budzą wątpliwości i zasługują na wiarę.

2.1.1.4

dane z K.

Dokument wiarygodny, potwierdzający, że oskarżony jest osobą niekaraną.

2.1.1.5

oświadczenie pisemne K. K. (1)

Oświadczenie napisane dobrowolnie przez pokrzywdzoną. Zeznania złożone przez K. K. (1) przed sądem II instancji potwierdziły stanowisko pokrzywdzonej zawarte w pisemnym oświadczeniu, że chce dalej żyć z oskarżonym i wychowywać razem z nim ich wspólną córkę A..

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca oskarżonego R. W. (1) w zarzucie pierwszym (1 - numeracja przyjęta przez sąd okręgowy) wniesionej pisemnej apelacji zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

a) obrazę prawa procesowego -art. 170 § 1 pkt 1 k.p.k w zw. z art. 201 k.p.k. poprzez niesłuszne oddalenie wniosku obrony o dopuszczenie dowodu z oświadczenia pokrzywdzonej K. K. (1) jedynie z tego powodu, że wskazana świadek jako osoba najbliższa skorzystała z prawa do odmowy składania zeznań, przy braku zbadania przez Sąd przydatności .tegoż oświadczenia dla ustalenia adekwatnej do czynu oskarżonego kary- w sytuacji, gdy ww. oświadczenie pokrzywdzonej z dnia 3 czerwca 2024 r. zostało już uprzednio złożone jako dowód na potrzeby postępowania IV Akz 335/24 Sądu Apelacyjnego w Łodzi, a do sprawy przed I instancją tut. postępowania karnego (II K 459/24) wnioskowano o dopuszczenie wyżej wskazanego dokumentu na okoliczność wykazania sytuacji i postawy oskarżonego po popełnieniu zarzucanego mu czynu, a także wspólnego zamieszkiwania oraz wspólnego wychowywania dziecka stron A., co w sytuacji uwzględnienia zaoferowanego przez obronę dowodu przełożyłoby się na ustalenie i wymierzenie wobec R. W. (2) opresji karnej, która w sposób znacznie bardziej trafny czyniłaby zadość dyrektywom wymiaru kary, stypizowanym w art. 53 - w szczególności w § 2b wskazanego przepisu;

b) art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, wyrażającą się w:

- niezasadnej odmowie dania wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim wskazywał on na brak możliwości pokierowania swoimi czynami oraz rozpoznania ich znaczenia w dacie zdarzenia z powodu zażycia zbyt dużej dawki (zbyt mocnych) leków na uspokojenie (także na obniżenie łaknienia alkoholowego), które to leki oskarżony zażywał od początku tygodnia w którym zaistniał badany w toku sprawy czyn zabroniony, jak również w zakresie, w jakim oskarżony wskazywał na brak spożywania alkoholu w dniu 13 stycznia 2024 r.,

- co w sytuacji uwzględnienia powyższego mogłoby doprowadzić do wykazania, iż R. W. (2) w czasie popełnienia przestępstwa miał w znacznym stopniu ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia zarzucanego mu czynu, przy jednoczesnym braku zdolności do kierowania swoim postępowaniem - w sytuacji spełnienia się negatywnych warunków z art. 31 § 3 kk (tj. oskarżony nie wprawił się umyślnie w stan nietrzeźwości lub odurzenia który by powodował wyłączenie lub ograniczenie poczytalności, co mój klient przewidywałby lub mógł przewidzieć), a co wpłynęło na orzeczenie przez Sąd I instancji kary nieodpowiadającej czynowi oskarżonego (poprzez wymierzenie kary rażąco surowej);

c) błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na ustaleniu przez Sąd I instancji, iż oskarżony w dniu 13 stycznia 2024 r. zażył dwie tabletki relanium, poszedł spać, a następnie - po obudzeniu się- rzekomo miał napić się alkoholu - w sytuacji, gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, aby R. W. (1) w dacie zdarzenia miał zażywać relanium, a nadto z zeznań świadek M. K., ani też z wyjaśnień samego oskarżonego (choćby uznanych przez Sąd za wiarygodne w części) mających zrekonstruować zaistniały w sprawie stan faktyczny nie wynika, aby oskarżony w dacie czynu spożywać miał alkohol. Powyższy błąd mógł mieć wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, poprzez orzeczenie przez Sąd I instancji kary nieodpowiadającej czynowi oskarżonego (poprzez wymierzenie R. W. (1) kary będącej rażąco surową).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut pierwszy zawarty w apelacji obrońcy oskarżonego nie jest zasadny. Sąd I instancji dopuścił się obrazy przepisów prawa procesowego, ale nie miały one wpływu na treść wydanego wyroku. Zdaniem sądu okręgowego dołączone do akt oświadczenie pisemne pokrzywdzonej K. K. (1) w sytuacji odmowy złożenia przez nią zeznań w charakterze świadka, sąd I instancji mógł ujawnić w trybie art. 393 § 3 kpk jako dokument prywatny złożony przez oskarżonego i dokonać jego oceny. W realiach przedmiotowej sprawy pokrzywdzona K. K. (1) złożyła zeznania przed sądem II instancji na okoliczność zaistniałego zdarzenia, a także jej pisemnego oświadczenia i sąd odwoławczy ujawnił i zaliczył w poczet materiału dowodowego przedmiotowe oświadczenie pisemne pokrzywdzonej.

Nie jest zasadny zarzut obrońcy oskarżonego dotyczący niezasadnej odmowy przez sąd I instancji dania wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim wskazywał on na brak możliwości pokierowania swoimi czynami oraz rozpoznania ich znaczenia w dacie zdarzenia z powodu zażycia zbyt dużej dawki (zbyt mocnych) leków na uspokojenie. Podnieść należy, iż w aktach sprawy znajduje się pisemna opinia sądowo-psychiatryczna sporządzona przez biegłych lekarzy psychiatrów, w której stwierdzili, że R. W. (1) nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo i w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu jego zdolność zrozumienia jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem była zachowana. ( k-187). Treść wydanej opinii pisemnej nie była kwestionowana przez obrońcę oskarżonego i prawidłowo została oceniona przez sąd I instancji jako dokument wiarygodny. Brak zatem było podstaw prawnych do przyjęcia, że oskarżony w chwili dokonania przypisanego mu czynu miał ograniczoną w stopniu znacznym zdolność rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem. Rację ma apelant, że z wyjaśnień oskarżonego nie wynika wprost, aby w dniu zdarzenia spożywał alkohol, jednak jego irracjonalne zachowanie wobec pokrzywdzonej jednoznacznie wskazywało, że musiał połączyć zażywane leki z alkoholem. Sąd okręgowy ujawnił przez odczytanie zeznania świadka M. R. (lekarza), który jednoznacznie stwierdził, że przyjmowany przez oskarżonego lek neorelium nie powinien być łączony z alkoholem, gdyż oprócz możliwości wystąpienia braku oddechu u pacjenta mogą wystąpić inne ujemne skutki uboczne. Oskarżony w dniu zdarzenia wyszedł z domu pokrzywdzonej (co wynika z zeznań K. K. ), aby się „dotlenić”. Jego zachowanie wskazywało, że już wówczas źle się czuł i jak wyjaśnił nie wyklucza, że mógł wypić w tym dniu drinka z pokrzywdzoną. Reasumując, gdyby oskarżony zażywał przepisane mu leki zgodnie z zaleceniami lekarza, to nie wystąpiłyby ujemne skutki ich działania. Natomiast zażycie większej dawki leków lub połączenie zażywanego leku z alkoholem było działaniem zawinionym przez oskarżonego.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku w części co do kary, przez odmienne orzeczenie co do jej rodzaju i o wymierzenie kary nie izolacyjnej - tj. o przyjęcie kwalifikacji art. 31 § 2 kk i zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary, w szczególności poprzez wymierzenie kąty pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres jednego (1) roku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro niezasadny okazał się zarzut obrońcy oskarżonego dotyczący niezasadnej odmowy przez sąd meriti dania wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim wskazywał on na brak możliwości pokierowania swoimi czynami oraz rozpoznania ich znaczenia w dacie zdarzenia z powodu zażycia zbyt dużej dawki (zbyt mocnych) leków na uspokojenie, to brak było podstaw prawnych do ustalenia, że oskarżony za przypisany mu czyn powinien odpowiadać w warunkach art. 31 § 2 kk, co uzasadniałoby zastosowanie instytucji nadzwyczajnego złagodzenia orzeczonej kary za przypisany mu czyn.

3.2.

Obrońca oskarżonego w punkcie drugim (2) wniesionej apelacji pisemnej zaskarżonemu wyrokowi zarzucił rażącą niewspółmierność kary, wymierzonej względem oskarżonego R. W. (1) w stosunku do popełnionego przez niego czynu i stopnia jego winy, która nastąpiła w efekcie braku uwzględnienia umiarkowanie niskiego stopnia społecznej szkodliwości przestępstwa, zarzucanego oskarżonemu, braku uprzedniej karalności oraz w relacji do celów, jakie kara ta powinna spełnić w zakresie prewencji indywidualnej i społecznego oddziaływania, polegającą na wymierzeniu oskarżonemu kary 1 (jednego) roku bezwzględnego pozbawienia wolności zamiast: przyjęcia kwalifikacji art. 31 § 2 kk i zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary, w szczególności poprzez wymierzenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres jednego (1) roku, co w ocenie obrony byłoby całkowicie wystarczające w relacji do okoliczności popełnienia czynu, warunków osobistych (w tym zdrowotnych) sprawcy, jak również względem faktu przyznania się oskarżonego do winy oraz przeproszenia pokrzywdzonej , przy czym zważyć należy, iż przeprosiny te zostały przez K. K. (1) przyjęte, a strony postępowania zamieszkują razem w mieszkaniu oskarżonego.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd okręgowy w tym składzie podziela stanowisko zawarte w wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie, że zarzut rażącej niewspółmierności kary jako zarzut z kategorii ocen zasługuje na uwzględnienie wówczas, gdy pomiędzy karą orzeczoną przez sąd I instancji a karą jaką należałoby orzec w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowo zastosowanych dyrektyw wymiaru kary, istnieje wyraźna, istotna, „bijąca wręcz po oczach” różnica. Oznacza to, że zarzut określony w art. 438 pkt 4 kpk zasługuje na uwzględnienie wówczas gdy spełnione są łącznie dwa warunki. Pierwszy z nich to wskazana wyżej, wyraźna, istotna różnica pomiędzy karą orzeczoną a karą jaką należałoby orzec w instancji odwoławczej, a drugi to stwierdzenie naruszenia przez sąd meriti dyrektyw wymiaru kary określonych w art. 53 KK, co może nastąpić poprzez pominięcie określonych okoliczności o charakterze obciążającym lub łagodzącym lub też nie nadanie tym okolicznościom właściwego znaczenia przy określaniu rodzaju i wymiaru kary wobec osoby oskarżonej (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 21.09.2021 r., II AKa 252/20). Wymierzona oskarżonemu kara 1 roku pozbawienia wolności za przypisany mu czyn przez sąd I instancji nie mogła być postrzegana jako kara rażąco niewspółmiernie surowa. Podnieść należy, że pokrzywdzona odmówiła składania zeznań przed sądem I instancji, stąd dokonana ocena okoliczności obciążających i łagodzących wpływających na rodzaj i wymiar kary była prawidłowa. Sąd II instancji uzupełnił postępowanie dowodowe i na wniosek obrońcy oskarżonego dopuścił dowód z zeznań pokrzywdzonej K. K. (1). Zeznania pokrzywdzonej sąd odwoławczy ocenił jako logiczne, spójne, szczere i z tych względów zasługujące na wiarę. Z ustaleń sądu okręgowego wynika, że pokrzywdzona chce być aktualnie w związku z oskarżonym i wychowywać razem z nim ich wspólną córkę A.. Ponadto pokrzywdzona zeznała, że oskarżony aktualnie nie spożywa alkoholu i nie nadużywa leków przepisanych mu przez lekarza psychiatrę. Mieszkają razem i nie ma żadnych zastrzeżeń do zachowania R. W. (1). W realiach przedmiotowej sprawy należy przyjąć, że doszło do pojednania się pokrzywdzonej z oskarżonym i złożone zeznania przez K. K. (1) na rozprawie odwoławczej przemawiają za daniem oskarżonemu szansy na dalszy pobyt na wolności poprzez zastosowanie instytucji warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary 1 roku pozbawienia wolności. Za takim stanowiskiem sądu okręgowego przemawia fakt, iż oskarżony nie był dotychczas karany sądownie, przypisany mu czyn miał charakter jednorazowy (incydentalny) i jego zachowanie po popełnieniu tego czynu uległo radykalnej poprawie, co wynika z zeznań pokrzywdzonej. Bezsporne jest w sprawie, że oskarżony ma z pokrzywdzoną córkę A. w wieku 6 lat i 6 miesięcy i dziecko powinno co do zasady być wychowywane przez oboje rodziców. Skoro pokrzywdzona mieszka aktualnie z oskarżonym i jest przekonana, że mogą ułożyć sobie razem wspólne pożycie jako rodzina, to nie jest celowe odbywanie orzeczonej kary pozbawienia wolności przez R. W. (1) w warunkach izolacji penitencjarnej. W razie zmiany jego zachowania istnieje możliwość zarządzenia wykonania warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności oskarżonemu.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku w części co do kary, przez odmienne orzeczenie co do jej rodzaju i o wymierzenie kary nie izolacyjnej - tj. o przyjęcie kwalifikacji art. 31 § 2 kk i zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary, w szczególności poprzez wymierzenie kąty pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres jednego (1) roku.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro niezasadny okazał się zarzut obrońcy oskarżonego dotyczący niezasadnej odmowy dania wiary wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim wskazywał on na brak możliwości pokierowania swoimi czynami oraz rozpoznania ich znaczenia w dacie zdarzenia z powodu zażycia zbyt dużej dawki (zbyt mocnych) leków na uspokojenie, to brak było podstaw prawnych do ustalenia, że oskarżony za przypisany mu czyn powinien odpowiadać w warunkach art. 31 § 2 kk, co uzasadniałoby zastosowanie instytucji nadzwyczajnego złagodzenia orzeczonej kary za przypisany mu czyn. Sąd okręgowy w tym składzie uznał natomiast, że zaistniały przesłanki z art. 69 § 2 kk do warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary 1 roku pozbawienia wolności oskarżonemu i w tym zakresie wniosek obrońcy oskarżonego zasługiwał na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIEnNIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd okręgowy utrzymał w mocy zaskarżony przez obrońcę oskarżonego R. W. (1) wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowiecki wydany w dniu 31 stycznia 2025 roku w sprawie o sygn. akt II K 459/24 w części dotyczącej uznania oskarżonego za winnego dokonania zarzuconego czynu o wypełniającego dyspozycję art. 157 § 1 kk i na podstawie tego przepisu wymierzeniu mu kary 1 roku pozbawienia wolności.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Skoro zarzuty obrońcy oskarżonego podniesione w apelacji odnośnie niezastosowania art. 31 § 2 kk w stosunku do oskarżonego okazały się niezasadne, to sąd okręgowy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok w części dotyczącej rozstrzygnięcia z punktu 1.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

1.Sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

2.a) na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 kk i art. 73 § 1 kk warunkowo zawiesił oskarżonemu wykonanie orzeczonej w punkcie 1 kary pozbawienia wolności na okres próby 3 lat, oddając go w tym czasie pod dozór kuratora sądowego,

3.b) na podstawie art. 71 § 1 kk wymierzył oskarżonemu 200 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 złotych,

4.c) na podstawie art. 72 § 1 pkt 6b kk orzekł wobec oskarżonego obowiązek poddania się w okresie próby oddziaływaniom korekcyjno-edukacyjnym dla osób stosujących przemoc domową;

5.d) w miejsce zaliczenia w punkcie 2, na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej w punkcie 1 b niniejszym wyrokiem kary grzywny zaliczył oskarżonemu okres tymczasowego aresztowania od dnia 14 stycznia 2024 roku, godzina 15:00 do dnia 13 kwietnia 2024 roku, godzina 10:35.

Zwięźle o powodach zmiany

Sąd okręgowy po uzupełnieniu postępowania dowodowego o zeznania pokrzywdzonej K. K. (1) uznał, że zachodzą w przedmiotowej sprawie przesłanki z art. 69 § 1 i 2 kk do warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary 1 roku pozbawienia wolnosci oskarżonemu. Sąd okręgowy w tym składzie podziela pogląd, że ,,na warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary zasługują jedynie sprawcy, co do których istnieje pozytywna prognoza resocjalizacyjna na przyszłość. Dotychczasowa postawa i sposób życia muszą zatem wskazywać na to, że mimo niewykonania kary zostaną osiągnięte cele kary, a w szczególności, iż sprawca nie powróci ponownie na drogę przestępstwa. Podstawową przesłanką stosowania omawianej instytucji jest pozytywna prognoza, wyrażająca się w przekonaniu sądu, że sprawca wykona nałożone obowiązki próby i nie powróci do przestępstwa, a zatem wykonanie wymierzonej mu kary nie jest konieczne. O pozytywnej prognozie, uzasadniającej zastosowanie warunkowego zawieszenia wykonania kary, decyduje całościowa ocena przesłanek wskazanych w art. 69 § 2. Oznacza to, że sprawca nie musi charakteryzować się zupełnie „nienagannym” trybem życia, jeżeli ocena jego właściwości i warunków osobistych uzasadnia prognozę pozytywną, w szczególności będzie za nią silnie przemawiać okazany żal z powodu popełnienia przestępstwa oraz staranie się o naprawienie szkody lub wyrządzonej krzywdy” (wyrok Sądu Okręgowego w Gdańsku - V Wydział Karny Odwoławczy z dnia 18 kwietnia 2019 r., V Ka 496/19). Aktualne są rozważania sądu okręgowego zawarte w punkcie 3.2 uzasadnienia.

Sąd okręgowy warunkowo zawiesił oskarżonemu wykonanie orzeczonej w punkcie 1 kary pozbawienia wolności na okres próby 3 lat, oddając go w tym czasie pod dozór kuratora sądowego. Kurator sądowy na bieżąco będzie kontrolował zachowanie oskarżonego i w sytuacji, gdyby było ono naganne ma możliwość wystąpienia z wnioskiem do sądu I instancji o zarządzenie wykonania warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolnosci R. W. (1). Sąd okręgowy wymierzył oskarżonemu na podstawie art. 71 § 1 kk karę 200 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 złotych. Przy ustalaniu wysokości stawki dziennej grzywny sąd okręgowy miał na uwadze sytuację rodzinną i majątkową oskarżonego. Sąd okręgowy, aby zabezpieczyć pokrzywdzoną przed ewentualną agresją ze strony oskarżonego, na podstawie art. 72 § 1 pkt 6b kk orzekł wobec oskarżonego obowiązek poddania się w okresie próby oddziaływaniom korekcyjno-edukacyjnym dla osób stosujących przemoc domową. Oskarżony był w postępowaniu przygotowawczym tymczasowo aresztowany, stąd sąd okręgowy w miejsce zaliczenia w punkcie 2, na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej w punkcie 1 b niniejszym wyrokiem kary grzywny zaliczył oskarżonemu okres tymczasowego aresztowania od dnia 14 stycznia 2024 roku, godzina 15:00 do dnia 13 kwietnia 2024 roku, godzina 10:35. Orzeczona oskarżonemu kara powinna spełnić swe cele w zakresie obu prewencji

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt 3 wyroku sądu okręgowego

Sąd okręgowy zwolnił oskarżonego od opłaty za obie instancje i zwrotu wydatków za postępowanie odwoławcze uznając, że ich ponoszenie byłoby zbyt uciążliwe dla oskarżonego (art. 624 § 1 kpk).

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego R. W. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Skarżone jest rozstrzygnięcie dotyczące kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu (brak art. 31 § 2 kk) i orzeczonej kary 1 roku pozbawienia wolności oskarżonemu bez zastosowania instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana