Portal Orzeczeń

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 253/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 7 lutego 2024 roku w sprawie II K 638/23

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

wynikający z apelacji prokuratorazarzut obrazy przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, a to art. 7 k.p.k. poprzez przekroczenie granic sędziowskiej swobodnej oceny dowodów i odmówienie wiarygodności zeznaniom świadków K. K. (1), K. S. (1), A. K., J. W., J. Z. z uwagi na arbitralne wskazanie, iż zeznania te są sprzeczne z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, bez przedstawienia procesu myślowego, który prowadziłby do takiego wniosku, pomimo, iż zeznania te są spójne i konsekwentne, a świadkowie K. S. (1), A. K., J. W., mając „od dziecka” kontakt z pokrzywdzonym dostarczyli istotnych informacji o sposobie funkcjonowania i postrzeganiu K. K. (1) jako osoby niezdolnej do należytej oceny rzeczywistości, co korelowało z depozycjami samego K. K. (1), jak i pełniącej funkcję kuratora dla osoby niepełnosprawnej J. Z. oraz zeznaniami świadków R. R. (1) i K. S. (2) oraz zgromadzoną dokumentacją medyczną i opinią biegłego psychologa, przy jednoczesnym przyznaniu pełnej wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonych, którzy wbrew zasadom doświadczenia życiowego wyjaśnili, że zamieszkując od dziecka w tej samej dzielnicy, co pokrzywdzony, nie zaobserwowali by przejawiał on, będąc osobą cierpiącą na upośledzenie umysłowe w stopniu umiarkowanym, bez wykształcenia, nie nabywszy umiejętności czytania i pisania, zachowania odbiegającego od szeroko pojętej normy i wg treści złożonych wyjaśnień rozumiał on wartość pieniądza i znaczenie dokonywanych przez siebie czynności, co stało także w sprzeczności z opinią biegłego psychologa, zeznaniami świadków, którym bezpodstawnie odmówiono wiarygodności: sąsiadki - J. W., członków rodziny pokrzywdzonego nie mających żadnego interesu faktycznego w zeznawaniu na jego korzyść, gdyż zrzekli się majątku jeszcze w toku postępowania spadkowego i nie utrzymują bieżącego kontaktu z pokrzywdzonym, a to K. S. (1) i A. K., potwierdzonych zeznaniami R. R. (1), który zna od wielu lat pokrzywdzonego oraz świadków K. S. (2) i J. Z., którym pokrzywdzony oświadczał jeszcze przed zainicjowaniem postępowania karnego, że został pozbawiony majątku przez sąsiadów, a nadto poprzez niedokonanie oceny dowodu w postaci zeznań świadków H. T., J. H., M. T. przy jednoczesnym uwzględnieniu treści ich depozycji w ustaleniu stanu faktycznego, pomimo, iż opinia biegłego psychologa, zgromadzona dokumentacja medyczna i pozostały przytoczony powyżej osobowy materiał dowodowy wskazuje na brak wiarygodności świadków co najmniej w zakresie stanu psychicznego i możliwości intelektualnych K. K. (1) w czasie popełnienia zarzuconego oskarżonym czynu, co w konsekwencji doprowadziło do błędnych ustaleń faktycznych i niezasadnego uniewinnienia oskarżonych od zarzucanego im czynu,

wynikające z apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego zarzuty:

obrazy przepisów postępowania tj:

- art. 7 kpk poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i odmówienie wiarygodności zeznaniom świadków i pokrzywdzonego korzystnym dla pokrzywdzonego, pomimo, iż zeznania te są spójne i logiczne oraz wzajemnie się uzupełniają, szczególnie w zakresie informacji świadczących o stanie zdrowia psychicznego K. K. (1) oraz świadomości oskarżonych i ich bliskiej rodziny w tym zakresie.

- błędu w ustaleniach faktycznych polegający na nieprawidłowym przyjęciu, że oskarżeni nie popełnili zarzucanego im czynu, co stoi w sprzeczności ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym zarówno osobowym w postaci zeznań świadków, jak i dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy, w tym dokumentacji medycznej;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wbrew twierdzeniom skarżących sąd I instancji w sposób prawidłowy ustalił stan faktyczny, wywodząc logiczne wnioski z właściwie przeprowadzonej oceny wszystkich dowodów zebranych w sprawie, co legło u podstaw wydania wyroku uniewinniającego od popełnienia zarzucanych oskarżonym czynów. Skarżący nie wykazali bowiem przekonująco błędu w rozumowaniu sądu I instancji, przedstawili natomiast własną ocenę dowodów i własną wersję wydarzeń, a zatem stanowisko wyrażone w apelacjach ocenić należało jako w istocie odmienny pogląd autorów co do okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego i możliwych do wyciągnięcia z nich wniosków.

Znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 kk tworzy zespół okoliczności, na które składa się:

- cel działania sprawcy ukierunkowany na osiągnięcie korzyści majątkowej,

- skutek w postaci doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem,

- sposób działania polegający na wprowadzeniu w błąd albo wyzyskaniu błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

Realizacja przywołanych okoliczności tworzy zespół znamion analizowanego typu przestępstwa i jest warunkiem pociągnięcia do odpowiedzialności karnej. Zgodnie z art. 1 § 1 kk odpowiedzialności karnej podlega tylko ten, kto popełnia czyn zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia.

Sąd okręgowy podziela dokonaną przez sąd rejonowy ocenę wyjaśnień oskarżonych. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie wykazał, by oskarżeni działając z zamiarem bezpośrednim, kierunkowym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, celem doprowadzenia pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, przy wykorzystaniu jakiegokolwiek błędu po stronie K. K. (w szczególności wyzyskując jego niezdolność do należytego pojmowania przedsiębranego działania).

Wyjaśnienia oskarżonych są w tej kwestii szczegółowe, konsekwentne, spójne i logiczne.

Apelanci przeciwstawiają im ocenione przez swój subiektywny pryzmat informacje płynące z depozycji świadków K. K. (1), K. S. (1), A. K., J. W., K. S. (2), R. R. (2) oraz J. Z., jednak zasadnie sąd rejonowy uznał te zeznania za niewiarygodne co do znamion oszustwa, jak też w przypadku K. S. (2) i R. R. (2) jako niemiarodajne. W kwestii oceny zeznań wspomnianych ostatnich dwóch świadków, to posiadają oni wiedzę jako świadkowie ze słuchu, w głównej mierze wiedza ich oparta jest także na domysłach świadków. Świadek R. R. (2) kontaktował się z pokrzywdzonym rzadko, bo raz w miesiącu, a znając go od 2010 roku nie rozmawiał z nim na poważne tematy, w szczególności pokrzywdzony, aż do momentu rozebrania szopy nie informował go o oszukaniu przez sąsiadów. Świadek K. S. (2) sama przyznała, że znała wersję jedynie pokrzywdzonego i nie konfrontowała jej przed napisaniem artykułu prasowego, toteż informacje płynące z jej depozycji istotnie są w sprawie mało przydatne. Świadek J. W. także zna jedynie wersje jedynie pokrzywdzonego. Świadek mieszka z pokrzywdzonym w sąsiedztwie latami i do momentu rozbiórki szopy pokrzywdzony nie zgłaszał jej żadnych zastrzeżeń w kwestii zachowania oskarżonych, nie informował o próbie oszukania go, czy takowym fakcie jako dokonanym.

W kwestii pozostałych świadków: J. Z. objęła kuratelę nad pokrzywdzonym w długim odstępie czasowym od zdarzenia będącego przedmiotem osądu w tej sprawie ( kwiecień 2022 rok ), toteż siłą rzeczy nie posiada ona jakiejkolwiek wiedzy o stanie pokrzywdzonego w newralgicznym czasie ( w 2009 roku). Podkreślić przy tym należy, że pokrzywdzony jest osobą starszą, niewykształconą, nie był objęty, aż do momentu ustanowienia kurateli, opieką medyczną. Nie można więc wykluczyć, że z upływem lat (od 2009 r.) jego stan psychosomatyczny się pogarsza. Wiąże się to także z zupełnie naturalnym procesem starzenia się. Nie można więc także wykluczyć, że w dacie inkryminowanego oskarżonym czynu pokrzywdzony był w znacznie lepszej kondycji. Z zeznań R. R. (1) płynie przecież informacja, że pokrzywdzony jeszcze w 2010 roku pracował zawodowo - co daje asumpt przyjęciu, że w pewnym zakresie wykazywał właściwą aktywność życiową.

Zresztą, w całej rozciągłości należy podzielić ocenę sądu meriti, że czynność podpisania aktu notarialnego odbyła się w obecności notariusza, który pouczył strony i wiadomym jest, że w sytuacji, gdyby notariusz powziął jakąkolwiek wątpliwość, co do możliwości świadomego i swobodnego działania uczestników aktu, do podpisania aktu notarialnego by nie doszło. Także zasady wiedzy i logicznego rozumowania nakazują przyjąć, że oskarżeni nie naraziliby się na odpowiedzialność karną, bowiem notariusz też miałby prawo złożenia zawiadomienia o potencjalnym oszustwie, gdyby powziął wątpliwości co do możliwości świadomego pokierowania swym postępowaniem przez pokrzywdzonego i intencji obdarowanych.

Rację ma też sąd meriti, gdy podnosi, że pokrzywdzony był uczestnikiem w 2009 roku aż trzech postępowań sądowych i ani sędzia referent, ani też uczestniczący w tym postępowaniu członkowie rodziny ( obecni byli także świadkowie w tej sprawie K. S. (1) i A. K. ) nie zgłaszali jakichkolwiek uwag, co do zachowań i postawy K. K. (1). Ponadto z zeznań K. S. (1) wynika, że nie utrzymywała przez 40 lat z pokrzywdzonym kontaktu i nie zauważyła jakichkolwiek nieprawidłowości, kiedy w 2008 roku oskarżony wraz z matką przyszedł do niej i rozmawiali o przeniesieniu własności nieruchomości ( jednakowoż bez istotnych szczegółów ).

Rozumowanie więc sądu rejonowego dokonującego oceny zeznań świadków jest więc ze wszech miar słuszne.

Istotnie też, gdyby oskarżeni działali z zamiarem pokrzywdzenia K. K. (1) zapewne po podpisaniu aktu notarialnego, a w szczególności po wykreśleniu z księgi wieczystej służebności, przedsięwzięli by stosowne czynności celem eksmisji oskarżonego. Z akt wynika, że nic takiego nie miało miejsca, wręcz przeciwnie - wszyscy wskazywali, że pokrzywdzony nadal mieszka w swoim domu. Świadkowie i oskarżeni wskazali także na niechęć pokrzywdzonego do przyjmowania pomocy.

Tym samym ustalenie na podstawie wyjaśnień oskarżonych, rzeczywistego celu czynności wykreślenia służebności jest ze wszech miar słuszne. Nie jest tajemnicą, że banki niechętnie przystają na zabezpieczenie nieruchomości obciążonej służebnością. Wynikać to może z dość oczywistego faktu, że w przypadku braku spłaty zajdzie konieczność sprzedaży nieruchomości, a raczej potencjalny nabywca nie zdecyduje się na zakup nieruchomości obciążonej prawami osoby trzeciej ( tyczy się to także np. umowy najmu).

Rozpoznając przedmiotową apelację, sąd odwoławczy zauważa także bardzo wyraźny i przekonujący motyw zachowania pokrzywdzonego w 2009r. Otóż w sprawie mamy do czynienia z człowiekiem, dla którego od bardzo wielu lat najbliższą „rodziną” byli tylko i wyłącznie sąsiedzi T.. To z nimi (a jeszcze dokładniej z matką oskarżonego) pokrzywdzony spędzał co roku wigilie, czy odwiedzał się popołudniami „na kawie”. To nie jego najbliżsi tj. rodzone rodzeństwo, lecz właśnie sąsiedzi T. stanowili najbliższy krąg znajomych i de facto przez wiele lat wypełniali lukę bliskości i więzi rodzinnych, bo K. K. własnej rodziny (żona, partnerka, dzieci) nie założył, a po śmierci rodziców praktycznie nie utrzymywał kontaktów z własnym rodzeństwem (być może także to, że chodziło o osobę upośledzoną i bez własnej rodziny, sprzyjało, by rodzeństwo zrzekło się udziału w majątku spadkowym po rodzicach na brata K. K.?). Jest wysoce prawdopodobnym, że w roku 2009r. podarowanie majątku synowi sąsiadów (a dokładnie oskarżonym), czyli synowi i synowej osób traktowanych jak brakująca rodzina – było powodem decyzji K. K.. Z upływem lat stosunki międzyludzkie ulegają jednak różnym zmianom, także w najbliższej rodzinie zdarzają się niesnaski, czy kłótnie. Nieunikniona starość i ewentualny postęp choroby, rzadko sprzyjają poprawie takich relacji. Pokrzywdzony jest podatny na sugestie innych, a więc niewykluczone, że także takich osób, które nie mają świadomości (i wiedzy) o realnych przyczynach podarowania majątku oskarżonym z roku 2009, a oce4niaja zaistniały fakt z punktu widzenia starszego , schorowanego pana, bez rodziny, który wyzbył się majątku dla obcych.

Reasumując powyższe rozważania: w sprawie w żadnej mierze nie sposób jest ustalić, by oskarżeni dopuścili się oszustwa na szkodę K. K., w rozumieniu przepisu art. 286 § 1 kk.

Jednocześnie negatywnie, ale jedynie na płaszczyźnie moralnej, ocenić należy to, że oskarżeni - nawet pomimo niechęci ze strony K. K. powodowanej być może jedynie jego chorobą – nie pomagają choćby w utrzymaniu domu pokrzywdzonego w stanie „do zamieszkania”, czy też np. po latach, nie zdecydowali się na ponowny (powtórny) zapis notarialny o prawie dożywotniego zamieszkania ( a takowy zawsze mogą uczynić).

Wniosek

o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Kompletny i prawidłowo oceniony przez sąd meriti materiał dowodowy pozwolił na poczynienie ustaleń odnośnie braku podstaw do uznania oskarżonych za winnych zarzucanych im czynów

3.2.

wynikający z obydwu apelacji zarzut

1. obrazy przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, a to art. 7 kpk i art. 193 § 1 kpk poprzez niedokonanie oceny dowodu w postaci opinii biegłego psychologa M. P. i samodzielne stwierdzenie przez sąd faktów wymagających wiadomości specjalnych, odnoszących się do stanu psychicznego pokrzywdzonego, tak w dacie rozporządzenia przez siebie majątkiem, jak i w toku postępowania karnego, co w konsekwencji doprowadziło do błędnych ustaleń faktycznych i niezasadnego uniewinnienia oskarżonych od zarzucanego im czynu;

2. obrazy przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia określonych w art. 7 kpk i art. 193 § 1 kpk poprzez pominięcie oceny dowodu z opinii biegłego psychologa i samodzielną ocenę przez sąd stanu psychicznego pokrzywdzonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Z art. 193 § 1 kpk wynika, iż opinii biegłego zasięga się, jeżeli stwierdzenie okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy wymaga wiadomości specjalnych. Większość wniosków wysnutych na potrzeby rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy opierało się na ocenie przez sąd wiarygodności zeznań świadków i wyjaśnień oskarżonych, co też prawidłowo uczynił sąd meriti w oparciu o kryteria określone w art. 7 kpk, konfrontując je z pozostałym materiałem dowodowym ocenionym także przez pryzmat wiedzy, doświadczenia zawodowego, życiowego i zasady logicznego rozumowania. Opinia więc miała charakter pomocniczy i jako taka także podlegała ocenie.

Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził ocenę opinii biegłego psychologa w powiązaniu ze wszystkimi dowodami zgromadzonymi w toku postępowania, w tym zeznaniami świadków, wyjaśnieniami oskarżonych, dokumentami znajdującymi się w aktach sprawy, i na podstawie załączonych akt, które to dowody były wystarczające do wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy). Przyjęte przez Sąd pierwszej instancji niewątpliwe i jednoznaczne ustalenia, iż oskarżeni nie popełnili zarzuconego im przestępstwa znajdują odzwierciedlenie i oparcie w materiale dowodowym sprawy i są zgodne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego.

Istotnie z opinii w sposób jednoznaczny nie wynika, aby pokrzywdzony działał w błędzie czy też był niezdolny do zrozumienia przedsiębranego działania kilka lat temu. Natomiast znamiennym jest to, że biegła psycholog stwierdziła u pokrzywdzonego tendencję do ulegania wpływom osób trzecich, a tych jak wynika z materiału dowodowego w sprawie nie zabrakło, aż do tego stopnia, że sprawa stała się na skutek zainteresowania sąsiedzkiego medialna.

Wniosek

o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

sąd rejonowy nie popełnił zarzucanych błędów przy ocenie opinii biegłego psychologa;

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok uniewinniający

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

wskazano powyżej

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt 2,3,4

O kosztach za postępowanie odwoławcze orzeczono zgodnie z art.636 § 1 kpk obciążając nimi Skarb Państwa. Koszty, poza ryczałtem za doręczanie pism, objęły zwrot wysokości wydatków w związku z udzieloną z urzędu oskarżycielowi posiłkowego pomocą pełnomocnika ( § 17 ust 2 pkt 4 w zw z ust 7 rozporządzenia ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu )

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok uniewinniający

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok uniewinniający

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana